αναΜορφωση – συνΙστολογιο – Page 148 – Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες

Δημοψηφισμα για το ασφαλιστικο: μια βαθια αντιδημοκρατικη ιδεα

08/04/200824/03/2008 by S G

Πολυ συχνα απορω με το εργο που γινεται στα ελληνικα σχολεια, πως γινεται κανεις να τελειωνει Λυκειο και να μην ξερει τα βασικα στοιχεια του δημοκρατικου μας πολιτευματος. Πολλοι Ελληνες φαινεται να πιστευουν οτι ζουμε σε μια οχλοκρατια, οπου ισχυει η δικτατορια της πλειοψηφιας. 50% +1 των πολιτων μπορουν να ψηφιζουν ο,τι τους κατεβει στο μυαλο.

Ετσι φεροντουσαν οσοι ζητουσαν δημοψηφισμα για την αναγραφη θρησκευματος στις ταυτοτητες*, ετσι φερονται σημερα οσοι ζητανε δημοψηφισμα για το ασφαλιστικο. Μερικα δικαιωματα σε μια δημοκρατια δεν υποκεινται σε καμμια αρχη της πλειοψηφιας, ειναι αναφαιρετα και προστατευονται απο το Συνταγμα μας.

Αν ψηφιζαμε ολοι μας να παει φυλακη ο συνιστολογος Κωνσταντινος, επειδη ετσι μας κατεβηκε, θα ηταν προφανως ενα γελοιο, αδικο και μη αποδεκτο αιτημα. Αν ψηφιζαν 99% των Ελληνων να αρχισουμε να εκτελουμε Αλβανους στην πλατεια Ομονοιας, θα ηταν ενα φρικιαστικο, παρανομο και μη αποδεκτο αιτημα. Για τετοια αιτηματα οποιαδηποτε σκεψη για δημοψηφισμα θα ηταν γελοια. Δεν εχει σημασια αν θα επιανε αρκετες ψηφους ή οχι (ελπιζω οτι κανενα αιτημα δεν θα τα καταφερνε), ειναι απλα μη αποδεκτα ζητημα, δεν τιθενται προς συζητηση.

Δεν βλεπω γιατι λοιπον μπορουμε να εχουμε δημοψηφισμα για το ασφαλιστικο! Η ιδεα ειναι απλα αστεια! Πως μπορει να γινει δημοψηφισμα οταν οι γενιες που θα κληθουν να σηκωσουν το βαρος της τυχον αποφασης δεν εχουν γεννηθει ή δεν εχουν δικαιωμα ψηφου? Σιγα μην κανουμε ψηφοφορια για να δουμε αν επιτελους οι μεγαλυτερες γενιες ειναι ετοιμες να σηκωσουν την ευθυνη για τις συνταξεις τους, χωρις να ριχνουν το ολο και αυξανομενο βαρος στους νεωτερους! Σιγα μην κανουμε ψηφοφορια να δουμε αν μερικοι Ελληνες θελουν να παιρνουν προωρες συνταξεις εις βαρος των αλλων!

Το ασφαλιστικο σημερα δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια πελωρια μηχανη αδικης και σπαταλης αναδιανομης εισοδηματος, απο τις ερχομενες γενιες στις σημερινες, απο 70ηδες που δουλευουν σαν σκυλια σε 45ηδες που ηταν μαγκες και πηραν προωρες συνταξεις, απο τον σιωπηλο, σκληρα εργαζομενο ελληνα στον Ελληναριο Χαραμοφαη Τεμπελοσκυλο.

Το οτι δεν εχουμε κανει μεταρρυθμιση του συστηματος εδω και δεκαετιες ειναι ενα μεγαλο κριμα των ελληνικων κυβερνησεων εως σημερα. Αρκετα ως εδω. Οχι δεν θα κανουμε δημοψηφισμα για να δουμε αν θα μαζευτουν αρκετοι θυτες που θα ψηφισουν να συνεχιστει το εγκλημα…

Οι διανοούμενοι του διαδικτύου

06/09/201621/03/2008 by Κωνσταντίνος

Οι διανοούμενοι του διαδικτύου είναι οι άνθρωποι που όλοι αγαπάμε να διαβάζουμε για λόγους άγνωστους και σ’ εμάς τους ίδιους. Είναι οι παλιοί πολυλογάδες των συνοικιακών καφενείων όπου, μεταξύ καφέ και ταβλιού, εξηγούσαν πως θα γίνει να βγει ο τόπος από την κρίση – και πως το κάνουν στην Ευρώπη που δεν είναι χαϊβάνια. Είναι οι δάσκαλοι του χωριού που εξηγούν στους χωριάτες τι θα έλεγε ο Πλάτων αν η φύση δεν είχε ατυχώς προβλέψει να αποθνήσκουν άπαντες, ανεξαρτήτως ευφυϊας και φιλοσοφικού διαμετρήματος. Είναι οι φιλόσοφοι των καπηλειών που βγάζουν μεθυσμένες διακηρύξεις για το ποιόν των γυναικών και την ατιμία της κοινωνίας. Είναι οι συμφοιτητές μας που πάντα ήξεραν δυό πράγματα παραπάνω από εμάς: τι είπε ο Τρότσκι στον μπατσανάκη του μεξικάνου υπηρέτη του οικοδεσπότη του και έκρυβε το πραγματικό νόημα της πολιτικής του θεωρίας, πως φορούσαν την στολή τους οι σαμουράι, ποιος έριξε το πέναλντι και μου ‘κλεισε το σπίτι κοκ.

Ελάτε, όλοι ξέρετε πως θα τους γνωρίσετε. Είναι εκείνοι που απαντούν με καταιγισμό ονομάτων σε κάθε σας ερώτηση. Έχουν γνώμη για τα πάντα, αλλά πάνω απ’ όλα αγαπούν τη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία. Διότι δε νοείται διανοούμενος χωρίς κλίση σε αυτούς τους δύο τομείς.

Read moreΟι διανοούμενοι του διαδικτύου

Όμηροι στερεοτύπων;

20/03/200817/03/2008 by maikwl

(Το κείμενο αποτελεί ένα μικρό σχόλιο στο πάνω στο κείμενο “Όμηροι των στερεοτύπων” του κ. Νίκου Ξυδάκη)

Σε ένα πρόσφατο ποστ του, ο Νίκος Ξυδάκης περιγράφει την εικόνα του Έλληνα πολίτη που προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες της καθημερινής ταλαιπωρίας και δυσφορίας του:

Αυτός ο ταλαιπωρημένος και δύσθυμος συχνά είναι όμηρος ποικίλων κοινοτοπιών και δοξασιών, εν πολλοίς αβάσιμων: οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες, οι τραπεζικοί είναι προνομιούχοι, οι σκουπιδιάρηδες είναι εκβιαστές, οι γιατροί παίρνουν φακελάκια, οι ταξιτζήδες είναι κλέφτες κ.λπ. Αυτή η ισοπεδωτική γενίκευση, η συνάθροιση ολόκληρων επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων κάτω από δυσφημιστικές και διόλου τεκμηριωμένες ταμπέλες, κυριαρχεί στις αναπαραστάσεις του κοινωνικού, στον τρόπο που προσεγγίζει την κοινωνική δυναμική μέγα μέρος του πληθυσμού.

Οταν όμως οι πολίτες αντιλαμβάνονται μερικευμένα, αποσπασματικά, στερεοτυπικά και διαστρεβλωμένα την πραγματικότητα, τα υποσύνολα, τις συγκρούσεις, τη δυναμική της κοινωνίας εντέλει, όταν αντιλαμβάνονται την κοινωνική δυναμική μέσα από τηλεοπτικές σκιαμαχίες, κραυγές και ξόρκια, τότε πράγματι υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή, όλοι στρέφονται εναντίον όλων και γι’ αυτό δεν φταίνε μόνο οι στερεοτυπικά κακοί, οι σκληροί απεργοί ή οι φθαρμένοι συνδικαλιστές· τότε φταίνε και όλοι όσοι αδυνατούν να καταλάβουν τις πραγματικές πηγές της δυσφορίας τους – αυτοί ίσως περισσότερο απ’ όλους.

Μια κερματισμένη κοινωνία, έρμαιο στερεοτύπων, δοξασιών, άγνοιας, προπαγάνδας και προκάτ σχημάτων, αδυνατεί να κατανοήσει και τις συγκρούσεις, και τις απεργίες, και τη δυναμική των συμβάντων, και τον εαυτό της τον ίδιο: αυτόν πάνω απ’ όλα.

Ενώ συμφωνώ με το προφανές της υπόθεσης (δεν μπορείς να γενικεύεις από τις πράξεις μέρους του συνόλου), το κείμενο του κ. Ξυδάκη, ξεγράφει στα γρήγορα, χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση, το γεγονός πως στη χώρα μας αντιμετωπίζουμε πράγματι τρομακτικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές παθογένειες που πηγάζουν από μια ιδιαίτερη κουλτούρα και στάση ζωής σε διάφορα επίπεδα. Ναι, μπορεί να μην είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι τεμπέληδες, όλοι οι τραπεζικοί “προνομιούχοι”, όλοι οι γιατροί ανήθικοι, ή όλοι οι ταξιτζήδες κλέφτες αλλά υπάρχουν πολλοί (και ισχυροί) στην εκάστοτε κατηγορία ούτως ώστε να αποτελούν βαρίδι για την κοινωνικοοικονομική ευημερία του συνόλου (πολλοί πάντα συγκριτικά με εμπειρίες άλλων κρατών).

Read moreΌμηροι στερεοτύπων;

Ποιος φταιει που εισαι ανεργος (με πτυχιο)?

17/03/200817/03/2008 by S G

Οι νεοι δεν διδασκονται τιποτα χρησιμο στα ΑΕΙ. Γαλουχουνται ομως να πιστευουν οτι ειναι οι εκλεκτοι του θεου που αξιζουν κατευθειαν διευθυντικες θεσεις! Μεχρι να συνειδητοποιησουν την πλανη τους εχουν φτασει τα 30, ειναι ανεργοι και ακομα δεν εχουν μαθει κατι χρησιμο.

Ποιος φταιει που εισαι ανεργος? Μα φυσικα εσυ Ελληνα πολιτη, οι κακες εκπαιδευτικες σου επιλογες, η σαπια γραφειοκρατια που ανεχεσαι και το κακο μας εκπαιδευτικο συστημα που βγαζει απαιδευτους τεμπεληδες!

Κοτιαχτε ας πουμε μια ενδιαφερουσα ερευνα στην Καθημερινη για το προφιλ του 30ρη πτυχιουχου.

Διαβαζουμε λοιπον οτι το ποσοστο εισακτεων στα ΑΕΙ πηγε απο το 35% στα μεσα του 90 στο 72% (!!!) σημερα. Δηλαδη σκεφτειτε το λιγο, απο τους συμμαθητες σας στο σχολειο πανω απο 7 στους 10 εισαγονται σε ΑΕΙ και με δεδομενο το απαραδεκτο συστημα των ΑΕΙ μας θα παρουν σιγουρα πτυχιο! Σας φαινεται περιεργο να μην βρισκουν αυτοματα δουλεια ολοι αυτοι και μαλιστα στον κλαδο που θελουν? Βγαζει συμπερασμα η ερευνητρια της Παντειου κα. Καραμεσινη:

Φταίει η ελληνική οικονομία που δεν μπορεί να αξιοποιήσει στο σύνολό του το εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό που βγαίνει από τα ΑΕΙ

Τι ειναι η οικονομια αναρωτιεμαι εγω? Ειναι ενα απανθρωπο τερας που οριζει για τον καθενας μας την μοιρα του? Οχι βεβαια, η οικονομια ειμαστε εμεις! Ας εξηγηθω: η οικονομια χρειαζεται φυσικο και ανθρωπινο κεφαλιο. Στις μερες μας στη δυση το φυσικο κεφαλαιο αφθονει, αυτο που σπανιζει ειναι το ανθρωπινο.

Οι θεσεις εργασιας σε μια χωρα σαν την Ελλαδα λοιπον, που ειναι μερος ενος τεραστιου οικονομικου σχηματισμου (ΕΕ) με αφθονο κεφαλαιο δεν εξαρτωνται απο εναν κακο καπιταλιστη με πουρο που εχει το μονοπωλιο του κεφαλαιου και επιλεγει σε ποιον να δωσει δουλεια. Το κεφαλαιο στην ευρωζωνη υπαρχει, το προβλημα ειναι να το προσελκυσεις, προσφεροντας χωρο για μια καλη επενδυση.

Σκοποκρατία (Adhocracy)

12/03/200812/03/2008 by Kensai

Μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο να βρω μια μη περιφραστική μετάφραση της λατινικής ρήσης ad hoc στα νέα ελληνικά. Ad hoc σημαίνει «γι’αυτόν το σκοπό». Λέμε, φερ’ειπείν, μια ad hoc επιτροπή ή μια ad hoc λύση, εννοώντας την ίδρυση, διατήρηση και χρήση μιας ομάδας ή μιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο σκοπό, αποκλειστικά για όσο υπάρχει η ανάγκη.

Την ιδέα πως λύσεις ad hoc θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε ευρεία κλίμακα δεν την είχα εγώ, φυσικά, είναι αρκετά παλιότερη. Ξεκινά τη δεκαετία του ’70 όταν ο Alvin Toffler (αμερικανός συγγραφέας και φουτουριστής, τέως associate editor του γνωστού επιχειρηματικού περιοδικού Fortune) πίστεψε πως η υιοθέτηση ad hoc εφαρμογών στα περισσότερα προβλήματα διαχείρισης- εταιρικά ή κρατικά- θα μπορούσε να είναι η λύση της καλπάζουσας γραφειοκρατίας του ταλάνιζε την οικονομία των ΗΠΑ εκείνη την εποχή.

Με άλλα λόγια η σκοποκρατία (adhocracy) θα ερχόταν να γίνει το αντίπαλο δέος της γραφειοκρατίας (bureaucracy). Σύμφωνα με έναν πιο συγκεκριμένο ορισμό που δίνει ο Robert H. Waterman Jr η σκοποκρατία διακατέχει «κάθε μορφής οργανισμό που κόβει τις κλασικές γραφειοκρατικές διαδικασίες για να συλλάβει ευκαιρίες, να λύσει προβλήματα, ή [απλά] για να έχει αποτελέσματα».

Read moreΣκοποκρατία (Adhocracy)

Φιλοσοφικες εκπομπες της αναΜορφωσης 2: Ισοτητα και δικαιοσυνη

21/03/200811/03/2008 by διαχειριστης

Σε αυτο το δεύτερο επεισόδιο συνεχίζουμε τη σειρα αγγλογερμανικης συνεργασιας. Tηλεφωνικες συναντησεις λοιπον (μεσω Skype) μεταξυ Βοννης και Οξφορδης, με τον Νικολα και τον Κωσταντινο, με θέμα την ισότητα.

Ξεκιναμε με μια εισαγωγη του Νικολα, ο οποίος εξηγει κάποιες συναφείς φιλοσοφικες αντιλήψεις της ισότητας, παίρνοντας ως αφετηρία αυτο το κειμενο.

Η βασική θέση του κειμένου είναι οτι:

Η ατομική ελευθερία, εννοούμενη ως απουσία παρεμβολής, δεν μπορεί να αποτελέσει επίκεντρο μιας ουσιαστικής πολιτικής θεωρίας, αφού κάθε κοινωνικό σύστημα, και ιδιαίτερα αυτά που βασίζονται στην ιδιωτική ιδιοκτησία, συνεπάγεται εκτενείς περιορισμούς στην ατομική ελευθερία. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι μία ουσιαστική θεωρία διανεμητικής δικαιοσύνης, η οποία θα μας λέει ποια διανομή ελευθεριών και ανελευθεριών είναι δίκαιη.

Αυτή η θεωρία δικαιοσύνης μπορεί να έχει τη μορφή που προτείνει ο John Rawls στο γνωστό του βιβλίο A Theory of Justice, ή ο Ronald Dworkin στο Sovereign Virtue. Ωστόσο ο Νικόλας υπερασπίζεται τη θέση οτι η δικαιοσύνη επιτάσσει ακόμα πιο εξισωτικές λύσεις, όπως αυτές που σκιαγραφεί ο G.A Cohen στο βιβλίο του If You’re an Egalitarian, How Come You’re So Rich? και οι οποίες αντλούν έμπνευση από δημοκρατικές και φιλελεύθερες μορφές κομμουνισμού ή σοσιαλισμού (Για μία σύντομη παρουσίαση κάποιων από τις απόψεις του Cohen δες αυτή την online συνέντευξή του).

[display_podcast]

Στο δευτερο κομματι εχουμε συζητηση επι της εισηγησης του Νικολα. Δειτε:

-αδικει ο Μπιλ Γκεητς τους υπολοιπους που δεν ειχαν την τυχη να ιδρυσουν μια Μαϊκροσοφτ? Εχει ηθικο καθηκον να μοιρασει τα λεφτα του?

-Περι ταλεντου και αδικιας. Το διλημμα του Ινντιανα Τζοουνς.

Πνευματικη ιδιοκτησια 1: Ειναι η πειρατεια ταινιων κλοπη?

26/09/200906/03/2008 by S G

Πως γινεται να ξεφυγουμε απο το προβλημα της πειρατειας πνευματικης ιδιοκτησιας?

Θα εχετε ολοι δει τα βιντεο κατα της πειρατειας που προσπαθουν να εγχυσουν τυψεις στο μυαλο των νεων που κατεβαζουν ταινιες και λογισμικο απο το διαδικτυο. Η πειρατεια ειναι κλοπη λενε, και τιμωρειται σαν τετοια. Δεν θα εκλεβες ενα αυτοκινητο, γιατι λοιπον κλεβεις το Spiderman III κατεβαζοντας το παρανομα απο το διαδικτυο?

Δεν διαφωνω με την προσπαθεια των εταιρειων να προστατευσουν την πνευματικη τους ιδιοκτησια και τα κερδη τους. Οταν μια εταιρεια φτιαχνει μια ταινια οπως και οταν ενας ζωγραφος φτιαχνει εναν πινακα, εχουν δικαιωμα να τον δειχνουν σε οποιον θελουν. Ειναι δικαιωμα τους λοιπον να ζητανε να μην αντιγραφει κανεις τα εργα τους χωρις αδεια.

Αλλα ειναι νομιζω πολυ παραπλανητικο να μιλανε για κλοπη και λανθασμενο να ζητανε ποινες αναλογες της ποινης που προβλεπεται για την κλοπη.