Αναπτυξη και μεταρρυθμισεις – τα επικινδυνα φετιχ της Κεντρικης Ευρωπης

το κειμενο αυτο το εγραψα τον Μαϊο, αλλα για καποιον λογο αμελησα να το ανεβασω. Νομιζω παραμενει επικαιρο, μια και λιγα απο τα βηματα που περιμενα εγιναν δειλα, ενω αρκετα άλλα μενουν ακομα να γινουν. Αν δεν γυρισουμε παλι προς τα πισω δηλαδη, εξαιτιας καποιου ασπονδυλου πολιτικαντη.

Τι φερνει την αναπτυξη? Αν πιστευαμε τις ανακοινωσεις κορυφαιων Γερμανων αξιωματουχων ειναι απλα και μονο ζητημα μεταρρυθμισεων.

Η ανάπτυξη είναι «ο καρπός μιας έξυπνης πολιτικής μεταρρυθμίσεων», δήλωσε ο Στέφεν Ζάιμπερτ σε τακτική συνέντευξη Τύπου, επικαλούμενος μεταξύ αυτών των πιθανών μεταρρυθμίσεων «τη χαλάρωση της γραφειοκρατίας» και «κυρίως τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας». Καθημερινη

Wenn die Griechen eine Idee haben, was wir zusätzlich tun können, um das Wachstum zu fordern, kann man immer darüber sprechen und nachdenken. Im Kern geht es aber darum, Griechenland wieder wettbewerbsfähig zu machen, die Wirtschaft wachsen zu lassen und den Weg zu den Finanzmärkten wieder zu öffnen. Das erfordert, dass die vereinbarten grundlegenden Reformen gemacht werden. Sonst hat das Land keine Perspektive.
[με λιγα λογια, αν η Ελλαδα δεν ματαρρυθμιστει, την εβαψε]

Σοϊμπλε στην Welt am Sonntag

Να πω την αληθεια, ο φετιχισμος των μεταρρυθμισεων στην Γερμανια δεν νομιζω οτι μπορει να γινει κατανοητος χωρις δυο γεγονοτα. Το ενα εχει να κανει με την προσφατη ιστορια της χωρας.

Read moreΑναπτυξη και μεταρρυθμισεις – τα επικινδυνα φετιχ της Κεντρικης Ευρωπης

Εισβολεις στον παιχνιδοτοπο

Ο σναποραζ εγραψε ενα πολυ ωραιο κειμενο σχετικα με την ανοδο της ακροδεξιας στην Ελλαδα δια της ιδιοποιησης τυπικα αριστερων τακτικων, και την αμηχανια της Αριστερας μπροστα στο φαινομενο. Εχω την εντυπωση οτι ο σναπ παρατηρει το φαινομενο σαν να περιοριζεται σε μια μικρη γωνια της γης.

Οπως το βλεπω εγω, στον πλανητη πολυ λιγοι ειναι οι ανθρωποι που συνειδητα πιστευουν στην αναγκη υπαρξης κανονων που σεβονται ολοι, κανονων που μπορει να βλαπτουν ενιοτε τα συμφεροντα σου, κανονων που δεν σου επιτρεπουν να συμπεριφερεσαι οπως γουσταρεις, δεν σε αφηνουν να εκμεταλλευεσαι την δυνατη σου θεση (οταν την εχεις) κτλ

Η αγαπη για το κρατος της ισονομιας και αντικειμενικοτητας δεν ταιριαζει εκ φυσεως στον ανθρωπο. Οι περισσοτεροι ανθρωποι θελουν κατι που θα ονομαζα περιπου αποκλειστικο-εθνος-κρατος*, ενα κρατος-τσιφλικι που η κυριαρχη ομαδα (το εθνος) απολαμβανει προνομια αφεντη. Και φυσικα οι οπαδοι αυτου του κρατους θελουν να ανηκουν στην κυριαρχη ομαδα, να ειναι αφεντες. Εχουμε πχ εμεις το δικο μας κρατος και οι Τουρκοι το δικο τους, οι μειονοτητες Ελληνων στην Τουρκια και Τουρκων στην Ελλαδα να πα να γ$%%$&. Ελαχιστοι ανθρωποι θα προτιμουσαν ενα πραγματικα ισονομο πανΒαλκανικο κρατος, που θα διατηρουσε ανοιχτα τα εσωτερικα συνορα και θα εδινε σε καθε κατοικο της πρωην Βυζαντινης/Οθωμανικης αυτοκρατοριας τα ακριβως ιδια δικαιωματα.

Read moreΕισβολεις στον παιχνιδοτοπο

Ο Φρανκενσταϊν της Μεταπολίτευσης

Η πολιτική στην Ελλάδα είναι απλά διαχείριση συμβόλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, δεν υπάρχουν πολιτικές θέσεις, δεν υπάρχουν ιδεολογίες (με την κανονική έννοια του όρου), δεν υπάρχει τίποτα εκτός από σύμβολα.

Σε συνθήκες χαζοπλουτισμού αυτό δεν είχε και πολύ σημασία, ούτε ενδιέφερε κανέναν: η ζωή συνεχιζόταν με την ηρεμία, αλλά και το πάθος, ενός αυνάνα που είναι βέβαιος ότι δεν τον βλέπει κανείς και ότι δεν πρόκειται να τον συλλάβει κανένας πάνω στην πράξη.

Έξοχα μπορούμε να τα δούμε αυτά στην πράξη στην περίπτωση των προσφάτων παρελάσεων με τις μούτζες στους επισήμους και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (αυτόν που τώρα στα γεράματα ζητά από τους ευρωπαίους να δείξουν κατανόηση και σοβαρότητα, ενώ παλαιότερα ήταν κορυφαίο στέλεχος και υπεξ των κυβερνήσεων που έφερναν τον καντάφυ για λαϊκό προσκύνημα).

Η παρέλαση είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση:

Αν θέλουμε να δούμε τους τρόπους με τους οποίους προσλαμβάνεται η ιστορία από τους ανθρώπους μπορούμε να φανταστούμε μια γραμμή στης οποίας την μια άκρη βρίσκεται η παρέλαση της 25ης Μαρτίου (πχ) και στην άλλη ένας μελετητής της ιστορίας χαμένος σε κάποια βιβλιοθήκη ή αρχείο ή επιτόπια έρευνα με σκοπό να μάθει να πάντα, να μην του ξεφύγει τίποτα, να ανακαλύψει την (όπως και να την εννούμε) αλήθεια για κάποιος γεγονός. Οποιοσδήποτε λόγος ή πράξη των ανθρώπων σχετικά με την ιστορία μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα σημείο μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων.

Τι, όμως, συμβαίνει τώρα με την μούτζα στους επίσημους κατά την παρέλαση;

Read moreΟ Φρανκενσταϊν της Μεταπολίτευσης

Μικρο ιστορικο: Ο Ελευθεριος Βενιζελος και τα σκαμπανεβασματα της ελληνικης ψυχης

Αυτες τις μερες εχουμε την επετειο της επιστροφης του Ελευθεριου Βενιζελου μετα την υπογραφη της Συνθηκης των Σεβρων, πριν 90κατι χρονια. Γραφει ο Αγγελος Βλαχος:

διοργανωθηκε μεγαλειωδης επινικειος τελετη στο Σταδιο, παρουσια του βασιλια Αλεξανδρου και ολων των δημαρχων και κοινοταρχων της Επικρατειας. Εκατονταδες ιερεις και δεσποτες εψαλαν μνημοσυνη υπερ των πεσοντων [στους πολεμους, Βαλκανικους και Α Παγκοσμιο]. Θα ηταν μια απο τις εκπαγλες εκεινες αττικες ημερες, τις φωτεινες, τις πεντακαθαρες, του Σεπτεμβριου οπου το καθε τι ειναι χρωματων εορτη και θαυμα για τα ματια. Πως να μην σκεφτει κανεις -σημερα πια [το 1985]- τους στιχους του Καβαφη:

Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κ’ εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κ’ οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν
ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα —
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.

Read moreΜικρο ιστορικο: Ο Ελευθεριος Βενιζελος και τα σκαμπανεβασματα της ελληνικης ψυχης

IQ, παραγωγικότητα, και Ελληνική πραγματικότητα

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2010, οι Jones και Schneider βρίσκουν ότι η μέση νοητική ικανότητα ενός έθνους, όπως μετριέται από το IQ, επηρεάζει την παραγωγική του ικανότητα.  Χρησιμοποιώ την έκφραση “νοητική ικανότητα” και όχι τη λέξη “εξυπνάδα”, διότι διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι το IQ επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει κανείς καθώς και την … Read more IQ, παραγωγικότητα, και Ελληνική πραγματικότητα

Ποιος φοβαται το ΣΔΟΕ ή πως να μην εφαρμοζεις νόμους

Το ΣΔΟΕ βγηκε παγανια στα νησια και βρηκε απο 70% εως 100% παρανομια. Η ειδηση για εναν ανθρωπο που εχει κυκλοφορησει ελαχιστα στην Ελλαδα δεν ειναι το ποσοστο παρανομιας ομως. Ειναι οτι το ΣΔΟΕ την διαπιστωσε, την ανακοινωσε επισημα, αλλα συγγνωμη δεν ζητησε! Γιατι τι αλλο καταδεικνυει ενα ποσοστο παρανομιας 100% απο την πληρη ανεπαρκεια των ελεγκτικων αρχων? Αν κανενας καταστηματαρχης σε μια ολοκληρη περιοχη δεν δινει αποδειξεις, δεν σημαινει αυτο οτι απλα δεν φοβαται καθολου την τιμωρια? Και καλα κανει να μην φοβαται, οχι μονο επειδη το ΣΔΟΕ κανει ελεγχους με μικροτερη συχνοτητα απ’οτι προκρινεται ο Παναθηναϊκος στα τελικα του Champions League, αλλα γιατι και τα προστιμα που επιβαλλει δεν πληρωνονται ποτε!

Ο Θανασης εχει μιλησει παλια για την ιδεα της ηπιας αλλα ανελεητης εφαρμογης των νομων. Οριστε ενας τροπος να το εκφρασεις: Οι νομοι που ψηφιζουμε πρεπει να ειναι τετοιοι που να θεωρουμε ιδανικο να εφαρμοζονται απο καθε πολιτη καθε στιγμη. Τα προστιμα πρεπει να ειναι τετοια που να το θεωρουμε λογικο και αποδεκτο καθε ατομο που παραβαινει τον νομο να τιμωρειται καθε φορα που το κανει.

Η εξεγερση των παρανομουντων καταστηματαρχων της Υδρας μπορει να ειναι απαραδεκτη σε μια ευνομουμενη κοινωνια, αλλα στελνει ενα χρησιμο μηνυμα. Το ενδοξο εφοπλιστονησι (γνωστο απο τις περιπετειες του κου. Τεπενδρη*) μας δειχνει σημερα οτι ο τροπος λειτουργιας των φορολογικων αρχων και του ΣΔΟΕ ειναι παραλογος και εναντιος σε καθε διδαγμα της οικονομικης επιστημης αλλα και της κοινωνιολογιας ή ψυχολογιας. Αν στο ΣΔΟΕ θεωρουν λογικα τα προστιμα που επιβαλλουν, τοτε σαφως θα επρεπε να τα επιβαλλουν καθε μερα σε καθε νησι! Οχι να οργανωνουν τυχαιες εκδρομουλες για να κανουν 5 ελεγχους.

Read moreΠοιος φοβαται το ΣΔΟΕ ή πως να μην εφαρμοζεις νόμους

Ιδιωτικοποιησεις: ποτε συμφερει η πωληση μιας επιχειρησης ή περιουσιακου αγαθου

και που διαφερει το κρατος απο τους ιδιωτες σε τετοια ζητηματα

Πρωτοδημοσιευτηκε σε ελαφρως διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη

Το απλο ερωτημα πότε εχει νοημα η πωληση ενος αγαθου απαντιεται τοσο ευκολα που δυσκολα το συναντας ρητα σε βιβλιο οικονομικων. Η πωληση συμφερει προφανως οποτεδηποτε ο αγοραστης ειναι διατεθειμενος να πληρωσει περισσοτερα για αυτο το αγαθο απο τον πωλητη! Και η συνθηκη αυτη ικανοποιειται τυπικα (εν απουσια περιορισμων ρευστοτητας) οταν η αξια του αγαθου για τον αγοραστη ειναι μεγαλυτερη απο την αξια του για τον πωλητη.

Τι αλλαζει αν το αγαθο εν προκειμενω ειναι μια επιχειρηση που πωλειται μεταξυ ιδιωτών; Ουσιαστικα τιποτα. Σε αντιθεση με την διαδεδομενη πλανη, η παρουσα κερδοφορια της επιχειρησης δεν ειναι απο μονη της κριτηριο για το αν πρεπει να πουληθει ή οχι (μπορει ομως να ειναι για το αν πρεπει να κλεισει ή οχι). Το ερωτημα ειναι, παλι, ποια η αξια της επιχειρησης για τα συμβαλλομενα μερη. Και τυπικα, εν απουσια συνεργειων, η αξια της επιχειρησης εξαρταται απο τα μελλοντικα της κερδη. Αν ο επιχειρηματιας Α μπορει να εξασφαλισει στο μελλον υψηλοτερα κερδη για την επιχειρηση απο τον σημερινο ιδιοκτητη Β, την αγοραζει. Αυτο ισχυει ακομα και αν τα κερδη της επιχειρησης υπο τον ιδιοκτητη Β ειναι ηδη πολυ υψηλα. Θα ελεγε κανεις μαλιστα οτι ειναι πιο πιθανο να θελει κανεις να αγορασει μια κερδοφορα επιχειρηση, για να την βελτιωσει, παρα μια πολυ ζημιογονα που δεν εχει στον ηλιο μοιρα, οση δουλεια και να ριξεις.

Τι συμβαινει αν μιλαμε για το κρατος ως ιδιοκτητη επιχειρησεων; Γιατι παρουσιαζονται τοσες φωνες στον δημοσιο διαλογο, που εμφανιζονται εντελως απροθυμες εναντι του ενδεχομενου να πωληθουν κερδοφορες επιχειρησεις; Η απλη αναλυση που εγινε ανωτερω λεει οτι φυσικα μπορει να ειναι καλη ιδεα να πουλαμε κερδοφορες επιχειρησεις.

Read moreΙδιωτικοποιησεις: ποτε συμφερει η πωληση μιας επιχειρησης ή περιουσιακου αγαθου