Για όνομα του Θ_ού!

Σαν να μην έφτανε που είναι οι προαιώνιοι εχθροί μας. Το χειρότερο δεν είναι που κυβερνάνε τον κόσμο από τα γραφεία των πολυεθνικών τους. Όχι, δεν πειράζει τόσο που ελέγχουνε τις τράπεζες, τους ανήκουν οι βιομηχανίες όπλων, σαρώνουνε τα Νομπέλ Φυσικής και Οικονομικών, μας πήρανε τον Σχορτσιανίτη και στενοχωρούν τον Μίκη Θεοδωράκη.

Ελληνορθόδοξο θύμα του σιωνισμού.

Το χειρότερο είναι ότι οι Εβραίοι δεν ξέρουν καν πώς λένε τον Θ_ό τους!

Read moreΓια όνομα του Θ_ού!

Σκηνές του δρόμου

Στα τρόλεϊ της Πατησίων σκέφτομαι πάντα την μετανάστευση. Εκείνη την φορά με διέκοψαν εκ δεξιών μου οι αμνοί, εξ ευωνύμων τα ερίφια.

Στα δεξιά μου, μια κυρία με το παιδάκι της είναι τυχερή, πιάνει θέση, Είναι Φιλιππινέζα, όρος συλλογικός και περιεκτικός, που στην πόλη μας καλύπτει όλο το χωριό που λέγεται Νοτιοανατολική Ασία. Βολεύεται και παίρνει το μικρό αγκαλιά. Μόλις κάθεται, βλέπει ένα όρθιο άντρα, αγκαλιά με το δικό του αγοράκι αυτός. Αυτός είναι μαύρος, κατάμαυρος, ωραίος σαν μαύρος. Σηκώνεται, του προσφέρει την θέση της και του λέει: -Και το παιντί; Και τώρα τα δύο μικρά κεφαλάκια κάθονται δίπλα δίπλα, σχεδόν αγκαλιά. Το μαυράκι έχει τα πιο ωραία λευκά δοντάκια του κόσμου. Είναι το “παιντί”.

Στα αριστερά, ένα μικρό επεισόδιο. -Γιατί το χέρι σου στο τσέπη την γυναίκα μου; Μιλάει ένας ψηλός, εύρωστος, με σλάβικη προφορά. Ο ύποπτος πορτοφολάς είναι τυπικής αραβικής κατατομής, κάτι ψελλίζει, δεν ακούγεται, τον επισκιάζουν οι φοβέρες του συζύγου της παρ’ ολίγον θύματος. Εκείνη, παρεμβαίνει ειρηνοποιητικά, πάντα στα ελληνικά: -Άσ’ τον, δεν είναι τίποτα. Έχει ολοστρόγγυλα παχιά μάγουλα, την φαντάζομαι με μαντίλα και δυο καστανές πλεξούδες δίπλα στο τζάκι.

Read moreΣκηνές του δρόμου

Καινούργιες λέξεις VIII

Χείμωντρο: Όχι θέρετρο ντε, χείμωντρο!

Λιφιστολόγος: Επειδή δασύνεται το αρχικό φωνήεν του β΄ συνθετικού, ο σχολαστικός συνιστολόγος μετατρέπει το ψιλό χειλικό στο αντίστοιχο δασύ του και απολαμβάνει την ομορφιά ενός συνθέτου που δεν ξέρει τι σημαίνει. Ας το δούμε και αυτό: Λέμε λιποτάκτης, λιπομάρτυρας, λιπένορκος, λιπόστρατος, λιποβαρής, λιπόσαρκος και φυσικά λιπόθυμος. Α, εύρηκα: λιφιστολόγος είναι ο εγκαταλιπών την συνιστολογικήν τάξιν, κάτι σαν τον Θεόδωρο δηλαδή.

Ανταγκώνας: Κάπως πρέπει να λέγεται αυτό, κάποιος ιατρικός όρος θα υπάρχη, απλώς δεν τον ξέρω. Εννοώ το εσωτερικό μέρος του χεριού στο ύψος του αγκώνα. Εκεί που γαργαλιόμαστε ντε!

Read moreΚαινούργιες λέξεις VIII

Περί μεταγραφής των ολλανδικών τοπωνυμίων

Μετά την συγκλονιστική επιτυχία του Οδηγού Μεταγραφής Γερμανικών Τοπωνυμίων και μετά από ασφυκτική πίεση του τμήματος της ελληνόφωνης ανθρωπότητας που διαβάζει συνΙστολόγιο, σήμερα, έμπλεως συγκινήσεως και υπερηφανείας, συνεχίζω το έργο μου με τον Οδηγό Μεταγραφής Ολλανδικών Τοπωνυμίων.

Καταρχάς, λίγη γεωγραφία. Η χώρα-όπου-εορτάζεται-σαν-εθνική-εορτή-το-γενέθλιον-της-μακαρίας-βασιλίσσης-Βεατρίκης διαιρείται διοικητικώς σε 12 επαρχίες που φέρουν τα κεχαριτωμένα ονόματα Δρένθη, Φλεφολανδία, Φρησλανδία, Ελδερλανδία, Χρονιγγία, Λιμβούρχον, Νωρδοβραβάντη, Νωρδολλανδία, Οφερεισσελία, Ουτρεχτία, Ζειλανδία και Ζυιδολλανδία.

Read moreΠερί μεταγραφής των ολλανδικών τοπωνυμίων

Καινούργιες λέξεις VII

αλεξίβρεφος/αλεξινήπιος: επίθετο που χαρακτηρίζει αυτόν που δεν εχθρεύεται απαραιτήτως τα βρεφη ούτε επιθυμεί τον τηγανισμό τους, αλλά εν πάση περιπτώσει λαμβάνει σοβαρά προληπτικά μέτρα προστασίας, ώστε να απομακρύνη τους ανεπιθύμητους επισκέπτες, π.χ. αλεξίβρεφο πεζοδρόμιο ή αλεξινήπιο εστιατόριο. Ή αλεξίβρεφη κοινωνία. όπιτα: Είδος πρωινού, που συνίσταται σε μία πίτα, χωρίς να ενδιαφέρη τόσο το πρώτο συνθετικό … Read more Καινούργιες λέξεις VII

Περί μεταγραφής των γερμανικών τοπωνυμίων

Εδώ και χρόνια με βασανίζει το περιβόητο ζήτημα της μεταγραφής των γερμανικών τοπωνυμίων. Ξυπνάω τις νύχτες ουρλιάζοντας, καίω αφηρημένος την κοτόσουπα, χάνω τις προσθεσμίες αναίρεσης, μια φορά στον στρατό μάλιστα είχα καθυστερήσει και στην πρωινή αναφορά.

Πώς θα τιθασευθούν όλοι αυτοί οι μυστηριώδεις βαρβαρικοί φθόγγοι, τα παράξενα ούμλαουτ, τα επίφοβα ö και τα ß; Θα ακολουθήσουμε τάχα την αρχή της αντιστρεψιμότητας ή θα φανούμε πιο χαλαροί [και καλλιτεχνικοί ενδεχομένως] υιοθετώντας κάποια απλογραφική μέθοδο; Θα σεβαστούμε την ιστορική παράδοση και την καθιερωμένη απόδοση ή θα προκαλέσουμε προτείνοντας νέες, εξωτικές μεταγραφές; [Και γιατί να μεταγράψουμε ούμπερχάουπτ;]

Όλα αυτά τα δύσκολα και δυσκοίλια ερωτήματα επιτέλους απαντώνται. Καμία απορία πλέον, καμία δυσκολία, καμία ασάφεια. Σήμερα παρουσιάζω και προσφέρω στην ελληνόφωνη ανθρωπότητα τον απόλυτο Οδηγό Μεταγραφής Γερμανικών Τοπωνυμίων (ΟΜΓΤ).

Read moreΠερί μεταγραφής των γερμανικών τοπωνυμίων

Η λογική του Πάμπλο (ή πώς να αποφύγετε έναν “παράλογο” θάνατο)

Τον τελευταίο καιρό έχω γυρίσει στις “λογικές” μου μελέτες, παρέα με έναν καλό φίλο, με παρόμοια ενδιαφέροντα. Είναι πράγματι δύσκολο να βρεις φίλους με τους οποίους να μπορείς να συζητήσεις περί της τυπικής λογικής (formal Logic), καθώς, πολλοί είτε αγνοούν παντελώς τον γοητευτικό αυτόν γνωστικό κλάδο, είτε τον θεωρούν παράρτημα των μαθηματικών, είτε τον κρίνουν άχρηστo για γόνιμες αναλύσεις. Άλλοι πάλι, απλώς τον βαριούνται…

Η τυπική λογική όμως, πέρα από την ιδιαίτερη χρησιμότητά της σε κάθε επιστήμη που ασχολείται με την γλώσσα και την επιχειρηματολογία, έχει γενικότερα ενδιαφέρον και πλάκα! Έτσι, το παρόν post αφορά την “χιουμοριστική”, διδακτική πλευρά της και φιλοδοξεί να δείξει, με αναφορά σε αυτή την πλευρά, κάτι ακόμη: Ότι, υπό συνθήκες, η τυπική λογική, μπορεί να επιστρατευθεί για αξιέπαινους σκοπούς. Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού, ιδού το παράδειγμά μου:

Λέγεται ότι αγαπημένο μότο του διάσημου μεγαλοβαρώνου κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ, υπήρξε στην διάρκεια της καριέρας του, η φράση «Plata o plomo!»

Read moreΗ λογική του Πάμπλο (ή πώς να αποφύγετε έναν “παράλογο” θάνατο)