Ανήκω στην μάλλον μικρή μειοψηφία των ιστολόγων που επιμένουν να δημοσιεύουν τις απόψεις τους συνοδευμένες από το όνομά τους. Στο παρόν επιχειρηματολογώ υπέρ του ότι όσοι τουλάχιστον ιστολογούμε σχετικά με πολιτικά θέματα, εν τη ευρεία του όρου εννοία, ή τέλος πάντων επιδιώκουμε να συμμετέχουμε σε σοβαρές συζητήσεις, καλό θα ήταν να εγκαταλείψουμε τους “ξανθούς ιππότες” και να αποκαλυφθούμε στον συζητητή μας. Με δεδομένο ότι κάποιοι από τους κατά καιρούς συνομιλητές μου δεν περνούσαν την δοκιμασία του Τουρίγγου, είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξουν εκπλήξεις!
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις ημιεπωνυμίας ή ημιψευδωνυμίας. Στις περιπτώσεις εκείνες δηλαδή όπου ο ιστολόγος κυκλοφορεί μεν με ψευδές όνομα, είναι όμως ευχερής η διαπίστωση του ονόματός του, είτε επειδή το ψευδώνυμο προέρχεται από το όνομά του είτε επειδή δηλώνει όποτε χρειαστή ποιος είναι είτε επειδή διαθέτει επώνυμη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για όποιον ενδιαφέρεται είτε για παρόμοιους λόγους.
Επίσης δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που δεν έχουν πολιτικό ή προσωπικό ας πούμε χαρακτήρα. Αν κάποιος γράφει συνταγολόγιο, φωτολόγιο, ημερολόγιο ή κάτι παρόμοιο, δεν μπορώ να φανταστώ πώς η ψευδωνυμία θα μπορούσε να δημιουργήση προβλήματα.
Προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν όμως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Κατ’ αρχάς, η ψευδωνυμία προκαλεί κάποια προκαταρκτικά κωλύματα ή μάλλον δυσχέρειες στην επικοινωνία. Δεν ξέρεις πώς να απευθυνθής στον ψευδώνυμο: κύριε ή κυρία; με το συ ή με το σεις; έλα ρε μεγάλε ή σας παρακαλώ μανδάμ; Τέτοια εμπόδια μοιάζουν ασήμαντα, στην πράξη όμως δίνουν αφορμή σε παρεξηγήσεις, “γνωριζόμαστε και από παλιά νεαρέ;” και παρόμοια αρνητικά μηνύματα. Επιπλέον, όχι μόνο η ψευδωνυμία καθ’ αυτήν, αλλά και γενικώτερα η απουσία κάποιων λίγων βιογραφικών στρεβλώνει το επίπεδο της επικοινωνίας. Αλλιώς θα μιλήσω για ένα νομικό ζήτημα σε έναν νομικό και αλλιώς σε έναν φυσικό, άλλα πράγματα θα θεωρήσω δεδομένα και άλλα σημεία των απόψεών μου ως δυσνόητα. Η ίδια η επιλογή των λέξεών μου μπορεί να προκαθορίζεται από τον αναγνώστη μου. Τέλος, γνωρίζοντας τον συνομιλητή μου αποδίδω δίκαια κίνητρα και επιδιώξεις: είναι διαφορετική η αξιοπιστία του υποστηρικτή της πυρηνικής ενέργειας όταν είναι δικηγόρος της Westinghouse και διαφορετική όταν είναι της Greenpeace. Αλλά και αντίστροφα, όταν ξέρω με ποιον μιλάω, αποτρέπομαι από το να του αποδίδω επιδιώξεις ή σκοπούς που δεν του ταιριάζουν: κατά του Ν. 927/79 μπορεί να τάσσεται είτε ένας αντισημίτης εθνικιστής είτε ένας παθιασμένος φιλελεύθερος. Αν δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται, υπάρχει κίνδυνος να αστοχήσω στην βρισιά που θα του εκτοξεύσω.
Πέρα από αυτά, η επωνυμία καθίσταται υποχρεωτική κάθε φορά που τίθεται θέμα επί προσωπικού. Μου είναι αδιανόητο ότι θα καυτηριάσω την διαγωγή κάποιου επωνύμου ιστολόγου, θα κατακρίνω την άποψή του, θα σχολιάσω αρνητικά το έργο του και θα κρυφτώ πίσω από ένα προσωπείο, από φόβο μήπως … με εναγάγη! Η παρρησία δεν είναι δωρεάν, συνεπάγεται ευθύνη. Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι θέμα ευθύνης, ευγένειας, σεβασμού: ο διαλογικός μου αντίπαλος πρέπει να έχη την δυνατότητα να με αντιμετωπίση επί ίσοις όροις. Απαρνούμενος το όνομά μου, αρνούμαι σε αυτόν την διαδικτυακή μας ισοτιμία.
Και μια μικρή εκμυστήρευση: όχι, δεν ήμουνα πάντα το καλό παιδί που όλοι νομίζετε. Στις μέρες της άγριας νιότης μου κυκλοφορούσα και γω με ψευδώνυμο, άγνωστος πειρατής μέσα στο πέλαγος του διαδικτύου…
Τώρα που το σκέφτομαι, δεν μπορώ παρά να δηλώσω ότι έχω πειστή από τα επιχειρήματα της αντίθετης άποψης: στο εξής περνώ στην ανωνυμία και θα εμφανίζωμαι στην ιστολογοσύνη με το ψευδώνυμο “Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος”!
An kai katalabaino tin thesi sou, Athanasie, de mporo na po oti tin simerizomai. I idiotikotita exei mia makria istoria sa dikaioma, xoris na blepoume kati antistoixo gia mia ipoxreosi eponimis drasis. Kai malista poli ortha: i gnosi einai dinami kai i gnosi peri tou prosopou mou se kakoproaireta xeria mporei na einai ena dinato oplo enantion mou.
To internet de einai o kateksoxin akatalilos xoros na diafimizei kaneis eponima tis apopseis tou i ta prosopika tou steixeia. Nomizo pos to zitima einai parallilo me ti sizitisi pou exei ksesikosei to eperxomeno lansarisma tou Google Street View stin Europi: eno eksipakouetai pos o opoiosdipote eixe dikaioma kai mporei alloste ek ton pragmaton oxi mono na se dei se dimosious xorous, alla kai na trabiksei ti fotografia sou i na katagrapsei me allo tropo ti parousia sou, exei dikaioma na metatrepsei auti tin pliroforia se iliko eukola probasimo apo ton kathena sto diadiktio?
Me alla logia (kai gia na epistrepso pali sto thema mas, giati antilambanomai oti ksefiga…):
An kathomaste mia parea deka atomon giro apo ena trapezi na ta leme kai ego po oti goustaro peiratika cd kai paranomo P2P, tote bebaia i pliroforia auti tha kataxorithei sti mnimi tou kathenos, tha dimiourgisete apopseis gia ton xaraktira kai tis theseis mou kai endexomenos na ti metabibasetai kai parakato. Alla i alisida auti to pithanotero einai oti tha diakopei poli sintoma. An, tounantion, diatiposo auti tin apopsi graptos sto paron istologio, tha einai ep aoriston katagegrameni kai anebresimi meso mixanon anazitisis apo ton opoiodipote se kathe gonia tou planiti kai to onoma mou, an to edosa, arrikta sindedemeno mazi tis. Auto mporei na mou kostisei to ligotero mellonitiki amixania an allakso argotera apopsi kai me koroideuoun oi filoi mou, poli poli sobaro praktiko problima otan p.x. i megali diskografiki stin opoia ekana aitisi gia ti thesi nomikou sumboulou to miristei kai m’ aporipsei i akomi kai astinomiki ereuna i poiniki dioksi enantion mou an theorithei endiksei oti katapato pneumatika dikaiomata.
En telei, exo giati na doso ego to onoma mou? To onoma tou anagnosti mou (i esto tin iparksi tou) ta gnorizo? Sustithikame pote me ta ekatomiria ton pithanon anthropon pou mporei eite tora eite kapoia stigma sto mellon na pesoun pano sto post pou anemela ego petaska s’ena istologio xoris na anologisto tis sinepeies?
Kai ante, gia na mi paraponiesai…
Xristina Angelopoulou
Χαχα, ξέχασα να γράψω ότι ένα από τα θετικά της επωνυμίας είναι ότι έτσι γνωρίζουμε γυναίκες! :-)
Σαν να μου λες ότι όλοι οι ψευδώνυμοι που κυκλοφορούν το κάνουν για να συγκαλύψουν παράνομες πράξεις τους. Δεν το νομίζω. Κατά την γνώμη μου το κάνουν από απλή παιγνιώδη διάθεση, ίσως και από λίγο φόβο έκθεσης.
Πρόσεξε ότι αναφέρθηκα σε επώνυμους συζητητές και όχι απλώς σε αναγνώστες. Φυσικά και δεν έχεις καμία υποχρέωση επωνυμίας απέναντι σε όποιον δεν ανταποδίδει τα ίσα. Από κει και πέρα, μήπως απλώς να αναλογιζώμαστε τις συνέπειες προτού γράψουμε κάτι και να παίρνουμε την ευθύνη των πράξεών μας σαν μεγάλα παιδιά που είμαστε;
Χάρηκα πολύ Χριστίνα!
Χριστίνα, όταν λες ιδιωτικότητα εννοείς αυτό που στο χωριό μου λέμε privacy? Διότι, εκ πρώτης όψεως, δε βλέπω πως πάσχει η ιδιωτικότητά μου από το γεγονός ότι λέω το όνομά μου σε όποιον μου συστήνουν ή σε όποιον κουβεντιάζει μαζί μου. Επιπροσθέτως, δε θυμάμαι την τελευταία φορά που κάποιος βασανίστηκε διαδικτυακά για να αποκαλύψει ότι κλέβει τραγούδια από το ίντερνετ. Εγώ, σε γενικές γραμμές, εκτιμώ ότι δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να κρύβει κανείς την ταυτότητά του ενώ πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει τρόπος να εντοπίζεται κανείς από τις αρχές – αν μη τι άλλο για λόγους ισονομίας: αν διαδώσω ότι ο Θανάσης είναι παιδεραστής στο καφενείο του χωριού θα τιμωρηθώ για συκοφαντική δυσφήμιση – αν το κάνω στο μπλογκ μου θα αρχίσω τις μπαρούφες για το κίνημα των μπλογκερς και την αυτορύθμιση και θα καταγγείλω τις αρχές για λογοκρισία και φίμωση. Φυσικά, όσο κανείς παραμένει κόσμιος η παροχή στοιχείων για την ταυτότητά του στους συνομιλητές του είναι απλώς ζήτημα ευγενείας και δεν μπορεί να του επιβληθεί.
ΥΓ: Να αποκαλύψω κι εγώ το παλιό ψευδώνυμό μου όπως έκανε ο Φούτρε;
Συμφωνώ με τον Αθανάσιο. Χωρίς να έχω τίποτα με όσους επιλέγουν την ανωνυμία, νομίζω ότι η επώνυμη διατύπωση απόψεων εκτός από ευγένεια και σεβασμό προς τον συνομιλητή, αποτελεί μια υπεύθυνη στάση και ίσως το κομβικό σημείο όπου η ανταλλαγή απόψεων αρχίζει από απλό chat να μετατρέπεται σε ουσιαστικό και υπεύθυνο διάλογο.
@Χριστίνα. Η ενδεχόμενη κριτική σε μια αλλαγή άποψης (που θα διαπιστωνόταν από τα διάσπαρτα μηνύματά μου στο διαδίκτυο) δεν νομίζω ότι θα με ενοχλούσε εκτός ίσως αν σχεδίαζα πολιτική καριέρα. Και σε αυτήν ακόμα την περίπτωση όμως μια ανοιχτή κοινωνία θα πρέπει να μάθει να ανέχεται εκτός από τα λάθη και την εξέλιξη στις ιδέες και τις απόψεις που διατυπώνει ο καθένας μας μέσα στο χρόνο.
Όσο για την ημι-ψευδωνυμία που χρησιμοποιώ (το ονοματεπώνυμό μου είναι εύκολα ανιχνεύσιμο στο blog μου), κατέληξα σε αυτήν ώς την καλύτερη λύση αφού για έναν περίπου μήνα χρησιμοποιούσα το πλήρες όνομά μου υπογράφοντας δεκάδες σχόλια σε διάφορα blog. Κάποια στιγμή έβαλα το όνομά μου στο google και είδα έντρομος(που λέει ο λόγος) να εμφανίζονται όλα τα σχόλιά μου στη σειρά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, από το πιό σοβαρό μέχρι σχόλια χαβαλέ σε άλλους bloggers. Κι έτσι επέλεξα τη λύση αυτή που εξασφαλίζει τόσο την επώνυμη παράθεση απόψεών, όσο και την αποφυγή μιας άνευ λόγου παραβίασης της ιδιωτικότητας κάθε στιγμής στο διαδίκτυο, όταν με το πάτημα ενός κουμπιού αρχίζουν να παρελαύνουν από υψηλότατου επιπέδου φιλοσοφικοί στοχασμοί μέχρι τα τελευταία ανέκδοτα με τον Τοτό:))
Σε γενικές γραμμές διαφωνώ, foutre.
Η ψήφος στις εκλογές είναι πολιτική πράξη πολύ πιο σημαντική από το να γράφεις σε ιστολόγιο – παρ’όλα αυτά η ανωνυμία προστατεύται εκεί.
Γενικά πιστεύω ότι για να γίνει σοβαρός διάλογος το μόνο προαπαιτούμενο είναι σοβαροί συμμετέχοντες.
Το όνομα δεν έχει σχέση (ελπίζω ούτε η ορθογραφία, για την περίπτωση μου!).
Δεν νομίζω ότι η επωνυμία έχει σχέση με το πόσο σοβαρός ή αξιόλογος είναι κάποιος – η τηλεόραση π.χ. μας δείχνει ότι τίποτα δεν εμποδίζει έναν επώνυμο να πετάει μπαρούφες, να προσβάλλει, να βρίζει και δεν συμμαζεύεται.
Εδώ νομίζω ξεφεύγεις – αυτό που ζητάς δεν είναι το όνομα κάποιου, αλλά το βιογραφικό του.
Ίσως έχεις κάποιο δίκιο εδώ, από την άλλη όμως μπορώ να πω ότι η ιδιότητα του δικηγόρου της Greenpeace δεν αφαιρεί υποχρεωτικά την αξιοπιστία του (σίγουρα βέβαια σε κάνει πιο σκεπτικό).
Και στο κάτω-κάτω γιατί να είμαστε υποχρεωμένοι μια ζωή να χρησημοποιούμε τα μπανάλ ονόματά μας, την στιγμή που μπορούμε να αφήσουμε την φαντασία μας αχαλίνωτη;
Είχα πρόσφατα σε καλτ ιστοτόπο σοβαρή (ο θεός να την κάνει) συζήτηση για την ελληνική πολιτική με άτομο που λεγόταν “αστραποκλανιάρης”.Δεν θα χανόταν ο υπερρεαλισμός (που ούτως ή άλλως υπάρχει στις περισσότερες διαδικτυκές συζητήσεις) αν απλά λεγόταν Βασίλης Παπαδόπουλος (τυχαίο το όνομα);
Ναι αλλά χάνουμε σε μυστήριο.
Ξέρεις πόσες γυναίκες με ρωτάνε απεγνωσμένες τι να σημαίνει το αινιγματικό μου nick;
Όταν ξεκίνησα το ιστολόγιο μου πάντως, είχα προβληματιστεί αν έπρεπε να γράφω επώνυμα.
Τελικά απόφασισα να βάλω ψευδώνυμο.
Το θέμα δεν είναι ποιος είμαι εγώ, το θέμα είναι τι γράφω.
Διο, θίγεις ένα πολύ ωραίο ζητηματάκι: πράγματι στην Ελλάδα, όπου η σοβαροφάνεια τιμολογείται υψηλότερα από την σοβαρότητα, όταν κανείς γράφει επώνυμα, φοβάται να χαλαρώση και λίγο, να πη μια κουβέντα πιο αστόχαστα. Διότι, καλώς ή κακώς, μάνεντ τα ρημάδια τα σκρίπτα και μας κυνηγούν…
Νι-με, φυσικά και διαφωνείς μασκοφόρε ψευδώνυμε εκδικητή!
Μα ίσα ίσα, η ψήφος δεν είναι μέρος διαλόγου, δεν απευθύνεται σε κάποιον και είναι πλήρως αναιτιολόγητη! Γιαυτό μπορεί να είναι μυστική. Μήπως θα έπρεπε και οι ψήφοι των δικαστών στις αποφάσεις τους να είναι μυστικές; (όπως ήταν πριν μερικά χρόνια)
Αναγκαία, όχι πάντα επαρκής συνθήκη.
Χαχα, τι όρων τετράς είναι αυτή; Άλλη η σημασία του πρώτου επωνύμου, άλλη του δεύτερου!
Μα το λέω, ότι και κάποια βιογραφικά πάντα διευκολύνουν την επικοινωνία. Σκέψου σε ποια θέση βρίσκομαι, όταν προσφέρω στον συνομιλητή μου όνομα, βιογραφικό, φωτογραφία, κάνω δηλαδή από την μεριά μου οτιδήποτε είναι δυνατόν, δεδομένων των συνθηκών, για να αρχίσω μια καλόπιστη συζήτηση και εξακολουθώ να εισπράττω από διάφορους, ανώνυμους φυσικά, ανθρωπίδες που κυκλοφορούν με ένα πληκτρολόγιο ανά χείρας ύβρεις, ειρωνείες και προσβολές.
Εδώ παρατηρείται το εξής στην ελληνική ιστολογοσύνη: κανένας δεν δίνει του αγγέλου του νερό και όλοι αντιμετωπίζουν με εξαιρετική καχυποψία όποιον πη τυχόν κάτι αντίθετο με την δική τους άποψη. Μόλις όμως προτείνω δειλά να βγάλουμε τις κουκούλες για να ελέγχεται η αξιοπιστία των εκατέρωθεν ισχυρισμών βάσει αντικειμενικών δεδομένων, όλοι αντιδράνε. Απλό παράδειγμα: το να πη ο Φούτρε ή ο Πιλαφ ότι ο πληθωρισμός θα πέση αν απελευθερωθή και άλλο η αγορά δεν λέει τίποτα. Μόνο αν μάθουμε το βιογραφικό του καθενός κατακρημνίζεται η αξιοπιστία του ενός και επιρρωννύεται του άλλου. Παρόμοιο και το παράδειγμα με την Greenpeace: έχει εντελώς άλλη αξιοπιστία να προτείνω απελευθέρωση των ψυχοτρόπων εγώ που είμαι δικηγόρος και έχω οικονομικά συμφέροντα αντίθετα με αυτήν την πρόταση και εντελώς άλλη να προτείνω π.χ. ποτοαπαγόρευση, όπου έχω να κερδίσω οικονομικά. Πώς όμως θα κριθούν όλα αυτά από τον αναγνώστη μου, όταν δεν ξέρει ποιος είμαι;
Παίξε ρπγ ρε φίλε!
Αυτό είναι το κλασσικό επιχείρημα των ψευδώνυμων. Εκτός του ότι παραβλέπει την ισοτιμία (που θα μπορούσε να εξασφαλιστή και με ένα εμαιλ βρε αδερφέ), το λάθος της άποψης είναι ότι νομίζετε ότι ο λόγος, που γεννιέται μέσα στο κεφάλι σας, μπορεί να διαχωριστή από την προσωπικότητα που τον γεννά. Ευτυχώς πάντως που δεν έχουν υιοθετήσει αυτήν την άποψη οι επιστήμονες. Φαντάσου να έγραφε Γενικό Ποινικό ο Αμεταμέλητος Υπότροπος ας πούμε!
Σε αυτό το σημείο έχεις δίκιο, αλλά δεν έχει σχέση με την χρήση ονόματος ή ψευδωνύμου.
Πάντα αναφέρω τι έχω σπουδάσει όταν γράφω κάτι σχετικό με το γνωστικό μου αντικείμενο.
Όταν γράφω κάτι από άλλο χώρο, διευκρινίζω ότι δεν είμαι ειδικός.
Δεν έχει να κάνει με το αν χρησημοποιώ ψευδώνυμο ή όχι.
Ο λόγος μου δεν μπορεί να διαχωριστεί από την προσωπικότητα μου, το όνομα μου όμως και οι σπουδές μου δεν έχουν κάμμια σχέση με αυτήν.
Δηλαδή αν διαβάσεις:
Δημήτριος Π. Καραμήτρος, γεν. 2/6/1982 απόφοιτος ΤΕΙ Λογιστικής Λάρισας, του αρέσει το κολύμπι και οι τηγανιτές πατάτες
σε ποιο συμπέρασμα για την προσωπικότητά του καταλήγεις;
Ότι λέει ψέματα: οι κολυμβητές δεν τρώνε τηγανητά!
Πιο σοβαρά, ότι ενδέχεται να είναι αξιόπιστος σε θέματα λογιστικά, ότι λόγω της ηλικίας του μάλλον δεν έχει εμπειρία επαγγελματική ή οικογενειακή και δικαιολογείται να είναι λίγο ευερέθιστος (λίγο όμως), ότι τον ενδιαφέρει το ζήτημα της θητείας, αλλά όχι τόσο το ασφαλιστικό κ.λπ.
Πάντα υπάρχει κάτι που μπορείς να μάθης και να διευκολύνη την επικοινωνία.
Και κυρίως, και τίποτα να μην μαθαίνης, δείχνει άλλη διάθεση προσέγγισης, ανοίγματος, φιλικότητας, περνά άλλα μηνύματα. Στον πραγματικό κόσμο ψευδώνυμα έχουν τα δεκάχρονα και οι κακοποιοί!
Αγαπητέ Αθανάσιε,
θα μου επιτρέψεις, ελπίζω, να εξακολουθώ να χαίρομαι τη γραφή σου ψευδωνύμως. Η επιλογή της ψευδωνυμίας και του καθ’ αυτό ψευδωνύμου, εκτός από τη διασφάλιση της ανωνυμίας (που κάποιοι την νοιώθουν απαραίτητη, κάποιοι όχι), μπορεί να σου δείξει και κάποια πράγματα για τον ίδιο το γράφοντα. Προσωπικά, δεν είχα μέχρι στιγμής κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας με κάποιο σχολιαστή ιστολογίου ή κάποιο συγγραφέα σε ιστολόγιο, το οποίο να προήλθε από τη χρήση, εκ μέρους του, ψευδωνύμου. Φυσικά, οι προσωπικές εμπειρίες δεν είναι σωστό να ανάγονται σε γενικεύσεις, ωστόσο μπορούν να δικαιολογήσουν ψυχολογικά την εμμονή σε ένα ψευδώνυμο και, ειδικότερα, την υπερηφάνεια της θετής καταγωγής από την Άγρια Δύση και της συμμετοχής σε μια θρυλική οικογένεια. Αλλά για οποιονδήποτε θα επιθυμούσε να μου απευθυνθεί προσωπικά, το προφίλ μου στο ιστολόγιό μου περιέχει και διεύθυνση e-mail, στην οποία οποιοσδήποτε θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου.
Όσον αφορά το άλλο κρίσιμο ζήτημα που έθεσες, τη γνωριμία γυναικών, δεν θεωρείς ότι η επιτυχημένη επιλογή ψευδωνύμου (“Ξανθός Ιππότης”, όπως ανέφερες) μπορεί να έχει κι αυτή αποτελέσματα;
Με καουμπόικους χαιρετισμούς,
Άβερελ
Athanasios:
“Σαν να μου λες ότι όλοι οι ψευδώνυμοι που κυκλοφορούν το κάνουν για να συγκαλύψουν παράνομες πράξεις τους.”
Giati, einai paranomo na dilonei kaneis oti tassetai iper tis diadiktiakis peirateias? Alla esto oti apla dilosa oti eimai iper tou gamou ton omofilofilon, diafono me ton polemo sto Irak i brisko olous tous Belgous baretous. Oles autes oi apopseis sta lathos xeria (opou lathos xeria mporei sti proti p.x. periptosi na einai akomi kai auta tis giagias mou) na mou kostisoun me ton ena i me ton allo tropo akriva, parolou pou kamia den exei nomikes epiptoseis enopion tou kratous.
“Πρόσεξε ότι αναφέρθηκα σε επώνυμους συζητητές και όχι απλώς σε αναγνώστες. Φυσικά και δεν έχεις καμία υποχρέωση επωνυμίας απέναντι σε όποιον δεν ανταποδίδει τα ίσα”
Esto oti simfono (pou den isxuei). Pos tha efarmoso enan tetoio diaxorismo sti praksi? Opoios diabasei to post mou, eite exei tin prothesi na apantisei eite oxi, tha dei anagkastika kai to onoma mou. De diatheto kapoio epilektiko mantili na to deso giro ap’ta matia ton atheaton anagnoston mou. Kai basika, nomizo auto akrivos einai kai to simeio pou sou ksefeugei ligo: o kathe anthropos opoudipote sto planiti, oso diatireitai i parousa istoselida, eite ton ksero ego eite oxi, eite ton simpatho eite oxi, eite, an ton eixe mprosta mou, tha dexomouna kan na tou apeuthino kan ton logo eite oxi, mporei na mathei kati gia mena. Kai malista, xari stis mixanes anazitisis, einai akomi pio pithano na to ksethapsei kapoia pliroforia an skopima tin anazitisei, pragma pou enisxiei akomi perissotero tin diki mou thesi adinamias.
“Χάρηκα πολύ Χριστίνα!”
Kai ego Thanasi! Alla ofeilo na omologiso oti gnorizomaste apo palia kai malista, an thimame kala, exei tixei na ksanadiafonisoume kiolas… O ni-me exei dikio otan leei oti zitas biografiko kai oxi apla onoma. Sti prokeimeni periptosi p.x. to foutre gia mena koubalaei simantika perissoteres kai pio barisimantes plirofories ap’to onomateponimo sou.
Kata ta alla, na simeioso oti kai me pseudonimo eksisou… gineka tha imouna ;-)
Konstantinos:
“Χριστίνα, όταν λες ιδιωτικότητα εννοείς αυτό που στο χωριό μου λέμε privacy?”
Nai, an kai oxi toso me tin nomiki ennoia tis leksis. (ksereis mipos kapoia kaliteri metrafrasi, Konstantine?)
“Διότι, εκ πρώτης όψεως, δε βλέπω πως πάσχει η ιδιωτικότητά μου από το γεγονός ότι λέω το όνομά μου σε όποιον μου συστήνουν ή σε όποιον κουβεντιάζει μαζί μου.”
Oxi, de pasxei katholou, auto eipa kai go. Stin pramgatiki, off-line zoi. Sto diadiktio allazoun ta pragmata. Epistrefo sto paradeigma ton fotografion sto internet giati isos etsi aposafinistei eukolotera to zitima: to oti sistithika se kapoion pou tora exei mia eikona tou prosopou mou apotipotemi sto mialo tou den thigei tin idiotikotita mou, to oti I fotografiki mixani tou anomimou tourista pou stekotan paradipla mou sto dromo me petixe kai mena, me apotelesma na figouraro kai go sto album me foto ton diakopon tou, de thigei tin idiotikotita mou, an anebasei omos kapoios tin fotografia auti sto Flickr, ti thigei? An tin kanei tag me to onoma mou xoris na me rotisei ti thigei? An me deixnei i foto na simetasxo se poreia ethinikiston anti-islamiston ipostirikton tou Geerd Wilders (leme tora…) ti thigei? An tin pire me mixani eksoplismeni me gps oste na apodeikniei oti ego stis 23 Maiou eimouna se sinaulia jazz sti Xagi me enan psilo ksantho galanomati, eno eixa pei sto filo mou oti tha emena spiti giati den aisthanomouna kala, ti thigei??
To internet allazei poli ta pragmata giati kat’arxas organinei tis plirofories kai tis apothikeuei oste na min einai aparaitito na eisei sto sosto meros ti sosti stigmi gia na matheis kati (p.x. epeidi bariosoun xoris ti kopela sou kai apofasises etsi tixaia na peraseis apo ekeini ti sinaulia pou diafimizane…) kai kata deuteron anoigei tin diathesimotita tous se apeiro arithmo anthropon. Opoudipote, opotedipote, apo ton opoiondipote kai idiaitera an ti psaxnei epitides. Perfect reach and perfect recall – o stoxos tou teleiou search engine.
“Εγώ, σε γενικές γραμμές, εκτιμώ ότι δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να κρύβει κανείς την ταυτότητά του ενώ πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει τρόπος να εντοπίζεται κανείς από τις αρχές – αν μη τι άλλο για λόγους ισονομίας: αν διαδώσω ότι ο Θανάσης είναι παιδεραστής στο καφενείο του χωριού θα τιμωρηθώ για συκοφαντική δυσφήμιση – αν το κάνω στο μπλογκ μου θα αρχίσω τις μπαρούφες για το κίνημα των μπλογκερς και την αυτορύθμιση και θα καταγγείλω τις αρχές για λογοκρισία και φίμωση. »
Sti periptosi auti mallon tha prepei na dothei me entalma kai tipikes diadikasies prosbasi stin astinomia sto IP addressa sou, dioti edrases paranomos. Ego milao gia mia pio ekleptismeni mi-nomiki ennoia idiotikotitas, pou sisxetizetai me to dikaioma mou, efoson den parabiazo ton nomo, na diatiro kapoion elegxo epi tou poios mathanei ti gia mena. Diabaza px teleutaia ena poli oraio arthro epi tis ekselissomenis ennoias tis idiotikotitas sto matia tis sigxronis, online neolaias stin Ameriki. To arthro isxirizotan oti i idea tis privacy de xanetai opos endexomenos mporei eukola na kataliksei enas epipoleos paratiritis alla apla temaxizetai: mporei diladi na min exo problima na doun kai oi 200 filoi mou sto facebook tis foto apo to xtesino party opou xoreua imigimni sto trapezi, alla tha mou pesoun ta mallia an pesoun sta xeria tou mpampa mou. Ego tha pao ena bima parakato kai tha po oti panta etsi itane kai den exei allaksei tipota stoixeiodes, apla tora exo tin texnologiki dinatotita na moiraso eukola kai grigora tis fotografies autes sto diadiktio stous filous mou kai na apodeikso ti trelo party animal pou eimai. Apo ekei kai pera auto pou me aposxolei einai to pos tha empodiso ton mpampa na ‘xei prosbasi, opos mporei na psithirizo sto tilefono otan leo ta mistika mou stis files mou kai ksero oti einai o patera mou sto allo domatio.
To pseudonimo loipon einai i asfalistiki dikleida pou mou epitrepei na exo diadiktiaki drasi xoris kindino na ektetho. An kapoios endiaferthei meta na methei perissotera gia mena kai ta pame kala mporo, na epilekso na tou apokalipso perissotera gia mena eitai se ena pio prostateumeno virtual xoro eite apo konta.
Dio :
“Και σε αυτήν ακόμα την περίπτωση όμως μια ανοιχτή κοινωνία θα πρέπει να μάθει να ανέχεται εκτός από τα λάθη και την εξέλιξη στις ιδέες και τις απόψεις που διατυπώνει ο καθένας μας μέσα στο χρόνο.”
Nomizo oti edo I leksi kleidi einai to “tha prepei”. Nai, simfono apolita kai se mia ideate outopia oloi agapane o enas ton allon, ton dexontai akribos opos einai, sigxoroune ta lathi tou, den simbainoun pote pareksigiseis ktl ktl. Otan metakomiseis ekei, dos mou kai mena ti dieuthinsi!
Y.g. Sorry gia to katebato se greeklish. An protimate agglika, ginetai, alla elliniko alfabito sto pliktrologio sti douleia distixos den exo…
@Fuchsia
“Nai, simfono apolita kai se mia ideati outopia oloi agapane o enas ton allon, ton dexontai akribos opos einai, sigxoroune ta lathi tou, den simbainoun pote pareksigiseis ktl ktl. Otan metakomiseis ekei, dos mou kai mena ti dieuthinsi”.
Den me endiaferei na metakomiso kapou allou kai den pisteuo se outopies, aploustata giati kai edo pou eimai den aisthanomai oti me enoxloun oi pareksigiseis pou anafereis, oute aisthanomai tin anagki na zitiso sygxoresi ton lathon mou i na me agapisoun oloi. Opoios fovatai tis parexigiseis, paranoiseis i parenergeies ton logon tou, borei na zei stin outopia tis anonimias, opou o asterix kai ta stroumfakia antallazoun amerimna minimata kai ola kylane omorfa.
Για μισό λεπτό Χριστίνα,
Επιστρέφω στον παραλληλισμό μου. Σκηνή πρώτη: γνωρίζεις σε ένα καφέ τον Θανάση. Με τις πρώτες κουβέντες σε ρωτάει το όνομά σου και με τι ασχολείσαι ώστε να γίνει μία πρώτη στοιχειώδης γνωριμία και να σχηματισθεί η ατζέντα της συζήτησης. Ως εδώ, παραδέχεσαι κι εσύ, η ιδιωτικότητά σου τα περνάει μια χαρά. Έτσι όπως ο φίλος μας συνδυάζει τη λεβεντιά του τσολιά με τη γοητεία του διανοούμενου, νιώθεις την άνεση να εκφέρεις άποψη για πιο λεπτά ζητήματα και συζητάς πιο χαλαρά. Το τι θα του πεις, όμως, παραμένει στη διακριτική σου ευχέρεια και ο καθένας θα παραδεχόταν ότι δε θα φερόσουν σοφά αν του έλεγες τα απόκρυφα μυστικά σου ή του έδινες πονηρές φωτογραφίες σου. Σκηνή δεύτερη: μπαίνεις στο μπλογκ του Θανάση, αφήνεις ένα σχόλιο και εκείνος σου λέει ότι θα ήταν καλύτερα αν μας έλεγες και ποια είσαι για να συζητούμε πιο εύκολα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν υπάρχει κανένας λόγος να ισχύσουν διαφορετικοί κανόνες σε σχέση με το πρώτο παράδειγμα. Ομοίως και εδώ μπορείς να κρίνεις πόσο εμπιστεύεσαι τον ίδιο και το ίδιο το μέσο (το διαδίκτυο) και να αποφαίσεις τι θα πεις.
Φυσικά, αν έχεις σκοπό να αναρτήσεις γυμνά βίντεο από τις εναλλακτικές διακοπές σου ή τις ερωτικές σου ιστορίες, καλά θα κάνεις να αποφύγεις την επωνυμία. Γιατί να το κάνεις, όμως, όταν κουβεντιάζεις για τα πανεπιστήμια ή την ανακάθαρση (λέμε τώρα) του ΠΚ; Λες ότι ίσως κάποια από τα κατά τ’ άλλα απολύτως επιτρεπτά πράγματα που ίσως υποστηρίξεις σου κάνουν κακό. Αν, όμως, πιστεύεις ότι κάτι είναι σωστό και νιώθεις την ανάγκη να το στηρίξεις, θα πρέπει να υπάρχουν πάρα πολύ σοβαροί λόγοι για να το κάνεις κρυφά. Δε νομίζω, λοιπόν, ότι το γεγονός ότι θα στενοχωρηθεί η γιαγιά σου αν μάθει ότι είσαι υπέρ του γάμου ομοφύλων είναι αρκούντως σοβαρός λόγος. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεχθούμε τις ενστάσεις αυτές, δεν αφορούν την ιδιωτικότητα αλλά κάτι που θα περιέγραφα ως “προστασία από την ιδεοληψία” και που αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, αλλά εμένα προσωπικά με απασχόλησε ελάχιστα.
Κών/νε στον παραλληλισμό σου με το καφέ πρέπει να προσθέσεις στο τραπέζι και μια καρέκλα ακόμα: σε αυτήν μπορεί να κάτσει όποιος άνθρωπος (από όλο τον πλανήτη) θέλει και να ακούσει τι λένε.Αυτό θα μπορεί να το κάνει όποτε θέλει, ακόμα και μετά από 100 χρόνια.
Μα γι’ αυτό δεν τους τοποθέτησα στο σπίτι του Θανάση αλλά σ’ ένα καφέ!
Μου φαίνεται πως μάλλον δεν εκφράζομαι πολύ καλά. Τέτοιο καφέ, Κωνσταντίνε μου, πολύ δύσκολα θα βρεις στη πραγματική ζωή, καθότι καταρχάς απίθανο να κάτσουμε να τα λέμε με τον Θανάση πάνω από κάνα δυο ώρες, στο τέλος της συζήτησης κανένα ντοκουμέντο δεν θα καταγράφει την τέλεσή της και – το σημαντικότερο όλων – στο καφέ δίπλα μας θα κάθονται μόνο τυχαία άτομα που κατά πάσα πιθανότητα ουδέν ενδιαφέρον ή όρεξη δε θα έχουν να μάθουν τις απόψεις μας πέρι γάμου ομοφυλοφίλων. Αυτό σημαίνει ότι ο (ομοφοβικός) άνθρωπος που τρία χρόνια αργότερα θα κληθεί να αποφασίσει αν θα προσληφθώ εγώ στη υψηλόβαθμη θέση με τον παχυλό μισθό για την οποία έκανα αίτηση, ακόμη και να πίνει τον καφέ του τρία τραπέζια παραδίπλα (πράγμα δύσκολο από μόνο του), μάλλον δε θα μπορεί να ακούσει τι λέμε, αλλά και αν μπορεί δε θα προσέχει γιατί πολύ απλά ούτε αυτός δε θα ξέρει ότι στο μέλλον θα του φανούν τα λεγόμενά μας χρήσιμα.
Το ίντερνετ όχι μόνο καταγράφει και οργανώνει πληροφορίες, αλλά τις καθιστά ευχαίρως (με το πάτημα μόνο ενός κουμπιού!) ανευρέσιμες, όχι απλά από τον οποιονδήποτε, αδίαφορο, άγνωστο τρίτο, αλλά – πρόσεχε – *από αυτόν που τις αναζητά*. Και στο σημείο αυτό οφείλεις να θέσεις στον εαυτό το ερώτημα: Γιατί τις αναζητά?
«Δε νομίζω, λοιπόν, ότι το γεγονός ότι θα στενοχωρηθεί η γιαγιά σου αν μάθει ότι είσαι υπέρ του γάμου ομοφύλων είναι αρκούντως σοβαρός λόγος.»
Μάλλον θα έλεγα ότι η περιέργεια του Θανάση περί των προσωπικών στοιχείων του συνομιλητή του δεν είναι αρκούντως σοβαρός λόγος για να στενοχωρήσω τη γιαγιά μου.
«Γιατί να το κάνεις, όμως, όταν κουβεντιάζεις για τα πανεπιστήμια ή την ανακάθαρση (λέμε τώρα) του ΠΚ;»
Γιατί μπορεί να θελήσω να κυνηγήσω ακαδημαϊκή καριέρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κλείσουν πόρτες μπροστά μου επειδή ποιος θέλει έναν ριζοσπάστη φιλελεύθερο να ροκανίζει τα προνόμιά του εκ των έσω?
«Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεχθούμε τις ενστάσεις αυτές, δεν αφορούν την ιδιωτικότητα αλλά κάτι που θα περιέγραφα ως “προστασία από την ιδεοληψία” και που αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, αλλά εμένα προσωπικά με απασχόλησε ελάχιστα.»
Ναι, δε ξέρω…. Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων μια φορά δε φαίνεται να συμφωνεί μαζί σου. Κοίτα επίσης και αυτό. Τελείως διαφορετικό βέβαια γιατί αφορά πράξη του κράτους, αλλά αναλογίσου ότι το υπολανθάνον επιχείρημα είναι ακριβώς το ίδιο: άλλο να αναρτάς φορολογικές δηλώσεις των πολιτών σου στο δημαρχείο της πόλης και άλλο στο διαδίκτυο.
Αθανάσιος:
«Πιο σοβαρά, ότι ενδέχεται να είναι αξιόπιστος σε θέματα λογιστικά, ότι λόγω της ηλικίας του μάλλον δεν έχει εμπειρία επαγγελματική ή οικογενειακή και δικαιολογείται να είναι λίγο ευερέθιστος (λίγο όμως), ότι τον ενδιαφέρει το ζήτημα της θητείας, αλλά όχι τόσο το ασφαλιστικό κ.λπ.»
Με άλλα λόγια δε κατάλαβες τίποτα, απέκτησες όμως την ψευδαίσθηση ότι κάτι ξέρεις. Και εγώ σου λέω ότι ήταν άχρηστος φοιτητής με μηδέν ενδιαφέρον για το αντικείμενό του που στη συνέχεια παράτησε τη λογιστική για να γίνει φωτογράφος στα νησιά Γκαλάπαγκος. Καίγεται σβόδρα για το ασφαλιστικό γιατί χαμηλές συντάξεις των γονιών του τον υποχρεώνουν να τους στηρίζει οικονομικά, αλλά όντας δυστυχώς ελαφρά κουτσός στο δεξί πόδι δεν θα κάνει ποτέ στρατό. Τέλος, γκάστρωσε τη κοπέλα του στα δεκάξι.
Θανάση, εσύ αυτό που θες είναι μια πιο προσωπική επικοινωνία με τους συνομιλητές σου, πράγμα, μάλιστα, θεμιτό. Αλλά κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται με απλή παράθεση ονοματεπώνυμου, αλλά με την σταδιακή οικειότητα που επιτυγχάνεται όταν δυο άνθρωποι συζητάνε μεταξύ τους συστηματικά. Αυτό φαντάζομαι εδώ μέσα το έχεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Όσο για τη διάθεση προσέγγισης, φιλικότητα και τα λοιπά, νομίζω αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο απλά απ’τα λεγόμενα του άλλου, τον τρόπο με τον οποίο γράφει, τη σοβαρότητά του. Μπορεί δηλαδή να μπω εγώ ως Χριστίνα και συναρτημένο πλήρες βιογραφικό και να σας βρίσω όλους και μπορώ να μπω ως Φούξια και να κάνουμε μια εποικοδωμική, ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Και τέλος, επειδή δεν καίγομαι τόσο πια για την ιδιωτικότητα και είμαι και περίεργη: αν θες να δώσεις το ψευδώνυμό σου, Κωνσταντίνε, feel free! ;-)
Χμ, κάπου εξαφανίστηκαν τα λινκς μου στην όγδοη παράγραφο. Την ξαναπαραθέτω (σόρρυ):
«Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεχθούμε τις ενστάσεις αυτές, δεν αφορούν την ιδιωτικότητα αλλά κάτι που θα περιέγραφα ως “προστασία από την ιδεοληψία” και που αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, αλλά εμένα προσωπικά με απασχόλησε ελάχιστα.»
Ναι, δε ξέρω…. Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων μια φορά δε φαίνεται να συμφωνεί μαζί σου (http://www.edri.org/edrigram/number6.10/google-streetview-eu). Κοίτα επίσης και αυτό: http://www.economist.com/displayStory.cfm?story_id=11332879. Τελείως διαφορετικό βέβαια γιατί αφορά πράξη του κράτους, αλλά αναλογίσου ότι το υπολανθάνον επιχείρημα είναι ακριβώς το ίδιο: άλλο να αναρτάς φορολογικές δηλώσεις των πολιτών σου στο δημαρχείο της πόλης και άλλο στο διαδίκτυο.
Χριστίνα, δύ πράγματα για να το κλείσουμε:
1) Δεν ξέρω τι λένε οι επόπτες προστασίας δεδομένων, γραμμών και σπουδών αλλά θέλω να πιστεύω ότι συμφωνούμε στην ακόλουθη πρόταση: κανείς δεν παραβιάζει την ιδιωτικότητά σου όταν εσύ έχεις καταστήσει τα επίμαχα δεδομένα δημόσια. Αν, λοιπόν, μιλάς σε ένα δημόσιο φόρουμ ή δημοσιεύεις τις φωτογραφίες σου στο διαδίκτυο επίκληση ιδιωτικότητας δεν μπορεί να γίνει. Και δε θυμάμαι να είπε κανείς ότι θα πρέπει να βασανίζεται όποιος γράφει με ψευδώνυμο.
2) Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνω μια χαρά και τα συμμερίζομαι σε κάποιο βαθμό. Αλλά:
2.1) Υπερβάλλεις: με εξαίρεση κάτι τρελαμένες εταιρείες σε ΗΠΑ και ΗΒ, που έχουν παρανοήσει με τις τρομοκρατίες και τα ρέστα, κανείς δε θα γκουγκλάρει το όνομά σου – ειδικά την Ελλάδα. Και αυτοί που το κάνουν σπανίως ενδιαφέρονται για τη γνώμη σου περί του γάμου ομοφύλων. Εδώ ο Θανάσης που θέλει να ανακαθάρει τον ΠΚ και συμφωνεί με τα μέτρα μου για τα ΑΕΙ σε λίγα χρόνια θα λύνει και θα δένει στη Νομική Αθηνών.
2.2) Εξακολουθείς να ελέγχεις το τι θα πεις: αν κάτι σε τρομάζει μπορείς να το αποφύγεις ή να το συζητήσεις κάπου που δεν προτιμώνται οι επώνυμοι.
2.3) Είναι, εν τέλει, θέμα ακεραιότητας: εγώ αυτός είμαι και αυτά πιστεύω. Αν κάποιοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις ιδεοληψίες τους δε θέλω να συμεργαστώ μαζί τους ή να με προσλάβουν. Κατά συνέπεια, δε θα επιτρέψω ούτε να με φιμώσουν ούτε να με κάνουν να κρύβομαι λες και κάνω κάτι κακό. Αν το κάνουμε όλοι αυτό όλο και κάτι θα αλλάξει. Άσε που δε θα έχουν ποιον να προσλάβουν στο τέλος και θα αυξηθούν οι πιθανότητές μας!
Σύντομη ανακεφαλαίωση:
α) Η Φούξια θέλει να βγη ραντεβού μαζί μου,
β) Η Φούξια έχει συλλογή πονηρών φωτογραφιών,
γ) Σε λίγα χρόνια η Νομική Αθηνών θα μου ανήκη!
Εεεεεεεε, αυτός είμαι εγώ!
Ναι, μας έπεισες παλιολακέ!
Αυτός είναι ένας καλός γενικός κανόνας netiquette αλλά δε σημαίνει πως όσοι δεν τον ακολουθούν στερούνται ευθύνης. Πολλές φορές ο σχολιασμός ακόμα κι όταν είναι παραγωγικός- φυσικά δε μιλάω για κατηγορίες και καταγγελίες- έχει αρνητικές συνέπειες για το φυσικό πρόσωπο πίσω απ’το handle.
Κατά τη γνώμη μου είναι καλό σε σοβαρές συζητήσεις όπου συνηθίζουν να παίρνουν μέρος άτομα επώνυμα να συνηθίζουμε την χρήση του αληθινού μας ονόματος για την ανάληψη της ευθύνης των λόγων μας. Όπως θα κάναμε στον φυσικό κόσμο (εκτός αν βγούμε με την παρέα απ’το Counterstrike…:p).
Σε ένα πραγματικό “forum” όπου θα ήμασταν γύρω από ένα τραπέζι να συζητάμε λίγοι θα δοκίμαζαν να προσβάλλουν τον άλλο δίχως κάποια μορφή φειδούς, μιας που οι συνέπειες θα ήταν άμεσες και σε πολλές περιπτώσεις σημαντικές.
Το Internet έχει δώσει μια μορφή παντοδυναμίας σε ορισμένους χρήστες (παραδέχομαι: έπεσα κι εγώ θύμα στο παρελθόν!) όπου τα άτομα κρυμμένα πίσω από κάποιο alias μπορούν να πουν ό,τι θέλουν δίχως επιπτώσεις.
Χεχ, περιέργως όμως ακόμα και το «Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος» θα μπορούσε να είναι ένα φιλολογικό ψευδώνυμο, δημιουργήμα της αχαλίνωτης φαντασίας σου και παράγωγο της διαδικτυακής σου υπόστασης.
Εγώ προσωπικά χρησιμοποιώ το ψευδώνυμό μου για λόγους διακριτικής ανεπισημότητας. Το να γράφεις με όνομα κι επώνυμο σε blog και fora όπου οι μηχανισμοί moderating είναι περιορισμένοι είναι σα να συστήνεσαι με τον επαγγελματικό σου τίτλο στην θύρα των φανατικών και μετά απ’τις επάλξεις του γηπέδου να φωνάζεις «θα σας διαλύσουμε!! ωωω εεε ωωω!!».
Απλά δεν κολλάει. :)