Dramatis personae:
Αμνός
Λύκος
Αμνωρός
Λυκωρός
Αμνός (βοσκοβελάζων ανέμελα):
Αχ, δεν είναι υπέροχα που ζούμε σε ένα δάσος δικαίου, όπου και το πιο μικρό και ανυπεράσπιστο αρνάκι μπορεί να βόσκη με απόλυτη ασφάλεια της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας του;
Λύκος (γυμνώνων απειλητικά και τρίζων τα δόντια του):
Η φύση με έκανε ζώο αισθαντικό μεν, πλην όμως αρπακτικό και σαρκοφάγο. Σε λυπούμαι, φίλε Αμνέ, αλλά η φύσις με καλεί! Γίνε θύμα της πρωτεϊνικής μου όρεξης!
Αμνός (τρομοβελάζων απελπισμένα):
Για ιδές καιρό που διάλεξε ο Λύκος να με πάρη! Τώρα που η χορτοφαγία θάλλει σαν κίνημα μεταξύ των χιψτεροφιλελέδων και η συνταγματική αναγνώριση των δικαιωμάτων μας είναι προ των πυλών!
Αμνωρός (επεμβαίνων):
Ανόητο πρόβατο, φυλάξου, δεν επέστη ακόμη ο καιρός της χορτοφαγικής ουτοπίας, τότε που λύκοι καὶ ἄρνες βοσκηθήσονται ἅμα!
Αμετανόητε λύκε, άρπα κι αυτήν, άρπα και την άλλη, και στο μέλλον χορτοφάγει!
Λυκωρός (μετ’ αγανακτήσεως απεριγράπτου):
Για μισό λεπτό, απρόσκλητε Αμνωρέ! Ο Λύκος δεν μπορεί να παραλείψη ό,τι εκ φύσεως δεν μπορεί να μην ενεργήση. Και στο κάτω κάτω, ο Λύκος δεν μπορεί καν να διαπράξη κατιτίς άδικο, όντας ένας απλός λύκος.
Το επιχείρημα αναπτύσσει ο Θωμάς Ρήγανος στις σελ. 284-285 του περίπυστου έργου του Δε κέις φορ άνιμαλ ράιτς: ο Λύκος, όπως καθετί που εξομοιώνεται κανονιστικά με την φύση, ως ακαταλόγιστος δεν υπέχει κανένα ηθικό καθήκον, ειδικώς δε το καθήκον σεβασμού των δικαιωμάτων του Αμνού. Ο Λύκος δεν είναι πλήρες ηθικό υποκείμενο και ως τέτοιο δεν παραβιάζει κανένα δικαίωμα του Αμνού, έναντι της οποίας παραβίασης θα μπορούσες, Αμνωρέ, να προβάλης κάποιου είδους τριτάμυνα.
Αδικείς, Αμνωρέ, τον Λύκο χτυπώντας!
Άρπα κι αυτήν, άρπα και την άλλη, και στο μέλλον απόσχες! Δεν είσαι συ η Μάνα Φύση μηδέ Θεός μηδέ καν το αναμεσό του!
Αμνωρός (ομοίως μετ’ αγανακτήσεως απεριγράπτου):
Τι καρδι’ άδικη στα στήθια σου φωλεύει! Ω, πόση απανθρωπιά τα μέσα σου εκρύβαν!
Αμνωρό με κράζουνε και καθήκον μου η φροντίδα των αδυνάμων. Όπως θα σώσω τον αθώο Αμνό από το ρεύμα του ποταμού, έτσι θα τον σώσω και από τον ακαταλόγιστο Λύκο σου. Ατύχησε ο Λύκος σου που με συνάντησε, δικαίωμα όμως στον τρυφερό Αμνό δεν είχε. Δικαίωμά μου να αμνωρήσω, φύγε μακριά σού λέω!
Λύκος και Αμνός (επεμβαίνοντας από κοινού):
Να χορτοφαγήση ο Λύκος αδύνατον, να υπερπολλαπλασιαστούν οι Αμνοί βλαπτικό. Μήπως να παραγγέλναμε κάτι απέξω;
[Αυλαία]
Και γιατί ο λύκος έχει ισχυρότερο δικαίωμα στο ζην από τον αμνό;
Δεν έχει. Αλλά μπορεί να έχη πιο αδύναμους φίλους ;-)
Κοπηκε στη μεση η ιστορια ή μου φαινεται;
Ο Δαιμων του ιστολογιου….
Δικαια μεν το ζωικω λογω απο της ισης αναγκης κρινεται, δυνατα δε οι λυκοι πραττουσιν και οι αμνοι ξξυγχωρουσιν (και φαγωνονται…..)
Αλλα τι να κανει και ο φουκαρας ο λυκος; Να γινει vegeterian; Δεν μπορει να γινει, δεν μπορει να φαει χορταρακια. Δεν του αρεσουν, και επιπλεον ο πεπτικος σωληνας του δεν μπορει να τα χωνεψει……
Έτσι είναι. Ο πόνος είναι κομμάτι της ζωής, δυστυχώς.
Μ’άρεσε. Δεν ξέρω γιατί :)
Θα είχε νόημα να εξετάσουμε εμείς οι αυτόκλητοι (?) ούροι κατα πόσο ο λύκος είναι χορτασμένος?
Ωχ, ρε παιδιά συγνώμη, κατά λάθος το ανέβασα. Είναι προφανώς μισό, θα το κατεβάσω και επιφυλάσσομαι.
Η σολομωντειος λυσις λοιπον! Να παραγγειλουν σουβλακια, να φαει ο Λυκος, να ζησει κι ο Αμνος!
Η μηπως οχι; Για να γινουν τα σουβλακια, πρεπει να θυσιαστει καποιος χοιρος. Μαλλον θα πλακωσει και ο Χοιρωρος…..
Ο Λύκος δεν είναι πλήρες ηθικό υποκείμενο και ως τέτοιο δεν παραβιάζει κανένα δικαίωμα του Αμνού, έναντι της οποίας παραβίασης θα μπορούσες, Αμνωρέ, να προβάλης κάποιου είδους τριτάμυνα
Δηλαδη ο Λυκος ως μη πληρες ηθικο υποκειμενο δικαιουραι να χλαπακιασει τον Αμνο, ενω ο Ανθρωπος ως πληρες ηθικο υποκειμενο δεν δικαιουται; Τι τροπος του σκεπτεσθαι ειναι τουτος;
Και επιτελους, κανει καμμια διαφορα για τον φουκαρα τον Αμνο απο ποιον θα φαγωθει;
Και γιατι ο ανθρωπος ειναι πληρεστερο ηθικο υποκειμενο του Λυκου, οταν η Επιστημη βεβαιωνει οτι δεν ειμαστε παρα ευφυεις πιθηκοι, με καπως λιγοτερες τριχες και καπως μεγαλυτερο εγκεφαλο;
Ο Λυκος λοιπον επιτιθεται να φαει εναν Ανθρωπο. Δεν ειναι πληρες ηθικο υποκειμενο και εχει το ακαταλογιστο, δεν μπορει να τιμωρηθει. Ο γειτονας το βλεπει και αρπαζει το δικανο. Πρεπει ή δεν πρεπει να προβαλλει τριταμυνα πυροβολων τον Λυκο και σωζων τον Συνανθρωπο;
Βλεπω οτι ο τιτλος “Αμνωρου Αριστεια”, προερχεται απο τις ονομασιες των ομηρικων ραψωδιων.
Αλλα μισο λεπτο. Ο Αμνωρος δεν αριστευει ακριβως. Τις εβρεξε μεν στο Λυκο, αλλα εφαγε με τη σειρα του αρκετες “ψιλες” απο τον Λυκωρο.
Προτεινω λοιπον τον τιτλο “Αμνωρου και Λυκωρου πυγμη”
προφανως σε μιμηση των ομηρικων ραψωδιων