Ο νέος Νώε

Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ.

Ας υποθέσουμε ότι επίκειται η καταστροφή του πλανήτη και συν αυτώ της ανθρωπότητας. Έστω ότι κάποιο διαστημικό μετέωρο πλησιάζει δρομαίο σε τροχιά σύγκρουσης και ότι ο Βρους Ουίλλης δεν προφταίνει αυτήν την φορά να θυσιαστή για την σωτηρία μας.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κατασκευάσουμε μια διαστημική Κιβωτό και να την παραγεμίσουμε με 144.000 εσφραγισμένους που θα σωθούν από΄την πλανητική συντέλεια. Οι οποίοι θα ταξιδέψουν ένα επικίνδυνο διαπλανητικό ταξίδι, ίσως προς τον Τιτάνα, αγνώστου διαρκείας και με περιωρισμένους πόρους, με σκοπό την σωτηρία και την διαιώνιση της τάλαινας ανθρωπότητας.

Έστω λοιπόν ότι είστε ο νέος Νώε, ο επιφορτισμένος με την επιλογη των 144.000 εσφραγισμένων. Ποιους θα επιλέγατε και, κυρίως, γιατί;

Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Γης πλησιάζει (σήμερα που το γράφω αυτό) τα 7,6 Χ 10 εις την ενάτη ανθρώπινα όντα, ο νέος Νώε πρέπει να εφαρμόση πολύ αυστηρά κριτήρια, αφού τελικά δεν θα χωρέσουν ούτε 2 στους 100.000 ανθρώπους στην στενόχωρη Κιβωτό του.

Στην αρχή σκέφτεται απλώς να το ρίξη στον κλήρο, ήτοι στην τύχη. Υπό τινα έννοια πράγματι, ο κλήρος δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο διαδικαστικά: όλοι έχουν τις ίδιες (μηδαμινές) πιθανότητες, γέροι και νέοι, πλούσιοι και φτωχοί, βασιλείς και στρατιώτες. Ο κλήρος παράγει πράγματι κάποιου είδους δικαιοσύνη. Αλλά μια δικαιοσύνη τυφλή.

Θα μπορούσε, σκέφτεται τώρα ο νέος Νώε, η επιλογή των εσφραγισμένων να νομιμοποιηθή αλλιώς, ήτοι διά της ψήφου. Αν τα 7,6 δισ. των Γήινων (ή τέλος πάντων όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου!) ψηφίσουν μεταξύ τους τους 144.000 εσφραγισμένους, ακόμη και αν η επιλογή τους δεν είναι η βέλτιστη (όπως συνήθως συμβαίνει…), τουλάχιστον κανείς δεν θα μπορούσε να αντείπη.

Υπάρχει και ένας ακόμη τρόπος διαδικαστικής νομιμοποίησης της επιλογής: η αγορά. Ο νέος Νώε μπορεί πολύ απλά να πωλήση τις 144.000 θέσεις της Κιβωτού σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό. Ασφαλώς οι πλουσιώτεροι των πλουσίων θα διασωθούν με αυτόν τον τρόπο (και ενδεχομένως όσοι φτωχοί κριθούν αρκετά άξιοι από κάποιον πλούσιο, ώστε να τους αγοράση ένα εισιτήριο). Ίσως η διάσωση της άρχουσας τάξης να επιτρέψη μια καλύτερη αρχή στην νέα ανθρωπότητα παρά η διάσωση ας πούμε της κατώτερης τάξης.

Αλήθεια όμως, γιατί να μην υιοθετήση ο νέος Νώε, σαν αγαθόβουλος κυβερνήτης που είναι, κάποιο ουσιαστικώτερο κριτήριο διανεμητικής δικαιοσύνης; Άλλωστε, αυτός είναι ο κυβερνήτης της Κιβωτού και σε εκείνον ανατέθηκε η ευθύνη της επιλογής. Στο κάτω κάτω, όταν επιλέγουμε συλλογικά πώς θα προσνεμηθή κάποιο ωφέλημα, π.χ. ένα επίδομα θέρμανσης ή ελεύθερη πρόσβαση στους αρχαιολογικούς χώρους, δεν αρκούμαστε στην τύχη, για την ακρίβεια μάλιστα δεν την εμπλέκουμε καν. Συνήθως προσφεύγουμε σε κάποια εκδοχή της αξίας.

Η αξία φαίνεται πράγματι ότι αξιώνει (λογοπαίγιο!) πολλά σχετικά με το πλήρωμα της Κιβωτού. Μια Κιβωτό των αρίστων, τι άλλο χρειάζεται η καινή ανθρωπότης!

Εδώ οπωσδήποτε θα ακουστούν με στεντόρεια φωνή οι αξιώσεις όσων ξεχωρίζουν στον παλιό και ετοιμοθάνατο κόσμος μας. Οι σκακιστικοί πρωταθλητές, οι ολυμπιονίκες, οι νομπελούχοι, οι καθηγητές Πανεπιστημίων, οι τσελίστες, οι Μις Κόσμος και Μις Γιούνιβερς, οι Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί, οι αθληταράδες, οι πορνοστάρ ακόμα, όλοι θα διατυπώσουν την εύλογη αξίωσή τους για μία θέση σωτηρίας. Αλλά και οι διάφοροι επαγγελματίες, οι κουρείς, οι αγρότες, οι δικαστές, οι βιολόγοι, οι διερμηνείς, ναι, και αυτοί οι φιλόσοφοι ακόμη (όχι όμως και οι κοινωνιολόγοι ή οι πολιτικοί επιστήμονες!), μπορούν να διατυπώσουν ισχυρό επιχείρημα για την συμπερίληψή τους.

Αλλά τα προβλήματα του νέου Νώε νομίζω ότι δεν τερματίζονται εδώ. Η Γη αποτελείται από καμιά διακοσαριά κράτη και ακόμη περισσότερα έθνη, που αντιπροσωπεύουν ακόμη μερικές φυλές, μερικές χιλιάδες γλώσσες και δεν ξέρω και γω πόσες θρησκείες (για να μην αναφέρουμε τα δύο βιολογικά φύλα και τα δεκαδύο κοινωνικά). Δεν θα έπρεπε τάχα η Κιβωτός να αποτελέση μικρογραφία της Υδρογείου; Δεν θα έπρεπε να εισαχθή ποσόστωση για κάθε αξιόλογο πολιτισμικό χαρακτηριστικό, ώστε τίποτα να μην χαθή για πάντα; Δεν θα ήταν φρικτό να απολεσθούν για πάντα οι μοναχοί του Αγίου Όρους, οι Ζουλού, οι λεσβίες, οι Λουξεμβούργιοι, οι φίλοι μου οι Σιχ, οι Κρητικοί, οι Εσκιμώοι, οι Ναβάχοι και πάει λέγοντας; Ναι, θα ήταν.

Στο κάτω κάτω και ο παλαιός Νώε αυτήν την εντολή έλαβε (Γένεσις, κεφ. ΣΤ, στίχος 18 επ.):

εἰσελεύσῃ δὲ εἰς τὴν κιβωτὸν σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ ἡ γυνή σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ. καὶ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπετῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων καὶ ἀπὸ πάσης σαρκός, δύο δύο ἀπὸ πάντων εἰσάξεις εἰς τὴν κιβωτόν, ἵνα τρέφῃς μετὰ σεαυτοῦ· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἔσονται.
ἀπὸ πάντων τῶν ὀρνέων τῶν πετεινῶν κατὰ γένος, καὶ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν κατὰ γένος καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν, δύο δύο ἀπὸ πάντων εἰσελεύσονται πρὸς σὲ τρέφεσθαι μετὰ σοῦ, ἄρσεν καὶ θῆλυ.

Διότι μόνο με τον τρόπο αυτό θα διασφαλιστή η γενετική και πολιτισμική ποικιλότητα του ανθρωπίνου γένους.

Από την άλλη βέβαια, ας μην ξεχνάμε πως την ανθρωπότητα την αποτελούν και κακές κεφαλές. Ο νέος Νώε σκέφτεται και ξανασκέφτεται ότι δεν είναι δα και τόσο επείγον παράγγελμα της δικαιοσύνης να συμπεριλάβη στην Κιβωτό του φυλακισμένους, ψηφοφόρους ΧΑ και αυτούς που φτύνουν κάτω τις τσίχλες τους. Τι είδους αξίωση έχουν άραγε όλα αυτά τα άχθη αρούρης επάνω στην Καινή Άρουρα της Κιβωτού; Έτσι στοχάζεται ο νέος Νώε.

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι περιορισμοί της απόφασης επιλογής. Οι Εσφραγισμένοι πρέπει να μπορέσουν να αναπαραχθούν, καθώς και κατά το δυνατόν να μπορούν να παράγουν. Ο νέος Νώε χρειάζεται νέους και υγιείς ανθρώπους για την Κιβωτό του, όχι πούστηδες, στείρους, γέρους και νιάνιαρα. Οι κατώτεροι γενετικά και οι ασθενείς πληθυσμοί είναι επίσης πρώτοι πρώτοι στον κατάλογο προγραφών του: οι φορείς ΧΙΒ, οι καρκινοπαθείς, οι παχύσαρκοι, οι ψυχωτικοί μάλλον περισσεύουν.

Ο νέος Νώε νιώθει το κεφάλι του γυρίζον και στριφογυρίζον.