αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Σχετικά με το διαφυλικό ζήτημα είχε γράψει μια ανάρτηση το 2016. Έκτοτε ψηφίστηκε ο σχετικός Ν. 4491/2016, που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά εμφανίζει και αρκετά σκοτεινά σημεία, για τον λόγο ότι δεν απετέλεσε μια συνολική ρύθμιση, αλλά αντιμετώπισε το ζήτημα αποσπασματικά (παρά τα πολλά εύστοχα σχόλια που διατυπώθηκαν στην δημόσια διαβούλευση). Μπορώ να διακρίνω έξι κυρίως αρρύθμιστα ή προβληματικά ζητήματα:

Στρατιωτική θητεία

Σύμφωνα με το π.δ. 11/2014, η διαταραχή ταυτότητας φύλου (ά.α. 344) είναι ψυχική πάθηση που συνεπάγεται ανικανότητα στράτευσης (Ι5). Καιρός πλέον να καταργηθή.

Το ισχύον στρατολογικό δίκαιο λοιπόν καταλέγει την διαταραχή φύλου στην μείζονα κατηγορία των ψυχικών παθήσεων, μαζί με τις παραφιλίες και τις εν γένει ψυχοσεξουαλικές διαταραχές, ανάμεσα στην τοξικομανία και την νοητική καθυστέρηση. Πλέον, στην 5η έκδοση του Διαγνωστικού Εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης ονομάζεται δυσφορία φύλου, αλλά το νόημα είναι το ίδιο. Επιστημονικώς λοιπόν το στράτευμα ορθώς περιγράφει τους διαφυλικούς.

Γιατί όμως οι διαφυλικοί γυναίκανδρες να απαλλάσσωνται της στράτευσης; Δεν είναι ψυχικά ούτε σωματικά ασθενείς. Αν μή τι άλλο, αν είναι πνευματικά και ψυχικά ικανοί να μεταβάλουν το φύλο τους (που είναι!), γιατί δεν είναι για να υπηρετήσουν την θητεία τους; Είναι βέβαια κοινωνικά απόβλητοι και πιθανόν και το ίδιο το στράτευμα να μην επιθυμή στις τάξεις του έναν άνδρα με αιδοίο για ευνόητους λόγους πειθαρχίας. Αυτή είναι η δικαιολογία του Δονάλδου τουλάχιστον.

Αλλά το πράγμα δεν αλλάζει: στην Ελλάδα το είναι άνδρα εκτός από δικαιώματα συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Οι άντρες πάνε φαντάροι. Όχι στα δικαιώματα μαζί και στις υποχρεώσεις χώρια.

Read moreΠερί διαφυλικών, μέρος Β΄

Αναδημοσίευση από το in.gr.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ισπανία σχετικά με το αποσχιστικό δημοψήφισμα της Καταλωνίας επαναφέρουν με εμφατικό τρόπο στον ευρωπαϊκό δημόσιο διάλογο ζητήματα που άπτονται της κρατικής κυριαρχίας και της εθνικής αυτοδιάθεσης. Η αμοιβαία οροθέτηση των δύο αυτών εννοιών υπό συνθήκες φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος γεννά διχογνωμίες και προκαλεί αντιδράσεις. Ως ίσως μη έδει.

Καταρχάς, από την μια μεριά διατυπώνεται το επιχείρημα των υποστηρικτών της κρατικής κυριαρχίας, οι οποίοι τονίζουν ότι το ισπανικό Σύνταγμα δεν προβλέπει τέτοιου είδους δημοψήφισμα, ότι η Ισπανία είναι ενιαίο και όχι ομοσπονδιακό κράτος, ότι η δημοψηφισματική πρωτοβουλία είναι εμφανώς αντισυνταγματική και ως τέτοια καταστέλλεται από την δικαστική λειτουργία και ότι, σε τελική ανάλυση, δικαίωμα ψήφου σε ένα τέτοιο πιθανό δημοψήφισμα θα έπρεπε να έχη κάθε Ισπανός πολίτης. Παράλληλα, επισείει εμμέσως, πλην σαφώς τον κίνδυνο γενικευμένης αστάθειας που θα μπορούσε να διαχυθή στην ευρωπαϊκή ήπειρο: αν τώρα οι Καταλανοί, αύριο οι Φλαμανδοί και μεθαύριο οι Βαυαροί ίσως.

Read moreΗ Καταλωνία ως νέα Σκωτία

Λέγαμε την άλλη φορά σχετικά με την καταστροφή των ανανθρώπων και όλες τις ηθικές περιπλοκές που ανακύπτουν. Το πρόβλημα όμως, δυστυχώς, δεν περιορίζεται μόνο στην θανάτωση. Δημιουργείται πολύ πιο πριν. Ακόμα και κάποιος ηθικά νεκρός χαλαρός, που δεν συγκινείται από τον πόνο ή το γεγονός καθαυτό της θανάτωσης, πρέπει να αναλογιστή πώς φτάνουμε εκεί. Πρέπει στο ηθικό κακό της θανάτωσης να προσθέση και το ηθικό κακό μιας άθλιας ζωής, που συχνά υπερβαίνει και την θανάτωση καθαυτήν (η οποία συχνά είναι επίσης η αθλιωτέρα πάντων).

Στην έκθεσή μου θα εξετάσω χωριστά κάθε είδος σφαγίου, ήτοι κοτόπουλα, χοίρους, μόσχους, αμνοερίφια. Αν κάποιος γνωρίζη περισσότερα και ακριβέστερα, ας με διορθώση.

Ας δούμε λοιπόν λίγο την κατάσταση ανά είδος ζώου:

Χοίροι.

Οι αρσενικοί χοίροι ευνουχίζονται σε ηλικία λίγων ημερών, επί σκοπώ παραγωγής κάπρων που είναι περισσότερο φρόνιμοι και … δεν μυρίζουν στους ευαίσθητους καταναλωτές! Ο ευνουχισμός τους γίνεται με τον παλιό καλό τρόπο: στο ένα χέρι το γουρουνάκι, στο άλλο το μαχαίρι. Ο εκτροφέας κόβει τους όρχεις του νεαρού ζώου εν πλήρει επιγνώσει και των δύο. Η πρακτική αυτή διενεργείται νομίμως χωρίς αναισθητικό σύμφωνα με την Οδηγία 2001/93/ΕΚ της ΕΕ:

Εφόσον ο ευνουχισμός ή η αποκοπή της ουράς πραγματοποιούνται μετά από την έβδομη ημέρα από τη γέννηση, πρέπει να διενεργείται μόνο από κτηνίατρο, χρησιμοποιώντας αναισθητικό, καθώς και παρατεταμένη χορήγηση παυσίπονων.

Ένα τέτοιο βασανιστήριο δεν είναι αναγκαίο, αγαπητοί στομαχοκέφαλοι. Σταματήστε το.

Οι γουρούνες αντιμετωπίζονται ως ζωντανές μηχανές χοιριδίων. Διατηρούνται κατά το δυνατόν σε κατάσταση μόνιμης εγκυμοσύνης, μέσα σε μια θήκη, γιατί περί θήκης πρόκειται (εδώ στην αρχή), στην οποία δεν μπορούν καν να διαγράψουν ένα κύκλο ή να κάνουν δυο βήματα.

Αλλά δήτε και μόνοι σας πόσο χώρο έχουν δύο χοιρομητέρες στην διαφήμιση μιας ελληνικής χοιροτροφικής μονάδας (στο 01:30):

Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αυτά τα κοινωνικά και αγελαία ζώα θα περάσουν όλη τους την ζωή. Δεν πρόκειται για χοιροστάσιο, πρόκειται για φυλακή.

Read moreΥπέρ της χορτοφαγίας IV: το ηθικό επιχείρημα, μέρος Β΄

[-Μπαμπά, ο κακός ο λύκος έφαγε το φεγγάλι;
-Ε, περίπου. Κάτσε να σου πω.]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ποντικός, ένας πολύ πεινασμένος ποντικός! Ο Ποντικός αυτός είχε πάντα άδειο χώρο στην κοιλίτσα του για τυράκι, γιατί του άρεσε πολύ.

Ένα βράδυ, ο φίλος μας ο Ποντικός πεινούσε. Ήθελε πάλι να φάη τυρί τυράκι. Κοιτάζει δεξιά, τίποτα. Κοιτάζει αριστερά, τίποτα. Κοιτάζει κάτω, τίποτα. Κοιτάζει και επάνω, ωωωωωωω! Και βλέπει ένα εξαίσιο, ολόλαμπρο, λαχταριστό, τεράστιο κεφάλι τυρί! Που το έλεγαν Πανσέληνο.

Read moreΠαραμύθι με τον σεληνοφάγο ποντικό

Δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής της 16ης Ιουλίου 2017.

Δεν απετέλεσε ασφαλώς έκπληξη για κανέναν ο νέος επαγγελματικός σταθμός της κ. Θάνου. Μετά τις ιδιότητες της αρχισυνδικαλίστριας και κατόπιν απεργού δικαστικής λειτουργού, της επί πρώτη φορά Αριστεράς Πρόεδρου του Αρείου Πάγου (η διηνεκής τιμή της πρότασης ανήκει στον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο) και της υπηρεσιακής Πρωθυπουργού (ελέω των κενών θέσεων των δύο άλλων προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων), η πρόσφατη τοποθέτησή της ως υπαλλήλου του Πρωθυπουργικού Γραφείου συνιστά την αναμενόμενη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ cursus honorum. Κατ’ εκτίμησιν βέβαια δεν αποτελεί και το επιστέγασμα της σταδιοδρομίας της, τώρα που άνοιξε ενώπιόν της το κομματικό στάδιο. Ωστόσο, παρά το αναμφισβήτητο πρότυπο δικαστικής και μεταδικαστικής επαγγελματικής επιτυχίας που θέτει η κ. Θάνου στους πρώην συναδέλφους της, ή μάλλον εξαιτίας αυτού, δεν θα ήταν άσκοπο να εξετάσουμε κάποια ερωτήματα.

Read moreΗ ανεξίτηλη μοναδικότητα της κ. Θάνου