ανεκτικοτητα

Μετά την πρώτη και την δεύτερη ανάρτηση, ολοκληρώνω σήμερα τον σχολιασμό της απόφασης S.A.S. κατά Γαλλίας, που έκρινε το ζήτημα της δημόσιας κρυπτοπροσωπίας.

Η απόφαση ελήφθη με την συντριπτική πλειοψηφία 15 έναντι 2 (αλλά λεαινών!). Ας δούμε λοιπόν τι επιχειρηματολόγησαν στην μειοψηφία τους αυτοί οι δύο δικαστές.

Καταρχάς, δεν επρόκειτο για δικαστές, αλλά για δικάστριες. Και αυτό είναι από μόνο του αξιομνημόνευτο: σε μια υπόθεση όπου περιρρέει η ισότητα των φύλων και η καταδυνάστευση των γυναικών από ενστερνισμένους πατριαρχικούς κανόνες, οι μόνοι που μειοψηφούν είναι δύο γυναίκες. Μια Γερμανίδα και και μια Σουηδή.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙΙ

Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε κάποια εισαγωγικά ζητήματα σχετικά με την απόφαση S.A.S. κατά Γαλλίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου. Σήμερα θα προσχωρήσουμε με την μελέτη των εκατέρωθεν επιχειρημάτων και της απόφασης του δικαστηρίου.

Τα νομικά ζητήματα που τίθενται με την απαγόρευση είναι βασικά δύο: ελευθερία της θρησκευτικής έκφρασης και ιδιωτικότητα του ατόμου. Να τα δούμε χωριστά:

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙ

Τα σημεία τομής κράτους και θρησκείας συνεχίζουν να προβληματίζουν τις δυτικές κοινωνίες. Η νομική επικαιρότητα επανέρχεται κάθε τρεις και λίγο σε αυτά, εξάπτοντας πάθη και επανορίζοντας τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την δημοκρατία μας. Αποφάσεις, όπως η πρόσφατη αμερικανική Greece v. Galloway, το επισημαίνουν με έμφαση.

Ένα εμβληματικό σταθμό σε αυτόν τον συνεχιζόμενο δημόσιο διάλογο έθεσε η απόφαση S.A.S. κατά Γαλλίας (Ιουλ 2014), η οποία αφορούσε το περιώνυμο ζήτημα της ισλαμικής καλύπτρας. [για το ζήτημα αυτό έχω εκθέσει την άποψή μου εδώ]

Στην καθ’ ης η προσφυγή Γαλλία εδώ και λίγα χρόνια έχει απαγορευθή η κάλυψη του προσώπου σε δημόσιους χώρους, πλην περιπτώσεων όπου αυτό επιβάλλεται από λόγους υγείας ή επαγγελματικούς ή στο πλαίσιο αθλητικών, καλλιτεχνικών και εορταστικών δραστηριοτήτων. Η απαγόρευση αυτή μάλιστα κρίθηκε συνταγματική από το ιθαγενές Συνταγματικό Συμβούλιο. Η μόνη χώρα που ακολούθησε αυτήν την ανοπαία ατραπό είναι μέχρι τώρα το Βέλγιο, με το άρ. 563 δις του βελγΠΚ:

Seront punis d’une amende de quinze euros à vingt-cinq euros et d’un emprisonnement d’un jour à sept jours ou d’une de ces peines seulement, ceux qui, sauf dispositions légales contraires, se présentent dans les lieux accessibles au public le visage masqué ou dissimulé en tout ou en partie, de manière telle qu’ils ne soient pas identifiables.

Ο επίμαχος γαλλικός νόμος είναι ο Ν. 2010-1192 του 2010, στο άρ. 1 του οποίου προβλέπονται τα εξής λιτά:

Nul ne peut, dans l’espace public, porter une tenue destinée à dissimuler son visage.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας Ι

Για όλα αυτά διαβάστε και την εκτενή συζήτηση στο Μπαζ. Όπου ο Θαλυς τούς παίρνει τα σώβρακα (αν και δεν συμφωνώ με το “κατάπτυστος”).
1.

Όταν είχε δημοσιοποιηθή η υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είχα ξινίσει: Με το συμπάθιο, αλλά το “Ρομά” δεν είναι επαγγελματική ιδιότητα. Νομίζω. Αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος. Όχι μόνο επειδή είναι πιθανόν πράγματι να αποκερδαίνη τα προς το ζην ως Ρομά, αλλά επειδή η υπόθεση είχε πολύ ψωμί ακόμα.

2.

Κατά ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων το γεγονός ότι οι Αθίγγανοι της Θράκης διδάσκονται με το στανιό τουρκικά. Ο Χριστόπουλος, ο Καθηγητής, ο Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης κλπ κλπ, δεν βλέπει κανένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτό. Δεν του περισσεύει ούτε μία λέξη. Ο δικαιωματισμός του και όλου του ΣΥΡΙΖΑ εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Όχι ότι είχα ποτέ αμφιβολία ότι ανθρώπινα δικαιώματα για αυτούς έχουν π.χ. οι αναρχικοί και όχι οι ΧΑίτες, όπως αποδεικνύει η εκκωφαντική κλάψα και η εκκωφαντική τους σιωπή αντιστοίχως. Αντιλαμβάνονται τα δικαιώματα εργαλειακά και, εσχάτως για τον Χριστόπουλο, κομματικά.

Read more11 συν 1 σκέψεις για την υποψηφιότητα της Σαμπιχάς

Ότι δεν μπορώ να βρω πολλά κοινά μεταξύ των υποστηρικτών της εγκληματοποίησης της άρνησης μιας γενοκτονίας και εμού, πλην του ότι είμαστε όλοι μας δίποδες άπτεροι, είναι σαφές. Στην τελική, ο σεβασμός ή η περιφρόνηση προς την ελευθερία της έκφρασης κάποιου, όσο ζάβλαξ και να είναι αυτός, ανάγεται σε ένα αποφασιοκρατικό σημείο, μη προσβάσιμο σε νομικά ή λογικά επιχειρήματα. Αποδέχομαι το γεγονός ότι ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι που υποστηρίζουν τέτοιου είδους απαγορεύσεις, διώξεις, φυλακίσεις. Τι να κάνουμε.

[Για την άρνηση της γενοκτονίας και γιατί δεν συμβαδίζει στο ελάχιστο με τον νομικό μας πολιτισμό η εγκληματοποίησή της έχω επιχειρηματολογήσει εκτενέστατα εδώ.]

Ακόμη όμως και ένας νεομισαλλόδοξος πρέπει να (μπορή να) είναι συνεπής με την νεομισαλλοδοξία του. Αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση πνευματικής εντιμότητας.

Ωστόσο, στην υπόθεση Perinçek κατά Ελβετίας (Δεκ 13) κρίθηκε ότι παραβιάζει το άρ. 10 της ΕΔΔΑ περί ελεύθερης έκφρασης η καταδίκη ενός Τούρκου κομμουνιστή, προέδρου του τουρκικού Εργατικού Κόμματος. Ο αιτών χαρακτήρισε ως “διεθνές ψεύδος” (“mensonge international”) την αρμενική γενοκτονία σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις, πράγμα που ωδήγησε στην καταδίκη του για ένα νεομισαλλόδοξο πράγμα που υπάρχει στο ελβετικό ποινικό δίκαιο και λέγεται “φυλετική διάκριση” (“discrimination raciale“).

Ειδικώτερα, το κατά Περιντσέκο “ψέμα” δεν ήταν οι θάνατοι καθ’ αυτούς, αλλά ο χαρακτηρισμός τους ως “γενοκτονίας”.

Το επίμαχο άρ. 261 δις του ελβΠΚ προβλέπει ειδικώτερα τα εξής:

Celui qui, publiquement, aura incité à la haine ou à la discrimination envers une personne ou un groupe de personnes en raison de leur appartenance raciale, ethnique ou religieuse;
celui qui, publiquement, aura propagé une idéologie visant à rabaisser ou à dénigrer de façon systématique les membres d’une race, d’une ethnie ou d’une religion;
celui qui, dans le même dessein, aura organisé ou encouragé des actions de propagande ou y aura pris part;
celui qui aura publiquement, par la parole, l’écriture, l’image, le geste, par des voies de fait ou de toute autre manière, abaissé ou discriminé d’une façon qui porte atteinte à la dignité humaine une personne ou un groupe de personnes en raison de leur race, de leur appartenance ethnique ou de leur religion ou qui, pour la même raison, niera, minimisera grossièrement ou cherchera à justifier un génocide ou d’autres crimes contre l’humanité; celui qui aura refusé à une personne ou à un groupe de personnes, en raison de leur appartenance raciale, ethnique ou religieuse, une prestation destinée à l’usage public, sera puni d’une peine privative de liberté de trois ans au plus ou d’une peine pécuniaire.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβουργου VIII: η ανισότης των γενοκτονιών

Ένα από τα θέματα των ημερών είναι η υπό κατάθεση πρόταση νόμου που κυκλοφορείται δημοσιογραφικά με το βαρύ όνομα “αντιρατσιστικό“. Πρόκειται φυσικά για τον επί τα χείρω διάδοχο του περιβόητου Ν. 927/1979. Όλες εκείνες τις πλαδαροδοξίες έχω ανατινάξει εδώ και τέσσερα χρόνια σε σειρά άρθρων που ξεκίνησε από αυτό, κυρίως εδώ, αλλά και εδώ. Δεν σκοπεύω να επανέλθω επί του παρόντος, τα λεχθέντα ισχύουν αναλόγως.

Το νέο που κομίζει το ντροποθέτημα των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφορά την εγκληματοποίηση αυτού που στο χωριό μου λέμε Auschwitzlüge (άρ. 3 της πρότασης νόμου):

1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, είτε προφορικά είτε διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιονδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται ή μηδενίζει την σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρ. 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που κυρώθηκε με τον Ν. 3003/2002 ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ. 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου, που προσαρτάται στην Συμφωνία του Λονδίνου της 08ης Αυγούστου 1945, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση, την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων έως δέκα χιλιάδων ευρώ.
2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν διαπιστωθεί ή αναγνωρισθεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου ή με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.
3. Η τέλεση πράξης της παρ. 1 από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων [ή από Βουλευτή ή μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου] συνιστά επιβαρυντική περίσταση. Τιμωρείται και πειθαρχιά κατά το πειθαρχικό δίκαιο που διέπει το άνω πρόσωπο.

Read moreΠερί αρνήσεως γενοκτονίας πολεμικός

Καταρχάς κοιτάξτε καλά αυτές εδώ τις εκπληκτικές εικόνες.

Οι εικόνες είναι σκληρές. Όχι πιο σκληρές από εκείνες που έχει δει όποιος έχει παρευρεθή στην σφαγή του πασχάλιου αμνού, αλλά τέλος πάντων σκληρές.

Μεσαίωνας, βαρβαρότητα, σκοταδισμός και τα λοιπά. Τόση πίστη και ενέργεια σπαταλημένες σε ακατανόητα, για εμάς, πράγματα. Μα τι είδους άνθρωποι κάνουνε τέτοια πράγματα;

Read moreΥπέρ των ασουρανιζόντων