компютриΣτις λίγες γραμμές που ακολουθούν θα καταθέσω εν συντομία τις προτάσεις μου για ένα πανεπιστήμιο που θα μπορεί να προσφέρει σχετικά υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκές υπηρεσίες ενώ ταυτόχρονα θα υπηρετεί τις βασικές αρχές της δικαιοσύνης και της ακριβοδικίας. Θεωρώ δεδομένη -και απολύτως δικαιολογημένη- την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αυτό το αναφέρω διότι θα παίξει το ρόλο του σε όσα έχω να προτείνω. Συνοπτικά, λοιπόν, θέτω στην κρίση σας τις παρακάτω ρυθμίσεις και σας καλώ να θυμάστε πάντα τους δύο στόχους που υιοθετώ από τον τίτλο ήδη. Όσοι, από την άλλη, πιστεύουν ότι τα ΑΕΙ μας είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και ότι είναι δίκαιο να απαξιώνει τις σπουδές όλων των υπολοίπων και να αποκαλείται επιστήμων όποιος πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια παίζοντας ξύλο και πήρε το πτυχίο του μετά από 10 χρόνια και 5-6 προσπάθειες ανά μάθημα καλούνται απλώς να διαβάσουν κάτι άλλο.
1) Τα ΑΕΙ θα είναι εντελώς ανεξάρτητα σε ό,τι αφορά το σύνολο των ακαδημαϊκών και διοικητικών τους λειτουργιών. Αυτό σημαίνει ότι θα αναλαμβάνουν την ευθύνη για την εισαγωγή νέων φοιτητών, το πρόγραμμα διδασκαλίας, την έρευνα και τα οικονομικά. Οι διοικήσεις τους θα αποφασίζουν εκ των προτέρων τον αριθμό των εισακτέων και θα διοργανώνουν τις εισαγωγικές εξετάσεις. Αυτό εξασφαλίζει ότι: α) πολιτικές παρεμβάσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα αποκλείονται β) καταργούνται οι πανελλήνιες εξετάσεις της παπαγαλίας και απαγκιστρώνεται η Β’βαθμια εκπαίδευση από αυτή τη διαδικασία, επιστρέφουσα στον αυθεντικό της ρόλο γ) οι εξετάσεις αφορούν πράγματι το γνωστικό αντικείμενο της σχολής και διερευνούν τις ικανότητες και τις γνώσεις του υποψηφίου δ) οι μαθητές που έχουν το προνόμιο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της εντατικής προγύμνασης χάνουν το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου πλεονεκτήματος που έχουν σήμερα και ε) η εξεταστική επιτροπή θα έχει τη δυνατότητα, διά του ελέγχου του φακέλου του υποψηφίου, να συνυπολογίσει κι άλλους παράγοντες, όπως η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του για παράδειγμα, για να αποφασίσει ανάμεσα σε ισοβαθμούντες εξεταζόμενους – προς όφελος, προφανώς, των λιγότερο προνομιούχων.
2) Τα ΑΕΙ θα αξιολογούνται από ανεξάρτητες διεθνείς αρχές και ινστιτούτα των οποίων η δουλειά γίνεται αποδεκτή από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Με κριτήριο τις αξιολογήσεις αυτές σε συνδυασμό με τις ανώνυμες αξιολογήσεις των φοιτητών αλλά και στη βάση της διαχείρισης των ιδρυμάτων από τις διοικήσεις σε αναλογία με τους στόχους που ετέθησαν σε βάθος χρόνου θα απομακρύνονται οι αναποτελεσματικές διοικήσεις και θα τοποθετούνται άλλες. Έτσι θα γνωρίζει ο έλληνας φορολογούμενος ποιος έχει την ακαδημαϊκή και την πολιτική ευθύνη για την ποιότητα της ανώτατης εκπαίδευσης. Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα εξαρτάται από τις επιδόσεις και την πρόοδό τους.
3) Σαφής οριοθέτηση των ακαδημαϊκών υποχρεώσεων όλων των διδασκόντων και διδασκομένων. Για τους πρώτους: α) τακτικός έλεγχος της προόδου της έρευνάς τους β) ανάθεση συγκεκριμένων καθηκόντων: για παράδειγμα, αν υπάρχουν 200 φοιτητές για το μάθημα Γενικό Ποινικό και 8 διδάσκοντες στον αντίστοιχο τομέα (εξαιρουμένων των καθηγητών) ο καθένας αναλαμβάνει ένα τμήμα των 25 -έτσι θα γνωρίζουμε σε έναν ορίζοντα 5 ετών ποιος κάνει καλά τη δουλειά του και ποιος όχι γ) υποχρεωτική παρουσία στο πανεπιστημιακό τους γραφείο για κάποιες ώρες την εβδομάδα ώστε να είναι ευχερώς διαθέσιμοι για τις ανάγκες των φοιτητών. Για τους δεύτερους: α) συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο σπουδών β) ανώτατο όριο εξετάσεων για κάθε μάθημα – η τελευταία εξέταση θα γίνεται σε επιτροπή χωρίς την συμμετοχή του μέχρι τότε εξεταστή καθηγητή γ) αναστολή σπουδών για όσους το έχουν ανάγκη και οικονομική βοήθεια σε όσους έχουν οικονομικό πρόβλημα. Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλισθεί ο σεβασμός του κόπου των επιμελών φοιτητών, η άνοδος του επιπέδου των σπουδών και της αξίας του πτυχίου και η δίκαιη αντιμετώπιση όσων αντιμετωπίζουν πράγματι προβλήματα που τους απομακρύνουν από τις σπουδές τους.
4) Κατάργηση του ενός και δωρεάν συγγράματος. Πρόκειται για πρακτική πρωτόγονη και ακαδημαϊκά απαράδεκη που συντηρεί το καθεστώς οπισθοδρόμησης και επιστημονικής εσωστρέφειας. Είναι αδιανόητο να καλούνται οι φοιτητές να αποστηθίσουν ένα βιβλίο για να περάσουν στις εξετάσεις τους – θα ήταν απαράδεκτο ακόμα και για ιδρύματα με τεράστια παράδοση στην έρευνα και τις εκδόσεις και είναι σχεδόν παρανοϊκό για ΑΕΙ σαν τα δικά μας. Με αυτό το μέτρο εξοικονομούμε τεράστια ποσά που θα πρέπει να διοχετευθούν σε βιβλιοθήκες και διαδικτυακά περιοδικά. Στους φοιτητές με χαμηλά εισοδήματα θα παραχωρείται κουπόνι για αγορά βιβλίων και στους υπόλοιπους εκπτωτικά κουπόνια. Το να λαμβάνουν δωρεάν βιβλία άνθρωποι που οδηγούν ακριβά κουπέ και ζουν άνετα είναι άδικο και προκλητικό. Με τρεις καφέδες λιγότερους την εβδομάδα αγοράζει κανείς ένα βιβλίο τον μήνα. Αυτό μας κάνει 12 το χρόνο και 48 στα τέσσερα χρόνια. Μια καλή αρχή για μία βιβλιοθήκη. Τα μαθήματα θα γίνονται και θα εξετάζονται με βιβλιογραφική λίστα. Αυτό θα ανεβάσει το επίπεδο σπουδών και θα υποχρεώσει και τους διδάσκοντες να μελετούν.
5) Ουσιαστική οικονομική βοήθεια σε όλους τους έχοντες ανάγκη. Αποκλεισμός των γόνων εύπορων οικογενειών από όλες τις δωρεάν υπηρεσίες.
6) Κατάργηση των κομματικών φοιτητικών οργανώσεων και αυστηρές συνέπειες για όσα κόμματα παραβιάζουν τον συγκεκριμένο κανόνα. Ο καθένας θα μπορεί να οργανώνει και να συμμετέχει σε οποιαδήποτε λέσχη με πολιτικό ή μη χαρακτήρα αλλά όχι σε κομματικές οργανώσεις. Θα υπάρχουν, λοιπόν, μαρξιστές, φιλελεύθεροι, τροτσκιστές, αναρχικοί, ελευθεριστές κοκ αλλά οχι ΔΑΠιτες, ΠΑΣΠιτες και τα συναφή. Αποτέλεσμα: τέλος οι φοιτητοπατέρες και οι συναλλαγές και ελεύθερη πολιτική άποψη στο πανεπιστήμιο.
7) Οι διδάσκοντες θα επιλέγονται από τη διοίκηση του ΑΕΙ -με συγκεκριμένες επιτροπές- και όχι με “ψηφοφορία”. Με αυτό το μέτρο επιτυγχάνεται: α) η ουσιαστική αξιολόγηση των υποψηφίων αφού θα τους κρίνει μια επιτροπή ειδικών και όχι φοιτητές που αδυνατούν να τους αξιολογήσουν β) κατάργηση των συναλλαγών κάθε είδους γ) όλη η ευθύνη για τις προσλήψεις θα βρίσκεται στα χέρια συγκεκριμένων ανθρώπων και όχι “στη λαϊκή βούληση”. Να σημειωθεί ότι οι φοιτητές θα κρίνουν τους δασκάλους τους με ανώνυμα ερωτηματόλογια και, σε περιπτώσεις προαγωγών και απολύσεων, η επιτροπή θα πρέπει να αιτολογεί απόφαση που τυχόν αντιβαίνει στη σαφή τάση του φοιτητικού σώματος σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
8 ) Κατάργηση του “ασύλου” προς όφελος του ασύλου. Ως “ασυλο” ορίζω αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ως άσυλο ορίζω την πραγματικά ελεύθερη διακίνηση ακαδημαϊκών και άλλων ιδεών στο χώρο των ΑΕΙ. Στο χώρο του πανεπιστημίου, λοιπόν, θα εισέρχονται οι φοιτητές με την φοιτητική τους ταυτότητα. ‘Οποιος μη-φοιτητής επιθυμεί να εισέλθει θα αφήνει τα στοιχεία του στο θυρωρείο και θα κυκλοφορεί ελεύθερα. Στο χώρο θα υπάρχει ειδική πανεπιστημιακή αστυνομία που δε θα υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ. και θα είναι ειδικά εκπαιδευμένη και παντελώς άοπλη. Για τις πράξεις της θα αναφέρεται στη διοίκηση αλλά και στις συνελεύσεις και τους εκπροσώπους των φοιτητών όποτε ζητείται κάτι τέτοιο. Σε περιπτώσεις βιαιοπραγιών που δεν μπορεί να καταστείλει η εν λόγω αστυνομία θα καλείται η συμβατική αστυνομία και θα συλλαμβάνει τους ταραξίες. Αν είναι φοιτητές θα αποβάλλονται άμεσα μετά την αμετάκλητη καταδίκη τους. Η πανεπιστημιακή αστυνομία θα παρεμβαίνει αποκλειστικά και μόνο σε περιπτώσεις τέλεσης αδικημάτων και θα περιφρουρεί όλες τις συγκεντρώσεις, συνελεύσεις και λοιπές λειτουργίες του ιδρύματος. Έτσι, θα μπορούν όλοι να απολαμβάνουν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη έκφραση χωρίς προβλήματα.
9) Οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων των φοιτητικών συνελεύσεων και οργάνων προς την κατεύθυνση του σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των φοιτητών. Πως είναι δυνατόν να αποφασίζεται κατά πλειοψηφία αν θα έχει ο Χ πρόσβαση στη διδασκαλία και τις βιβλιοθήκες; Τι διαφορά έχει από το να αποφασίζεται κατά πλειοψηφία αν θα ασκήσει ο Χ το Α ή Β επάγγελμα ή οποιοδήποτε άλλο δικαίωμά του;
10) Κατάργηση της “ισοδυναμίας” των πτυχίων και όλων των παρεμφερών αρχών. Το κάθε πτυχίο θα αξιολογείται εν τοις πράγμασι δυνάμει της αντίστοιχης αξιολόγησης του ιδρύματος που το εξέδωσε, της επίδοσης του πτυχιούχου και των λοιπών ακαδημαϊκών περιστάσεων.
Συμφωνώ σε όλα, πλην του 6: καθένας μπορεί να συνεταιρίζεται, καθένας έχει δικαίωμα να είναι μέλος κόμματος, κανένας δεν μπορεί να τιμωρήση τα κόμματα επειδή είναι κόμματα!
Θα ήταν πιο τίμιο ενδεχομένως να τους εκτελούσαμε…
Χαχα, δεν κατάλαβα δηλαδής, οι φιλελεύθεροι θα έχουν διαφορετικό μαγαζί από τους ελευθεριστές; :-)
Όσον αφορά το πρώτο σχόλιο, εξακολουθεί να έχει κανείς το δικαίωμα να συνεταιρίζεται επί της ουσίας – ο όποιος περιορισμός είναι ασήμαντος και η στήριξη φοιτητοπατέρων και φοιτητοστρατών δεν ήταν, αν θυμάμαι καλά, ποτέ στον ορισμό της έννοιας “πολιτικό κόμμα”. Όσον αφορά το δεύτερο, ας κάνουν ό,τι θέλουν βέβαια, αλλά όσο περνάει από το χέρι μου οι φιλελεύθεροι θα είναι χώρια από τους ελευθεριστές.
Που ήσουν ρε φίλε τόσο καιρό? :D
Πολύ ωραίο το κείμενο σου.Ελπίζω να μου επιτρέπεις να το αναδημοσιεύσω στο blog μου. Την καλησπέρα μου
Sexpistols.gege,
1) Γκέγκε.
2) Το καλοκαίρι παίζουν οι γηραλέοι ροκάδες στην Αθήνα, αν αληθεύει αυτό που άκουσα (προσωπικά αδιαφορώ, βέβαια, και ίσως αδιαφορείς κι εσύ, αν το ψευδώνυμό σου αφορά αποκλειστικά τη θρυλική ταινία).
3) Κάπου εδώ ήμουν κι εγώ.
4) Αν δεν κάνω λάθος, η αναδημοσίευση των κειμένων της αΜ είναι ελεύθερη υπό την προϋπόθεση ότι αναφέρεται η πηγή. Από εμένα έχεις το ελεύθερο, αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερα αν έστελνες ένα μέηλ στον αηδή διαχειριστή μας.
Αυτονόητα όσα λες, αν και πάλι υπάρχουν πολλά παράθυρα.
Π.χ. σχετικά με το 1: το πιο πιθανό είναι να εκτοξεύσει την διαφθορά στα ύψη, δηλ. μην εκπλαγείς αν δεις καθηγητές να “κόβουν ταρίφες” για κάθε τμήμα/σχολή.
Πόσο θα είναι αξιοκρατική θα είναι η είσοδος στις περιζήτητες σχολές; Δεν θα μπουν στον πειρασμό διάφοροι να βοηθήσουν τους δικούς τους;
Στο 3 να προσθέσω κάτι:
στην δική μου σχολή (ιατρική) οι καθηγητές είχαν δικαίωμα να διατηρούν ιατρείο (σε αντίθεση με τους ιατρούς του ΕΣΥ).
Ίσως η ενασχόληση με ιδιωτικό επάγγελμα να απορροφά μέρος του χρόνου που ξοδεύεται (μερικές φορές κυριολεκτικά) στις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις.
Για το 4:
Πολύ σωστά συνδέεις τα δωρεάν συγγράματα με τις βιβλιοθήκες.Τα περισσότερα παν/μια μας έχουν θλιβερές βιβλιοθήκες (ακόμα και τα μεγάλα) – γεγονός απαράδεκτο.Πρέπει να παίζονται μεγάλα παιχνίδια με τα δωρεάν συγγράματα.
Πάντως εγώ δεν θα αγόραζα ούτε του 20% από αυτά που μου έδωσαν δωρεάν, την στιγμή που στο άμαζον βρίσκω 100άδες βιβλία που πραγματικά θα ήθελα να έχω.
Να κάνω και μια ακόμα πρόταση:
Περιορισμό στο ελάχιστο των γραπτών εξετάσεων.
Είναι εντελώς αστείο να σου δίνουν μια διπλή κόλλα με ερωτήσεις τους στυλ “αίτια οξείας παγκρεατίτιδας”, “τι ξέρετε για το άσθμα” και να το αποκαλούν αυτό εξετάσεις παθφυσ, παθολογίας κτλ.
Αυτά κανονικά ούτε στο γυμνάσιο δεν πρέπει να γίνονται…
Μπορεί να το γράφεις ειρωνικά αυτό, αλλά υπάρχουν πολλοι που το πιστεύουν, ακόμα και μορφωμένοι άνθρωποι ή τέλος πάντων υπεράνω υποψίας.
Υπάρχουν άτομα που νομίζουν ότι, εντάξει, δεν μπορούμε να συγκριθούμε με το Χάρβαρντ και το Σάνφορντ – αλλά με τα υπόλοιπα ΗΠΑ και Ευρώπης είμαστε στα ίδια (με την Αγγλία μάλιστα να είναι σε χειρότερη μοίρα, επειδή “το έχουν κάνει εμπόριο”).
Είναι πολλοί αυτοί που δεν συνειδητοποιούν καν την θέση μας και την κρισιμότητα της κατάστασης.
Ni-me,
Η απόφαση θα μπορεί να προσβάλλεται σε ανώτερο επίπεδο και, ταυτόχρονα, η αξιολόγηση -τόσο η ανώνυμη από τους φοιτητές όσο και εκείνη των σχετικών οργανισμών- θα λαμβάνει υπ’ όψιν και τα αποτελέσματα των βυσματικών λογικών που ίσως προκύψουν. Η επιτροπή θα πρέπει να λογοδοτήσει στη διοίκηση που θα κληθεί να απολογηθεί για το χαμηλό επίπεδο των φοιτητών. Φυσικά, κάποιοι λίγοι και πάλι θα μπορούν να “χωθούν” σχετικά ανέξοδα. Ας ελπίσουμε ότι η αλλαγή της όλης ηθικής οικολογίας που αναπόφευκτα θα προκύψει μετά από κάποια χρόνια εφαρμογής θα μειώσει στο ελάχιστο και αυτά τα φαινόμενα.
Το υπεννόησα αυτό – πιθανότατα είναι έτσι.
Σίγουρα εξαρτάται από το αντικείμενο.
Σοβαρότατα το γράφω: έλλην καθηγητής (επίκουρος νομίζω), αφού μας ενημέρωσε ότι άφησε τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου για να μας κάνει τη χάρη να διδάξει στην Ελλάδα, έγραψε σε μεγάλη εφημερίδα το αμίμητο: “τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και, σε μερικούς τομείς, τα καλύτερα στον κόσμο”.
Θου Κύριε… Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω περισσότερα επ’ αυτού.
ΥΓ: Αυτονόητα ξε-αυτονόητα αποκλείεται να εφαρμοστούν όλα αυτά. Μακάρι να ξεκινούσαμε απο τούτα και να πηγαίναμε παρακάτω μετά από λίγα χρόνια.
Με εντυπωσιάζει το γεγονός οτι γνωρίζεις την ταινία!! όντως το ψευδώνυμο από εκεί προέρχεται (τσάκω εδώ το βιδεον). Όσο για το συγκρότημα όσο fan και αν είμαι δεν πρόκειται καθότι φοιτητής να επενδύσω 60 euros για να απολαύσω τον Rotten (πλέον δικαιολογεί πλήρως το όνομα του).
Φίλε Κωνσταντίνε,
Πολλά συγχαρητήρια για τις θέσεις σου τις οποίες προσυπογράφω σχεδόν στο σύνολό τους. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο να καταγγέλει κάποιος στην Ελλάδα με παρρησία αυτό που κατανοεί κάθε στοιχειωδώς υγιώς σκεπτόμενος νους: ότι δηλαδή τις τελευταίες δεκαετίες τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν γίνει σάκος του μποξ για ορισμένες από τις πιο αρρωστημένες αντιλήψεις περί δημοκρατίας που μπορεί κανείς να συναντήσει αυτή τη στιγμή στον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο. Δυο-τρεις παραηρήσεις μόνο:
1. Μια ενδεχόμενη (μάλλον ουτοπική δυστυχώς) ανανοηματοδότηση του ασύλου θα μπορούσε να θωρακίσει την πρόταση σου αρ. 6 προβλέποντας την απαγόρευση οποιασδήποτε κομματικής διείσδυσης και παρουσίας στα πανεπιστήμια. Όποιος νέος επιθυμεί να «συνεταιριστεί» κομματικά δεν έχει παρά να γραφτεί π.χ. στην ΚΝΕ ή στην ΟΝΝΕΔ, αφήνοντας τα πανεπιστήμια στην ησυχία τους. Προβληματίζομαι για την ύπαρξη ιδεολογικών «λεσχών» (μαρξιστών, φιλελεύθερων, τροτσκιστών, κλπ.), διότι θα μπορούσαν σύντομα να μετατραπούν σε δούρειο ίππο για την επιστροφή των κομμάτων στα πανεπιστήμια.
2. Το ένα και μοναδικό σύγγραμα δεν είναι κατά τη γνώμη που πρόβλημα καθεαυτό, αλλά συνέπεια ενός προβλήματος. Αυτό είναι το αναχρονιστικό σύστημα σπουδών με τη μονολιθική εναλλαγή παραδόσεων-εξαταστικών. Στις θεωρητικές επιστήμες το σύστημα σπουδών πρέπει επειγόντως να εμπλουτιστεί με σεμινάρια, στα οποία ήδη από το πρώτο εξάμηνο θα συγγράφονται και θα παρουσιάζονται προφορικά εργασίες. Δεν είναι τόσο η εξέταση όσο η έρευνα (ακόμα και η υποτυπώδης) αυτή που εξοικειώνει με τη βιβλιογραφία. Εκτός αυτού, σύστημα και μέθοδος επιστημονικής εργασίας (δομή και οργάνωση κειμένων, τεχνικές προφορικής παρουσίασης) μπορούν να καλλιεργηθούν μόνο σε σεμινάρια με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων. Χρειάζεται δηλαδή ριζική αλλαγή της φιλοσοφίας των σπουδών.
3. Στη χώρα μας δεν υπάρχει σε πολλές κατευθύνσεις (π.χ. θετικές επιστήμες, φιλολογία, κλπ.) διάκριση μεταξύ σχολών που παράγουν ερευνητές και σχολών που παράγουν καθηγητές μέσης εκπαίδευσης. Υποτίθεται πως παράγουμε και τα δύο, στην ούσία μάλλον δεν παράγουμε τίποτα από τα δύο. Πως θα επιτευχθεί σοβαρά ο ανωτέρω διαχωρισμός; Μια πρώτη λύση θα ήταν να επιτυγχάνεται σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Σε αυτή την περίπτωση τα προπτυχιακά θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην αρτιότερη επιστημονική κατάρτιση των φοιτητών με ριζική αναδιάρθρωση και αυτονόμηση κάθε κλάδου. Σχολές χαλαρού potpourri όπως π.χ. το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ανήκουν σε εποχές πριν τη σύγχρονη ανάπτυξη των επιστημών.
Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις ως προς το τι πρέπει να γίνει (και τελικά δε θα γίνει). Ας αρχίζαμε τουλάχιστον από την επαναφορά των πανεπιστημίων στον κόσμο των στοιχειωδών νόμων και κανόνων. Αυτό όμως είναι μάλλον το πιο δύσκολο (και θα μας κράξει κι ο Λαζόπουλος)…
Kων/νε
Ο καθηγητής έχει προφανώς τους λόγους του να τα λέει αυτά – το ερώτημα είναι πώς τα εκλαμβάνει ο αναγνώστης.
Αν έγραφε ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΕΣΥ το ίδιο για τα νοσοκομεία ή κάποιος από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τις εθνικές οδούς, η αντίδραση θα ήταν άλλη, παρόλο που η κατάσταση είναι ίδια.
Για τον περιορισμό των γραπτών εξετάσεων να ξεκαθαρίσω ότι αναφέρομαι ειδικά σε αυτές.
Προφανώς ο μελλοντικός απόφοιτος οφείλει να εκπαιδευτεί στην σωστή συγγραφή επιστημονικών κειμένων, όπως λέει και ο Θεόδωρος.Αυτό γίνεται με σοβαρές εργασίες όμως, όχι 4 κόλλες αναφοράς και ερώτηση “τι ξέρετε για το χ”.
Το τωρινό σύστημα (ο θεός να το κάνει…) είναι κομμένο και ραμμένο για ακατάσχετη παπαγαλία/παπαρολογία και ακατανόητο τρόπο βαθμολόγησης – μην αναφέρω καν απορίες ακαδημαϊκών πολιτών του στυλ “θέλετε να γράψουμε και την επόμενη παράγραφο;” “πέφτουν οι λεζάντες;” κτλ και ολοκληρωθεί η παρωδία εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Τέλος δύο ακόμα προτάσεις που ξέχασα.Παίρνω παράδειγμα την δική μου σχολή, γιατί αυτήν γνωρίζω – πιστεύω όμως ότι αυτά που γράφω ισχύουν γενικά:
α) υποχρεωτική εκπόνηση πτυχιάκης εργασίας
β) να οριστούν προαπαιτούμενα μαθήματα, όχι να φτάνουμε στο έκτο για να δίνουμε μαθήματα του 1ου έτους.
Είναι κωμικό στο κάτω κάτω να δίνει ο άλλος τελευταίο μάθημα στην ιατρική ανατομία.
Αφού έχει περάσει ας πούμε ορθοπαιδική, ιατροδικαστική νευρολογία (ενίοτε με 9 ), φτάνει στο τελευταίο μάθημα που δίνει πριν το πτυχίο να μάθει πού είναι το χέρι, πού το πόδι, πώς λένε τα οστά του κρανίου και τι είναι νεύρο.
Σε συζήτηση που είχα με συμφοιτητή-απομίμηση Τσε γκεβαρα, που του είπα αυτά, μου απάντησε ότι είναι δημοκρατική κατάκτηση να διαμορφώνει ο φοιτητής τις εξετάσεις του όπως τον βολεύουν.
Α ρε ελλαδάρα, μητέρα της δημοκρατίας (αλλά και της Μηδειας)
Για Sex Pistols, κατά την γνώμη μου είναι από τα μεγαλύτερα λάθη της ροκ κουλτούρας (μεγαλύτερο ακόμα και από τους Νιρβάνα).
Εδώ έρχεται ο Κοέν στην ελλάδα, με αυτούς θα ασχολούμαστε.
(αν και εγώ δυστυχώς, έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα, θα βγάλω το καλοκαίρι εδώ μαζί με τους γότθους, το φελλέκι μου…)
Ναι βρε ni-me, γι’ αυτό ανέφερα το συγκεκριμένο παράδειγμα: διότι δείχνει ότι κάποιοι τα πιστεύουν στα σοβαρά αυτά τα πράγματα – είτε τα πιστεύει ο ίδιος ο καθηγητής που το ξεστόμισε είτε το λέει επειδή πιστεύει ότι υπάρχουν πολλοί που θα τον πιστέψουν. Αυτό με τα προαπαιτούμενα το προσυπογράφω. Τα περί “δημοκρατικών κατακτήσεων” αυτού του είδους έχουν διαμορφώσει -ή προκύπτουν από;- μία τόσο στρεβλή αντίληψη της δημοκρατίας που δεν αξίζει να τα αντικρούσει κανείς παραχωρώντας τους στάτους πολιτικού ή ηθικού επιχειρήματος.
Θεόδωρε,
1) Δεκτή η επιφύλαξη, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει αρκετά καλός λόγος για την απαγόρευση του πολιτικού διαλόγου στα ΑΕΙ – ειδικά από την στιγμή που πολιτικές θεωρίες συνδέονται, κατά παράδοση, με επιστημονικές. Αν τηρηθεί ευλαβικά το μέτρο της πλήρους απομάκρυνσης των κομμάτων, μάλλον δημιουργικός θα είναι ο διάλογος παρά προβληματικός.
2) Συμφωνώ. Αλλά δεν ξέρω αν πρόσεξες την σύνδεση των επί μέρους προτάσεων. Δυνάμει του 3 θα έχουμε αυτά τα ολιγομελή τμήματα που ζητάς.
3) Σίγουρα υπάρχουν σχολές που έχουν άμεση ανάγκη αναπροσαρμογής του προγράμματος σπουδών. Και αυτή η ανάγκη, όμως, θα διαφανεί στην αξιολόγηση.
Κωνσταντίνε το κείμενό σου είναι άκρως επίκαιρο και εύστοχο. Ακόμη κι αν αυτά που προτείνεις είναι αυτονόητα για τους αναγνώστες του ιστολογίου αυτού (που δεν νομίζω ότι είναι), έχει σημασία να τα παρουσιάσει κάποιος ολοκληρωμένα και συστηματοποιημένα.
Θα ήθελα, όμως, να ακούσω την άποψή σου και στα ακόλουθα, που θεωρώ εξίσου φλέγοντα και άμεσα συναρτώμενα με αυτά που προτείνεις:
1) Να υποθέσω ότι υποστηρίζεις ότι οι διοικήσεις θα προέρχονται από τους κόλπους των πανεπιστημίων; Υποστηρίζεται από το Θέμη Λαζαρίδη (greekuniversityreform.wordpress.com) και άλλους ότι θα ήταν απαραίτητο, ιδίως ενόψει της κακώς νοούμενης ‘αλληλεγγύης’ που υπάρχει μεταξύ των Ελλήνων πανεπιστημιακών, να υπάρχει, αν όχι εν όλω ή εν μέρει εξωπανεπιστημιακή διοίκηση, τουλάχιστον κάποιοι θεσμοί κοινωνικής λογοδοσίας. Ποια η θέση σου σε αυτό;
2) Πιστεύεις ότι η απαγόρευση των κομματικών οργανώσεων και η οργάνωση μιας πανεπιστημιακής αστυνομίας που λογοδοτεί μόνο σε πανεπιστημιακά όργανα επαρκεί για την αποτροπή των καταλήψεων;
3) Εκτός από την κατάργηση του θεσμού του μοναδικού συγγράματος, τι άλλο θα πρότεινες για να βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για τις μεταρρυθμίσεις που προτείνεις και γενικότερα για την ποιοτική αναβάθμιση των βιβλιοθηκών, της έρευνας και της διδασκαλίας στα πανεπιστήμια; Πιστεύεις ότι θα πρέπει να αυξηθεί η κρατική χρηματοδότηση; Να γίνεται καλύτερη διαχείριση της περιουσίας των Α.Ε.Ι. (και, αν ναι, κεντρικά ή από κάθε Α.Ε.Ι. χωριστά); Να θεσπιστούν δίδακτρα; Κάτι άλλο;
Χάρη σε ευχαριστώ για τα εύστοχα σχόλια. Απαντώ κατά σειρά εμφανίσεως:
1) Αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα. Κατ’ αρχήν, πιστεύω ότι η σοβαρή και εις βάθος αξιολόγηση θα θέσει άπαντες προ των ευθυνών τους. Τι θα επιλέξει ο πρύτανης και οι συν αυτώ; Να αποχωρήσει ως αποτυχημένος και ενδεχομένως να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του με το ΑΕΙ όταν έρθει η ώρα ή να υποστηρίξει τους δικούς του; Παρόλα αυτά, συμμερίζομαι τις επιφυλάξεις του Θ. Λαζαρίδη και δε θα ήμουν αντίθετος στην συμμετοχή εξωακαδημαϊκού συνδιοικητή που θα εκπροσωπεί τους πολίτες και θα ελέγχει τους “αλληλέγγυους”. Δεν είμαι βέβαιος για το αν αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι εκπρόσωπος της εκτελεστικής εξουσίας ή μέλος ανεξάρτητης αρχής – κλίνω προς το δεύτερο.
2) Πιστεύω πως αυτά τα μέτρα σε συνδυασμό με την σαφή οριοθέτηση των αρομοδιοτήτων των συνελέυσεων θα αποτρέψουν τις καταλήψεις. Πολύ απλά, οποιαδήποτε απόφαση για κατάληψη θα είναι παράνομη (ήδη είναι κατ’ εμέ) και από εκεί και πέρα θα αναλαμβάνει η πανεπιστημιακή αστυνομία με την συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ. εφόσον προκύψει βία. Πάντως, κακά τα ψέμματα, χωρίς την έξωθεν κομματική στήριξη οι καταλήψεις δεν επιβιώνουν. Και από την στιγμή που δε θα μπορεί να αποτελεί θέμα συζήτησης στις συνελεύσεις η κατάληψη το πολύ-πολύ να μαζεύονται οι γνωστοί 30-40 αργόσχολοι που θα θέλουν να κλείσουν την σχολή. Χωρίς την επίφαση νομιμότητας που τους παρέχουν οι συνελεύσεις η πολιτική στήριξη θα είναι πολύ δύσκολη. Αν τους προλάβεις πριν την κατάληψη -δουλειά της πανεπιστημιακής αστυνομίας στην είσοδο του ΑΕΙ- το θέμα λύνεται χωρίς βία και καταστροφές.
3) Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε από την καλή διαχείριση. Αυτή την στιγμή η περιουσία των ΑΕΙ όχι μόνο δεν αξιοποιείται αλλά καταστρέφεται κάθε τρεις και λίγο από τους “αγωνιστές για την παιδεία”. Ήδη η θωράκιση του πανεπιστήμιου απέναντι στους βάνδαλους θα εξοικονομήσει χρήματα. Από εκεί και πέρα αποτελεί αυτονόητη, κατά τη γνώμη μου, ανάγκη η πρόσληψη οικονομικών διαχειριστών που θα οργανώνουν τα οικονομικά της κάθε σχολής. Η κρατική χρηματοδότηση πρέπει, πρώτα απ’ όλα να διανέμεται δίκαια και ορθολογικά – η αξιολόγηση θα βοηθήσει σε αυτό. Μόλις εξασφαλιστεί αυτό η αύξησή της, με την οποία συμφωνώ, θα αρχίσει να παράγει τα επιθυμητά αποτελέσματα – αλλιώς θα συνεχίσουμε να πετάμε λεφτά με τη διαφορά ότι θα νίωθουμε καλύτερα (!) επειδή πετάμε περισσότερα για την παιδεία.
Να σημειωθεί εδώ ότι τα έσοδα από την κατάργηση τους ενός και δωρεάν συγγράματος δεν είναι καθόλου λίγα. Δεν είναι μόνο ότι από τη φύση της αυτή η παροχή είναι πανάκριβη αλλά και ότι ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζεται η “τιμή” του κάθε συγγράματος (την οποία πληρώνει το κράτος) είναι, για να το πω κομψά, κάθε άλλο παρά αδιάβλητος. Τα δίδακτρα είναι, νομίζω, ένα θεμιτό μέτρο αν αποδειχθεί ότι τα παραπάνω δεν αρκούν και υπό την προϋπόθεση ότι θα απαλάσσονται από αυτά όσοι αδυνατούν να τα πληρώσουν και ότι το ύψος τους θα είναι λογικό, όπως συμβαίνει στη Γερμανία. Σε πρώτη φάση, όμως, αρκούν τα υπόλοιπα μέτρα για ένα πρώτο βήμα – αυτή είναι η αίσθησή μου τουλάχιστον.
Άρθρο στην Καθημερινή – τα πολυτεχνεία μας υπερέχουν των
βρετανικών (Yψηλότερου επιπέδου ακόμη και από φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού ).
Σημειώνω την εξής φράση
Η ποιοτική σύγκριση έδειξε ακόμη ότι τα ξένα πανεπιστήμια προσφέρουν καλύτερη ποιότητα σπουδών και πιο σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας από το ΕΜΠ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ώρες διδασκαλίας στη Βρετανία να είναι πιο αποδοτικές από ό,τι στην Ελλάδα.
αλλά δεν την σχολιάζω γιατί δεν ξέρω τι παίζει με τις εν λόγω σχολές – αν υπάρχει κάποιος ποιο σχετικός να σχολιάσει όλο το κείμενο, θα είχε ενδιαφέρον.
Σε άλλο άρθρο στην ίδια εφημερίδα, διαβάζουμε ότι τελικά γίνονται προσπάθειες για καλύτερη διαχείριση:
Δε θέλω βέβαια να επανέρχομαι σε θέματα που τα έχουμε ξεσκίσει στη διαφωνία. Απλά τονίζω ότι με τέτοια πρακτική στην ουσία θα μειωθούν σε μονοψήφιο ποσοστό οι πτυχιούχοι στη χώρα μας και θα φτάσουμε τα ευρωπαϊκά νούμερα (4-7% των αποφοίτων λυκείου). Αλλά πλάκα-πλάκα, τις ίδιες θέσεις εκφράζει εδώ και δεκαετίες η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και νομίζω ακριβώς έτσι.
Δεν υπάρχει προηγούμενο στον κόσμο που η διοίκηση πανεπιστημίου να είναι εντελώς αυτοαναφερόμενη, δηλαδή αποτελούμενη μόνο από πανεπιστημιακούς του αυτού ιδρύματος (εκτός από ιστορικές εξαιρέσεις, όπως η Οξφόρδη). Οπότε η υποστήριξη τέτοιου, μη δοκιμασμένου επιτυχώς, μοντέλου, απαιτεί πλήρη αιτιολόγηση.
Αυτό που αγνοεί ο Κωνσταντίνος είναι το κόστος της αποτυχίας. Αν ένας πρύτανης αρχίσει να χτίζει πχ άχρηστα/ακατάλληλα κτήρια (στην ακραία περίπτωση) αξίας αρκετών εκατομμύριων ευρώ, ή ρίξει το επίπεδο του ιδρύματος στα τάρταρα, ή αποφασίσει επί χρόνια να αναπτύξει λάθος τμήματα, το να μειωθεί η μελλοντική χρηματοδότηση του ιδρύματος (μέσω της αξιολόγησης) είναι εντελώς λάθος εργαλείο άσκησης πολιτικής. Αν επίσης η οικονομική κατάσταση ενός ΑΕΙ πχ φτάσει στο μη περαιτέρω, τι θα κάνει η Πολιτεία; Θα το κλείσει το πανεπιστήμιο; Ξέρεις τι κόστος έχει αυτό; Τέλος, τι κίνητρο ακριβώς θα έχει ένα πανεπιστήμιο να έχει προυπολογισμούς χωρίς ελλείμματα;
Με άλλα λόγια, η άσκηση διοίκησης μέσω τετραετών αξιολογήσεων ή μέσω του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι πολύ κακή άσκηση διοίκησης — και πολλά προβλήματα εκ των υστέρων είναι πολύ δυσκολότερα.
όσον αφορά τη χρηματοδότηση: Η πανεπιστημιακή χρηματοδότηση πρέπει να αυξηθεί γενναία για να μπορέσουν να γίνουν βήματα μπρος.
Για το δείμο: Αν κανείς δεν είναι φετιχιστής των αριθμών δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι πολλά πανεπιστημιακά πτυχία στην Ελλάδα είναι κατάλληλα μόνο για … χαρτί περιτυλίγματος — *εκτός* αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη να σου βρει καμμιά θεσούλα ή έχεις “μόρια”.
ας ριξω και γω τον οβολο μου:
καταρχας συμφωνω με αυτο που ακουστηκε οτι πριν αρχισουμε να λυνουμε το προβλημα πρεπει να γινει σαφες ποσο μεγαλο ειναι. Δεν ξερω για αλλες σχολες τοσο καλα, αλλα στα οικονομικα το καλυτερο ελληνικο πανεπιστημιο ερευνητικα δεν συγκαταλαγεται στα 200 καλυτερα του κοσμου. Δηλαδη ο μυθος οτι ελα μωρε, μπορει να μην εχουμε Χαρβαρντ αλλα ειναι συγκρισιμα με τα καλα ευρωπαϊκα απλα δεν ισχυει. Τα ελληνικα ΑΕΙ δεν παραγουν ερευνα, ακομα και αν εχουν καλους επιστημονες αυτοι με το που πατανε το ποδι τους στην Ελλαδα φαινεται να παθαινουν κατι και σταματανε να δημοσιευουν πεηπερ!
Στα σημεια, συμφωνω με το 3 4 5 7 8 9 και 10.
Το 6 δεν ξερω αν εχει νοημα αλλα δεν μου φαινεται και ρεαλιστικο. Με τον εναν ή αλλο τροπο, οσο τα κομματα εχουν κινητρα, θα μπαινουν στα πανεπιστημια. Το θεμα ειναι να αφαιρεθουν τα κινητρα για υπαρξη παραταξεων, με αφαιρεση οπως λες της ψηφου απο πολλα θεματα. 8 χρονια ημουν σε ευρωπαικα πανεπιστημια, σχεδον ποτε δεν ηξερα ποιες ειναι οι παραταξεις γιατι απλα δεν μας ενδιεφεραν. Το μονο που μας ενδιεφερε ειναι να εχουμε καλο ακαδημαικο περιβαλλον και το ειχαμε, τερμα.
ως προς το 1:
αν αφησεις τα ΑΕΙ δημοσια αλλα ελευθερα ο αριθμος φοιτητων που θα δεχονται θα τεινει στο μηδεν. Ο τροπος να λυθει αυτο ειναι συνηθως να πληρωνει το κρατος καποιο ποσο ανα φοιτητη και μετα καποιο ποσο αναλογα την ποιοτητα της ερευνας.
Ετσι συμφωνω με το δυο, αλλα προτεινω να λειτουργει καπως ετσι, οχι δηλαδη να ειναι ενιαια χρηματοδοτηση. Γιατι ακομα και ενα αυστηρα διδακτικο πανεπιστημιο που δεν κανει ερευνα, αν εχει μεγαλη ζητηση στους φοιτητες, καλο κανει.
ως προς το 3: εδω πιστευω λιγο στην αυτοοργανωση, ας συνεννοουνται μεταξυ τους ποιος θα διδασκει τι, δεν χρειαζεται το κρατος να τα καθοριζει ολα. Μονο που στο συμβολαιο του καθενος οταν προσλαμβανεται θα πρεπει να ειναι γραμμενο το συνολο των διδακτικων μοναδων που πρεπει να πραγουν καθε ετος. Ας πουμε για νεους καθηγητες εδω που ειμαι λενε 2 τριμηνιαια μαθηματα τα πρωτα δυο ετη, μετα 3 εως το 6ο ετος και μετα εχουμε tenure review οπου το συμβολαιο ουσιαστικα ξαναγραφεται.
ζητω συγγνωμη αν επανλαμβανω σημεια πυο εχουν συζητηθει, αλλα ειμαι εκτος εδρας και βιαστικος…
αυτο νομιζω συνοψιζει την αθλια κατασταση των ΑΕΙ σημερα. Να χανεις την ερευνα σου γιατι καποιο χουλιγκανι κλεβει τον ΗΥ σου με σκοπο να τον πουλησει στο Μοναστηρακι ειναι πρωτακουστο, πραγματικα ετη φωτος απο οποιοδηποτε ευρωπαϊκο ΑΕΙ εχω επισκεφτει… δεν μπορω να καταλαβω ποιος μπορει να ανεχεται τετοια καταντια.
Κάποιες προτάσεις εδώ [greekuniversityreform.wordpress.com].
Σε πολιτικό επίπεδο νομίζω οι 3 προτάσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας καλύπτουν το 90% των προβλημάτων: (α) απόλυτη οικονομική, εκπαιδευτική και διοικητική αυτοτέλεια κάθε κρατικού πανεπιστημιακού ιδρύματος, (β) ελευθερία επιλογής ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος από κάθε φοιτητή, και (γ) «κατά κεφαλή» χρηματοδότησή των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό (περί τα 4.000 ευρώ κατ΄έτος, όσο δηλαδή κοστίζει η «δωρεάν» δημόσια εκπαίδευση για κάθε φοιτητή της χώρας μας κάθε χρόνο)
Δύο πολύ σύντομα σχόλια διότι είμαι εκτός έδρας:
1) Δείμε,
Δε θέλεις να επαναλαμβάνεις τα ίδια αλλά δεν έχεις πρόβλημα με την ανακύκλωση ιδεοληψιών και την ανάδειξη θεωριών συνομωσίας με τον πιο ανέπνευστα άμεσο τρόπο. Η αλήθεια είναι πως ό,τι γράφω για τα ΑΕΙ λαμβάνει πρώτα την έγκριση της ΔΑΠ – με ξεσκέπασες. Τώρα, και ελαφρώς πιο σοβαρά πια, αν πράγματι συμφωνούν μαζί μου οι της ΔΑΠ -που πολύ αμφιβάλλω- μπράβο τους!
2) Αν.ωνυμε,
Υποθέτεις πολύ περισσότερα απ’ όσα σου επιτρέπει το κείμενο. Η ακαδημαϊκή αυτοδιοίκηση προϋποθέτει, φυσικά, κάποια ελευθερία στη διαχείριση των οικονομικών, αλλά σε καμμία περίπτωση τη δυνατότητα ανέγερσης κτιρίων ή λήψης ανάλογων ριψοκίνδυνων αποφάσεων. Όσο για τις υπερβολικά ρηξικέλευθες ακαδημαϊκές αλλαγές, μία ευρεία συναίνεση θα μείωνε τους κινδύνους. Άλλωστε, σου θυμίζω ότι, όπως είπα στο Χάρη, δεν είμαι καθόλου αντίθετος στην συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών φορέων στη διοίκηση.
ΥΓ: Η Οξφόρδη, με το σύνθετο κολλεγιακό της σύστημα και τις περίεργες σχέσεις της με τον κρατικό μηχανισμό μέσω των αποφοίτων της που καταλαμβάνουν σημαντικές δημοσιοϋπαλληλικές θέσεις, δεν είναι ούτε εξαίρεση ούτε κανόνας. Είναι, απλά, μαζί με το Κέμπριτζ, μία εντελώς ιδιάζουσα περίπτωση. Ακαδημαϊκά, πάντως, δεν τη ζημίωσε η πολιτική της.
Πάντως θεωρώ ότι πρέπει να γίνουμε και λίγο πιο ρεαλιστικοί όσον αφορά στις απαιτήσεις μας από τους φοιτητές και τους καθηγητές. Και εξηγούμαι.
Στο Χαρβαρντ για να πάρεις πτυχίο στα οικονομικά θες περίπου 5 μαθήματα το εξάμηνο. Το κάθε μάθημα έχει 2.5 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα. Σύνολο είναι 12.5
Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά πρέπει να πάρεις 6.5 μαθήματα το εξάμηνο με τέσσερις ώρες διδασκαλίας ανά μάθημα (χωρίς τις φροντιστηριακές). Σύνολο είναι 26 ώρες, δηλαδή πάνω από τις διπλάσιες.
Ε, δε μπορεί να περιμένουμε λοιπόν από τους φοιτητές να τελειώνουν σε τέσσερα χρόνια, ούτε από τους καθηγητές να κάνουν την ίδια έρευνα!
Κωστα απο δω το παω απο κει, δεν ειμαι σιγουρος αν κανεις χιουμορ ή σοβαρολογεις!
Σωτήρη,
αν είπα κάτι χαζό πρέπει να είναι τόσο χαζό που δε μπορώ να το καταλάβω, χα χα. Για διαφώτησέ με!
δεν ειπα οτι ειναι χαζο, απλα δεν εχω ιδεα ποσες ωρες ειναι τα μαθηματα για ενα πτυχιο (ουτε καν στο δικο μου πανεπιστημιο δεν το θυμαμαι αυτο).
Αλλα τελοσπαντων, ποσο πρεπει να διδασκει ενας καθηγητης στην Ελλαδα? Στο ΟΠΑ οι μισοι πληρεις καθηγητες δεν πατανε καν αποσο βλεπω.
Και οι φοιτητες, ποσο διαβασμα πρεπει να ριχνουν για μια ωρα μαθηματος?
Σωτήρη,
για το ΠΑ.ΠΕΙ. δες εδώ
http://www.unipi.gr/akad_tmhm/oikon_epist/oikon_epist_index.html
Όπως πληροφορούμαστε, “Οι εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας κάθε μαθήματος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης είναι έξι (τέσσερις ώρες διάλεξη και δύο ώρες φροντιστηριακές).”
Το πρόγραμμα σπουδών υπάρχει εδώ http://www.unipi.gr/akad_tmhm/oikon_epist/oikon_epist_ps_domh.html
Νομίζω ότι το ΠΑ.ΠΕΙ. έχει τα περισσότερα μαθήματα. ΄Για τα άλλα δεν ξέρω. Προφανώς με τέτοιο φόρτο μαθημάτων είναι αδύνατο ο φοιτητής να τα παρακολουθεί όλα και ταυτόχρονα να διαβάζει για όλα. Στις ΗΠΑ λέμε ότι για κάθε μάθημα στην τάξη χρειάζονται 2 ώρες διάβασμα εκτός. Πρακτικά για το ΠΑ.ΠΕΙ. ακόμα και αν κάποιος δεν πάει στις 2 φροντιστηριακές ώρες, αυτό θα σήμαινε 84 ώρες την εβδομάδα αφιερωμένες στις σπουδές (= 2 δουλειές πλήρους απασχόλησης). Προφανώς κάτι τετοιο δεν είναι εφικτό.
Λοιπόν, ίσως βιάστηκα να μιλήσω: φαίνεται ότι η υπό (8) πρότασή μου είναι πιθανόν να εφαρμοσθεί στη Νομική Αθηνών και μάλιστα σχεδόν αυτούσια! Αυτή η επισήμανση με τον κίνδυνο να βιάζομαι και πάλι να μιλήσω… Αλλά ως υπερήφανος (πνευματικός) μπαμπάς δικαιολογούμαι.
ΥΓ: Αρχικά, κι επειδή είμαι πράγματι τόσο ανώριμος, είπα να ζητήσω από τη Νομική να παραδεχθεί ότι εγώ το σκέφτηκα πρώτος αλλά μετά σκέφτηκα ότι κανέναν δεν μπορεί να τιμά η διατύπωση μιας τόσο αυτονόητης σκέψης. Θα ήταν σα να διεκδικείς βραβείο κοινοτοπίας από αυτούς που ακόμα και τα αυτονόητα τα σκέφτονται με τεράστια καθυστέρηση!
Μάλλον βιάστηκες να χαρής θα έλεγα εγώ, αυταρχικέ ντελίριε…
πραγματικα περιμενω να δω αν και πως θα εφαρμοστει κατι τοσο αυτονοητο.
Πού πας και τα βρίσκεις ρε Θανάση, σε θαυμάζω. Στην αρχή, βέβαια, διάβασα αναρχικέ ντελίριε και κλικάρησα τον σύνδεσμο με μεγάλη ανυπομονησία. Oh well…
http://www.dromostherapeia.gr
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να έχουμε τα πανεπιστήμια που πρέπει.
Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ είναι ότι το πτυχίο στην Ελλάδα έιναι πολύ εύκολο να το πάρεις αλλά δυστυχώς είναι άχρηστο (ο κατοχός του είναι άσχετος με το αντικείμενο που σπούδασε).
http://www.dromostherapeia.gr
Α ξέχασα, το άσυλο πρέπeι να καταργηθεί. Δεν μπορούμε να αφήνουμε μια ομάδα ατόμων να βγαίνουν στο δρόμο και να καταστρέφουν περιουσίες.
Τουρκος πηρε το Νομπελ Χημειας. Και το πρωτο του πτυχιο το πηρε στο Πανεπιστημιο της Κωνσταντινουπολης.
Δεν παμε καλα……………….