O Μίκης και οι “Ρήτορες”

by

Τελευταία, μέσα στη συλλογική κατάθλιψη των ημερών (πανελλαδική και εορταστική), ένα πρόσωπο που μου έρχεται συχνά στο μυαλό, ενίοτε πηδώντας από την οθόνη της ΤV, είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Θέλω σ’ αυτή την ανάρτηση να κάνω ευρύτερα γνωστές κάποιες σκέψεις μου για τον Μίκη.

Με τον Μίκη Θεοδωράκη-καλλιτέχνη δεν έχω τίποτε το ιδιαίτερα «προσωπικό». Τρέφω ειλικρινή εκτίμηση στο μουσικό του έργο, όπως, άλλωστε, και τόσοι άλλοι συμπατριώτες μου. Και θεωρώ ότι τμήμα αυτού του έργου, θα μείνει, μάλλον, στην Ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού. Αυτό, όμως, θα συμβεί και με το έργο κάποιων άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών του 20ου αιώνα. Ο Μίκης ανήκει, κατά τη γνώμη μου, στη χορεία αυτών των ξεχωριστών μορφών του πολιτισμού μας. Είναι ένας εξ αυτών: Ίσος μεταξύ ίσων. Ίσως (γιατί ασφαλώς μόνο ο χρόνος είναι αρμόδιος να κρίνει τέτοια πράγματα)…

Με τον Μίκη-πολιτικό, πάλι, έχω ένα «προσωπικό» πρόβλημα: Δεν κατάφερα ποτέ να διαμορφώσω μια πλήρη και σφαιρική γνώμη γι’ αυτόν, τόσο έγκυρη, ώστε να θέλω και να τη μοιραστώ με άλλους.

Read moreO Μίκης και οι “Ρήτορες”

Περί ενδοοικογενειακής βίας

by

Σύμφωνα με το άρ. 17 Ν. 3500/2006

Η ποινική δίωξη για τα εγκλήματα των άρθρων 6, 7, 9 και 10 ασκείται αυτεπαγγέλτως,

τα δε ως άνω άρθρα έχουν ως τίτλο “Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη”, “Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή”, “Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας” και “Παρακώλυση απονομής της δικαιοσύνης” αντίστοιχα. Το νόημα είναι ότι σε μια σειρά ελαφρών πλημμελημάτων του Ποινικού Κώδικα, τα οποία γενικώς τιμωρούνται κατ’ έγκλησιν, η δίωξη χωρεί εδώ κατ’ εξαίρεσιν αυτεπαγγέλτως, για σκοπούς πληρέστερης προστασίας των οικείων εννόμων αγαθών.

Και έχει πράγματι κάποιο νόημα η ρύθμιση. Πολλές φορές τα θύματα παρόμοιων πράξεων δεν έχουν το θάρρος της καταγγελίας, δεν βρίσκουν την ψυχική αντοχή να συρθούν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, δεν έχουν την οικονομική ανεξαρτησία να καταφύγουν σε ένα δικηγόρο. [Για τους ίδιους λόγους όμως δεν θα ζητήση και διαζύγιο η σύζυγος. Μήπως όμως τότε να εισαγάγουμε και αυτεπάγγελτη διαδικασία διαζυγίου; Ας μην βάζω ιδέες!]

Read moreΠερί ενδοοικογενειακής βίας

Ο γάμος: Λιμάνι ή ναυάγιο;

by

Θυμάμαι κάποτε, όταν ήμουν μικρός, στην βιβλιοθήκη των (εγγάμων) γονιών μου υπήρχε ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο. Ουδέποτε το διάβασα. Μου προκαλούσε θλίψη και μόνο το εξώφυλλό του, που έδειχνε ένα τσακισμένο καράβι σε μια ξέρα. Σήμερα, ούτε που ξέρω πού βρίσκεται. Η ανάμνηση του τίτλου του, ωστόσο, μου προκαλεί κάποιες σκέψεις, καθώς έχω πια ξεπεράσει τα 30.

Ο γάμος είναι μια παλιά, πολύ παλιά ιστορία…Μια πονεμένη όσο και επιτυχημένη «αφήγηση». Στην οποία πιστεύουν, ακόμη σήμερα, πολλοί και εξακολουθούν να την επιλέγουν για να νοηματοδοτούν δι’ αυτής την ζωή τους (εμπειρικώς, νομίζω, ότι περισσότερο την αφήγηση αυτή την εμπιστεύονται οι γυναίκες – χωρίς να λείπουν βεβαίως και οι πρόθυμοι να συνδράμουν σε γαμήλια σχέδια άντρες). Θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις γύρω από αυτή την αφήγηση.

Read moreΟ γάμος: Λιμάνι ή ναυάγιο;

Πες μου πού πουλάν καρδιές…

by

…να σου πάρω στις τρεις την μία δώρο…

Σύμφωνα με το άρ. 2 Ν. 2737/1999

Η αφαίρεση ιστών και οργάνων με σκοπό τη μεταμόσχευση γίνεται χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα […]

και, για όποιον δεν κατάλαβε, το άρ. 20 προβλέπει ποινές που φτάνουν μέχρι την κάθειρξη για τους «εγκληματίες».

Read moreΠες μου πού πουλάν καρδιές…

Τινά περί Αθεΐας

by

Εδώ και καιρό παρακολουθώ μια ανερχόμενη τάση σε ελληνικά Blogs, την οποία απεχθάνομαι, θεωρώ στερημένη κάθε βαθύτερης πνευματικότητας και σημασίας, και ήρθε η ώρα να την στηλιτεύσω δια του παρόντος, όπως της αξίζει:

Προπαγανδισμός της αθεΐας. Αντίστροφος προσηλυτισμός δηλαδή. Επιχωριάζων με γερή δόση εξυπνακισμού και in-μοδίστικης διαθέσεως, με ολίγη πρόζα και στυλ ψευτοάνετου και cool τύπου που δεν μασάει από παπαδαριά που εξ ορισμού «πάνε να τον κοροϊδέψουν», συνδυασμένη με απαράδεκτο, αφ’ υψηλού παραινετικό υφάκι του τύπου «μπορείς κι εσύ να βγεις από τον σκοταδιστικό μεσαίωνα (κάθε) θρησκείας, στον οποίο μπήκες από μικρός: Έλα-τώρα-που-πιστεύεις – μα –είσαι-με- τα- καλά- σου-βρε παιδί-μου; Στην σύγχρονη εποχή;!» κ.λπ. κ.λπ. Μέχρι και κάποια -αναμφιβόλως ευφυή εξ απόψεως στιχουργικής συλλήψεως!- τραγουδάκια έχει τύχει να ακούσω στο ελληνικό ίντερνετ, τα οποία προπαγανδίζουν την αθεϊα… Σημεία των καιρών θα είναι όλα αυτά, σκέπτομαι. Μήπως όμως είναι και καιρός να σημειωθούν ορισμένα πράγματα γύρω από αυτή την τάση (η οποία μάλιστα δίνει εντύπωση σχεδόν οργανωμένου σχεδίου) και να απευθυνθούν στους εκφραστές της;

Read moreΤινά περί Αθεΐας

Περί ακαδημαϊκού ασύλου

by

Η παρούσα ανάρτηση αφορά όχι το εάν του ακαδημαϊκού ασύλου, αλλά το τι και το πώς και το ποιος. Όχι λοιπόν το, καλό και άγιο, de lege ferenda ερώτημα, αλλά το de lege lata [Για να μην υπεκφύγω όμως, συνοπτικά η άποψή μου είναι ότι το άσυλο καθαυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε ασύμβατο με μια ευνομούμενη πολιτεία, όπως όμως ερμηνεύεται και εφαρμόζεται στην σύγχρονή μας ακαδημαϊκή πραγματικότητα βλάπτει, και μάλιστα πολύ, και πρέπει να καταργηθή. Ότε και αν γίνουμε σοβαροί άνθρωποι, μπορούμε να το επαναφέρουμε. Οι σοβαρές κοινωνίες βέβαια δεν έχουν ανάγκη από άσυλα. Τέλος πάντων].

Read moreΠερί ακαδημαϊκού ασύλου

Το στρουμφοχωριό ως κοινοτιστική παραβολή

by

Αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο!

Όλοι μεγαλώσαμε βλέποντας Στρουμφάκια [και τώρα μεγαλώνει έτσι και ο Γιάννάκης!]. Μαζεύαμε τα αυτοκόλλητα, τραγουδούσαμε τα τραγούδια, ερωτευθήκαμε την Στρουμφίτα. Πού να ξέραμε τότε ότι, άθελά μας, υποβαλλόμασταν σε πανούργα πλύση εγκεφάλου…

Η όλη στρουμφοϊστορία δεν είναι παρά μια άσκηση πολιτικής φιλοσοφίας, καλύτερα μια κοινοτιστική παραβολή.

Read moreΤο στρουμφοχωριό ως κοινοτιστική παραβολή