και που διαφερει το κρατος απο τους ιδιωτες σε τετοια ζητηματα
Πρωτοδημοσιευτηκε σε ελαφρως διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη
Το απλο ερωτημα πότε εχει νοημα η πωληση ενος αγαθου απαντιεται τοσο ευκολα που δυσκολα το συναντας ρητα σε βιβλιο οικονομικων. Η πωληση συμφερει προφανως οποτεδηποτε ο αγοραστης ειναι διατεθειμενος να πληρωσει περισσοτερα για αυτο το αγαθο απο τον πωλητη! Και η συνθηκη αυτη ικανοποιειται τυπικα (εν απουσια περιορισμων ρευστοτητας) οταν η αξια του αγαθου για τον αγοραστη ειναι μεγαλυτερη απο την αξια του για τον πωλητη.
Τι αλλαζει αν το αγαθο εν προκειμενω ειναι μια επιχειρηση που πωλειται μεταξυ ιδιωτών; Ουσιαστικα τιποτα. Σε αντιθεση με την διαδεδομενη πλανη, η παρουσα κερδοφορια της επιχειρησης δεν ειναι απο μονη της κριτηριο για το αν πρεπει να πουληθει ή οχι (μπορει ομως να ειναι για το αν πρεπει να κλεισει ή οχι). Το ερωτημα ειναι, παλι, ποια η αξια της επιχειρησης για τα συμβαλλομενα μερη. Και τυπικα, εν απουσια συνεργειων, η αξια της επιχειρησης εξαρταται απο τα μελλοντικα της κερδη. Αν ο επιχειρηματιας Α μπορει να εξασφαλισει στο μελλον υψηλοτερα κερδη για την επιχειρηση απο τον σημερινο ιδιοκτητη Β, την αγοραζει. Αυτο ισχυει ακομα και αν τα κερδη της επιχειρησης υπο τον ιδιοκτητη Β ειναι ηδη πολυ υψηλα. Θα ελεγε κανεις μαλιστα οτι ειναι πιο πιθανο να θελει κανεις να αγορασει μια κερδοφορα επιχειρηση, για να την βελτιωσει, παρα μια πολυ ζημιογονα που δεν εχει στον ηλιο μοιρα, οση δουλεια και να ριξεις.
Τι συμβαινει αν μιλαμε για το κρατος ως ιδιοκτητη επιχειρησεων; Γιατι παρουσιαζονται τοσες φωνες στον δημοσιο διαλογο, που εμφανιζονται εντελως απροθυμες εναντι του ενδεχομενου να πωληθουν κερδοφορες επιχειρησεις; Η απλη αναλυση που εγινε ανωτερω λεει οτι φυσικα μπορει να ειναι καλη ιδεα να πουλαμε κερδοφορες επιχειρησεις. Το βασικο ερωτημα ειναι ποιος ειναι καλυτερος ιδιοκτητης της εταιρειας, το δημοσιο ή εκεινος ο ιδιωτης (ατομο ή οργανισμος) με την καλυτερη τεχνογνωσια και τις βαθυτερες τσεπες. Απο την οικονομικη βιβλιογραφια, αλλα και την καθημερινη εμπειρια καθε πολιτη με κρατικες/ιδιωτικες επιχειρησεις, μπορουμε να πουμε οτι συνηθως οι ιδιωτες διοικουν τις επιχειρησεις πιο αποδοτικα (βλ. γενικο και ευπεπτο αρθρο του Σλαϊφερ, Frydman et al με εμπειρικη μελετη των ιδιωτικοποιησεων στο πρωην ανατολικο μπλοκ, Μπεσλυ και Γκατακ απο την πλευρα της θεωριας συμβασεων). Αυτη η αυξημενη αποδοτικοτητα μεταφραζεται απο την μια σε μεγαλυτερο οφελος για την οικονομια αλλα απ’την αλλη και σε υψηλοτερη αξια για τον ιδιωτη: οι ιδιωτες ειναι διατεθειμενοι να πληρωσουν περισσοτερο για την επιχειρηση απο την αξια που εχει αυτη για το κρατος.
Οταν φτανουμε στην διαδικασια της πωλησης προβαλλεται συχνα το επιχειρημα της καχυποψιας. Μπορουμε να εμπιστευτουμε οτι το κρατος θα αποσπασει απο τον ιδιωτη ικανο τιμημα, κοντα στην αξια που εχει η επιχειρηση για τον ιδιο; Το επιχειρημα πασχει απο ελαφρια σχιζοφρενεια. Θεωρουμε το κρατος ανικανο να οργανωσει μια μεμονωμενη τιμια και επικερδη συναλλαγη, αλλα το θεωρουμε ικανο να διοικει εξ ολοκληρου μια εταιρεια που ως μερος της υπαρξης της κανει μυριαδες τετοιες συναλλαγες καθημερινα;
Εν τελει δυο ακομα επιχειρηματα συνηγορουν υπερ της εσπευσμενης πωλησης κρατικων επιχειρησεων στην σημερινη Ελλαδα της οικονομικης καχεξιας. Απο την μια η οικονομια εχει αμεση αναγκη απο υγιεις επιχειρησεις, που λειτουργουν αποδοτικα με συγχρονες μεθοδους, παρεχουν πραγματικα παραγωγικες θεσεις εργασιας, εξαγουν, πληρωνουν φορους κτλ Απο την αλλη το κρατος εχει αμεση αναγκη απο χρηματα, το κοστος ευκαιριας των πορων που μενουν ανεκμεταλλευτοι ειναι πολυ μεγαλο. Καθε επιπλεον ευρω που εισπραττουμε απο αποκρατικοποιησεις σημαινει ισως ενα ευρω λιγοτερο δανεισμο -που ειναι ηδη δυσβαστακτος- ή ενα ευρω χαμηλοτερους φορους. Σε μια αγορα που πνιγεται τοσο, ενα ευρω λιγοτεροι φοροι με την σειρα του σημαινει αρκετα παραπανω απο ενα ευρω επιλεον οικονομικη δραστηριοτητα. Παντα ειναι κακη ιδεα να αφηνεις πορους ανεκμεταλλευτους. Σημερα ειναι εγκληματικο να κραταμε, οχι ασημαντους πορους, αλλα ολοκληρες επιχειρησεις στα λαθος χερια. Και οσο περισσοτερο καθυστερουμε με τα ασημικα στο σφυρι, τοσο ριχνουμε την τιμη τους (βλ. τα 4 Αιρμπας της Ολυμπιακης).
Υπαρχει μια περιπλοκή οταν εχουμε θετικες εξωτερικοτητες, δηλαδη οταν το οφελος της κοινωνιας απο την υπαρξη ενος οργανισμου ειναι πολυ υψηλοτερο απο το οφελος (=κερδος) του ιδιου του οργανισμου, π.χ. στις λεγομενες αγονες γραμμες των πλοιων. Η λυση ομως δεν ειναι να κρυβουμε το κοστος αγονων γραμμων στον ισολογισμο κρατικων επιχειρησεων. Μετραμε πόσο οφελος εχει η κοινωνια απο την υπαρξη της γραμμης και αν ειναι επαρκως υψηλο, βρισκουμε μεσω καταλληλου διαγωνισμου την εταιρεια εκεινη, ασχετως ιδιοκτητη, που μπορει να προσφερει τις υπηρεσιες με την χαμηλοτερη επιδοτηση.
Το παραδειγμα της Ολυμπιακης Αεροποριας θα επρεπε να μας εχει ηδη συνετισει. Στα χερια του κρατους ειχαμε μια εταιρεια παροχο κακιστων υπηρεσιων που ματωνε τα κρατικα ταμεια και αμαυρωνε την εικονα της χωρας διεθνως. Σημερα ειναι μια εταιρεια που δεν μας κοστιζει ουτε λεπτο, εχει συγχρονα αεροσκαφη και ευγενικο προσωπικο· μια καλη διαφημιση της χωρας. Την ιδια στιγμη μαλιστα εχουμε εταιρειες χαμηλου κοστους να ανοιγουν γραμμες που ουτε ειχαν περασει ποτε απ’το μυαλο της παλιας Ολυμπιακης. Παρομοια ή καλυτερη εμπειρια ειχαμε με την ιδιωτικοποιηση του ΟΤΕ. Οι τιμες κατερρευσαν, οι νεες τηλεφωνικες συνδεσεις που επαιρναν μηνες ή και χρονια γινονται πια σε κλασμα του χρονου.
Οι ιδιωτικοποιησεις κατα κανονα φερνουν οφελος για οικονομια και κοινωνια. Εχει κανεις την εντυπωση ομως οτι πολλοι απο τους διαφωνουντες δεν εχουν την αποδοτικοτητα στο μυαλο τους, αλλα το παραφουσκωμα των εταιρειων με ανεπροκοπους ανιψιους και ακαταλληλους διοικητες, οπως συνηθιζοταν τοσο καιρο. Η πατριδα ομως δεν μπορει να σηκωσει αλλη σπατάλη τετοιου ειδους.
Προφανώς βέβαια θα πρέπει να εξετάσει κανείς πώς ορίζεται το «όφελος», και να είσαι σίγουρος πως υπάρχουν και προσεγγίσεις του θέματος εντελώς διαφορετικές από το «όφελος» όπως το ορίζεις εσύ.
Επίσης θα έπρεπε να εξετάσεις τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος/κάποιοι δεν ενδιαφέρονται καν να μπουν στα παιγνιδάκια αγοραπωλησιών.
Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να αρχίσουμε να συζητάμε σοβαρότερα πράγματα από τα χρήματα και την οικονομία, αλλά αναγνωρίζω ότι έχουμε συρθεί να συζητάμε γι’ αυτά μέσα στο μονοδιάστατο στενό πλαίσιο που έχεις ορίσει – ας μην ψάξουμε πώς, γιατί και από ποιούς.
Οπότε το απλό ερώτημα είναι γιατί να ιδιωτικοποιήσουμε και όχι απλά να ανοίξουμε την αγορά και ας έρθουν και οι ιδιώτες να παίξουν μαζί μας; Και αφού το κακό κακό κράτος θα τα κάνει θάλασσα, ο ιδιώτης θα μείνει μόνος του και το κράτος θα μαραζώσει.
Τώρα φυσικά το κλισέ «ο ιδιώτης είναι καλύτερος από το κράτος» είναι απλά αναφερόμενο. Θα ήταν καλύτερο να πεις πως «τα τελευταία κοντά 200 χρόνια σχεδόν καμία κρατική επιχείρηση δεν μπόρεσε να έχει την αποτελεσματικότητα του ιδιώτη, είτε γιατί το κράτος δεν ήθελε ή δεν ενδιαφερόταν, είτε γιατί το περιβάλλον δεν του το επέτρεψε», και τότε θα συμφωνούσα μαζί σου. Βέβαια, ο όρος «καλύτερος» και πάλι ορίζεται με βάση τα δικά σου αξιολογικά κριτήρια. Την πιθανότητα κάποιοι να έχουν άλλα αξιολογικά κριτήρια και να μην ενδιαφέρονται τόσο για την τόση απόδοση, όσο και για άλλες επιπλέον παραμέτρους, όπως πιο ορθολογική και ρυθμισμένη εργασία, χωρίς την συνεχή πίεση του κερδοσκόπου και της μεγιστοποίησης του κέρδους πάνω από το κεφάλι τους, αλλά με συνέπεια στους όποιους πελάτες, τους στόχους και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης (κανείς δεν μιλάει για τεμπελιά βλέπεις, η τακτική του να τα κάνουμε όλα άσπρο μαύρο δεν αποδίδει) την σκέφτηκες;
Όσο για τον ιδιώτη στην Ελλάδα θα διαφωνήσω κάθετα ως προς την αποδοτικότητά του. Αν η Ελλάδα είχε σοβαρούς ιδιώτες δεν θα βρισκόταν στο βούρκο που την έχουν ρίξει με την κοντόφθαλμη οπτική τους για το τι σημαίνει επιχειρείν και την κρατικοδίαιτη τακτική τους, μιας και ο καλύτερος από αυτούς δεν είναι παρά ένα σκέτο λαμόγιο. Πού είναι η καινοτομία στα προϊόντα των ήδη υπαρχόντων ιδιωτών η οποία θα στήριζε την ανταγωνιστικότητα χωρίς να χρειάζεται ελάττωση μισθών; Πουθενά, γιατί η έρευνα και ανάπτυξη για τον έλληνα ιδιώτη είναι πιο μεγάλο μυστήριο απ’ ότι το οφσάιντ για τις γυναίκες! (Πάντα ήθελα να βρω λόγο να πω αυτό το κλισέ!!!)
Σε όσα λες θα είχες απόλυτο δίκιο, αν ενστερνιζόμουν το αξιακό σου σύστημα. Δυστυχώς όμως μπορεί «η πώληση να συμφέρει οποτεδήποτε ο αγοραστής είναι διατεθειμένος να πληρώσει περισσότερα για αυτό το αγαθό από τον πωλητή» κατ εσέ και για τα τεφτέρια σου, αλλά όχι κατ εμέ. Εγώ μπορεί και να μην πουλάω γιατί απλά δεν θέλω, ακόμα και αν μου δίνεις υπέρογκο ποσό σε σχέση όχι μόνο με ότι θα έδινα εγώ, αλλά και σε σχέση με την όποια πραγματική αξία. Για να γυρίσουμε λοιπόν στην αρχή: όλα είναι θέμα αξιακού συστήματος.
“χωρίς την συνεχή πίεση του κερδοσκόπου και της μεγιστοποίησης του κέρδους πάνω από το κεφάλι τους,”
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που οι Ελληνικές δημόσιες επιχειρήσεις είναι λιγότερο αποδοτικές. Όλοι οι άνθρωποι, μαζί και οι εργαζόμενοι, αντιδρούν σε κίνητρα. Όταν δεν έχει κίνητρο να βρεις τρόπο να γίνει πιο αποδοτικός, ε, δεν θα γίνεις. Elementary, dear Watson.
“Αν η Ελλάδα είχε σοβαρούς ιδιώτες δεν θα βρισκόταν στο βούρκο που την έχουν ρίξει με την κοντόφθαλμη οπτική τους”
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι τα γιαούρτια Φαγε (και δευτερευόντως Ολυμπος) βρίσκονται σε περίοπτη θέση στα Σούπερ Μάρκετ της Νέας Υόρκης, ότι η Folie-Folie έχει μαγαζιά σε κάμποσες διαφορετικές χώρες ανά τον κόσμο, ο Κορρές το ίδιο, η Γαία (με το λάδι και τα άλλα προϊόντα της) επεκτείνεται στις ΗΠΑ, τα τσιμέντα Τιτάνας έχουν θυγατρική στις ΗΠΑ από το 2000, κ.ο.κ. Για μένα το περίεργο είναι που υπάρχουν αυτά τα παραδείγματα, το ότι ιδιώτες κατάφεραν να επιτύχουν τόσο πολλά ξεκινόντας από μια χώρα με τόσο δυσλειτουργικό και διεφθαρμένο κράτος και τόσο εκτεταμένη ανομία.
“Εγώ μπορεί και να μην πουλάω γιατί απλά δεν θέλω, ακόμα και αν μου δίνεις υπέρογκο ποσό σε σχέση όχι μόνο με ότι θα έδινα εγώ”
Το ίδιο πράγμα με το Σωτήρη λες. Το ποσό που αρνείσαι είναι ουσιαστικά αυτό που πληρώνεις (θυσιάζεις) προκειμένου να διατηρήσεις κατοχή του αντικειμένου. Και πράγματι, όπως παρατήρησαν οι Αυστριακοί οικονομολόγοι (σε αντίθεση με το Μαρξ) η αξία είναι υποκειμενική για τον καθένα. Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι όποιο και να είναι το τίμημα η τάδε εταιρία πρέπει να είναι κρατική ακόμα και αν αυτό σημαίνει χαμηλότερες συντάξεις, χειρότερα σχολεία, κ.ο.κ. Δικαίωμά σου, στο βαθμό που έχεις επίγνωση των συνεπειών της απόφασή σου. Ο Σωτήρης δεν απευθύνεται σε εσένα, αλλά σε όσους δεν έχουν επίγνωση.
Μα δεν μας πειράζει αν είναι λιγότερο αποδοτικές. Μας πειράζει να μην είναι αποδοτικές. Επιπλέον, τα κίνητρα δεν είναι πάντα οικονομικά. Για εμένα για παράδειγμα είναι αρκετό κίνητρο να βλέπω τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν και να ανακαλύπτω κάτι καινούργιο. Αλλά ακόμα και για αυστηρά χρηματικό κίνητρο αν μιλήσουμε (μου το δώσεις δεν μου το δώσεις δεν θα με επηρεάσεις, μόνο αν δεν μου καλύπτεις τις συμφωνημένες και ρητές ανάγκες θα με επηρεάσεις), το να δώσεις ένα κίνητρο αποδοτικότητας δεν είναι το ίδιο με το να προσπαθείς να μεγιστοποιείς ανά πάσα στιγμή την απόδοση και το κέρδος. Αυτό εγώ το χαρακτηρίζω ξεζούμισμα και απ’ τη μύγα ξύγκι δεν συνηθίζω να βγάζω.
Οπότε δεν το βλέπω και τόσο στοιχειώδες το στοιχειώδες του γουότσον!
Το ότι υπάρχουν κάμποσες εταιρίες που κάνουν εξαγωγές στην Αμερική δεν λύνει προφανώς κανένα πρόβλημα (ούτε αποδεικνύει πως δεν έφτασαν εκεί που έφτασαν με λαμογιά – δεν κατηγορώ όμως τους πάντες). Πόσες άλλες εταιρίες δεν δραστηριοποιούνται και δεν κάνουν τίποτε από άποψη έρευνας; Επειδή αναφέρεις συγκεκριμένα τη Φάγε λοιπόν, κάποτε της είχα ζητήσει μια, πενιχρή για τα δεδομένα της εταιρίας, χρηματοδότηση για να της αναπτύξω custom made μοντέλο τριστρωματικού πολυμερούς στις συσκευασίες. Αδιαφόρησαν. Δεν ξέρω αν αγόρασαν κάτι αργότερα, έτοιμο, ή αν ακόμα δεν έχουν πολυστρωματικές συσκευασίες. Μπορεί σε κάποια λογιστικά οικονομικά να τους βόλευε, αλλά σίγουρα η συνολική οικονομία της χώρας χάνει από τέτοιες πρακτικές. Μπορώ να συνεχίσω με πολλούς και για πολλά, ακόμα και έξω από το χώρο μου, αλλά δεν χρειάζεται, προφανώς εσένα σου αρκεί το ότι υπάρχουν γιαούρτια εκεί και όχι η πραγματική οικονομική πολιτική μιας χώρας στο σύνολό της.
Τέλος, μπορεί να λέμε το ίδιο πράγμα με το Σωτήρη, αλλά η οπτική είναι αυτή που δίνει τη γραμμή στην πολιτική και στο πώς θα εκλάβει τα λεγόμενα ο κάθε αναγνώστης. Αν μη τι άλλο εγώ τουλάχιστον λέω ότι είναι θέμα αξιακού συστήματος, ενώ ο Σωτήρης προβάλει το συγκεκριμένο αξιακό σύστημα ως πανάκεια.
Την περίπτωση η ΦΑΓΕ να μην θεώρησε οτι εξυπηρετεί σε κάτι ο τριστρωματικός πολυμερής γιαουρτοκεσές , έστω και τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο , σας πέρασε από το μυαλό ; Δηλαδή όποιος ς ζητάει επιδότηση για ότι του κατέβει στο κεφάλι η κάθε εταιρεία πρεπει να του τη δίνει για να επωφελείται “η συνολική οικονομία΄” ??
Όχι, όταν η νομοθεσία επιβάλει όλο και μεγαλύτερη χρήση πολυστρωματικών, λόγω ανακύκλωσης και όταν τα πολυστρωματικά και η σύνθεσή τους επηρεάζει την ποιότητα του γιαουρτιού και το χρόνο δηλητηρίασης από τις χρωστικές της στάμπας και το εξωτερικό περιβάλλον, μόνο ένας ανεγκέφαλος όπως οι έλληνες ιδιώτες δεν θα ενδιαφερόταν. Και η ΦΑΓΕ είναι ένα πολύ μικρό παράδειγμα του τί συμβαίνει στον ελληνικό επιχειρηματικό χώρο.
Δηλαδή μας λέτε οτι η ΦΑΓΕ παραβίαζε το νόμο ;
Όχι, δεν μπορώ να το γνωρίζω, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δεν συμμετείχε σε έρευνες, την περίοδο που οι ευρωπαϊκές οδηγίες ζητούσαν αύξηση σε ορίζοντα δεκαετίας στο πολυμερές συσκευασιών, στο 70% ανακυκλώσιμου, για να χρησιμοποιεί ανακυκλώσιμα πολυμερή. Όχι μόνο η ΦΑΓΕ, αλλά και οι «πλαστικατζίδες» της Ελλάδας (με πρώτο τον πρόεδρο του κλάδου) και κάμποσες άλλες εταιρίες τροφίμων.
Το αν και πως έλυσαν τα προβλήματά τους αφορά την ελληνική πολιτεία και όχι εμένα, δεν ανήκω στους (ανύπαρκτους) ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ελλάδος και της ΕΕ. Εγώ απλά λέω ότι η ΦΑΓΕ και οι έλληνες επιχειρηματίες εν γένει δεν ενδιαφέρονται για έρευνα και καινοτομία, αλλά μόνο για αρπαχτές και κερδοσκοπία. Αυτή η επιχειρηματική πρακτική μάλλον κακό κάνει στην οικονομία της χώρας.
Μα δεν είναι υποχρεωτικό μια εταιρεία να αναπτύσσει μόνη της , ή έστω να χρηματοδοτεί , κάθε νέα τεχνολογία ή μέθοδο παραγωγής . Μπορεί να επιλέξει να αγοράζει έτοιμη την τεχνολογία . Είναι θέμα εταιρικής πολιτικής η οποία τελικά επιβραβεύεται ή όχι , αρκεί η αγορά να είναι ελεύθερη και να μην αγοράζονται τα προιόντα της υποχρεωτικά ( με κρατική παρέμβαση βέβαια ) .
Εϊναι γεγονός οτι πολλοί έλληνες επιχειρηματίες ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για το πως θα αναπτύξουν τις σχέσεις τους με την κρατική μηχανή ( εγχώρια και ευρωπαική ) παρά τα προιόντα τους . Πολύ φυσιολογικό , όταν μέσα από το κράτος περνούσε τουλάχιστος ο μισός οικονομικός τζίρος . Αυτό είναι επιχείρημα υπέρ της μείωσης του κράτους και όχι της ανάθεσης σε αυτό μεγαλύτερης επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Πουθενά δεν είπα ότι είναι υποχρεωτικό για την εταιρία. Είπα όμως ότι ακριβώς αυτή η πρακτική της του να αγοράζει την τεχνολογία αντί να συμμετέχει στην ανάπτυξη δεν είναι καλή για την οικονομία της χώρας, ανεξάρτητα αν κλείνει το λογιστικό ισοζύγιο της εταιρίας. Είπα κοινώς ότι δεν είναι υποχρεωμένοι αλλά είναι ανεγκέφαλοι και υπόλογοι οι επιχειρηματίες για τις επιλογές τους.
Τη μανία καταδίωξης του κράτους λέω να την αφήσουμε στην άκρη. Άλλωστε η ατάκα του Παναγιωτόπουλου σε κατ ιδίαν συνάντηση δεν είχε να κάνει με το κράτος, ήταν ένα απλό: Όταν θα με αναγκάσουν να πάω σε τόσο ψηλά ποσοστά ανακυκλωμένου, θα κλείσω, θα έχω κάνει τα χρήματά μου και θα πάω να τα φάω σε κανά νησάκι. Ποιος ασχολείται τώρα με έρευνες, νέος είσαι, θα μάθεις…
Ξεκόλλα λοιπόν από το κράτος σαν πηγή των δεινών. Οι επιχειρηματίες φέρουν ισάξια αν όχι μεγαλύτερη ευθύνη.
Η ιδέα δε πως δεν γίνεται τίποτα από άποψη έρευνας και καινοτομίας ; Δηλαδή το γιαούρτι εσείς πώς το αγοράζετε , πηγαίνετε στο μπακάλη με το πήλινο κιούπι και σας το βάζει χύμα από το βαρέλι ;
“Μα δεν μας πειράζει αν είναι λιγότερο αποδοτικές. Μας πειράζει να μην είναι αποδοτικές.”
Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω τη διαφορά. Εννοείς το να μην είναι ζημιογόνες? Εμένα προσωπικά σαν καταναλωτή με ενδιαφέρει το να παράγει μια επιχείρηση όσο το δυνατό καλύτερης ποιότητας προϊόν, και σαν φορολογούμενο με ενδιαφέρει όχι μόνο να μην είναι ζημιογόνα μια επιχείρηση, αλλά και να είναι όσο κερδοφόρα γίνεται συνεισφέροντας έτσι όσο περισσότερο μπορεί στα φορολογικά έσοδα (γεγονός που θα μου επέτρεψει να ασκήσω καλύτερη κοινωνική πολιτική).
“το να δώσεις ένα κίνητρο αποδοτικότητας δεν είναι το ίδιο με το να προσπαθείς να μεγιστοποιείς ανά πάσα στιγμή την απόδοση και το κέρδος.”
Δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς με τη λέξη “μεγιστοποίηση”. Εντάξει, είναι μια υπόθεση που κάνουμε στα οικονομικά μοντέλα, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει αν κάθε επιχείρηση μεγιστοποιεί πραγματικά το κέρδος. Σίγουρα προσπαθεί να βρει τρόπους να το αυξήσει, και στο βαθμό που ο νόμος δεν επιτρέπει τις λαμογιές, ο μόνος τρόπος για να το κάνει είναι είτε μειώνοντας το κόστος παραγωγής, είτε αυξάνοντας την ποιότητα. Αυτό όμως δεν σημαίνει “ξεζούμισμα” όπως καταλαβαίνω ότι το εννοείς. Οι πιο παραγωγικές επιχειρήσεις έχουν στη συντρηπτική πλειοψηφία τους καλύτερο εργασιακό περιβάλλον για τους εργαζομένους για πολλούς λόγους (π.χ. διότι έτσι τους δίνουν κίνητρο να προσπαθήσουν περισσότερο, προσελκύουν καλύτερους εργαζομένους, κ.ο.κ.). Αυτές που πληρώνουν λίγο και ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους είναι οι λιγότερο αποδοτικές, ακριβώς επειδή είναι λιγότερο αποδοτικές και άρα μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν.
Για τη Φάγε και το προσωπικό σου παράδειγμα δεν μπορώ να ξέρω. Συμφωνώ ότι σε θέματα περιβαλλοντικά οι Ελληνικές εταιρίες είναι πίσω. Η δική μου αίσθηση είναι όμως ότι αυτό έχει να κάνει όχι με το ότι οι επιχειρηματίες είναι κακοί, αλλά με το ότι α) η πλειοψηφία των Ελλήνων καταναλωτών δεν έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των προϊόντων που καταναλώνει, και β) ο κρατικός έλεγχος είναι ελλειπής. Άρα και οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν λόγο να επενδύσουν στο συγκεκριμένο τομέα. Η παρουσία ωστόσο Ελληνικών επιχειρήσεων σε ξένες αγορές είναι σημάδι ότι κάτι κάνουν σωστά. Οι αγορές αυτές είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές, και καμία εταιρία δεν μπορεί να διειδύσει αν δεν προσφέρει καλή ποιότητα σε σχέση με την τιμή.
“ενώ ο Σωτήρης προβάλει το συγκεκριμένο αξιακό σύστημα ως πανάκεια”
Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό. Από ότι καταλαβαίνω ο Σωτήρης επιχειρεί να θέσει τα οικονομικά επιχειρήματα στη σωστή τους βάση. Δεν νομίζω ότι ισχυρίζεται ότι τα οικονομικά είναι τα μόνα επιχειρήματα. Προφανώς, κάποιος που για λόγους εθνικής υπερηφάνειας θέλει να είναι η Ολυμπιακή κρατική ανεξαρτήτως κόστους δεν θα επηρεαστεί από τα επιχειρήματα του Σωτήρη. Όμως δεν είμαι σίγουρος τι είδους διάλογος μπορεί να γίνει με κάποιον που σκέφτεται έτσι. Στην τελική του λες ότι συμφωνούμε πως διαφωνούμε και πας στον επόμενο.
Εμένα πάλι που λες, μιας και είμαι μικρόμυαλος, με ενδιαφέρει να μην είναι ζημιογόνα κατ’ αρχάς και μετά να παράγει καλά προϊόντα (το «καλύτερα δυνατά» χωράει πολλή συζήτηση – να θυμηθώ να σου πω κάποια φορά για την παγίδα του ISO). Με ενδιαφέρει να συνεισφέρει στον κρατικό κορβανά, ή στα φορολογικά έσοδα, όσο μπορεί, αλλά αυτό να το κάνει μέχρι εκεί που δεν ξεζουμίζει τον κόσμο της ή το περιβάλλον, ή την κοινωνία και τις συνήθεις της (εκνευρίζομαι που χάθηκε η μεσημεριανή σιέστα, κατάλαβες;). Εν γένει είμαι ενάντια στους υψηλούς ρυθμούς, τους θεωρώ δαμόκλειο σπάθη για τον κόσμο μας, προτιμώ σταθερές μικρές ανοδικές κλίσεις!
Τώρα όσο για το ξεζούμισμα των εργαζομένων (αν και μιλάω και για άλλου είδους ξεζουμίσματα όπως κατάλαβες), έχω υπ’ όψη μου εταιρίες που θεωρείς νομίζω αποδοτικές (πχ ζίμενς) που χαλαρά και τους ξεζουμίζουν τους εργαζομένους. Έχω και άλλες που επίσης για να μειώσουν το κόστος παραγωγής παρανομούν σε ωράρια και διάφορα άλλα θέματα αλλά τεσπα, ας το αφήσουμε στην άκρη, το ελαστικό εργασιακό περιβάλλον δεν είναι και το καλύτερο που μπορεί να υπάρξει. Εν γένει που λες, μου αρκεί να είναι βιώσιμη μια επιχείρηση συν κάτι ψιλά, όσα περισσότερα ψιλά δηλαδή μπορεί να παράγει πάνω από το βιώσιμο όριο χωρίς πολύ πίεση (η πίεση δεν είναι κίνητρο, είναι βία), τα οποία θα τα επενδύει φυσικά αναπτυσσόμενη και σε προϊόντα/τεχνολογία αλλά και σε θέσεις εργασίας. Μικρόμυαλη οπτική θα μου πεις, αλλά τι να κάνεις, είμαι ανθρωπιστής, όχι καπιταλιστής, ούτε «φιλελεύθερος»!
Το παράδειγμα της ΦΑΓΕ άπτεται στα προϊόντα και όχι στο περιβάλλον. Αν θες να μιλήσουμε για περιβάλλον, περί το 2000-2003, δεν ενθυμούμαι ακριβώς, το σύνολο του ευρωπαϊκού κονδυλίου για το περιβάλλον πήγε αδιάθετο, γιατί οι έλληνες επιχειρηματίες φοβόταν ότι άμα μελετήσουν τα προβλήματα υγρών ρύπων τους θα τα μάθει η πολιτεία και μετά θα τους κάνει ντα. Υποθέτω ότι αυτό σου φαίνεται τόσο παράλογο, όσο φαίνεται και σε εμένα, αλλά για τον έλληνα επιχειρηματία είναι απόλυτα λογικό!!!
Ο κρατικός έλεγχος δεν είναι ακριβώς «ελλιπής». Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ελλιπούς ελέγχου, αλλά υπάρχουν και πάμπολλες στις οποίες ο επιχειρηματίας εκβιάζει το κράτος με τις θέσεις εργασίας. Και με την ανεργία στα ύψη, σε συγκεκριμένες περιοχές, η νομαρχία κάνει τα στραβά μάτια. Θα μου πεις πως δεν είναι σωστό ούτε αυτό και θα έχεις δίκιο. Όμως σε ένα ανθρώπινο σύστημα δυστυχώς ο καθένας ψάχνει να βρει ισορροπία και όχι να είναι απόλυτος. Ούτε η ρύπανση είναι σωστή, αλλά ούτε και το να βάλεις λουκέτα στους πάντες (παρότι μερικές φορές μου έχει έρθει αυτή η διάθεση όταν βλέπω πόσο ανόητοι είναι μερικοί). Προσπαθείς λοιπόν να πιέσεις για συμμόρφωση, αλλά πολλές φορές υποκύπτεις.
Εν τέλει, όπως είπα και νωρίτερα, οι ιδιώτες φταίνε τουλάχιστον όσο το κράτος. Θέλει δύο η διαφθορά και κανένας εκ των δύο δεν μπορεί να τα ρίχνει στον άλλον. Φταίνε και οι δύο.
Και φυσικά αυτό ακριβώς λέω στο Σωτήρη και σε εσένα: συμφωνούμε πως διαφωνούμε, δεν έκανα τίποτε παραπάνω! Απλά υποδεικνύω πού και πως διαφωνούμε και αναρωτιέμαι γιατί δεν κάνουμε τον κόπο να δούμε και την άλλη οπτική μπας και έχει κάτι που αξίζει να συμπεριλάβουμε στη δική μας;;;!
Από περιέργεια, η Ζήμενς πώς προκύπτει ότι ξεζουμίζει τους εργαζομένους της?
Από εκεί και πέρα, αυτό που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι είμαι καπιταλιστής επειδή είμαι ανθρωπιστής. Για να το κάνω πιο λιανά, αυτό σημαίνει ότι είναι πιο σημαντικό για μένα η γιαγιά που πετάει από Κρήτη για Αθήνα για να δει τα εγγόνια της να μην περιμένει ώρες στο αεροδρόμιο επειδή καθυστέρησε η πτήση της από την εθνική υπερηφάνεια εκείνου που γουστάρει να έχει εθνικό αερομεταφορέα. Αντίστοιχα, είναι πιο σημαντικό να έχω επιπλέον φορολογικά έσοδα για να ανεβάσω τη σύνταξη του παππού που ζει τσίμα-τσίμα από τη σιέστα του εργαζόμενου στον ΟΤΕ. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς, αλλά μονοπώλιο στον ανθρωπισμό δεν έχεις! Το αντίθετο θα έλεγα.
Πέστα ρε Κώστα
Αυτή η ηθικολογική ηγεμονία της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν υποφέρεται . Αριστερός = καλός άνθρωπος …
Πρόσφατα άκουσα επικήδειο όπου ο μακαρίτης εξεχώριζε διότι ήταν καλός πατέρας , πιστός σύζυγος , σωστός επαγγελματίας και φυσικά … αριστερός !!
Το ωράριο της ζίμενς 8:30-19:00+ προφανώς και είναι ξεζούμισμα. Προέκυψε γιατί μάλλον την θεωρείς “αποδοτική” και έρχεται έτσι σε αντιδιαστολή με τα λεγόμενά σου.
Με τον όρο ανθρωπιστής δεν υπονοώ κάποια ηθικολογία, απλά ιεραρχώ τον άνθρωπο πάνω από το κεφάλαιο.
Το παράδειγμα του αερομεταφορέα είναι κομμάτι άκυρο μιας και αντιδιαστέλεις με κάτι που μπορείς να ελέγξεις αν θες και χωρίς καπιταλισμό.
Προφανώς και δεν μπορείς λοιπόν για χάρη της “γιαγιάς” του παραδείγματός σου να ασκείς βία σε άλλους ανθρώπους. Όπως και δεν μπορείς για να εξυπηρετήσεις άλλους ανθρώπους να ασκείς βία στη γιαγιά.
Ισορροπία χρειάζεται.
** Κοινώς, δεν χάφτω τον μύθο πως εξυπυρετώντας το χρήμα, έμμεσα εξυπηρετώ τον άνθρωπο, αλλά προτιμώ να εξυπηρετώ άμεσα τον άνθρωπο – για να μην “παρεξηγηθούμε” πάλι…
Εντάξει, και η γιαγιά στην Κρήτη έχει πλοίο αφού η γιαγιά στην Πρέβεζα έχει ΚΤΕΛ.
Και φυσικά οι θέσεις εργασίας πρέπει να είναι παραγωγικές, δεν θεωρώ πως μια θέση εργασίας είναι ένα γραφείο όπου κάθεσαι και λες ότι δουλεύεις! Και μιας και έχουμε τόσες εισαγωγές στην Ελλάδα, καιρός να ακολουθηθεί πολιτική και να δημιουργηθούν θέσεις παραγωγής που θα ελαττώσουν τις εισαγωγές!
Μύθος? Τον άνθρωπο γιατί τον εξυπηρετείς? Δεν πληρώνεσαι για την εργασία σου? Ανταλλαγή προϊόντων κάνεις με τους συνανθρώπους σου (το χρήμα είναι απλώς το ανταλλακτικό μέσο, κανένας δεν εξυπηρετεί το χρήμα).
Έλα τώρα, τον άνθρωπο τον εξυπηρετείς για τις ανάγκες του. Το χρήμα και η οικονομική δραστηριότητα είναι μέσα. Τα μέσα αυτά πρέπει να υπηρετούν τον άνθρωπο μιας και τα ανέπτυξε ως εργαλεία. Αλλά το να εξυπηρετείς τα εργαλεία, δεν συνεπάγεται a priori εξυπηρέτηση του ανθρώπου. Ενώ είναι τόσο πιο απλό να εξυπηρετείς άμεσα τον άνθρωπο.
Ακόμα και να ισχυριστείς πως μακροπρόθεσμα πιστεύεις ότι θα είναι καλύτερα, μέχρι να φτάσουμε στο μακροπρόθεσμα οι αλλαγές θα είναι τόσες που πάλι θα ψάχνουμε για ένα καινούργιο μακροπρόθεσμα. Ενώ ο άνθρωπος χρήζει εξυπηρέτηση άμεσα από τα εργαλεία που αναπτύσσει.
Επειδή χάθηκα λίγο, Darthiir, ο Κώστας ανέφερε λίγο πιο πάνω δύο παραδείγματα (Κρητικιά γιαγιά και χαμηλοσυνταξιούχος παππούς), που θεωρεί ότι εξυπηρετείται ο άνθρωπος. Εσύ θεωρείς ότι στην πραγματικότητα εξυπηρετούνται τα εργαλεία και ίσως εμμέσως ο άνθρωπος και προτείνεις την άμεση εξυπηρέτηση του ανθρώπου. Πώς λοιπόν θα εξυπηρετηθούν άμεσα οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι; Σε παρακαλώ, αναλυσέ το συγκεκριμένα, όπως ο Κώστας (κάνω αυτό, γίνεται το άλλο) και αν μπορείς, δώσε και κάποια άλλα παραδείγματα εξυπηρέτησης του ανθρώπου αντί του εργαλείου…
Θέλω θέσεις εργασίας – δημιουργώ θέσεις εργασίας.
Όσο για τη γιαγιά, ας πάρει άλλη αεροπορική (πχ) δεν υποστήριξα το μονοπώλιο του αερομεταφορέα. Αλήθεια όμως, σήμερα που έκλεισε το Άκτιο μετά την πώληση της ολυμπιακής και την πολιτική που ακολούθησαν οι δραστηριοποιούμενες ιδιωτικές, η γιαγιά από την Πρέβεζα πώς εξυπηρετείται;
Ξέρεις υπάρχουν πάντα δύο όψεις στο ίδιο νόμισμα…
Μόνο που αυτές οι θέσεις εργασίας κοστίζουν, επομένως πρέπει να παράγουν. Πέρα από αυτό, πώς θα γίνει αυτό εξυπηρετώντας τον άνθρωπο και όχι το εργαλείο.
Για τη γιαγιά από την Κρήτη: πόσες εταιρείες πετούν από Σητεία; από Κάρπαθο; από Καστελόριζο;
Για τη γιαγιά από την Πρέβεζα: http://www.ktelprevezas.gr/?module=default&pages_id=10&lang=el
Εντάξει, και η γιαγιά στην Κρήτη έχει πλοίο αφού η γιαγιά στην Πρέβεζα έχει ΚΤΕΛ.
Και φυσικά οι θέσεις εργασίας πρέπει να είναι παραγωγικές, δεν θεωρώ πως μια θέση εργασίας είναι ένα γραφείο όπου κάθεσαι και λες ότι δουλεύεις! Και μιας και έχουμε τόσες εισαγωγές στην Ελλάδα, καιρός να ακολουθηθεί πολιτική και να δημιουργηθούν θέσεις παραγωγής που θα ελαττώσουν τις εισαγωγές!
Νομίζω πως το νόημα των παραδειγμάτων του Κώστα αφορούσε τη βοήθεια προς τους “αδυνάτους”… Μπορεί η πτήση από Πρέβεζα να δημιουργούσε θέσεις εργασίας στην ΟΑ, μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να βελτιωθεί το οδικό δίκτυο ή και να αναπτυχθεί ο δυτικός σιδηρόδρομος, αντί να έχουμε έναν εθνικό αερομεταφορέα που θα συνδέει περήφανα κάθε αεροδρόμιο της επικράτειας (με το αντίστοιχο κόστος); Ή, από την άλλη, να έχουμε ποιοτικές πτήσεις (αναμονή,συχνότητα) από πιο δυσπρόσιτα σημεία; Να υποθέσω ότι κακώς καταργήθηκε και η πτήση Λάρισα- Κοζάνη της ΟΑ; και η Αθήνα-Λάρισα; και η Θεσσαλονίκη-Λάρισα; (νομίζω πως αυτές οι πτήσεις κράτησαν μέχρι το 90)
Κάτι που δεν συμπληρώθηκε με την επεξεργασία:
Δυσπρόσιτα, αναφέρω τα ορεινά (που πλέον δεν αποκλείονται τόσο πολύ), αλλά κυρίως νησιά, όπου 3-4ήμερα απαγορευτικά απόπλου είναι συχνό φαινόμενο…
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=445037
Σωτήρη, γενικά συμφωνώ με τα συμπεράσματα σου, αλλά έχω μερικές παρατηρήσεις:
Κάθε άλλο: το κράτος αποδεικνύεται καθημερινά ανίκανο να κάνει συναλλαγές, ειδικά σε μεγάλη χρηματική αξία. Το θεωρούμε όμως ικανό να προσφέρει υπηρεσίες σε ανταγωνιστική τιμή, επειδή προτιμά (ή τουλάχιστον έχει τη δυνατότητα) να επιβαρύνει το κρατικό ταμείο αντί για το κόστος προϊόντος. Ο πραγματικός φόβος με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι μπορεί να δημιουργηθεί ιδιωτικό μονοπώλιο (ή καρτέλ) που θα βελτιστοποιήσει το κέρδος αυξάνοντας τις τιμές και ρίχνοντας την ποιότητα. Επιπλέον οι επιχειρήσεις που ωθούνται τώρα σε ιδιωτικοποίηση (ΟΠΑΠ, Καζίνα) απευθύνονται εντός συνόρων, άρα δεν θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, αντιθέτως θα εκθέσει τους επιρρεπείς πολίτες στο τζόγο. Μοιάζει περισσότερο με ξεπούλημα, παρά με αξιοποίηση.
Θα προτιμούσα να μην μπέρδευες το κεφάλαιο με τα λειτουργικά έξοδα. Δεν είναι λύση να πουλάς επικερδείς επιχειρήσεις για να ισοσκελίσεις τα ελλείμματα σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις τα ελλείμματα στη ρίζα τους.
Δεν μιλάς καθόλου για την ποιότητα της υπηρεσίας. Η χαμηλότερη επιδότηση οδηγεί πολλά νησιά σε υποβάθμιση (δρομολόγια μέσω τρίτων ή τέταρτων νησιών, σαράβαλα πλοία, πολλές ώρες, κτλ). Αν η μεταφορά από Τουρκία κερδίσει έδαφος τότε θα έχουμε πρόβλημα. Υπάρχουν και μη οικονομικοί παράγοντες σε αυτό το πρόβλημα.
Για τη βελτίωση που λες ευθύνεται η πρόοδος της τεχνολογίας και όχι η ιδιωτικοποίηση.
Όχι πάντα, μόνο μέσα σε πλαίσια υγιούς ανταγωνισμού.
Αν μπορώ να παρέμβω …
1 ) Τα Καζίνο απευθύνονται και στους τουρίστες.
2 ) Από που συνάγεται οτι ένας ιδιωτικός ΟΠΑΠ θα ρίξει περισσότερο κόσμο στον τζόγο ; Δηλαδή τώρα δεν μπορεί ο αλογομούρης να τζογάρει σε χίλιες μεριές , κυρίως στο ιντερνετ ή σε παράνομο στοίχημα ; ( που κοστίζει και σε φορολογία ; ) . Άσε που ο μονοπωλιακός ΟΠΑΠ εκμεταλλεύεται όσους δεν ξέρουν η φοβούνται να τζογάρουν μέσω ιντερνετ , αφού είναι γνωστό οτι έχει χειρότερες αποδόσεις και διάφορους περιορισμούς στα πονταρίσματα που προσφέρει
3 ) Ακόμα και ένα ιδιωτικό μονοπώλιο , αν και όποτε αυτό προκύψει , ακόμα και σε αγαθά πρώτης ανάγκης υπόκειται στους νόμους της ελαστικότητας ζήτησης . Δεν νομίζω οτι ένα κρατικό μονοπώλιο μπορεί να προσφέρει καλύτερη σχέση ποιότητας – τιμής από ένα ιδιωτικό . Και λέγοντας τιμή εννοώ τη συνολική τιμή που πληρώνεις ,ακόμα και αυτή που δεν φαίνεται ( δάνεια με κρατικές εγγυήσεις , επιδοτήσεις , χρήση δημόσιας περιουσίας κλπ κλπ κλπ αλλά και θέματα όπως χρήση των κρατικών υπηρεσιών για πολιτικές σκοπιμότητες )
4 ) Επί κρατικού μονοπωλιακού ΟΤΕ , για να βάλεις νέα γραμμή ακόμα και στο κέντρο της ΑΘηνας απαιτούσε μερικούς μήνες , πιθανότατα κάποιο βύσμα και λάδωμα . Αυτό δεν ήταν θέμα τεχνολογίας .Όποιος ασχολείται με το ιντενετ από γεννησιμιού του θα θυμάται οτι η Ελλάδα ήταν μονίμως πολύ πίσω τεχνολογικά τις δεκαετίες που ο ΟΤΕ ήταν μονοπώλιο.
5 ) Αν και συμφωνώ οτι κατ αρχήν τα ελλείματα πρέπει να περικόπτονται στη ρίζα και όχι να καλύπτονται από άλλες πηγές , είμαστε σε μία φάση όπου έχουμε να καλύψουμε και ένα ήδη τεράστιο χρέος , όχι μόνο ελλείματα.
6) Αν δεχτούμε οτι η συγκοινωνία με κάποια νησιά πρέπει να επιδοτείται ( για εθνικούς λόγους υποθέτω ) τότε η ποιότητα της υπηρεσίας μπορεί να τεθεί ως προυπόθεση του διαγωνισμού . Πχ απ ευθείας γραμμή , μία φορά την εβδομάδα , με πλοίο το πολύ 15 ετών . Δεν είναι ανάγκη να είναι δημόσιο το καράβι.Βέβαια η ποιότητα είναι και μια ελαφρώς αυθαίρετη έννοια
θυμίζω επίσης οτι η υπόθεση Siemens (μεταξύ άλλων ) συνέβη επί κρατικομονοπωλιακού ΟΤΕ
Γιάννη, με βάση το 4β… Τελικά τι συνέβη τα πρώτα χρόνια του διαδικτύου στην Ελλάδα;
Η Forthnet ως τεχνοβλαστός του ΙΤΕ ισχυρίζεται ότι το έφερε… Διαβάζω από την άλλη ότι ο πρώτος εμπορικός πάροχος ήταν η Compulink τον Απρίλιο του 94 (δυστυχώς, πηγή η βικιπαίδεια). Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι “εννοείται” ότι πρωτοπόρησε ο ΟΤΕ (άσχετα αν η otenet ιδρύθηκε το 96)… Γνωρίζεις κάποιες παραπάνω πληροφορίες;
Θεόφιλε χρησιμοποιούσα το ιντερνετ αρκετά από τη δεκαετία του 90. Πολλές λεπτομέρειες δεν θυμάμαι , θυμάμαι όμως οτι όταν χρησιμοποιούσαμε το αλλήστου μνήμης WinMX :-)) με PSTN γραμμές ,πηγαίναμε με γαιδουράκι οι ξένοι συνδαιτημόνες μας είχαν γραμμές (αναλογικά ) φεράρι . Οι υποδομές ήταν κυρίως του ΟΤΕ , νομίζω οτι αργότερα ο ΟΤΕ έφερε και την ISDN στην Ελλάδα σε σχεδόν παγκόσμια πρωτοτυπία .
Θυμάμαι και τις χρονοχρεώσεις στα τηλεφωνήματα , το τι τράβηξα να βάλω τηλέφωνο όταν μετακόμισα στην Αθήνα .
Εν τέλει ποιός ο λόγος που ο ΟΤΕ ήταν μονοπώλιο τόσα χρόνια ; Είναι ή δεν είναι καλύτερα τώρα; Ποιό αξιακό σύστημα ακριβώς επέβαλε να ανεχόμαστε (εκτός των άλλων ) τις εξωφρενικές αμοιβές των ΟΤΕτζήδων της εποχής και τις συντάξεις από τα 50 ; Τη χρήση του ΟΤΕ ως προπύργιο των κομματικών στρατών και μέσο πλουτισμού του κάθε λαμόγιου από τις μίζες ( τις οποίες μίζες τύπου Siemens κανέεεεενας ανθρωπιστής αντικαπιταλιστής συνδικαλιστής δεν είχε πάρει χαμπάρι όταν δίνονταν ) .
Συμπληρώνω , θυμάται κανείς τα μόντεμ της Ιντρακόμ την εποχή εκείνη ; ;-) και ξανά ;-)
εγω θυμαμαι οτι οταν βαζαμε ολοι DSL στην Γερμανια, ο ΟΤΕ διαφημιζε το “υπερσυγχρονο” ISDN (λενε, επειδη ειχε προμηθευτει πολλα ISDN μοδεμ?)
Αν και εγώ θυμάμαι καλά , πράγματι ιδιωτικές εταιρείες πρωτοστάτησαν στο να έρθει το ιντερνετ στην Ελλάδα
Να συμππληρώσω τον Γιάννη.
“Ο πραγματικός φόβος με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι μπορεί να δημιουργηθεί ιδιωτικό μονοπώλιο (ή καρτέλ) που θα βελτιστοποιήσει το κέρδος αυξάνοντας τις τιμές και ρίχνοντας την ποιότητα.”
Ο φόβος του μονοπωλίου δεν αρκεί. Πρέπει ταυτόχρονα να μπορείς να αποδείξεις ότι ένα ιδιωτικό μονοπώλιο (το οποίο μπορεί να υφίσταται κρατικό έλεγχο) θα είναι χειρότερο από ένα κρατικό μονοπώλιο. Πολλοί οικονομολόγοι αμφιβάλουν. Αλλά ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση η πρώτη αντίδραση του κράτους θα πρέπει να είναι να βρει τρόπο να διευκολύνει την είσοδο νέων ιδιωτικών εταιριών. Η κρατικοποίηση είναι η εύκολη, αλλά όχι απαραίτητα η καλύτερη λύση.
“Επιπλέον οι επιχειρήσεις που ωθούνται τώρα σε ιδιωτικοποίηση (ΟΠΑΠ, Καζίνα) απευθύνονται εντός συνόρων, άρα δεν θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, αντιθέτως θα εκθέσει τους επιρρεπείς πολίτες στο τζόγο.”
Αν τα καζίνα παρέχουν καλύτερο προϊόν ενδεχομένως να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες (π.χ. Λας Βέγκας). Αλλά πέρα από αυτό, και για ηθικούς λόγους αν θες, δεν βρίσκω κανένα λόγο το κράτος να σπονσοράρει το τζόγο. Ασφαλώς και θα πρέπει να θέσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας εταιριών τζόγου, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το ίδιο θα πρέπει να είναι ιδιοκτήτης τέτοιων εταιριών.
“Δεν είναι λύση να πουλάς επικερδείς επιχειρήσεις για να ισοσκελίσεις τα ελλείμματα σου.”
Πράγματι! Αν όμως το τίμημα της πώλησης είναι μεγαλύτερο από την παρούσα αξία των κερδών που αναμένεις να έχεις στο μέλλον (επειδή ο αγοραστής θεωρεί ότι μπορεί να αυξήσει τα κέρδη αυτά ακόμα περισσότερο) τότε η πώληση κερδοφόρων επιχειρήσεων θα είναι επικερδής για το δημόσιο. Elementary finance!
“Για τη βελτίωση που λες ευθύνεται η πρόοδος της τεχνολογίας και όχι η ιδιωτικοποίηση”
Τα δύο δεν είναι ανεξάρτητα. Διάβασε για παράδειγμα το “The Free-Market Innovation Machine: Analyzing the Growth Mirracle of Capitalism” του διακεκριμένου οικονομολόγου William Baumol. Προϋπόθεση βέβαια είναι πράγματι το “rule of law”, αυτό δηλαδή που εσύ ονομάζεις υγιή ανταγωνισμό.
καταρχας, τιθενται ευλογα ερωτηματα και για αρκετα απο αυτα ο λογος που δεν γραφτηκαν στο αρχικο κειμενο ειναι οι περιορισμοι της Καθημερινης βεβαια.
Νταρθιιρ
περι αξιας στα ειπε κιο Κωστας.
Να σημειωσω ομως οτι και ο καθορισμος της αξιας για το κρατος ή για μας θελει καποια περισκεψη. Να λες οτι ο δημοσιος ΟΤΕ ειναι ανεκτιμητος αλλα μετα να γκρινιαζεις που πεφτουν οι συνταξεις δεν εχει πολυ νοημα. Το κοστος του να μην πουλαμε κατι ειναι οτι πουλαμε ή περικοβουμε κατι αλλο, πρεπει να ειναι ξεκαθαρο αυτο.
η Φαγε ειναι απο τους ελαχιστους σοβαρους Ελληνες εξαγωγεις/παραγωγους στις ΗΠΑ, με παρουσια στα πιο απιθανα μερη. Αν αυτη μας κανει κακο τι να πει για την Ολυμπιακη του 90 δηλαδη?
Παρεπιμπτοντως καινοτομια δεν ειναι αναγκαστικα η χρηση νεων υλικων, αλλα και ο συνδυασμος υλικων για παροχη νεων προϊοντων, βλεπε γιαουρτια με χωριστη θηκη που περιεχει φρουτο ή μελι, προϊον που παει πολυ καλα στις ΗΠΑ.
ε αν σε 200 χρονια δεν το καταφεραν, πως μπορει να το καταφερουν στο μελλον?
Περαστικε
ενδιαφερον το κειμενο.
Πανο
και υποθετεις εδω λοιπον οτι μοναδικος μας στοχος ειναι η χαμηλη τελικη τιμη του προϊοντος? Το βασικο ζητημα παντως ακομα και τοτε ειναι ποιος μπορει να εχει το μικροτερο κοστος. Αν ειναι ιδιωτης, τοτε συμφερει να επιδοτουμε την τελικη τιμη και να παραγει ο ιδιωτης γιατι θα ειναι μικροτερη η επιβαρυνση για τα κρατικα ταμεια. Εκτος αν ειμαστε στο σεναριο “λεφτα υπαρχουν”, οποτε η ολη συζητηση δεν εχει νοημα. Να πω την αληθεια, οπως λεω και στην κατακλεδια, εχω την εντυπωση οτι βασικη υποθεση ολων οσων ανεχονταν τοσα χρονια την σπαταλη σε δημοσιες επιχειρησεις ηταν οτι το κοστος θα το πληρωσει καποιος αλλος.
αυτα ειναι λιγο ειδικες περιπτωσεις, αλλα σου εδειξαν ηδη οτι δεν μιλαμε για πραγματικα μονοπωλια απο την μια, απο την αλλη δεν απευθυνονται μονο σε Ελληνες (ενας επιτυχης ΟΠΑΠ γιατι να μην απευθυνεται σε ολον τον πλανητη? Μια καλη σειρα Καζινο γιατι να μην προσελκυει ευρωπαιους?).Αυτο που θα προσθεσω ειναι οτι η αποδοτικοτητα της επιχειρησης μεταφραζεται σε αυξημενη παραγωγικοτητα για την οικονομια, ασχετως σε ποιους πουλαει η επιχειρηση! Πρεπει να το καταλαβουμε, ακομα και αν το μονο που θα εκανε ο ιδιωτης θα ηταν η βελτιωση των διαδικασιων, αυτο σημαινει υψηλοτερη παραγωγικοτητα και στο τελος υψηλοτερο ΑΕΠ. Στην Ελλαδα εχουμε την ταση να νομιζουμε οτι το να παραφουσκωνουμε μια επιχειρηση με προσωπικο ειναι καλη ιδεα, οταν στην πραγματικοτητα αυτο χαμηλωνει την παραγωγικοτητα, κραταει προσωπικο αεργο.
το γεγονος οτι ο δημοσιος ΟΠΑΠ μας εχει πηξει στις διαφημισεις, ενω ενας ιδιωτικος πιθανοτατα θα απαγορευοταν να τις κανει δεν σου λεει τιποτα?
μπαλωμα ειναι αλλα απαραιτητο. Αυτην την στιγμη ολα τα πακετα στηριξης κτλ δεν ειναι τιποτα αλλο απο γιγαντιαια μπαλωματα για να καταφερουμε να προσαρμοστουμε χωρις να βυθιστει η χωρα στο χαος.
οχι αν γινεται σωστα ο διαγωνισμος! Αν δεν γινεται τοτε παλι το κρατος φταιει, οποτε γιατι να το εμπιστευτω να διαχειριζεται και ολη την γραμμη?! Μιλαμε για το ιδιο κρατος που επνιξε επιχειρηματικες ιδεες που θα εφερναν ευκολες μεταφορες χωρις επιδοτηση (βλ υδροπλανα).
Να ξαναπω εδω οτι με τις αδιαφανεις εσωτερικες επιδοτησεις γραμμων εντος ενος κρατικου οργανισμου το κοστος μιας αγονης γραμμης κρυβεται απο την επιφανεια, αλλα και παλι το πληρωνουμε. Δυστυχως μερικες φορες, οπως με τον ΟΣΕ, αυτο το κοστος ειναι απλα παρανοϊκο, οδηγει σε χρεη δισεκατομμυριων χωρις να ξερουμε ποιος πελατης τελικα κερδισε απο αυτην την υποθεση. Ειναι πολυ καλυτερη πρακτικη οι επιδοτησεις να ειναι πενταδιαφανες, για να ξερουμε τι δινουμε και σε ποιον.
Να προσθεσω εδω οτι αν ειχαμε Τοπικη Αυτοδιοικηση της προκοπης ευκολα θα λυνοταν το ολο προβλημα: θα διναμε την επιδοτηση απευθειας στην ΤΑ και αυτοι θα επελεγαν την καλυτερη λυση για τον εαυτο τους. Δυστυχως σημερα αυτο πιθανοτατα θα σημαινε Φερραρι για τον γιο του δημαρχου.
καταρχας η προοδος της τεχνολογιας συσχετιζεται αμεσα με την δομη της αγορας (εχεις δει σοβιετικα ΙΧ??). Κατα δευτερον οπως ειπε ο Γιαννης, στον δημοσιο ΟΤΕ δεν ελειπε η τεχνολογια αλλα η ορεξη (ή το κινητρο αν θες), η εσωτερικη καινοτομια, η καλη διαχειριση των διαδικασιων κτλ
Μπορείς άνετα να διοικήσεις τον ΟΤΕ ώστε να μην χρειάζεται να πέσουν οι συντάξεις. Άσε που με τον ΟΤΕ έχεις άδικο γιατί ήταν κερδοφόρος και άρα μπορούσε να συμμετέχει θετικά στο ισοζύγιο. Η ολυμπιακή τώρα ήταν όντως ζημιογόνα, ή ο ΟΣΕ. Αλλά η ιδεοληψία ότι το κράτος δεν μπορεί και πρέπει να πουλήσει υπάρχει μόνο σε συγκεκριμένους κύκλους και είναι όντως προπαγάνδα. Άλλωστε τον ΟΤΕ κρατική επιχείρηση δεν τον έχει αγοράσει;
Και να σημειωθεί πως δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο λόγο να θέλω να έχει το κράτος τις επιχειρήσεις, απλά πιστεύω πως επιβάλλεται το κράτος να έχει και αυτό κάποιες νευραλγικές επιχειρήσεις ώστε να ρυθμίζει την αγορά και να μπορεί να κάνει μέσω αυτών κοινωνική πολιτική χωρίς να επιδοτεί ιδιώτες. Είμαι κατάφορα ενάντια στην κρατική επιδότηση οποιασδήποτε κερδοσκοπικής ενέργειας ιδιώτη, τους φόρους τους δίνω για κοινωνική πολιτική και μόνο.
Περί της αξίας τώρα, επειδή «μου τα είπε κι ο κώστας» δεν σημαίνει ότι έχει δίκιο! Αν θες, σας τα είπα κι εγώ και των δυο σας και σκεφτείτε τα!
Παρεμπιπτόντως, φυσικά και δεν λέμε το ίδιο όπως υπονόησε, επειδή το αποτέλεσμα είναι και στους δύο μας η μη-πώληση. Εσύ θεωρείς στο αξιακό σου σύστημα τη χρηματική αξία ανώτερη της διάθεσης και μάλιστα να την καθορίζει, ενώ εγώ το αντίστροφο. Είναι απόλυτα εμφανές από τις θέσεις μας και προφανώς δεν είναι το ίδιο.
Περί φάγε, πιστεύω πως ξεκαθαρίσαμε πως επειδή είναι εξαγωγέας δεν σημαίνει ότι δεν ευθύνεται για τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας σε άλλους τομείς. Το ότι δίνει θετική συνεισφορά στο εμπορικό ισοζύγιο από μόνο του δεν την κάνει επιχείρηση πρότυπο για την ελληνική οικονομία (εκτός και αν το μόνο που ενδιαφέρει κάποιον είναι το χρήμα νέτα-σκέτα, με όποιο κόστος!). Φυσικά και «καινοτομεί» εκεί που δεν χρειάζεται έξοδα και συμμετοχή. Με το μάρκετινγκ κάνω και εγώ «έρευνα και ανάπτυξη», αλλά πραγματική ανάπτυξη δεν θα φέρω, μόνο γιαλατζί! Και οι φούσκες κάποια στιγμή σκάνε.
Όχι ακριβώς, το κράτος έχει το 15% της DT (συν άλλο 17% σε κρατική τράπεζα). Η DT είναι λίγο «περισσότερο κρατική» από τον ΟΤΕ…
Πόσο καλό είναι μία επιχείρηση κοινής ωφέλειας να είναι κερδοφόρα; Εξηγούμαι:
Τα έσοδα μιας τέτοιας επιχείρησης είναι οι χρεώσεις προς τους καταναλωτές. Αυτά θα πρέπει να καλύπτουν τα κόστη και λειτουργικά έξοδα, κάποια αρχικά κόστη (απόσβεση κεφαλαίου και δανεισμού), κόστη έρευνας και μελλοντικής ανάπτυξης, ίσως και αποθεματικό για μελλοντικές ανάγκες. Μία (μη οριακά) κερδοφόρα επιχείρηση κοινής ωφελείας προφανώς χρεώνει το προϊόν της παραπάνω από όσο χρειάζεται.
Τώρα, ειδικά όταν μιλάμε για μία επιχείρηση τηλεπικοινωνιών η οποία ανέπτυξε τον Οργανισμό Παραθεριστικών Κέντρων του προσωπικού της 14 χρόνια πριν από τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης, μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο περισσότερο θα μπορούσε να συνεισφέρει στο ισοζύγιο, ή πόσο καλύτερες υπηρεσίες θα μπορούσε να προσφέρει (στους συνδρομητές, όχι στο προσωπικό της)…
Κοίτα, εγώ δεν έχω κάποιο κόλλημα με την κερδοφορία. Όπως προείπα, πιστεύω πως όλες οι επιχειρήσεις, δημόσιες ΚΑΙ ιδιωτικές πρέπει να είναι βιώσιμες συν κάτι ψιλά. Ο Κώστας υποστηρίζει το αντίθετο.
Ουδέποτε επίσης υποστήριξα πως το κράτος (και ειδικά το ελληνικό για το οποίο μιλάμε) είναι άγιο. Αντιθέτως υποστήριξα πως και το κράτος και οι ιδιώτες φταίνε με τις πολιτικές και τις πρακτικές του.
Αλήθεια, δεν υποχρεούμαι να πληρώνω κότερο και θερινή κατοικία στους διοικητές και τους υπαλλήλους του ΟΤΕ. Το ίδιο ισχύει και για την Vodafone όμως, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να με εξαναγκάζουν να πληρώνω για κότερα και άλλα τινά. Ούτε καν για τις διαφημίσεις τους (που ως γνωστόν αποβλέπουν σε χειραγώγηση) δεν έχουν το δικαίωμα να με βάζουν να πληρώνω, να μου δώσουν πιο φτηνό προϊόν.
Αναφέρθηκαν επίσης οι συντάξεις που χάνονται λόγω του ΟΤΕ. Φυσικά το πρόβλημα δεν το γεννά ο ΟΤΕ, αλλά το ότι το κράτος ελαττώνει τις εργοδοτικές εισφορές, οι εργοδότες είτε εισφοροδιαφεύγουν, είτε παίρνουν μαύρη εργασία, και επιπλέον χάνονται θέσεις εργασίας και κανένας δεν δημιουργεί καινούργιες, ούτε καν το κράτος. Μετά έρχεται και η υπογεννητικότητα. Μέσα σε όλα αυτά αναγκάζεται το κράτος να κάνει επιχορήγηση ταμείων και έτσι αρχίζει να παίζει ρόλο το χρηματικό ισοζύγιο του ΟΤΕ. Σε αντίθετη περίπτωση, όπου το κράτος δεν έδινε ντεμέκ κίνητρα για δημιουργία θέσεων εργασίας με τη μείωση των εισφορών και δημιουργούσε και θέσεις εργασίας, όχι επειδή έτσι πρέπει, αλλά αφού οι ιδιώτες δεν θέλουν να δημιουργήσουν, και αν οι ιδιώτες ήταν και λίγο πιο σοβαροί και ενδιαφερόταν και για τον κόσμο γύρω τους αντί μόνο για το τομάρι τους, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα είχαν τόσα προβλήματα.
Αναρωτιέμαι όμως γιατί αλήθεια πρέπει να μιλάμε ηθικοπλαστικά για το δημόσιο, αλλά να αρνούμαστε να ελέγξουμε την ιδιωτική αγορά και προτιμάμε να την αφήνουμε να κερδοσκοπεί και να τζογάρει (σπεκουλάρει και δε συμμαζεύεται) με τα χρήματα που προέρχονται ακριβώς από το κόστος προϊόντων της. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος σε μια ελεγχόμενη αγορά και ένα ελεγχόμενο κράτος. Απλά η προσκόλληση στην «ελεύθερη» αγορά και την μονοδιάστατη ιδιωτική ανάπτυξη δεν είναι τίποτε άλλο από την αντίπερα όχθη της επίσης μονοδιάστατης σοβιετικής οικονομίας και της προσκόλλησης σε άκρατο κρατισμό.
Όλα τα προβλήματα όμως γεννούνται γιατί ακριβώς το χρήμα δεν είναι μέτρο, όπως υποστηρίζει ο Κώστας, και όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά έχει γίνει προϊόν και αυτοσκοπός. Και αυτό δεν εξυπηρετεί τον άνθρωπο.
(Πολλά έχει το γερμανικό κράτος, να πουλήσει πάραυτα γιατί το βλέπω να ακολουθεί την Ελλάδα!)
Υπάρχει μία βασική διαφορά ανάμεσα στον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ του 80 και τη Vodafone του σήμερα: οι μεν είναι κοινής ωφελείας, η δε είναι κερδοσκοπική! Το τι θα κάνει η Vodafone με τα κέρδη της, δεν με αφορά άμεσα… Αν αποφασίσει τα κέρδη να τα κάνει πισίνες και κότερα του αφεντικού, ή μπόνους του υπαλλήλου, θα μου πουλάει ένα ακριβό προϊόν και πιθανόν να με χάσει από πελάτη. Αν αποφασίσει να μειώσει τα κέρδη της, θα έχει ίσως ανταγωνιστικότερες τιμές και πιθανόν να κερδίσει και εσένα πελάτη… Αν τελικά αποκτήσει ζημιές πιθανόν θα κλείσει. Ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ του 80, όσο ακριβό προϊόν και να είχαν, δεν μπορούσαν να με χάσουν από πελάτη… Αν αποκτήσουν ζημιές, δεν θα τα πληρώσω σαν πελάτης, αλλά σαν φορολογούμενος…
Τώρα, αυτό που λες για τη διαφήμιση κι εγώ μπορεί να μην θέλω να πληρώνω την σούπερ συσκευασία του προϊόντος (και το κόστος ανάπτυξής του) και να αγοράζω το γιαούρτι με το ταπεράκι μου. Στην ελεύθερη αγορά που αποστρέφεσαι, πιθανόν να βρεθεί μία εταιρεία που θα μας προσφέρει αυτό που θέλουμε… Σε μια στενά ελεγχόμενη αγορά, πώς θα ικανοποιηθούν αυτές οι δευτερεύουσες ανάγκες όλων των καταναλωτών;
Άλλο η ελεύθερη, άλλο η ανεξέλεγκτη αγορά! Άλλο “κάθε φαρμακοποιός δικαιούται να ανοίξει φαρμακείο”, άλλο “καθένας μπορεί να πουλάει φάρμακα” κι άλλο “φαρμακείο ανοίγει μόνο αν ‘κληρονονομηθεί’ από προηγούμενο”…
Μπορεί να μη σε αφορά άμεσα το τι θα κάνει η κάθε κερδοσκοπική εταιρία τα κέρδη της, αλλά από την ίδια δεξαμενή χρημάτων φεύγουν και την ίδια πραγματικότητα είναι που «σμιλεύει», οπότε στην πράξη σε αφορά εξίσου με το τι θα κάνει μια δημόσια εταιρία τα κέρδη της. Όλα τα υπόλοιπα «αν» της παραγράφου παραμένουν υποθετικά και θεωρητικά, και στην πράξη ουδέποτε εκπληρώθηκαν σε κανένα σύστημα.
Το ότι επίσης στην «ελεύθερη αγορά» (την οποία δεν αποστρέφομαι, απλά θέλω τη δυνατότητα να τη ρυθμίζω και θέλω να μην ρυθμίζει αυτή την ζωή των ανθρώπων και την πολιτική, αλλά οι άνθρωποι και η πολιτική να τη ρυθμίζουν) μπορεί και να βρεθεί μια εταιρία που θα μου προσφέρει αυτό που θέλω είναι ευχολόγιο το οποίο όχι μόνο δεν ικανοποιείται, αλλά αντίθετα η ελεύθερη αγορά φροντίζει να δημιουργεί ανάγκες εκεί που δεν υπάρχουν.
Και όπως είπα αρκετές φορές, δεν ενδιαφέρομαι για κρατικά μονοπώλια, παρότι επιπλέον εκνευρίζομαι με την «γραφειοκρατία της ελεύθερης αγοράς» που ακούει στο όνομα «έρευνα αγοράς». Θέλω απλά να έχει το κράτος τη δυνατότητα ρύθμισης της αγοράς διαθέτοντας και αυτό νευραλγικές επιχειρήσεις και συνεπώς διαφωνώ με την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων και με το ιδεολόγημα πως το κράτος είναι πάντα κακό και πρέπει να συρρικνωθεί. Δεν διαφώνησα ποτέ με το «άνοιγμα της αγοράς» όπως το ονομάζετε.
Δυστυχώς τώρα, το ελεύθερη αγορά είναι ένας ευφημισμός που χρησιμοποιείται ώστε στην πράξη να καμουφλάρει την ασύδοτη αγορά. Παρεμπιπτόντως δεν έχω πρόβλημα με τον κάθε φαρμακοποιό να ανοίγει φαρμακείο, αλλά έχω ένα κάποιο πρόβλημα με τους πόρους που δαπανώνται για να δημιουργούνται φαρμακοποιοί πολύ περισσότεροι από τους αναγκαίους και μετά να δαπανώνται επιπλέον πόροι και χρόνια ζωής και οικογένειες για να αλλάξει το υποκείμενο επάγγελμα, κοκ. Πάντως όπως έχεις παρατηρήσει όταν «αποστρέφομαι την ελεύθερη αγορά» περισσότερο για τα πάρτι του τζόγου της αγοράς μιλάω και όχι για την «πιάτσα», παρότι και αυτή χωρίς ρύθμιση έχει την τάση να γίνεται τριτογενής, αντιοικονομική και μη-βιώσιμη, και έτσι δημιουργεί και αυτή κρίσεις.
Όσο για την πτήση από άκτιο δεν μπορεί να την αλλάξει η γιαγιά με όσο καλό οδικό δίκτυο ή σταθερής τροχιάς δίκτυο κι αν της προσφέρεις. Το να έχεις μια τουλάχιστον πτήση σε «άγονες γραμμές» ανά ημέρα ή και ανά δύο ημέρες είναι κι αυτό κοινωνική πολιτική (την οποία διαφωνώ να την κάνεις με επιδοτήσεις). Ο «αδύνατος» δεν βρίσκεται μόνο στην Κρήτη ξέρεις…
Με αυτά και με αυτά βέβαια η συζήτηση έχει μετατραπεί σε σκύλο που κυνηγάει την ουρά του…
Σου εξήγησα ήδη τη διαφορά: αν μία ιδιωτική επιχείρηση έχει ζημιές, ή εξορθολογίζεται ή κλείνει! Αν μία κρατική έχει ζημιές, επιδοτείται και ζημειώνει τον προϋπολογισμό, άρα και εμένα!
Για τις άγονες γραμμές: το θέμα είναι να συντηρείς ολόκληρη εταιρεία πάσει θυσία, πολλές φορές με υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας (όπως το αρχικό παράδειγμα του Κώστα), για την εξυπηρέτηση των αδυνάτων; Ή μήπως να προσπαθείς ως κράτος να παρέχονται ποιοτικές υπηρεσίες, ανεξάρτητα από αγκυλώσεις «και δεν θα είναι κρατική; θα είναι ιδιώτης;»
Για το άνοιγμα της αγοράς: το κράτος τόσα χρόνια ρυθμίζει την αγορά (και εξακολουθεί να το κάνει)! Το καταφέρνει καλά; Δεν νομίζω… Συμφωνώ ότι μπορεί η ελεύθερη αγορά να καταλήξει ασύδωτη, αλλά το να κρατάμε την αγορά πνιγμένη για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να καταλήξει ασύδωτη, ή βόλεμα με την υπάρχουσα κατάσταση δείχνει ή τις αγκυλώσεις που ανέφερα πριν…
Θεόφιλε και λοιποί φίλοι , είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να δεχθεί ένας κρατιστής τα όσα λέμε . “Μπορείς να διοικήσεις τον ΟΤΕ ώστε να μην χρειάζεται να μειώσεις συντάξεις ” λέει ο φίλτατος Ντάρθιιρ συμπυκνώνοντας όλη την αντίληψη του αριστερού (και όχι μόνο ) κρατικισμού . Κατά την αντίληψη αυτή , η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (μπορεί να) είναι περίπου ίδια είτε γίνεται από κρατικές επιχειρήσεις σε ελεγχόμενες αγορές είτε γίνεται από ιδιωτικές επιχειρήσεις σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς . Ο καπιταλιστής επιχειρηματίας απλά απολαμβάνει την υπεραξία . Οτι και να φέρεις ως επιχείρημα , από την ανάλυση του Μίζες για την αδυναμία οικονομικού υπολογισμού στον σοσιαλισμό μέχρι τα συμπεράσματα επιστημών για τον τρόπο που σκέπτεται και δρά ο μέσος άνθρωπος δεν μπορούν να δεχθούν οτι το κότερο ενός (επιτυχημένου) επιχειρηματία δεν θα μετατραπεί ( ως αξία παραγωγής ) σε ψωμί , γάλα και φάρμακα αν εξολοθρεύσουμε τον επιχειρηματία και αναθέσουμε τη διοίκηση της επιχείρησης στο συμβούλιο των συνδικαλιστών . Το αν η πραγματικότητα τους διαψεύδει δεν είναι πρόβλημα : Η απάντηση είναι απλή , ένας ωραίος συνδυασμός βουλησιαρχίας , ηθικολογίας και ναρκισσισμού : Αρκεί να πάρουν τα ηνία αυτοί , οι ανθρωπιστές , οι τίμιοι και καλοί άνθρωποι , οι ορίτζιναλ αριστεροί ( όχι οι γιαλαντζί του 81 ) , οι υπηρέτες του λαού και όχι του χρήματος και η παραγωγή θα παραμείνει ως έχει αλλά θα μοιραστεί από τους ραντιέρηδες επιχειρηματίες στον απλό κοσμάκη.
Για να ευθυμήσουμε , θυμήθηκα το νούμερο 4 επιχείρημα των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής την εποχή που ήταν να ιδιωτικοποιηθεί ( #1 το αιώνιο πασπαρτού “Ξεπούλημα λαικής περιουσίας” , #2 “Περηφάνια του εθνικού αερομεταφορέα” , #3 “Θα μείνουν τα νησιά μας χωρίς αερόπλανα” )
“Οι ιδιώτες διψασμένοι για κέρδος θα χαλαρώσουν την ασφάλεια των πτήσεων” . Εγώ πάντως θυμάμαι οτι το ακουγα συνέχεια , είχαν ψήσει και πολύ κόσμο και το είχε πιστέψει .
Να χτυπήσω ξύλο :-) , τη συνέχεια την ξέρουμε
Αφού είχαν καταφέρει να μας πείσουν ότι «η Ολυμπιακή είναι η ασφαλέστερη εταιρεία», άσχετα αν είχε τα ίδια ατυχήματα με εταιρείες πολύ μεγαλύτερου μεταφορικού έργου (Lufthansa, KLM, Britisk Airways, Alitalia).. Οι εταιρείες με αντίστοιχες πτήσεις Sabena και Finnair δεν είχαν κανένα, αλλά σίγουρα ήταν λιγότερο ασφαλείς από την Ολυμπιακή