Τι είχες Αθανάσιε, τι είχα πάντα: ένα αντιρατσιστικό να ψηφίζεται και να μην ψηφίζεται. Σε δουλειά να βρισκώμαστε, τα νύχια μας να τρώμε, να κονταροχτυπιώμαστε στα φατσαμπούκια.
Ας αντικρούσω λοιπόν σε αυτήν την ανάρτηση όσα από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών του νόμου θυμάμαι, έχοντας πάντα κατά νου και όσα έχω υποστηρίξει εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και όπου αλλού.
1.
“Η ψήφιση του αντιρατσιστικού αποτελεί περιεχόμενο διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Άσε που μας κούνησε το δάχτυλο και μια επιτροπή γραφειοκρατών που δεν θυμάμαι τώρα πώς την λένε, αλλά είναι τόσο υπεργαλαξιακά σπουδαία”.
Καλά τώρα. Διαβάστε εδώ για το τι εστί απόφαση πλαισίου και, κυρίως, ανατρέξτε στην ρήτρα διαφυγής που προβλέπει η ίδια η απόφαση πλαισίου.
Και για όσους βαριούνται:
2. Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν συνεπάγεται υποχρέωση των κρατών μελών να λαμβάνουν μέτρα που αντιβαίνουν προς τις θεμελιώδεις αρχές τους σχετικά με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την ελευθερία της έκφρασης, ιδίως την ελευθερία του τύπου και την ελευθερία της έκφρασης σε άλλα μέσα ενημέρωσης, όπως προκύπτουν από τις συνταγματικές παραδόσεις ή τους κανόνες που διέπουν τα δικαιώματα, τις ευθύνες και τις διαδικαστικές εγγυήσεις για τον τύπο ή άλλα μέσα ενημέρωσης, όταν οι κανόνες αυτοί αναφέρονται στον καθορισμό ή τον περιορισμό της ευθύνης.
Παρομοίως, η υποχρέωση που εισάγει το ν.δ. 494/1970 αποτελεί μια αόριστη και επικίνδυνη υποχρέωση διεθνούς δικαίου, με έντονο το πολιτικό στοιχείο. Με λίγα λόγια, μια σύμβαση του ΟΗΕ είναι, δεν είναι και τίποτα βαθιά νομικά. Το συγκεκριμένο νομοθετικό κείμενο προβλέπει άλλωστε και την εγκληματοποίηση ακόμη και της διασποράς ιδεών (“all dissemination of ideas based on racial superiority or hatred”). Αν οι νεομισαλλόδοξοι υποστηρίζουν και την απαγόρευση της διασποράς ιδεών επειδή τάχα αποτελεί διεθνή μας υποχρέωση, να μας το πουν ευθέως. Όποιος υποστηρίζει την εκπλήρωση των διεθνών μας υποχρεώσεων, οφείλει να την υποστηρίξη στο ακέραιο. Εκπτώσεις στον αντιρατσισμό θα κάνουμε;
Να το πούμε και ανάποδα: το γεγονός ότι έχουμε υπογράψει την Σύμβαση της Βιέννης για τις ψυχοτρόπες ουσίες σημαίνει τάχα ότι δέσαμε τα χέρια μας και δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε ούτε την κάνναβη; Θεός φυλάξοι, μελάνι σε χαρτί είναι. Η παραβίαση μιας διεθνούς υποχρεώσεως συνεπάγεται την διεθνή ευθύνη της χώρας, η οποία σε επίπεδο ΟΗΕ σημαίνει κάτι κοντά στο τίποτα. Θα καταγγείλουμε την Βιέννη, θα νομιμοποιήσουμε ό,τι θέλουμε και θα προσχωρήσουμε μετά πάλι με επιφύλαξη. Στην Δικονομία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!
Παρόμοια ισχύουν και για το άρ. 20 παρ. 2 Ν. 2462/1997 (Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων):
Κάθε επίκληση εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού μίσους, που αποτελεί υποκίνηση διακρίσεων, εχθρότητας ή βίας απαγορεύεται από το νόμο.
2.
“Τέτοιες ρυθμίσεις ισχύουν ήδη σε όλη την Ευρώπη. Ας μπούμε και εμείς επιτέλους στην διαπεφωτισμένη χορεία των πεπολιτισμένων εθνών!”.
Έτσι είναι. Και συντάσσεται και το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου.
Αλλά για μισό λεπτό, ωρέ παραληρηματίες της φιμώσεως! Ως πού φτάνει το φιλέρευνο βλέμμα σας; Ποια πρότυπα πιθηκίζετε; Από πού ψωνίζετε ιδεολογικούς συρμούς;
Λοιπόν, υπάρχει μια χώρα εκείθεν του Ατλαντικού, που λέγεται ΗΠΑ. Στην χώρα εκείνη δεν ισχύει καμία από αυτές τις μωρολογίες και, βάσει των συνταγματικών παραδόσεων και θεσμών της, δεν θα μπορούσε να ισχύση.
Οπότε, μην μου επικαλήσθε αυθεντίες. Δεν είναι οι μόνες. Και ασφαλώς όχι οι πιο φιλελεύθερες που κυκλοφορούν.
3.
“Μόνο η Ακροδεξιά βάλλει κατά του αντιρατσιστικού”. Μήπως είσαι λίγο φασίστας;
Η παρατήρηση αυτή δείχνει άγνοια ή διαστρέβλωση. Η σωστή πρόταση είναι “Και η Ακροδεξιά βάλλει κατά του αντιρατσιστικού”, επειδή προφανώς καίγεται η γούνα της. Έχει τους δικούς της λόγους, πρόβλημά της.
Εκείνος όμως ο υπέρμαχος της φίμωσης που περιορίζει την επιχειρηματολογία του στους εύκολους αντιπάλους τύπου Αμβροσίου, Ν. Νικολόπουλου και δεν ξέρω ποιου άλλου ουτιδανού/ψεκασμένου αποκαλύπτει εμμέσως την πενία του: αν έχη τα κότσια, ας τα βάλη με κάποιον στα μέτρα του.
4.
“Η ελευθερία του λόγου δεν είναι απεριόριστη! Μήπως θα καταργήσετε και την συκοφαντική δυσφήμηση;”
Φυσικά και δεν είναι. Είπε κανείς το αντίθετο; Εδώ δεν είναι ούτε καν το δικαίωμα ζωής. [Την συκοφαντική δυσφήμηση δεν θα την καταργήσω όταν έλθω εν τη βασιλεία μου, την εξύβριση όμως οπωσδήποτε].
Λογαριάστε λοιπόν περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου που ισχύουν: Εξύβριση. Δυσφήμηση. Περιύβριση νεκρών. Διέγερση. Διασπορά ψευδών ειδήσεων. Βλασφημία. Απειλή. Αλλά και άλλες ακόμα: Ψευδορκία. Ψευδής καταμήνυση. Ψευδής υπεύθυνη δήλωση. Απάτη. Πλαστογραφία. Και πάει λέγοντας.
Οι νεομισαλλόδοξοι όμως δεν αρκούνται σε αυτές. Δεν τους ενδιαφέρουν οι νόμοι, το λένε ξεκάθαρα, θέλουν καταδίκες, γιατί καταδίκες ψάχνουν οι μέντορές τους και καταδίκες δεν βρίσκουν, βρίσκουν αθωώσεις, σαν την χλαμπούρδα που φάγανε με τον Πλεύρη, και πολύ στεναχωριούνται. Έχοντας προαποφασίσει ότι έγκλημα υπάρχει, τους διαφεύγει ακόμα η τυπική λεπτομέρεια ενός νόμου να το τιμωρή.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε: το νομοθετικό πλαίσιο είναι από επαρκές έως επαρκέστατο. Ο μόνος λόγος ανησυχίας είναι ότι υπάρχουν διατάξεις, όπως όλες οι περί διέγερσης, που είναι εξαιρετικά ευρείες και αόριστες (και γιαυτό ακριβώς έχουν περιπέσει ουσιαστικά σε αχρησία). Ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχουν οι καταδίκες των πολιτικών τους αντιπάλων που ζητούν οι νεομισαλλόδοξοι είναι η σύγχρονη νεοελληνική ιδεολογική συνάφεια: ό,τι και να λένε οι νόμοι, ζούμε και αναπνέουμε σε ένα πολιτισμό ελεύθερου λόγου (έως ελεύθερης λογοδιάρροιας. Μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτό).
Αλλά δεν θα απολογηθούμε κιόλας για την προτίμησή μας στην ελευθερία.
5.
“Κάτι πρέπει να κάνουμε επιτέλους για τον ρατσισμό στην χώρα μας!”
Ασφαλώς και πρέπει να κάνουμε, και πολλά μάλιστα. Το να γίνουμε όμως ίδιοι με τους φασίστες είναι χαμηλά στις δικές μου προτεραιότητες. Παρατηρώ μάλιστα και κάτι κιοφτέδες κλεφταρματολούς των πληκτρολογίων να μιλάνε για “μαχόμενη δημοκρατία” και “καμία ανοχή στους ρατσιστές” και καγχάζω, καγχ, καγχ, καγχ.
Δεν είναι διά πάσαν μαλακίαν το Ποινικό Δίκαιο. Ο χαρακτήρας του είναι αποσπασματικός και επικουρικός. Απαιτεί προσβολή προπαντός ατομικών εννόμων αγαθών. Απεχθάνεται τις αοριστολογίες. Επειδή εξ ορισμού μειώνει την σφαίρα ελευθερίας του νεόκοπου εγκληματία, πρέπει κάθε νέα εγκληματοποίηση να αντιμετωπίζεται με περίσκεψη.
6.
“Αν είχαμε εγκαίρως τον αντιρατσιστικό, η ΧΑ δεν θα είχε πάει στο 10%”.
Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, από τότε που το δικέφαλον κυβερνητικό μας τέρας έστειλε την ηγεσία της ΧΑ στην μπουζού, με την κατάλληλη χρήση της εφεύρεσης του τηλεφώνου μεταξύ άλλων, η ΧΑ κατέρρευσε #μπα.
Τα αίτια της ανόδου της ΧΑ είναι πολιτικά και οικονομικά, άλλα συγκυριακά και άλλα μόνιμα. Η επιβολή αστείων ποινών πλημμεληματικού βαθμού, που αναστέλλονται ή μετατρέπονται σε χρηματικές, σε απολύτως τίποτε δεν θα είχε ωφελήσει την υπόθεση της δημοκρατίας στην χώρα μας. Σχεδόν βέβαιο είναι το αντίθετο.
7.
“Αυτό με την προστασία των γενοκτονιών δεν μας πολυαρέσει βέβαια, γιατί παραείναι ανοιχτά ολοκληρωτικό. Αν ισχύση όμως, να αφορά μόνο τους Εβραίους και κανένα άλλο”.
Το έξυπνο το πουλί από την μύτη πιάνεται, όταν το επιχείρημα τού έρχεται αυτεπίστροφο στο δοξαπατρί. Εγώ τάσσομαι φυσικά κατά οποιασδήποτε παρόμοιας απαγόρευσης, αλλά έχει πλάκα να τρολάρουμε λίγο τους νεομισαλλόδοξους.
Καταρχάς, δεν έχει τελικά τόσο μεγάλη σημασία αν η γενοκτονία των Ποντίων ήταν γενοκτονία (όπως λέει η επιστημονική εταιρεία των επαγγελματιών ιστορικών που ασχολούνται με την μελέτη των γενοκτονιών, διατηρεί όμως επιφυλάξεις η αντιεθνικιστική μερίδα των Ελλήνων φατσαμπουκιζόντων) ή “απλώς” εθνοκάθαρση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος η προστασία του κυοφορούμενου αντιρατσιστικού να μείνη στις γενοκτονίες. Και οι εθνοκαθαρθέντες άνθρωποι ήτανε. Άλλωστε, η εθνοκάθαρση περιλαμβάνεται στο καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, μαζί με γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου.
Αν λοιπόν ως τρυφεροί και ευαίσθητοι πρέπει να προστατεύσουμε το ανύπαρκτο έννομο αγαθό που λέγεται “επίσημη κρατική αλήθεια ως προς τις γενοκτονίες”, χάριν, έστω, των απογόνων των γενοκτονημένων, δεν συντρέχει τάχα ο ίδιος τρυφερός και ευαίσθητος λόγος να προστατεύσουμε το ανύπαρκτο έννομο αγαθό που λέγεται “επίσημη κρατική αλήθεια ως προς τις εθνοκαθάρσεις”, χάριν, έστω, των απογόνων των εθνοκαθαρθέντων;
[Προβλέπω ότι η επόμενη γραμμή αμύνης των εθνογκρινιάρηδων είναι ότι ούτε εθνοκάθαρση έγινε στον Πόντο, μια παρεξήγηση ήτανε]
Και η συν μία:
Ο αντιρατσιστικός θα ψηφιστή. Με την μία ή την άλλη μορφή. Αλλά δεν θα εφαρμοστή, με την μία ή την άλλη μορφή, όπως τον φαντάζονται τουλάχιστον οι νεομισαλλόδοξοι υποστηρικτές του. Οπότε, πάλι την ίδια κουβέντα θα κάνουμε σε λίγα χρόνια.
Το πρόβλημα είναι ότι υποψιάζομαι ότι οι λόγοι της μη εφαρμογής του δεν θα είναι ακριβώς η περίσσεια φιλελευθερισμού.
Ποιος είσαι και τι έκανες στον Αθανάσιο;
Οι συγκεκριμένες όμως είναι οι πιο κοντινές στη δική μας παράδοση. Και ποιος είπε ότι προσπαθούμε να σκοράρουμε πόντους στο φιλελευθερόμετρο για να μας νοιάζει πόσο φιλελεύθερες είναι; Δεν είναι επιχείρημα αυτό.
Όχι ότι η επίκληση στην αυθεντία είναι επιχείρημα, αλλά τουλάχιστον οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποδεικνύουν ότι η σύγχρονη δημοκρατία μπορεί να περιέχει διατάξεις ανάλογες του αντιρατσιστικού. Το αντιπαράδειγμα των ΗΠΑ δείχνει μόνο ότι δεν είναι απαραίτητες. Το αν θέλουμε να τις περιέχει η δική μας δημοκρατία είναι άλλο θέμα που δεν απαντιέται με προσφυγή στην νομική παράδοση της μίας ή της άλλης χώρας.
Και κάτι τελευταίο: Το αντιρατσιστικό αποτελείται από πολλές διατάξεις. Άλλες είναι περισσότερο κατανοητές κι άλλες λιγότερο. Η ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονιών αποτελεί επιβολή επίσημης κρατικής ιστορικής αλήθειας που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί εύκολα. Η ποινικοποίηση του ρατσιστικού λόγου όμως μπορεί να δικαιολογηθεί. Ακριβώς επειδή οι διατάξεις για την διέγερση έχουν ερμηνευθεί πολύ περιοριστικά κι έχουν περιπέσει σε αχρηστία, μπορεί να ειπωθεί ότι ο νομοθέτης επιθυμεί να ξεχωρίσει μια ειδική περίπτωση των υπαρχουσών γενικών διατάξεων.
Μπορεί ο καταλληλότερος τρόπος να μην είναι η εισαγωγή ολόκληρου νομοσχεδίου ή να δημιουργούνται άλλα προβλήματα. Ωστόσο η πρόθεση, από τη στιγμή που έχουμε ήδη γενικότερες διατάξεις, είναι κατ’αρχήν θεμιτή.
Βάλε τα δυνατά σου και μάντεψε αν οι ΗΠΑ έχουν επικυρώσει την Σύμβαση του ΟΗΕ κατά του ρατσισμού, αν έχουν εισαγάγει τα εγκλήματα που προβλέπει και τι πάθανε που δεν τα νομοθέτησαν.
Ακριβώς το αντίθετο ισχύει από όποια μεριά κι αν το δης. Όλα αυτά τα νεόκοπα εγκλήματα είναι ακριβώς αυτό: νεόκοπα. Δεν υπήρχαν μια γενιά πριν.
Για όποιον δεν ενδιαφέρεται για την προστασία της ελευθερίας του λόγου ασφαλώς δεν είναι.
Άρα, προς τι οι φοβέρες ότι έτσι κάνουν στα Ευρώπας; Επαρχιωτίλα μου βρομάει.
Καλά, κάνε ένα κόπο και διάβασε πρώτα το άρ. 183-184 ΠΚ:
Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει δημόσια σε απείθεια κατά των νόμων ή των διαταγμάτων ή εναντίον άλλων νόμιμων διαταγών της αρχής τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών.
Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών.
Πες μου τώρα ποια πράξη που τιμωρείται με οποιονδήποτε αντιρατσιστικό δεν καλύπτεται ήδη με αυτές τις διατάξεις.
Η πρόθεση είναι η κατεξοχήν ύποπτη. Γιατί εγώ βλέπω παντού σχόλια του τύπου “αν υπήρχε αντιρατσιστικός, ο τάδε δεν θα το έλεγε αυτό, θα είχε επεμβή ο εισαγγελέας κλπ”. Πρόκειται ξεκάθαρα για εργαλειακή χρήση του ποινικού νόμου για να φιμωθή ο πολιτικός αντίπαλος.
Μα δε διαφωνώ, αναρωτιέμαι μόνο αν είσαι ο ίδιος με τον Αθανάσιο εδώ πέρα. :P
Καλά, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι εγκλήματα σκέψης/γνώμης υπάρχουν στην Ευρώπη εδώ και αιώνες(Ιερά Εξέταση κανείς; ). Αλλά κι έτσι να μην είναι, το θέμα είναι ότι υπάρχουν εδώ και τώρα. Τα θεσμοθέτησαν χώρες στις οποίες είμαστε πολύ πιο κοντά σε συνταγματικές παραδόσεις, πολιτειακή οργάνωση, ήθη, έθιμα. Κι από τη στιγμή που κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η Γερμανία ή η Γαλλία δεν είναι επαρκείς σύγχρονες δημοκρατίες, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο φιλελεύθερος χαρακτήρας ενός κράτους δεν πλήτετται ανεπανόρθωτα από το αντιρατσιστικό.
Εσύ γράφεις:
Κι αλλού(στο facebook; ) έγραψες ότι οι εν λόγω διατάξεις έχουν περιπέσει σε αχρηστία λόγω της γενικότητας τους. Αυτό όμως δεν καθιστά αθέμιτη την θέληση του νομοθέτη να υποδείξει στους δικαστές ειδικές περιπτώσεις των γενικών διατάξεων στις οποίες η στάθμιση δεν πρέπει να αποφαίνεται υπέρ της ελευθερίας του λόγου.
Από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας της γενικής διάταξης, μπαίνουμε σε ζητήματα στάθμισης των διατάξεων και των δικαιωμάτων που περιορίζουν. Σε αυτή την περίπτωση, ο νομοθέτης έχει κάθε δικαίωμα να υποδείξει στον δικαστή πώς επιθυμεί να σταθμίζονται τα δικαιώματα ξεχωρίζοντας συγκεκριμένες ειδικές περιπτώσεις. Εφόσον δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας(αν τίθεται αλλάζει το πράμα), είναι και πιο δημοκρατική η διαδικασία, καθώς η Βουλή νομιμοποιείται απευθείας από τον λαό, οι δικαστές μόνο (πολύ) έμμεσα.
Τώρα μπορεί να συζητήσουμε ποιες διατάξεις είναι αντισυνταγματικές. Η άρνηση γενοκτονίας μάλλον είναι. Το “Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνο έτσι καταλαβαίνουν. Εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα” μάλλον δεν είναι. Ή να συζητήσουμε τα νομοτεχνικά. Αν απαιτείται νομοσχέδιο ή αρκεί προσθήκη στον (επερχόμενο) νέο ποινικό κώδικα ή κάτι άλλο. Αλλά επί της αρχής, δεν πλήττει την δημοκρατία μας το νομοσχέδιο.
Είναι πρόβλημα αυτό. Από την άλλη δεν με πείθεις ότι το ανωτέρω απόσπασμα του Πλεύρη ή άλλα άλλων εναντίον ομοφυλοφίλων και αλλοφύλων αποτελούν πολιτικό λόγο χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να εκφραστεί επαρκώς ο πολιτικός αντίπαλος κι η τιμωρία τους είναι απαράδεκτο πλήγμα στην ελευθερία του λόγου. Αλλά κάπου δω θα πρέπει ν’ανοίξω μια μεγαλύτερη συζήτηση που δεν είναι η ώρα της.
Καμία ομοιότητα, υπάρχουνε θεσμοί και θεσμοί. Το ΕΔΔΑ είναι επιτυχημένο ακριβώς επειδή διατάσσει την καταβολή αποζημίωσης, όπως παραδειγματικά και η παραπεμπόμενη απόφαση, ενώ επιβλέπει και την εκτέλεση της απόφασης, αλλιώς ξουτ. Ο ΟΗΕ είναι ένας νωδός οργανισμός.
Δεν υπήρχαν μια γενιά πριν.
To Auschwitzlüge στην πρώτη διδάξασα Γερμανία από το μακρινό 1994 ας πούμε. Εγώ λέω να τα σκοτώσουμε πριν μεγαλώσουν και κάνουν παιδάκια.
Για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα που σου αρέσει, όπου Γαλλογερμανία βάλε Ελλάδα και όπου αντιρατσιστικός βάλε οροθετικές.
Σωστό. Καθιστά όμως αθέμιτο, καθότι παραπλανητικό, το επιχείρημα των νεομισαλλόδοξων ότι δεν έχουμε διατάξεις. Ή λένε ψέματα ή δεν τις ξέρουν.
Της άρνησης της γενοκτονίας τίθεται, του ισχύοντος 927/1979 ως προς ωρισμένα σημεία (την πρόκληση *μίσους* στην παρ. 1 και την διάδοση ιδεών *κατά ομάδων προσώπων* στο άρ. 2). Κατά τα λοιπά, όχι.
Το θυμάσαι ότι αυτό είναι παράθεμα παραθέματος, έτσι;
Δεν την ανατρέπει, αλλά δεν την βελτιώνει.
Παράδειγμα: ο Δημητράς έχει υποβάλει μήνυση ήδη κατά του Καλαβρύτων, δεν θυμάμαι τώρα με ποια αφορμή. Η οποία αρχειοθετήθηκε.
Αν όχι τώρα, πότε;
Κάτσε να δούμε αν θα διώξει το ΕΔΔΑ την Τουρκία που δεν θα πληρώσει αποζημιώσεις στην Κύπρο και μετά τα λέμε. Και τον ΟΗΕ φαφούτη τον λένε στο χωριό μου, άκου νωδός :P
Το αντιρατσιστικό δεν είναι η άρνηση γενοκτονίας μόνο. Το Strafgesetzbuch περιλαμβάνουν πολλά άλλα και υπάρχουν από το τέλος του Β’ ΠΠ. Παρεμπιπτόντως, η Αυστρία ποινικοποίησε την άρνηση του Ολοκαυτώματος το 1992 με την αναθεώρηση του Verbotsgesetz 1947, άρα η μεγάλη εξαδέλφη Γερμανία δεν είναι η πρώτη διδάξασα.
Πέρα από το ότι προφανώς δεν κρίνεται η ποιότητα μιας δημοκρατίας από ένα περιστατικό, δεν θα είχα πρόβλημα δημοσίευσης φωτογραφιών οποιουδήποτε αν είχα πειστεί ότι αυτό το μέτρο είναι απολύτως αναγκαίο για το δημόσιο συμφέρον. Στην περίπτωση των οροθετικών πολύ απείχα από το να πειστώ, αλλ’επί της αρχής δεν έχω πρόβλημα με την διάταξη που επιτρέπει να δημοσιεύονται οι φωτογραφίες.
Είπα:
Αφού επιμένεις:
Όταν με πληρώνουν για να γράφω σε μπλογκς. :)
Βάζω εδώ και την ισχνή νομολογία των άρ. 183-184 ΠΚ:
άρ. 183 ΠΚ
Ορθώς κατεδικάσθη ο πράκτορας πλοίου, ο οποίος εξέδωσε 150 υπεράριθμα εισιτήρια, παρά την σχετική απαγόρευση του Λιμενάρχη, παρότρυνε δε τους κατόχους των υπεράριθμων εισιτηρίων να επιβιβασθούν με τις φράσεις “μπήτε μέσα στο πλοίο, χωρεί και άστε αυτόν να φωνάζη”.
Εσφαλμένως κατεδικάσθη ο αναιρεσείων, ο οποίος αντέδρασε στην σύλληψη μέλους της πολιτικής νεολαίας στην οποία ανήκε με τις φωνές «Πού τον πάτε φασίστες;» και προσπάθησε να παρεμποδίσει την προσαγωγή του, διότι η πράξη αυτή συνιστά ηθική αυτουργία σε απόπειρα απελευθερώσεως φυλακισμένου.
Τέλεσε το έγκλημα ο κατηγορούμενος, ο οποίος, όντας θεατής σε ποδοσφαιρικό αγώνα, προκάλεσε σε απείθεια με χειρονομίες εναντίον της απαγόρευσης του Διοικητή Χωροφυλακής της συγκέντρωσης των θεατών στον χώρο προ των αποδυτηρίων.
Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκαν οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι ανέγραψαν σε τοίχους περί το μεσονύκτιο με χρωστική ουσία τα συνθήματα «ΚΑΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ», «ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ», «ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ».
Δεν ετέλεσε το έγκλημα ο κατηγορούμενος, ιδιοκτήτης αυθαιρέτου κτίσματος, ο οποίος δήλωσε «θα ρίξουμε μέχρι και μολότοφ», εννοώντας στα συνεργεία κατεδαφίσεων της νομαρχίας, διότι η έκφραση δεν συνιστούσε εκδήλωση βούλησης προς το συγκεκριμένο πλήθος με σκοπό να επηρεάσει την θέλησή τους.
Δεν ετέλεσε το έγκλημα ο κατηγορούμενος, ο οποίος διένεμε έντυπα με τα οποία καλούσε τους πολίτες να μην υπακούουν σε συγκεκριμένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου περί παραχώρησης σε ιδιωτικής εταιρεία του συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης των αυτοκινήτων, ελλείψει δόλου, διότι πίστευε ότι η απόφαση ήταν μη σύννομη και σκοπός του δεν ήταν να επιφέρει με την πράξη του περιφρόνηση της πολιτειακής εξουσίας.
άρ. 184 ΠΚ
Παραπέμπεται ο κατηγορούμενος για φωνές και χειρονομίες προς φίλο του δημοσιογράφο να απειθήσει στην απαγόρευση συγκέντρωσης προ του χώρου των αποδυτηρίων μετά την λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα που είχε εκδώσει ο αρμόδιος διοικητής Χωροφυλακής, προκειμένου αυτός να συντάξει το αθλητικό ρεπορτάζ.
Δεν ετέλεσαν το αδίκημα οι κατηγορούμενοι μεταφραστής και εκδότης αλλοδαπού βιβλίου με περιεχόμενο ενημερωτικού απλώς χαρακτήρα, στο οποίο δίδονται με παιδαγωγικώς κατάλληλο και προσιτό τρόπο εύληπτες απαντήσεις σε μαθητές κάτω των 18 ετών σε ζητήματα εγκυμοσύνης και σεξουαλικής αγωγής).
Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, ο οποίος, ευρισκόμενος στις κερκίδες του δημοτικού Σταδίου και παρακολουθώντας τον διεξαγόμενο ποδοσφαιρικό αγώνα, παρακινούσε τους φιλάθλους που κάθονταν γύρω του να εισέλθουν εντός του αγωνιστικού χώρου και να κακοποιήσουν τον διαιτητή του αγώνα.
Αιτιολογημένως κατεδικάσθη ο αναιρεσείων, ο οποίος παρότρυνε ομοϊδεάτες του να επιτεθούν στους διερχόμενους οπαδούς της αντίπαλης πολιτικής παράταξης και στα οχήματά τους με ξύλα και φωτοβολίδες.
Όσον αφορά την υποτιθέμενη “επιστημονική εταιρεία των επαγγελματιών ιστορικών που ασχολούνται με την μελέτη των γενοκτονιών”, διαβάζω πάντως τον αντίλογο http://www.chronosmag.eu/index.php/l-plss-f-g-e-p-p-e-ppsls.html (ιδίως υποσημειώσεις 4 έως 7 και τα αντίστοιχα σημεία του κειμένου) ότι ούτε τα βιογραφικά των μελών της προδίδουν ενασχόληση με την ιστορία, ούτε η διαδικασία λήψης αποφάσεων προδίδει επιστημονικότητα. Γενικότερα για τη χρήση των γενοκτονιών ενδιαφέρον είναι και το http://www.chronosmag.eu/index.php/lplss-p-fl-ex-ths-p.html του ιδίου.
Θα το διαβάσω και θα σου απαντήσω. Εισαγωγικά ισχύουν οι εξής παρατηρήσεις:
α. Το ψήφισμα της ΙΑΓΣ είναι σχετικά άγνωστο στην εγχώρια συζήτηση, όπου πολλοί καλόπιστοι εθνοδύσπιστοι το αγνοούν. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να το πληροφορηθούν. Και μετά ας κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν. Πρώτα όμως να γνωρίζουν όλα τα δεδομένα του προβλήματος και όχι να τα αγνοούν,
β. Η μερίδα των αρνητών φέρει το βάρος απόδειξης, γιατί, όσο δεν προσκομίζουν κάποιο αντίστοιχο αρνητικό ψήφισμα, έχουν φάει ένα γκολ και παίζουν άμυνα,
γ. Σε μια ενδοϊστορική διαμάχη προφανώς δεν μπορώ να κρίνω. Μπορώ να κρίνω κάπως τους κρίνοντες. Ο Μπαλτσιώτης είχε στηρίξει απροϋπόθετα τον Χριστόπουλο, όταν έσωζαν το έθνος και τον ΣΥΡΙΖΑ από “αυτήν την κυρία” λίγους μήνες πριν. Οπότε, μια δυσπιστία την έχω.
Α, ώστε υπάρχουν κι αυτοί.
χαχαχαχαχαχαχαχ!
καποιος αλλος θαλεγε οτι ζουμε σε ενα περιβαλλον γενικης ατιμωρησιας, επιλεκτικης χρησης νόμων, γνωριμιοκρατιας, θαυματων των τριων ημερων, επιχειρησεων σκουπα κτλ κτλ
Η συνεπης και λογικη εφαρμογη των νομων δεν ηταν ποτε το μεγαλο ατου αυτης της πολιτειας.
Θα απολογηθούμε για την προτίμησή μας να χτίζουμε όπου νά’ναι, αλλά όχι και να λέμε την αποψάρα μας.
ναι ρε παιδι μου, απλα λεω οτι η ντε φακτο ελευθερια εκφρασης ειναι εντελως συμπτωματικη, επειδη ειμαστε ολιγον ανοργανωτοι και δενβαριεσηστες γενικοτερα.
Αλλα οποτε το κρατος κοιταζει ενα ζητημα λιγο πιο προσεκτικα, παντα παιρνει αποφασεις κατα της ελευθεριας εκφρασης. Κοιτα το ΕΣΡ για παραδειγμα.
Αγαπητέ μήπως_όμως,
σχετικά με το απαντητικό άρθρο του Μπαλτσιώτη προς Αγτζίδη:
Εδώ ο Μπ. τάσσεται κατά 1. της ψηφοφορίας ως τρόπου λήψεως αποφάσεων, 2. του κατά ΣΥΡΙΖΑ “τεχνοφασισμού”, 3. της πλειοψηφίας ως μεθόδου σχηματισμού μιας απόφασης. Το απλό ερώτημα είναι τι αντιπροτείνει. Την μειοψηφία; Να μην ψηφίζουμε καν; Πώς να αποφασίζη ένα συλλογικό σώμα; Να μην αποφασίζουν οι συλλογικότητες και να μην εκφέρουν άποψη; Υπάρχουν μόνο ιστορικοί ως άτομα; Πώς διαπιστώνεται η κρατούσα άποψη σε ένα επιστημονικό πεδίο;
Ω, ω, βαρειές κουβέντες. Σε λίγο θα μας πη και ότι κάποιοι ερευνούν το μειονοτικό φαινόμενο παραπέμποντας στις μελέτες τους ο ένας στον άλλο, φτειάχνοντας ΜΚΟ του ενός, εισπράττοντας επιδοτήσεις, διοριζόμενοι στην Πάντειο, πρακτορολογώντας εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων κλπ κλπ. Προσοχή.
Επίσης, διακρίνω μια αντίφαση εκ μέρους Μπαλτσιώτη.
Γράφει ότι
, αλλά είναι βέβαιος ότι
Δυοίν θάτερον: ή, αν το αρμενικό ήταν γενοκτονία, το ποντιακό δεν είναι ως ποιοτικά διαφορετικό, άρα είναι αρνητής, ή, ούτε το αρμενικό είναι γενοκτονία και κατ’ ελάσσονα λόγο ούτε το ποντιακό, οπότε είναι πάλι αρνητής.
Ο άνθρωπος, πολύ σεμνά, ομολογεί την άγνοιά του, όπως και εγώ. Το επόμενο λογικό βήμα είναι να καταλείψη το ζήτημα στους ειδικούς. Δικαιούμαι να υποψιαστώ ότι ο Μπαλτσιώτης δεν το πράττει, επειδή δεν του αρέσει πολιτικά το συμπέρασμα στο οποίο έχουνε καταλήξει.
Αν η ΙΑΓΣ είχε κρίνει (με τεχνοφασιστική διαδικτυακή ψηφοφορία μιας ομάδας επιστημόνων που προωθούν την επαγγελματική τους καριέρα) ότι δεν υπήρξε ποντιακή γενοκτονία, ο Μπ. θα το έκανε σημαία του, ναι ή όχι;
Πολύ σωστό αυτό.
Αλλά τους Τούρκους που ξέρουν την γλώσσα, τα οθωμανικά, έχουν πρόσβαση στα αρχεία κλπ δεν τους πιστεύει επειδή δεν είναι αρκετά … εθνικιστές.
Στο χωρίο αυτό, μαζί με την παραπομπή του, ο συγγραφέας ουσιαστικά αποδέχεται τις 2 από τις 3 χριστιανικές γενοκτονίες της Ανατολής. Δεν εκφέρει την λέξη βέβαια, απλώς παραθέτει ένα επαρκή ορισμό. Οπότε το ερώτημα για κάθε αναγνώστη του δεν μπορεί παρά να είναι:
Πώς εξηγείται ότι οι Νεότουρκοι γενοκτόνησαν τους 2 από τους 3 χριστιανικούς λαούς, αλλά απλώς εκκαθάρισαν ή τέλος πάντων δεν φέρθηκαν ευγενικά στον τρίτο, την ίδια πάντα χρονική περίοδο και στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο; Πώς το εξηγεί ο ίδιος ο Μπαλτσιώτης στον εαυτό του; Μα δεν είναι φοβερή σύμπτωση;
Σχετικά με το άλλο άρθρο του Μπ. που παραπέμπεις, είναι πολύ αξιόλογο και γενικά συμφωνώ. Παρατηρώ βέβαια ότι από τις στηλιτευόμενες από τον συγγραφέα χρήσεις του όρου γενοκτονία τού έχει διαφύγει συμπτωματικά η πιο πρόσφατη: η “κοινωνική γενοκτονία“.
Ξέρεις, αυτή που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
“τάσσεται κατά της ψηφοφορίας ως τρόπου λήψεως αποφάσεων, … της πλειοψηφίας ως μεθόδου σχηματισμού μιας απόφασης”:
– Αν κατάλαβα καλά, λέει επί πλέον ότι αυτοί εκειπέρα δεν είναι καν ιστορικοί!
“Δυοίν θάτερον: ή, αν το αρμενικό ήταν γενοκτονία, το ποντιακό δεν είναι ως ποιοτικά διαφορετικό, άρα είναι αρνητής, ή, ούτε το αρμενικό είναι γενοκτονία και κατ’ ελάσσονα λόγο ούτε το ποντιακό, οπότε είναι πάλι αρνητής”:
– Λάθος, υπάρχει και τρίτη εναλλακτική, να θεωρήσουμε το μεν αρμενικό μεγάααλη γενοκτονιάρα, το δε ποντιακό μικρή γενοκτονίτσα (οπότε δεν είναι αρνητής).
Όχι, γιατί λέει ότι υπάρχει ποιοτική διαφορά. Αν εννοεί κάτι άλλο, δεν φταίω εγώ.
Να δούμε τα μέλη της επιτροπής αποφάσεων (;):
Laurel Fletcher, Καθηγήτρια Νομικής στο Berkeley, με έμφαση στο ανθρωπιστικό δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα, μετανάστευση.
Helen Jarvis, Λέκτωρας Κοινωνικής Γεωγραφίας στο Newcastle, με αντικείμενο που εμένα μου φαίνεται εντελώς άσχετο.
Roberto Carlés, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Buenos Aires.
Enzo Le Fevre, Κέντρο Πρόληψης Γενοκτονιών στην Βουδαπέστη, ασχολείται ακριβώς με το αντικείμενο, αλλά από άποψη νομική και πολιτικών επιστημών.
Avril Alba, εβραιολόγος (και μουσειολόγος;) στο Sidney, με ειδικότητα στην Σοά.
Αυτά πρέπει να είδε και ο Μπ. και δεν ενθουσιάστηκε. Αποφασιστικό βέβαια είναι πόσοι ψήφισαν το επίμαχο ψήφισμα και ποιοι είναι μέλη της ΙΑΓΣ, στοιχεία τα οποία δεν διαθέτουμε.
Σε κάθε περίπτωση, ας μη σπεύδουμε να τεκμάρουμε ως έγκυρη την “επιστημονική εταιρεία των επαγγελματιών ιστορικών που ασχολούνται με την μελέτη των γενοκτονιών”, πολλώ μάλλον καθώς αυτό δεν αποτελεί καν πιστή μετάφραση του αγγλικού της τίτλου!
Όποιος ψάχνει, βρίσκει και το κείμενο της απόφασης και το υποστηρικτικό υλικό και ποιοι ήταν οι πρωτεργάτες.
Η απόφαση γράφτηκε κυρίως από τον Adam Jones σε συνεργασία με την Thea Halo. Πάνω από 80% των μελών της IAGS ψήφισαν υπέρ, ανάμεσα στους οποίους και ο τότε πρόεδρος Gregory Stanton.
Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν επιβάλλει σε κανέναν να υιοθετήσει την γνώμη της πλειοψηφίας της IAGS και μπορούν να υπάρχουν δικαιολογημένες αντιρρήσεις.
“Πώς εξηγείται ότι οι Νεότουρκοι γενοκτόνησαν τους 2 από τους 3 χριστιανικούς λαούς, αλλά απλώς εκκαθάρισαν ή τέλος πάντων δεν φέρθηκαν ευγενικά στον τρίτο, την ίδια πάντα χρονική περίοδο και στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο; Μα δεν είναι φοβερή σύμπτωση;”:
– Ε, όπως εξηγείται και το ότι οι γερμανοί γενοκτόνησαν τους εβραίους αλλ’ απλώς δεν φέρθηκαν ευγενικά στους βέλγους, την ίδια περίοδο και στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο. Κάποιο λόγο θα είχαν, τυχαίο δεν φαίνεται.
Ναι, αλλά δεν προέβησαν σε “πράξεις ακραίας βίας” κατά των Βέλγων γενικώς και αορίστως, σε αντίθεση με τους Ποντίους, όπως συνομολογεί ο Μπ.
Άλλωστε, υπάρχει ένα πολύ σαφές και συνεκτικό ιδεολογικό πλαίσιο που όχι μόνο εξηγεί, αλλά μπορούσε και να προβλέψη και την τρίτη γενοκτονία: η νεοτουρκική εκδοχή του εθνικισμού βελάκι εκκαθάριση της Ανατολίας από τους Χριστιανούς βελάκι γενοκτονία.
Όπως ακριβώς από το Μάιν Καμπφ ήταν προβλέψιμο ότι η καμπάνα χτυπάει για Εβραίους και Σλάβους και όχι για τους Βέλγους.
Να λοιπόν που ενώ χτύπησε “η καμπάνα για Εβραίους και Σλάβους”, γενοκτονήθηκαν μόνον οι πρώτοι. “Μα δεν είναι φοβερή σύμπτωση;”
E, καλά, ας ρωτήσουμε τους Πολωνούς κατά πόσο δεν βάρεσε η καμπάνα γι’αυτούς.
Αν ενας τετοις νομος περνουσε στις ΗΠΑ, θα ακυρωνοταν αμεσως από το Ανωτατο Δικαστηριο.
1η τροπολογια (First Amendment) του Συνταγματος των Ηνωμενων Πολιτειων:
“Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances.”
Τοσο απλο, τοσο ωραιο:
CONGRESS SHALL MAKE NO LAW ABRIDGING TH FREEDOΜ OF SPEECH.
«Το Κογκρεσο ΔΕΝ θα κανει Νομο που θα περιοριζει την ελευθερια του Λογου.»
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!
Τελεια και παυλα. Χωρις αστερισκους και υποσημειωσεις.
Καλά, η νομολογία έχει προσθέσει αρκετούς αστερίσκους και κάμποσες υποσημειώσεις.
Περιμένω να ψηφιστή ο νόμος για να τον σχολιάσω. Τελικά έχει μου φαίνεται τόσες προϋποθέσεις που πολύ κακό για το τίποτα, ανεφάρμοστος μου φαίνεται.