[Όσα ακολουθούν δεν αφορούν τους πρόσφυγες. Για αυτούς, τα έχει πει ωραία ο Θαλυς εδώ].
Μεταφέρω στα καθ’ ημάς την πρόταση του Γκάρυ Μπέκερ, όπως διατυπώθηκε σε αυτό εδώ το άρθρο. Με τις ευχαριστίες μου στον Θαλυς που μου το υπέδειξε.
Γνωρίζουμε ότι η διαφορά ευημερίας δημιουργεί μεταναστευτικές ροές, μέχρι να εξισωθή τουλάχιστον η ευημερία στα δύο δοχεία, τον τόπο προέλευσης και τον τόπο προορισμού. Μπορούμε να αποδεχθούμε ότι αυτό ισχύει σαν νόμος της φύσης, σχεδόν όσο και η δημιουργία των ανέμων από τις διαφορές της ατμοσφαιρικής πίεσης. Το μέγεθος του ανέμου αυτού εξαρτάται βέβαια από πολλά πράγματα, ιδίως την τεχνολογία των μεταφορών, την οικονομική κατάσταση στις χώρες προέλευσης κλπ. Αλλά θα υπάρχη.
Αν δεν επιθυμούμε μια πολιτική ανοιχτών συνόρων (που ισοδυναμεί με πολιτική ανοιχτών συνόρων σε επίπεδο ΕΕ, άρα είναι αδιανόητη), πρέπει κάπως να επιχειρήσουμε να ελέγξουμε την ροή, προς όφελος δικό μας και των μεταναστών. Μέχρι τώρα, το παροιμιωδώς ανίκανο ελληνικό κράτος απλώς 1. απαγόρευε κατ’ ουσίαν την νόμιμη μετανάστευση (βασικά απαιτώντας υπερπολύπλοκη γραφειοκρατία), και 2. ανεχόταν, σε κυμαινόμενο κάθε φορά βαθμό, την λαθρομετανάστευση (επιχειρώντας περιοδικές νομιμοποιήσεις ή με τον θεσμό της άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους κλπ). Έκανε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάθε ευνομούμενο κράτος οφείλει: ανελέητες απαγορεύσεις, ήπια εφαρμοζόμενες. Όταν κλείνεις τα μάτια στο πρόβλημα και δεν ενεργείς μακροπρόθεσμα, αυτά συμβαίνουν.
Ένα δεδομένο του προβλήματος που δεν έχει προσεχθή είναι ότι οι μετανάστες της δεκαετίας του 2000 και εξής, κυρίως εκ της ινδικής υποηπείρου και των πέριξ, έχουν πληρώσει πολλά λεφτά για να έρθουν εδώ. Η μετανάστευση συνιστά για αυτούς μια τεράστια επένδυση ζωής, που δεν πρόκειται φυσικά να επιτρέψουν την απαξίωσή της, όσο περνά από το χέρι τους. Όμως όλοι αυτοί οι πόροι καταλήγουν στον υπόκοσμο των διακινητών, επειδή ακριβώς η αγορά της μετανάστευσης είναι, χάριτι του ελληνικού κράτους, παράνομη. Όταν η ζήτηση υπερβαίνει κατά πολύ την προσφορά, η αγορά θα κινηθή να την καλύψη, νομίμως ή παρανόμως.
Εκείνο που πρέπει να γίνη είναι η νομιμοποίηση της αγοράς μετανάστευσης. Όπως και σε άλλους τομείς (νεφρά, αφροδίσια, ναρκωτικά), τα πλεονεκτήματα που θα προκύψουν θα υπερκαλύψουν κατά πολύ τα όποια μειονεκτήματα, διότι η αξιοποίηση του μηχανισμού της τιμής επιτρέπει την κατά πολύ ικανοποιητικώτερη λειτουργία της αγοράς. Και ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος νομιμοποίησης είναι ο εκπλειστηριασμός αδειών διαμονής.
