Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Επειδή και εμείς οι χορτοφάγοι άμα θέμε γινόμαστε πολύ κακά παιδιά, τρώμε βρόμικα και ανθυγιεινά και μπράβο μας. Παίρνουμε λοιπόν ένα όσπριο και ένα υδατάνθρακα, ας πούμε φασόλια μαυρομάτικα με πλιγούρι ή φάβα με ρύζι ή ρεβίθια με μπασμάτι ή κόκκινα φασόλια με κουσκουσάκι, και τα βράζουμε μαζί. Τα στραγγίζουμε καλά καλά και τα βάζουμε … Read more Ο γαστροφύλαξ ΙΙΙ
Πάνε τόσα χρόνια από την πρώτη (και τελευταία) φορά που έγραψα μια συνταγή! Τότε ήμουν ακόμη δίτεκνος, δεν ήμουν μαραθωνοδρόμος, ο Τσίπρας ήταν ακόμη ένα παιδάκι που γκρίνιαζε, η χώρα ήταν βέβαια πάντα σε κρίση και, το κυριώτερο, δεν ήμουν απόκρεως.
Πόσο μακριά μοιάζουν πια όλα αυτά.
Αλλά ας μαγειρέψουμε αντί να αναστενάζουμε. Υπάρχει πάντα καιρός του αναστενάζειν, προτιμάται όμως ο αναστεναγμός γεμούσης της κοιλίας. Ας μαγειρέψουμε λοιπόν ρεβίθια με μελιτζάνες στο φούρνο.
[-Μπαμπά, ο κακός ο λύκος έφαγε το φεγγάλι;
-Ε, περίπου. Κάτσε να σου πω.]
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ποντικός, ένας πολύ πεινασμένος ποντικός! Ο Ποντικός αυτός είχε πάντα άδειο χώρο στην κοιλίτσα του για τυράκι, γιατί του άρεσε πολύ.
Ένα βράδυ, ο φίλος μας ο Ποντικός πεινούσε. Ήθελε πάλι να φάη τυρί τυράκι. Κοιτάζει δεξιά, τίποτα. Κοιτάζει αριστερά, τίποτα. Κοιτάζει κάτω, τίποτα. Κοιτάζει και επάνω, ωωωωωωω! Και βλέπει ένα εξαίσιο, ολόλαμπρο, λαχταριστό, τεράστιο κεφάλι τυρί! Που το έλεγαν Πανσέληνο.
Dramatis personae:
Αμνός
Λύκος
Αμνωρός
Λυκωρός
Αμνός (βοσκοβελάζων ανέμελα):
Αχ, δεν είναι υπέροχα που ζούμε σε ένα δάσος δικαίου, όπου και το πιο μικρό και ανυπεράσπιστο αρνάκι μπορεί να βόσκη με απόλυτη ασφάλεια της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας του;
Λύκος (γυμνώνων απειλητικά και τρίζων τα δόντια του):
Η φύση με έκανε ζώο αισθαντικό μεν, πλην όμως αρπακτικό και σαρκοφάγο. Σε λυπούμαι, φίλε Αμνέ, αλλά η φύσις με καλεί! Γίνε θύμα της πρωτεϊνικής μου όρεξης!
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Αρχαιοπτέρυξ. Αλλά όχι ένας οποιοσδήποτε αρχαιοπτέρυξ: ήταν ο πιο μεγάλος, ο πιο πελώριος, ο πιο γιγάντιος αρχαιοπτέρυξ που είχε υπάρξει ποτέ.
Ο αρχαιοπτέρυξ αυτός είχε στήσει λοιπόν την φωλιά του σε μια ολόκληρη παραλία. Και εκεί γέννησε τα αβγά του.
1.
Αυτός που έχει την δύναμη, είναι αυτός που δεν την δείχνει.
Αυτός που δείχνει δύναμη, είναι αυτός που δεν την έχει.
Πουκάμισα έξω, υφάκι Τσακ Νόρρις, ταπεινώσεις ανθυποανύπακρτων Νταισελπμλουμ, λάγνο βλέμμα στις κάμερες, θεατρινισμοί, τσαμπουκάδες κτλ. κτλ. ενώ από την άλλη
ο βαρετά ντυμένος Δρ.Σόιμπλε, περιμένει στοϊκά με μειδίαμα παιδί-είναι-άστο-να-παίξει-λίγο στο αναπηρικό καροτσάκι του τον ποζερά να τελειώσει στα γουoρχωλικά 15′ το νουμεράκι του, να πάρει όσα τηλέφωνα ξαναμμένων κορασίδων προλάβει, και μετά να πάει -off camera και ασφαλώς βρυχώμενος- με την λευκή σημαία του στον Δρ. και να παραδωθεί άνευ όρων…
2.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να αποφύγεις την αυτογελοιοποίηση είναι να μιλάς λίγο και να λες μόνο ό,τι μπορείς να κάνεις.
Ο Σόιμπλε σε όλη αυτήν την διαπραγμάτευση είπε όλη και όλη μια λέξη, που όμως μπορούσε να την υποστηρίξει: όχι. Ο Βαρουφάκης από την άλλη μας είπε τα πάντα – από ρεύματα αλλαγής που θα παρασύρουν όλη την Ευρώπη μέχρι διεθνείς συσκέψεις χρέους – για να καταλήξει ύστερα από περίπου 500 gazillion λέξεις να πει τις εξής δυο: ό,τι πείτε.
Read moreΒαρουφάκης vs. Σόιμπλε ή φαινομενολογία της διαπραγμάτευσης
Υπάρχει μια αγορά που είναι τόσο αρρύθμιστη, τόσο άναρχη, τόσο αδιάφορη στις ανισότητες που προκαλεί και τόσο κωφή στην αναδιανομή των αγαθών της, που δεν θα μπορούσε να την ελπίση ούτε ο πιο ακραία ανάλγητος φιλελεύθερος οικονομολόγος ούτε να την δη στον εφιάλτη του ο πιο ευαίσθητος σοσιαλιστής καλλιτέχνης (ως γνωστόν στην Ελλάδα οι οικονομολόγοι … Read more Η ελεύθερη αγορά των αισθημάτων