Ο συνδικαλιστής δικαστής ως μηνυτής και ως καταμηνυόμενος

Οι φίλοι (και οι οχτροί) του συνΙστολογίου μας γνωρίζουν ότι πριν λίγες ημέρες υπεβλήθη έγκληση της Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου κατά του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και αγαπητού φίλου Σταύρου Τσακυράκη επί εξυβρίσει. Η εξύβριση υποτίθεται ότι διεπράχθη με αυτήν την ανάρτηση. Στην έγκληση απάντησε ο Τσακυράκης εδώ, ενώ οι πρώτες αντιδράσεις έχουν ήδη σημειωθή.

Στην υπόθεση αυτή έχω την τύχη να εκπροσωπώ τον κατηγορούμενο, μαζί με τον έτερο προσωπιδοφόρο εκδικητή της ελευθερίας της έκφρασης Κωνσταντίνο Καλλίρη. Επειδή η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στην προδικασία, ο σχολιασμός της θα είναι μετρημένος. Αν χρειαστή, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε, πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, δικηγορικώς και νομικώς και πολιτικώς. Αλλά μέχρι τότε, ας αρκεστώ στον σχολιασμό ενός τρίτου: της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (όπου η Θάνου ήταν Πρόεδρος και εξακολουθεί να είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου και της οποίας την νυν Πρόεδρο προτείνει για μάρτυρα στην έγκλησή της).

Πάμε λοιπόν.

Στις 12 Φεβρουαρίου 2016 η ΕΝΔΕ εξέδωσε ανακοίνωση υποστήριξης του Πορτογάλου συνδέλφου τους, συνδικαλιστή Εισαγγελέα Αντόνιο Βεντίνιας, εις βάρος του οποίου υπέβαλε μήνυση ο πρώην πρωθυπουργός Σώκρατες.

Ίδε ο άνθρωπος:

Εις βάρος του Σώκρατες εκκρεμεί ποινική δίωξη για διάφορα οικονομικά εγκλήματα, ο δε Βεντίνιας φαίνεται ότι του άσκησε κριτική.

[Ο Βεντίνιας επίσης με άλλη αφορμή δήλωσε ότι υπάρχει μεγάλη ανισότητα στους μισθούς εισαγγελέων και δικηγόρων και ότι λείπουν 200 δικαστές από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και ότι την Δικαιοσύνη την θεωρούν φτωχό συγγενή όλες οι κυβερνήσεις και δεν της δίνουν προτεραιότητα].

Στην ανακοίνωση εκείνη η ΕΝΔΕ τονίζει ότι

τα θεμελιώδη δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας της έκφρασης αποτελούν τμήμα της έννομης τάξης των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικά η ελευθερία της έκφρασης συνιστά αναγκαίο θεμέλιο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας και βασική προϋπόθεση για την πρόοδό της καθώς και για την ανάπτυξη του ανθρώπου.

Συγκινητικό. Πρώτα ο Αυγενάκης, τώρα η ΕΝΔΕ.

Στις 26 Φεβρουαρίου 2016, ήτοι δυο βδομάδες μετά, τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει, καθώς τότε εκδόθηκε η διαβόητη ανακοίνωση της (πλειοψηφίας των 6/11 του διοικητικού συμβουλίου της) ΕΝΔΕ επί της υπόθεσης Τσακυράκη. Τώρα, εκ συμπτωματικής συμπτώσεως υποθέτω, το δίκιο το είχε πάλι ο συνδικαλιστής, που όμως ήταν εγκαλών αυτήν την φορά και όχι εγκαλούμενος. Όπως πληροφορούμαστε από την ανακοίνωση,

Στην άσκηση κριτικής, όμως, τίθενται όρια, που το ίδιο το Σύνταγμα και οι νόμοι προβλέπουν, καθώς και τα Διεθνή Κείμενα και μεταξύ των ορίων αυτών είναι η προστασία της προσωπικότητας, της τιμής και της υπόληψης του ατόμου

Αφού λοιπόν ο συνδικαλιστής ήταν από την άλλη μεριά τώρα, άλλαξαν και τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.

Υπενθυμίζω ότι το βασικό παράπονο κατά Τσακυράκη ήταν οι εκφράσεις “αφελής” και “μιλά ως πολιτικάντης” κατά της Θάνου στην επίμαχη ανάρτησή του. Για αυτές, κρίνει η ΕΝΔΕ, “τα Ελληνικά Δικαστήρια, πλέον, θα κρίνουν, κυριαρχικά, κατά πόσο οι ανωτέρω εκφράσεις υπερβαίνουν ή όχι τα ακραία όρια της κριτικής”.

Βεβαίως, να κρίνουν. Να κρίνουν αν η ΕΝΔΕ έχει κάποια συνεκτική στάση περί ελευθερίας της έκφρασης ή αν λειτουργεί σαν συνδικαλιστικό φερέφωνο, που κρίνει σύμφωνα με τα πρόσωπα και όχι τις συνταγματικές αρχές.

Υπάρχει όμως ένα μικρό πραγματάκι που δεν μαθαίνουμε από την πρώτη ανακοίνωση της ΕΝΔΕ. Τι εξεστόμισε τέλος πάντων ο Πορτογάλος συνδικαλοδικαστής και τον κατεμήνυσαν; Μήπως είπε τον Πορτογάλο πρώην πρωθυπουργό καμιά βαρειά βρισιά, αφελή ξερωγώ;

Ο Βεντίνιας λοιπόν φέρεται ειπών τάδε:

Comentando uma entrevista dada por Sócrates à TVI, António Ventinhas afirmou que o principal arguido é o responsável pela existência do Processo, porque “se não tivesse praticado atos ilícitos, o processo não teria acontecido”, acrescentado que os portugueses devem “decidir se querem perseguir políticos corruptos, se querem acreditar nos polícias ou nos ladrões.

Με τα λίγα πορτογαλικά που (δεν) ξέρουμε λοιπόν, μαθαίνουμε ότι ο Βεντίνιας (που κατά την ανακοίνωση των ημέτερων συνδικαλοδικαστών “υπερασπίστηκε την ακεραιότητα του εισαγγελέα… όπως και όλων των Πορτογάλων Eισαγγελέων”), υποστήριξε ότι “εάν ο Σώκρατες δεν είχε διαπράξει παράνομες πράξεις, δεν θα λάμβανε χώρα η δίκη του” και ότι οι Πορτογάλοι πρέπει να αποφασίσουν “αν επιθυμούν την δίωξη των διεφθαρμένων πολιτικών, αν θέλουν να πιστέψουν την Αστυνομία ή τους κλέφτες”.

Ε δεν τον είπε και αφελή κιόλας. Μόνο κλέφτη και διεφθαρμένο τον είπε. Εκφράσεις που κατά την ΕΝΔΕ καλύπτονται απολύτως από την ελευθερία της έκφρασης εκφερόμενες από ένα Εισαγγελέα εις βάρος ενός κατηγορουμένου επί εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας.

[Δεν έχω βέβαια και καμία απαίτηση από το δσ της ΕΝΔΕ να γνωρίζουν πορτογαλικά. Ίσως να μην ήξεραν τι υπέγραφαν οι άνθρωποι].

Τεκμήριο αθωότητας; Κώνστας κατά Ελλάδος; Ντιν ντιν ντιν ντιν!

Επαναλαμβάνω τη στερρά μου πεποίθηση:

Η μεγάλη πλειονότητα του δικαστικού κόσμου δυσφορεί, ξεκαρδίζεται ή φρίττει με την έγκληση Θάνου κατά #Tsaky. Μην έχετε καμία αμφιβολία.