Το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου δεν υπνώττει, αλλά γρηγορεί! Πιστό στην μάχη του κατά της ελευθερίας του λόγου, εξέδωσε την αυτοεξευτελιστική απόφαση ES κατά Αυστρίας (Οκτ 2018).
Η κυρία Ελισσάβετ Σ. διώχθηκε βάσει του άρ. 188 αυστρΠΚ (περιφρόνηση θρησκευτικών διδασκαλιών), που ορίζει τα εξής:
Wer öffentlich eine Person oder eine Sache, die den Gegenstand der Verehrung einer im Inland bestehenden Kirche oder Religionsgesellschaft bildet, oder eine Glaubenslehre, einen gesetzlich zulässigen Brauch oder eine gesetzlich zulässige Einrichtung einer solchen Kirche oder Religionsgesellschaft unter Umständen herabwürdigt oder verspottet, unter denen sein Verhalten geeignet ist, berechtigtes Ärgernis zu erregen, ist mit Freiheitsstrafe bis zu sechs Monaten oder mit Geldstrafe bis zu 360 Tagessätzen zu bestrafen.
Η διάταξη τιμωρεί την περιφρόνηση και τον χλευασμό (!), όταν είναι πρόσφορα να προκαλέσουν “δεδικαιολογημένη ενόχληση”. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια διάταξη εντελώς αόριστη, που προστατεύει ευαίσθητους ψυχικούς κόσμους και μουσκεμένα μαξιλάρια από την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων. Το ομολογεί άλλωστε το Ιδεοδικείο στην παρ. 53 της απόφασης:
presenting objects of religious worship in a provocative way capable of hurting the feelings of the followers of that religion could be conceived as a malicious violation of the spirit of tolerance.
Πληγωμένα αισθήματα λοιπόν, αυτό είναι το έννομο αγαθό του ψευδεγκλήματος.
Ποιο ήταν τώρα το ψευδέγκλημά της Ελισσάβετ;
Ότι το 2009 είχε δώσει σειρά διαλέξεων σχετικά με τα θεμέλια του Ισλάμ για λογαριασμό του (νυν συγκυβερνώντος με 26%) Αυστριακού Κόμματος Ελευθερίας. Σε μία από τις διαλέξεις αυτές, είπε τα εξής εγκληματικά λόγια:
I./1. Eines der großen Probleme, die wir heute haben, ist dass Mohammed als der ideale Mann, der perfekte Mensch, der perfekte Muslim gesehen wird. Das heißt, das oberste Gebot für einen männlichen Moslem ist es, Mohammed nachzumachen, sein Leben zu leben. Das läuft nicht nach unseren sozialen Standards und Gesetzen ab. Weil er war ein Kriegsherr, hatte einen relativ großen Frauenverschleiß, um das jetzt einmal so auszudrücken, hatte nun mal gerne mit Kindern ein bisschen was. Und er war nach unseren Begriffen kein perfekter Mensch. Damit haben wir heute riesige Probleme, weil Muslime mit der Demokratie und unserem Wertesystem in Konflikt geraten…
2. Die wichtigsten von allen Rechtsschulen anerkannten Hadith-Sammlungen: Die allerwichtigste ist die Sahih Al-Bukhari. Wenn eine Hadith nach Bukhari zitiert wurde, dann können Sie sicher sein, dass es alle Muslime anerkennen. Und in der Al-Bukhari ist auch blöderweise das geschrieben mit der Aisha und dem Kindersex…
II./ Ich erinnere mich an meine Schwester, das hab ich schon ein paar Mal erzählt, als [S.W.] in Graz ihren berühmten Sager gemacht hat, ruft mich meine Schwester an und sagt: “Um Gottes willen. Hast du ihr das gesagt?” Worauf ich gesagt habe: “Nein, ich war’s nicht, aber es ist nachzulesen, es ist nicht wirklich ein Geheimnis. ” Und sie: “Das kann man doch so nicht sagen.” Und ich: “Ein 56-Jähriger und eine 6-Jährige ? Wie nennst du das? Gib mir ein Beispiel? Wie nennen wir das, wenn’s nicht Pädophilie ist?” Sie: “Na ja, das muss man ein bisschen umschreiben, diplomatischer sagen.” Meine Schwester ist symptomatisch. Das haben wir schon so oft gehört. “Das waren doch andere Zeiten” – das war damals nicht o.k., und es ist heute nicht o.k. Punkt. Und es passiert heute auch noch. So was ist nie gutzuheißen. Sie legen sich alle eine Wirklichkeit zurecht, weil die Wahrheit so grausam ist…“
Εν συντομία, η Ελισσάβετ είπε ότι δημιουργείται πρόβλημα από το γεγονός ότι ο Μωάμεθ για τους μουσουλμάνους είναι πρότυπο ιδανικού ανδρός, την στιγμή που δεν ήταν καθόλου ιδανικός άνθρωπος. Για παράδειγμα, είχε το κατιτίς του με τα παιδιά. Ένας 56χρονος που παντρεύεται μια 6χρονη, την Αϊσέ, μπορεί να ονομαστή μόνο παιδοφιλία. Κάτι τέτοιο δεν ήταν εντάξει τότε ούτε και είναι εντάξει σήμερα. Τελεία και παύλα.
Τελεία και παύλα.
Το αυστριακό Ανώτατο Δικαστήριο επεκύρωσε την καταδίκη. Κάτσε να σας βάλω λίγο την απορριπτική απόφαση να γελάσετε:
Nach den Urteilsannahmen stand bei den inkriminierten Äußerungen der Angeklagten nicht die sachliche Auseinandersetzung mit dem Islam oder dem Phänomen Kinderehe im Vordergrund, sondern die Diffamierung des Propheten Mohammed in Bezug auf eine diesem unterstellte, bloß aus dem Vollzug der Ehe mit einem vorpubertären Kind abgeleitete (gesellschaftlich verpönte) Sexualpräferenz, um ihn als der Achtung der Menschen unwürdig darzustellen. Nicht verkennend, dass die Frage sexueller Kontakte von Erwachsenen zu Unmündigen ein Thema von besonderem öffentlichen Interesse ist, leisteten die Äußerungen der Antragstellerin keinen Beitrag zu einer solchen Debatte, weil sie mit dem Vorwurf der Pädophilie primär – bar jeder Sachlichkeit – auf eine Diffamierung des Propheten Mohammed abzielten.
Mit der Wiederholung ihrer Rechtsmittelbehauptung, sie habe im Rahmen politisch konnotierter Veranstaltungen nur „hinterfragt“, ob der Prophet Mohammed „pädophil“ sei, vermag die Antragstellerin auch beim Obersten Gerichtshof keine erheblichen Bedenken im Sinn des § 281 Abs 1 Z 5a StPO gegen den vom Erstgericht angenommenen und auch vom Berufungsgericht für mängelfrei begründet und unbedenklich erachteten Bedeutungsinhalt ihrer Äußerungen zu erwecken. Dieser wurde aus deren Wortlaut, der gängigen Definition von Pädophilie (als primäre sexuelle Ansprechbarkeit durch vorpubertäre Kinderkörper) und dem Umstand abgeleitet, dass der Begriff verwendet wurde, obwohl im Leben des Propheten Mohammed bloß eine sexuelle Beziehung mit einer Frau im Kindesalter (Aisha) belegt ist, die im Rahmen der mit dieser geschlossenen Ehe viele Jahre bis zu seinem Tod aufrecht blieb, obwohl die Frau zum letzteren Zeitpunkt der Pubertät schon entwachsen war.
Τι διαβάζουν τα μπιρμπιλωτά ματάκια μας. Η καταδικασθείσα, μας λέει το αυστριακό Ακυρωτικό, είπε τον Μωάμεθ παιδόφιλο, απλώς και μόνο επειδή παντρεύτηκε μια προέφηβη (!). Την ενδιέφερε, λέει, πρώτα και κύρια να τον δυσφημήση ως παιδόφιλο και όχι να συνεισφέρη στην δημόσια συζήτηση περί παιδοφιλίας. Και τον είπε τον κακόμοιρο τον Προφήτη παιδόφιλο, παρόλο που είχε ο άνθρωπας μία όλη κι όλη γενετήσια σχέση με παιδί (!), το οποίο μάλιστα παντρεύτηκε για κάμποσα χρόνια.
Τα διαβάζω και γελάω.
Το
ΙσλαμοδικείοΙδεοδικείο στην αξιοθρήνητη παρ. 57 της απόφασής του έκρινε ως εξής:the Court considers that the impugned statements were not phrased in a neutral manner aimed at being an objective contribution to a public debate concerning child marriages, but amounted to a generalisation without factual basis.
Όχι μόνο λοιπόν έθιξε τα ευγενή συναισθήματα των πιστών μουσουλμάνων η κακιά η Ελισσάβετ, αλλά, ο δε μέγιστον, οι ισχυρισμοί της δεν είχαν οντική βάση, μας λένε οι Ιδεοδίκες. Για να δούμε λοιπόν τι έλεγε η ίδια η Αϊσέ:
Narrated ‘Aisha:
that the Prophet married her when she was six years old and he consummated his marriage when she was nine years old, and then she remained with him for nine years (i.e., till his death).Δεν ξέρω πού σπούδασαν ισλαμικό δίκαιο οι Ιδεοδίκες και αν θεωρούνται εντός του Ισλάμ μεγαλύτερες αυθεντίες από τον Αλ Μπουχάρι. Εμένα, που δεν είμαι χαδιθολόγος, μου φαίνονται αρκετά πειστικά για οντική βάση τα λόγια της Αϊσές.
Εγώ τα έχω πει βέβαια, έξι χρόνια πριν:
Η καθύβριση θρησκευμάτων πρέπει ως έγκλημα να καταργηθή. Το θρησκευτικό συναίσθημα δεν είναι πρόσφορο αντικείμενο προστασίας του Ποινικού Δικαίου. Ο εσωτερικός κόσμος δεν προστατεύεται, αλλά υπερισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, ειδικά όταν αναφερόμαστε είτε σε πρόσωπα νεκρά εδώ και πολλούς αιώνες είτε αμφισβητήσιμης ύπαρξης. Πολύ περισσότερο δεν προστατεύονται από τον χλευασμό έθιμα, πρακτικές, κοσμοθεωρίες.
Και γαμήσια, θα προσέθετα.
Παιδιά, δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε όλοι/όλες/όλα φιλελεύθεροι/ες/α. Δεν θα γίνουν και κλέφτες στα γεράματα οι Ιδεοδίκες.
ειλικρινα ποιο ειναι το ποϊντ τους, οτι παιδοφιλος λεγεσαι μονο αν το κανεις συστηματικα?
Καλά, μιλάμε ότι είσαι έτοιμος για ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΙΟ!
Όσο βλέπω ότι ασχολείσαι με τέτοια ζητήματα, μένω άναυδος…
Διακρινω μερικες μικρες σντιφασεις σε οσα γραφει επι των ζητηματων αυτων ο χερ Αναγνωστοπουλος.
Αναφερθηκε οτι “η παιδεραστια δεν ηταν Οk τοτε και δεν ειναι Ok και σημερα”.
Λαθος. Η ευρωπαικη και δυτικη ηθικη δεν ισχυει και δεν ισχυε παντου και παντα τοπικα και χρονικα.
Ηταν και παραηταν Οk η παιδεραστια στην Αραβια του 7ου αιωνα.
Επιπλεον, ειναι και παραειναι και ΣΗΜΕΡΑ Ok η παιδεραστια σε παρα πολλες μουσουλμανικες χωρες, στις οποιες δεν υπαρχει νομιμο ηλικιακο οριο συναινεσης, και απαιτειται μονο γαμος, δηλαδη ο παιδεραστης να λαβει το κοριτσι ως μια εκ των νομιμων συζυγων.
Αυτο επιτρεπεται στις χωρες της αραβικης χερσονησου, στο Αφγανισταν, στο Πακισταν, στο Σουδαν και στη Λιβυη.Σε αλλες παλι απαγορευεται τυπικα απο το νομο, αλλα ειναι κοινη πρακτικη στην κοινωνια. Εξαιρεση ειναι κυριως καποια μουσουλμανικα κρατη που κυβερνηθηκαν ή κυβερνωνται με σιδηρα γροθια απο κοσμικες δικτατοριες, οπως η Αιγυπτος και η Συρια.
Εν τελει το Ισλαμ δεν ενσωματωσε την ηθικη του Προφητη, αλλα των κοινωνιων στις οποιες γεννηθηκε και ριζωσε.
Ερωτατωνται οθεν οι πασης φυσεως χαζοχαρουμενοι φιλελεδες: Γιατι ανεχονται μεταναστευση, νομιμη και παρανομη, πληθυσμων και θρησκευτικων ομαδων των οποιων τα ηθη ειναι τοσο ριζικα και διαμετρικα αντιθετα απο τα δικα μας, ωστε να θεωρουν φυσιολογικα πραγματα που εμεις θεωρουμε ως βαρυτατα εγκληματα και ποταπες διαστροφες, οπως και το αντιστροφο;
Δεν καταλαβαινουν τι βομβα ειναι αυτο στα θεμελια των ευρωπαικων και δυτικων κοινωνιων;
Οι δικαστες της Βιεννης και του Στρασνουργου κατ’ ιδιαν προφανως συμφωνουν μαζι μας, ειναι και αυτοι υπερ της ελευθεριας του λογου και πιστεουν οτι το Ισλαμ ειναι κωλοθρησκεια.
Και τοτε γιατι εβγαλαν τετοιες αποφασεις, αιτιολογωντας τις μαλλιστα με τετοιες πομπωδεις σοφιστειες που προσβαλλουν την κοινη λογικη;
Πολυ απλα, οι δικαστες αποφασισαν με βαση το ορθοδοξο δογμα της Οικονομιας: Το μη χειρον βελτιστον. Σκεφθηκαν, “Εδω εχουμε ηδη θηριωδεις πληθυσμους μουσουλμανων στην Ευρωπη που αυξανονται συνεχως. Και ειναι και ευεξαπτοι παναθεμα τους. Αν αφησουμε την καθε Ελισαβετ να μιλαει, τοτε θα εξεγερθουν και θα γινει της πουτανας το καγκελο στην Ευρωπη. Ας τους κατευνασουμε λοιπον για να εχουμε το κεφαλι μας ησυχο.”
Στο Βυζάντιο οι γάμοι με 12χρονες νύφες ήταν συχνό φαινόμενο. Στην αυστηρών ηθών Βικτωριανή Βρετανική Αυτοκρατορία μόλις το 1891 αύξησαν το όριο ηλικίας για τις νύφες στα 10 έτη (Age of Consent Act, 1891) για την Ινδία. Στην ΜΒ μέχρι το 1875 η ηλικία συναίνεσης ήταν τα 12.
Ανάλογα όρια ίσχυαν λίγο πολύ παντού. Ο γενικός κανόνας ήταν ότι άμα έχει περίοδο, επιτρέπεται το σεξ. Σε κάποιες παραδόσεις υπήρχε και αυστηρό ηλικιακό όριο (συνήθως τα 12 ή 13), σε κάποιες υπήρχε, αλλά με εξαιρέσεις και σε κάποιες η περίοδος ήταν το μόνο σύνορο ανηλικότητας.
Επίσης πολύ συχνό φαινόμενο ήταν οι γάμοι με νύφες (ή και γαμπρούς) σε παιδική ηλικία οι οποίοι ολοκληρώνονταν σε μεταγενέστερο χρόνο. Αφού είχε περίοδο η νύφη για παράδειγμα.
Το να λέει κανείς ότι ο γάμος με 6χρονη δεν ήταν εντάξει τότε είναι παντελώς ανιστόρητο.
Από την Jewish Encyclopedia του 1906:
Τι είναι η ketannah;
Πάμε και στο Βυζάντιο όπου το όριο ήταν επίσημα στα 12, αλλά οι γάμοι νεώτερων ήταν συχνό φαινόμενο. Η Αγνή της Γαλλίας ήταν 8 όταν παντρεύτηκε τον Αλέξιο Β’ Κομνηνό και 11 όταν παντρεύτηκε το 63χρονο Ανδρόνικο Κομνηνό. Η Σιμωνίς Παλαιολογίνα δόθηκε ως νύφη στον Στέφανο Μιλούτιν στα 5 της. Ο σύζυγος της ήταν 40.
Όλα τα παραπάνω για να καταστεί σαφές ότι η προβληματική για την ελευθερία του λόγου απόφαση του ΕΔΔΑ δεν δικαιολογεί ανιστόρητα επιχειρήματα (“Κάτι τέτοιο δεν ήταν εντάξει τότε”) ή την έμμεση αποδοχή ισλαμοφοβικών και ακροδεξιών memes όπως η εικονογράφηση του παρόντος ποστ. Η απόφαση επιδέχεται αυστηρής κριτικής, σοβαρής και τεκμηριωμένης όμως.
Κάποιος συγχέει οντικές με αξιολογικές κρίσεις.
Ά, βρε Αναγνωστόπουλε…
Τι “οντικές” και κουραφέξαλα μας γράφεις πάλι?
Που στο διάολο βρήκες αυτόν τον όρο?
Κατά πρώτον, συγχέεις την ορολογία του Δικαίου με την ορολογία των Κοινωνικών Επιστημών.
Αλλά και με βάση το Δίκαιο να ασχοληθούμε, οι κρίσεις είναι 2 ειδών: α. Οντολογικές/Εμπειρικές και β. Δεοντολογικές/Κανονιστικές.
Οι πρώτες μπορούν να αποτελέσουν αποδεικτικά στοιχεία, ενώ οι δεύτερες όχι!
Το γεγονός δεν αντιδιαστέλλεται προς την κρίση, αλλά προς την απλή γνώμη, πίστη ή εκτίμηση που δεν έχει διυποκειμενική ισχύ και αντικειμενικό κύρος.
Κάνε γρήγορα ένα refreshing…
Θα ήταν μπερδεμα κύριε συνηγορε αν όταν σας επισημάνθηκε αλλού ο κοινός τόπος της πρακτικής αυτής στο Βυζάντιο δεν είχατε απορριψει το ενδεχόμενο να αφορούσε 9χρονα. Από τα εκεί γραπτά σας προκύπτει ότι αποδίδετε και οντικο περιεχόμενο. Ε, ως προς αυτό έχετε άδικο, αφορούσε 9χρονα ή μικρότερα. Χωριά ότι ακόμα και η πιο κοινή ηλικία γάμου την εποχή εκείνη, τα 12, είναι ξεκάθαρα στα όρια της παιδοφιλίας σήμερα.
Επειδή θέλετε και αξιολογικές κρίσεις όμως, αλλιώς κρίνεται μια πράξη όταν είναι επιλήψιμη αλλά αποτελεί κοινό τόπο κι αλλιώς όταν δεν αποτελεί. Εκτός αν είναι καλό να εξετάζουμε ποιο ήταν το ισχύον την εποχή εκείνη δίκαιο κι έθιμο μόνο όταν συζηταμε σφαγές αμάχων στο δεύτερο παγκόσμιο.
Ενταξει τοτε ηταν τοτε και τωρα ειναι τωρα. Στην δυση ξεπερασαμε ολα αυτα τα σχιζοφρενικα, και ερχονται τωρα εκατομμυρια οπισθοδρομικοι να μας ξαναεπαναφερουν στον μεσαιωνα. Τι χολερα ειναι αυτη παλι;