Η Χιλαρυ κατατροπωνει τον Ομπαμα στο Οχαϊο, ισοπαλια στο Τεξας. Αλλα ο Ομπαμα κερδιζει και παλι την μαχη των εθελοντων με συνθημα την “αλλαγη”
Τα μετρα της κυβερνησης κατα της “ακριβειας”
…πιθανοτατα θα ανεβασουν τις τιμες!
41 μετρα ανακοινωνει το υπουργειο αναπτυξης κατα της “ακριβειας”. Η ελλειψη ενημερωσης της ηγεσιας του υπουργειου απο οικονομολογους ειναι φανερη, και οχι μονο στην υιοθετηση του μη επιστημονικου ορου “ακριβεια”.
Τα μισα μετρα που βλεπω θα ανεβασουν το κοστος παραγωγων και εμπορων. Οταν ανεβαινει το κοστος απο οσο ξερω εγω το μονο που δεν κανουν οι τιμες ειναι να πεσουν. Ισως ξερουν αλλα οικονομικα στο υπουργειο βεβαια.
Αλλα κοιταξτε και τις αλλες ρυθμισεις:
– Στην επανεξέταση όλων των αδειών των εμπόρων των κεντρικών αγορών.
[…]
– Στην αυστηροποίηση του καθεστώτος χορήγησης αδειών λαϊκών αγορών.
Αρα χορηγωντας λιγοτερες αδειες σε εμπορους και λαϊκες αγορες θα εχουμε πτωση τιμων? Πραγματικα αυτοι οι συμβουλοι του υπουργειου ειτε ειναι οικονομικες ιδιοφυιες ειτε απλα δεν εχουν περασει ουτε καν εξω απο την πορτα καποιου οικονομικου πανεπιστημιου. Αποτελει κοινο τοπο στα οικονομικα η παρατηρηση οτι ο ανταγωνισμος ριχνει συνηθως τις τιμες. Αποτελει επισης κοινο τοπο οτι η μειωση του αριθμου των επιχειρησεων σε μια αγορα συνηθως μειωνει τον ανταγωνισμο. Παλι μηπως ξερουν κατι στο υπουργειο που δεν ξερουμε?
Η κλειστη αγορα των ΜΜΕ και γιατι τα ιστολογια δεν γινεται να την ανοιξουν
Ποιες διαφορες εχουν τα καναλια με τα ιστολογια και ποιες ομοιοτητες. Τι νοημα μπορει να εχει η λογοκριτικη μανια των ελληνικων κυβερνησεων
Τα ελληνικα ΜΜΕ πασχουν. Εχουμε ελλειψη πολυφωνιας, διαφανειας, σοβαροτητας. Η δημοσιογραφικη δεοντολογια, αυτοσεβασμος και υπευθυνοτητα σπανιζει, ο κιτρινισμος περισσευει. Πολλοι ελπιζουν οτι τα ιστολογια μπορουν να φερουν μια εστω οριακη βελτιωση της καταστασης.
Ο Γιωργος λεει σχετικα οτι τα ιστολογια μας υποφερουν απο τα συμπτωματα της καταπιεσμενης αγορας ΜΜΕ. Υπαρχει ας πουμε οντως μια μανια με την ανωνυμια στην ελληνικη μπλογκοσφαιρα, πολυ λιγοι γραφουν ανοιχτα και επωνυμα.
Αυτο θεωρω οτι εχει να κανει με:
α) την αγνοια των πολιτων σχετικα με τα δικαιωματα τους που τους κανει να φοβουνται
αλλα και
β) την αγνοια της πολιτειας σχετικα με τα δικαιωματα μας που δικαιωνει τους φοβους! Δεν ξερω και γω ποσες κινησεις της επισημης πολιτειας, δικαστικες αποφασεις κτλ συγκρουονται με την ελευθερια της εκφρασης. Ακομα και ολοκληρες αρχες οπως το Εθνικο Συμβουλιο Ραδιοτηλεορασης φαινεται να εχουν μονο σκοπο να τσαλαπατουν τα δικαιωματα μας.
Ο νομος που ετοιμαζεται τωρα για τα ιστολογια, αν οι φημες ειναι σωστες δειχνει απλα μια τεραστια αγνοια (μα πως ακριβως οριζεται το ενημερωτικο μπλογκ??) και παρεμβατικη μανια. Ο Ελληνας νομοθετης φαινεται να εχει τον εξης κανονα: εν αμφιβολια, απαγορευε τα παντα. Τρανταχτο τετοιο παραδειγμα ηταν ο νομος για τα “φρουτακια” που ειχε απαγορευσει ουσιαστικα τα Ιντερνετ καφε, μια πραγματικη ελληνικη πρωτοτυπια…
Read moreΗ κλειστη αγορα των ΜΜΕ και γιατι τα ιστολογια δεν γινεται να την ανοιξουν
Κατά της “ιδιοκτησίας” των τέκνων
Η ελληνική κοινωνία μοιάζει να παραμένει προσκολλημένη στην αντίληψη ότι τα παιδιά είναι ιδιοκτησία των γονέων τους, με ολέθρια, συχνά, αποτελέσματα για τους ανηλίκους.
Ας υποθέσουμε ότι μία μητέρα φεύγει για τη δουλειά της και αφήνει το νηπιακής ηλικίας παιδί της στη φροντίδα ενός άνδρα με τον οποίο γνωρίζεται ελάχιστα. Ο άνδρας ενοχλείται τόσο από τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης διαδικασίας που ξεσπά πάνω στο νήπιο βίαια με αποτέλεσμα το τελευταίο να πέσει σε κώμα. Στο νοσοκομείο, οι υπεύθυνοι παραχωρούν ένα δωμάτιο στην μητέρα για να μπορέσει να περάσει τη νύχτα δίπλα στο ουσιαστικά ετοιμοθάνατο παιδί της. Εκείνη, επιλέγει να περάσει τη νύχτα με τον άνθρωπο που έστειλε το παιδί της στο νοσοκομείο. Το τι είδους άνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο δεν με απασχολεί εδώ και θα ήθελα να ακολουθήσει και ο αναγνώστης αυτή την οδό. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η αντίδραση της πολιτείας σε όλα αυτά. Θα περίμενε κανείς ότι το ελληνικό κράτος θα είχε την στοιχειώδη ευαισθησία να απομακρύνει αμέσως την μητέρα και να φροντίσει να προσφέρει ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον στο άτυχο νήπιο. ‘Ενα περιβάλλον, δηλαδή, στο οποίο δε θα κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα και θα απολάμβανε της στοργής και του ενδιαφέροντος που δικαιούται κάθε νέος άνθρωπος αυτής της ηλικίας. Η ιστορία αυτή, όμως, δεν είναι, δυστυχώς, υποθετική. Συνέβη πριν αρκετό καιρό -τόσο που αδυνατώ να παραθέσω κάποιον σύνδεσμο για του λόγου μου το αληθές και απολογούμαι προκαταβολικά γι’ αυτό- σε κάποια γωνιά της Ελλάδας. Σε μία επιεικώς εγκληματική κίνηση, η πολιτεία όχι μόνο απέδωσε το παιδί εκ νέου στη φροντίδα αυτής της γυναίκας αλλά, επιπροσθέτως, της διέθεσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να το διαθέσει η ιδία στην πατρίδα της (κάπου στα Βαλκάνια) προς αποκατάσταση των σοβαρών εγκεφαλικών βλαβών που είχε υποστεί. Σημειώνω προκαταβολικά (παρά το αυτονόητο της σημείωσης) ότι οι λεπτομέρειες που αναφέρω εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την υπόμνηση της περίπτωσης στους αναγνώστες ελλείψει συνδέσμου – προφανώς δεν με ενδιαφέρει ούτε η καταγωγή ούτε η προσωπική ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας.
Το σώμα θύσεις τουμόν, ουχί τούνομα
Τις τελευταίες ημέρες εκτός από την τραγῳδία του Κοσσυφοπεδίου, παίζεται στο διεθνές θέατρο το παλιό και αγαπημένο σατυρικό δράμα του Μακεδονικού σε πολλοστή επανάληψη. Οι θεατές χασμώνται ελαφρώς, αλλά αποδίδουν τον προσήκοντα φόρο τιμής στα ιερά τέρατα της διεθνούς υποκριτικής που ερμηνεύουν τους χαρακτήρες. Ας γράψω και γω μια ταπεινή κριτική. Η ΠΓΔΜ είναι ζωτική … Read more Το σώμα θύσεις τουμόν, ουχί τούνομα
Δημοσιογραφικο ηθος και υπευθυνοτητα
Η ανταποκριση διαφορων εντυπων στα σχολια αναγνωστων. Πως η αναΜορφωση συνεβαλε στην πληροφορηση της ανθρωποτητας
Το Κοσσυφοπέδιο γίνεται Κόσοβο
Χτες το Κοσσυφοπέδιο της ιστορίας, των μεσαιωνικών σερβικών θρύλων και της μυθικής μάχης του 1389 έγινε Κόσοβο του σήμερα και του μέλλοντος, της Λίγκας του Πρίζρεν και της πλειοψηφίας του 90% των κατοίκων του. Το τι προηγήθηκε, δίκαιο ή άδικο, όχι μόνο τα τελευταία εννιά χρόνια, αλλά μάλλον τα τελευταία ενενήντα χρόνια δεν είναι της στιγμής. Αν θεωρήσουμε δεδομένη την ανεξαρτησία, τι μέλλει γενέσθαι στο κοντινό μέλλον; Ο Γ΄ Βαλκανικός Πόλεμος ή η Έκτη Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μερικές παρατηρήσεις:
α. Η μακρά διαδικασία των διαπραγματεύσεων ώδινεν μυν και έτεκεν όρος. Το σχέδιο Αχτισάρι, το οποίο αποδέχθηκαν οι Κοσσυφοπέδιοι, προέβλεπε μια ολίγον έγκυο και υφ’ όρους ανεξαρτησία (πολύ πραγματικώτερη εκείνης που προέβλεπε το σχέδιο Άναν βέβαια). Η πλήρως αρνητική στάση των Σέρβων ασφαλώς συνετέλεσε σε αυτό. Ούτε όμως η μονομερώς ανακηρυχθείσα ανεξαρτησία της 17 Φεβ 08 δεν είναι στην πραγματικότητα πλήρης, καθότι εξαρτάται από την ευρωπαϊκή αποστολή, την νατοϊκή προστασία και την διεθνή οικονομική βοήθεια, είναι όμως κάτι παραπάνω. Το Κοσσυφοπέδιο χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη για να μην γίνῃ το κοσσυφοπεδικό, ακόμα ένα χρονίζον πρόβλημα της διεθνούς πολιτικής.
β. Η αναλογία και η ομοιότητα με την Κύπρο είναι διπλή: οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να παραλληλιστούν όχι μόνο με τους Κοσσυφοπέδιους σε σχέση με την Σερβία, αλλά ακόμη περισσότερο με τους Σέρβους του Β. Κοσσυφοπεδίου σε σχέση με το Κόσοβο. Οι πλειονότητες που γίνονται μειονότητες σαν μπάμπουσκες περιπλέκουν την κατάσταση. Οι εγκλωβισμένοι Σέρβοι οδηγούνται σε μια εθελοντική «απομόνωση» παρόμοια εκείνης των Τουρκοκυπρίων∙ τι θα συμβῄ αν 11 χρόνια μετά ακολουθήσῃ μια ανάλογη σερβική «ειρηνευτική επιχείρηση»;
γ. Το αλβανικό κράτος έχει επιδείξει έως σήμερα υπευθυνότητα και ψυχραιμία αξιέπαινη. Ούτε πανζουρλισμός στους δρόμους ούτε εθνικιστικές μεγαλοστομίες ούτε αλβανικός στρατός στην Πρίστινα. Δεδομένου όμως ότι ο Κόσοβο δεν είναι το αντίστοιχο μιας «μικράς Ελλάδος», αλλά μάλλον μια «δεύτερη Αλβανία», είναι ενδιαφέρον να δούμε προς τα πού θα κινηθῄ το πράγμα. Κι αν η Αλβανία γίνῃ ένα «δεύτερο Κόσοβο»;
δ. Η βόρεια ακατονόμαστη γείτων ανησυχεί. Και εύλογα. Οι Κοσοβάροι έχουν τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου και του ζηλωτή, έχουν εκλέξει πολέμαρχους για αρχηγούς τους, νιώθουν ότι οι μεγάλοι της Γης θα τους υποστηρίξουν σε ό,τι και να κάνουν. Η σταθερότητα της βόρειας Μακεδονίας θα έπρεπε να είναι πρώτιστος στόχος της βαλκανικής πολιτικής μας∙ αντ’ αυτού εμείς κουτσαβακικώς αρνησικυρούμε.