αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Το θέμα των γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π. εξακολουθεί να μας πρήζη τα μέζεα του στετατοπυγικού μας υποσυστήματος, κατά την γλαφυρά έκφραση του αρχέκακου του όφεως του ζουραρικού:

Οπότε, ας συμπληρώσω όσα μάθαμε από την προηγούμενη ανάρτηση και από την σχετική συζήτηση εδώ κι εκεί. Ευχαριστίες πρωτίστως στον φιλέρευνο φίλο Θάλυς και στον καθ’ ύλην αρμόδιο διεθνολόγο Βασίλη Τζεβελέκο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Η ΑΠ 11/2000, μια απόφαση με αξιοπρόσεκτη επιχειρηματολογία και αξιοπρόσεκτη μειοψηφία, την οποία επικαλούνται οι γερμανομάστιγες, δεν αποτελεί την τελευταία λέξη επί του θέματος από την ημεδαπή ανώτατη νομολογία. Ακολούθησαν οι ΟλΑΠ 36-37/2002 του ΑΠ εν Ολομελεία, που έκριναν ότι είναι συνταγματική η πρόβλεψη του άρ. 923 ΚΠολΔ περί αδείας εκτελέσεως από τον Υπουργό Δικαιοσύνης κατά αλλοδαπού δημοσίου.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν, ότι το άρ. 923 ΚΠολΔ είναι συνταγματικό. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Όμως ισχύει ακόμη τάχα η ΑΠ 11/2000; Η απάντηση είναι αρνητική.

Read moreΠερί γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π., μέρος Β΄

Με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις ότι ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης μετέφερε πολλά από τα χρήματα στα εξωτερικά πριν γίνη υπουργός, τα διατήρησε δε στην ξενιτιά και μετά την υπουργοποίησή του, παραθέτω μερικές σκέψεις:

[Χωρίς πλάκα τώρα: τι να σημαίνη “Γκίκας Χαρδούβελης” στα αλβανικά;]

Πρώτον

Η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό υπάγεται στο πεδίο της γνωστής ρήσης περί νομίμου και ηθικού: κανείς δεν είπε ότι είναι παράνομη.

Πολλοί συμπολίτες μας φυγάδευσαν τα τελευταία χρόνια τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, υπό τον φόβο μιας τραπεζικής κατάρρευσης στην Ελλάδα (και αυξάνοντας εν ταυτώ την πιθανότητά της). Δικαίωμά τους (εφόσον, εξυπακούεται, πρόκειται για νόμιμα και νομίμως φορολογηθέντα έσοδα). Κανείς δεν τους το αμφισβητεί. Η ελευθερία μεταφοράς κεφαλαίων δεν είναι απλώς μια σπουδαία οικονομική ελευθερία που μας παρέχει το ευρωπαϊκό πλαίσιο, είναι και ένα σπουδαίο μέσο πίεσης στα χέρια του πολίτη κατά του κράτους του: και τα λεφτά ψηφίζουν με τα πόδια τους, επιλέγοντας τα απάνεμα λιμάνια, το κράτος δικαίου, την σταθερότητα και την ευημερία.

Αυτό όμως δεν είναι το άπαν. Όπως μάθαμε στο πρόσφατο παρελθόν, ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι απαραιτήτως και ηθικό. Κανείς δεν μας στερεί την δυνατότητα να ζυγίζουμε ηθικά τις νόμιμες πράξεις και να εκφέρουμε ηθικές κρίσεις.

Για να δούμε λοιπόν.

Read moreΚατά φυγοχρηματίας πολεμικός

Όταν θέλουμε να πιάσουμε ένα μεγάλο και δύσκολο θέμα (όπως ας πούμε πόσο καταπληκτικός Υπουργός υπήρξε ο Προκόπης Παυλόπουλος), καλό είναι να αρχίζουμε να σκεφτώμαστε απλά (: ο Παυλόπουλος ήταν κάκιστος υπουργός. Υπουργός Εσωτερικών ο Παυλόπουλος (5 χρόνια), ΥπΕσ και ο Ραγκούσης (ούτε 2 χρόνια). Συγκρίνετε έργο. Συγκρίνετε πορείες. Σοφέ ελληνικέ λαέ.).

Ας σκεφτούμε απλά λοιπόν.

Οι πιθανές γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα (αλλά όχι μόνο προς την Ελλάδα, προσοχή!) εξ αιτιών αναγομένων στον Β΄ ΠΠ είναι δύο ειδών:

1. Πολεμικές αποζημιώσεις για εκτελέσεις, δηώσεις κ.λπ.
2. Κατοχικό δάνειο.

Υπάρχει φυσικά το τεράστιο πολιτικό ζήτημα εδώ πέρα. Υπάρχει η Ελλάδα που διακονεύει κι άλλα κι άλλα κι άλλα λεφτά. Υπάρχει η Ελλάδα που επιλέγει να εξοργίση εκείνους από τους οποίους ψωμοζητεί. Υπάρχει η Ελλάδα που καλόφαγε επί τόσες δεκαετίες πακτωλούς κοινοτικών επιδοτήσεων και αμαζονίους πλαισίων στηριξης, αλλά θεωρεί ότι της χρωστάνε. Υπάρχει η Ελλάδα που συνεργάζεται με την Γερμανία εδώ και 60τόσα χρόνια, που έχει υπογράψει κάθε είδους συμφωνίες μαζί της, που ουδέποτε επιφυλάχθηκε ή διαμαρτυρήθηκε και που τώρα απλώνει πάλι το χέρι.

Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, ας δούμε, απλά πάντα, το νομικό ζήτημα.

Read moreΠερί γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π., μέρος Α΄