Περί αδείας κολυμβήσεως

Ή: Προς ΚΚ λόγος διδακτικός.

Γεγονός: Στην Ελλάδα πεθαίνουν από πνιγμό περί τους 300 ανθρώπους ετησίως, εκ των οποίων τα 2/3 είναι άνω των 50 ετών και τα 3/4 είναι άνδρες.

Έχουμε λοιπόν ένα δεδομένο. Η κολύμβηση είναι μια κινδυνώδης δραστηριότητα, τι να λέμε τώρα. Εκατοντάδες πεθαίνουν κάθε χρόνο, και μάλιστα μπορούμε να περιγράψουμε με σημαντική ακρίβεια τα θύματα: άνδρες άνω των 50 ετών. Χάνουν την ζωή τους, ενώ με λίγη προσοχή, με την τήρηση κάποιων απλών μέτρων ασφαλείας, αυτό δεν θα είχε συμβή.

Θα καθίσουμε άραγε ως κοινωνία με σταυρωμένα τα χέρια; Δεν θα κάνουμε για να προστατεύσουμε την ζωή των ανδρών κολυμβητών άνω των 50 ετών ό,τι είναι νομικώς δυνατόν; Αρκεί τάχα μόνο να τους υπενθυμίζουμε να μην βουτάνε μετά το φαΐ και να μην υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους; Το ελάχιστο, δεν θα κάνουμε ό,τι ακριβώς κάνουμε σε παρόμοιες δραστηριότητες; Δηλαδή, δεν θα επιβάλλουμε, αν είναι ανάγκη ακόμη και με απειλή διοικητικών ποινών, την τήρηση κάποιων στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας; Δεν υποχρεώνουμε τους οδηγούς να φοράνε ζώνη ασφαλείας και τους οικοδόμους κράνος; Δεν εξαναγκάζουμε τους αυτοδύτες να καταδύωνται δυο-δυο; Δεν επιβάλλεται μια τέτοια νομοθετική δράση από τις θετικές υποχρεώσεις της Πολιτείας που περιλαμβάνονται στο θετικό περιεχόμενο του δικαιώματος των ανδρών κολυμβητών άνω των 50 ετών στην ζωή; Δεν είναι λίγος αγαθόβουλος κηδεμονισμός εδώ πέρα απαραίτητος; Δεν αντισταθμίζεται με το παραπάνω η ενδεχόμενη απώλεια στην αυτονομία των ανδρών κολυμβητών άνω των 50 ετών από την ανύψωση της ευδαιμονίας τους; Δεν αποτελεί η ζωή το στοιχειώδες προαπαιτούμενο κάθε έννοιας ευδαιμονίας; Στο κάτω κάτω, θέλησαν ποτέ οι άνδρες κολυμβητές άνω των 50 ετών να πεθάνουν; Ή γνωρίζουν ότι αναλαμβάνουν τον κίνδυνο να ανήκουν στους μερικούς εκατοντάδες εξ αυτών που πνίγονται κάθε χρόνο;

Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές και οι απαντήσεις προφανείς. Προκειμένου να διευκολύνω τον αγαθόβουλο νομοθέτη μας σε αυτό το θεάρεστο έργο, ανέλαβα την πρωτοβουλία να καταστρώσω ήδη εδώ τον τρόπο προστασίας των ανδρών κολυμβητών άνω των 50 ετών από, εχμ, τον εαυτό τους.

Προφανώς δεν θα απαγορεύσουμε την κολύμβηση! Προς Θεού, αυτό θα ήταν ολοκληρωτικό! Απλώς, προκειμένου να διασφαλισθή η ασφαλής κολύμβηση, πράγμα που είναι προς το συμφέρον όλων μας, θα επιβάλλουμε κάποια συνοδά μέτρα ασφαλείας.

Μην ανησυχής, παππού. Θα σε φροντίσουμε εμείς.

Έτσι, η ασφαλής κολύμβηση προϋποθέτει φυσικά την έκδοση της σχετικής άδειας κολυμβήσεως. Ο κολυμβητής δεν μπορεί ο ίδιος να εκτιμήση τον κίνδυνο που αναλαμβάνει, ελλείψει σχετικών ιατρικών κ.λπ. γνώσεων, οπότε θα υποκατασταθή στο δύσκολο αυτό έργο από μια αρμόδια επιτροπή αδειοδότησης. Αυτή ξέρει καλύτερα.

Η επιτροπή είναι τριμελής, αποτελούμενη από ένα ιατρό, ένα περιβαλλοντολόγο και ένα δικηγόρο [αχ, παντού κολλάμε βρε παιδί μου!]. Υπάγεται στο Τμήμα Θαλασσίων Υποθέσεων της Διεύθυνσης Μέτρων Ασφαλείας της Ειδικής Γραμματείας Προστασίας και Επίβλεψης του Υπουργείου Προνοίας, Αγαθοβουλίας, Εποπτείας και Φυλάξεως. Έργο της είναι η επεξεργασία των αιτήσεων κολυμβήσεως, οι οποίες υποβάλλονται υποχρεωτικά από όλους τους υποψηφίους κολυμβητές, άνδρες το φύλο και άνω των 50 ετών. Η υποβολή γίνεται έως τέλη Φεβρουαρίου, ενώ τα αποτελέσματα επί των αιτήσεων πρέπει να εχουν εκδοθή έως τέλη Μαρτίου. Σε περίπτωση απορρίψεως, προβλέπεται ιεραρχική προσφυγή στην ανώτερη πενταμελή επιτροπή, της οποίας η σύνθεση συμπληρώνεται με ένα αξιωματικό της ΕΛΑΣ και ένα εκπρόσωπο του οικείου Ασφαλιστικού Ταμείου.

Ως δικαιολογητικά της αίτησης προσκομίζονται απλώς και μόνο ακτινογραφία θώρακος, καρδιολογικές εξετάσεις [απαραίτητο το τεστ κοπώσεως], υπεύθυνη δήλωση, πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών και παράβολο των 200 ευρώ. Η επιτροπή συνεδριάζει δημόσια, ακούει τον αιτούντα, δικαιούται να τάσση αποδείξεις και να εξετάζη μάρτυρες. Σε περίπτωση απορρίψεως, η απόφαση πρέπει να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως αιτιολογημένη.

Σε περίπτωση τελέσεως της παράβασης της κολυμβήσεως από υπόχρεο άνευ αδείας, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 200 ευρώ. Νομίζω ότι μια ποινική πρόβλεψη θα ήταν εν προκειμένω υπερβολική, δεν είμαι και βέβαιος όμως.

Σας παραδίδω λοιπόν την πρότασή μου για την άδεια κολυμβήσεως. Ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του κράτους. Ένα εργαλείο που σώζει ζωές.

11 thoughts on “Περί αδείας κολυμβήσεως”

  1. Προτείνω συνεδρίαση της επιτροπής δύο φορές τον χρόνο (Μάρτιο & Σεπτέμβριο) για να καλυφθούν και οι περιπτώσεις των χειμερινών κολυμβητών! :-)

    Υ.Γ.1: Αντί να συστήνουμε νέες επιτροπές θα αρκούσε απλώς να υποχρεώσουμε τους άνω των 50 να φορούν μπρατσάκια..! :-)
    Υ.Γ.2: Επίσης ξέχασες να ορίσεις ποιοι θα περιπολούν στις ακτές και θα ζητούν επίδειξη των αδειών κολύμβησης από τους λουόμενους… Το λιμενικό, ο δήμος;;

    Reply
    • Κοίτα, Χριστίνα, υπάρχουν και όρια στο μέγεθος του κινδύνου που μπορεί να ανεχθή μια κοινωνία πριν αυτοκαταστραφή. Λυπάμαι πολύ, αλλά οι χειμερινοί κολυμβητές θα τεθούν εκτός νόμου.

      Η πρότασή σου για τα μπρατσάκια ομολογώ ότι είναι πολύ αξιόλογη. Προβληματίζομαι όμως επειδή θα απεκάλυπτε το προσωπικό δεδομένο της ηλικίας των κολυμβητών. Άσε που θα λειτουργούσε και σαν ένα είδος ηλικισμού, ηλικιακού ρατσισμού δηλαδή.

      Τι να πω, πρέπει να τα δη ο αγαθόβουλος νομοθέτης μας όλα αυτά. Εκείνος ξέρει καλύτερα.

      Reply
  2. Προτείνεις, δηλαδή, να εισπράττει το κράτος 200€ από κάθε άνθρωπο που κάνει μπάνιο σε ελληνική θάλασσα! Καλή πουστιά, αν θεωρήσουμε ότι 5εκ. Έλληνες κάνουν τουλάχιστο ένα μπάνιο στη θάλασσα το καλοκαίρι, βγάζουμε 1δις για πλάκα!

    Όμως:

    Θα ισχύει και για τους τουρίστες; Θα παίρνουν προσωρινή άδεια κολυμβήσεως αυτοί; Θα είναι ίδια η άδεια για τους εντός και εκτός Σένγκεν τουρίστες;

    Και κάθε πότε θα ανανεώνεται η άδεια;

    Θα ισχύει και στα ρηχά και στα άπατα;

    Δε χρειάζεται αντίστοιχη πρόβλεψη πχ και για τους κάτω των 18 ετών, εφόσον δε συνοδεύονται από κηδεμόνα κάτω των 50 ετών;

    Reply
    • ακομα σημαντικοτερο, θα φτιαξουμε οργανισμο αναγνωρισης διπλωματων κολυμβησης του εξωτερικου (στυλ Δικατσα, δοαταπ ή πως διαολο το λενε τωρα?)?

      Αν καποιος εχει παρει χρυσο μεταλλιο σε Αγωνες Κολυμβησης, του ζηταμε και παλι να περασει απο την επιτροπη?

      Reply
    • Παραγνωρίζεις όμως το κόστος αστυνόμευσης. Στην Ελλάδα όπου οι περισσότεροι γράφουν κάθε νόμο που δεν τους αρέσει στα παπάρια τους (π.χ. απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστού χώρους) ότι βγάλουμε από τις άδειες θα το φάμε σε κολυμβοφύλακες. Άσε που θα χρειαστούν και πλωτά μέσα, αλλιώς άντε να πιάσει στο νερό ο κυρ-Μήτσος ο κολυμβοφύλακας τον Χαρούλη της κυρά-Θοδώρας που είναι μερικά χρόνια και πολλά καντάρια λίπος μικρότερος, για να του ζητήσεις την άδεια.

      Πάντως πλάκα-πλάκα, οι μεγαλύτερες παραλίες θα ήταν καλό να έχουν ναυαγοσώστες.

      Reply
      • Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα . Ο κυρ – Μήτσος θα είναι αποσπασμένος στα γραφεία της κολυμπονομίας ως τραπεζοκόμος ή κάτι τέτοιο

        Reply
  3. Τα λέει και ο Χριστιανόπουλος:

    Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
    μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
    Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
    μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
    γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
    ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
    Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
    Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

    Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
    Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
    Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
    χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.

    Reply
  4. Λαμπρή πρόταση. Βγαλμένη από εποχές που θεοσταλτοι αυτοκράτορες νομοθετουσαν βάση εκκλησιαστικών κανόνων νόμους για τις ζωές των ανθρώπων. Λέω να εξετάσουμε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν και από σεξουαλικα μεταδιδόμενα νοσήματα και αντίστοιχα να προτείνουμε επιτροπές, νόμους, τέλη και φυσικά γαμοφυλακες. Για να το προεκτεινω κιόλας βλέπω να ανατιθεται στους γαμοφυλακες και το καθήκον της σωστής φύλαξης γάμων μιας και το κέρατο πάει σύννεφο….καλύτερα δε θα ταν ευφυέστατη νομοθετρια ?

    Reply

Leave a Comment