Νομικά

Η ΕΡΤ απέθανε, ζήτω η νέα ΕΡΤ!

Στο μεσοδιάστημα του καθαρτηρίου όμως, ας δούμε λίγο τα (νομικά μόνο. Τα πολιτικά είναι πολύ πιο σοβαρά. Τα συναισθηματικά δεν τα σχολιάζω καν) επιχειρήματα όσων αντιτίθενται στο (έστω προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ:

1. Δεν συνέτρεχαν οι όροι έκδοσης ΠΝΠ.

Να πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά, όπως τα εξήγησε εύληπτα στο φατσαμπούκι ο φίλος μου και εκλεκτός συνάδελφος Αθανάσιος Τσιούρας:

Η ΕΡΤ καταργήθηκε με κοινή υπουργική απόφαση των ΥπΟικ και του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β-1414 της 11Ιουν13.

Αυτή η ΚΥΑ εξεδόθη κατά νομοθετική εξουσιοδότηση του άρ. 14Β Ν. 3429/2005 περί ΔΕΚΟ με τίτλο “Κατάργηση, συγχώνευση και αναδιάρθρωση Ν.Π.Ι.Δ. και δημοσίων επιχειρήσεων”. Το άρθρο αυτό είναι μνημονιακό, καθώς προσετέθη με τον εκτελεστικό του μνημονίου Ν. 4002/2011, και έχει ως εξής:

Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού: α) οι ανώνυμες εταιρείες με την επωνυμία […] «Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε. (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)» […], εφόσον επιχορηγούνται τακτικά από κρατικούς πόρους και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο είναι κύριο του συνόλου του καταβεβλημένου μετοχικού τους κεφαλαίου, μπορεί, αν επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό άμεσα ή έμμεσα ή αν επιδιώκουν παρεμφερή σκοπό ή για τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας τους: αα) να καταργούνται, να συγχωνεύονται ή να διασπώνται με απορρόφηση ή με σύσταση νέων εταιρειών ή με απορρόφηση και σύσταση νέων εταιρειών […]».

Ήδη λοιπόν εδώ και δύο χρόνια υπήρχε η δυνατότητα κατάργησης της ΕΡΤ με απλή ΚΥΑ. Όπερ και εγένετο. Η ΠΝΠ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την κατάργηση καθ’ αυτήν.

Εκείνο το φοβερό και τρομερό που άλλαξε η επίμαχη ΠΝΠ είναι την συναρμοδιότητα για την περίπτωση που η ΔΕΚΟ, εδώ η ΕΡΤ, δεν καταργείται απλώς, αλλά προβλέπεται μια διαδικασία συνέχισής της. Επειδή δηλαδή αντιδρούσε ο Μανιτάκης της ΔΗΜΑΡ, του αφήρεσαν την συναρμοδιότητα.

Η μεταβολή αυτή είχε μια πολύ συγκεκριμένη συνέπεια: αντί της κατάργησης, η κυβέρνηση μπορούσε να προβλέψη πλέον κατάργηση μετά συνεχίσεως. Είναι προφανές ότι οι διαμαρτυρόμενοι δεν έχουν έννομο συμφέρον να παραπονιούνται ότι δεν καταργήθηκαν απλώς, αλλ’ ότι με την ΠΝΠ δόθηκε επιπλέον πιθανότητα επανόδου στην ΕΡΤ.

Πού είναι λοιπόν η παραβίαση του Συντάγματος ως προς την κατάργηση; Πουθενά.

Καθ’ όσον αφορά το ζήτημα των προϋποθέσεων έκδοσης ΠΝΠ, μην τα ξαναλέμε, παραπέμπω εδώ και εδώ. Είναι τα μάλα αμφίβολο αν συνέτρεξαν οι συνταγματικές προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση αυτό το πανηγύρι πρέπει να σταματήση θάσσον ή βράδιον. Αλλά με την κατάργηση δεν έχει την παραμικρή σχέση.

Read moreΠερί ΕΡΤ επικήδειος

Επανερχόμενος σε ένα θέμα που με είχε απασχολήσει λίγο στο παρελθόν και μάλλον θα το βρίσκουμε μπροστά μας και στο εγγύς μέλλον, συζητείται ευρέως, με αφορμή και τα της ΕΡΤ, το φαινόμενο της νομοθέτησης διά ΠΝΠ. Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, οι διαμαρτυρίες ασφαλώς έχονται βασιμότητος, όπως έκανε εδώ με παρόμοια στατιστικά στοιχεία ο Χασοδίκης, θέλησα όμως απλώς να διερευνήσω λίγο μπακαλοστατιστικά την βασική σκέψη που διέπει τα παράπονα: ότι η Κυβέρνηση κυβερνά με διατάγματα, επειδή φοβάται/περιφρονεί την Βουλή.

Είναι πράγματι έτσι διαχρονικά; Άλλαξε η κοινοβουλευτική τακτική τον τελευταίο καιρό; Και αν ναι, πόσο περίπου;

Read moreΠερί ΠΝΠ μικρό στατιστικό

Έγραψα τις προάλλες μερικά λόγια για ένα τμήμα της επίδοξης αντιρατσιστικής νομοθεσίας, όπως διαγράφεται μέσα από τις κατατεθείσες προτάσεις νόμου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Περνάω τώρα σε έτερο κεφάλαιο φρικαλεοτήτων, το σχετικό με την επιβολή διοικητικών ποινών σε νομικά πρόσωπα, ειδικώτερα όμως σε πολιτικά κόμματα, ειδικώτατα μάλιστα στην ΧΑ, μιας και αυτή είναι η ανομολόγητη στόχευση των προτάσεων νόμου.

Καταρχάς, ας θυμηθούμε τι είναι τα πολιτικά κόμματα και τι τα θέλουμε. Σύμφωνα με το άρ. 29 παρ. 1 και 2 Σ

1. Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πολίτες που δεν απέκτησαν ακόμη το δικαίωμα να εκλέγουν μπορούν να συμμετέχουν στα τμήματα νέων των κομμάτων.
2. Τα κόμματα έχουν δικαίωμα στην οικονομική τους ενίσχυση από το Κράτος για τις εκλογικές και λειτουργικές τους δαπάνες, όπως νόμος ορίζει. […]

Τα κόμματα συνεπώς αποτελούν θεσμούς του πολιτεύματος, προβλεπόμενα ακόμη εκτενώς στα άρ. 37, 38, 54, 73, 113 Σ. Η ύπαρξη και η λειτουργία στο πλαίσιο μιας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, δεδομένου ότι είναι εκείνα που επιτρέπουν την “ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας“. Πράγμα που επιβεβαιώνεται και ιστορικά, καθώς άλλοι θεσμικοί ή εξωθεσμικοί πόλοι ισχύος αντιμετώπισαν εχθρικά τα πολιτικά κόμματα κατά την ιστορική διαδρομή τους, μέχρι να αποκτήσουν την συνταγματική τους κατοχύρωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο δηλαδή που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι μονοκομματικά.

Read moreΔιοικητικές ποινές κατά πολιτικών κομμάτων; Ι: Η αναστολή της χρηματοδότησης

Αναρτήθηκε χθες στον ιστότοπο της Βουλής η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης για “την καταπολέμηση του ρατσισμού και των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”.

Με μια λέξη: η συγκεκριμένη πρόταση νόμου είναι πολύ καλύτερη από τις άλλες δύο προτάσεις, της ΝΔ και των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, για τμήμα των οποίων έχω εκφράσει σφροδότατες αντιρρήσεις εδώ. “Πολύ καλύτερη” υπό την έννοια “στους στραβούς ο μονόφθαλμος” βέβαια, αλλά σαφώς καλύτερη.

Τώρα που είπαμε και μια καλή κουβέντα, καιρός να την πάρουμε πίσω. Η πρόταση νόμου εμφανίζει σοβαρά προβλήματα σε θέματα παρεπόμενων ποινών, αυτεπάγγελτης δίωξης, παράστασης πολιτικής αγωγής και κυρώσεων κατά νομικών προσώπων.

Ειδικώτερα:

Στο άρ. 1 της π/ν ορίζεται:

Έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά είναι κάθε αξιόποινη πράξη που τελείται κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων λόγω της εθνικής ή εθνοτικής προέλευσης, της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, της αναπηρίας, του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου του(ς).

Εδώ επιλέγεται κατ’ ουσίαν μια γενική επιβαρυντική περίσταση της τέλεσης εγκλήματος “με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”, όπως είναι π.χ. και η κατ’ επάγγελμα τέλεση. Αφορά λοιπόν οποιοδήποτε έγκλημα, αν και δύσκολα μπορώ να φανταστώ πώς μια υπεξαίρεση μπορεί να έχη ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Μπορεί όμως κάλλιστα να έχη π.χ. ένας βιασμός, οπότε η πρόταση έχει βάση. Στην πραγματικότητα βέβαια, τα “ρατσιστικά χαρακτηριστικά” είναι ρατσιστικά κίνητρα (“λόγω”), οπότε έχουμε περίπτωση διάπλασης επιβαρυντικής περίστασης στο υπόδειγμα ενός Ποινικού Δικαίου του Δράστη και όχι της Πράξης. Δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε ασυνήθιστο (πρβλ. και το άρ. 81 ΠΚ: έγκλημα από φιλοκέρδεια).

Read moreΠαρατηρήσεις επί της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ “για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά”

Ένα από τα θέματα των ημερών είναι η υπό κατάθεση πρόταση νόμου που κυκλοφορείται δημοσιογραφικά με το βαρύ όνομα “αντιρατσιστικό“. Πρόκειται φυσικά για τον επί τα χείρω διάδοχο του περιβόητου Ν. 927/1979. Όλες εκείνες τις πλαδαροδοξίες έχω ανατινάξει εδώ και τέσσερα χρόνια σε σειρά άρθρων που ξεκίνησε από αυτό, κυρίως εδώ, αλλά και εδώ. Δεν σκοπεύω να επανέλθω επί του παρόντος, τα λεχθέντα ισχύουν αναλόγως.

Το νέο που κομίζει το ντροποθέτημα των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφορά την εγκληματοποίηση αυτού που στο χωριό μου λέμε Auschwitzlüge (άρ. 3 της πρότασης νόμου):

1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, είτε προφορικά είτε διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιονδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται ή μηδενίζει την σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρ. 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που κυρώθηκε με τον Ν. 3003/2002 ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ. 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου, που προσαρτάται στην Συμφωνία του Λονδίνου της 08ης Αυγούστου 1945, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση, την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων έως δέκα χιλιάδων ευρώ.
2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν διαπιστωθεί ή αναγνωρισθεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου ή με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.
3. Η τέλεση πράξης της παρ. 1 από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων [ή από Βουλευτή ή μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου] συνιστά επιβαρυντική περίσταση. Τιμωρείται και πειθαρχιά κατά το πειθαρχικό δίκαιο που διέπει το άνω πρόσωπο.

Read moreΠερί αρνήσεως γενοκτονίας πολεμικός

[Το σημερινό άρθρο είναι ένα από αυτά που θα προτιμούσα να μην διαβάση ποτέ η πεθερά μου :-)]

Το όριο της γενετήσιας ενηλικότητας είναι τα 15 έτη (τουλάχιστον για τους ευτυχείς ετεροφυλόφιλους…). Πάνω από το όριο αυτό είναι νόμιμο ό,τι και αν γίνεται (σχεδόν…). Κάτω από αυτό, εφαρμόζεται το άρ. 339 ΠΚ περί αποπλανήσεως.

Αλλά πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζωνται οι περιπτώσεις που βρίσκονται κοντά στην διακεκαυμένη ζώνη των 14 έως 15; Θα έπρεπε η δίωξη να εξαρτάται από την σχετική βούληση του παθόντος; Θα έπρεπε να διακρίνουμε μήπως ανάμεσα σε παθόντες και παθούσες;

Για κάποιο λόγο όταν προσεγγίζουμε το θέμα αυτό έχουμε στο κεφάλι μας ένα στερεότυπο: από την μια μεριά ο δράστης είναι πάντοτε άνδρας, και μάλιστα τουλάχιστον μεσήλικας, ένας έμπειρος γενετήσιος θηρευτής. Από την άλλη μεριά, το θύμα είναι συνήθως κορίτσι, ενώ αν είναι αγόρι, έχουμε σίγουρα ομοφυλοφιλική επαφή. Οι απόλυτοι φόβοι του Έλληνα νοικοκύρη: “μας βιάζουνε τις κόρες μας” και “ο γυιος μου θα γίνη πούστης“.

Έμφυλη διάκριση ως προς το θύμα δεν είναι δυνατόν βέβαια να εισαχθή. Κιόμως, αμφιβάλλω αν στην κοινωνική πραγματικότητα οι δύο πιθανές περιπτώσεις κρίνονται ισοβαρείς.

Δοκιμάστε το και εσείς: τι σας φαίνεται τρομακτικώτερο; Ένας 25χρονος που, εμ, πηδάει μια (σχεδόν) 15χρονη ή μια 25χρονη που, εμ, πηδιέται από ένα (σχεδόν) 15χρονο; Είναι το ίδιο; Ναι ή όχι; Γιατί; Αν άλλαζα την σύνταξη, γράφοντας “ένας 25χρονος που κάνει έρωτα με μια (σχεδόν) 15χρονη ή μια 25χρονη που κάνει έρωτα με ένα (σχεδόν) 15χρονο;”; Αν η επαφή δεν ήταν ετεροφυλοφιλική, αλλά ομοφυλοφιλική;

Κιόμως, νομικά είναι το ίδιο ακριβώς. Δεν έχω υπάρξει κορίτσι για να ξέρω πώς νιώθουν, σας διαβεβαιώ όμως ότι όταν ήμουνα εγώ 14-15 θα ένιωθα απέραντη ευγνωμοσύνη για όποια 25χρονη θα μου έκανε το καλό. [τι κρίμα που δεν βρέθηκε καμία!]

Read moreΟι δεκατετραέτιδες παιδίσκες

Σύμφωνα με το άρ. 78 Ν. 4146/18 Απριλίου 2013 “Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις και άλλες διατάξεις”

Δεν συνιστά απιστία κατά την έννοια των άρ. 256 και 390 ΠΚ για τον Πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και τα στελέχη των τραπεζών η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται κατά νόμο, καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας, και β) τηρήθηκαν κατά την χορήγησή τους οι σχετικές κανονιστικές πράξεις της Τράπεζας της Ελλάδος (ΠΔΤΕ).

Σύμφωνα όμως και το άρ. 47 παρ. 3 και 4 Σ

3. Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
4. Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.

Αμνηστία λοιπόν δεν χωρεί στα κοινά εγκλήματα ούτε και με τυπικό νόμο. Η Βουλή δεν είναι παντοδύναμη εν προκειμένω. Kαι ορθώς, για να μην γίνεται ακριβώς αυτό που πάει να γίνη: για να μην μπορή η κάθε κοινοβουλευτική πλειοψηφία να αμνηστεύη αντ χοκ τα εγκλήματα των δικών της παιδιών.

Read moreΆλλο απιστία, άλλο αμνηστία!