ελευθερια-της-εκφρασης

Η ΕΡΤ απέθανε, ζήτω η νέα ΕΡΤ!

Στο μεσοδιάστημα του καθαρτηρίου όμως, ας δούμε λίγο τα (νομικά μόνο. Τα πολιτικά είναι πολύ πιο σοβαρά. Τα συναισθηματικά δεν τα σχολιάζω καν) επιχειρήματα όσων αντιτίθενται στο (έστω προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ:

1. Δεν συνέτρεχαν οι όροι έκδοσης ΠΝΠ.

Να πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά, όπως τα εξήγησε εύληπτα στο φατσαμπούκι ο φίλος μου και εκλεκτός συνάδελφος Αθανάσιος Τσιούρας:

Η ΕΡΤ καταργήθηκε με κοινή υπουργική απόφαση των ΥπΟικ και του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β-1414 της 11Ιουν13.

Αυτή η ΚΥΑ εξεδόθη κατά νομοθετική εξουσιοδότηση του άρ. 14Β Ν. 3429/2005 περί ΔΕΚΟ με τίτλο “Κατάργηση, συγχώνευση και αναδιάρθρωση Ν.Π.Ι.Δ. και δημοσίων επιχειρήσεων”. Το άρθρο αυτό είναι μνημονιακό, καθώς προσετέθη με τον εκτελεστικό του μνημονίου Ν. 4002/2011, και έχει ως εξής:

Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού: α) οι ανώνυμες εταιρείες με την επωνυμία […] «Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε. (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)» […], εφόσον επιχορηγούνται τακτικά από κρατικούς πόρους και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο είναι κύριο του συνόλου του καταβεβλημένου μετοχικού τους κεφαλαίου, μπορεί, αν επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό άμεσα ή έμμεσα ή αν επιδιώκουν παρεμφερή σκοπό ή για τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας τους: αα) να καταργούνται, να συγχωνεύονται ή να διασπώνται με απορρόφηση ή με σύσταση νέων εταιρειών ή με απορρόφηση και σύσταση νέων εταιρειών […]».

Ήδη λοιπόν εδώ και δύο χρόνια υπήρχε η δυνατότητα κατάργησης της ΕΡΤ με απλή ΚΥΑ. Όπερ και εγένετο. Η ΠΝΠ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την κατάργηση καθ’ αυτήν.

Εκείνο το φοβερό και τρομερό που άλλαξε η επίμαχη ΠΝΠ είναι την συναρμοδιότητα για την περίπτωση που η ΔΕΚΟ, εδώ η ΕΡΤ, δεν καταργείται απλώς, αλλά προβλέπεται μια διαδικασία συνέχισής της. Επειδή δηλαδή αντιδρούσε ο Μανιτάκης της ΔΗΜΑΡ, του αφήρεσαν την συναρμοδιότητα.

Η μεταβολή αυτή είχε μια πολύ συγκεκριμένη συνέπεια: αντί της κατάργησης, η κυβέρνηση μπορούσε να προβλέψη πλέον κατάργηση μετά συνεχίσεως. Είναι προφανές ότι οι διαμαρτυρόμενοι δεν έχουν έννομο συμφέρον να παραπονιούνται ότι δεν καταργήθηκαν απλώς, αλλ’ ότι με την ΠΝΠ δόθηκε επιπλέον πιθανότητα επανόδου στην ΕΡΤ.

Πού είναι λοιπόν η παραβίαση του Συντάγματος ως προς την κατάργηση; Πουθενά.

Καθ’ όσον αφορά το ζήτημα των προϋποθέσεων έκδοσης ΠΝΠ, μην τα ξαναλέμε, παραπέμπω εδώ και εδώ. Είναι τα μάλα αμφίβολο αν συνέτρεξαν οι συνταγματικές προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση αυτό το πανηγύρι πρέπει να σταματήση θάσσον ή βράδιον. Αλλά με την κατάργηση δεν έχει την παραμικρή σχέση.

Read moreΠερί ΕΡΤ επικήδειος

Αναρτήθηκε χθες στον ιστότοπο της Βουλής η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης για “την καταπολέμηση του ρατσισμού και των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”.

Με μια λέξη: η συγκεκριμένη πρόταση νόμου είναι πολύ καλύτερη από τις άλλες δύο προτάσεις, της ΝΔ και των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, για τμήμα των οποίων έχω εκφράσει σφροδότατες αντιρρήσεις εδώ. “Πολύ καλύτερη” υπό την έννοια “στους στραβούς ο μονόφθαλμος” βέβαια, αλλά σαφώς καλύτερη.

Τώρα που είπαμε και μια καλή κουβέντα, καιρός να την πάρουμε πίσω. Η πρόταση νόμου εμφανίζει σοβαρά προβλήματα σε θέματα παρεπόμενων ποινών, αυτεπάγγελτης δίωξης, παράστασης πολιτικής αγωγής και κυρώσεων κατά νομικών προσώπων.

Ειδικώτερα:

Στο άρ. 1 της π/ν ορίζεται:

Έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά είναι κάθε αξιόποινη πράξη που τελείται κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων λόγω της εθνικής ή εθνοτικής προέλευσης, της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, της αναπηρίας, του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου του(ς).

Εδώ επιλέγεται κατ’ ουσίαν μια γενική επιβαρυντική περίσταση της τέλεσης εγκλήματος “με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”, όπως είναι π.χ. και η κατ’ επάγγελμα τέλεση. Αφορά λοιπόν οποιοδήποτε έγκλημα, αν και δύσκολα μπορώ να φανταστώ πώς μια υπεξαίρεση μπορεί να έχη ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Μπορεί όμως κάλλιστα να έχη π.χ. ένας βιασμός, οπότε η πρόταση έχει βάση. Στην πραγματικότητα βέβαια, τα “ρατσιστικά χαρακτηριστικά” είναι ρατσιστικά κίνητρα (“λόγω”), οπότε έχουμε περίπτωση διάπλασης επιβαρυντικής περίστασης στο υπόδειγμα ενός Ποινικού Δικαίου του Δράστη και όχι της Πράξης. Δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε ασυνήθιστο (πρβλ. και το άρ. 81 ΠΚ: έγκλημα από φιλοκέρδεια).

Read moreΠαρατηρήσεις επί της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ “για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”

Ένα από τα θέματα των ημερών είναι η υπό κατάθεση πρόταση νόμου που κυκλοφορείται δημοσιογραφικά με το βαρύ όνομα “αντιρατσιστικό“. Πρόκειται φυσικά για τον επί τα χείρω διάδοχο του περιβόητου Ν. 927/1979. Όλες εκείνες τις πλαδαροδοξίες έχω ανατινάξει εδώ και τέσσερα χρόνια σε σειρά άρθρων που ξεκίνησε από αυτό, κυρίως εδώ, αλλά και εδώ. Δεν σκοπεύω να επανέλθω επί του παρόντος, τα λεχθέντα ισχύουν αναλόγως.

Το νέο που κομίζει το ντροποθέτημα των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφορά την εγκληματοποίηση αυτού που στο χωριό μου λέμε Auschwitzlüge (άρ. 3 της πρότασης νόμου):

1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, είτε προφορικά είτε διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιονδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται ή μηδενίζει την σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρ. 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που κυρώθηκε με τον Ν. 3003/2002 ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ. 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου, που προσαρτάται στην Συμφωνία του Λονδίνου της 08ης Αυγούστου 1945, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση, την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων έως δέκα χιλιάδων ευρώ.
2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν διαπιστωθεί ή αναγνωρισθεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου ή με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.
3. Η τέλεση πράξης της παρ. 1 από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων [ή από Βουλευτή ή μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου] συνιστά επιβαρυντική περίσταση. Τιμωρείται και πειθαρχιά κατά το πειθαρχικό δίκαιο που διέπει το άνω πρόσωπο.

Read moreΠερί αρνήσεως γενοκτονίας πολεμικός

Σύμφωνα με το άρ. 75 παρ. 2 του Κανονισμού της Βουλής

Oι Boυλευτές έχoυν απεριόριστo τo δικαίωμα της γνώμης και ψήφoυ κατά συνείδηση.

Η ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνει την ταυτόσημη διάταξη του άρ. 60 παρ. 1 Σ. Ο βουλευτής, όπως έχω πει και στο παρελθόν, και να με συμπαθά το Ιδεοδικείο, απολαμβάνει ιδιαίτερη, αυξημένη προστασία της ελευθερίας του λόγου του. Όλοι οι πιθανοί περιορισμοί σε αυτήν δεν αφορούν το περιεχόμενο των απόψεων, ήτοι το τι του βουλευτικού λόγου, αλλά μόνο το πώς.

Πράγματι, το ίδιο άρ. 75 παρ. 3 του Κανονισμού εισάγει κάποιες υποχρεώσεις των βουλευτών:

Στις συνεδριάσεις της Boυλής oι Boυλευτές oφείλoυν: α) να εμφανίζoνται και να συμπεριφέρoνται με τρόπo πoυ να ανταπoκρίνεται πρoς τη σoβαρότητα τoυ επιτελoύμενoυ έργoυ· β) να απoφεύγoυν ενέργειες πoυ παρενoχλoύν την άνετη διεξαγωγή των εργασιών και γ) να συμβάλλoυν καθένας ατoμικά στην ευπρεπή εμφάνιση της Boυλής.

Read moreΗ ελευθερία της έκφρασης του βουλευτή εντός της Βουλής των Ελλήνων

Καταρχάς παραθέτω απόσπασμα της αγόρευσης στην Βουλή στις 11Νοε12 του Υπουργού Αναπληρωτή επί των Εσωτερικών Χαραλάμπους Αθανασίου, ναι, του γνωστού:

Η αναθεώρηση του Συντάγματος θα ανοίξει όπου είναι. […]

Επιτρέψτε μου να διατυπώσω κάποιες σκέψεις με αφορμή την απομάκρυνση πολλών συναδέλφων μας από τα κόμματά τους όταν ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο. Και πρέπει να πω επειδή πολύ το υποστηρίζουν –και πρέπει να το δούμε, το λέω ως προβληματισμό χωρίς καμία διάθεση να πάρω θέση αυτή τη στιγμή ή να μειώσω οποιονδήποτε- ότι η διάταξη του άρθρου 60 του Συντάγματος που λέει ότι οι Βουλευτές έχουν απεριόριστη ελεύθερη γνώμη μέχρι που πάει; Είναι χωρίς όρια; Ποια είναι τα όρια που διαγράφει το Σύνταγμα και περιορίζει αυτό το δικαίωμα; Είναι τα όρια του άρθρου 29 του Συντάγματος των οργανωμένων κομμάτων. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα να παίρνει στα όριά του, στην κοινοβουλευτική του ομάδα αποφάσεις και να ανατρέπονται από μεμονωμένα άτομα τη στιγμή που είναι αποφάσεις καταστατικού με προγραμματισμό. Ούτε είναι σωστό αυτό που λέγεται «είμαι εκπρόσωπος του έθνους». Ναι, κύριε είσαι εκπρόσωπος και σε βγάζει ο λαός αλλά σε ένα πρόγραμμα που σε επιλέγει ως ικανότερο μεταξύ πολλών ικανών μόνο και μόνο για να εφαρμόσεις το συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω αυτά τα θέματα να τα δούμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος γιατί δεν είναι δυνατόν να αλλοιώνονται έτσι οι πλειοψηφίες των κομμάτων.

Read moreΔημοκρατικός συγκεντρωτισμός;

Είναι κάτι σκαγιωμένοι τύποι, που τους λένε Ραελιανούς. Αυτοί λοιπόν πιστεύουνε, λέει, ότι ο πολιτισμός στην Γη δημιουργήθηκε από εξωγήινους, τους οποίους οι τότε ημιβάρβαροι πρόγονοί μας θεώρησαν θεούς, δαίμονες ή αγγέλους. Και ότι κάποια μέρα οι ιπτάμενοι δίσκοι θα ξαναέρθουν και τότε οι Ραελιανοί θα τους καλωσορίσουν σε μια Πρεσβεία που θέλουν να χτίσουν. Ή κάτι τέτοιο. Διαβάστε τα μόνοι σας.

Εντάξει, οι τύποι είναι ηλίθιοι, δεν τίθεται θέμα (βασικά, μου μυρίζει μηχανή για να χτυπάνε γκόμενες, τέλος πάντων…). Αλλά έχουν και δικαιώματα.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβούργου VIΙ: μικροί πράσινοι Ραελιανοί

Ανυπομονώντας να παρακολουθήσω την σημερινή εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σκέφτηκα να γράψω δυο πράγματα για το αδίκημα της καθύβρισης θρησκευμάτων, που τόσο επίκαιρο έγινε τον τελευταίο καιρό, αφενός λόγω της υπόθεσης Παστίτσιου, αφετέρου λόγω της παράστασης Corpus Christi στο θέατρο Χυτήριο.

Καταρχάς, να θυμηθούμε τι λέει ο ελληνικός ΠΚ στο άρ. 199:

Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Έχουμε ένα αδίκημα λοιπόν πολύ ευρύ (“με οποιονδήποτε τρόπο”), με ένα δυσεξιχνίαστο υποκειμενικό στοιχείο του αδίκου (“κακόβουλα”, υπάρχουν δηλαδή και καλόβουλες καθυβρίσεις;) και, κυρίως, με ένα πολύ ύποπτο προστατευόμενο έννομο αγαθό: την θρησκευτική ειρήνη.

Το μόνο εύκολο είναι να αρχίσουμε να ουρλιάζουμε: “Μεσαίωνας! Μεσαίωνας!” Όντως, ψιλομεσαίωνας είναι. Αλλά έχουμε εκλεκτή συντροφιά μαζί μας.

Read moreΠερί καθυβρίσεως θρησκευμάτων