Αν και δεν της αξίζει υποκειμενικά και αν και η υπόθεση έχει ήδη ξεθυμάνει, ας γράψω κι εγώ δυο λόγια για την υπόθεση του αποκλεισμού της τριπλουνίστριας Βούλας Παπαχρήστου από την ολυμπιακή ομάδα του Λονδίνου.
Τα πραγματικά περιστατικά είναι λίγο πολύ γνωστά: η Παπαχρήστου έγραψε το εξής τουίτ:
Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!
Ξέσπασε ο σχετικός θόρυβος και με συνοπτικές διαδικασίες η αθλήτρια αποκλείστηκε. Με λίγο σκάψιμο στο τουίτερ της αποδεικνύεται ότι η Παπαχρήστου είναι τόσο δα λιγουλάκι βλαμμένη, θαυμάστρια του Κασιδιάρη και κάτι τέτοια ωραία. 23 χρονών, δεν έβγαλε, διαβάζω, ούτε το Λύκειο.
Τώρα που κάπως ηρέμησαν τα πράγματα, παρουσιάζω και εγώ κάποιες σκέψεις σχετικά, μετά κάποια εν θερμώ τιτιβίσματα.
Η υπόθεση αφορά την ελευθερία έκφρασης της βλαμμένης.
Ο αποκλεισμός τής επεβλήθη από ένα ΝΠΔΔ, την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, και όχι από κάποιον ιδιώτη. Όποια διοικητική ποινή σε ζητήματα ελεύθερης έκφρασης επιβάλλεται από δημόσια αρχή αφορά εξ ορισμού την ελευθερία της έκφρασης. Κατά τούτο σφάλλεται ο αγαπητός Καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης, ο οποίος έγραψε στο φατσαμπούκι του:
Η υπόθεση δεν αφορά την ελευθερία του λόγου. Συμμετέχοντας κανείς σε μια ομάδα Ολυμπιακών αγώνων αποδέχεται κανόνες συμπεριφοράς μεταξύ των οποίων είναι η απαγόρευση ρατσιστικών σχολίων. Αποδέχεται ακόμη και την απαγόρευση πολιτικών σχολίων. Παρόμοιους περιρισμούς μπορεί κανείς να αποδεχθεί συμμετέχοντας σε ένα πολιτιστικό όμιλο ή άλλου είδους ένωση. Η παραβίαση των κανόνων της ομάδας ή του πολιτιστικού συλλόγου μπορεί να συνεπάγεται την αποβολή χωρίς να τίθεται θέμα ελευθερίας του λόγου. Φυσικά το ίδιο το περιεχόμενο του ρατσιστικού λόγου, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να προστατεύεται και άρα, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ήταν αποδεκτή κάποια κύρωση γι’ αυτό.
Οι υποχρεώσεις που υπέχει η ΕΟΕ προς την ΔΟΕ αφορούν εκείνους και μόνο. Αντιθέτως, οι υποχρεώσεις αυτές, εφόσον η ΕΟΕ είναι κράτος και ασκεί διοίκηση, οφείλουν να συμμορφώνωνται με τις ατομικές μας ελευθερίες. Εάν για παράδειγμα η ΔΟΕ έθετε ως κανόνα την απαγόρευση συμμετοχής στους αγώνες των Ελλήνων που τάσσονται υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης της βλαμμένης ή, για να το χοντρύνουμε, των Ελλήνων που είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, κανείς δεν θα έλεγε έτσι απλά “αν δεν τους άρεσε, να μην δήλωναν συμμετοχή”, “το κατάστημα είναι της ΔΟΕ και εκείνη αποφασίζει” κ.λπ. Τέτοιες ακροφιλελεύθερες απόψεις δεν με βρίσκουν απαραίτητα διαφωνούντα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι όσοι υποστηρίζουν τις θέσεις αυτές στην υπόθεση Παπαχρήστου δεν έχουν αντιληφθή πλήρως τι ακριβώς υποστηρίζουν.
Η ΕΟΕ είναι κράτος.
Τόσο κράτος, που πιο πολύ δεν πάει: Ν. 3148/2005, π.δ. 130/2000. Σε αυτήν υπάγεται το ΟΑΚΑ και το Καλλιμάρμαρο. Σε αυτήν ανήκει ιεραρχικά η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος, που επιβάλλει διοικητικές ποινές. Επιχορηγείται οικονομικά από το ελληνικό κράτος. Είναι κράτος, τελεία και παύλα.
Σημειωτέον ότι, αν ανήκε η ΕΟΕ στην δημόσια διοίκηση, και πάλι το πράγμα δεν θα ήταν τόσο ξεκάθαρο. Θα έπρεπε να ελέγξουμε το θέμα της τριτενέργειας του δικαιώματος της βλαμμένης, όπου είναι προφανές ας πούμε ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ισχύος μεταξύ των δύο και ότι μάλιστα από πολλές απόψεις η ΕΟΕ μοιάζει με εργοδότη της βλαμμένης αυτήν την στιγμή. Προσωπικά δεν είμαι και μεγάλος οπαδός της τριτενέργειας, οι επαγγελματίες του αντιρατσισμού όμως είναι, εγώ απλώς ενημερώνω για το πώς θα είχαν τα πράγματα.
Ο αποκλεισμός επεβλήθη, καταπώς φαίνεται, χύδην και πέρα από κάθε έννοια κράτους δικαίου.
Δεν τα λέω εγώ, δεν τα κατέχω τα διοικητικά, τα λέει όμως πολύ ωραία εδώ ο Τάκης Καπώνης. Πού είναι η αρχή της προηγούμενης ακρόασης οέο; Και άλλα τέτοια δικηγορίστικα.
Η ελευθερία της έκφρασης θίγεται και από διοικητικές ποινές.
Αυτό είναι τόσο αυτονόητο που μου έκανε εντύπωση που κάποιοι δεν το έπιασαν. Να ένα παράδειγμα:
Στην υπόθεση του ΕΔΔΑ Wille κατά Λήχτενστάιν (Οκτ 99) καταδικάστηκε η χώρα, επειδή ο πρίγκηψ της, ο Θεός να μας κόβη μέρες, δεν ξαναδιώρισε, όπως είχε συνταγματικό δικαίωμα, πρόεδρο του ανωτάτου δικαστηρίου ένα δικαστικό, που απλώς είχε εκφράσει άποψη που δεν του άρεσε σε κάποια ημερίδα. Κι ας ήταν συνταγματικό του προνόμιο! Αποφαίνεται λοιπόν το Στρασβούργο στην παρ. 50:
The right of the applicant to exercise his freedom of expression was interfered with once the Prince, criticising the contents of the applicant’s speech, announced the intention to sanction the applicant because he had freely expressed his opinion. The announcement by the Prince of his intention not to reappoint the applicant to a public post constituted a reprimand for the previous exercise by the applicant of his right to freedom of expression and, moreover, had a chilling effect on the exercise by the applicant of his freedom of expression, as it was likely to discourage him from making statements of that kind in the future.
Δεν συμφωνώ απαραιτήτως με την ως άνω απόφαση, το σκέφτομαι, την υποδεικνύω όμως για να δούμε ότι το κανονιστικό βεληνεκές ενός βασικού ατομικού δικαιώματος όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης δεν υποτάσσεται έτσι εύκολα και ασυζητητί σε καταστατικά, μεγαλοπαράγοντες και χορηγούς. Η ελευθερία της έκφρασης ζητεί τα εαυτής!
Οι Αγώνες είναι άθληση, όχι πολιτική.
Εδώ εκφράζω προσωπικές απόψεις και την δική μου ηθική προτίμηση: κι όλα τα νομικά δίκια να έχη η ΔΟΕ, ουδείς είναι υπεράνω κριτικής. Στο δικό μου ηθικό σύμπαν, οι Αγώνες είναι αγώνες είναι αγώνες. Τα κριτήρια συμμετοχής σε αυτούς πρέπει να είναι αμιγώς αθλητικά και τίποτε άλλο. Ο αθλητής είναι γυμνός, μόνος εκείνος και η φύση του.
Και, ναι, είμαι κατά κάθε αθλητικού αποκλεισμού, ακόμα και αυτού κατά της Ν. Αφρικής ή του άλλου του πετυχεμένου, κατά της Γιουγκοσλαβίας, ενθυμείσθε πιστεύω.
Ουαί υμίν, υποκριταί, γεννήματα εχιδνών κ.λπ.
Δεν επιχειρώ εδώ ένα ηθικό συμψηφισμό τύπου tu quoque ανάμεσα στην βλαμμένη από την μια μεριά και τους ΔΟΕτζήδες από την άλλη. Επισημαίνω όμως τις προφανείς ανακολουθίες και ασυνέπειες στις ρυθμίσεις της ίδιας της ΔΟΕ, η οποία δεν ενδιαφέρεται αν ο αθλητής έχει ποινικό μητρώο, αν έχει πλαστογραφήσει, αν έχει υπεξαιρέσει ή έχει συκοφαντήσει, τα ανέκδοτά τους μάραναν. Συγχωρεί την συμμετοχή αν έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία σου φαρμάκευση, αλλά προς Θεού, για τον Δυτικό Νείλο πρέπει να προσέχουμε τι λέμε, γιατί είμαστε ηθικά πρότυπα. Ουστ.
Η κύρωση που επεβλήθη ήταν (αβυσσαλέα) δυσανάλογη.
Η βλαμμένη λοιπόν ετοιμαζόταν για τους Αγώνες 4 χρόνια, αν όχι πολύ παραπάνω. Κέρδισε την συμμετοχή της με την αθλητική της αξία, ελπίζω καθαρή, πράγμα που μεταφράζεται σε αυστηρή δίαιτα, κομμένα τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, και τα λοιπά. Όλη αυτή η προσπάθεια χάνεται λοιπόν για ένα καλαμπούρι, που θεωρήθηκε λέει ρατσιστικό. Τόσο ρατσιστικό, λέω εγώ, που αν ο ιός λεγότανε ιός του Άνω Δούναβη, θα ήταν προκλητικά ρατσιστικό το αντίστοιχο καλαμπούρι:
Με τόσους Βαυαρούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Άνω Δούναβη θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!
Το κακό με αυτό είναι ότι δεν είναι αστείο, όχι ότι είναι ρατσιστικό.
Εν πάση περιπτώσει, για το μη αστείο αστειάκι η βλαμμένη ζήτησε συγνώμη εκούσα άκουσα. Η απόφαση αποκλεισμού πιθανόν να σημαίνη και την οικονομική και επαγγελματική καταστροφή της, την καταστροφή ενός 23χρονου κοριτσιού, βλαμμένου μεν, κοριτσιού δε. Κρίμα που έγραψε κρυάδες και δεν πήρε λίγη στανοζολόλη, τίποτε από αυτά δεν θα της είχε συμβή.
Υπάρχει προφανής δυσαναλογία, πώς να το κάνουμε.
Η απόφαση αποκλεισμού πιθανόν να σημαίνη και την οικονομική και επαγγελματική καταστροφή της,
Μπορεί όμως ο λαός να την αποκαταστήσει με μια βουλευτική έδρα δίπλα στον Κασιδιάρη.
Είμαι κάθετα αντίθετος Θανάση. Η Παπαχρήστου έχει δικαίωμα να συμμετέχει όπου θέλει σαν ιδιώτης και να λέει ότι θέλει με τους φίλους της. Στους Ολυμπιακούς αγώνες ωστόσο έχει διπλή ιδιότητα, σαν αθλήτρια αλλά και σαν εκπρόσωπος της Ελλάδας. Άρα έχει δικαίωμα το κράτος της χώρας την οποία εκπροσωπεί να ορίζει τα κριτήρια που πρέπει να πληρεί κάποιος για να λάβει αυτήν την τιμή (η οποία δεν είναι δικαίωμα), και τα οποία βέβαια ασφαλώς και δε μπορεί να περιορίζονται στις αθλητικές της επιδόσεις, αλλά και στο δημοσιο λόγο της. Ορθή η αποβολή της, ορθή και η αποβολή του Ελβετού ποδοσφαιριστή από την επιτροπή της χώρας του για τις δηλώσεις που έκανε για τους Κορεάτες.
Ειλικρινά έχω σοκαριστεί από το πόσους υπερασπιστές βρήκε μεταξύ των διαδικτυακών σχολιαστών το “παιδί” ετών 23 που σιγά, τι έκανε (αν ήταν βέβαια καμιά χοντρή και άσχημη αναρρωτιέμαι αν θα είχε την ίδια συμπάθεια). Φοβάμαι ότι σαν λαός έχουμε χάσει τελείως το μέτρο (με ευθύνη μεγάλη βέβαια της αριστεράς που τώρα εισπράτει τα αποτελέσματα). Ειλικρινά αναρρωτιέμαι, υπάρχει ανελευθερία λόγου στην Ελβετία, τις ΗΠΑ, το ΗΒ, και τις άλλες πολιτισμένες χώρες στις οποίες η απόφαση της ΕΟΕ δεν θα προκαλούσε καν προβληματισμό? Έλεος!
Το αγαπημένο μου σχόλιο μου το άφησε κάποιος που δυσαρεστήθηκε από τα σχόλιά μου στο gazzetta.gr. “Άντε γαμήσου γραικύλε και εσύ και η Αμερική σου και η πολιτική σου ορθότητα. Σου εύχομαι να πεθάνεις από τσίμπημα κουνουπιού”.
θα μπω σε ενα κλισε που δεν μου αρεσει, αλλα δεν ειναι αραγε οι αθλητες μας αυτο ακριβως που θελαμε να παραγουμε? Μια ζωη ακους για ελληνικες ψυχες και λοιπες ιστοριες, η αλλη βγηκε και μιλαμε για ελληνικα γονιδια και δεν την πηραν με τις ντοματες, εδω ακουσα καποιον να λεει για την τωρινη υποθεση οτι την ζηλευουν επειδη ειναι ομορφη (περι ορεξεως) ξανθια (ειναι τοσο δυσκολο να αποκτησεις προσβαση σε βαφη μαλλιων, για να το ζηλευεις?)!
το να μην τιμωρεις τοσες χοντραδες, και τωρα για ενα κακογουστο αστειο να πεφτει αποκλεισμος ειναι οντως καπως δυσαναλογο. Τωρα, αν αυτη ειναι η νεα και επισημη πολιτικη μας, εγω μαλλον θα την χειροκροτουσα. Αλλα το λογικο ειναι (Α) να προειδοποησεις για την αλλαγη πορειας (Β) καθε αποφαση να περναει απο καποιο αρμοδιο οργανο, με δυνατοτητα να ακουστει και η γνωμη του αθλητη. Χωρις βεβαια να παιρνει 5 μηνες η διαδικασια.
Σωτήρη,
είχε και στο πρόσφατο παρελθόν κάνει αθλητής “αστείο” προσβλητικό για ήπειρο (η οποία μάλιστα συμμετέχει στους ΟΑ) και τον άφησαν να συμμετάσχει? Με άλλα λόγια πώς στοιχειοθετείται αλλαγή πολιτικής για τους Ολυμπιακούς αθλητές? Και τι είδους προειδοποίηση να τους απευθύνουμε? Δεν βλέπουν την ευαισθησία και τις πρωτοβουλίες π.χ. της ΟΥΕΦΑ? Αν στερούνται κοινής λογικής δεν φταίει κανένας άλλος.
Επιπλέον, η λέξη “τουλάχιστον” στη φράση “Με τόσους Αφρικανούς στην Αθήνα, τουλάχιστον…” δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Αφρικανοί είναι ανεπιθύμητοι (για αυτό είναι ρατσιστικό).
Αλλά πέρα και από αυτό, αν Γερμανός αθλητής έλεγε ότι με τόσους Έλληνες πάσχοντες από μεσογειακή ανεμία τα κουνούπια του Αμβούργου πεινάνε και η Γερμανική ολυμπιακή επιτροπή των απέκλειε, πόσοι Έλληνες θα μιλούσαμε για υπερβολική αντίδραση? Δεν θα μιλάγαμε για έναν λαό που σέβεται τα ιδεώδη των ΟΑ? Δεν θα πρέπει να τα σεβαστεί πρώτη από όλες η γεννέτειρά τους?
Σωτήρη, για κάποιο λόγο δε μπορώ να κάνω edit τα σχόλιά μου…και αυτό το λαθος ωμέγα πάνω μου βγάζει το μάτι κάθε φορά που το διαβάζω. Μπορείς να αποκαταστήσεις τα ιστολογικά μου δικαιώματα?
Πράγματι, με τέτοια αγωγή που λαμβάνει κανείς στο σχολείο είναι έκπληξη που οι περιπτώσεις σαν της Παπαχρήστου είναι τόσο λίγες.
Ο οικοδεσπότης όμως συζητά αποκλειστικά τη νομική πλευρά του θέματος, αν η τάδε ομοσπονδία έχει όχι το ηθικό, αλλά το νομικό δικαίωμα να κάνει ό,τι έκανε.
εξυπνακισμος:
αρκετους, πχ Τομμυ Χιλφιγκερ.
στεπ
ΟΚ, το νομικο το αφηνω στον θαναση και λοιπους, αλλα και το ηθικο εχει καποιο ενδιαφερον. Αν και αυστηρα νομικα μιλωντας, φανταζομαι πρεπει να υπαρχει καποια συνεχεια στην εφαρμογη των κανονισμων, δεν μπορει να μην εχεις τιμωρησει ατομα που πετανε μπανανες στο γηπεδο, αλλα μετα να τιμωρεις για ενα κακογουστο αστειο.
να τονισω εδω οτι το σχολειο ειναι επισημος κρατικος θεσμος, αυτα μας μαθαινανε και τωρα παριστανουν οτι τα εβγαλαν οι Παπαχρηστου απτο μυαλο τους? Απο την συναναστροφη με σατανικους χρυσαυγιτες? (που μας ηρθαν απο τον ουρανο?)
κωστα
οταν μιλας για ελληνικα γονιδια μιλας για ανωτεροτητα φυλης, υπαρχει κατι πιο ρατσιστικο?!
βλεπουν την εφαρμογη στην Ελλαδα (βλ μπανανες).
διαφωνω. Η Ελλαδα εχει δικαιωμα να πει οτι τοσοι μεταναστες ειναι υπερβολικοι και αρα ανεπιθυμητοι. Φυσικα θα μιλουσαμε για μια χωρα που δεν θα ηθελα να ζω, με μια κοινωνια σκληρωτικη, τυφλη, αναισθητη και δυσαρεστη, αλλα ειναι δικαιωμα σου να εισαι ετσι, οπως δικαιουσαι να οριζεις ποιος μπαινει σπιτι σου.
Ασε που απο αυτο το τουλαχιστον για μενα απο μονο του δεν προκυπτει το φαουλ. Απο τα υπολοιπα τουιτ προκυπτει που το παει το ατομο, ως εκει θα μπορουσε να ειναι απλα ενα πολυ κακογουστο αστειο.
αν ηταν οπαδος του NSDAP θα επρεπε να εχει αποκλειστει ηδη. (αν και στην Ελλαδα υπαρχει το ζητηματακι οτι η ΧΑ ειναι νομιμο κομμα με βουλευτες μαλιστα) Αν ομως ηταν αυτο το αστειακι και μονο, δεν θα ζητουσα αποκλεισμο, ισως απλα διευκρινιση/επανορθωση.
σχεδον εκτος θεματος αλλα νομιζω οτι οι Αρχαιοι Ελληνες ηταν τρελα ρατσιστες (αν και σε τοσο διαφορετικο ιστορικο κοντεξτ ειναι ισως αδοκιμο να χρησιμοποιεις συγχρονους ορους) και μαλλον κοντα τους μειναμε. Με την διαφορα οτι, μεταξυ μας, αυτοι ειχαν και καλες αφορμες -οχι πραγματικες αιτιες- για να αισθανονται ανωτεροι.
Σωτήρη,
το παράδειγμα με τις μπανάνες είναι άστοχο. Μιλάς για τις πράξεις οπαδών, και όχι των ίδιων των αθλητών. Παρόλα αυτά αν μια ομάδα έδειχνε ανοχή σε τέτοια φαινόμενα ασφαλώς και θα αντιμετώπιζε κυρώσεις από την ΟΥΕΦΑ. Αν το έκανε ποδοσφαιριστής θα είχε σίγουρα τιμωρηθεί, όπως έγινε με τον Σουάρεζ της Λίβερπουλ πέρυσι (ανελευθερία λόγου και στο ΗΒ?) Πρέπει να ζει στον κόσμο του κάποιος για να μην έχει καταλάβει ότι σε ζητήματα ρατσισμού δεν υπάρχει ανοχή.
Η Παπαχρήστου δεν μίλησε για μετανάστες. Μίλησε για Αφρικανούς! Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά. Αν είχε μιλήσει γενικότερα για μετανάστες δε νομίζω ότι η αντίδραση θα ήταν η ίδια. Όσο για την επανόρθωση, από τότε που βγήκε η συγνώμη βγήκανε και οι γάιδαροι. Εγώ θα συμφωνούσα με αποκλεισμό του υποθετικού Γερμανού. Αν και για την Παπαχρήστου ίσως πράγματι θα ήταν καλύτερο να την αφήσουμε να συμμετάσχει, για να την ξεφτιλίσουν τα “σπιτικά φαγητά των κουνουπιών.”
Η σύγκριση με τον όποιο ρατσισμό των αρχαίων Ελλήνων είναι ακόμα πιο άστοχη από αυτή με τις μπανάνες. Δηλαδή με τη λογική σου, επειδή στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία υπήρχαν δούλοι, να επαναφέρουμε τη δουλία? Δέν ήταν η δουλία το κύριο χαρακτηριστικό της αρχαίας δημοκρατίας, ούτε ο ρατσισμός ήταν στον πυρήνα της Ολυμπιακής ιδέας. Και οι δυο αυτές ιδέες ήταν προοδευτικές για τα δεδομένα της εποχής. Καθώς όμως οι εποχές και η γνώση μας για τον κόσμο αλλάζουν, και οι ιδέες αυτές προσαρμόζονται.
Η πολιτική ορθότητα σπάει κόκκαλα στο Ηνωμένο Βασίλειο
Κώστα,
αυτό το τουλάχιστον, θα μπορούσε να εκφράζει τη δυσαρέσκειά της στα κουνούπια, ειδικά τους φορείς του ιού του Δυτικού Νείλου. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσε να βγει κάποιος σπησιστής και να διαμαρτύρεται… Το θέμα είναι ότι μάς ενοχλεί κάτι απροσδιόριστο και ψάχνουμε να βρούμε ποια λέξη θα μπορούσε να δώσει βάση στην ενόχλησή μας, όταν σε άλλες περιπτώσεις, η επιχειρηματολογία αφορά την αποφόρτιση της έκφρασης (λ.χ. ο Σουάρεζ που έλεγε ότι η λέξη νέγρος περιγράφει ακριβώς αυτό στη γλώσσα του, χωρίς αρνητική υπόνοια). Και μια που τον ανέφερες, ελπίζω να μπορούμε να διακρίνουμε τις διαφορές ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις:
* ο μεν κατά τη διάρκεια του αγώνα, η δε σε άσχετη στιγμή
* ο μεν βρίζοντας, η δε «αστειευόμενη»
* ο μεν τιμωρήθηκε μετά από μακρόχρονη νομική διαδικασία, η δε επειδή έτσι του ήρθε του Κούβελου
* η τιμωρία του μεν στηρίχθηκε σε παραβίαση συγκεκριμένων κανονισμών και αναλύθηκε σε 115 σελίδες, της δε σε 11 λέξεις
* η τιμωρία του μεν θεωρείται βαριά, της δε εξοντωτική
Αν μείνουμε στην «ευπρέπεια», να θυμίσω τις αντιδράσεις του 1992 για το δημόσιο «ρε γαμώτο» της Πατουλίδου;
Και μία ερώτηση: ένας υποψήφιος διδάκτωρ π.χ. φυσικής γράφει ένα παρόμοιο σχόλιο στο twitter και το Πανεπιστήμιο τον διαγράφει (ή δεν του απονέμει διδακτορικό), επειδή δεν θέλει να εκπροσωπείται από τέτοια πρόσωπα… Πώς θα αντιδρούσαμε τότε;
συμφωνώ με τον Θανάση
η αντιδραση στο τγουΐτ είναι μετεξέλιξη της αντίδρασης Πάκη στο σκαμπίλι του Κασιδιαρη.
Το κατεστήμενο στην ελλάδα πολύ απλά δεν ξέρει τι να κάνει με το φαίνομενο χρυσή αυγή, έχει πολύ απλά χάσει την μπάλα και αντιδρά εντελώς αμήχανα και αψυχολόγητα (θυμίζω και την ακύρωση της γιορτής για την αποκατάσταση της δημοκρατίας…).
Και αντιδρά έτσι το κατεστημένο, γιατί στην ουσία δεν έχει τι να απαντήσει στην Χρυσή Αυγή…τι να απαντήσει στην χώρα των 3 εθνικών γιορτών με παρελάσεις β.κορέας και τα νηπιαγωγεία να τραγουδούν εν χωρώ “Κορόιδο Μουσολίνι/
κανείς σας δεν θα μείνει/εσύ και η Ιταλία/η πατρίδα σου η γελοία”, τι να απαντήσει ύστερα από την συλλογική νεύρωση του μακεδονικού με το ηρωικό εμπάργκο στα ολλανδικά τυριά του τοστ και το κλείσιμο των σχολείων για να πάνε τα παιδιά στο συλλαλητήριο, τι να απαντήσουν οι πολιτικοί του “ΠΟΛΕΜΟΣ γρηγορείτε συνέλληνες” και οι πανεπιστημιακοί που, σε επισήμανση για τις ανακρίβειες και σαχλαμάρες των σχολικών βιβλίων, απάντανε λίγο πολύ η αλήθεια είναι για το παν/μιο, στο σχολείο προέχει η δημιουργία εθνικής συνείδησης…
μας σώζει το γεγονός ότι οι χρυσαυγίτες και οι οπαδοί τους είναι βλαμμένοι που λέει και ο Θανάσης, η Βούλα για παράδειγμα μόλις πήρε έκταση το θέμα το γύρισε στις συγγνώμες και ααααχ δεν το ήθελα, σας αγαπαώ όλους – αν έβγαινε να το παίξει θύμα λογοκρισίας με επιχειρηματολογία τύπου Θανάση (που είναι 100% σωστή), να δούμε τι θα απαντάγανε όλοι οι πάκηδες και κουβεληδες…αλλά είναι τυχεροί που έπεσαν στο βούρλο…
(ελπίζω και ο επόμενος να είναι επίσης βούρλο, γιατί αν βρεθεί κανένας με ευφυΐα και μόρφωση Γκέμπελς, δεν μας σώζει τίποτα)
με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι το σέξυ τσόκαρο που δεν παίρνει από γράμματα και ερωτεύεται τον τραμπούκο/τσαμπουκά που γαμεί και δέρνει (δηλαδή εσείς που πήγατε λύκειο ρε παίδες;), το πρόβλημα είναι ότι στην ελλάδα του 2012 η φάτσα της αρετής είναι η φάτσα του άντρα της μητσοτάκη που έβγαλε (απολύτως νόμιμα) ένα μύριο έξω
και να το πάμε και πιο βαθειά, Κώστα: τι σχέση μπορεί να έχει η πιθανή αντίδραση σε “ρατσιστικό σχόλιο” των αμερικανων των γκέττο και του segregation, των βρετανών του δουλεμπορίου και της αποικιοκρατίας και των γερμανών του ναζισμού με την ελλάδα – χώρα υπηκοών, κολλίγων, εργατών, μεταναστών, προσφύγων;
το θέμα είναι που βρήθηκε τόσο μίσος σε μια τέτοια χώρα, με αυτές τις ιστορικές καταβολές; how you’ve learned to hate so much? για να θυμηθουμε την κομματάρα των UFO
ΥΓ1. σωτήρη
δεν είναι ακριβώς έτσι…για την ακρίβεια στην αρχαία ελλάδα και στην ελληνική γλώσσα καταγράφεται για πρώτη φορά η θέση ότι οι άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι και ότι οι διαχωρισμοί σε λαούς, φύλα, θρησκείες κτλ είναι τεχνιτοί. Βαριέμαι να ψάξω τις σημειώσεις μου ποιος ακριβώς το είπε, 80% κάποιος σοφιστής (ίσως και ο ίδιος ο Πρωταγόρας), αν όχι, τότε κάποιος κυνικός. (στην ουσία αδιάφορο ποιος, η θέση αυτή ταιριάζει απόλυτα σε αυτά τα φιλοσοφικά ρεύματα). Απλά ο συνήθης ύποπτος Πλάτωνας διατύπωσε φανταστικές ρατσιστικές θέσεις (στην Πολιτεία μάλιστα υπεραμύνεται του καιάδα που προφανώς θαύμαζε στο πρότυπο του,την Σπάρτη) και, όπως ξέρουμε, η δυτική φιλοσοφία είναι μια υποσημειώση στον ΠΛάτωνα…
ΥΓ2.
και για να αφήσουμε την φιλοσοφία, ας το ρίξουμε λίγο στην Θεολογία: δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε αν ο Θεός είναι φιλευσπλαχνος, παντογνώστης, ελεήμων κτλ – τελικά η μόνη ιδιότητα που μπορούμε να πούμε με 100% βεβαιότητα ότι έχει, είναι αυτή του απόλυτου, ανυπέρβλητου, τέλειου είρωνα:
ελληνίδα φασίστρια υπερήφανη για τα ελληνικά γονίδια της με ξανθό βαμμένο μαλλί και μαύρη ρίζα….
(την στιγμή μάλιστα που, αν το άφηνε μαύρο, θα ήταν και πιο ωραία γκόμενα)
χεχε ακριβως.
Κατι που ισχυει για πολλες άλλες νεες Ελληνιδες βεβαια, τοσο οτι χανουν ποντους με το να βαφονται πλατινε, οσο οτι εχουν μεσα τους εναν τρομερα αντιφατικο και λογικα ασυνεπη ρατσισμο
μπορει να το ειπε ενας ή δυο ή 100 στοχαστες, αλλα η γενικη κουλτουρα της εποχης οταν μιλουσε για βαρβαρους δεν νομιζω οτι αναφεροταν σε ισαξια θαυμασια ανθρωπινα πλασματα, αλλα σε ανθρωπους που αν μας αδειαζαν την γωνια για τις αποικιες μας θα εκαναν καλο στον πλανητη.
ΥΓ αυτο με το η πατριδα σου η γελοια δεν το ειχα προσεξει!
Και αντιδρά έτσι το κατεστημένο, γιατί στην ουσία δεν έχει τι να απαντήσει στην Χρυσή Αυγή…τι να απαντήσει στην χώρα των 3 εθνικών γιορτών με παρελάσεις β.κορέας και τα νηπιαγωγεία να τραγουδούν εν χωρώ “Κορόιδο Μουσολίνι/
κανείς σας δεν θα μείνει/εσύ και η Ιταλία/η πατρίδα σου η γελοία”
Για έμφαση.
«(ελπίζω και ο επόμενος να είναι επίσης βούρλο, γιατί αν βρεθεί κανένας με ευφυΐα και μόρφωση Γκέμπελς, δεν μας σώζει τίποτα)»
Και αυτό για έμφαση
Θεόφιλε,
θα μπορούσε το “τουλάχιστον” να ήτανε έκφραση συμπάθειας για τα κουνούπια? Τα πάντα είναι δυνατά. Και ο Χίτλερ ίσως ήταν κατά βάθος Σιωνιστής. Υπάρχει όμως και η λογική κρίση. Δεδομένων δε και των θετικών τιτιβισμών της Παπαχρήστου για τη Χ.Α., πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς για να αποδώσει το “τουλάχιστον” στα κουνούπια. Αντίστοιχα και με τον Σουάρεζ. Και μαύρο να τον είχε πει (που η λέξη από μόνη δεν έχει αρνητική σημασία), πάλι ρατσιστική θα ήταν η συμπεριφορά του, διότι δεν αποκαλείς στα καλά του καθουμένου κάποιον μαύρο (ή χλωμό πρόσωπο) όταν συζητάς μαζί, του παρά μόνο αν το εννοείς ως βρισιά. Ειλικρινά, προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Δεν μας ενοχλεί κάτι το απροσδιόριστο, ξέρουμε πολύ καλά τι μας ενοχλεί.
Το παράδειγμά σου δε με το πανεπιστήμιο είναι παντελώς άστοχο. Ο κάτοχος διδακτωρικού δεν εκπροσωπεί το πανεπιστήμιο που του το απένειμε. Δεν μπαίνει στην τάξη με τη “στολή” του πανεπιστημίου. Όταν δημοσιεύει κάποια εργασία δεν ανακρούεται ο ύμνος του πανεπιστημίου, ούτε σηκώνεται η σημαία του. Για την ακρίβεια, στη δημοσίευση δεν αναγράφεται καν το πανεπιστήμιο. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο? Αν ωστόσο καθηγητής πανεπιστημίου ανέβαζε στην ιστοσελίδα του ρατσιστικά ανέκδοτα, ή αν αρχηγός ομάδας προσκόπων ανέβαζε στο Facebook ανέκδοτα με παιδεραστικά υπονούμενα, φαντάζομαι ότι στον μεν δεν θα επιτρεπόταν να διδάξει (ειδικά αν μεταξύ των φοιτητών ήταν και μειονότητες), ο δε θα είχε αποβληθείς από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων. Και οι δυο αυτοί, με πράξεις που είναι αντίθετες με τα ιδεώδη του φορέα τον οποίο εκπροσωπούν, του προκαλούν βλάβη!
Snaporaz,
η ερώτηση για το που βρέθηκε ο ρατσισμός είναι ρητορική (δηλαδή δεν υπάρχει ρατσισμός-κάτι το οποίο προφανώς δεν ισχύει) ή όντως θες να σου απαντήσω (πολύ απλά, δεν ξέρω)?
Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα εδώ είναι άλλο. Αφορά το τι εννοούμε όταν μιλάμε για ελευθερία λόγου. Η δική μου ερμηνεία είναι η μη ουσιαστική στέρηση (π.χ. μέσω προσωποκράτησης ή άσκησης σωματικής βλάβης) της δυνατότητας κάποιου να εκφέρει άποψη. Κάποιοι ωστόσο φαίνεται να την ερμηνεύουν ως την απουσία οποιασδήποτε συνέπειας. Με βάση αυτήν την ερμηνεία η εκκλησία δεν έχει το δικαίωμα να αποβάλει από τις τάξης της ιερέα που κυρήσσει την αθεϊα, το Ελληνικό κράτος δεν έχει δικαίωμα να αποβάλει από το διπλωματικό σώμα στέλεχός του που γράφει άρθρα υπέρ της μη Ελληνικότητας της Μακεδονίας, και το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων δεν έχει το δικαίωμα να παύσει αρχηγό του που τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης της παιδεραστίας. Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα πάρω!
Ναι, τα πάντα είναι δυνατά… Εδώ ένα τουλάχιστον δείχνει ξεκάθαρα το ρατσισμό της Παπαχρήστου… Αναφέρεις και τους θετικούς τιτιβισμούς προ την ΧΑ (αλήθεια, απαγορεύεται αθλητής να στρέφεται θετικά προς εκλεγμένο κόμμα;). Τελικά γιατί διώχθηκε, για το συγκεκριμένο ή γενικά για όλα της τα τιτιβίσματα; Αν ψάχνουμε να βρούμε τον ρατσισμό πίσω από το «τουλάχιστον», μάλλον διυλίζουμε τον εν λόγω κώνωπα…
Επίσης, πρέπει να διαχωρίσουμε τους μειωτικούς χαρακτηρισμούς από τις, άξιες τιμωρίας, βρισιές… Η Μπακογιάννη αναφέρεται αρκετές φορές ως «Μητσοτάκη» ή «κόρη του Μητσοτάκη», όπως και ο Κούβελος ως «άντρας της Μητσοτάκη ή Μπακογιάννη» ή και «γαμπρός του Μητσοτάκη», προφανώς μειωτικά. Είναι όμως υβριστικοί χαρακτηρισμοί αυτοί;
Ο υποψήφιος διδάκτωρ φυσικά και εκπροσωπεί το πανεπιστήμιο το οποίο φυσικά και γράφεται κάτω από το όνομά του στις εργασίες του! Τι είναι αυτά που λες;
Στα υπόλοιπα που λες, ο καθηγητής θα πρέπει να παυθεί για μη-παράνομη πράξη; Έτσι απλά; Συνειδητοποιείς ότι η παιδεραστία είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και διώκεται, ενώ ο ρατσισμός αφορά περισσότερο την αίσθηση (η διαφήμιση με τον Πίου είναι ρατσιστική; η φράση «πας μη Έλλην, βάρβαρος»; τα ανέκδοτα με Ποντίους; με τον Έλληνα, τον Γερμανό και τον Τούρκο; η δήλωση περί «ελληνικού DNA»;)και δεν διώκεται (παρά μόνο οι πράξεις βίας και η πρόκλησή τους). Όπως και αυτά που λες στον Snaporaz, άλλο η άμεση αντίθεση σε συγκεκριμένες αρχές και κανόνες του φορέα (αθεΐα στην Εκκλησία) και άλλο πιθανή προστριβή με ένα αυθαίρετο ιδεώδες (που το κάνεις και λάστιχο). Οι Ολυμπιακοί είναι αγώνες.. η βασική αρχή τους είναι οι επιδόσεις και οι επιμέρους (σαφείς) κανόνες των αγωνισμάτων. Συμμετέχουν οι καλύτεροι από αυτούς που ακολουθούν τους κανόνες (βέβαια, παρατηρήσαμε και περίπτωση που, στα πλαίσια της «πολυπολιτισμικότητας», παραβιάστηκαν και τα δύο παραπάνω)!
Θεόφιλε,
μην κάνουμε τη κουβέντα μπάχαλο. Δεν διώκεται κανένας για τις πολιτικές του απόψεις. Το σύνολο των λεγομένων του ωστόσο βοηθάει να ερμηνεύσουμε ένα ανέκδοτο που ούτως ή άλλως θα ήταν ατυχές και προσβλητικό για τους Αφρικανούς. Αν κάποιος έλεγε αντίστοιχο ανέκδοτο για Έλληνες στις ΗΠΑ, εγώ θα παρεξηγούμην.
Όσο για το διδακτορικό, έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου. Τρείς εργασίες έχω δημοσιεύσει. Το πανεπιστήμιο που αναγράφεται είναι αυτό στο οποίο εργάζομαι, και όχι αυτό από το οποίο πήρα το διδακτορικό, το οποίο ασφαλώς και δεν εκπροσωπώ σε καμία δραστηριότητα. Κανένας δεν ξέρει από που έχω αποφοιτήσει, και ούτε ρωτάει αν δεν υπάρχει λόγος. Επαναλαμβάνω, τελείως άστοχο παράδειγμα.
Το “πας μη Έλλην βάρβαρος” με τη σημερινή σημασία της λέξης ασφαλώς και είναι ρατσιστικό. Η παιδεραστία διώκεται, όχι όμως τα ανέκδοτα με παιδεραστικά υπονοούμενα. Καμία διαφορά.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες ασφαλώς και δεν είναι απλά ένα αθλητικό γεγονός. Για αυτό το λόγο και στο παρελθόν π.χ. δεν επετράπει στη Ν. Αφρική του Απαρτχάιντ να συμμετάσχει, ενώ ο Ο.Η.Ε. κυρήσσει εκεχειρία πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες από το 1990 και μετά. Το κάνει αυτό πριν από άλλο αθλητικό γεγονός? Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω την υποκρισία. Το 1990 φωνάζαμε για την “Κόκα Κόλα που μας έκλεψε τους αγώνες του 1996” και τα χαμένα Ολυμπιακά ιδεώδη, και σήμερα λέμε “έλα μωρέ, ένα απλό αθλητικό γεγονός είναι” για να δικαιολογήσουμε μια Παπαχρήστου. Τι κρίμα!
Για το διδακτορικό: παππού, εδώ τα αμπελοχώραφα (που είναι και δικά μου)… Μίλησα για υποψήφιο διδάκτορα, ο οποίος εργάζεται προφανώς στο εν λόγω πανεπιστήμιο, στο οποίου το δυναμικό ανήκει (αν δεν θέλεις να χρησιμοποιήσουμε τον όρο “εκπροσωπεί”).
Για το “πας μη Έλλην…”: όπως βλέπεις, για να χαρακτηρίσεις τη φράση ρατσιστική ή μη, πρέπει να εξηγήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και για τις υπόλοιπες φράσεις που μπορεί να θεωρηθούν ρατσιστικές. Τα “παιδεραστικά υπονοούμενα” όμως χρειάζονται εξηγήσεις;
Τώρα για τους Ολυμπιακούς: α, γι’ αυτό τιμωρήθηκαν οι ΗΠΑ το 80 και η ΕΣΣΔ το 84… Γι’ αυτό ο μαραθώνιος γυναικών συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα μόλις το 1984… Λόγω των “ιδεωδών”. Γι’ αυτό η Ρουάντα δεν συμμετείχε ούτε το 1992, ούτε το 1996, λόγω της εκεχειρίας. Πες μου έτσι να καταλάβω τα “ολυμπιακά ιδεώδη”.
Τα “Ολυμπιακά Ιδεώδη” σήμερα είναι οι χορηγίες, που εξαρτώνται! Σήμερα πουλάει ο αντιρατσισμός και η “ισότητα”, επομένως οτιδήποτε “αντιρατσιστικό” και “ίσο” προμοτάρεται, ακόμα και αν παραβιάζει βασικότερες αρχές των Αγώνων (π.χ. για να συμμετάσχεις, πρέπει να προκριθείς και, εάν προκριθείς, συμμετέχεις). Στα 80 πουλούσε ο ψυχρός πόλεμος, οπότε κανένα πρόβλημα με τις αποχές ΗΠΑ και Ανατολικού μπλοκ τότε. Η Ν. Αφρική συμμετείχε χωρίς κανένα πρόβλημα 60 χρόνια, μέχρις ότου άρχισαν να πουλάνε τα δικαιώματα των μαύρων (παρ’όλο που συνέχισε να συμμετέχει στους Παραολυμιακούς ως το 80… Λεφτά εκεί δεν πολυέχει, οπότε ποιος το χέζει το απαρτχάιντ).
Όσο για την τελευταία σου φράση, άλλο “δικαιολογώ μια Παπαχρήστου” κι άλλο “ζητώ δικαιοσύνη και αναλογία”.
Θεόφιλε,
άλλο το να ανήκεις στο δυναμικό κάποιου οργανισμού, και άλλο να τον εκπροσωπείς. Το πανεπιστήμιο έχει διαφορετικό κώδικα συμπεριφοράς για τον επιστάτη από ότι για τον υποψήφιο διδάκτορα, και από τον υποψήφιο διδάκοτορα από ότι για τον καθηγητή. Ακόμα δεν μου απάντησες αν πανεπιστήμιο έχει δικαίωμα να παύσει διδάσκοντα ο οποίος ανεβάζει ρατσιστικά ανέκδοτα στην ιστοσελίδα του. Και μιλάω σαν θέση αρχής (ξέχνα την Παπαχρήστου).
Εν πάση περιπτώσει, δέχομαι ότι ίσως θα μπορούσε η επιτροπή να επιτρέψει στην Παπαχρήστου να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. Αυτό όμως δεν είναι το βασικό ζήτημα που θέτει ο Θανάσης.
Για τους Ολυμπιακούς, δεν ζητάς δικαιοσύνη, επιχειρείς συμψηφισμούς. Τα όποια στραβά γίνανε στο παρελθόν δεν δικαιολογούν τα όποια στραβά θα γίνουνε στο μέλλον. Το ερώτημα είναι αν εμείς, μόνοι μας, θέλουμε να επιτρέψουμε ανάρμοστες συμπεριφορές από αθλητές μας επειδή πριν από 20 χρόνια έτσι είχαν κάνει και οι άλλοι. Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι θα απαντούσες καταφατικά, ειδικά αν αυτά που αναφέρεις σε είχαν ενοχλήσει.
Ούτε δέχομαι την κυνική άποψη ότι άρχισαν να πουλάνε τα δικαιώματα των μαύρων. Η αλλαγή πολιτικής έγινε διότι κάποιοι αγωνίστηκαν, και στάθηκαν απέναντι σε αυτούς που έλεγαν, όπως και εσύ, έλα μωρέ, ένα αθλητικό γεγονός είναι. Έγινε διότι άτομα όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Ρόζα Παρκς, ο Νέλσον Μαντέλα, και η Αμερικανική αριστερά έδωσαν αγώνα για να αλλάξει η στάση μας απέναντι στον ρατσισμό, είτε τον ανοιχτό είτε τον υποβόσκων. Για δε τους παραολυμπιακούς, εκεί υπάρχει και άλλο θέμα, είναι νομίζω προφανές.
Κάτω από κάθε δημοσίευση του υποψήφιου διδάκτορα μπαίνει το όνομα του Πανεπιστημίου του. Οποιοδήποτε αποτέλεσμα ερευνών του υποψήφιου διδάκτορα, ανήκει στο Πανεπιστήμιο (εκτός αν χρηματοδοτείται από κάποιον που ζητά ρητά την κυριότητα των αποτελεσμάτων). Αν τα παραπάνω δεν σου αρκούν για να πούμε ότι εκπροσωπεί το Πανεπιστήμιο, παίζουμε απλώς με τις λέξεις και σου λέω ότι ο αθλητής δεν εκπροσωπεί τη χώρα, αλλά αγωνίζεται με το όνομα και τα χρώματά της και τα μετάλλιά του προσμετρώνται στη χώρα του…
Για τον καθηγητή είπα ήδη ότι δεν έχει (το Πανεπιστήμιο) κανένα δικαίωμα να τον παύσει για μη παράνομες πράξεις. Εάν θέλει ένα πλαίσιο στενότερο των νόμων του κράτους, καταγράφει τις επιπλέον απαγορεύσεις και τις αντίστοιχες ποινές σε εσωτερικό κανονισμό ή κάτι τέτοιο. Ό,τι δεν έχει καταγραφεί ρητά (από επιτρεπτές απόψεις, μέχρι ενδυματολογικά και προσωπική υγιεινή) μαζί με την ποινή, δεν μπορεί να είναι αιτία τιμωρίας, πόσο μάλλον αποπομπής.
Δεν ζητώ συμψηφισμούς! Ζητώ όμως οι τόσα χρόνια εκπορνευμένοι να μην το παίζουν ξαφνικά σεμνές παρθένες! Ακόμα και στο σήμερα, θεωρώ απαράδεκτο στο όνομα αυθαίρετων ιδεωδών να αποκλείονται κάποιοι αθλητές, την ίδια στιγμή που άλλοι συμμετέχουν παραβιάζοντας τη στοιχειώδη αρχή της πρόκρισης και πάλι στο όνομα των ίδιων ιδεωδών! Θεωρήθηκε νίκη της ισότητας των δύο φύλων η, για πρώτη φορά, συμμετοχή των γυναικών σε όλα τα αγωνίσματα (με τη γυναικεία πυγμαχία), την ίδια στιγμή που δεν ενοχλεί κανέναν η παρουσία αποκλειστικά γυναικείων αγωνισμάτων…
Για τα δικαιώματα των μαύρων στη Ν. Αφρική, μην μπλέκεις τη γενικότερη πολιτική με τις τακτικές της ΔΟΕ! Το απαρτχάιντ δεν άρχισε ξαφνικά το 60, για να αποκλειστεί η συμμετοχή τους. Απλώς η πολιτική πίεση και οι αγώνες έφτασαν να επηρεάζουν έντονα την κοινή γνώμη, οπότε και η ΔΟΕ (και οι χορηγοί) είδαν ότι, αν δεν κάνουν κάτι, χάνουν πελάτες! Κι αν υπάρχει κι άλλος λόγος, προφανής όπως λες, πώς κι εξαφανίστηκε το 80;
κώστα
δεν είναι το ίδιο. Το αντίστοιχο θα ήταν η Π να ήταν μέλος της ολυμπιακής ομάδας, αλλά να μην θέλει να προπονείται ή να συμμετέχει σε αγώνες. Στην ομάδα μετέχει με την ιδιότητα της αθλήτριας και ως προς αυτήν προφανώς πρέπει να κριθεί και ενδεχομένως να αποκλειστεί. Και ο ιερέας και ο διπλωμάτης μετέχουν σε έναν οργανισμό/δομή βάσει κάποιας σχετικής ιδιότητας τους και στο παράδειγμα σου ως προς αυτήν κρίνονται. Δεν είναι αυτή η περίπτωση της Π.
Και επίσης έχει σημασία ότι η λογοκρισία προέρχεται από κρατικό φορέα και ακόμα περισσότερο ότι εμμέσως πλην σαφώς ο κρατικός αυτός φορέας φαίνεται να αποδοκιμάζει κοινοβουλευτικό κόμμα. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα, κατά την γνώμη μου. Ας απαγορεύουσουν την ΧΑ αν θέλουν, αλλά τώρα αυτά τα κουτοπόνηρα που κάνουν, τι νόημα έχουν; τι θέλουν να πετύχουν;
(σαν τον Πρόεδρο που (λίγο-πολύ) πάει να κρυφτεί από την ΧΑ: ακυρώνει γιορτή αποκατάστασης της δημοκρατίας με αστείες δικαιολογίες γιατί δεν ξέρει τι να κάνει, να καλέσει ή να μην καλέσει την ΧΑ).
Ο φασισμός σε θεσμικό επίπεδο δεν παλεύεται. Ό,τι και να κάνουν οι θεσμοί, προς όφελος των φασιστών θα είναι. (ή μήπως πιστεύει κανένας ότι ο αποκλεισμός της Π αποδυνάμωσε την ΧΑ και τις θέσεις της;)
Μόνη ελπίδα κατά του φασισμού είναι η παιδεία (όσο κλισέ και αν ακούγεται) και η ιδεολογική αντιπαράθεση, αλλά με συγκρότηση και συνέπεια.
Εγώ δεν είδα καμμία συνέπεια – αυτό που κατάλαβα είναι ότι “ο φασισμός είναι κάτι πολύ πολύ πολύ κακό όπως όλοι ξέρουμε” και προκειμένου να τον πολεμίσουμε δεν μπορεί να κολλάμε τώρα στην ελευθερία του λόγου.
ρητορική είναι, μου προκαλεί τρομερή εντύπωση (και φόβο…)
πώς βρήκαν τέτοια πράγματα απήχηση στην Ελλάδα των προσφύγων, των μεταναστών, των κολλίγων, των ναυτικών;;
(προσπερνάω το πολιτιστικό, περί αντιμετώπισης του ξένου στην ελληνική παράδοση)
Σναπ,
επαναλαμβάνω, όπως και στο Θεόφιλο πιο πάνω, ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι απλώς άλλο ένα αθλητικό γεγονός. Δεν απαγορεύτηκε στην Παπαχρήστου να συμμετάσχει στο Ελληνικό πρωτάθλημα, ούτε να λάβει μέρος σε άλλο αθλητικό γεγονός. Της απαγορεύτηκε να συμμετάσχει σε ένα γεγονός που πέρα από το αθλητικό κομμάτι έχει και αξιακό περιεχόμενο. Η συμμετοχή προϋποθέτει συμπεριφορά συνεπή και με τα δύο.
Ο ρατσισμός πάντα υπήρχε. Τα ανέκδοτα με μαύρους, Εβραίους, κ.ο.κ. έπαιρναν και έδιναν από όταν ήμουν μικρός. Τα επαναλάμβανα και εγώ, ή γελούσα όταν τα άκουγα. Έπρεπε να φύγω από τη χώρα μου για να καταλάβω τη ζημιά τους. Από τη μία διότι με το να τα επαναλαμβάνουμε τα κρατάμε ζωντανά και πληγώνουμε αυτούς τους οποίους αφορούν όταν κάποια στιγμή θα τα ακούσουν, και από την άλλη διότι, χωρίς να το καταλάβουμε, μέσω των αστείων αυτών μετατρέπουμε τους άλλους σε αντικείμενα. Ξεχνάμε ότι πίσω από τη λέξη “Αφρικανός”, “Εβραίος”, “κουμμούνι”, κ.α. κρύβονται άνθρωποι σαν και εμάς, με οικογένεια, με αισθήματα, με ευαισθησίες. Και όταν το ξεχάσουμε, το επόμενο βήμα του να πάρουμε τα ανέκδοτα αυτά στα σοβαρά γίνεται ακόμα πιο εύκολο. Χρειάζονται μόνο η κατάλληλη συγκυρία και ινστρούκτορες ικανοί να την εκμεταλευτούν. Για αυτό και δείχνω τόση ευαισθησία στο ζήτημα αυτό.
Επίσης δίνουν και παίρνουν τα ανέκδοτα με Πόντιους και (σχετικά πρόσφατα) με ξανθιές. Μετετράπησαν οι Πόντιοι σε αντικείμενα; Άσε που φήμες λένε πως τα βγάζουν οι ίδιοι… (Παρεμπιπτόντως, κάτι πρέπει να παίζει, γιατί και στην Τουρκία κυκλοφορούν αντίστοιχα ανέκδοτα για τους Τούρκους της Μαύρης Θάλασσας). Προσέλαβε κανένας σοβαρός άνθρωπος μελαχρινή αντί ξανθιάς με μόνο κριτήριο το χρώμα μαλλιών;
Ένα ανέκδοτο ίσως είναι ρατσιστικό. Το σύνολο των ανεκδότων η πλέον αντιρατσιστική έκφραση, καθώς δεν αφήνει κανέναν στο απυρόβλητο. Διογκώνει σε στυλ καρικατούρας χαρακτηριστικά μιας ομάδας, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Πλάι στα ανέκδοτα “μαύρος=υπάνθρωπος”, εμφανίστηκαν τα “ρατσιστής=ηλίθιος”… Πλάι στα “ο Εβραίος και το σαπούνι”, τα “ο Εβραίος ελέγχει τον κόσμο”… Πλάι στις ξανθιές, να και οι μελαχρινές… Πλάι στις “γυναίκες κουζίνας”, να και οι “δικέφαλοι, αλλά μισόμυαλοι άντρες”.
Θεόφιλε,
οι Πόντιοι και οι ξανθιές είμαστε εμείς. Είναι οι φίλοι μας, οι αδερφές μας, οι συνεργάτες μας, οι συν-Έλληνες, είναι άτομα με τα οποία έχουμε δεσμούς και καθημερινή επαφή. Η εμπειρία μας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει τον απανθρωπισμό τους. Οι μαύροι, οι Εβραίοι, οι Αφρικανοί, είναι οι άλλοι. Όταν θα έχουμε φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό ολοκλήρωσης, όταν θα είναι συγγενείς μας, όταν δεν θα διστάζει κανείς “σοβαρός άνθρωπος” να προσλάβει κάποιον επειδή είναι μαύρος (όπως με τις ξανθιές), να τον βαράει στο δρόμο επειδή είναι Πακιστανός, όταν δεν θα κυκλοφορούν μανιφέστα για Εβραϊκές συνομωσίες με στόχο τους Έλληνες, κ.ο.κ. τότε ας το ξανασυζητήσουμε για τα ανέκδοτα.
Μπορεί οι μαύροι κι οι Εβραίοι να είναι οι άλλοι για εμάς, όμως και εμείς είμαστε οι άλλοι γι’ αυτούς. Ένας μαύρος μπορεί να πει ανέκδοτο για Εβραίους; Ένας Εβραίος για Γερμανούς;
Μπορούμε να λέμε ανέκδοτα για κάποιους μόνο, αλλά όχι για άλλους… Πρέπει να εξαλειφθούν οι διακρίσεις, γι’ αυτό επιβάλλουμε μερικές διακρίσεις ακόμα! Τέλεια!
Παιδιά, ευχαριστώ για τα σχόλια. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι εκτός, ελπίζω όμως σήμερα, αργότερα, να προλάβω να απαντήσω.
Καταρχάς, αντιγράφω το σχόλιο του Τσακυράκη από το φατσαμπούκι, για να υπάρχη κάπου πλήρης ο σχολιασμός:
Και επανέρχομαι. :-)
Μερικές απαντήσεις λοιπόν:
Κώστα,
Έρχεσαι στα λόγια μου, Κώστα.
Εγω διαφωνώ με αυτό, είμαι υπέρ του διαχωρισμού αθλητισμού και πολιτικής, αλλά δεν μπορώ να σε πείσω κιόλας. Μπορούμε πάντα να δίνουμε το χρυσό σε όποιον γράφει την πιο καλή έκθεση ιδεών ή κάτι τέτοιο.
Χάος χωρίζει βέβαια ένα ανευφυές ευφυολόγημα, τιτιβισθέν σε εξωαγωνιστικό πλαίσιο σαχλαμάρας και χαλαρότητας, εκτός αγώνων, από κάποιον που έβρισε αυτούς έναντι των οποίων έπαιξε δυο ώρες πριν. Πραγματικά καμία σχέση όμως.
Όχι και ότι με τον πως τον λένε το πράγμα είναι ξεκάθαρο [βαρύτερη περίπτωση ασφαλώς]. Συγνώμη κιόλας, αλλά εγώ και τρας τοκιν γουστάρω κι απ’ όλα. Ούτε θες να ξέρης τι γίνεται στο πόλο κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Εμένα θα με είχε, αλλά με λιγώτερη ευχαρίστηση :-Ρ.
Εντάξει, ειδικά εδώ δεν #φταίει_ο_σύριζα.
Για το πολιτισμένο ΗΒ, θυμήσου ας πούμε την απόφαση Νόργουντ από εδώ και πες μου εσύ αν για τον συγκεκριμένο βλαμμένο υπήρξε επαρκής ελευθερία της έκφρασης.
S G,
Δεν είναι όμως αυτό αστυνόμευση της εξωαγωνιστικής κοινωνικοπολιτικής έκφρασης των αθλητών; Γιατί είναι θεμιτό κάτι τέτοιο; Ο αποκλεισμός της Ν. Αφρικής, που έγινε για ένα αυταπόδεικτα δίκαιο σκοπό, ποιον ακριβώς ωφέλησε; Πώς το εισέπραξε αυτό ο κάθε Αφρικάνερ αθλητής; Πότε ωφέλησε τους Αγώνες η πολιτική; Και στην αρχαιότητα το ακριβώς γινόταν, μιας και θέλουμε να μιλάμε για ιδεώδη και για παράδοση, συμμετείχαν οι Πανέλληνες ή οι Σχεδόν-Πανέλληνες;
Δεν έχει το εθνόσημο ρε, τα εθνικά χρώματα έχει, άλλο αυτό. Η χρήση της σημαίας σε εμπορικό σήμα απαγορεύεται εκ του νόμου [πράγμα που βέβαια δεν φαίνεται να εμπόδισε τα, τότε κρατικά, ΕΛΠΕ. Έτσι είναι άμα έχεις τις άκρες].
Απολύτως σωστό. Κανείς αλλοδαπός, πλην προσφύγων, δεν έχει αξίωση παραμονής στην Ελλάδα, παρά με τους όρους των ελληνικών νόμων.
Σκέφτομαι τώρα, αν από τα υπόλοιπα τιτιβίσματα της βλαμμένης προέκυπτε ότι είχε ψηφίσει π.χ. ΠΑΣΟΚ, θα είχε διαγραφή; Δεν είμαι και πολύ βέβαιος.
Ακριβώς, αναλογικότητα!
Κώστα (ξανά),
Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι φράσεις που αρχίζουν με το “καμία ανοχή…” [στην μοιχεία; στο οινόπνευμα; στα ναρκωτικά; στην λαθρομετανάστευση;]. Ανελέητη πρέπει να είναι η εφαρμογή μόνο των ήπιων νόμων, όχι η αστυνόμευση της κάθε τουιτερομαλακίας. Η βλαμμένη δεν παραβίασε κανένα νόμο, τι να κάνουμε τώρα.
Το σχόλιό σου μου θυμίζει το σχόλιο κάποιου άλλου, αντιρατσιστή ασφαλώς έως μυελού οστέων, που πρότεινε να την βάλουμε να κοιμηθή στο ίδιο δωμάτιο με άλλους Αφρικανούς αθλητές. Αντρατσιστικά, πάντα.
Θεόφιλε,
Μπράβο ρε Θεόφιλε, ακριβώς.
Πάντως, δεν ξέρω τι έχετε πάθει όλοι με τον Κούβελο, πρόεδρος της ΕΟΕ είναι ο Καπράλος νομίζω.
Εγώ βρίσκω τον παραλληλισμό του Θεόφιλου εξαιρετικά εύστοχο, Κώστα. Είτε οι αγώνες είναι αγώνες και το διδακτορικό είναι διδακτορικό είτε βάζουμε μέσα και άλλα κριτήρια, π.χ. ποιος ψηφίζει το σωστό κόμμα, ποιος ανακυκλώνει, ποιος μιλάει στον πληθυντικό κ.λπ. Άλλο το ευ αγωνίζεσθαι κατά την διάρκεια των αγώνων, ο σεβασμός στον αντίπαλο αθλητή, την σημαία του κ.λπ. και άλλο τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου.
Σναπ,
Δεν το είχα σκεφτή έτσι. Νομίζω πάντως ότι, επικαλούμενοι επιχειρηματολογία περί ατομικών δικαιωμάτων, θα έπεφταν στον λάκκο που τους έχουμε σκάψει.
Κορυφαίο! :-)
Ακόμη κορυφαιότερο! :-(
Θανάση,
επαναλαμβάνω, σε ποιο διαγωνισμό συμμετέχει ο υποψήφιος διδάκτορας ως εκπρόσωπος του πανεπιστημίου? Αν όμως μιλούσαμε για διδάσκοντα, θα έπρεπε να παυθεί αν ανέβαζε στην ιστοσελίδα του ρατσιστικά ή σεξιστικά ανέκδοτα?
Ναι, και οι Ναζί είναι μέρος της Ελλάδας, είναι όμως μειοψηφία (προς το παρόν). Δεν έχουμε υποχρέωση να επιτρέπουμε στις απόψεις τους να εκπροσωπούνται σε διεθνή φόρα.
ΟΚ, αν οι Ολυμπιακοί είναι απλώς ένα αθλητικό γεγονός ας σταματήσουμε τις παπαριές με τη φλόγα, ας σταματήσεις ο ΟΗΕ να κυρήσσει εκεχειρία (αφού άλλωστε δεν τον ακούει και κανένας), και πάει λέγοντας. Μια στιγμή όμως, τέτοιο αθλητικό γεγονός όμως υπάρχει, λέγεται παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Καμία ανοχή μόνο για τους ήπιους νόμους? Ας πούμε, όχι για τον βιασμό? Κοίτα, δεν είπε κανείς να βάλουμε την Παπαχρήστου φυλακή, κάτι που θα παραβίαζε την ελευθερία του λόγου. Το καμία ανοχή αφορά τους επίσημους θεσμούς. Είσαι ρατσιστής? Δεν είσαι αλλά σου αρέσουν τα ρατσιστικά ανέκδοτα? ΟΚ, δικαίωμά σου, λέγε τα ιδιωτικά. Από τη στιγμή όμως που επιλέγεις να τα λες δημόσια, και το τουίτερ είναι δημόσιος λόγος, οφείλεις να γνωρίζεις ότι υπάρχουν και συνέπειες, ότι θεσμικοί φορείς αλλά και ιδιωτικές εταιρίες έχουν το δικαίωμα να παύσουν οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας μαζί σου αν θεωρήσουν ότι θίγονται ως συνέπεια τα συμφέροντά τους!
Αγαπητέ Σταύρο Τσακυράκη,
πρώτα μια γενική τοποθέτηση: η προκειμένη περίπτωση ασφαλώς είναι πολύ περισσότερη οριακή από άλλες. Για τον λόγο άλλωστε αυτό δεν υποστήριξαν την βλαμμένη άνθρωποι γνωστοί για την δέσμευσή τους προς την ελευθερία του λόγου, όπως εσύ πρώτος και καλύτερος ή ο Μανδραβέλης, όπως ο συνιστολόγος Κώστας εδώ.
Εκείνο που νομίζω ότι προσφέραμε στον δημόσιο διάλογο εμείς οι λίγοι, όχι ηρωικοί, απλώς λίγοι, που πήραμε το μέρος της ελευθερίας της έκφρασης και όχι του περιορισμού της στην υπόθεση αυτή είναι, θεωρώ, το εξής:
Η ΕΟΕ είναι κράτος και ο αποκλεισμός της βλαμμένης συνιστά κύρωση [αυτό αποδεικνύει η υπόθεση Wille, εκ του ελάσσονος προς το μείζον μάλιστα, και γιαυτό είναι διδακτική και χρήσιμη], άρα υπήρξε επέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης της βλαμμένης. Το αν ήταν αυτή θεμιτή ή όχι κρίνεται σε δεύτερο επίπεδο. Εντοπίσαμε και αναδείξαμε λοιπόν την επέμβαση εκεί που δεν ήταν προφανής με την πρώτη ματιά.
Για τα θεμιτά όριά της επέμβασης disputandum est. Η υπόθεση δεν είναι τόσο σαφής όσο άλλες και έμφρονες άνθρωποι μπορούν να διαφωνήσουν έλλογα ως προς
-το ποιοι εξωαγωνιστικοί κανόνες οφείλουν να επιβάλλωνται στους αθλητές [να γηροκομούν τους γονείς τους; να έχουν λευκό ποινικό μητρώο; να δωρίζουν χρήματα τουλάχιστον σε μία φιλανθρωπία; να πλένουν τα δόντια τους κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν;],
-ποια η χρονική ισχύς τους και οι λοιπές περιστάσεις [κι αν το είχε γράψει στο μαθητικό της τετράδιο; κι αν το είχε πει στην κολλητή της, αλλά την είχαν κρυφακούσει οι δαιμόνιοι και ανύστακτοι αντιρατσιστές;],
-ποια κύρωση είναι ανάλογη και ποια όχι [αποκλεισμός αν σφιαλαρίση συναθλητή της, αποκλεισμός αν πιάση στο στόμα της και τον Δυτ. Νείλο, μαντέψτε τι συμφέρει] κ.λπ.
Θα υπήρχε η κρίσιμη διαφορά: αγωνιστικό-εξωαγωνιστικό συμβάν. Απολύτως κρίσιμη. Οι αντιρρήσεις όμως περί εύδικης διαδικασίας και δυσανάλογης κύρωσης θα ίσχυαν στο ακέραιο.
Και καταλήγω την λογοδιάρροια με ένα άλλο σχόλιο του Τσακυράκη από το φατσαμπούκι, το οποίο με βρίσκει σύμφωνο και πάνω στο οποίο αξίζει να προβληματιστούμε:
Λοιπόν, εδώ υπάρχει όντως κάτι. Καταρχάς, το τουίτερ είναι μεν δημόσιο, ήτοι, εκτός εάν ο χρήστης έχη ορίσει άλλως, τα τιτιβίσματα είναι δημόσια προσβάσιμα. Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία που προσιδιάζουν στον προφορικό και στον ιδιωτικό λόγο:
α. Ο χρήστης απευθύνεται πρώτα και κύρια στους ακολούθους του, αυτούς έχει στο μυαλό του και όχι τρίτους.
β. Το τςιττερ δεν έχει ευρετήριο ουσιαστικά, δεν έχει μνήμη. Κάθε πτερόεν έπος έρχεται και απέρχεται, λησμονείται σχεδόν αυτοστιγμεί.
γ. Η προσωπικότητα κάθε χρήστη αναδεικνύεται μέσα από δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες [ή δεκάδες χιλιάδες, τους λυπάμαι κάπως αυτούς] τιτιβίσματα. Η απομόνωση ενός, οσοδήποτε χαρακτηριστικού, ίσως είναι άδικη, σαν μια λέξη απομονωμένη από την φράση της.
δ. Βασικά ο χρήστης μπορεί να μην απευθύνεται σε κανένα. Μονολογεί δημοσίως, κάπως έτσι το συλλαμβάνω εγώ πολλές φορές.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Δεν είμαι βέβαιος. Μάλλον ότι δεν πρέπει να αποδίδουμε σε 140 χαρακτήρες κύρος πραγματείας και αυθεντία δικαστικής απόφασης. Ότι πάντα πρέπει να ζητούμε διευκρινίσεις και ότι, Κώστα, του Θεού είναι και η συγνώμη. Ότι όλοι έχουμε πει πράγματα που έχουμε μετανιώσει, πράγματα που δεν τα εννοούσαμε πραγματικά κ.λπ.
Φανταστήτε ας πούμε να είχε γράψει η βλαμμένη:
Και ποιος δεν έχει πει κάτι τέτοιο; [εγώ έχω πει] Ποιος έχει σκοτώσει; [εγώ όχι]
Σκεφτήτε τώρα και ένα πηχυαίο τίτλο “Απειλές θανάτου από την Παπαχρήστου προς τον Μπολτ. Τι απαντά ο υπεργαλαξιακός πρωταθληταράς. Σε τι ενέργειες πρόκειται να προβή η Αστυνομία; Πού είναι επιτέλους το κράτος;” και το πιάσατε το νόημα όσων λέω.
Συμφωνώ για την παραβίαση της αρχής της προηγούμενης ακρόασης.
Και για την μη αναλογικότητα της ποινής, αν υπήρχαν άλλες ηπιότερες – κι αν δεν υπήρχαν, να υπάρξουν.
Αλλά αυτά τα θολά, με την δημόσια ή μη φύση του twitter δεν τα καταλαβαίνω. Να δεχθώ ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη το context (βλ. όλες τις αποφάσεις του Τσακυράκη στο ΕΔΔΑ), αλλά μέχρι εκεί: είναι δημόσιος χώρος. Ναι, θα είναι ανεκτές πιο ελεύθερες εκφράσεις, αλλά αν εξυβρίσεις τον άλλο , πρέπει να πληρώσεις είτε είσαι στον δρόμο, είτε είσαι στο twitter.
Μην καταργήσουμε τη διαφορά ανάμεσα στην επιλεγμένη ιδιωτικότητα (settings, dm, ή e-mail κλπ) και στην επιλεγμένη δημοσιότητα (public twit, open fb status).
Και μια φορά που συμφωνούμε σχεδόν απόλυτα.
Όπως ΕΔΩ, λόγου χάριν;
Ή όπως ΕΔΩ;
Ή όπως ΕΔΩ, μήπως;
Ως παράδειγμα υποδεικνύω τα λινκς, για να δούμε την σχέση μεταξύ “επιλεγμένης δημοσιότητας” και επιλεγμένων χυδαίων σεξιστικών και υβριστικών σχολίων σε δημόσιους διαλόγους.
Τρολιά, αλλά απολαυστική!
Και out of context, όπως πάντα.
Εδώ πάντως τα συμφραζόμενα είναι πολύ επιτυχημένα. Εκείνος που έγραψε ένα κάρο βρισιές, υπό οποιοδήποτε συγκείμενο, πρέπει να αντιμετωπίζη με μεγαλύτερη επιείκεια όσους τουλάχιστον δεν έβρισαν κανένα, ό,τι μαλακία και να έγραψαν.
Μόνο αν το θέμα είναι ο ομιλών κι όχι το αντικείμενο της συζήτησης. Όπερ άτοπον.
Η επιλογή του αναγνώστη είναι μεταξύ αξιόπιστης επαλήθευσης ή αναπόδεικτων ισχυρισμών. Και η αξιόπιστη επαλήθευση επιβεβαιώνεται με αποδείξεις και όχι με αλεπάλληλους αναπόδεικτους ισχυρισμούς.
Όπως ΕΔΩ, λόγου χάριν, όπου σε μία κόσμια συζήτηση με θέμα την παρέμβαση ακτιβιστών σε παράσταση της Λυρικής Σκηνής, ο e-Lawyer μπήκε για να γράψει μόνον AYTO και ΑΥΤΟ το σχόλιο, και τίποτα άλλο. Επομένως, είναι όπως το γράφει στο επιχείρημά του-μπούμερανγκ: το θέμα του, ήταν ο ομιλών και όχι το αντικείμενο της συζήτησης.
Είναι, άλλωστε, γνωστές και άλλες του …ευγενείς παρεμβάσεις
Ο επι τριακονταετία πρόεδρος της ΔΟΕ Σάμαρανκ ήταν στέλεχος του Φρανκικού καθεστώτος.
Δεν είδαμε κανέναν όμως να κόπτεται γι ααυτη του την ιδιότητα και όλα έβαιναν καλώς.
Παραθέτω από σχετικό δημοσίευμα στο οποίο υπάρχει και φωτογραφικό υλικό:
“Η φωτογραφία αυτή έχει ληφθεί το 1974, στην 38η επέτειο από το πραξικόπημα του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο.
Την εποχή που ο Σάμαρανκ χαιρετάει φασιστικά είναι ήδη αντιπρόεδρος της ΔΟΕ!!! Παρέμεινε σ αυτό το πόστο ως το 1978.
Ήξεραν στην ΔΟΕ!
Το φασιστικό παρελθόν του αθάνατου Σάμαρανκ που εμπορεύτηκε χυδαία, μαζί με τα συνεταιράκια του, το ολυμπιακό ιδεώδες όσο κανείς άλλος, έχει γίνει πασίγνωστο παγκοσμίως από το 1992. Ακόμα κι αν κάποιος άλλος γαλαζοαίματος αθάνατος της ΔΟΕ δεν είχε καταλάβει ποιόν έχει για πρόεδρό του, έπαψε να έχει την παραμικρή δικαιολογία. Από το 1992 έμαθε τα πάντα.
Εκείνη τη χρονιά των αγώνων της Βαρκελώνης εκδόθηκε το αποκαλυπτικό βιβλίο των δημοσιογράφων Simson Jennings με τίτλο Τα αφεντικά των ολυμπιακών αγώνων . Προκάλεσε αμέσως σάλο στους κύκλους της ΔΟΕ. Από τότε πολλοί δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο, όπως και ο υπογράφων, έχουν ασχοληθεί πολλάκις.
Υπουργός αθλητισμού και χαμαιλέοντας!
Διαβάζουμε σε διάφορα σημεία του βιβλίου τις εξής αναφορές (που συνδυάζονται και με φωτογραφίες, κάποιες εκ των οποίων θα δείτε παρακάτω):
Ο Φράνκο, που υποστηρίχτηκε από τους Χίτλερ Μουσολίνι, υπολογίζεται ότι εκτέλεσε 200.000 αντιπάλους του, ενώ πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες εγκατέλειψαν τη χώρα. Αυτό που έκανε το πολιτικό κίνημα του Σάμαρανκ στην Καταλωνία μετά τον εμφύλιο πόλεμο βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με τα ολυμπιακά ιδεώδη που ο Σάμαρανκ διακηρύσσει σήμερα .
Στα αρχεία του πρώην φαλαγγίτη δημάρχου της Βαρκελώνης υπάρχουν δυο συγκλονιστικά έγγραφα από το 1951. Το πρώτο, με αριθμό 994, είναι γεμάτο με επαίνους για τον Σάμαρανκ .
Τελικά, ο Σάμαρανκ κατάφερε να επικρατήσει στην φασιστική πολιτική και να βρεθεί στη δημαρχία της Βαρκελώνης .
Μια δεκαετία υπομονής και η έξυπνη παροχή δώρων αμείφθηκε τελικά τον Δεκέμβριο του 1966, όταν παραιτήθηκε ο υπουργός αθλητισμού. Διάδοχος εκλέχθηκε από τον Φράνκο ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ .
Μπήκε στην ελεγχόμενη από τους φασίστες ισπανική ολυμπιακή επιτροπή το 1956. Όταν μια δεκαετία αργότερα χήρεψε μια θέση για την Ισπανία στη ΔΟΕ, δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι υποψήφιος για την πλήρωσή της θα είναι ο Σάμαρανκ. Κι έτσι έγινε στην επόμενη σύνοδο της ΔΟΕ .
Στις 23 Απριλίου 1977, περισσότερα από 100.000 άτομα διαδήλωναν έξω από το κτίριο του καταλανικού συμβουλίου της Βαρκελώνης. Ενώ ο Σάμαρανκ ήταν κρυμμένος πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες του κτιρίου, οι διαδηλωτές τον έβριζαν με άσχημα λόγια και του φώναζαν Πάρε δρόμο, Σάμαρανκ .
Την επόμενη μέρα από τον θάνατο του Φράνκο το 1975, ο αντιπρόεδρος της ΔΟΕ Σάμαρανκ μίλησε στο τοπικό συμβούλιο: Η Ισπανία και η Καταλωνία νιώθουν το πικρό συναίσθημα της ορφάνιας. Το παράδειγμα του Φράνκο θα μας ακολουθεί πάντα στη μάχη για μια καλύτερη Ισπανία .
Λίγες μέρες μετά το θάνατο του Φράνκο το περιοδικό της Καταλωνίας Arreu έγραφε μετά από έρευνα τριών δημοσιογράφων: Σάμαρανκ, δεν είμαστε μέρος της οργάνωσής σου. Βρισκόμαστε μπροστά σ έναν έξυπνο χαμαιλέοντα .”
http://www.gazzetta.gr/bloggers/article/313494-o-fasistikos-xairetismos-samarank
Συγνώμη για τα απανωτά ποστ, αλλά θέλω να ρωτήσω και κάτι άλλο όσους λένε ότι Ολυμπιακοί = απλό αθλητικό γεγονός. Πώς σχολιάζεται την αποβολή ομάδων του γυναικείου Μπάντμιντον διότι δεν “έβαλαν τα δυνατά τους” να νικήσουν, προκειμένου να παίξουν με ευκολότερο αντίπαλο? Δεν είναι υποκειμενική κρίση (πώς ξέρουμε ότι δεν βρέθηκαν σε κακή μέρα)? Σε άλλο διαγωνισμό (π.χ. Τσάμπιονς Λιγκ) δεν θα ήταν επιτρεπτό? Τότε?
Δεν το άκουσα, τώρα που το διάβασα το έψαξα λίγο…
Καταλαβαίνεις ότι άλλο η κακή μέρα, άλλο η αδιαφορία για το παιχνίδι, κάθε γνώστης ενός αθλήματος μπορεί να το διακρίνει αυτό! Αντιπαραβάλλοντας με το πιο οικείο ποδόσφαιρο, άλλο να κάνεις 20 σουτ με 5 αποκρούσεις, 8 άουτ και 7 δοκάρια κι άλλο αράζω πίσω από το κέντρο παίζοντας πασούλες για 90 λεπτά! Εξού και τα γιουχαρίσματα που έφαγαν… Σε άλλα τουρνουά αποφεύγουν τέτοια φαινόμενα παίζοντας ταυτόχρονα, σε άλλα αθλήματα τιμωρείται η παθητικότητα! Δεν γνωρίζω τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για τον αποκλεισμό τους και εάν έγινε με το έτσι θέλω κάποιου… Εν πάσει περιπτώσει, γιατί το αναφέρεις έτσι, θεωρείς την αλλοίωση του αποτελέσματος εξωαγωνιστικό γεγονός;
Οι ισπανοί μπασκετμπολίστες που είναι πιο γατόνια , έχασαν το ματσάκι με τη Βραζιλία με επιστημονικό τρόπο , απέφυγαν τις ΗΠΑ και έχουν καβατζώσει το μετάλλιο
Θεόφιλε,
αυτό που λες “Κάτω από κάθε δημοσίευση του υποψήφιου διδάκτορα μπαίνει το όνομα του Πανεπιστημίου του. Οποιοδήποτε αποτέλεσμα ερευνών του υποψήφιου διδάκτορα, ανήκει στο Πανεπιστήμιο” δεν ισχύει, πώς να το κάνουμε. Ή τουλάχιστον δεν ισχύει καθολικά. Στο εξωτερικό αν στο μεταξύ έχεις προσληφθεί από άλλο πανεπιστήμιο στη δημοσίευση μπαίνει ο εργοδότης σου (και ας έγινε η έρευνα αλλού). Και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν βέβαια στο συγγραφέα. Ούτε η δημοσίευση μελέτης είναι κάποιος διαγωνισμός με άλλους συμμετέχοντες. Δεν είναι απαραίτητο να “ανήκεις” σε κάποιο πανεπιστήμιο για να δημοσιεύσεις μελέτη. Είναι όμως απαραίτητο να προταθείς από την Ολυμπιακή επιτροπή της χώρας σου για να συμμετάσχεις στους ΟΑ!
Στην άλλη αναλογία, δέχεσαι ότι το πανεπιστήμιο έχει δικαίωμα να επιβάλει κυρώσεις. Άρα συμφωνούμε. Ζητάς απλώς να υπάρχει κανονισμός. Πολύ ωραία. Ιδού τι λέει το
καταστατικό της ΔΟΕ εδώ
http://www.olympic.org/Documents/Olympic%20Charter/Charter_en_2010.pdf
“1. Olympism is a philosophy of life, exalting and combining in a balanced whole the qualities of body, will and mind. Blending sport with culture and education, Olympism seeks to create a way of life based on the joy of effort, the educational value of good example and respect for universal fundamental ethical principles.
2. The goal of Olympism is to place sport at the service of the harmonious development of man, with a view to promoting a peaceful society concerned with the preservation of human dignity.
3. The Olympic Movement is the concerted, organised, universal and permanent action, carried out under the supreme authority of the IOC, of all individuals and entities who are inspired by the values of Olympism. It covers the five continents. It reaches its peak with the bringing together of the world’s athletes at the great sports festival, the Olympic Games. Its symbol is five interlaced rings…
5. Any form of discrimination with regard to a country or a person on grounds of race, religion, politics, gender or otherwise is incompatible with belonging to the Olympic Movement.”
Ιδού τι υπογράφει, μεταξύ άλλων, κάθε συμμετέχον στους Ολυμπιακούς αγώνες¨
“I also agree to comply with the World Anti-Doping Code and with the IOC Code of Ethics.” (σελιδα 85)
Πάμε τώρα στα code of ethics εδώ:
http://www.olympic.org/Documents/Commissions_PDFfiles/Ethics/Code-Ethics-2012.pdf
“Safeguarding the dignity of the individual is a fundamental requirement of Olympism” (σελ. 12)
“The Olympic parties…must not act in a manner likely to tarnish the reputation of the Olympic movement.” (σελ. 13)
Αυτά μόνο εντός των αγώνων?
“The Olympic parties affirm their loyalty to the Olympic ideal inspired by Pierre de Coubertin. Consequently, at all times the Olympic parties and, in the framework of the Olympic games, the particpants, undertake to respect and ensure respect of the present Code.” (σελ. 11)
Βάση αυτών τιμωρήθηκαν οι ομάδες Μπάντμιντον, ενώ ας πούμε αν στο Τσου Λου είχε κατέβει η Μάντσεστερ να παίξει με τα δεύτερα δεν θα ίδρωνε κανενός το αυτί.
Τώρα βέβαια, ίσως οι αθλητές έχουν μαύρα μεσάνυχτα περί Ολυμπισμού, Ολυμπιακών ιδεοδών, και άλλες τέτοιες “σαχλαμάρες”. Ας διαβάσουν τότε λίγο περισσότερο, εκεί είναι για όποιον θέλει να μάθει.
Α, ξέχασα.
“Απλώς η πολιτική πίεση και οι αγώνες έφτασαν να επηρεάζουν έντονα την κοινή γνώμη, οπότε και η ΔΟΕ (και οι χορηγοί) είδαν ότι, αν δεν κάνουν κάτι, χάνουν πελάτες!”
Κακό είναι αυτό? Το ζήτημα είναι αν θα είναι κανείς μέρος αντίστοιχης πίεσης και στη δική μας χώρα (δεν επεβλήθη η ποινή στην Παπαχρήστου από τη ΔΟΕ) ή αν θα σφυρίζει αδιάφορα. Ας πάρει ο καθένας την απόφασή του.
Δεν είπα ότι είναι κακό, απλώς λέω ότι ο λόγος δεν ήταν και τόσο ιδεολογικός, αλλά καθαρά συμφεροντολογικός…
Τώρα, όταν φτάνεις σε σημείο να συγκρίνεις το απρτχάιντ στη Ν. Αφρική με το τιτίβισμα της Παπαχρήστου, τι να πω…
Δεν τα συγκρίνω. Αλλά και τα δυο είναι ανεπιθύμητα, σε διαφορετικό βεβαίως βαθμό.
Αντιγράφω από σύμβαση Υ.Δ. με την Επιτροπή Ερευνών του ΑΠΘ (ο χρηματοδότης είναι άλλος):
Όσο για τα πνευματικά δικαιώματα μιας δημοσίευσης, αυτά περνούν σχεδόν πάντα στο περιοδικό, δίνοντας όμως επαυξημένα δικαιώματα πρόσβασης και ανατύπωσης στον συγγραφέα.
Εν τω μεταξύ, εξακολουθείς να μου αναφέρεις άλλες περιπτώσεις, ενώ μίλησα ξεκάθαρα για την περίπτωση υποψήφιου διδάκτορα! Πώς θα προσληφθεί από άλλο πανεπιστήμιο; Κι αν γίνει αυτό, αντιστοιχεί στην αλλαγή ολυμπιακής αποστολής (π.χ. Κακιασβίλι). Και ναι, είναι απαραίτητο να ανήκεις σε πανεπιστήμιο (ή παρεμφερές ίδρυμα) για να είσαι υποψήφιος διδάκτορας!
Τα επόμενα που λες, τα διάβασα πολύ προσεκτικά, αλλά δεν βρήκα πουθενά το ποινολόγιο. Ή μήπως η ποινή είναι αποκλεισμός είτε στραβοκοιτάξεις αθλητή άλλης «φυλής», φύλου ή θρησκείας, είτε τον πλακώσεις στις σφαλιάρες;
Μήπως να ελεγχθεί και ο Μπολτ; Κυκλοφορεί η φήμη ότι χθες ήταν στο δωμάτιό του τρεις σουηδέζες αθλήτριες. Η επιλογή λευκής φυλής και δη εκ Σουηδίας δεν αποτελεί διάκριση με βάση την φυλή; Το ότι ήταν γυναίκες δεν αποτελεί διάκριση με βάση το φύλο;
Θεόφιλε,
μιλάς για το τι κάνει το ΑΠΘ για έρευνα υπό χρηματοδότηση. Εγώ σου μιλάω για γενικές πρακτικές σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποιος παραχωρεί τα δικαιώματα στο περιοδικό όταν συμβαίνει αυτό (εγώ έδωσα άδεια αλλά τα διατήρησα)? Ο συγγραφέας. Άσε που, όπως και άλλοι, είχα ήδη προσληφθεί σαν λέκτορας σε άλλο πανεπιστήμιο όντας ακόμα υποψήφιος διδάκτορας. Αν δημοσίευα εργασία θα ήταν με το όνομα του εργοδότη μου, και ας ήταν βασισμένη στη διατριβή. Αλλά ανακυκλωνόμαστε. Τελικά είναι η δημοσίευση για το πανεπιστήμιο που χορηγεί το διδακτορικό αντίστοιχη της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες? Νομίζω επεσήμανα αρκετές διαφορές. Δε μπορείς να λάβεις μέρος στους ΟΑ παρά μόνο μέσω κάποιας εθνικής ολυμπιακής επιτροπής, δε μπορείς να αλλάξεις χώρα παρά μόνο με τη συγκατάθεσή της προηγούμενης επιτροπής (αν έχεις ήδη εκπροσωπήσει την άλλη χώρα), και διαγωνίζεσαι με άλλους αθλητές. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τη δημοσίευση. Αν δεν σε γουστάρει το πανεπιστήμιο μπορεί να σου ζητήσει να μην βάλεις το όνομά του σε οποιαδήποτε δημοσίευση, κάτι που δε μπορεί να κάνει εθνική ολυμπιακή επιτροπή (να πει δηλαδή, ναι Παπαχρήστου, πήγαινε, αλλά όχι σαν εκπρόσωπός μας). Η απονομή διδακτορικού από μόνου του είναι ακόμα χειρότερη αναλογία (δεν υπάρχει καμία εκπροσώπηση). Αν παρόλα αυτά, όπως λες και εσύ, το πανεπιστήμιο είχε κώδικα δεοντολογίας για τους υποψήφιους διδάκτορες και κάποιος το παραβίαζε θα ήταν υπεύθυνος των συνεπειών.
Και αυτή ακριβώς είναι η ουσία. Κώδικας δεονοτολογίας υπάρχει (ανεξάρτητα από το τι εκπροσωπούν για τον καθένα προσωπικά οι ΟΑ), η Παπαχρήστου τον παραβίασε, και τιμωρήθηκε. Από εκεί και πέρα μπορούμε να παραπονιούμαστε για την αυστηρότητα της ποινής, τη διαδικασία, την υπερβολική διακριτική ευχέρεια στην ποινή της εκάστοτε εθνικής ολυμπιακής επιτροπής, κ.ο.κ. Επί της αρχής ωστόσο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Όσο για τον Μπολτ, μάλλον αστειεύεσαι με το παράδειγμα. Η ύπαρξη σεξουαλικών προτιμήσεων είναι επιχείρημα για φυλετικές διακρίσεις γενικότερα? Έλα τώρα!
Εξακολουθείς να μιλάς για δημοσιεύσεις, ενώ από την αρχή μίλησα για εκπόνηση διατριβής… Τέλος πάντων, μπορείς να αντιληφθείς τη λογική διαφορά αναλογίας από ταύτιση; Δεν είπα ότι είναι το ίδιο, αλλά, όπως και ο Θανάσης παραπάνω, είναι ανάλογο.
Ούτε επί της αρχής τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η δήλωση της Χαλκιά περί ελληνικού DNA, δεν νομίζω να άφηνε κάποια αμφιβολία ότι ενέτεινε τις διακρίσεις. Τιμωρήθηκε, έστω και με επίπληξη;
Για τον Μπολτ, οι φήμες μιλούν για σκέτη διασκέδαση, τίποτα σεξουαλικό. Εξάλλου ο χάρτης τον οποίο επικαλείσαι, το λέει ξεκάθαρα: «Any form of discrimination», δεν διαχωρίζει περιπτώσεις. Ή τον ακολουθούμε κατά γράμμα, ή δεχόμαστε εξαιρέσεις (οι οποίες θα πρέπει να καταγραφούν).
Πέρα από το ανεκδοτολογικό με τον Μπολτ, αποτελεί διάκριση (θετική μεν, αλλά ο χάρτης δεν διαχωρίζει σε θετικές και αρνητικές· στο κάτω-κάτω, θετική διάκριση προς κάποιον είναι αρνητική προς όλους τους άλλους) η παρουσία συγκεκριμένων αθλητριών, ολοφάνερα μειωμένων επιδόσεων, χωρίς πρόκριση, με μόνο κριτήριο το φύλο και την καταγωγή τους; (υπήρχε κι άλλη αθλήτρια, η οποία συμμετείχε σε διεθνές τουρνουά -της δώθηκε η ευκαιρία- αλλά δεν προκρίθηκε και δεν προσκλήθη για άλλους λόγους).
Τελευταίο μου ποστ στο θέμα. Μόλις ανακάλυψα ιστολογικό κείμενο μερικών ημερών που συνοψίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τις δικές μου απόψεις. Αξίζει μια ανάγνωση.
http://lolgreece.blogspot.com/2012/07/blog-post.html
Ναι, το είχα δει, δεν είναι κακό.
Βασίλη, δεν διαφωνούμε ιδιαίτερα. Απλώς τα πτερόεντα έπεα δεν είναι ακριβώς ίδια με όλα τα άλλα.
Κώστα, δες και εδώ αυτό που μπάζζαρε ο Ακίνδυνος. Να βάλουμε και χωροφύλακες
στο μουνί μαςστην καρδιά μας χάριν των ΟΑ.Εγώ από την άλλη θεωρώ θετικό ότι μια κοινωνία έχει την ευαισθησία να προβληματιστεί για το αν τα έχει μαζί του μόνο για τον πούτσο του, ή και για τις παπαριές τις οποίες κυρήσσει. Αν δηλαδή υπουργός υπεύθυνος για το θέμα της λαθρομετανάστευσης πηδούσε λαθρομετανάστρια, δεν θα προβληματιζόμασταν?
Κατερίνα ΣΜ, εντάξει, το επιχείρημα έγινε σαφές, είπαμε, απολαυστική η τρολιά, αλλά να μην το εκτροχιάζουμε εντελώς.
Τώρα, σώθηκες. Να την χαίρεστε.