Μετα την αλλαγη του εκλογικου νομου πριν λιγα χρονια υπηρξε μια ανθηση μικρων κομματων στην Ελλαδα. Οι ελπιδες ηταν μεγαλες σε αρκετο κοσμο, αλλα τα αποτελεσματα υπηρξαν μαλλον απογοητευτικα.
Νομιζω οτι τα μικρα κομματα πασχουν απο σειρα προβληματων. Χαμηλη αναγνωρισιμοτητα, περιορισμενους πορους και ελλειψη πρακτικης εμπειριας στην δημοσια διοικηση. Οι πολιτες δυσκολευονται να εμπιστευτουν ενα κομμα που δεν εχει καποιο εργο να δειξει, με στελεχη που ειναι λιγο πολυ αγνωστα. Εχω την εντυπωση οτι η καλυτερη κινηση για ενα μικρο κομμα αυτην την στιγμη ειναι να διεκδικησει με καθε διαθεσιμο μεσο εναν μικρομεσαιο δημο της Αττικης, κατα προτιμηση με σχετικα υψηλο εισοδημα και σχετικα κεντρικη γεωγραφικη θεση.
Οι ποροι που εχουν τα μικρα κομματα δεν επαρκουν για σωστη εκστρατεια πανελλαδικα, αλλα ειναι σιγουρα επαρκεις για εναν δημο. Και αν ξεπεραστει το εμποδιο των εκλογων, η επιτυχημενη διοικηση ενος τετοιου δημου, μπορει να λυσει και τα διδυμα προβληματα της αναγνωρισιμοτητας και ελλειψης εμπιστοσυνης των πολιτων.
Ισχυριζομαι οτι ενα μικρο αλλα αποφασισμενο κομμα μπορει να διοικησει εναν δημο πολυ αποτελεσματικα. Μαλιστα, αν υπαρχει επαρκης προετοιμασια και ακλονητη θεληση, μια τετοια κινηση μπορει να φερει μια μικρη επανασταση στην τοπικη αυτοδιοικηση, κατι που καθε Ελληνας θα προσεξει, επιδοκιμασει και ισως επιβραβευσει εκλογια.
Για τους εξης λογους:
α) Στο επιπεδο των δημων οι ψηφοφοροι ακολουθουν πολυ λιγοτερο τις κομματικες γραμμες, οπως ειναι λογικο. Τους ενδιαφερουν τα αποτελεσματα στην καθημερινη τους ζωη, οχι οι ρητορειες στα διαφορα βηματα εφημερης κομματικης αντιπαραθεσης. Η βελτιωση της καθημερινης ζωης των δημοτων λοιπον ειναι το ζητουμενο σε εναν δημο και αυτο ειναι κατι που ισχυριζονται πολλα μικρα κομματα οτι επιθυμουν και μπορουν να προσφερουν.
β) Ειναι ευκολοτερο να διοικησεις εναν δημο σωστα, με αξιοκρατια και αποτελεσματικοτητα. Για παραδειγμα το κινητρο για τοποθετησεις αχρηστων υπεραριθμων υπαλληλων ειναι χαμηλοτερο και οι απολυσεις εχουν μικρο πολιτικο κοστος. Ο λογος ειναι βεβαια οτι λιγοι υπαλληλοι του δημου ψηφιζουν κιολας στον δημο, ειδικα αν μιλαμε για εναν μικρο δημο οπως πχ το Νεο Ψυχικο.
γ) Οι δημοι σημερα διοικουνται ακομα χειροτερα και απο το κεντρικο κρατος. Τα περιθωρια για βελτιωση ειναι τεραστια. Το τι ακριβως μπορει να γινει αμεσα αλλα και σε μακροπροθεσμο οριζοντα θα τα δωσω σε αναλυτικο αρθρο. Ενδεικτικα ομως θα πω οτι υπαρχουν δημοι με τριψηφιους αριθμους υπαλληλων στην καθαριοτητα στους οποιους δεν εχει πεσει σκουπισμα απο την τοτε που μπηκε η Ελλαδα στην ΕΟΚ! Γενικα οι δημοσιοι χωροι στις πολεις μας μοιαζουν βομβαρδισμενοι, σαν να μην εχει πατησει ο δημαρχος ποτε το ποδι του να δει την κατασταση. Σιγουρα ενα αποφασισμενο και νοημον ατομο μπορει να κανει καλυτερη δουλεια.
προσθηκη: ενα επιπλεον πλεονεκτημα των δημων ειναι οτι οι τετραετιες εξαντλουνται σχεδον παντα, ο δημαρχος εχει λοιπον χρονο να αναπτυξει το προγραμμα του παρα τις οποιες αρχικες αντιδρασεις.
Πρέπει να ομολογήσω, η πρόταση ακούγεται σατανικά συμπαγής. Ένα βήμα τη φορά, ε; Μικροί προβληματισμοί:
1. Και πώς θα πείσει στις δημοτικές εκλογές ένα κόμμα όπου τα στελέχη του δεν είναι καν δημότες του εν λόγω δήμου;
2. Πώς θα διαβρώσει ένα νέο κόμμα τους “στενούς” συσχετισμούς που υπάρχουν στη μικρή κοινωνία ενός δήμου;
3. Το πολιτικο κόστος, που λες στο β είναι για το συγκεκριμένο κόμμα τεράστιο, εφόσον αυτός ο δήμος είναι ό,τι έχει και δεν έχει.
Αλλά, πρέπει να σου πω, ότι έτσι απλά, σαν ιδέα, μου αρέσει πολύ. Ή, όπως έλεγε αγαπημένος τροβαδούρος, “First we take Manhattan, then we take Berlin” ;-).
Τακη ευλογες οι αποριες σου. Ας δωσω καποιες απαντησεις:
1 και 2) Οι περισσοτεροι δημοι στα προαστια εχουν μεγαλη κινητικοτητα ουτως ή αλλως, οι περισσοτεροι κατοικοι ειναι φρεσκοι και δεν εχουν αναπτυχθει ακομα οι στενες περιεργες σχεσεις που συναντα κανεις στην τοπικ αυτοδιοικηση σταθεροτερων και κλειστοτερων κοινωνιων.
Ειλικρινα, αν παρουμε πχ το Χαλανδρι ή την Αγ. Παρασκευη ως παραδειγμα, θα ειχε κανεις δημοτης προβλημα αν ο δημαρχος ηταν απο τον Χολαργο ή την Κηφισσια? ΔΕν νομιζω, φτανει οι προτασεις να δειχνουν γνωση των τοπικων ζητηματων που τελικα ιδια ειναι σε ολα τα προαστια. (αλλωστε σημερα ειναι παντα γηγενεις οι δημαρχοι? αμφιβαλλω).
3) Ναι το κοστος για το κομμα ειναι μεγαλο γιαυτο και σημερα δεν βγαινουν ευκολα δημαρχοι που να κανουν το αυτονοητο. Αλλα εδω δεν μιλαμε για ενα μεηνστρημ κομμα που παει για το 40%, μιλαμε για μικρα κομματα που θελουν να επηρεαζουν μεσω κυβερνησεων συμμαχιας κτλ Αυτα τα κομματα δεν χρειαζονται να πεισουν το κυριως εκλογικο σωμα που φαινεται να θελει ρουσφετια (αν ειναι αληθεια αυτο και οχι απλα παρανοηση των μεγαλων κομματων που συνεχιζεται επι δεκαετιες), θελουν να πεισουν την πληροφορημενη και φιλοπροοδη μειονοτητα.
ααακριβως :-)
Υπάρχει και η ιδέα του “FreeStateProject”. Όλα τα μέλη και οι φίλοι μεταδημοτεύουν στον δήμο-στόχο!
SG, πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγισή σου.
Μοναδική μου ένσταση: υπάρχει ο κίνδυνος η όποια επιτυχία στο έργο του δημάρχου να ταυτιστεί με το συγκεκριμένο πρόσωπο και να μην πιστωθεί στο κόμμα και την ιδιαίτερη πολιτική του πλατφόρμα, καθότι η σχέση δημότη και δημοτικών αρχών – στους μικρομεσαίους τουλάχιστον δήμους – είναι συχνά προσωπική. Υπάρχουν λ.χ. ‘τοπικοί άρχοντες’ – ελάχιστοι δυστυχώς – που έχουν αφήσει έργο σε διάφορες πόλεις ή χωριά της Ελλάδας και έχουν ταυτιστεί με τη συγκεκριμένη πόλη ή χωριό, χωρίς μάλιστα να έχουν κάποια ιδιαίτερη πολιτική πλατφόρμα, αλλ’ απλώς ανταποκρινόμενοι στις ιδιαίτερες ανάγκες της περιοχής. Βεβαίως αναγνωρίζω ότι εσύ έχεις στο μυαλό σου το Χαλάνδρι ή την Αγ.Παρασκευή, ενώ εγώ το Νυμφαίο ή τη Μακρυνίτσα Πηλίου:)
Πάντως, νομίζω ότι υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα ανάπτυξης μιας πολιτικής πλατφόρμας που θα αξιώνει καθολική εφαρμογή σε κάθε περιοχή της χώρας και που η όποια επιτυχία της δεν θα πιστώνεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά σε έναν συνεκτικό πολιτικό φορέα.
…Σε κάθε περίπτωση, το κοενικό σύνθημα εμπνέει!
Η προσεγγιση αυτη, θυμίζει εντονα την πολιτικη που ακολουθησαν για χρόνια, και ακόμη ακολουθουν με αρκετη επιτυχια οι Greens στην Βρετανια, οπου εχουν καταφερει να εχουν ακομη και την πλειοψηφια σε πολλα δημοτικα συμβουλια της Αγγλιας. Βεβαια το συστημα της τοπικης αυτοδιοικησης ειναι διαφορετικο στην Βρετανια, αλλα οι Greens στηριζομενοι στην επιτυχημενη πολιτικη τους σε τοπικο επιπεδο, καταφεραν να αυξησουν αρκετα τα ποσοστα τους και σε εθνικο επίπεδο.
Σωτήρη, αυτό θα μπορούσε να είναι θέμα για βιβλίο ως εξαιρετικό παράδειγμα disruptive innovation στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Ένα μεγάλο πρόβλημα βέβαια που μπορώ να προβλέψω είναι ο πόλεμος που θα ξεκινήσει από τα δύο (τρία-τέσσερα) μεγάλα κόμματα όταν συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς πάει να γίνει :)
Καλή ιδέα!
Εξαιρετική ιδέα και προσέγγιση!
Έχεις δίκιο για το θέμα τις κλίμακας (δήμος αντί για επικράτεια) αλλά προσωπικά δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα ενός “κόμματος” (με όσα αρνητικά imho συνεπάγεται αυτό με την αυστηρά ιεραρχική του δόμηση και την προσωποπαγή άσκηση εξουσίας) σε μια απόπειρα να αυτο-διοικηθεί ένας δήμος.
Με ποιό ακριβώς τρόπο δεν αρκεί να κατέβει ένας τοπικός σχηματισμός με σαφείς μεν θέσεις και πρόγραμμα, χωρίς όμως τις κομματικού τύπου επεκτατικές ονειρώξεις παντοδυναμίας, ο οποίος θα έχει στόχο τη χρηστή και αποδοτική διαχείριση των του δήμου, ιδανικά εμπλέκοντας στη λήψη των αποφάσεων όσο το δυνατό περισσότερο τους ίδιους τους δημότες μέσω λαϊκών δημοτικών συνελεύσεων;
ΣΓ, εγώ σκέφτομαι ότι το επίπεδο του δήμου δεν προσφέρεται για πολιτική όσο για διαχείριση. Θέλω να πω, το σκούπισμα δεν απαιτεί καμιά ιδιαίτερη ιδεολογία (απαιτεί προφανώς ιδιαίτερες ικανότητες στην Ελλάδα!), οπότε με ποιο επιχείρημα θα εμφανιζόταν στην συνέχεια το κόμμα σε εθνικές εκλογές; Αν και δεν διαφωνώ ότι στο σημείο όπου βρισκόμαστε, λιγώτερη ιδεολογία και περισσότερο σκούπισμα μάλλον καλό θα έκανε…
Συνοπτικά (;):
Α) Αρχικά να ομολογήσω ότι κι εγώ έχω κάνει αντίστοιχες σκέψεις στο παρελθόν.
Ωστόσο, τις βρίσκω πλέον τρομερά μηχανιστικές και ανεφάρμοστες. Είναι η λογική «θα κάνουμε αυτό, και άρα θα προκύψει αυτό το αποτέλεσμα, και κατά συνέπεια… μπλα-μπλα…».
Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κόσμος δε λειτουργεί με συνεπαγωγές.
Β) Κατ’ αρχάς οι ικανότητες στη διοίκηση (και μάλιστα ενός σχετικά μικρού οργανισμού) είναι άλλο πράγμα από την ικανότητα να προβάλλεις ένα όραμα για την πορεία μιας ολόκληρης χώρας. Πιθανώς η ανάγκη της χώρας και το όραμα που θέλει το κόμμα να προβάλλει να είναι η ανάγκη καλύτερης (αποτελεσματικότερης, αποδοτικότερης και δικαιότερης) διοίκησης. Καμία αντίρρηση (για την οικονομία του λόγου).
Άλλες όμως οι ικανότητες που απαιτούνται για να διοικήσεις έναν οργανισμό και άλλες αυτές που απαιτούνται για να φροντίσεις ώστε να διοικηθούν σωστά εκατοντάδες δημόσιοι φορείς (υπουργεία, περιφέρειες, οργανισμοί, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, κτλ…).
[Θεωρώ δεδομένο ότι το μικρό κόμμα –όπως άλλωστε και τα μεγάλα– δεν θα έχει τόσα ικανά στελέχη ώστε να πιάσουν όλες τις θέσεις, αν θεωρήσουμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν θεμιτό.]
Ένας πολύ πειστικότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος θα ήταν να αποδείξει το ίδιο το υποτιθέμενο κόμμα ότι διοικείται σωστά. Να γίνει το ίδιο καθρέφτης της αλλαγής που θέλει να φέρει στην κοινωνία. Είναι η διοίκησή του αποτελεσματική, ευέλικτη, ανοιχτή, δημοκρατική, κτλ. ή εκφράζει και αυτό τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας;
Γ) Αν το υποτιθέμενο κόμμα ήθελε να χρησιμοποιήσει τον Χ δήμο για να επιτύχει τα σχέδιά του σε τι θα διέφερε από πολλούς άλλους πολιτικούς που έχουν δει την παρουσία τους στα δημοτικά πράγματα ως ένα απλό σκαλοπάτι; «Μα, αυτό θα το έκανε με καλό σκοπό και για να παράξει έργο…» Ναι, όπως και όλοι οι άλλοι…
Δ) Χωρίς να αναιρούνται όλα τα παραπάνω, είναι αλήθεια ότι ο Αβραμόπουλος κόντεψε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας βάζοντας 100 καγκελάκια στα πεζοδρόμια της Αθήνας (θετικό έργο, διευκρινίζω). Υπάρχουν ορισμένοι –ελάχιστοι– δήμοι που διοικούνται καλά και έχουν άξιους δημάρχους / κοινοτάρχες που πονάνε τον τόπο τους. Μέχρι να προκύψει ένα κόμμα με ελκυστικά χαρακτηριστικά ας στηριχτούν αυτοί.
Ε) Κάτι παρόμοιο γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί από φιλελεύθερους (libertarians) στην πολιτεία του New Hampshire: http://www.freestateproject.org/news/media_archive/0098.php
ΣΤ) Κάτι αντίστοιχο δοκιμάστηκε από τον επιτυχημένο δήμαρχο της Μπογκοτά, ο οποίος όμως στην κεντρική πολιτική σκηνή απέτυχε παταγωδώς:
http://paratiriseis.blogspot.com/2008/03/blog-post_21.html
ωραια σχολια και προσπαθω να βρω ευκαιρια να τα απαντησω σωστα
Η ιδεολογια που χρειαζεται στην Ελλαδα σημερα ειναι νομιζω η αποτελεσματικοτητα, ή μαλλον η επιδιωξη της. Για αυτην απαιτουνται
α) ικανοτητες/γνωσεις (δηλαδη επιστημονικη γνωση, πρακτικη γνωση, ικανο διοικητικο προσωπικο, ατομα με people skills κτλ)
β) ατσαλινη θεληση και αστειρευτη ενεργητικοτητα
Ενα κομμα που θα καταφερει να διοικησει εναν δημο σωστα νομιζω θα αποδειξει οτι διαθετει αυτα τα δυο και αρα οτι κατ’επεκταση μπορει να φερει αποτελεσμα και σε μεγαλυτερους οργανισμους, οπως το ελληνικο κρατος ή εστω ενα υπουργειο.
Νομιζω οτι ειναι προφανες οτι τα μεγαλα κομματα δεν τα διαθετουν σε ικανοποιητικο βαθμο. Ειτε τους λειπει η γνωση ειτε η θεληση ειτε και τα δυο, δεν ειναι της παρουσας συζητησης.
Ρωτα ο (?) pebkac αν χρειαζεται ενα κομμα. Δεν χρειαζεται ενα κομμα με ολες τις τυπικοτητες. Χρειαζεται ομως ενας οργανισμος, μια λεσχη ανθρωπων, με ταυτοτητα και συνεχεια. ΔΕν θελουμε ευκαιριακα πραγματα, θελουμε κατι που να μπορει να φερει μια μονιμη αλλαγη (disruptive innovation που λεει ο μαικωλ).
Ετσι θελουμε μια ομαδα που να αποδειξει την αξια της και να εγγυαται καποια ποιοτητα ετσι ωστε ο πολιτης να μπορει να την εμπιστευτει γενικα, χωρις να αισθανεται οτι πειραματιζεται καθε φορα που τους επιλεγει.
Γιατι δεν φτανουν απλα αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες με την μικρη τοπικη κοινωνια? Για πολλους λογους. Πρωτα απολα η οργανωση που προτεινω εχει καποια πλεονεκτηματα γνωσης και ικανοτητων. ΔΕν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι για πολεοδομοι-διοικητες-συγκοινωνιολογοι-οικονομολογοι! Γιαυτο ψηφιζουμε ως αντιπροσωπους μας, ατομα που θεωρουμε οτι εχουν καποιες εξειδικευμενες γνωσεις. Κατοπιν τους εμπιστευομαστε οτι θα να δουλεψουν σκληρα και εντιμα για να βελτιωσουν την ζωη μας. αν δεν το πραξουν, στις επομενες εκλογες τους πεταμε στον δρομο.
Κατα δευτερον συχνα οι τοπικες κοινωνιες εχουν και στενα μυωπικα συμφεροντα που πανε κοντρα στο συμφερον της πολης. Ενας ηγετης πρεπει εκει να βλεπει το γενικο συμφερον και να δουλευει ωστε να συμβιβασει τα στενα συμφεροντα της καθε μικρης κοινωνιας.
λεκτορατιε νομιζω σε ολα αυτα απανταω και τα δικα σου σχολια, που βεβαια πρωτος εσυ απαντας!
σπυρο κατι τετοιο προφανως μπορει να ειναι μερος της στρατηγικης, αν και δεν ειμαι σιγουρος κατα ποσον ειναι μια σωστη και εντιμη κινηση. (οπως ξερουμε αλλο νομιμο, αλλο σωστο).
Αθηνα ενδιαφερον αυτο που λες για τους πρασινους της Αγγλιας, δεν το ηξερα αλλα εχω την εντυπωση οτι παρομοια πραττουν μικρα κομματα στην Γερμανια.
philos σευχαριστω
Ελευθεριστές. Άντε, ξεκίνα Θανάση.
Σε εμένα δεν είναι πλέον τόσο προφανές (συγγνώμη για το “πλέον”, δεν προσπαθώ να το παίξω σοφός γέρων, που δεν είμαι!). Απλά παρατηρώ ότι τα μεγάλα κόμματα, για τον Α ή Β λόγο προσελκύουν περισσότερο κόσμο και άρα και περισσότερους ειδικούς. Έτσι, οι θέσεις των μεγάλων κομμάτων (ως συνισταμένες περισσοτέρων απόψεων) είναι πάντα πιο ρεαλιστικές από τις συχνά ουτοπικές / παρανοϊκές θέσεις που εκφράζουν διάφορες μικρο-ομάδες.
Το θέμα είναι να μην καταλήγουν τόσο “ρεαλιστικές” που να γίνονται ουσιαστικά κοινότοπες και να αναπαράγουν τις αιτίες των προβλημάτων.
Άρα, προκύπτει ανάγκη επαρκούς ηγεσίας που να μπορεί να διαβλέπει τα προβλήματα με ρεαλισμό αλλά και να τα αντιμετωπίζει με ένα μείγμα ρεαλισμού και φαντασίας, χωρίς να σύρεται από την εκάστοτε μέση άποψη και να αναπαράγει τη λογική που δημιουργεί το πρόβλημα.
Αθανάσιε, έχεις δίκιο: η νέα δημοτική ιδεολογία ίσως είναι… “ναι στο σκούπισμα, όχι στην ιδεολογία”.
SG, αυτό εννοούσα με τα περί “προσωποπαγούς” χαρακτήρα της σχέσης δημοτών και δημοτικών αρχόντων: κερδίζει αυτός που κάνει καλά το σκούπισμα και διευθετεί όλα αυτά τα ζητήματα, για τα οποία η …αυτο-οργάνωση σηκώνει ψηλά τα χέρια. Άρα, μία συντεταγμένη κομματική ιδεολογία μάλλον ολίγα έχει να προσφέρει.
Δεν θα ήταν ιδανικό να εφαρμοστούν οι προτάσεις του SG σε συνδυασμό μ’ένα μικρής κλίμακας “Free State Project” όπως κατέδειξε ο Σπύρος; :)
Θεωρητικά, οι απογοητευμένοι αλλά σοβαροί και αξιοκρατικοί πολίτες αυτής της χώρας (κυρίως Αθηναίοι) θα μπορούσαν μαζικά να αιτηθούν για μεταδημότευση σε έναν μικρό αλλά ανερχόμενο Δήμο [της Αττικής] και να ξεκινήσουν από κει την «πειρατεία».
Εγώ από τα Καλάβρυτα δεν ξεκουνάω, να αλλαξοπιστήσετε εσείς.
Αυτό το “κατά προτίμηση υψηλού εισοδήματος” δεν κατάλαβα ακόμα τη σκοπιμότητά του (σε πρώτη ανάγνωση είναι απωθητικά “ελιτίστικο”)
knjaz κανενας ελιτισμος, οι λογοι ειναι απλοι. Το μεγαλυτερο εισοδημα σημαινει υψηλοτερους πορους για τον δημο. Ειπαμε να ειναι αλτρουιστες οι πολιτικοι αλλα οχι και να χρηματοδοτησουν ολο τον δημο απο την τσεπη τους.
Παρεπιμπτοντως στα επιμερους μετρα που θα προτεινα βαζω σιγουρα και αυξηση τοπικων φορων και δημοτικων τελων.
λεκτορατιε νομιζω συμφωνουμε. Μονη ιδεολογια το σκουπισμα και αποδειξη οτι το παιρνουν στα σοβαρα με τις πραξεις της ομαδας στην διοικηση του δημου.
μαντζ επιστρεφω.
Αυτό που λέτε SG σημαίνει ότι ο “υπό κατάληψη” δήμος χρησιμοποιείται για προπόνηση του κόμματος… Γιατί πάντοτε δεν θα υπάρχουν αφθονοι πόροι.
Λίγο παρακινδυνευμένο εγχείρημα.
Δεν το πιασα.
Προσωπικα θεωρω οτι μια απαραιτητη δομικη μεταρρυθμιση στην τοπικη αυτοδιοικηση ειναι η αυξηση των δημοτικων τελων με μειωση κεντρικων χρηματοδοτησεων (οπως εξηγω στην συνδεση).
Καμμια προπονηση, ειναι κατι που πρεπει να γινει και να μεινει.
Προφανως βεβαια η αξια του “κομματος” θα φανει στο πως θα χρησιμοποιησει τους οποιους πορους εχει. Αλλα αν ξεκινησεις καπου με μηδενικους πορους, μηδενικο θα ειναι και το αποτελεσμα που θα φανει. Τα περιθωρια για μεγαλες αλλαγες ειναι σε δημους που εχουν μεγαλους πορους (βλ. Μαρουσι, Χαλανδρι) και δεν καταλαβαινω που τους ξοδευουν.
Πάμε ξανά:
>Καταλαμβάνουμε ένα δήμο.
>Θέλουμε να δείξουμε πρόσωπο και μετά να το “πουλήσουμε” πολιτικά
Ξεκινάμε λοιπόν από το πχ Χαλάνδρι που απ’ όσο ξέρω έχει από τα υψηλότερα δημ. τέλη
>Ε, αυτό λέγεται “προπόνηση” στα εύκολα για να πάμε στα δύσκολα
Τι θα κάνεις όταν θα χειριστείς μία Ελλάδα σε μόνιμη κατάσταση στενότητας πόρων και χρέους;
Αλλιώς λέγεται “καιροσκοπισμός” (κομμουνιστί: οπορτουνισμός)
Το μόνο που μπορώ να δω ως προϊόν “κατάληψης” ενός δήμου είναι να καταλάβεις δήμο με mainstream κόμμα στο οποίο μπορείς να επηρεάζεις πράγματα και π.χ. να κάνεις εξωτερική ανάθεση (στη Veolia;) τα σκουπίδια ή τη δημ. συγκοινωνία. Πρόκειται για χοντρές παρεμβάσεις και χρειάζεσαι υποστήριξη από media και κόμματα
Καλάβρυτα. Δε Φρίεστ Μουνισιπάλιτι ιν Γκρις. Αι λάικ! :D
γιατι?
παμε παλι: αυτο που θα επιδειξεις ειναι η βελτιωση, οχι το απολυτο επιπεδο του δημου. Παρα τα υψηλα του τελη (?) το Χαλανδρι σημερα εχει δρομους και πεζοδρομια που οσο θυμαμαι δεν τα εχω δει ποτε σε πολη αλλης χωρας, και συμπεριλαμβανω απο Πολωνια και Κινα μεχρι Γερμανια και ΗΠΑ. Δεν μιλω για ρυμοτομικα ζητηματα, απλα για την απιστευτη ελλειψη φροντιδας, συντηρησης, κοινου νου.
Αυτο θα επρεπε να βελτιωσει κανεις και αν το καταφερει ειναι μια ενδειξη οτι μπορει να βελτιωσει και αλλους δημους, ισως και μεγαλυτερους οργανισμους. Ο λογος να παρεις εναν ευρωστο δημο ειναι οπως ειπα οχι επειδη ειναι ευκολη η βελτιωση, αλλα επειδη τα περιθωρια βελτιωσης ειναι μεγαλυτερα.
Παρεπιμπτοντως να τονισω οτι τα μικρα κομματα για τα οποια μιλαμε πανε για συμμετοχη σε ενα δυο υπουργεια, οχι για αυτοδυναμη κυβερνηση. Δεν χρειαζεται λοιπον να αποδεξουν οτι εχουν στελεχη και δυναμικο να κυβερνησουν ολοκληρη χωρα (κατι που δεν μπορουν να εχουν αν δεν μεγαλωσουν λιγο οργανικα).
Και καπου εδω απαντω και στον μαντζ: τα μεγαλα κομματα εχουν οντως περισσοτερο κοσμο. Αμφιβαλλω ομως αν εχουν τοσους ειδικους για τον απλο λογο οτι ο σκοπος υπαρξης τους δεν ειναι η παραγωγη πολιτικης αλλα η διανομη μπεϊκον, με αλλα λογια ο προσπορισμος αδικαιολογητων οφελων για τα μελη και τους υποστηρικτες του κομματος.
Αυτο το παλιο συστημα πρεπει να επιδιωξει να σπασει ενα μικρο κομμα, δειχοντας οτι η σωστη διαχειριση μπορει να εκτιμηθει απο τον κοσμο και να εχει εκλογικα οφελη.
[quote comment=”19427″]
γιατι?
[/quote]
To outsourcing της διαχείρισης απορριμάτων από ένα μεμονωμένο δήμο θα θεωρηθεί δούρειος ίππος για τους υπόλοιπους. Και αυτό είναι αιτία πολέμου. Αν θες να κερδίσεις το συνδικάτο πρέπει να το απομονώσεις πολιτικά. Και γι’αυτό χρειάζεσαι κότσια και υποστήριξη.
Επίσης πρέπει στη συνέχεια, εφ’ όσον κερδίσεις αυτή τη μάχη να πείσεις ότι θα κάνεις καλά το outsourcing. Κατ’ αρχήν το outsourcing δε σημαίνει υποχρεωτικά σε όλα τα industries (που λέμε στο χωριό μου) και επιτυχία. Επιπλέον υπάρχουν κάποιες υπηρεσίες που παραδοσιακά στην Ελλάδα είναι outsourced όπως οι καθαρισμοί. Το παράδειγμα δεν είναι πετυχημένο: Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι το κόστος μειώθηκε ενώ το μόνο που επετεύχθη είναι η απασχόληση μεταναστών και ελλήνων με περιορισμένα δικαιώματα με ακραίο παράδειγμα την κ. Κούνεβα.
Νομίζω ότι το βασικό για τα μικρά κόμματα (και αναφέρομαι στο “φιλελεύθερο” χώρο) δεν είναι να πείσουν ότι “έχουν εμπειρία-ξέρουν τη δουλειά” (οπότε σε αυτή τη λογική έχει νόημα το “γιουρούσι στο Δήμο Τάδε”). Είναι να πείσουν α) ότι είναι κόμμα και όχι όμιλος προβληματισμού και β) ότι δεν εξυπηρετούν ταξικά συμφέροντα αυτών που λέμε “πλουσίων”. Για την αριστερά βέβαια είναι εύκολο να τσιμπά ψήφους γιατί δεν πλασάρεται ως κόμμα εξουσίας αλλά διαμαρτυρίας. Ευτυχώς δηλαδή που κατατρύχεται από το σύνδρομο “Life of Brian”
Θα ήθελα να ρωτήσω τον ΣΓ αν έχει εμπειρία από διοίκηση πολιτικού οργανισμού, όπως είναι ένας ΟΤΑ. Ή αν έχει εμπειρία διοίκησης γενικά. Γιατί από αυτά που λέει εδώ φαίνεται πως είναι εντελώς άσχετος με το θέμα. Υποψιάζομαι δε, παρακολουθώντας και άλλες παρεμβάσεις του σε αυτό το σάιτ, πως είναι η χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου “κάνε με δήμαρχο, υπουργό, πρωθυπουργό κλπ για μια μέρα”. Νομίζω πως το έχει πει για κάποιο θέμα πως θα το έλυνε αν τον άφηναν για 20 μέρες. Είναι δε χαρακτηριστικό πως για κάθε πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας έχει έτοιμη τη λύση.
Θα μπορούσα να πάρω σοβαρά τις προτάσεις του αν είχε έστω την στοιχειωδέστερη εμπειρία από διοίκηση σε μεσαίο και υψηλό επίπεδο. Επειδή υποπτεύομαι πως δεν έχει, θα ήθελα απλώς να πω πως αυτά που λέει για τη διοίκηση ενός δήμου και κατ’επέκταση ενός υπουργείου ή του κράτους συνολικά, είναι απλώς πομφόλυγες.
Ένα παράδειγμα: Ο Θανάσης Βεζυργιάννης. Δήμαρχος Νέου Ψυχικού από το 1986-2002. Πετυχημένος σχεδόν καθ’όλα. Άλλαξε πραγματικά την εικόνα του προαστίου μεταμορφώνοντας το από μια κοινότητα σε ένα αστικό προάστιο με υψηλή ποιότητα ζωής. Το 2002 είναι υποψήφιος Νομάρχης Αθηνών και δεν εκλέγεται. Το 2004 διορίζεται Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών. Πλήρης αποτυχία στη διοίκηση. Δεν μπορούσε να λύσει κανένα θέμα. Αντικαταστάθηκε αν θυμάμαι καλά το 2006.
Άλλο παράδειγμα ο Μπένος. Πετυχημένος δήμαρχος Καλαμάτας σε δύσκολες εποχές (σεισμοί), μετριότατος υπουργός.
@SG: Μα και οι ειδικοί …μπέικον θέλουν και αυτοί! Και μπέικον παίρνουν. Μην έχεις καμία αμφιβολία γι’αυτό. Και γι’ αυτό πηγαίνουν εκεί που υπάρχει περισσότερο. Άλλο ειδικός και άλλο άγιος ή αλτρουιστής.
@Knjaz Neretve: Μήπως ένα μικρό (φιλελεύθερο / εκσυγχρονιστικό) κόμμα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας αν δεν έχει πρώτα φροντίσει να διαδοθούν / να γίνουν κοινό κτήμα, κάποιες από τις ιδέες του; Μήπως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια… πολιτική κίνηση ας την πούμε, τύπου e-rooster, πρωτού βιαστικά προσπαθήσει να μετεξελιχθεί σε κόμμα;
Παρομοίως και για τη Δράση ή τους Δημοκρατικούς… (σκέψεις βάσει πρόσφατων εξελίξεων και εμπειριών). Και μήπως τα μέλη αυτής της κίνησης θα ήταν πολύ πιο χρήσιμα αν δεν αυτο-σταμπαριζόντουσαν ως μέλη περιθωριακών κομμάτων; (Δεν έχω απαντήσεις. Απλά σκέφτομαι δυνατά…)
[quote comment=”19435″]
@Knjaz Neretve: Μήπως ένα μικρό (φιλελεύθερο / εκσυγχρονιστικό) κόμμα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας αν δεν έχει πρώτα φροντίσει να διαδοθούν / να γίνουν κοινό κτήμα, κάποιες από τις ιδέες του; Μήπως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια… πολιτική κίνηση ας την πούμε, τύπου e-rooster, πρωτού βιαστικά προσπαθήσει να μετεξελιχθεί σε κόμμα;
Παρομοίως και για τη Δράση ή τους Δημοκρατικούς… (σκέψεις βάσει πρόσφατων εξελίξεων και εμπειριών). Και μήπως τα μέλη αυτής της κίνησης θα ήταν πολύ πιο χρήσιμα αν δεν αυτο-σταμπαριζόντουσαν ως μέλη περιθωριακών κομμάτων; (Δεν έχω απαντήσεις. Απλά σκέφτομαι δυνατά…)[/quote]
Είμαι ένας άνθρωπος που παρακολουθεί χρόνια το e-rooster, παρόμοια site και το χώρο αλλά αδυνατώ να ενστερνιστώ πλήρως τα προγράμματα των κατα καιρούς κομμάτων που εμφανίζονται και μετά να τά ψηφίσω.
Πολλές από τις προτάσεις των φιλελευθέρων κομμάτων αλλά και τη φρασεολογία τους καθώς και την παρέμβασή τους στα πράγματα δείχνουν ότι: (χρησιμοποιώ το “δείχνει” και όχι το “είναι”… δεν μπορώ να ξέρω)
>Τα φιλελεύθερα κόμματα αποτελούνται από καλοζωισμένους νεαρούς και φτασμένους επιχειρηματίες. Οι συνειρμοί αυτόματοι
>Σε συνέχεια αυτού, κακά τα ψέμματα, πολλές προτάσεις δείχνουν περίεργες για τον μικροαστό, φτιαγμένες για να τον τιμωρήσουν. Η εμμονή π.χ. στα Δίδακτρα των ΑΕΙ (λέγοντας ότι όπως το Stanford σε 40 τέρμινα δε θα χρειάζονται δίδακτρα) και αντικατάσταση με ένα σύστημα επιχορηγήσεων (με όρους, με αστερίσκους, με προϋποθέσεις) με επιχείρημα ότι “δεν πληρώνουν οι φτωχοί, δεν πληρώνουν όμως και οι πλούσιοι που έχουν λεφτά”, θα σού πεί “χ…, κάλλιο πέντε! Αν πάρει και ο πλούσιος μαγκιά του, με νοιάζει με μένα τι θα γίνει
>Αντιλαμβάνονται και λανσάρουν πολλοι εκ της φιλελεύθερης διανόησης το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ως τιμωρία των δημ. υπαλλήλων και του συνδικαλισμού. Μέγιστο πολιτικό λάθος
>Εμμονή και σε θέματα πολιτικών ελευθεριών. Για τον “πολύ κόσμο” εκτός του ότι βρίσκονται χαμηλά στις προτεραιότητές του αρκούν να σε κατατάξουν στη χορεία των γκρουπούσκουλων με “περίεργες” απόψεις, παρέα με τους Οικολόγους, τον Ξ-/Μ-/Σ-ΥΡΙΖΑ
Είναι πάρα πολλά αυτά τα πράγματα…
Δείτε αυτή την περίπτωση μίας πραγματικά μικρής κοινότητας (με εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες εκκίνησης) και πόσα πέτυχε. Αν ο κ. Τσουκαλάς μπορεί να πετύχει αυτά που πέτυχε ξεκινώντας με ένα εξαθλιωμένο χωριό κτηνοτρόφων στη Θεσσαλία, υποθέτω ότι μία οργανωμένη ομάδα επαγγελματιών σίγουρα θα μπορούσαν κάτι να κάνουν με ένα μέσων διαστάσεων δήμο που δέν είναι στα όρια της χρεοκοπίας.
Νομίζω η πιο σημαντική επισήμανση είναι ότι στους περισσότερους δήμους είναι τέτοιο το μέγεθος της κακοδιαχείρισης που επιτρέπει σε μία σοβαρή και ενσυνείδητη διοίκηση να κάνει τεράστια διαφορά ακόμα και με μερικές στοιχειώδεις όρθολογικές κινήσεις.
Πολιτικά δεν ξέρω αν είναι λογικό πρώτο βήμα για ένα κόμμα. Ξέρω όμως αυτό: ότι με ένα έμπρακτο παράδειγμα του τι μπορεί να γίνει όταν κανείς διαχειρίζεται σωστά το κοινό ταμείο ενδεχομένως να συνειδητοποιήσουν περισσότεροι Έλληνες
α) ότι η κατάσταση που επικρατεί στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι πραγματικά απαράδεκτη
β) ότι η γνωστή δικαιολογία “δεν γίνεται ν’αλλάξεις τα πράγματα” δεν ευσταθεί
Το μόνο πρόβλημα που μπορώ να δω είναι ότι για πολλά πράγματα που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ενός δήμου η αρμοδιότητα βρίσκεται εκτός του δήμου. Π.χ. για τις λακούβες στο δρόμο και τα σπασμένα πεζοδρόμια ευθύνεται το γεγονός ότι ΠΕΧΩΔΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, κτλ κάνουν ανεξάρτητα (και φυσικά εντελώς ασυντόνιστα) έργα. Για κάποιους κεντρικούς δρόμους την όλη αρμοδιότητα έχει το ΠΕΧΩΔΕ – υπάρχουν τραγελαφικές περιπτώσεις όπου το ΠΕΧΩΔΕ ποτίζει τα λουλούδια στο διάζωμα ενός δρόμου και ο δήμος στα πεζοδρόμια.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μία ικανή διοικητική ομάδα δεν θα μπορούσε να βρεί εκατό άλλους τρόπους να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο και την αξία της ακίνητης περιουσίας σε ένα Δήμο. Ας ανέβαζε κάποιος την αξία των σπιτιών για 30% σε 4 χρόνια (είμαι σίγουρος ότι είναι απόλυτα εφικτό στους περισσότερους δήμους των Β-ΒΑ προαστείων) και να δείς για πότε θα τον ψήφιζε και ο διπλανός δήμος την επόμενη τετρατία.