Π. Καμμένος. Έχουν αρχίσει και του μοιάζουν

Αναδημοσιευση απο protagon.gr για ευνοητους λογους. Λεπτομερειες τις αφηνω στους νομικους μας, αλλα προσωπικα το βρισκω απαραδεκτο υπουργος εν ενεργεια να κανει τετοιο bullying σε δημοσιογραφους, και μαλιστα εξυπνους και σωστους, οπως ο Ανδρεας Πετρουλακης.

H συμμετοχή του κ. Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κάρφος στο μάτι των κομμάτων που τη στήριξαν. Ουδέποτε ξέπλυναν την ντροπή εκείνη, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ αργότερα, που υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει με τον γνωστού φιλοχουντικού και τραμπούκικου παρελθόντος κ. Βορίδη. Όπως ήταν φυσικό όλοι οι αριστεροί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, επί μία τριετία άρχιζαν και τέλειωναν κάθε σκέψη τους με την αναφορά στο όνειδος αυτό. Και δικαίως. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ήταν ένα τυπικό ακροδεξιό εθνολαϊκίστικο κόμμα που οι θέσεις του για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, τα θέματα της κοινωνίας και τον ρόλο της εκκλησίας, λογικά θα έκαναν κάθε αριστερό να ανατριχιάζει.

Read moreΠ. Καμμένος. Έχουν αρχίσει και του μοιάζουν

11 θέσεις για την φορολογία

Έχω γράψει στο παρελθόν ένα, δύο, τρία άρθρα περί φορολογίας. Θα ήθελα τώρα να τα συνοψίσω και να τα επαυξήσω σε μερικές θέσεις για την φορολογία. Διαβάστε τις με την προειδοποίηση ότι, ειδικά εδώ και όλως κατ’ εξαίρεσιν, δεν έχω πάντα δίκιο, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Θέση πρώτη

Το αντικείμενο της φορολόγησης πρέπει να χαρακτηρίζεται από ανελαστικότητα, διότι έτσι ελαχιστοποιείται όχι μόνο η φοροαποφυγή, αλλά και η στρέβλωση λόγω υποκατατάστασης του φορολογούμενου αγαθού από άλλα: οι άνθρωποι εξακολουθούν να καταναλώνουν ακολουθώντας το ίδιο σχήμα, που εξ υποθέσεως μεγιστοποιεί την ωφέλειά τους, έστω και δυσανασχετώντας.

Θέση δεύτερη

Ένας στιβαρός φόρος ακινήτων είναι αναπόσπαστο μέρος της φορολογίας. Ο φόρος ακινήτων συλλαμβάνει πολλή από την φοροδιαφυγή που έλαθε, έχει εξαιρετικά ταμειακά αποτελέσματα, χαμηλό κόστος συλλογής και μηδενικό περιθώριο εκτίμησης από την φορολογική διοίκηση. Και το πιο σημαντικό ίσως, δεν στρεβλώνει τους παραγωγικούς συντελεστές της οικονομίας.

Θέση τρίτη

Φορολογητέα είναι κατά προτίμηση η κατανάλωση παρά το εισόδημα. Η φορολόγηση του εισοδήματος απαιτεί πολύπλοκες ρυθμίσεις και εκτεταμένη γραφειοκρατία, που τελικά κατακλύζει τα φορολογικά δικαστήρια.

Read more11 θέσεις για την φορολογία

‘Οικονομικά με ποίηση’, ή πώς να χάνεσαι στη μετάφραση και να βαδίζεις προς το Graccident

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο protagon

Πολλοί Έλληνες και ξένοι οικονομολόγοι δε μπορούν να καταλάβουν το οικονομικό επιτελείο της Ελληνικής κυβέρνησης. Όταν οι έτεροι συμμετέχοντες στην ‘Ευρωομάδα’ των υπουργών οικονομικών περίμεναν προτάσεις με αριθμούς, οι Έλληνες έδιναν γενικόλογες διαλέξεις για τη φύση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι οικονομολόγοι στους οποίους η Ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει τις τύχες της χώρας χρησιμοποίησαν φράσεις όπως «η τρόικα είναι ένας φαιδρός θεσμός», εξοργίζοντας τους άλλους υπουργούς οικονομικών.

Όσο ο χρόνος περνά, το επίπεδο συνεννόησης δείχνει να χειροτερεύει και η πιθανότητα να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης από ένα ατύχημα μεγαλώνει. Η ένταση με τους ισχυρούς της Ευρώπης φτάνει σε οριακά επίπεδα.

Read more‘Οικονομικά με ποίηση’, ή πώς να χάνεσαι στη μετάφραση και να βαδίζεις προς το Graccident

Σρι Λάνκα: σας θυμίζει κάτι;

Έχουμε λοιπόν την Σρι Λάνκα. [Που κανονικά θα έπρεπε να την λέμε Σριλάγκα δηλαδή, τέλος πάντων τώρα, μην κρανιοφορτώσω τώρα]. Έχετε περάσει μέχρι τώρα μια ήσυχη ζωή, χωρίς να ξέρετε τίποτα για την χώρα αυτή. Το πολύ πολύ να θυμάστε κάτι ασπρόμαυρα δελτία της δεκαετίας του 80, όπου η ατυχής χώρα πρωταγωνιστούσε με τον εμφύλιό της, μαζί με τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ.

Πληροφοριακά, τον εμφύλιο τον κέρδισαν οι της κυβερνητικής πλειονότητας [και το Ιράν-Ιράκ έληξε ισοπαλία στους 1 εκ. νεκρούς]

Μισό λεπτό όμως. Τι είδους εμφύλιος πόλεμος διεξήχθη σε αυτό το παραδεισένιο νησί του Ινδικού Ωκεανού;

Λοιπόν, πρώτα λίγο μάθημα.

Σρι Λάνκα
Σρι Λάνκα

Read moreΣρι Λάνκα: σας θυμίζει κάτι;

Περί απεργίας και ψευδαπεργίας

Κάποτε υπήρχε η απεργία. Ένα ατομικό δικαίωμα κάπως ιδιόμορφο, γιατί ασκείτο μόνο συλλογικά (όπως και δυο τρία άλλα βέβαια), το οποίο στην βάση του ήταν κάτι σαν εκβίαση, στρεφόμενη κατά του ατομικού δικαιώματος της οικονομικής ελευθερίας άλλων συμπολιτών. Βασάνισε τους νομικούς για κάμποσο καιρό, αλλά τελικά μπόρεσαν να την τιθασεύσουν: ο απεργός εργαζόμενος εκβιάζει τον … Read more Περί απεργίας και ψευδαπεργίας

Το κόστος της αναποφασιστικότητας

Οι αγορές έχουν τη δυνατότητα να τιμολογούν σε πολύ σύντομο χρόνο τόσο τις εξελίξεις όσο και τις συνθήκες μιας οικονομίας. Αυτό το κάνουν άλλοτε σωστά, και άρα αποτελεσματικά, άλλοτε δε μυωπικά και ως εκ τούτου στρεβλωμένα. Θεωρητικά τα κριτήρια τους είναι συνυφασμένα με την δυνητική απόδοση και τον αναλαμβανόμενο κίνδυνο. Ωστόσο, πριν την έναρξη της ελληνικής κρίσης η εικόνα που είχαν για την ελληνική οικονομία ήταν μυωπική, με αποτέλεσμα μετέπειτα και καθ’ όλη την διάρκεια της κρίσης να ψάχνουν για νέες ισορροπίες. Αυτή η αναζήτηση οδήγησε στη βίαιη αναπροσαρμογή τους, με την κίνηση των αγορών να είναι απότομη, αλλά και αποτελεσματική, αφού έθεσαν νέα επίπεδα ισορροπίας κινδύνου και απόδοσης στις αποδόσεις τόσο των ελληνικών ομολόγων, όσο και των μετοχών.

Read moreΤο κόστος της αναποφασιστικότητας

Το μνημόνιο, οι μεταρρυθμίσεις και οι (δικοί μας) θεσμοί

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο protagon.gr

Έπρεπε να παρακολουθήσουμε από την κλειδαρότρυπα μερικά Eurogroups και να ξεθάψουν τα διεθνή ΜΜΕ το περίφημο Grexit για να αρχίσουμε να συζητούμε και πάλι για μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Πιστοί στην ελληνοπρεπή συνήθεια που μας θέλει να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα, είχαμε αποφασίσει ότι πρέπει να είμαστε «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί». Ατυχώς, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να είναι κανείς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η παντελώς ανούσια αυτή διάκριση μας απομάκρυνε από το πραγματικό διακύβευμα: χρειάζεται η χώρα μεταρρυθμίσεις και ποιες; Οι κυβερνήσεις που προσπαθούσαν να κάνουν μεταρρυθμίσεις κατά κανόνα τις απέδιδαν στους όρους του μνημονίου και απεκδύονταν την ευθύνη. Η αντιπολίτευση από την άλλη, αντιστεκόταν σθεναρά σε κάθε αλλαγή όπως κάνουν σχεδόν πάντα οι αντιπολιτευόμενοι στην Ελλάδα, αλλά αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν ιδιαίτερα επιχειρήματα: πρέπει να ξεφορτωθούμε το μνημόνιο και ό,τι αυτό προβλέπει.

Εσχάτως, όμως, ανακαλύψαμε ότι το μνημόνιο δεν ήταν και τόσο κακό.

Read moreΤο μνημόνιο, οι μεταρρυθμίσεις και οι (δικοί μας) θεσμοί