Uncategorized – Page 30 – αναΜορφωση

“Αυτοδιαχειριζομενο Παρκο” Ναυαρινου – Κρατατε γερα, παιδια!

30/09/201029/09/2010 by S G

“Το μπουκαλι επιστρεφεται για ανακυκλωση?” ρωταω με ελαφρια αφελεια τον ηλικιωμενο αλλα πολυ ζωηρο ιδιοκτητη ψιλικατζιδικου, δειχνοντας του εναν αδειο Μυθο. “Οχι, πετα το στους μπατσους” απαντα ο κ. Κωστας. “Τι ετσι αδειο?” ρωταω σκανδαλιαρικα. “Εχω και βενζινη, καθαρη, να σου σωσω αν θες!”.

Γυρω απο το “αυτοδιαχειριζομενο παρκο Ναυαρινου” οι αστυνομικοι -αλλα και αλλες ομαδες, οπως επιδειξιομανεις νεοπλουτοι ή παραστρατημενοι νεοι με εθνικιστικες τασεις- ποτε δεν θα κερδιζαν σε διαγωνισμα δημοφιλιας. Τα τελευταια χρονια η ενταση μαλλον εχει ανεβει, τα βιαια επεισοδια με τους μονιμως σταθμευμενους αστυνομικους και ΜΑΤαδες δεν σπανιζουν. Αυτο δεν σημαινει φυσικα οτι οι ανθρωποι της περιοχης ειναι βιαιοι ή αγενεις γενικα. Με τον τροπο τους ειναι ανθρωπινοι και ζεστοι.

Αφισα Εξαρχεια — Σε αυτο το μπαρ, λετε να τηρηθηκε η απαγορευση?

Ο κ. Κωστας λιγο πριν κλεισει το μαγαζι κατα τις 2-3 το πρωϊ, κερναει τρεις μπυρες τον 30ρη Παναγη απο τα Ιωαννινα, που συχναζει σχεδον καθημερινα στο παρκο και γνωριζει καθε δευτερο ατομο που περνα. Λιγο παρακατω, κοντα στην πλατεια Εξαρχειων, η κυρια Μαρια μενει ανοιχτη σχεδον ως τις 5 το πρωϊ. Ακομα και μετα απο τοσες ωρες δουλειας, διατηρει την ευγενεια και τον επαγγελματισμο της. “Παρε απο το ψυγειο δεξια, εκει ειναι πιο κρυες οι μπυρες, τις αλλες τις εβαλα πριν λιγο.” Η κοινοτητα ειναι μικρη και δεμενη, μπορεις να ξεγελαστεις και να νομισεις οτι εισαι σε καποια επαρχιακη κωμη.

Κιομως, τα Εξαρχεια ειναι απο τα πιο αστικα κομματια της Αθηνας

Η αρχη του τελους της νικοτινοπληκτης Ελλαδας?

06/09/201001/09/2010 by S G

Επιτελους, ξεκιναει σημερα καθολικη απαγορευση του καπνισματος σε δημοσιους χωρους. Τα επιχειρηματα υπερ τα εχουμε δωσει συστηματικα και εκει μπορει να βρει κανεις απαντησεις στα περισσοτερα επιχειρηματα, σοβαρα ή σαχλα, που διατυπωνονται κατα της απαγορευσης.

Θα αφιερωσω ομως μια παρεκβαση δυο γραμμων να εκφρασω την απορια μου για ατομα, που εν μερει εμπνεομενοι απο αντιαμερικανικα αντιμεταρρυθμιστικα αντιφιλελευθερα (?) αισθηματα, θεωρουν την απαγορευση μια επιθεση στον παλιο καλο τροπο ζωης τους, αλλα την ιδια στιγμη δηλωνουν οτι “αν η αγορα πραγματικα ηθελε μη καπνιστικα μπαρ και χωρους διασκεδασης, τοτε οι επιχειρηματιες θα τα εφτιαχναν”. Αποριας αξιο, πως συμβιβαζεται να ειναι κανεις κατα των μεταρρυθμισεων προς μια πιο ελευθερη αγορα και κοινωνια, αλλα να αρθρωνει ενα οφθαλμοφανως σαχλο επιχειρημα (βλ μια καταρριψη εδω) που και Ταλιμπαν της ελευθερης αγορας δυσκολευονται να πιστεψουν.

Τελοσπαντων, λογικη βρισκω την μειωση των προστιμων που ανακοινωθηκε με προειδοποιηση οτι θα εφαρμοζονται αυστηρα, στα πλαισια της αντεγκληματικης λογικης ήπια-ανελεητα. Ελπιζω να εφαρμοστει καλα στην πραξη. Η συνεχης ανακοινωση νομων χωρις προβλεψεις για την τηρηση τους, δεν βλαπτει μονο το συγκεκριμενο αγαθο που προστατευει ο νομος, βλαπτει και την γενικη αισθηση ευνομιας και σεβασμου στο κρατος που πρεπει να αποκτησουμε σε αυτην την χωρα.

Διακινδυνευω καποιες ερασιτεχνικες προβλεψεις

Σκέψεις για την Ελληνική κουλτούρα με βάση το Μουντιάλ

27/08/201022/08/2010 by Κώστας

Οι λάτρεις του ποδοσφαίρου, στους οποίους συγκαταλέγομαι, λένε ότι το ποδόσφαιρο αρέσει τόσο επειδή σε πολλές πτυχές του είναι σαν τη ζωή. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε λοιπόν για τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες προσεγγίζουν τη ζωή με βάση την παρουσία της Εθνικής στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου? Στις παραγράφους που ακολουθούν παραθέτω κάποιες σκέψεις που μου προξένησε ο τρόπος με τον οποίο οι Έλληνες ποδοσφαιριστές αντιμετώπισαν τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους σε σχέση με τους Αμερικανούς συναθλητές τους.

Η αντιδιαστολή με τις ΗΠΑ είναι χρήσιμη διότι οι τελευταίες είναι ίσως η μόνη χώρα που μετείχε στο Μουντιάλ στην οποία το ποδόσφαιρο δεν είναι το πιο δημοφιλές άθλημα. Για την ακρίβεια δεν είναι ούτε καν δεύτερο καθώς Αμερικάνικο ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίρηση, μπέιζμπωλ, και χόκευ επί πάγου είναι πιο δημοφιλή. Το Αμερικάνικο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ξεκίνησε μόλις το 1993, ενώ οι προϋπολογισμοί των ομάδων είναι πενιχροί. Οι ιδρυτές του επαγγελματικού πρωταθλήματος είχαν συσωρευμένες ζημιές $350 εκατομμυρίων από την ίδρυσή του μέχρι το 2004, ενώ μέχρι το 2002 ελάχιστοι ήταν οι θεατές και οι υποδομές ήταν ανύπαρκτες. Οι ομάδες δεν είχαν δικά τους γήπεδα με αποτέλεσμα να παίζουν σε ακατάλληλα γήπεδα φτιαγμένα για Αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Αντίθετα η αξία των ομάδων που μετέχουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα και κυρίως των Ο.Σ.Φ.Π. και Π.Α.Ο. μας κατατάσσει υψηλότερα από πολλές Ευρωπαικές χώρες. Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα με ιστορία πάνω από 100 χρόνια, ενώ οι “μεγάλες” ομάδες έχουν δικά τους γήπεδα (ή παίζουν στο ανακαινισμένο Ο.Α.Κ.Α.) και προπονητικά κέντρα.

Έναν Εισαγγελέα ρε παιδιά…

15/08/201012/08/2010 by archivio

«Έναν Εισαγγελέα ρε παιδιά! Έναν εισαγγελέα!» φώναζε δυνατά ο συμπαθέστατος ηλεκτρολόγος στην νέα οικοδομή που κατοικώ, μια μέρα, καθώς έκανε τα μερεμέτια του, ανεβοκατεβαίνοντας τις σκάλες και τρυπώνοντας από διαμέρισμα σε διαμέρισμα. Όταν τον ρώτησα, χαμογελώντας, τι ακριβώς εννοούσε με την επιφωνηματική του πρόταση, μου απάντησε: «Όλοι με στέλνουν από τον έναν στον άλλο, από τον Άννα στον Καιάφα! Κανείς δεν πληρώνει για τις συνεχείς αλλαγές και τα μερεμέτια που κάνω στα διαμερίσματα! Άνοιξε την πρίζα δεξιά, όχι δε μου κάνει, βγάλτη αριστερά, όχι, έκανα λάθος, ξαναβγάλτη πιο πάνω, και συνέχεια το ίδιο βιολί! Ο ιδιοκτήτης με στέλνει στον κατασκευαστή να πληρωθώ κι εκείνος λέει ότι μου τα χρωστάει ο ιδιοκτήτης! Στο μεταξύ έχω κι εγώ χρέη, κάποιος πρέπει να με πληρώσει! Γι’ αυτό θέλω κι εγώ έναν Εισαγγελέα να μου δώσει το δίκιο μου!»

Ο συμπαθέστατος κυρ Γιώργης δεν ήξερε φυσικά ότι ο Εισαγγελέας δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει και πολύ στο αίτημά του, και ότι ίσως πιο χρήσιμος για την περίπτωση του θα ήταν ένας δικηγόρος. Όμως η έκφρασή του υποδήλωνε, εκτός από την άγνοια του μέσου πολίτη για την ακριβή λειτουργία-αρμοδιότητα ορισμένων νομικών θεσμών και των φορέων τους, κάτι ακόμη, σημαντικότερο: Την πίστη του ότι «υπάρχει δίκαιο» και ότι «υπάρχει και κάποιος που βοηθάει τον απλό πολίτη να το βρεί», κι αυτός είναι ο «Εισαγγελέας». Η πίστη αυτή είναι ένα καλό σημάδι μέσα στη γενικότερη απαξίωση των θεσμών (και της Δικαιοσύνης) την οποία ζούμε, και την οποία ορισμένοι τείνουν να υποδαυλίζουν ή να υποβοηθούν με άστοχα άρθρα (έτσι ο Π. Μανδραβέλης, εδώ).

Read moreΈναν Εισαγγελέα ρε παιδιά…

Φορτηγα δημοσιας χρησης, αισθημα δικαιου και ατομικη ευθυνη

03/08/201002/08/2010 by S G

Αν υπαρχει ενα τραγουδι που μπορει να χαρακτηρισει την συμπεριφορα πολλων Ελληνων κατα την κριση ειναι το Wasn’t Me του Shaggy. Επι δεκαετιες ως ψηφοφοροι ανεχομασταν την συνεχη χρεωση του δημοσιου, ως συνταξιουχοι παιρναμε συνταξεις πολυ πανω απο τις εισφορες που πληρωναμε, οδηγουσαμε σε δρομους που ειχαν χρηματοδοτηθει με χρεος, ως δημοσιοι υπαλληλοι παιρναμε αυξησεις που δεν ειχαν καμμια αντιστοιχια με την παραγωγικοτητα μας. Αλλα οταν εφτασε η μερα της κρισης, αυτο που βγηκε ευκολα απο το στομα τοσων Ελληνων ηταν: Τι φταιω εγω? Δεν το κανα εγω!

Δεν θελω να συζητησω το ζητημα του χρεους εδω, αλλα να δειξω οτι η ιδια ανακλαστικη συμπεριφορα αποποιησης ευθυνης και ενστικτωδους αδιαφοριας για το κοινο καλο φαινεται να βασιλευει πολυ γενικοτερα. Με το που ζοριζονται, ψαχνουν τον ευκολο δρομο. Και αν τους μιλησεις για υποχρεωσεις? Δεν ημουν εγω, δεν φταιω εγω, να καει το Συμπαν, δεν ειναι δικο μου προβλημα.

Εχουμε επιχειρηματολογησει εκτενως γιατι τα κλειστα επαγγελματα πρεπει να ανοιξουν. Ακουγεται (αν και ειναι δυσκολο να βρεις αξιοπιστα στοιχεια με αυτο το κρατος) οτι ο αριθμος αδειων για φορτηγα δημοσιας χρησης εχει μεινει στο ιδιο επιπεδο επι δεκαετιες, παρα την αλματωδη αυξηση του ΑΕΠ και του μεταφορικου εργου. Δεν ειναι περιεργο οτι η τιμη της αδειας εχει εκτοξευθει, δηλωνοντας ευθεως το υψος των ολιγοπωλιακων κερδων που βγαζει ο κατοχος της. Ειναι λοιπον προφανες οτι η εισοδος νεων παικτων στην αγορα ειναι απαραιτητη, για να πεσουν οι τιμες και να εχουμε καλυτερες μεταφορικες υπηρεσιες.*

Στην διαδικασια για αυξηση των αδειων και απελευθερωση της αγορας οι ιδιοκτητες των φορτηγων αντιδρουν, συχνα με ακραιο και ακαλαισθητο τροπο. Δυστυχως μετα απο τοσα χρονια μεταρρυθμισεων στην Ελλαδα, δεν περιμενα κατι πολυ διαφορετικο. Αυτο που με απαγοητευσε ομως ειναι η συμπεριφορα πολλων πολιτων, που ζητουν απελευθερωση χωρις καμμια απολυτως προνοια για τα δικαιωματα των σημερινων ιδιοκτητων. Η ιδια αντικοινωνικη συμπεριφορα και ελλειψη ευαισθησιας για την οποια μπορει να κατηγορησει κανεις οσους εκβιαζουν ολη την χωρα για να διατηρησουν αδικα προνομια, φαινεται να εκδηλωνεται ενιοτε και απο τα εως τωρα θυματα της αναισθησιας.

Τι φταιει για την ερασιτεχνικη και ανεμπνευστη διοικηση επιχειρησεων στην Ελλαδα

28/07/201026/07/2010 by S G

Η κακη διοικηση στην Ελλαδα δεν ειναι προνομιο του δημοσιου τομεα. Απο σειρα μελετων προκυπτει οτι οι ελληνικες επιχειρησεις γενικα δεν εχουν καλη και αποτελεσματικη οργανωση και διοικηση. Εχουμε ενα γενικο ελληνικο ελαττωμα ή φταιει κατι στο ελληνικο θεσμικο πλαισιο?

Συχνα ακους απο υπαλληλους στην Ελλαδα οτι δουλευουν πολυ σκληρα αλλα οι κοποι τους βγαινουν ακαρποι εξαιτιας της ανικανοτητας της διοικησης των οργανισμων στους οποιους δουλευουν. Σε ενα εξαιρετικο πεηπερ, “Why Do Management Practices Differ across Firms and Countries?” (πδφ) στο Journal of Economic Perspectives, οι Μπλουμ και Βαν Ρηνεν συνοψιζουν την ερευνα στο θεμα των πρακτικων διοικησης και ποσο επηρεαζουν την παραγωγικοτητα των επιχειρησεων.

Το πρωτο αποτελεσμα ειναι συντριπτικο: η διοικηση του ελληνικου επιχειρειν εχει την χειροτερη αξιολογηση αναμεσα σε ενα ευρυ δειγμα χωρών, κατω απο την Ινδια ακομα και απο χωρες που πριν λιγα χρονια δεν ειχαν ιδιωτικες επιχειρησεις, οπως η Πολωνια και η Κινα.

Το ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

20/07/201012/07/2010 by S G

Η γνωμη μου για το ΔΝΤ?

Ας μου συγχωρεθουν καποιες εισαγωγικες παρατηρησεις προσωπικου χαρακτηρα. Ανηκω στο συναφι της οικονομικης επιστημης. Πολυ κοντινο μου προσωπο εχει δουλεψει στο ΔΝΤ και εχει ανοιχτη προσκληση να ξαναπαει τωρα (χρυσες δουλειες βλεπετε, λογω κρισης). Εχω άλλους 2-3 φιλους μεσα στο Ταμειο και εναν στενο φιλο στην Παγκοσμια Τραπεζα* (αδερφο ιδρυμα, στο διπλανο του ΔΝΤ κτιριο). Παρ’ολα αυτα ομως δεν μπορω να κρινω την δουλεια του Ταμειου γενικα και απεριφραστα.

Εχω υποστηριξει για βαθυτερους λογους οτι θα ηταν ανοητο να προσφυγουμε στο ΔΝΤ. Γιατι θα ηταν πολυ κακο για την φημη και θα μας δεσει τα χερια – εν μερει. Η μεν φημη μας δυστυχως εχει παει απο το κακο στο χειροτερο, και το να μας δεσουν τα χερια ειναι κακο μονο αν η κυβερνηση μας δεν κανει κουταμαρες οταν εχει ελευθερια κινησεων. Εν τελει, εχουμε ηδη προσφυγει, αρα δεν εχουμε πια επιλογη.

Σε καθε περιπτωση ομως, η επιφυλαξη μου σχετικα με την αναμιξη του ΔΝΤ δεν σημαινει οτι το ιδρυμα αυτο κανει γενικα κακο ή εκανε στις χωρες που αναγκαστηκε να επεμβει. Και τονιζω το αναγκαστηκε, γιατι οι χωρες που πεφτουν σε κρισεις το καλουνε, δεν παει ποτε με το ζορι.

Οι συνηθισμενες κριτικες προς το ΔΝΤ στην Ελλαδα ειτε υποφερουν απο πληρη αγνοια, ειτε, στην καλυτερη περιπτωση, εξαντλουνται στην ανουσια παραθεση δυσαρεστων οικονομικων στοιχειων απο χωρες στις οποιες ανακατευτηκε προηγουμενως.