Επειδή και εμείς οι χορτοφάγοι άμα θέμε γινόμαστε πολύ κακά παιδιά, τρώμε βρόμικα και ανθυγιεινά και μπράβο μας.
Παίρνουμε λοιπόν ένα όσπριο και ένα υδατάνθρακα, ας πούμε φασόλια μαυρομάτικα με πλιγούρι ή φάβα με ρύζι ή ρεβίθια με μπασμάτι ή κόκκινα φασόλια με κουσκουσάκι, και τα βράζουμε μαζί. Τα στραγγίζουμε καλά καλά και τα βάζουμε στο ψυγείο για τις λιγούρες της εβδομάδος. Θα είναι εκεί έτοιμα και θα μας περιμένουν για καμιά δεκαριά μέρες (μαμά, για ένα φίλο μου λέω, όχι για μένα!).
Χονδροκόβουμε τώρα ένα κρεμμύδι, καμιά πιπεριά, κανά χλωρό κρεμμυδάκι ή πράσο, ό,τι βρίσκεται τέλος πάντων. Τσιγαρίζουμε με γενναία ποσότητα ελαίου, όσο να μείνουν όμως τραγανιστά.
Παίρνουμε δυο γεμάτα χερόβολα φαβόρυζο ή μαυροματικοπλίγουρο και τα εναποθέτουμε μετά μεγίστης αγάπης στο τηγάνι. Ανακατεύουμε με τη ξυλοκουτάλα, αλατοπιπερώνουμε, βάλε και κύμινο να μοσχομυρίση. Εγώ, καθότι πολύ σκληρός άντρας, το ταράζω στο μπούκοβο. Ανακατεύουμε πάλι, οσφραινόμαστε, ψιλοκόβουμε καμιά ντομάτα, προσθέτουμε τίποτα σταφίδες, αναγαλλιάζουμε. Στα τελευταία του, πετάμε λίγο μπροκολάκι ή κανά κλαράκι μαϊντανό για την ομορφιά. Ανακατεύουμε πάλι.
Έχουμε έτοιμη τώρα λοιπόν μια πεντανόστιμη, γρήγορη και πανεύκολη γέμιση για πιτάκια (που τρώγεται φυσικά και όπως είναι, κουταλάτη). Παραγιομώνουμε τις πίτες μας και ον ε πρε. :-)
