Ποιες διαφορες εχουν τα καναλια με τα ιστολογια και ποιες ομοιοτητες. Τι νοημα μπορει να εχει η λογοκριτικη μανια των ελληνικων κυβερνησεων
Τα ελληνικα ΜΜΕ πασχουν. Εχουμε ελλειψη πολυφωνιας, διαφανειας, σοβαροτητας. Η δημοσιογραφικη δεοντολογια, αυτοσεβασμος και υπευθυνοτητα σπανιζει, ο κιτρινισμος περισσευει. Πολλοι ελπιζουν οτι τα ιστολογια μπορουν να φερουν μια εστω οριακη βελτιωση της καταστασης.
Ο Γιωργος λεει σχετικα οτι τα ιστολογια μας υποφερουν απο τα συμπτωματα της καταπιεσμενης αγορας ΜΜΕ. Υπαρχει ας πουμε οντως μια μανια με την ανωνυμια στην ελληνικη μπλογκοσφαιρα, πολυ λιγοι γραφουν ανοιχτα και επωνυμα.
Αυτο θεωρω οτι εχει να κανει με:
α) την αγνοια των πολιτων σχετικα με τα δικαιωματα τους που τους κανει να φοβουνται
αλλα και
β) την αγνοια της πολιτειας σχετικα με τα δικαιωματα μας που δικαιωνει τους φοβους! Δεν ξερω και γω ποσες κινησεις της επισημης πολιτειας, δικαστικες αποφασεις κτλ συγκρουονται με την ελευθερια της εκφρασης. Ακομα και ολοκληρες αρχες οπως το Εθνικο Συμβουλιο Ραδιοτηλεορασης φαινεται να εχουν μονο σκοπο να τσαλαπατουν τα δικαιωματα μας.
Ο νομος που ετοιμαζεται τωρα για τα ιστολογια, αν οι φημες ειναι σωστες δειχνει απλα μια τεραστια αγνοια (μα πως ακριβως οριζεται το ενημερωτικο μπλογκ??) και παρεμβατικη μανια. Ο Ελληνας νομοθετης φαινεται να εχει τον εξης κανονα: εν αμφιβολια, απαγορευε τα παντα. Τρανταχτο τετοιο παραδειγμα ηταν ο νομος για τα “φρουτακια” που ειχε απαγορευσει ουσιαστικα τα Ιντερνετ καφε, μια πραγματικη ελληνικη πρωτοτυπια…
Δεν ξερω ομως αν απλα η μηδενικη παρεμβαση ειναι η καλυτερη λυση. Μακροπροθεσμα φυσικα το καλυτερο αντιδοτο στις φυλλαδες ειναι η καλη εκπαιδευση. Αλλα βραχυπροθεσμα ισως πρεπει να μπαινει καποιο οριο στις τερατολογιες και παπαρολογιες, ειτε μιλαμε για Πλευρη ειτε για αλλα ΜΜΕ…
Η φυση της αγορας ΜΜΕ
Η αγορα των ΜΜΕ εκ φυσεως δεν ειναι ελευθερη και ανοιχτη. Εχει σημαντικοτατες οικονομιες κλιμακας και οικονομιες δικτυου, που οδηγουν παντα μερικα μέσα (καναλια, εφημεριδες) να εχουν μονοπωλιακη δυναμη. Οι οικονομιες κλιμακας ειναι προφανεις, για να στησεις ας πουμε ενα καναλι θες τεραστια ποσα, οσο περισσοτερους θεατες εχεις τοσο πιο ευκολο ειναι να αποσβεσεις την επενδυση, να προσφερεις καλυτερο υλικο κτλ. Οι οικονομιες δικτυου ειναι λιγο πιο κρυμμενες. Οσο μεγαλυτερο ειναι ενα καναλι, τοσο περισσοτερο χαιρεται καθε θεατης να το βλεπει, για να μπορει ας πουμε να συζητα με τους φιλους του τι ειδε κτλ
Τα ιστολογια φαινομενικα δεν εχουν σημαντικες οικονομιες κλιμακας, το κοστος δημιουργιας και συντηρησης ειναι αμελητεο. Πολυ ευκολα μπορει κανεις να εισελθει λοιπον στην αγορα. Για αυτον τον λογο πολλοι περιμενουν οτι τα ιστολογια θα φερουν μια τεραστια εκδημοκρατιση των ΜΜΕ, θα ανοιξουν την αγορα διαπλατα. Αυτο δεν προκειται να γινει. Γιατι οι οικονομιες κλιμακας ειναι χαμηλες, αλλα οι οικονομιες δικτυου ειναι τεραστιες.
Ο μεσος αναγνωστης επιθυμει τα σχολια του να φαινονται σε ενα ιστολογιο μεγαλης επισκεψιμοτητας, προτιμα να διαβαζει τα ιδια ιστολογια με τους φιλους του κτλ Οσο περισσοτερα σχολια εχει ενα ιστολογιο και οσο μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα, τοσο χρησιμοτερο γινεται για τους αναγνωστες του και προσελκυει ακομα περισσοτερους επισκεπτες.
Ετσι η φημη ενος ιστολογιου μετραει πολυ και δεν χτιζεται απο την μια μερα στην αλλη. Ακομα και η θεση ενος ιστολογιου στις μηχανες αναζητησης οπως το Google, θελει δουλεια και χρονο αφου εξαρταται πολυ απο τους συνδεσμους που λαμβανει απο αλλες σελιδες. Ολα αυτα κανουν δυσκολη υποθεση την δημιουργια ενος δημοφιλους ιστολογιου απο το μηδεν και δινουν μονοπωλιακη δυναμη στα καθιερωμενα ιστολογια.
Οταν εχουμε σε μια αγορα μονοπωλιακη δυναμη ο ανταγωνισμος μονος του δεν μπορει να προσφερει βελτιστο αποτελεσμα. Αυτο συνεπαγεται οτι τα ιστολογια δεν ειναι εκ φυσεως ουτε απολυτα δημοκρατικα ουτε θα μας προσφερουν την ουτοπια της ανοιχτης και πολυφωνικης ενημερωσης. Η ρυθμιση τους απο την πολιτεια λοιπον δεν ειναι επι της αρχης αδιανοητη. Ειναι ομως δυσκολη και επικινδυνη.
Η ελληνικη περιπτωση
Ας παρουμε την υποθεση του press.gr. Αυτη η ιστοσελιδα πασχει απο εξαιρετικα κακο γουστο νομιζω, απο την θεματολογια εως την αισθητικη της. Ο Γιωργος το εθεσε τελεια: πασχει απο ανωνυμο διαδικτυακο αυριανισμο. Αλλα το κακο γουστο και η ελλειψη αξιοπρεπειας στις δυτικες φιλελευθερες δημοκρατιες δεν διωκεται! Εχουμε την ελευθερια λογου και εκφρασης να μας σωζει απο τις λογοκριτικες ορεξεις του καθενος που ενοχλειται.
Υπαρχουν ομως απ’οτι φαινεται ισχυρισμοι οτι το ιστολογιο (ο θεος να το κανει) αυτο βλαπτει σκοπιμα την εικονα διαφορων δημοσιων προσωπων. Σημειωνω εξαρχης οτι σε αυτην την περιπτωση δεν καλυπτεται αναγκαστικα καθε γραπτο απο την ελευθερια λογου. Ελευθερια λογου και εκφρασης δεν σημαινει αδεια να παραπλανας σκοπιμως τους αναγνωστες σου. Αλλα τι ζημια μπορει να κανει ενα προφανως κακης ποιοτητας ιστολογιο σε ενα σημαντικο δημοσιο προσωπο? Ας πουμε οτι γραφεται οτι ο υπουργος Χ καταχραστηκε 100 δις ευρω. Ποιος λογικος ανθρωπος θα το παρει αυτο στα σοβαρα χωρις μια διασταυρωση στοιχειων? Και πραγματικα δεν εχει προσβαση ο υπουργος σε ενα αντιστοιχης ή μεγαλυτερης προβολης μεσο για να καταρριψει τους ισχυρισμους? Μα πρωτα απο ολα μπορει ανετα να το κανει στο προσωπικο του ιστολογιο! Δεν χρειαζεται εδω μηνυσεις ουτε δικαστηρια.
Τωρα, αν βλαπτονται σημαντικα καποια ατομα που δεν μπορουν να αμυνθουν, φυσικα εχουν δικαιωμα να αποτανθουν στην δικαιοσυνη. Αλλα και σε αυτην την περιπτωση, οπως στην υποθεση Πλευρη, τα λογικα μετρα δεν ειναι η λογοκρισια, η βια και οι φυλακισεις αλλα μια επανορθωτικη δηλωση στο συγκεκριμενο ιστολογιο ή μια δημοσια ανακοινωση απο καποια ανεξαρτητη αρχη οτι ολες οι “ειδησεις” στην Χ ιστοσελιδα ειναι καθαρα αποκυηματα μιας αρρωστημενης φαντασιας και η σελιδα δεν προσφερει κανενα ουσιαστικο ενημερωτικο εργο.
Σε καθε περιπτωση φοβαμαι οτι ακομα και αν υπαρχει σοβαρος λογος επεμβασης, το ελληνικο κρατος δεν εχει την ακεραιοτητα, την ικανοτητα, εν τελει ουτε την δυναμη να την κανει. Γιατι η προσπαθεια λογοκρισιας μιας ιστοσελιδας που ορεγονται οι νομοθετες, εκτος απο ανελευθερη προδιαθεση δηλωνει τρομερη αγνοια και εσωστρεφεια. Κοσμος δεν ειναι μονο η Ελλαδα αγαπητοι νομοθετες. Η λογοκρισια των ιστολογιων που εδρευουν στην Ελλαδα δεν καταφερνει τιποτα παραπανω απο το να σπρωχνει τους μπλογκερ στην ανωνυμια και τα ιστολογια τους σε ξενους σερβερ. Γιαυτο ας προσεξουμε καλα, πριν γινει παλι καμμια τερατωδης γκαφα οπως με τα φρουτακια…
———
Προσθηκη 1:
Σχετικα δειτε: Ιστολογιον, Cosmix
Προσθηκη 2:
Πολλοι ιστολογοι ζητανε πληρη ελευθερια για τα μπλογκ, δηλαδη μιλανε ουσιαστικα για χαριστικη εξαιρεση των μπλογκ απο την εφαρμογη των νομων. Δεν μου αρεσει αυτη η ιδεα. Δεν θεωρω οτι πρεπει να υπαρχει διακριση μεταξυ εντυπων και δικτυακων μεσων. Καθε μεσο μαζικης ενημερωσης (ή επικοινωνιας στην περιπτωση των μπλογκ) φερει ευθυνες αναλογες με τον αριθμο των αναγνωστων του.
Αν εγω γραψω οτι ο Χ ειναι παιδεραστης και η γυναικα του τον χωρισει, φερω ευθυνες! Οπου και να το γραψω!
Τωρα αν καποιος πει οτι η ελληνικη δικαιοσυνη δεν δουλευει σωστα στο ζητημα, θα συμφωνησω. Αλλα αυτο ειναι λογος απαιτησης για συνολικη αναμορφωση της δικαιοσυνης, οχι για επιλεκτικες χαριστικες ρυθμισεις για τα μπλογκ! Τα ιστολογια δεν μπορει να ειναι εκτος νομου, ο νομος πρεπει να γινει σοβαρος και δικαιος και για αυτο θα πρεπει να πιεζουμε. Οχι αλλη συντεχνιακη λογικη του στυλ να καλυψουμε τους δικους μας και οι αλλοι να πανε να πνιγουν…
Επιπροσθετα στο παραδειγμα που η συκοφαντια οδηγει στον φονο ενος αθωου, σκεφτηκα το ακολουθο παραδειγμα που ενω ειναι πιο ελαφρυ ειναι και αρκετα ρεαλιστικο οποτε ισως αλλαξει ο τροπος που βλεπουν καποιοι το θεμα.
Αν πραγματικα νομιζετε οτι η συκοφαντια ειναι αστειο πραγμα, σκεφτειτε τι θα γινοταν αν το Μεγκα μετεδιδε νυχθημερον οτι εισαστε παιδεραστες. Θα χανατε δουλεια, γυναικα, παιδια και φιλους. Τουλαχιστον ομως θα ειχατε ελευθερια εκφρασης να πατε στην Ομονοια, να ανεβειτε σε μια καρεκλα και να φωναζετε με εναν τηλεβοα οτι εισαστε αθωος!
Για καποιο λογο δεν με παρηγορει αυτη η δυνατοτητα και θεωρω οτι σε μια ευνομουμενη φιλελευθερη πολιτεια ο συκοφαντουμενος πρεπει να εχει δικαιωμα να αμυνθει μεσω των επισημων θεσμων…
Σε γενικές γραμμές, Σωτήρη, συμφωνώ. Μερικά μόνο πραγματάκια θα ήθελα να προσθέσω.
1) Το συγκεκριμένο ιστολόγιο δεν πάσχει απλώς από κακή (αρκεί άραγε το ‘κακή’;)αισθητική. Πάσχει, επίσης, από μία απαράμιλλη αισχρότητα στην αντιμετώπιση των προσώπων που αφορούν οι αναρτήσεις του. Κανένας σεβασμός για την αξιοπρέπεια ή τα δικαιώματά τους. Όποιος επικαλείται ελευθερίες και δικαιώματα θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να τα σέβεται και να τα προασπίζει. Τώρα δε, κατόπιν της παρέμβασης των αρχών, η αυτο-θυματοποίηση και ο λαϊκισμός με κάνουν να αναρωτιέμαι αν αυτή η “διαδικτυακή ενημέρωση” αποτελεί πρόοδο.
2) Το αν μπορεί ή δεν μπορεί να αμυνθεί κάποιος είναι, νομίζω, άσχετο. Αν έχουμε το δικαίωμα να ζητούμε την προστασία της πολιτείας όταν μας συκοφαντούν, αυτό θα πρέπει να το έχουμε ανεξαρτήτως όλων αυτών που αναφέρεις. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τα μπλογκ: καμμία ειδική μεταχείριση για κανέναν – ειδικά στη χώρα των “κινημάτων” και των διαδηλώσεων για ψύλου πήδημα.
3) Καλά θέτεις το ζήτημα της δυσφήμησης. Να μου επιτρέψεις να σε συνδράμω. Ας υποθέσουμε ότι σε ένα χωριό κάποιος κάθεται κάθε μέρα στην πλατεία και διαδίδει ότι ο Τάκης είναι παιδεραστής και γλυκοκοιτάζει τα παιδάκια, κάτι που είναι ψευδές. Ο Τάκης χάνει την σύντροφό του και καταστρέφεται οικονομικά, αφού κανείς δεν πάει πια στο μαγαζί του, το οποίο χάνει και την επιχειρηματική του αξία. Επιπροσθέτως, η ακίνητη περιουσία του μαραζώνει, διότι δεν έχει πια τα χρήματα να την συντηρήσει, ενώ και ψυχολογικά υποφέρει αφάνταστα αφού δεν έχει πια φίλους και ερωτικές σχέσεις. Δύο τα ερωτήματα: α) αν υποθέσουμε ότι αυτή η δραστηριότητα του συκοφάντη προστατεύεται από την ελευθερία του λόγου, υπάρχει κανείς που να θεωρεί δίκαιο τον κανόνα που υποχρεώνει τον Τάκη να υποστεί όλα τα παραπάνω; β)υπάρχει κανείς που να επιμένει ότι ο Τάκης δεν βλάπτεται άδικα και ότι η συμπεριφορά του συκοφάντη συνιστά σοβαρή απειλή τέτοιας βλάβης, ακόμα κι αν τελικά ο Τάκης πείσει τους συγχωριανούς τους ότι δεν είναι παιδεραστής;
Παραλλαγή πρώτη: ο ίδιος τύπος κάθεται στην πλατεία του χωριού και διαλαλεί ότι ο Μικές είναι κρυφο-ομοφυλόφιλος, κάτι που αληθεύει. Ο Μικές παθαίνει ακριβώς ότι και ο Τάκης, αφού οι ομοφοβικοί χωριανοί δεν τον πλησιάζουν καν. Αλλάζει κάτι -αν εξαιρέσουμε ότι ο κουτσομπόλης δεν είναι επιπροσθέτως εδώ και ψεύτης και άρα χειρότερος χαρακτήρας;
Παραλλαγή δεύτερη: στο πρώτο παράδειγμα, ο ίδιος τύπος κάνει ακριβώς τα ίδια με μία κουκούλα στο κεφάλι. Ο Τάκης, σύμφωνα με τους υπερμάχους της “ελευθερίας του λόγου” στην ιστολογοσύνη, δε δικαιούται όχι μόνο να του ζητήσει να πάψει αλλά και να του βγάλει την κουκούλα. Αδικείται ακόμα περισσότερο ο Τάκης ή όχι; Είναι ακόμα χειρότερος ο χαρακτήρας του συκοφάντη ή όχι;
δεν ξερω, γιατι ως ειναι λογικο, δεν το παρακολουθω. Οταν ειχε πρωτανοιξει ειχα ριξει ενα σχολιο σε ενα απαραδεκτο κειμενο και απο τοτε το αποφευγω μαλλον… αλλα ολα αυτα δεν αφαιρουν απο τον ιδιοκτητη του τα νομιμα δικαιωματα του βεβαια, ετσι? δυστυχως ακομα και για αυτους που τσαλαπατανε βασικες δημοκρατικες αρχες, πρεπει παντα να υπερασπιζουμε τα δικαιωματα τους.
ε οχι, τι προοδο. φτηνη φυλλαδα που οταν τα βρισκει σκουρα προσπαθει υποκριτικα να το παιξει υπερμαχος της ελευθεριας μας. τουλαχιστον τα παλιου τυπου φτηνομεσα δεν το επαιζαν ποτε κατι αλλο απο αυτο που ειναι…
να σου πω, δικαιωμα καταφυγης στα δικαστηρια ολοι εχουν. Αλλα και τα δικαστηρια πρεπει να εχουν το δικαιωμα να απορριπτουν μερικες περιπτωσεις χωρις πολλη συζητηση. αν ο Μαϊκ Ταϋσον μου κανει μηνυση επειδη τον ξυλοκοπησα, ε δεν περιμενω να παει στο δικαστηριο η υποθεση. Παρομοιως αν εδω “συκοφαντουσα” τον Μπαρακ Ομπαμα, γελοιο θα ηταν να δεχτει καποιο δικαστηριο την μηνυση του…
Το παραδειγμα σου πολυ καλο και οντως δειχνει οτι η μανια με την ανωνυμια δεν βγαζει νοημα σε καποιες περιπτωσεις. Το οτι καποιοι εκμεταλλευονται την ανωνυμια για να κανουν κατι που θα φοβοντουσαν να κανουν ευθαρσως κανει τις πραξεις τους μαλλον πιο κατακριτεες…
Παρατηρήσεις επί της εικαζόμενης ρυθμιστικής παρέμβασης της πολιτείας σχετική με τα ιστολόγια:
1. Ο Έλληνας νομοθέτης χαρακτηρίζεται από την εμμονή της κανονιστικής ρύθμισης των πάντων.
2. Η κανονιστική ρύθμιση δεν είναι απαραιτήτως κακή ως πρακτική, αρκεί να είναι αναγκαία και πρόσφορη ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό. Συνήθως οι παρεμβάσεις του Έλληνα νομοθέτη χαρακτηρίζονται από άγνοια και προχειρότητα.
Παρακολουθώντας κανείς την συζήτηση που γίνεται δημοσίως σχετικά με τα ιστολόγια αντιλαμβάνεται πως οι περισσότεροι βουλευτές – αυτοί που θα κληθούν να ψηφίσουν ένα ενδεχόμενο νομοσχέδιο- δεν κατανοούν τι είναι και πως λειτουργεί ένα “block”, όπως το αποκαλούν (για του λόγου το αληθές http://tvradio.ert.gr/radio/interviews.asp?nid=378231&id=6). Οι μισοί το αντιμετωπίζουν σαν “εξωτικό φρούτο” και οι υπόλοιποι- αυτοί που δηλώνουν γνώστες – το παρουσιάζουν σαν αποκρυφιστική τελετή όπου συμμετέχουν μόνο μυημένοι σαν αυτούς.
3. (Το κλισέ)Στην Ελλάδα δεν πάσχουμε από την έλλειψη νόμων αλλά από την μη εφαρμογή τους. Πρέπει λοιπόν να διαπιστώσουμε αν υπάρχει πλαίσιο το οποίο έστω και μερικώς καλύπτει την λειτουργία των ιστολογίων. Οι ιστοσελίδες ενημερωτικού περιεχομένου λ.χ. δεν θεωρούνται “τύπος” και οι αρθρογράφοι σε αυτά δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ. Ως εκ τούτου τα αδικήματα που πιθανά διαπράττονται δεν χαρακτηρίζονται “περί τύπου” και ως εκ τούτου δεν τυγχάνουν της αυστηρότερης ρύθμισης που επιφυλάσσει ο νομοθέτης για αυτά και αντιστοίχως το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο της ΕΣΗΕΑ δεν επιλαμβάνεται πειθαρχικά. Συνεπώς μία διεύρυνση – απολύτως λογικής – της ειδικής αυτής ρύθμισης μπορεί να αποτελέσει μία πρώτη ενέργεια.
4. Κατετέθη και ψηφίζεται εντός των ημερών το νομοσχέδιο που ενσωματώνει στην εθνική έννομη τάξη την Οδηγία σχετική με την εγκληματικότητα στο διαδίκτυο. Πιθανότατα (δεν έχω διαβάσει το νομοσχέδιο) να προκύπτουν κάποιες λύσεις. Κοινοτικό νομοθέτημα είναι αυτό όλο και κάτι καλό θα έχει!
5. Τέλος, σχετικά με τις διάφορες κραυγές περί αυτορύθμισης, η ιδέα και μόνο με τρομάζει. Και τα τηλεοπτικά κανάλια επικαλούνται την αυτορύθμιση αλλά μέχρι στιγμής μόνο καταχρήσεις διαπιστώνουμε. Η αυτορύθμιση είναι υποκατάστατο της κανονιστικής ρύθμισης – με εφαρμογή όχι σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας- η οποία απαιτεί όμως ένα κάποιο επίπεδο κοινωνικής ωριμότητας και αντίληψης της έννοιας του κοινού καλού. Αυτοί που κραυγάζουν γιατί δεν κάνουν μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας να καταλάβουν πως “αυτορυθμίζεται” στην καθημερινότητα του ο Έλληνας.
SG, sε μια προηγούμενη συζήτηση σου είχα γράψει: ‘Από την στιγμή που υποστηρίζεις ότι ένα προειδοποιητικό αυτοκόλλητο θα αρκούσε στην περίπτωση Πλεύρη, και στην δίκη τιμωρήθηκε με 14άμηνη φυλάκιση (με 3ετή αναστολή της ποινής) αναρωτιέμαι κατά πόσο τελικά συμφωνούμε ότι ο Πλεύρης έχει υποστεί μια άδικη δίωξη. Καλό θα ήταν επίσης, να εξετάσουμε και τα πολιτικά αποτελέσματα αυτής της αδικίας.’ Αντιλαμβάνομαι ότι εδώ κάνεις μια προσπάθεια να απαντήσεις στο ζήτημα αυτό. Τελικά, όταν γράφεις ‘Αλλα και σε αυτην την περιπτωση, οπως στην υποθεση Πλευρη, τα λογικα μετρα δεν ειναι η λογοκρισια, η βια και οι φυλακισεις αλλα μια επανορθωτικη δηλωση’ φαίνεται ότι σίγουρα υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ μας. Μπορεί να διαφωνώ σχετικά με την επίλυση που προτείνεις (επανορθωτικές δηλώσεις, προειδοποιητικά καρτελάκια κλπ) για λόγους που έχω αναφέρει, αλλά είμαι πολύ πρόθυμος να τα προσπεράσω (προς το παρών) και να μείνω σε αυτά που συμφωνούμε. Ας το πούμε γενναία και χωρίς υπεκφυγές: ο Πλεύρης έχει αδικηθεί. Δεν μας φέρνει αυτό σε μια δυσμενή θέση απέναντί του; Δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε το δίκιο μας με τέτοιες νομικές υπερβολές; Δεν δημιουργούμε μόνοι μας τις συνθήκες όπου ο Πλεύρης και οι όμοιοί του μπορούν να αναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους και να μας παρουσιαστούν ως προασπιστές της ελευθερίας;
Επίσης κάτι ακόμα σχετικά με το παράδειγμα με τα ‘φρουτάκια’. Είναι ένα παράδειγμα που και εγώ το χρησιμοποιώ αλλά διαφωνώ με την συνήθη χρήση αυτού του παραδείγματος που υποτίθεται ότι επιδεικνύει την γελοιότητα ή τις ιδιάζουσες αγκυλώσεις της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ δικαιοσύνης και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ νομοθετικού συστήματος. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτή την άποψη γιατί νομίζω πως η εκτίμηση ότι η διαφορά μεταξύ μιας ‘φρουτομηχανής’ και ενός PC ή MAC είναι εμφανής, είναι πολύ επιπόλαιη. Μπορεί κάποια πράγματα ο κοινός νους να τα έχει για προφανή και οι διακρίσεις να είναι εύκολες αλλά αυτό είναι διότι κάνουμε αμέτρητους υποσυνείδητους υπολογισμούς. Μπορεί για εμένα να είναι πανεύκολο να πάρω ένα ωμό αυγό από το τραπέζι και να το μεταφέρω 10 μέτρα παραπέρα αλλά για έναν ρομποτικό βραχίονα να κάνει το ίδιο θα πρέπει να λυθούν αμέτρητες εξισώσεις μέσα στο χρονικό διάστημα της ‘μεταφοράς’. Οι νόμοι είναι ρομποτικοί βραχίονες οι οποίοι για να κάνουν την διάκριση μεταξύ ενός PC και μιας ‘φρουτομηχανής’ που σε εμάς και τον Τριανταφυλλόπουλο θεωρείται το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, πρέπει να λύσουν αμέτρητες καθαρές ‘εξισώσεις’. (Εδώ υποσυνείδητοι υπολογισμοί δεν έχουν θέση και πρέπει όλα να είναι διάφανα, ορατά και ελέγξιμα.) Όσο κάνει υπολογισμούς ‘0’ και ‘1’ μια φρουτομηχανή άλλο τόσο τους κάνει και ένα PC. Δεν πιστεύω ότι το φιάσκο με τα φρουτάκια αποδεικνύει την γελοιότητα της ελληνικής νομοθετικής ικανότητας, ότι δηλαδή ανέθεσαν σε κάποιον την απλή δουλειά να απαγορεύσει τα ‘φρουτάκια’ και τελικά από την επιπολαιότητα αυτού του κάποιου ή της ομάδας που έκανε την σύνταξη του νόμου, φτάσαμε να ποινικοποιούμε τα ίντερνετ καφέ και τους υπολογιστές. Η επιπολαιότητα είναι όλη δική μας διότι πιστεύουμε ότι μπορούμε να νομικοποιήσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά σε σαφή προκαθορισμένα κουτάκια.
PP καλωσηρθες στο μπλονγκ μας (οχι λαθος, μπλοκ εννοω) και ας αργησες
1) ε ναι ρε παιδι μου.
2)
χαχαχα. εδω αναρωτιεμαι λιγο, μπορει καποιος να αυτοεξαιρεθει απο την ψηφιση ενος νομου λογω αγνοιας? οταν ειναι ενα ζητημα που φανερα λειπουν σχετικες γνωσεις, καλουν καποιον ειδικο να καταθεσει στην Βουλη ή σε καποια επιτροπη της τεσπα? ξερω οτι εδω στις ΗΠΑ κανουν ευρεια χρηση των πανεπιστημιακων για τετοια θεματα…
3) καλη ιδεα.
4) δε διαβολος ιζ ιν δε ντιτεηλ θα ελεγα. Τα φρουτακια εικαζω οτι πηγαιναν εναντια σε ολη την ευρωπαϊκη εννομη ταξη και παλι ομως τα ψηφισαν :-)
5) “Αυτοί που κραυγάζουν γιατί δεν κάνουν μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας να καταλάβουν πως “αυτορυθμίζεται” στην καθημερινότητα του ο Έλληνας.”
χεχε σωστο. Απο την πολλοι σκεφτονται οτι τα ιστολογια ειναι καλος υποψηφιος για αυτορρυθμιση. Οχι με την εννοια οτι θα βαλουν κανονες στους εαυτους τους. Αλλα με την εννοια οτι ειναι μια ανοιχτη αγορα και η κακη ποιοτητα θα επρεπε να εξαφανιζεται γρηγορα. Δυστυχως οπως εξηγησα, λογω των οικονομιν κλιμακας αυτο δεν προκειται να συμβει απαραιτητα. Ειναι απολυτα πιθανο ενα καλο ιστολογιο να μην ακουγεται πολυ, και ενα κακο να κανει παταγο. Και εδω δεν μιλαω καν για τις προτιμησεις των ανθρωπων, για την δυνατοτητα πχ να προτιμανε κακης ποιοτητας ιστολογια.
Λεω οτι ακομα και αν οι ανθρωποι θα προτιμουσαν να διαβαζουν το ιστολογιο Α αν ολοι οι αλλοι το εκαναν, μπορει να μενουν προσκολλημενοι στο Β γιατι αυτο ετυχε να εχει περισσοτερη κινηση και αυτο διαβαζουν ολοι σημερα.
και μια απαντηση στον γιωργο
γιατι, τι εγινε τελικα, ποια ηταν η αποφαση?
κοιτα η δικαιοσυνη δεν μπορει να κοιτα πολιτικες σκοπιμοτητες. Αν ο Πλευρης αδικει καποιον πρεπει να υποστει τις συνεπειες, ασχετως πως μπορει να παρουσιασει μια ενδεχομενη τιμωρια σαν συνωμοσια ή οτιδηποτε.
Απο την αλλη συμφωνω σιγουρα οτι οι ποινες πρεπει να ειναι γενικα επιεικεις και αναλογες των εγκληματων. Στην Ελλαδα υπαρχει μια πολυ πλημμελης αστυνομευση, οποτε την γλιτωνεις με ο,τι και να κανεις, αλλα αν τελικα πας δικαστηριο οι ποινες ειναι καμμια φορα σαν να προσπαθουν να τιμωρησουν 7 ατομα στο προσωπο σου.
ε οχι ρε συ! τοτε θα επρεπε να απαγορευσουμε και τα πλυντηρια ρουχων ας πουμε που χρησιμοποιουν ψηφιακη τεχνολογια! Ο νομος για τα φρουτακια ηταν διπλη τσαπατσουλια. Κατα πρωτον, δεν ξερω γιατι απαγορευτηκαν τα ιδια τα φρουτακια. Στην Γερμανια το σουβλατζιδικο της γειτονιας μου ειχε δυο, στην Ελλαδα τα απαγορευσαμε δια ροπαλου απο καθε καταστημα? Γιατι? Δεν καταλαβαινω το κρατικο μονοπωλιο στον τζογο, ενα μονοπωλιο που εχει την αναιδεια μαλιστα να διαφημιζεται μαζικα στην τηλεοραση (Παμε Στοιχημα κτλ) σε οτιδηποτε ωρα και ημερα!
Κατα δευτερον η διακριση μεταξυ “φρουτομηχανης” και ΗΥ ειναι απλη: ο ΗΥ δεν εχει ως κυριο προοορισμο τον τζογο. Ενας ΗΥ σε ενα ιντερνετ καφε χρησιμοποιειται για 100 πραγματα, ψυχαγωγια, επικοινωνια, εργασια, μαθηση. Αν το προβλημα τους ειναι οτι μπορει να χρησιμοποιηθει και για τζογο, τοτε ας απαγορευσουμε και τα στραγαλια. Ειναι κλασικο εργαλειο για την διευκολυνση τζογου, εν προκειμενω χαρτοπαιξιας…
εδω συμφωνω οτι το μεγαλυτερο λαθος ηταν απλα η ιδια η ιδεα νομου εναντια στα φρουτακια.
Και παλι τα λαθη του νομοθετη ηταν τεραστια και η τσαπατσουλια της κυβερνησης ακομα μεγαλυτερη, που ανεχτηκε κατασχεσεις ΗΥ κτλ χωρις να αντιδρασει με καποια διευκρινιστικη οδηγια προς την αστυνομια ή κατι τετοιο.
Το ολο ζητημα ηταν απλα ενα τεραστιο φιασκο, δειγμα βαθια ριζωμενων και σοβαροτατων αδυναμιων στο ελληνικο κρατος. Η ιδια η αντιληψη μας για το τι ειναι ενας νομος, πως πρεπει να σχεδιαζεται και πως πρεπει να εφαρμοζεται ξεφτιλιστηκε οπως ξεφτιλιζεται και συνεχως σε ζητηματα ΚΟΚ, οικοδομικων κανονισμων κτλ κτλ
Φίλε Σωτήρη, το γράφω λίγο πιο πάνω αλλά και σε μια άλλη συζήτηση: 14 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή (συν κατάσχεση των βιβλίων- τα πουλάνε μαζί με την ηρωίνη…)
Δεκτές όλες οι παρατηρήσεις για το θέμα του τζόγου. Και εγώ έτσι σκέφτομαι για το θέμα των ‘παιγνίων’ και την απαγόρευσή τους. Όπως επίσης σωστό είναι και το επιχείρημα ότι και ένα (σημερινό) πλυντήριο ρούχων κάνει πράξεις ‘0’ και ‘1’. Νομίζω όμως πως αυτή η πολλή σωστή παρατήρηση αντλεί πολλή αισιοδοξία από την κοινή λογική κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να στηριζόμαστε τόσο πολύ. Η ιδέα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να μην απαγορευτούν τα φρουτάκια (κοινή λογική), αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για να απαγορευτούν τα πλυντήρια (φορμαλιστική λογική). Έχω την αίσθηση ότι το αρχικό επιχείρημα ισχύει όχι μόνο μέσω μιας ακραία αφηρημένης λογικής (του ‘εξωγήινου’) αλλά σύμφωνα ΚΑΙ με την εμπειρία από τον δικό μας πλανήτη (και έξω από την ‘τσαπατσούλικη’ Ελλάδα). Επιμένω δηλαδή ότι η διαφορά μεταξύ μιας φρουτομηχανής και ενός ΠΥ δεν είναι τόσο ευκρινής από την οπτική της ‘τυφλής’ δικαιοσύνης. Πάρε για παράδειγμα (α) την διάκριση μεταξύ του ‘κατεβάζω’ (downloading) αρχεία και ‘περιπλανώμαι’ (browsing) στο διαδίκτυο ή (β) την διαφορά μεταξύ δημοσίευσης (publishing) ενός κειμένου και σύνδεσης (linking) με αυτό ή (γ) την διαφορά μεταξύ κώδικα (code- κρυπτογραφία) και μιας άγνωστης ‘ξένης’ γλώσσας (ένα παράδειγμα από την ‘τηλεγραφική’ εποχή όταν στην Ευρώπη του 19ου αιώνα ήταν απαγορευμένη η χρήση κώδικα). Αυτά είναι θέματα που έχουν φτάσει στις δικαστικές αίθουσες και κάθε φορά τα αποτελέσματα από την σύγχυση των άνω ζευγών ήταν εξίσου τραγελαφικά (ΗΠΑ και Βρετανία)- το (β) είναι παράδειγμα από Βρετανικό δικαστήριο και ουσιαστικά κάνει παράνομο το… ίντερνετ! Κάθε φορά η ποινικοποίηση του πρώτου (downloading, publishing, code) οδήγησε στην απαγόρευση ΚΑΙ του δεύτερου (browsing, linking, ξένη γλώσσα). Από την τεχνική σκοπιά του ζητήματος η διάκριση μεταξύ downloading/browsing (ενέργειες που από την πλευρά του κοινού χρήστη σύμφωνα με τους κανόνες της κοινής λογικής είναι πολύ διακριτές) είναι ένα σχεδόν αδύνατο επίτευγμα. Απλά στην περίπτωση του downloading το αρχείο αποθηκεύεται στον φάκελο ‘Τα Έγγραφά Μου’ ενώ στην περίπτωση του browsing στον φάκελο ‘Cache’. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε γιατί σπάνε τόσα κεφάλια στις δικαστικές αίθουσες και τελικά το καλύτερο που επιτυγχάνεται είναι νομικές αποφάσεις που μόνο ψυχαγωγική χρήση μπορούν να έχουν.
Επειδή συνέβη, Εισαγγελικός Λειτουργός, καίτοι σε κατηγορητήριό του μνημονεύει «Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα» που έκανε «δημοσιεύσεις», τελικά το απευθύνει σε Μονομελές Πλημμελειοδικείο, και όχι σε Τριμελές, στο οποίο εκδικάζονται τα αδικήματα του Τύπου, «προσπερνώντας» προφανώς τον Ν. 3021/02, προφανώς διότι ο νόμος αυτός ίσως δεν είναι σαφής ως προς την λέξιν «ΤΥΠΟΣ», – διότι δεν μπορούμε να του αποδώσουμε άγνοια του Νόμου – ερωτάται:
Οι Νόμοι περί Τύπου διέπουν και τις εν λόγω ηλεκτρονικές εφημερίδες;
Ως γνωστόν ο Ν.3021/02 αναφέρει:
Άρθρο 1
Ορισμοί
Για την εφαρμογή του νόμου αυτού, οι ακόλουθοι όροι έχουν την έννοια που τους αποδίδεται κατωτέρω:
1. «Επιχείρηση Μέσων Ενημέρωσης»:
Η επιχείρηση της οποίας η λειτουργία υπάγεται στη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους και η οποία έχει ως δραστηριότητα, αποκλειστική ή μη:
α) την έκδοση ή εκτύπωση εφημερίδων ή περιοδικών, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, ή εντύπων εκπαιδευτικού ή επιστημονικού χαρακτήρα, σε οποιαδήποτε μορφή, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής, τα έντυπα αυτά εκδίδονται, διαδίδονται ή διανέμονται, ή
β) την εγκατάσταση και λειτουργία ή τη διαχείριση τηλεοπτικού σταθμού ελεύθερης λήψης ή την παροχή ή τη διαχείριση συνδρομητικών τηλεοπτικών υπηρεσιών, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, ή
γ) την εγκατάσταση και λειτουργία ή τη διαχείριση ραδιοφωνικού σταθμού ελεύθερης λήψης ή την παροχή ή τη διαχείριση συνδρομητικών ραδιοφωνικών υπηρεσιών, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, ή
δ) την παροχή μέσω του διαδικτύου υπηρεσιών οπτικοακουστικού περιεχομένου, εφόσον το περιεχόμενο αυτό έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και ειδικότερα περιλαμβάνει, κατά το πρότυπο των έντυπων εφημερίδων, ειδήσεις για πολιτικά ή κοινωνικά ή οικονομικά ή πολιτιστικά ή αθλητικά γεγονότα και εκδηλώσεις, καθώς και άρθρα, σχόλια, συνεντεύξεις ή συζητήσεις για τα θέματα αυτά. Η επιχείρηση η οποία έχει ως δραστηριότητα την παροχή υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο δεν θεωρείται επιχείρηση μέσων ενημέρωσης.
δυσκολευομαι λιγο να καταλαβω που το πας, φιλτατε…