Ο Φρανκενσταϊν της Μεταπολίτευσης

Η πολιτική στην Ελλάδα είναι απλά διαχείριση συμβόλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, δεν υπάρχουν πολιτικές θέσεις, δεν υπάρχουν ιδεολογίες (με την κανονική έννοια του όρου), δεν υπάρχει τίποτα εκτός από σύμβολα.

Σε συνθήκες χαζοπλουτισμού αυτό δεν είχε και πολύ σημασία, ούτε ενδιέφερε κανέναν: η ζωή συνεχιζόταν με την ηρεμία, αλλά και το πάθος, ενός αυνάνα που είναι βέβαιος ότι δεν τον βλέπει κανείς και ότι δεν πρόκειται να τον συλλάβει κανένας πάνω στην πράξη.

Έξοχα μπορούμε να τα δούμε αυτά στην πράξη στην περίπτωση των προσφάτων παρελάσεων με τις μούτζες στους επισήμους και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (αυτόν που τώρα στα γεράματα ζητά από τους ευρωπαίους να δείξουν κατανόηση και σοβαρότητα, ενώ παλαιότερα ήταν κορυφαίο στέλεχος και υπεξ των κυβερνήσεων που έφερναν τον καντάφυ για λαϊκό προσκύνημα).

Η παρέλαση είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση:

Αν θέλουμε να δούμε τους τρόπους με τους οποίους προσλαμβάνεται η ιστορία από τους ανθρώπους μπορούμε να φανταστούμε μια γραμμή στης οποίας την μια άκρη βρίσκεται η παρέλαση της 25ης Μαρτίου (πχ) και στην άλλη ένας μελετητής της ιστορίας χαμένος σε κάποια βιβλιοθήκη ή αρχείο ή επιτόπια έρευνα με σκοπό να μάθει να πάντα, να μην του ξεφύγει τίποτα, να ανακαλύψει την (όπως και να την εννούμε) αλήθεια για κάποιος γεγονός. Οποιοσδήποτε λόγος ή πράξη των ανθρώπων σχετικά με την ιστορία μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα σημείο μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων.

Τι, όμως, συμβαίνει τώρα με την μούτζα στους επίσημους κατά την παρέλαση;

Read moreΟ Φρανκενσταϊν της Μεταπολίτευσης

Μικρο ιστορικο: Ο Ελευθεριος Βενιζελος και τα σκαμπανεβασματα της ελληνικης ψυχης

Αυτες τις μερες εχουμε την επετειο της επιστροφης του Ελευθεριου Βενιζελου μετα την υπογραφη της Συνθηκης των Σεβρων, πριν 90κατι χρονια. Γραφει ο Αγγελος Βλαχος:

διοργανωθηκε μεγαλειωδης επινικειος τελετη στο Σταδιο, παρουσια του βασιλια Αλεξανδρου και ολων των δημαρχων και κοινοταρχων της Επικρατειας. Εκατονταδες ιερεις και δεσποτες εψαλαν μνημοσυνη υπερ των πεσοντων [στους πολεμους, Βαλκανικους και Α Παγκοσμιο]. Θα ηταν μια απο τις εκπαγλες εκεινες αττικες ημερες, τις φωτεινες, τις πεντακαθαρες, του Σεπτεμβριου οπου το καθε τι ειναι χρωματων εορτη και θαυμα για τα ματια. Πως να μην σκεφτει κανεις -σημερα πια [το 1985]- τους στιχους του Καβαφη:

Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κ’ εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κ’ οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν
ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα —
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.

Read moreΜικρο ιστορικο: Ο Ελευθεριος Βενιζελος και τα σκαμπανεβασματα της ελληνικης ψυχης

IQ, παραγωγικότητα, και Ελληνική πραγματικότητα

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2010, οι Jones και Schneider βρίσκουν ότι η μέση νοητική ικανότητα ενός έθνους, όπως μετριέται από το IQ, επηρεάζει την παραγωγική του ικανότητα.  Χρησιμοποιώ την έκφραση “νοητική ικανότητα” και όχι τη λέξη “εξυπνάδα”, διότι διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι το IQ επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει κανείς καθώς και την … Read more IQ, παραγωγικότητα, και Ελληνική πραγματικότητα

Περί δημόσιας κατανάλωσης οινοπνευματωδών απαγορευτικός

Η πρόταση: απαγορεύσατε το πίνειν δημοσίως, όπως γίνεται σε τόσες και τόσες προοδευμένες χώρες της καθ’ Εσπερίαν νηφαλιότητας.

Θέλουμε πνεύμα και ηθική. Όχι οινόπνευμα και ανηθικότητα.

Read moreΠερί δημόσιας κατανάλωσης οινοπνευματωδών απαγορευτικός

Περί νόμου νόμων

Πριν από λίγους μήνες ψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων ένας ακόμη νόμος, ο υπ’ αριθμ. 4048/2012, με τον νιου έιτζ τίτλο Ρυθμιστική Διακυβέρνηση: Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης. Ζωή νά ‘χουνε οι νόμοι μας.

Θεωρώ τον νόμο αυτό πολύ σημαντικό, όχι τόσο για τα πρακτικά αποτελέσματα που (δεν) θα έχη, όσο για λόγους δικαιοθεωρητικούς. Ο νόμος αυτός είναι ένας νόμος νόμων, ένας νόμος δευτέρου βαθμού, ένας μετάνομος: ρυθμίζει τις ρυθμίσεις, ορίζει πώς θα ορίζεται, παραγγέλλει τον τρόπο των παραγγελμάτων. Περιέχει ρυθμίσεις νομοτεχνικού, αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα: πώς πρέπει να καταρτίζωνται οι νόμοι, πώς να ελέγχεται η εφαρμογή τους, σε ποιο άρθρο να ορίζεται η έναρξη ισχύος τους και άλλα πολλά παρόμοια.

Είναι αυτό όμως άραγε ένα θεμιτό πεδίο νομοθέτησης; Υπερβαίνοντας την αρχική μου αυτόματη αντιπάθεια, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω τελικά. Η νομοθετική λειτουργία είναι η ύψιστη πολιτειακή λειτουργία και ως τέτοια πρέπει να ρυθμίζεται και η ίδια. Ακόμη και εγώ το έχω αποπειραθή!

Read moreΠερί νόμου νόμων

Being religious, California-style

Some thoughts on Californian religion, politics and, yes, some amateur theology too.

a. Ever heard of this one?

So, some ECHR judge walks into a classroom and meets the teacher. She has a PhD in Science. But she wears a headscarf. Sad, but true.

This is no joke though. If she were a teacher in some european countries, say Switzerland, she would have been ordered prohibited to do so. The authorities would have insisted on the secular character of the state. On the strict separation between public space and private convictions. On the need to preserve religious harmony. On the possibly proselytising effect of her wearing the headscarf. On the freedom of conscience and religion of very young children.

What a bunch of No. 2. I say, wear and let wear!

Read moreBeing religious, California-style

Ποιος φοβαται το ΣΔΟΕ ή πως να μην εφαρμοζεις νόμους

Το ΣΔΟΕ βγηκε παγανια στα νησια και βρηκε απο 70% εως 100% παρανομια. Η ειδηση για εναν ανθρωπο που εχει κυκλοφορησει ελαχιστα στην Ελλαδα δεν ειναι το ποσοστο παρανομιας ομως. Ειναι οτι το ΣΔΟΕ την διαπιστωσε, την ανακοινωσε επισημα, αλλα συγγνωμη δεν ζητησε! Γιατι τι αλλο καταδεικνυει ενα ποσοστο παρανομιας 100% απο την πληρη ανεπαρκεια των ελεγκτικων αρχων? Αν κανενας καταστηματαρχης σε μια ολοκληρη περιοχη δεν δινει αποδειξεις, δεν σημαινει αυτο οτι απλα δεν φοβαται καθολου την τιμωρια? Και καλα κανει να μην φοβαται, οχι μονο επειδη το ΣΔΟΕ κανει ελεγχους με μικροτερη συχνοτητα απ’οτι προκρινεται ο Παναθηναϊκος στα τελικα του Champions League, αλλα γιατι και τα προστιμα που επιβαλλει δεν πληρωνονται ποτε!

Ο Θανασης εχει μιλησει παλια για την ιδεα της ηπιας αλλα ανελεητης εφαρμογης των νομων. Οριστε ενας τροπος να το εκφρασεις: Οι νομοι που ψηφιζουμε πρεπει να ειναι τετοιοι που να θεωρουμε ιδανικο να εφαρμοζονται απο καθε πολιτη καθε στιγμη. Τα προστιμα πρεπει να ειναι τετοια που να το θεωρουμε λογικο και αποδεκτο καθε ατομο που παραβαινει τον νομο να τιμωρειται καθε φορα που το κανει.

Η εξεγερση των παρανομουντων καταστηματαρχων της Υδρας μπορει να ειναι απαραδεκτη σε μια ευνομουμενη κοινωνια, αλλα στελνει ενα χρησιμο μηνυμα. Το ενδοξο εφοπλιστονησι (γνωστο απο τις περιπετειες του κου. Τεπενδρη*) μας δειχνει σημερα οτι ο τροπος λειτουργιας των φορολογικων αρχων και του ΣΔΟΕ ειναι παραλογος και εναντιος σε καθε διδαγμα της οικονομικης επιστημης αλλα και της κοινωνιολογιας ή ψυχολογιας. Αν στο ΣΔΟΕ θεωρουν λογικα τα προστιμα που επιβαλλουν, τοτε σαφως θα επρεπε να τα επιβαλλουν καθε μερα σε καθε νησι! Οχι να οργανωνουν τυχαιες εκδρομουλες για να κανουν 5 ελεγχους.

Read moreΠοιος φοβαται το ΣΔΟΕ ή πως να μην εφαρμοζεις νόμους