Ιδιωτικοποιησεις: ποτε συμφερει η πωληση μιας επιχειρησης ή περιουσιακου αγαθου

και που διαφερει το κρατος απο τους ιδιωτες σε τετοια ζητηματα

Πρωτοδημοσιευτηκε σε ελαφρως διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη

Το απλο ερωτημα πότε εχει νοημα η πωληση ενος αγαθου απαντιεται τοσο ευκολα που δυσκολα το συναντας ρητα σε βιβλιο οικονομικων. Η πωληση συμφερει προφανως οποτεδηποτε ο αγοραστης ειναι διατεθειμενος να πληρωσει περισσοτερα για αυτο το αγαθο απο τον πωλητη! Και η συνθηκη αυτη ικανοποιειται τυπικα (εν απουσια περιορισμων ρευστοτητας) οταν η αξια του αγαθου για τον αγοραστη ειναι μεγαλυτερη απο την αξια του για τον πωλητη.

Τι αλλαζει αν το αγαθο εν προκειμενω ειναι μια επιχειρηση που πωλειται μεταξυ ιδιωτών; Ουσιαστικα τιποτα. Σε αντιθεση με την διαδεδομενη πλανη, η παρουσα κερδοφορια της επιχειρησης δεν ειναι απο μονη της κριτηριο για το αν πρεπει να πουληθει ή οχι (μπορει ομως να ειναι για το αν πρεπει να κλεισει ή οχι). Το ερωτημα ειναι, παλι, ποια η αξια της επιχειρησης για τα συμβαλλομενα μερη. Και τυπικα, εν απουσια συνεργειων, η αξια της επιχειρησης εξαρταται απο τα μελλοντικα της κερδη. Αν ο επιχειρηματιας Α μπορει να εξασφαλισει στο μελλον υψηλοτερα κερδη για την επιχειρηση απο τον σημερινο ιδιοκτητη Β, την αγοραζει. Αυτο ισχυει ακομα και αν τα κερδη της επιχειρησης υπο τον ιδιοκτητη Β ειναι ηδη πολυ υψηλα. Θα ελεγε κανεις μαλιστα οτι ειναι πιο πιθανο να θελει κανεις να αγορασει μια κερδοφορα επιχειρηση, για να την βελτιωσει, παρα μια πολυ ζημιογονα που δεν εχει στον ηλιο μοιρα, οση δουλεια και να ριξεις.

Τι συμβαινει αν μιλαμε για το κρατος ως ιδιοκτητη επιχειρησεων; Γιατι παρουσιαζονται τοσες φωνες στον δημοσιο διαλογο, που εμφανιζονται εντελως απροθυμες εναντι του ενδεχομενου να πωληθουν κερδοφορες επιχειρησεις; Η απλη αναλυση που εγινε ανωτερω λεει οτι φυσικα μπορει να ειναι καλη ιδεα να πουλαμε κερδοφορες επιχειρησεις.

Read moreΙδιωτικοποιησεις: ποτε συμφερει η πωληση μιας επιχειρησης ή περιουσιακου αγαθου

Αναζητώντας Λακκανθρώπους

Τι είναι η αυτονομία; Πότε είμαστε [πραγματικά] ελεύθεροι; Ποια η σχέση της απελευθερίας με την προσελευθερία;

Δύσκολα ερωτήματα.

Ο Ιωσήφ Ράζος έχει προτείνει το παράδειγμα του Λακκάνθρωπου:

A person falls down a pit and remains there for the rest of his life, unable to climb out or to summon help. There is just enough ready food to keep him alive without (after he gets used to it) any suffering. He can do nothing much, not even move much. His choices are confined to whether eat now or a little later, whether to scratch his left ear or not.

Ο Λακκάνθρωπος έχει λοιπόν πλήρη αρνητική ελευθερία. Δεν υφίσταται κανένα εξωτερικό καταναγκασμό από άνθρωπο ή από το Κράτος, παρά μόνο τους φυσικούς περιορισμούς που του επιβάλλονται από τον λάκκο του. Οι περιορισμοί αυτοί όμως δεν είναι στην πραγματικότητα διαφορετικής φύσης από εκείνους που θα δοκίμαζε αν ήταν κοντός ή αν είχε μυωπία.

Από την άλλη μεριά όμως, η προσελευθερία του είναι πρακτικά μηδενική. Δεν μπορεί να αυτογραφήση κανένα απολύτως μέρος της ζωής του, εκτός από εντελώς τετριμμένα και ασήμαντα πράγματα. Η θετική ελευθερία του μάλιστα είναι τόσο ανεπαρκής, ώστε καθιστά το δίχως άλλο εντελώς τυπική και την αρνητική του ελευθερία. Δεν του απαγορεύεται θεωρητικά να κάνη ή να γίνη τίποτα, αλλά όλες αυτές οι δυνατότητες παραμένουν κενές.

Read moreΑναζητώντας Λακκανθρώπους

Περί αδείας κολυμβήσεως

Ή: Προς ΚΚ λόγος διδακτικός.

Γεγονός: Στην Ελλάδα πεθαίνουν από πνιγμό περί τους 300 ανθρώπους ετησίως, εκ των οποίων τα 2/3 είναι άνω των 50 ετών και τα 3/4 είναι άνδρες.

Έχουμε λοιπόν ένα δεδομένο. Η κολύμβηση είναι μια κινδυνώδης δραστηριότητα, τι να λέμε τώρα. Εκατοντάδες πεθαίνουν κάθε χρόνο, και μάλιστα μπορούμε να περιγράψουμε με σημαντική ακρίβεια τα θύματα: άνδρες άνω των 50 ετών. Χάνουν την ζωή τους, ενώ με λίγη προσοχή, με την τήρηση κάποιων απλών μέτρων ασφαλείας, αυτό δεν θα είχε συμβή.

Read moreΠερί αδείας κολυμβήσεως

Παραμύθι με το Όμορφο Ψαράκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το Όμορφο Ψαράκι. Το Όμορφο Ψαρακι ζούσε με τον μπαμπά του και την μαμά του στην θάλασσα και έπαιζε με τους φίλους του τα άλλα ψαράκια ανάμεσα στις πέτρες, με τους αχινούς και τους αστερίες. Πιο πολύ παίζανε κρυφτό μέσα στα φύκια.

Ώσπου μια μέρα, το Όμορφο Ψαράκι, εκεί που κολυμπούσε, είδε από πάνω του τον Παράξενο Άνθρωπο. Πρώτη φορά έβλεπε τέτοιο πράγμα το Όμορφο Ψαράκι! Γιατί ο Παράξενος Άνθρωπος φορούσε μάσκα και κρατούσε απόχη. Αλήθεια, τι παράξενος! Πιο πολύ έμοιαζε με κλόουν, σκέφτηκε το Όμορφο Ψαράκι.

Ο Παράξενος Άνθρωπος όμως δεν το έβαλε κάτω. Παρακολουθούσε το Όμορφο Ψαράκι από πολύ κοντά και όλο έπαιζε την απόχη του. Ώσπου κάποια στιγμή, κατέβασε την απόχη του σιγά σιγά σιγά σιγά πάνω στο Όμορφο Ψαράκι και, χραπ, το έκλεισε μέσα της!

Το Όμορφο Ψαράκι τρόμαξε πάρα πολύ! Πρώτη φορά του συνέβαινε αυτό και φοβήθηκε ότι ο Παράξενος Άνθρωπος ήθελε να το τηγανίση ή να το φάη στον φούρνο με πατάτες. Δεν θα ξαναέβλεπε την μαμά του και τον μπαμπά του ούτε θα ξαναέπαιζε κρυφτό μέσα στα φύκια με τα άλλα ψαράκια!

Το Όμορφο Ψαράκι.

Read moreΠαραμύθι με το Όμορφο Ψαράκι

Υπόθεση Παπαχρήστου

Αν και δεν της αξίζει υποκειμενικά και αν και η υπόθεση έχει ήδη ξεθυμάνει, ας γράψω κι εγώ δυο λόγια για την υπόθεση του αποκλεισμού της τριπλουνίστριας Βούλας Παπαχρήστου από την ολυμπιακή ομάδα του Λονδίνου.

Τα πραγματικά περιστατικά είναι λίγο πολύ γνωστά: η Παπαχρήστου έγραψε το εξής τουίτ:

Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!

Ξέσπασε ο σχετικός θόρυβος και με συνοπτικές διαδικασίες η αθλήτρια αποκλείστηκε. Με λίγο σκάψιμο στο τουίτερ της αποδεικνύεται ότι η Παπαχρήστου είναι τόσο δα λιγουλάκι βλαμμένη, θαυμάστρια του Κασιδιάρη και κάτι τέτοια ωραία. 23 χρονών, δεν έβγαλε, διαβάζω, ούτε το Λύκειο.

Τώρα που κάπως ηρέμησαν τα πράγματα, παρουσιάζω και εγώ κάποιες σκέψεις σχετικά, μετά κάποια εν θερμώ τιτιβίσματα.

Η υπόθεση αφορά την ελευθερία έκφρασης της βλαμμένης.

Ποιος φιμώνει την Παπαχρήστου; Ε;

Read moreΥπόθεση Παπαχρήστου

Ιστανμπουλ – Κωνσταντινουπολη: σκεψεις και εικονες

***Το πρωτο πραγμα που μου κανε εντυπωση ειναι ποσο κοντα ειναι η Τουρκια. Εξαιτιας της δυσκολης μορφολογιας θεωρουμε οτι η Κωνσταντινουπολη ειναι πολυ μακρια απο την Αθηνα, αλλα σε ευθεια γραμμη (οπως πεταει το κορακι που λενε) ειναι περιπου 600 χμ. Πριν καν προλαβω να κατσω στην θεση μου στο αεροπλανο και να ριξω μια ματια στο παραθυρο, ειχαμε φτασει στην Λεσβο! Και η Τουρκια ειναι ακριβως διπλα στην Λεσβο. (Κατι που σου θυμιζει και ποσο μικρο στρατηγικο βαθος εχει η Ελλαδα).

***Φτανεις στο αεροδρομιο, τυπικη γερμανικη κατασκευη, καθαρο-αποτελεσματικο-οργανωμενο. Παλια χρειαζομασταν βιζα, τωρα πια οχι. Οι Αγγλοι ακομα χρειαζονται (γιατι?) και περιμενουν σε ουρες για να την βγαλουν επι τοπου.

Υδραγωγειο εισερχομενος στην πολη, κλικ για μεγεθυνση.

***Κοιταζοντας το Αιγαιο απο την μερια της Τουρκιας εχεις και την αισθηση οτι τους εχουμε πνιξει. Μια κατα βαση ηπειρωτικη χωρα, με 80 εκατομμυρια ανθρωπους στιβαγμενους μεταξυ βουνων και κοιλαδων, ξαφνικα βρισκει διεξοδο στην θαλασσα. Αλλα η απεναντι χωρα δεν την αφηνει να αναπνευσει, στα λιγα χιλιομετρα απο την ακτη υπαρχει ηδη ασφυκτικο το συνορο, οπλισμενο με φρεγαττες και παλαβους Σαμιωτες που στις εθνικες εορτες πυροβολανε οτι φως βλεπουνε απεναντι. Η Τουρκια εχει μολις δυο νησια και αυτα μαλλον κατα τυχη.

Read moreΙστανμπουλ – Κωνσταντινουπολη: σκεψεις και εικονες

Ορθογραφικά ΙΙ: η εκδίκηση του τσηρώτου!

Ορθογραφικές ανησυχίες είχα πάντα μου, άλλο που τις καταπιέζω. Καιρός όμως να τις εξαπολύσω στην ιστολογοσύνη, με αφορμή κάτι που είχα σχολιάσει παλιά στου Σαραντάκου.

Το θέμα μου είναι καυτό σαν παραλία με βότσαλα στις 3 το απομεσήμερο: πώς ορθογραφείται το τσ*ρ*το;

Αυτό τέλος πάντων:

Τσιρότο ή τσηρώτο;

Το ζήτημα που υποκρύπτεται είναι φυσικά εκείνο της ιστορικής ορθογραφίας. Για την ακρίβεια του ποσού της ιστορικής ορθογραφίας: πόση ιστορική ορθογραφία λοιπόν, το φουλ βέρζιο ή μήπως ιστορική ορθογραφία με ολίγη;

Read moreΟρθογραφικά ΙΙ: η εκδίκηση του τσηρώτου!