αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Έχω αναφερθή στο παρελθόν στο πώς μόλις που γλυτώσαμε από τα σατανικά παιδοφιλικά κινούμενα σχέδια. Ο Ν. 3727/2008 ευτυχώς φρόντισε να καλύψῃ το δυσβάσταχτο κενό στην ποινική καταστολή. Με τίτλο «Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των παιδιών κατά της γενετήσιας εκμετάλλευσης και κακοποίησης» εμπνέεται δίχως άλλο από ευγενή κίνητρα. Τα κακόμοιρα τα παιδάκια, οι κακοί παιδόφιλοι, το Συμβούλιο της Ευρώπης, που υπερασπίζεται τους φτωχούς και αδικημένους αυτής της ζωής, η καλή μας η Κυβέρνηση με κ κεφαλαίο. Τα ευγενή κίνητρα όμως, όταν δεν συνδυάζονται με γνώση του αντικειμένου, όχι πολλά πολλά, απλώς ένα στοιχειώδες αίσθημα περί κράτους δικαίου, οδηγούν σε πολιτικώς ευπρεπείς και ποινικώς επικίνδυνες σαχλαμάρες, όπως αυτή του νέου άρ. 337 παρ. 4 ΠΚ:

Ενήλικος, ο οποίος μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, αποκτά επαφή με πρόσωπο που εμφανίζεται ως ανήλικο κάτω των δεκαπέντε ετών και, με χειρονομίες ή προτάσεις ασελγείς, προσβάλλει την αξιοπρέπειά του στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Αν η πράξη τελείται κατά συνήθεια ή αν επακολούθησε συνάντηση με το εμφανιζόμενο ως ανήλικο πρόσωπο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.

Τι να πρωτοθαυμάσῃ κανείς στην διάταξη αυτή, πλην της τεχνοφοβίας της φυσικά.

Read moreΟι σατανικοί παιδόφιλοι του Διαδικτύου ξαναχτυπούν

… καθώς και γενικότερα ανθρώπους που επιθυμούν να ξεκινήσουν την σπουδή της επιστήμης των οικονομικών εκτός του πανεπιστημιακού χώρου

Μιας και οι οικονομικές σχολές ξεκινούν σε λίγες μέρες τα μαθήματα για το νέο ακαδημαϊκό έτος είναι νομίζω θεμιτό όλοι εμείς που έχουμε φάει τα χρόνια μας στα θρανία να λειτουργήσουμε ως σύμβουλοι για τους πρωτοετείς φοιτητές καθοδηγώντας τους σε μονοπάτια που θα βελτιώσουν την εμπειρία τους για όσα χρόνια ασχοληθούν με τα οικονομικά και τις κοινωνικές επιστήμες γενικότερα. Η πρόσφατη εμπειρία της οικονομικής κρίσης ίσως έχει δημιουργήσει ερωτήματα οικονομικής φύσης σε ανθρώπους που δεν είχαν κάποιο ενδιαφέρον στο αντικείμενο μέχρι πρόσφατα (φοιτητές σε άλλα αντικείμενα αλλά και μεγαλύτερους). Είναι γεγονός πως η οικονομική ύφεση του 1929 και η αναζήτηση των αιτιών της οδήγησε αρκετούς ταλαντούχους νέους φοιτητές προς τα οικονομικά και είναι σχεδόν σίγουρο πως κάτι τέτοιο θα συμβεί και μετά την κρίση του 2007-2009. Συνεπώς, οι παρακάτω λίστες καλύπτουν τις ανάγκες ενός ευρύτερου κοινού.

Read moreΒιβλιοπροτάσεις για νεοεισακτέους φοιτητές οικονομικών επιστημών

Γιατί να μας νοιάζῃ η εθνικότητα όσων εγκληματούν; Μας ενδιαφέρει τάχα το ύψος ή η μουσική που ακούνε; Δεν είναι οποιαδήποτε σύνδεση εθνικότητας και εγκληματικότητας ο δούρειος ίππος του ρατσισμού; Δεν δίνει άλλοθι σε κάθε είδους φοβίες και εθνικισμούς;

Ναι, μπορεί. Αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αυτολογοκριθώ σε ένα θέμα που βρίσκω ενδιαφέρον, οποιαδήποτε σκοπιμότητα και αν εξυπηρετηθῄ. Και να γιατί:

Η συζήτηση περί μετανάστευσης είναι πολύ έντονη διεθνώς και η πραγματική και υπολαμβανόμενη εγκληματικότητα των (φτωχών και ανειδίκευτων) μεταναστών είναι μία από τις σοβαρές πτυχές του ζητήματος. Ειδικά στην Ελλάδα, η αύξηση της εγκληματικότητας συμπίπτει χρονικά με την άνοδο της μετανάστευσης στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90 και μπορεί η σύμπτωση αυτή να μην είναι και πολύ συμπτωματική.

Και εν πάσῃ περιπτώσει μου αρέσει το κουτσομπολιό, βρε αδερφέ!

Όσα γράφω προέρχονται από την προσωπική μου παρατήρηση στα ποινικά δικαστήρια, κυρίως στο Τριμελές και Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, χαϊδευτικά ΤριμΕφΚακ και ΠεντΕφΚακ.

Read moreΑνθρωπογεωγραφία του εγκλήματος

Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου εξετάσαμε τις αρχαιολογικές και μουσειολογικές παραμέ­τρους, στις οποίες το νέο μουσείο της Ακρόπολης παρουσιάζει μια σειρά από σοβαρά σημεία ανεπάρκειας. Ασχοληθήκαμε με την σχέση κτηρίου και εκθεμάτων, καθώς και με το γενικότερο σύστημα πα­ρουσίασης των αρχαίων ευρημάτων. Στο τέλος του κειμένου υπονοήσαμε ότι εκεί που η πε­ριήγηση στο μουσείο τελειώνει, στον αποθαυμασμό δηλαδή του Παρθενώνα στον ανώ­τερο όροφο, εκεί ακρι­βώς αρχίζει να αναφαίνεται το πιο θεμελιώδες ίσως πρόβλημα στην φιλο­σοφία του νέου μουσείου. Ποιο μπορεί να είναι αυτό;

Ο Παρθενώνας κατά τον 17^ο αιώνα.

Όταν επισκεπτόμαστε μια σημαντική αρχαιολογική θέση, πιστεύουμε συνήθως πως αυτό που αντικρίζουμε είναι ότι άφησε πίσω του ο χρόνος. Συχνά όμως στην πραγματικότητα η κατά­σταση διατήρησης κάποιων αρχαίων καταλοίπων έχει να κάνει λιγότερο με το μακραίωνο του παρελθόντος και περισσό­τερο με συγκεκριμένες ερευνητικές ή ιδεολογικές κατευθύνσεις του πα­ρόντος. Όταν π.χ. επισκε­πτόμαστε την ακρόπολη των Μυκηνών, δεν αντικρίζουμε το σύνολον των αρχαίων καταλοίπων αυτής της θέσης, αλλά μόνο αυτά που αποτέλεσαν κάποτε το ερευ­νητικό ενδιαφέρον ενός συ­γκεκριμένου ανθρώπου, του Ερρίκου Σλήμαν. Απομακρύνοντας τα μεταμυκηναϊκά ίχνη χρήσης του χώρου (αρχαϊκά, ελληνιστικά, βυζαντινά), ο Γερμανός ερευνη­τής ταύτισε την θέση με μία ορισμένη περίοδο της ιστορίας της (την κατ΄ αυτόν ομηρική) και ανέδειξε αποκλειστικά αυτήν.

Read moreΈνας νεόπλουτος ημιμαθής: το νέο μουσείο της (αρχαίας) Ακρόπολης ΙΙ