1.
Αυτός που έχει την δύναμη, είναι αυτός που δεν την δείχνει.
Αυτός που δείχνει δύναμη, είναι αυτός που δεν την έχει.
Πουκάμισα έξω, υφάκι Τσακ Νόρρις, ταπεινώσεις ανθυποανύπακρτων Νταισελπμλουμ, λάγνο βλέμμα στις κάμερες, θεατρινισμοί, τσαμπουκάδες κτλ. κτλ. ενώ από την άλλη
ο βαρετά ντυμένος Δρ.Σόιμπλε, περιμένει στοϊκά με μειδίαμα παιδί-είναι-άστο-να-παίξει-λίγο στο αναπηρικό καροτσάκι του τον ποζερά να τελειώσει στα γουoρχωλικά 15′ το νουμεράκι του, να πάρει όσα τηλέφωνα ξαναμμένων κορασίδων προλάβει, και μετά να πάει -off camera και ασφαλώς βρυχώμενος- με την λευκή σημαία του στον Δρ. και να παραδωθεί άνευ όρων…
2.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να αποφύγεις την αυτογελοιοποίηση είναι να μιλάς λίγο και να λες μόνο ό,τι μπορείς να κάνεις.
Ο Σόιμπλε σε όλη αυτήν την διαπραγμάτευση είπε όλη και όλη μια λέξη, που όμως μπορούσε να την υποστηρίξει: όχι. Ο Βαρουφάκης από την άλλη μας είπε τα πάντα – από ρεύματα αλλαγής που θα παρασύρουν όλη την Ευρώπη μέχρι διεθνείς συσκέψεις χρέους – για να καταλήξει ύστερα από περίπου 500 gazillion λέξεις να πει τις εξής δυο: ό,τι πείτε.
3.
Όσο καλή και να είναι η ατάκα σου, δολοφονική γίνεται μόνο όταν την πεις στο τέλος και όχι στην αρχή.
Η καλύτερη ατάκα του Β. στο duel ήταν το “δεν αναγνωρίζουμε την τρόικα” που όμως είπε στην αρχή και τώρα δεν θυμάται κανένας. Σ., από την άλλη, στο τέλος της διαπραγμάτευσης: “Η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ούτως ή άλλως δυσκολίες να εξηγήσει πράγματα στους ψηφοφόρους της, εμείς δεν θέλουμε να της προσθέσουμε και άλλες”. Τι πονάει περισσότερο;
ΥΓ1.
Όσο για τον Βαρουφάκη, του ταιριάζει απόλυτα ο στίχος του Δ.Σαββόπουλου:
“Στην φοιτητριούλα που σε έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή
τζάμπα χαραμίζει, θα παω να της πω,
τον νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό”
ΥΓ2.
Σχετικά με το 1. και το 2. χαρακτηριστική είναι η σχεδόν θρυλική συνέντευξη Β. στο bbc η οποία στην Ελλάδα θεωρήθηκε άθλος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια ατυχέστατη επίδειξη αδυναμίας και αποδοχή ήττας: ο Σ. προφανώς δεν έχει καμμία ανάγκη να βγει στο bbc να “εξηγήσει τι εννοεί” λες και θέλει να τα ξαναβρεί με γκόμενα που τον χώρισε επειδή πέταξε καφρίλα και να κατηγορεί το ίσως πιο έγκυρο τηλεοπτικό δίκτυο στον κόσμο ότι παραποιεί τα λεγόμενα του.
Έγραψες.
Πρέπει να είχες διαβάσει και την σημερινή Αυγή, τους πήραμε και τα σώβρακα λέει.
καλά φαντάζομαι…σε κάτι τέτοια η αριστερά δεν πιάνεται. Ο Όργουελ το περιγράφει τέλεια στο 1984.
Εδώ ένα 100% οργουελικό βιδεάκι με την αγέρωχη Ζωή να εξυμνεί (από σκονάκι και υπό το βλέμμα του αναπόφευκτου Άη-Γιώργη που σφάζει δράκους και δεν συμμαζεύται) τον freedom fighter Πάκη που -σύμφωνα με την ριζοσπαστική αριστερά- λειτούργησε σαν πυξίδα δημοκρατικής εγρήγορσης (μλκ πού τα βρίσκουν;;;) τον Δεκέμβρη του 2008. Enjoy (4’30 – 5’00 αν βαριέστε να το δείτε όλο).
Βερεσέμος…
https://www.youtube.com/watch?v=XHmuZ2mRs1s
Snap, η επικαιρότητα δεν άργησε να σε επαληθεύσει, όπως και τον Σοιμπλε.
Το περιεργο δεν ειναι οτι υπαρχει εσωκομματικη αντιδραση και κριτικη, αλλα οτι δεν εχουν πεσει να φανε τους υπευθυνους αυτης της αλλαγης πορειας. Αλλα γλυκαινεται ο κοσμος με την εξουσια, εχουμε και τα κλασικα διπλα μετρα και σταθμα κτλ κτλ
Παντως, η πιο ακριβοδικαιη και υπομονετικη γνωμη που εχω ακουσει τελευταιως σχετικα ειναι οτι, ΟΚ, ειναι καινουριοι, συμπαθεις-αντιπαθεις, δεν εχουν δοκιμαστει πολυ, δινεις ενα περιθωριο (“αβαντα” λεει, που αποτι καταλαβαινω σημαινει ακριβως αυτο), να μας δειξουν τι θα κανουν στην πραξη.
Βεβαια για μενα το γελοιο θεαμα των κουφιων υποσχεσεων μου προκαλει αλλεργια και το θεωρω ήδη πραξη που τους ριχνει στην εκτιμηση μου, αλλα τελοσπαντων ετσι παιζεται το παιχνιδι σε αυτη την χωρα, ολοι ετσι το παιξανε ως τωρα, τι να κανουμε.
Τελοσπαντων, να δουμε αν θα πρεπει να φαμε πολλη ποζερια στην μαπα ακομα, ή αν φτανει η ξεφτιλα που εφαγαν (φαγαμε!) και περιγραφει ο Σναπ και ο John Oliver.
Η έκθεση ιδεών με τις μεταρρυθμίσεις που έστειλε ο Βαρουφάκης είναι περίπου αυτά που θα περίμενα από έναν τεχνοκρατικό κεντρώο χώρο.
Παρόμοια είναι τα συμπεράσματά μου διαβάζοντας και τη συμφωνία που υπέγραψε την Παρασκευή.
Μένει ασφαλώς να αποδείξουν ότι γνωρίζουν και μαθηματικά. Μήπως, αντί να τούς κοροϊδεύουμε, πρέπει να τούς στηρίξουμε σε αυτήν την κατεύθυνση?
Δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί. Από όσο μού έχουν δείξει ως τώρα οι πράξεις τους (όχι η εσωτερική ρητορική τους), προτιμώ
αυτούς στο κέντρο από το ΠΑΣΟΚ.
Το ερώτημα επομένως είναι: τους δουλεύουμε ψιλό γαζί για την ανακολουθία τους ή τούς στηρίζουμε και τούς βοηθάμε (δεν εννοώ να τούς ψηφίσουμε)?
γιατι οχι, σημειωνουμε την ανακολουθια, αλλα στηριζουμε ο,τι καλη κινηση κανουν. Τελικα, και στην πολιτικη, δεν φτανει να κανεις το σωστο αλλα πρεπει να το κανεις για τους σωστους λογους. Ωστε να εμπιστευομαστε οτι θα το ξανακανεις οταν χρειαστει.
Σωστα. Στήριξη καθε συγκεκριμένης καλής κίνησης ειναι η ενδεδειγμένη στάση.
Οχι ομως γενική και εκ των προτερων στηριξη στο πλαισιο μιας δηθεν ομοψυχίας.
Ο κοινοβουλευτισμός χρειαζεται αντιπολιτευση για να λειτουργήσει σωστα.
Κατα τη γνωμη μου ειναι επικινδυνο το κλίμα που τείνει να κυριαρχήσει τελευταια: οτι δηλαδη ολοι οφείλουν να στηρίζουν την κυβερνηση, εθνική προσπαθεια κλπ.
Εκτος του οτι ενισχύεται ετσι η παράνοια που καλλιεργεί η κυβερνητική προπαγανδα (περι εθνικού τσαμπουκά, νίκης κατα των Γερμανών, τέλος της λιτότητας και του Μνημονίου κλπ), δημιουργείται και μια ανθυγιεινη για τους θεσμούς αντίληψη: οτι δηλαδη εχουμε ΕΘΝΙΚΗ κυβερνηση, που πρεπει ολοι να στηρίζουμε, και οχι κοινοβουλευτικη δημοκρατια, με ισχυρό θεσμικό πόλο την αντιπολιτευση.
Ας μην ξεχναμε οτι κατι τέτοιες αντιλήψεις αποτελουν τη βαση του Εθνολαικισμου, και εχουμε δυστυχώς μπόλικο απο αυτόν!
Νταξει, δεν θα ηταν κακο στην Ελλαδα να ειχαμε λιγο παραπανω σεβασμο στον θεσμο του πρωθυπουργου.
Αλλα εχεις δικιο οτι αυτο που φαινεται να διαμορφωνεται ειναι μια παρανοια, ενα επικινδυνο groupthink. Αφηνουμε τον πρωθυπουργο να δρασει εκ μερους μας, και φυσικα δεν αμφισβητουμε την νομιμοποιηση του να κυβερνησει, ειδικα εν μεσω διαπραγματευσης, αλλα δεν σημαινει οτι αφηνουμε τα λαθη να περνανε απαρατηρητα. Ακομα και η πιο καλοπιστη συμπεριφορα δεν σημαινει ελλειψη κριτικης, αλλα δημιουργικη κριτικη.
Σωτήρη, Α.Ν.,
Βέβαια, αντιπολίτευση πρέπει να τούς γίνεται. Σκέφτομαι όμως (το συζητάω δηλαδή) ότι η υπεύθυνη αντιπολίτευση θα πρέπει να τούς σπρώχνει προς το κέντρο και όχι προς τα αριστερά.
Για αυτό αναρωτιέμαι μήπως δεν πρέπει να τούς δουλεύουμε για κωλοτούμπες και τέτοια, ιδίως από τη στιγμή που έχουν ένα σωρό ψηφοφόρους που αποφασίζουν με το συναίσθημα.
Από την άλλη, νομίζω καταλαβαίνω και αυτά που έγραψε ο Α.Ν.
Είναι ίσως η μόνη φορά που ποστάρο βίντεο του ΚΚΕ αλλά έχω πεθάνει από το γέλια.
Τώρα τα σπάμε και με τον Ευρωπαϊκό νότο.
Υπάρχουν πάντως ομοιότητες με την δεκαετία του 90 και τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Και τότε την χώρα μας είχε συνεπάρει μια sui generis αφήγηση που είχε την ίδια απήχηση σε αριστερά και δεξιά και ήταν ελάχιστα κατανοητή στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το σύνολο του πολιτικού κοσμου και των ΜΜΕ εξέφραζαν λίγο πολύ τις ίδιες θέσεις με μικροδιαφορές σαν φύλο συκής.
Το θέμα είναι ότι τότε η κατάσταση δεν εκτροχιάστηκε εντελώς (όπως έχει συμβεί παλαιότερα στα βαλκάνια ή πιο πρόσφατα στην Μ.Ανατολή) και η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να πάρει καμμία δύσκολη απόφαση πέρα από το να στείλει τοστ και τον τσακνή για συναυλίες στους χειμαζόμενους σερβους. Ας αναλογιστούμε όμως πώς μπορεί να είχαμε μπλέξει σε περίπτωση επιπλοκής όπου θα χρειαζόταν η χώρα να αναλάβει δράση/πάρει σοβαρές αποφάσεις…Τι δυνατότητες ελιγμών θα είχε η τότε κυβέρνηση στο πλαίσιο υστερίας και παραλογισμού; (που η ίδια είχε συνδιαμορφώσει).
Νομίζω ότι τώρα ζούμε κάτι αντίστοιχο. Η κυβέρνηση δεν έχει αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ (ακόμα και συντηρητικά) είναι εξαιρετικά επιεική*, ο λαός ασπάζεται μαζικά (με σιγοντάρισμα και της κυβέρνησης) θέσεις και ερμηνείες που εκτός Ελλάδας δεν έχουν καμμία απήχηση… (φτάσαμε στο σημείο να επικαλούμαστε “την αξιοπρέπεια μας” για να ζητήσουμε από τους σλοβάκους να ξεγράψουν όσα μας δάνεισαν)
*
http://www.iefimerida.gr/news/191695/reuters-oi-ellines-aktinovoloyn-apo-yperifaneia-eno-i-hora-parapaiei-stin-kopsi#ixzz3TSKoCqWk
Σωστά αυτά που γράφεις αλλά προφανή. Σε εμένα σε εσένα και σε μια πολύ μικρή μειοψηφία. Αυτό είναι που μου κάνει εξαιρετικά σημαντική εντύπωση. Γιατί να συμβαίνει άραγε; Τη δεκαετία του 90 υπήρχε τουλάχιστον το ελαφρυντικό της περιορισμένης διάχυσης της πληροφορίας και του πλήρη ελέγχου της από τα Ελλαδικά κέντρα εξουσίας. Τώρα υπάρχει τεράστια διαθεσιμότητα πληροφορίας. Άρθρα του ξένου τύπου μάλιστα μεταφράζονται και στα Ελληνικά και προβάλλονται και στα ντόπια μέσα.
υ.γ. Μου θύμησες όταν αρχές της δεκαετίας του ’00 έφυγα για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας. Η πρώτη μου αποκλειστική επαφή με τα ξένα μέσα ήταν ένα πραγματικό σοκ. Ευτυχώς το ίντερνετ δεν ήταν καθόλου διαδεδομένο τότε στον Ελλαδικό χώρο (νομίζω μόνο το αδιάφορο alter είχε livestream κάποιες ώρες και οι περισσότερες εφημερίδες δεν θυμάμαι να είχαν δικά τους sites – μόνη ενημέρωση από in.gr) και έτσι η μετάβαση υπήρξε απότομη και καθοριστική.
Μιας και αναφέρθηκες στις αρχές των 00ς, θυμήθηκα και εγώ τον εαυτό μου τότε, επηρεασμένο από τους μεγάλους φουτουριστές και οραματιστές 1950-1980 (τον Αρθούρο Κλαρκ, τον William Gibson, τον Clive Sinclair, τον John McCarthy, τον Alan Kay κτλ) πίστευα ότι, εξελισόμενο, το Ιdερρνετ θα οδηγούσε σε μια νέα Αναγέννηση παρέχοντας άμεση πρόσβαση στην πληροφορία και στην γνώση, ώστε πλέον οι γελοιότητες που έβλεπα στα ελληνικά ΜΜΕ της εποχής θα αποτελούσαν παρελθόν.
15 χρόνια αργότερα είναι πλέον σαφές σε όλους νομίζω ότι το Διαδύκτιο αντί να οδηγήσει σε Αναγέννηση οδήγησε στον νέο Μεσαίωνα τον οποίο ζούμε. Αυτό που είχε οραματισεί πρώτος ο μεγάλος Doug Engelbart, τους Η/Υ και τα Δίκτυα σαν μέσα διεύρυνσης του ανθρώπινου εγκεφάλου (το ερευνητικό του κέντρο το ονόμασε Augmentation…), θυμίζει την ρήση της Πυθίας στον στρατηγό που πήγε να πάρει χρισμό πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του: “Θα συντρίψεις ένα ολόκληρο στρατό με αυτήν την εκστρατεία” του είπε και αυτός με χαρά ξεκίνησε, για να αντιληφθεί πολύ αργά ότι η Πυθία εννοούσε τον δικό του στρατο…
Για να επανέλθω λοιπόν στην ερώτηση σου: ναι, το ίντερνετ διευρύνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, όπως οραματιζόταν ο Engelbart, αλλά δυστυχώς διευρύνει αυτό που ήδη υπάρχει σε αυτόν με συνέπεια αυτό που ζούμε σήμερα, τον νέο μεσαίωνα: τον πλήρη διαχωρισμό και την απόλυτη μη-επικοινωνία μεταξύ των λίγων της υψηλής γνώσης και κουλτούρας και της μάζας των λαζόπουλων. Οι λίγοι με Αριστοτέλη και Βιργίλιο στα παν/μια και τα μοναστήρια και οι πολλοί με τα φυλαχτά, τις μάγισσες, τις δυσιδαιμονίες κλτ κτλ.
Δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαίο ότι οι διάφορες παλαβομάρες τύπου tea party, Front National, UKIP κτλ ήρθαν στο προσκήνιο (και σύντομα στην εξουσία) την ίδια εποχή που έγινε το μπουμ του ίντερνετ, των κοινωνικών δικτύων κτλ.
ΤΟ ίντερνετ πολλαπλασιάζει την μαλακία, την βλακεία, την παράνοια, την παλαβομάρα με ρυθμούς και αποτελεσματικότητα ανήκουστες στον 20ο αιώνα και εν τέλει οδηγεί σε δημόσιες σφαίρες και κοινωνίες ασύμβατες με τις κοινβουλευτικές δημοκρατίες του 20ου αιώνα. Η Ελλάδα δεν είνα τίποτα περισσότερο από το προοίμιο αυτών που έρχονται στην δύση…
Σύμφωνοι πως το ιντερνετ διευρύνει αυτό που ήδη υπάρχει σε κάθε εγκέφαλο. Αυτή είναι και οι δική μου εντύπωση και νομίζω πως αυτό ευθυγραμμίζεται με αυτό που ισχυρίζονται οι σύγχρονοι congitive scientists. Το ερώτημα που δεν μπορώ να απαντήσω είναι το γιατί υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι με αυτό το κακό υλικό στον εγκέφαλο τους.
καλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί να έχει δίκιο το Μέγκα…Και για τον Πήτερ Σέλλερς στο Πάρτυ μπορείς να πεις ότι “έκλεψε την παράσταση”…