…πιθανοτατα θα ανεβασουν τις τιμες!
41 μετρα ανακοινωνει το υπουργειο αναπτυξης κατα της “ακριβειας”. Η ελλειψη ενημερωσης της ηγεσιας του υπουργειου απο οικονομολογους ειναι φανερη, και οχι μονο στην υιοθετηση του μη επιστημονικου ορου “ακριβεια”.
Τα μισα μετρα που βλεπω θα ανεβασουν το κοστος παραγωγων και εμπορων. Οταν ανεβαινει το κοστος απο οσο ξερω εγω το μονο που δεν κανουν οι τιμες ειναι να πεσουν. Ισως ξερουν αλλα οικονομικα στο υπουργειο βεβαια.
Αλλα κοιταξτε και τις αλλες ρυθμισεις:
– Στην επανεξέταση όλων των αδειών των εμπόρων των κεντρικών αγορών.
[…]
– Στην αυστηροποίηση του καθεστώτος χορήγησης αδειών λαϊκών αγορών.
Αρα χορηγωντας λιγοτερες αδειες σε εμπορους και λαϊκες αγορες θα εχουμε πτωση τιμων? Πραγματικα αυτοι οι συμβουλοι του υπουργειου ειτε ειναι οικονομικες ιδιοφυιες ειτε απλα δεν εχουν περασει ουτε καν εξω απο την πορτα καποιου οικονομικου πανεπιστημιου. Αποτελει κοινο τοπο στα οικονομικα η παρατηρηση οτι ο ανταγωνισμος ριχνει συνηθως τις τιμες. Αποτελει επισης κοινο τοπο οτι η μειωση του αριθμου των επιχειρησεων σε μια αγορα συνηθως μειωνει τον ανταγωνισμο. Παλι μηπως ξερουν κατι στο υπουργειο που δεν ξερουμε?
Σχετικο αρθρο της Ελευθεροτυπιας φαινεται επισης να αγνοει εντελως το πραγματικο προβλημα. Πουθενα δεν γινεται κουβεντα περι ανταγωνισμου. Λογικο ειναι η κυβερνηση να προσφερει τον “ελεγχο” και τα προστιμα ως λυση, αφου αυτα ζητανε οι εφημεριδες! Μαλιστα το αρθρο προσφερει και ενα τρανταχτο δειγμα ασχετοσυνης:
Στα λεγόμενα «αυστηρά μέτρα», περιλαμβάνεται η δημοσιοποίηση «μαύρης λίστας» επιχειρήσεων που «υπερβάλλουν» στις ανατιμήσεις. Βεβαίως, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα εφαρμοστεί ποτέ, καθώς προσκρούει στη νομοθεσία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.
Προσωπικο δεδομενο οι τιμες που ζητανε οι επιχειρησεις? Πρωτα απολα οι επιχειρησεις δεν ειναι φυσικα προσωπα για να εχουν προσωπικα δεδομενα! Κατα δευτερον οι τιμες ειναι δημοσια προσβασιμες σε ολους, μονο κρυφες δεν ειναι.
Ας δουμε ομως, αν αυτα τα μετρα διαδοσης πληροφοριας περι τιμων μπορει να ειναι οφελιμα.
α) μου φαινεται εντελως οπισθοδρομικη η ιδεα εκτυπωσης και διαδοσης δελτιου τιμων καθημερινα (!!). Μια ιστοσελιδα, οπως εχουμε συζητησει παλαιοτερα, φτανει και περρισευει για την ενημερωση του κοινου. Δεν υπαρχει λογος ουτε για περισσοτερα εξοδα ουτε για ζημια στο περιβαλλον.
β) Αμφιβαλλω για την αποτελεσματικοτητα της πληροφορησης. Οι Ελληνες δεν αγοραζουν φτηνα οχι επειδη δεν ξερουν που να τα βρουν, αλλα επειδη πασχουν απο μια περιεργη νοοτροπια, γνωρισμα αρκετων χωρών που πασχουν απο νεοπλουτισμο και επιδειξιομανια (κλικ στην αργεντινικης προελευσης Μαφαλντα κατω).
Στην Ελλαδα δεν αγοραζουμε το φτηνο γιατι θεωρειται ξεπεσμος, του μειωνει την αξια. Χαρακτηριστικα αυτης της νοοτροπιας διαποτιζουν καθε εκφανση του χαρακτηρα μας, απο το λεξιλογιο, τις φρασεις μας (Το φτηνο κρεας τα σκυλια το τρωνε) μεχρι τις συνηθειες μας.
Πρεπει επιτελους οι κυβερνησεις μας να ξεφυγουν απο τον πειρασμο να περιοριζουν την αγορα ακομα περισσοτερο για να φαινεται οτι κατι κανουν. Οπως εχουμε αναλυσει διεξοδικα ο πληθωρισμος στην Ελλαδα ειναι υψηλος λογω ελλειψης ανταγωνισμου. Αυτο που χρειαζεται δεν ειναι το κρατος να προσπαθει να μικροελεγχει τις τιμες. Αυτο που χρειαζεται ειναι να σταματησει να περιοριζει τις επιχειρησεις, να ανοιξει το εδαφος για περισσοτερους ανταγωνιστες και σκληροτερο ανταγωνισμο. Να σταματησουμε να νταντευουμε μη παραγωγικες επιχειρησεις, να παρατησουμε τον προστατευτισμο καθε μορφης. Και η ευχη θα ηταν οι Ελληνες να αρχισουν επιτελους να επιβραβευουν το καλο και φτηνο προϊον και οχι αυτους που πουλανε φυκια για μεταξωτες κορδελες…
Παρακαλώ πέστε μου:
Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ένας Σύλλογος Συνταξιούχων, λ.χ. ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Διπλωματικών Υπαλλήλων, σε καταναλωτικό Συνεταιρισμό, που να πετυχαίνει είτε άτοκες δόσεις σε αγαθά ή και ειδικές χαμηλές τιμές στα μέλη του;
Τι διαδικασία ακολουθείται; Τι σχετικά νομικά κείμενα υπάρχουν;
Μήπως κύριοι του ΚΚΕ, είναι καιρός πιά να πάρετε την πρωτοβουλία δημιουργίας ενός πανίσχυρου καταναλωτικού συνεταιρισμού, που να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος – για τα μέλη του – τις τιμές των καταναλωτικών αγαθών με τους επιχειρηματίες, οι οποίοι θα αρχίσουν να κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο τώρα τις επιχειρήσεις τους;
Ωραία τα παχιά σας λόγια κυρία Παπαρήγα στη συγκέντρωση της 15 Μαϊου στο Πεδίο του Άρεως.
Συμφωνώ μαζί σας στο «να πληρώσει η πλουτοκρατία». Όμως δεν προτείνετε κάτι πρακτικό. Αφήνετε τους οπαδούς σας με συρρικνωμένους μισθούς, να διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας.
Εκτός από λόγια, γιατί δεν παίρνετε μέτρα;
Γιατί θέλετε να επαναλάβετε τα ίδια λάθη της μονολιθικότητας και της συνθηματολογικής απραξίας που κάνατε και την περίοδο του 1944-1947, που είχατε τη δύναμη να επιβάλετε τη λύση που θέλατε μέσω των πανίσχυρων συνδικάτων σας και επιμείνατε στη «μάχη εκ παρατάξεως» του Ζαχαριάδη;
Γιατί δεν δημιουργείτε ένα πανίσχυρο «Καταναλωτικό Συνεταιρισμό του ΚΚΕ» με κάρτα των μελών του που θα εξασφαλίζει – μετά από διαπραγμάτευση από θέση ισχύος του ΚΚΕ με τους επιχειρηματίες – στα μέλη του, δηλαδή όσους Έλληνες πολίτες θελήσουν να γραφτούν, φτηνότερης τιμές ή άτοκες δόσεις σε όλα τα βασικά αγαθά, που κινδυνεύουν να ανέβουν απελπιστικά και να καταστρέψουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό των μισθoσυντήρητων και χαμηλοσυνταξιούχων;
Ποιος επιχειρηματίας – τώρα που κινδυνεύει να βάλει λουκέτο – θα έλεγε «όχι» σε μια τέτοια δελεαστική πρόταση εκ μέρους του «Καταναλωτικού Συνεταιρισμού του ΚΚΕ», αφού θα προσήλκυε δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες, μόνιμα ή έστω και ευκαιριακά μέλη του Καταναλωτικού Συνεταιρισμού;
Θα μπορούσε έτσι να υλοποιήσει το ΚΚΕ έστω και μέρος του προγράμματός του για «απάντηση του λαού στην πλουτοκρατία».
Θα έσωζε εκατοντάδες ή και χιλιάδες επιχειρήσεις από το λουκέτο.
Θα έδινε ελπίδα και λύση στο πρόβλημα των μισθοσυντήρητων που δεν έχουν φωνή (εκτός αν θεωρείτε ότι έχουν «φωνή» σαν και αυτή της διαδήλωσής σας στο Πεδίο του Άρεως – αραία, αραία για να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης).
Μήπως δεν φτάσαμε ακόμα στο χάλι της Αργεντινής (όπως φαίνεται στο βίντεο http://www.larisaportal.gr/diafora/argentina.php) για να πάρετε μια απόφαση προς την κατεύθυνση αυτή με τους «ευέλικτους μηχανισμούς της ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής και των λοιπών οργάνων του κόμματός σας.
Η ιστορία του Κ.Κ.Ε. ήταν μια ιστορία αποκλειστικά χαμένων ευκαιριών και λάθων επιλογών κυρία Παπαρήγα. Απλά δεν πρόκειται να το παραδεχτούν και να σας το εισηγηθούν αυτοί που είναι δίπλα σας, που νομίζουν ότι ζούν στο 1918. Αν δεν κουνηθείτε εσείς κυρία Παπαρήγα για να προστατέψετε τον απλό πολίτη που συνθλίβεται οικονομικά, μπορεί να κάνει την κίνηση αυτή κάποιο άλλο κόμμα, όπως το ΛΑÓΣ με τον πανέξυπνο Καρατζαφέρη και σκεφτείτε μετά τι ντροπή (Qué figura, qué figura!)
Κουνηθείτε κυρία Παπαρήγα (Move your head out of hour arse!).
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΕ:
• Παρακαλώ πέστε μου:
Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ένας Σύλλογος Συνταξιούχων, λ.χ. ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Διπλωματικών Υπαλλήλων, σε καταναλωτικό Συνεταιρισμό, που να πετυχαίνει είτε άτοκες δόσεις σε αγαθά ή και ειδικές χαμηλές τιμές στα μέλη του;
Τι διαδικασία ακολουθείται; Τι σχετικά νομικά κείμενα υπάρχουν;
Με τι επιχειρήματα και με τι δεδομένα μπορεί κανείς να κάνει μια απόλυτα πειστική εισήγηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου;
•
baskin
Μαΐου 8th, 2010 on 19:59
Θέτετε ένα σύνθετο και σημαντικό θέμα. Δεν γνωρίζω τα νομικά κείμενα, αλλά πιστεύω ότι οι μηχανισμοί που αναφέρετε δεν χρειάζονται ιδιαίτερη νομική υπόσταση για να λειτουργήσουν.
Το θέμα είναι κατ’ εμένα η συνειδητοποίηση της ισχύος του καταναλωτή ειδικά όταν συνεταιρίζεται. Πιστεύω ότι απλά χρειάζεται απαγκίστρωση από τον διακοσμητικό ρόλο που έχουν όλοι οι σύλλογοι και απευθείας επαφή και διαπραγμάτευση με τις επιχειρήσεις. Επιβράβευση αυτών των επιχειρήσεων που συμμετέχουν και απομόνωση των καρτέλ με ταυτόχρονη ανάπτυξη καταναλωτικής κουλτούρας.