Νομικά

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο ότι το ισχύον συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο είναι πολύ περιοριστικό για την ραδιοτηλεόραση, σε αντίθεση με την ελευθεροτυπία που επικρατεί στον χώρο του τύπου.

Πού οφείλεται όμως αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση;

Τα επιχειρήματα που προσάγονται από τους επάρατους κρατιστές είναι περίπου τα εξής:

α. Οι συχνότητες είναι περιωρισμένες.

Καλώς ήλθατε λοιπόν στο 1974. Το φάσμα των συχνοτήτων που προορίζονται για ραδιοτηλεοπτική χρήση είναι δεδομένο και πεπερασμένο. Η φέρουσα ικανότητά του είναι συγκεκριμένη. Δεν χωράνε άλλοι. Και κάποιος, μαντέψτε ποιος, πρέπει όχι μόνο να κατανείμη τις άδειες (ας καγχάσουμε πάλι εδώ, καγχ, καγχ, καγχ!), αλλά να επιβλέψη και πώς θα διαχειρίζωνται κατά περιεχόμενο τις πολύτιμες και σπάνιες συχνότητες οι παραχωρησιούχοι του δημοσίου, ήτοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί.

Read moreΥπέρ της ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης ΙΙ

Με αφορμή την προχτεσινή, εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση του ΚΕΦΙΜ για το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ταξινόμησα και εκθέτω την άποψή μου σχετικά.

Υπέρ της ελευθερίας ραδιοτηλεόρασης;

Τι λόγος! Και τάχα δεν είναι ελεύθερη η ραδιοτηλεόραση;

Χμ.

Σύμφωνα με το άρ. 15 Σ:

1. Οι προστατευτικές για τον τύπο διατάξεις του προηγούμενου άρθρου δεν εφαρμόζονται στον κινηματογράφο, τη φωνογραφία, τη ραδιοφωνία, την τηλεόραση και κάθε άλλο παρεμφερές μέσο μετάδοσης λόγου ή παράστασης.
2. Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους. Ο έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, που είναι ανεξάρτητη αρχή, όπως νόμος ορίζει. Ο άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας, έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την υποχρεωτική και δωρεάν μετάδοση των εργασιών της Βουλής και των επιτροπών της, καθώς και προεκλογικών μηνυμάτων των κομμάτων από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Οι “προστατευτικές για τον τύπο διατάξεις” στην πραγματικότητα βέβαια δεν είναι και τόοοοοσο προστατευτικές, είναι πάντως καλύτερες από τα ισχύοντα στην ραδιοτηλεόραση. Η ελευθεροτυπία, εκτός από εφημερίδα που φέσωσε προμηθευτές και εργαζομένους πολεμώντας για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, είναι και σπουδαία συνταγματική αξία, όπως προκύπτει από το άρ. 14 παρ. παρ. 2 και 3 Σ:

2. Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
3. Η κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.

Ενώ ο τύπος δεν έχει λοιπόν “κοινωνική αποστολή” ούτε υπόκειται στην τρυφερότητα του “αμέσου ελέγχου” του κράτους, με αποτέλεσμα κανείς να μην ελέγχη την “ποιοτική στάθμη” των εφημερίδων, ακριβώς τα αντίθετα ισχύουν στην ραδιοτηλεόραση.

Read moreΥπέρ της ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης Ι

Τροποποιήθηκε επιτέλους, αφού κοιλοπόνησε μήνες και χρόνους, ο αγαπημένος μου αντιρατσιστικός Ν. 927/1979 με τον εν θέματι Ν. 4285/14 (ΦΕΚ Α 191).

Να γράψουμε δυο λόγια λοιπόν. Όχι πως ματαιοδοξώ ότι μπορώ να υποκαταστήσω την ερμηνευτική προσφορά των δύο ολόκληρων σελίδων της έκθεσης της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής, που παραπέμπουν και σε ανύπαρκτη έκδοση του Ροξίν, αλλά τέλος πάντων. Ποιος είμαι εγώ τώρα.

Να δούμε λοιπόν λίγο ένα προς ένα τα άρθρα του νόμου.

Σύμφωνα με το άρ. 1:

Δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 − 20.000) ευρώ.
2. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται όποιος με πρόθεση και με τα μέσα και τους τρόπους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, υποκινεί, προτρέπει, προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων, εφόσον αυτά χρησιμοποιούνταν από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη.
3. Αν η πρόκληση, προτροπή, διέγερση ή υποκίνηση των προηγούμενων παραγράφων είχε ως αποτέλεσμα την τέλεση εγκλήματος, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή δεκαπέντε έως τριάντα χιλιάδων (15.000−30.000) ευρώ. Σε περίπτωση επιβολής ποινής φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους, επιβάλλεται η αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από ένα έως πέντε έτη.
4. Όποιος συγκροτεί ή συμμετέχει σε οργάνωση ή ένωση προσώπων οποιασδήποτε μορφής που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των πράξεων των παραγράφων 1 και 2, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
5. Αν η πράξη των προηγουμένων παραγράφων τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται: α) στις περιπτώσεις των παραγράφων 1 και 2, φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 − 25.000) ευρώ και β) στην περίπτωση της παραγράφου 3, φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή είκοσι πέντε χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων (25.000 − 50.000) ευρώ.

Read moreΠαρατηρήσεις στον Ν. 4285/2014, μέρος Α΄

Άρχισε η σχολική χρονιά, αγοράσαμε μολύβια και μαρκαδόρους, τρέξανε και τα πρωτάκια μας αγχωμένα στις τάξεις τους.

Αρχίσανε και τα ιδιαίτερα μαθήματα.

Αν δεν το ξέρατε είστε συχωρεμένοι, γιατί και εγώ μεγάλος το έμαθα: τα φροντιστήρια που παραδίδουν οι καθηγητές απαγορεύονται.

Σύμφωνα με το άρ. 13 παρ. 9 Ν. 1566/1985:

Η παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων από δασκάλους απαγορεύεται. Η παράβαση της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου:
α) επισύρει φυλάκιση μέχρι 3 έτη,
β) συνιστά πειθαρχικό αδίκημα, για το οποίο μπορεί να επιβληθεί και η ποινή της οριστικής παύσης.

[η διάταξη αυτή ισχύει και για τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας σύμφωνα με το άρ. 14 παρ. 20 του ίδιου νόμου]

Γιατί όμως να απαγορεύεται η συγκεκριμένη σύμβαση παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών; Ποιος βλάπτεται τόσο πολύ, ώστε να απαιτήται απαγόρευση, και μάλιστα ποινική;

Προφανώς ούτε ο καθηγητής ούτε ο μαθητής (διά των κηδεμόνων του). Τα δύο μέρη της σύμβασης ελεύθερα συμφώνησαν ο μεν να παραδίδη τα μαθήματα, ο δε να καταβάλλη το τίμημα των υπηρεσιών που συμφωνήθηκε. Από την σύμβαση κερδίζουν και οι δύο κάτι που δεν έχουν: ο μεν χρήματα προς συμπλήρωση του μισθού του, ο δε γνώση. Όπως από κάθε ελεύθερη σύμβαση.

Read moreΥπέρ της απελευθέρωσης των ιδιαιτέρων μαθημάτων

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που είχε δημοσιευθή και εδώ 7 και 9 χρόνια πριν αντιστοίχως, με κάποιες αλλαγές. Τίποτε δεν έχει αλλάξει.

Στην πατρίδα μας, την ομορφότερη του κόσμου όλου, ομιλούνται παραδοσιακά, πλην της σαρωτικώς επικρατούσας ελληνικής, και κάποιες άλλες γλώσσες. Αυτές είναι λίγο πολύ οι εξής:

Η αρβανιτική, νοτιοαλβανική τοσκική διάλεκτος.

Η αρωμουνική, κλάδος της χυδαίας βαλκανικής υστερολατινικής, ξαδερφάκι της ρουμανικής.

Η τουρκική, αλταϊκή μη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.

Η αθιγγανική ρωμανική, ινδική γλώσσα.

Η ισπανοεβραϊκή, η γλώσσα των Εβραίων της βόρειας κυρίως Ελλάδας.

Η πομακική μάλλον διάλεκτος παρά γλώσσα, συγγενής έως συγγενεστάτη της βουλγαρικής.

Η μακεδονική μάλλον γλώσσα παρά διάλεκτος, ομοίως ως ανωτέρω.

Read moreΤην γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, και όχι μόνο

Μεθιστολόγηση αυτού του άρθρου, που είχε δημοσιευθή και εδώ, σχεδόν 8 χρόνια πριν. Χωρίς να αλλάξη τίποτα στο μεταξύ, καθώς το ζήτημα παραμένει στην επικαιρότητα.

Αντικείμενο των σκέψεων που ακολουθούν αποτελεί η νομιμότητα (όχι η πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα) του παρόντος νομικού καθεστώτος του σχετικού με την διοικητική και δικαιοδοτική θέση των μουσουλμάνων μουφτήδων στην Δ. Θράκη. Και λέγοντας νομιμότητα εννοώ βεβαίως την συνταγματικότητα και την εναρμόνιση με τα διεθνή κείμενα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων που εξασφαλίζει (ή δεν εξασφαλίζει) το σημερινό καθεστώς.

Ποιο είναι όμως ακριβώς το καθεστώς αυτό;

Read moreΗ εφαρμογή του μουσουλμανικού ιεροδικαίου από τις μουφτείες της Θράκης

Τι είχες Αθανάσιε, τι είχα πάντα: ένα αντιρατσιστικό να ψηφίζεται και να μην ψηφίζεται. Σε δουλειά να βρισκώμαστε, τα νύχια μας να τρώμε, να κονταροχτυπιώμαστε στα φατσαμπούκια.

Ας αντικρούσω λοιπόν σε αυτήν την ανάρτηση όσα από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών του νόμου θυμάμαι, έχοντας πάντα κατά νου και όσα έχω υποστηρίξει εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και όπου αλλού.

1.

“Η ψήφιση του αντιρατσιστικού αποτελεί περιεχόμενο διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Άσε που μας κούνησε το δάχτυλο και μια επιτροπή γραφειοκρατών που δεν θυμάμαι τώρα πώς την λένε, αλλά είναι τόσο υπεργαλαξιακά σπουδαία”.

Καλά τώρα. Διαβάστε εδώ για το τι εστί απόφαση πλαισίου και, κυρίως, ανατρέξτε στην ρήτρα διαφυγής που προβλέπει η ίδια η απόφαση πλαισίου.

Και για όσους βαριούνται:

2. Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν συνεπάγεται υποχρέωση των κρατών μελών να λαμβάνουν μέτρα που αντιβαίνουν προς τις θεμελιώδεις αρχές τους σχετικά με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την ελευθερία της έκφρασης, ιδίως την ελευθερία του τύπου και την ελευθερία της έκφρασης σε άλλα μέσα ενημέρωσης, όπως προκύπτουν από τις συνταγματικές παραδόσεις ή τους κανόνες που διέπουν τα δικαιώματα, τις ευθύνες και τις διαδικαστικές εγγυήσεις για τον τύπο ή άλλα μέσα ενημέρωσης, όταν οι κανόνες αυτοί αναφέρονται στον καθορισμό ή τον περιορισμό της ευθύνης.

Παρομοίως, η υποχρέωση που εισάγει το ν.δ. 494/1970 αποτελεί μια αόριστη και επικίνδυνη υποχρέωση διεθνούς δικαίου, με έντονο το πολιτικό στοιχείο. Με λίγα λόγια, μια σύμβαση του ΟΗΕ είναι, δεν είναι και τίποτα βαθιά νομικά. Το συγκεκριμένο νομοθετικό κείμενο προβλέπει άλλωστε και την εγκληματοποίηση ακόμη και της διασποράς ιδεών (“all dissemination of ideas based on racial superiority or hatred”). Αν οι νεομισαλλόδοξοι υποστηρίζουν και την απαγόρευση της διασποράς ιδεών επειδή τάχα αποτελεί διεθνή μας υποχρέωση, να μας το πουν ευθέως. Όποιος υποστηρίζει την εκπλήρωση των διεθνών μας υποχρεώσεων, οφείλει να την υποστηρίξη στο ακέραιο. Εκπτώσεις στον αντιρατσισμό θα κάνουμε;

Read moreΕπτά συν μία σκέψεις για τον αντιρατσιστικό νόμο