Παραμύθι με τον ναυτοφάγο αρχαιοπτέρυγα

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Αρχαιοπτέρυξ. Αλλά όχι ένας οποιοσδήποτε αρχαιοπτέρυξ: ήταν ο πιο μεγάλος, ο πιο πελώριος, ο πιο γιγάντιος αρχαιοπτέρυξ που είχε υπάρξει ποτέ.

Ο αρχαιοπτέρυξ αυτός είχε στήσει λοιπόν την φωλιά του σε μια ολόκληρη παραλία. Και εκεί γέννησε τα αβγά του.

Όταν βγήκαν οι νεοσσοί αρχαιοπτέρυγες, έπρεπε όμως να τους ταΐση. Και που να βρη τόσο φαΐ για τόσο μεγάλα και πεινασμένα πουλάκια;

Σκέφτηκε, σκέφτηκε, σκέφτηκε η μαμά αρχαιοπτερυγίνα και στο τέλος βρήκε την λύση. Πέταξε πάνω από το μεγάλο, καταγάλανο πέλαγος, μέχρι που βρήκε αυτό που έψαχνε: ένα καράβι! Μια και δυο, βουτάει από ψηλά, αρπάζει το καράβι με τα γαμψά της νύχια και το φέρνει στην φωλιά της.

Τα αρχαιοπτερυγάκια, μόλις είδαν το καράβι, που ήταν γεμάτο με ναυτικούς που ούρλιαζαν, φώναξαν: “”Μαμ! Μαμ!”. Που στα αρχαιοπτερυγικά σημαίνει “Θα σας φάμε, επειδή μπορούμε να σας φάμε και επειδή έτσι μας αρέσει, χωρίς να προβούμε σε κουραστικούς και δυνητικά απειλητικούς για την μακάρια αταραξία μας ηθικοφιλοσοφικούς συλλογισμούς”.

Και τους έφαγαν τους ναυτικούς, χόρτασαν την πείνα τους και μετά έγλειψαν και το καράβι καλά καλά.

Και από τότε σε εκείνη την παραλία, όπου ήταν τα παλιά τα χρόνια η φωλιά του πελώριου αρχαιοπτέρυγα, έχει απομείνει το κουφάρι εκείνου του καραβιού. Κι άμα δεν με πιστεύετε, να και η φωτογραφική απόδειξη:

Και ζήσαν αυτοί καλά και οι ξενοδόχοι καλύτερα!