αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Σε συνέχεια της συζήτησης που έχουμε ανοίξει για το θέμα της μεταμόσχευσης νεφρών, είτε ως δωρεάς είτε ως πώλησης, σκέφτηκα ότι άξιζε τον κόπο να ακούσουμε και την γνώμη κάποιου συμπολίτη μας με πιο βιωματική σχέση με όσα εμείς εξετάζουμε μόνο νομικά, ηθικά ή οικονομικά. Έτσι, αναζήτησα και γνωρίστηκα διαδικτυακώς με την κ. Γιασεμή Ζέππου, 45 ετών, μητέρα δύο ενηλίκων παιδιών, εργαζόμενη ως ανειδίκευτη εργάτρια σε ναυπηγείο και δωρήτρια νεφρού, η οποία είχε την καλοσύνη να απαντήση στις ερωτήσεις μου.

Παραθέτω λοιπόν με την σειρά ερώτηση-απάντηση και δικό μου σχόλιο, ελπίζοντας σε μια ζωηρή συζήτηση.

1. Έχετε δωρίσει το νεφρό σας σε ένα οικείο σας πρόσωπο. Θα κάνετε το ίδιο σε ένα άγνωστο; Και γιατί;

ΓΖ: Δώρισα τον νεφρό μου στο παιδί μου. Ο ψυχικός δεσμός μαζί του ήταν και παραμένει ισχυρός, εφόσον είναι το παιδί που έφερα στον κόσμο. Δεν θα έκανα ποτέ το ίδιο για ένα άγνωστο πρόσωπο.

ΑΑ: Αυτή η απάντηση με συντάραξε στην ειλικρίνειά της, δεν ξέρω γιατί. Μάλλον επειδή περίμενα το αντίθετο: έχοντας η ίδια γίνει δωρήτρια νεφρού, γνωρίζοντας ότι ο νεφρός αυτός πιθανόν να μην διαρκέση για πάντα, τι πιο απλό και ανέξοδο, κ. Ζέππου, από το να ενθαρρύνετε τις δωρεές; Μια απλή κουβέντα θα ήταν, αφού κανείς δεν θα σας ζητούσε να δώσετε κι άλλο νεφρό. Ειδικά αφού η μόνη αντιπρόταση στην εμπορία οργάνων που παρουσιάζει κάποιες ελπίδες αύξησης των μοσχευμάτων, η αλυσιδωτή μεταμόσχευση, προϋποθέτει στην αφετηρία της ένα φιλάλληλο δωρητή.

Η απάντηση αυτή μου επιβεβαιώνει λοιπόν ένα πράγμα: η λύση δεν μπορεί να προέλθη (όπως και παντού σχεδόν αλλού στην κοινωνική μας ζωή) από την φιλαλληλία. Όταν αρνείται την δωρεά σε άγνωστο μια δωρήτρια νεφρού (χωρίς καμία διάθεση μομφής προς κάποια που έχει κάνει μια τόσο μεγάλη προσωπική θυσία), κάποια που έχει πονέσει πολύ η ίδια, σωματικά και ψυχολογικά, από την νεφροπάθεια, πώς περιμένουμε στα σοβαρά να βρούμε τα 1000 νεφρά που χρειαζόμαστε από τις καλές προθέσεις των μεταξύ τους αγνώστων; Δεν γίνεται, ας μην εθελοτυφλούμε.

Read moreΣυνέντευξη με μια νεφροδότρια: Γιασεμή Ζέππου

Σύμφωνα με το άρ. 16 Ν. 344/1976:

1. Ο θρησκευτικός λειτουργός, ο τελέσας ή συμπράξας εις ιεροπραξίαν βαπτίσεως ή γάμου, υποχρεούται να συντάξη επί τόπου, άμα τω πέρατι της ιεροπραξίας, δήλωσιν περιέχουσαν πάντα τα στοιχεία της οικείας ληξιαρχικής πράξεως, υπογραφομένην υπ’αυτού. Την ίδια υποχρέωση έχει ο δήμαρχος ή ο πρόεδρος της κοινότητας που δέχθηκε τη δήλωση για την τέλεση του γάμου.
2. Τη δήλωση που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο υπογράφουν επίσης επί μεν θρησκευτικού γάμου οι σύζυγοι και ο παράνυμφος, επί δε πολιτικού οι σύζυγοι και οι μάρτυρες. Επί βαπτίσεως την ανωτέρω δήλωση υπογράφουν επίσης ο πατέρας ή η μητέρα ή άλλος από τους οικείους ή ο ανάδοχος. Αν αυτοί είναι αγράμματοι, υπογράφουν ως μάρτυρες δύο από αυτούς που παρέστησαν.

Το άρθρο αυτό προβλέπει την δήλωση βαπτίσεως, στην οποία διαδηλώνεται η βούληση αμφοτέρων των γονέων, πατέρα και μητέρας, να προσδοθή ωρισμένο όνομα στον βλαστό τους (για τις παρεκτροπές και καταχρήσεις που διαπράττονται κατά την άσκηση αυτή της γονικής μέριμνας, τύπου Νεφέλη-Κλεοπάτρα, θα γράψουμε άλλη φορά τα δέοντα). Πρόκειται για το ακριβές ανάλογο του θρησκευτικού γάμου: η έκδοση του κρίσιμου εγγράφου γίνεται από τον θρησκευτικό λειτουργό, κατ’ ανάθεση του νόμου, προς διευκόλυνση των πολιτών και προς πληρεστέρα ενάσκηση της θρησκευτικής τους ελευθερίας.

Καίτοι η δήλωση αυτή, προσκομιζόμενη στο οικείο ληξιαρχείο, υποτίθεται ότι αφορά μόνο το θρήσκευμα, με την δήλωση αυτή πήραμε όλοι το όνομά μας ενώπιον του ελληνικού κράτους. Έτσι έκανα και εγώ στα δύο πρώτα παιδιά μου (που δεν τα λένε ούτε Ορέστη ούτε Μιχαήλ).

Read moreΟνοματοδοσία και βάπτιση

Στο ζήτημα της ονοματοδοσίας της συμπαθούς εθνοτικής ομάδας επικρατούν δύο τάσεις: η μία, των Γυφτώνυμων, λέει τα πράγματα όπως τα ξέρουμε και τα καταλαβαίναμε ανέκαθεν. Η άλλη, η νεωτεριστική παράταξη των Ρομάδων, μάς μαλώνει, απειλεί ότι θα μας βάλη πιπέρι στο στόμα, επικαλείται γραφειοκρατικές αυθεντίες και σοφούς υπαλλήλους επιτροπών και εν τέλει αποφαίνεται: Ρομά να τους λέμε.

Τα επιχειρήματα που επικαλούνται έχουν οι Ρομάδες, εάν καλώς αντιλαμβάνομαι, ως εξής:

1. Χρήση του ενδωνυμίου και όχι του εξωνυμίου!

Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό επιχείρημα, με ηθικό έρμα. Πράγματι, είναι πάντα προτιμώτερο να αποκαλούμε μια ομάδα ανθρώπων με τον τρόπο που έχει επιλέξει εκείνη για τον εαυτό της (εντάξει, εκτός αν είναι προσβλητικός αυτός ο τρόπος ή κάτι τέτοιο, σαν την ΝΔ ας πούμε που αποκαλείται “ριζοσπαστική φιλελεύθερη”, χαχα).

Αλλά, αλλά, αλλά. Υπάρχει ένα τοσοδά πρόβλημα: οι επικαλούμενοι το επιχείρημα αυτό δεν το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι. Δεν το πιστεύουν και δεν το εφαρμόζουν στην πράξη. Όχι επειδή δεν αποκαλούν τους θύραθεν Μακεδόνες Μακεδόνες, αλλά επειδή δεν σπούδασαν στην Φραγκία ούτε βάζουν στο σάντουίτς τους μαγυάρικη σαλάτα ούτε ξέρουν καμία χαϊαστανική γενοκτονία ούτε έχουν να λένε ότι οι Ινουίτ έχουν εκατό λέξεις για τον πάγο (παραμύθι, παρεμπιπτόντως). Μόνο για την Κωνσταντινούπολη δεν είμαι βέβαιος πώς την λένε, εξωνυμικά ή ενδωνυμικά. Όσο για την χώρα που μας έχει αντιγράψει την σημαία, δεν αναφέρονται σε αυτήν ως Σουομία.

Read moreΓύφτος, Τσιγγάνος, Ρομά

Γράφοντας αρκετά εκνευρισμένος και οργίλος για τον διαβόητο αντιρατσιστικό νόμο που μας φορτώσανε, αλλά και γενικώτερα για την νεομισαλλόδοξη επίθεση στην ελευθερία της γνώμης που βιώνουμε, δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι. Στο κάτω κάτω, το άρ. 2 του ντροποθετήματος αυτού, που αφορά την κακόβουλη άρνηση γενοκτονίας, είναι το άρθρο εκείνο που συγκέντρωσε τα περισσότερα πυρά και το οποίο, στα λόγια τουλάχιστον, δεν εναγκαλίστηκαν ούτε οι νεομισαλλόδοξοι. Και στο κάτω κάτω, ήταν ασφαλής η πρόβλεψη ότι πιθανός κατηγορούμενος σε ποινική δίωξη θα ήταν πάλι κανάς Πλεύρης. Και τον Πλεύρη είναι πάντα δυσάρεστο να τον υπερασπίζεσαι.

Αμ δε.

Η πρώτη γνωστή ποινική δίωξη για το καινοφανές αδίκημα της κακόβουλης άρνησης εγκλημάτων πολέμου με εξυβριστικό χαρακτήρα είναι γεγονός. Και κατηγορούμενος δεν είναι μηδέ ακροδεξιός μηδέ αρνητής μηδέ ακραίος φανατικός. Ούτε καν ακροκεντρώος ψηφοφόρος του Ποταμιού.

Κατηγορούμενος είναι ο σεβάσμιος 76χρονος Έκτακτος Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μάννχαϊμ Χάιντς Ρίχτερ. Ένας ανθρωπος που έχει αφιερώσει όλη του την επαγγελματική και επιστημονική πορεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, και μάλιστα στην νεώτερη και νεώτατη φάση της ιστορίας τους.

Read moreΗ υπόθεση Heinz Richter

Ναι, καλά διαβάστε, η αγορά νεφρού, τα έχουμε πει αυτά τα πράγματα στο παρελθόν, ώρα να τα δούμε και λίγο πιο εκ του σύνεγγυς, στην πρακτική τους εφαρμογή.

Έστω λοιπόν ότι νομιμοποιείται η πώληση νεφρών. Η αναμενόμενη συνέπεια είναι οικονομικώς μία: αύξηση της προσφοράς, διότι κάποιοι που κωλύονταν από την νομική απαγόρευση να εισέλθουν στην αγορά τώρα θα το πράξουν. Ως προς την τιμή, δεν είναι απολύτως βέβαιο προς τα πού θα κινηθή, διότι η αύξηση της προσφοράς ενδεικνύει μεν μείωση της τιμής, ίσως όμως η τιμή τελικά αυξηθή ανάλογα ή και πιο πολύ λόγω αυξημένης ζήτησης από νεφροπαθείς οι οποίοι προηγουμένως δίσταζαν να αγοράσουν νεφρά λόγω της απαγόρευσης.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν και σπουδαίο: περισσότερα μοσχεύματα ίσον περισσότεροι νεφροπαθείς που θα ζήσουν πολλά και ευτυχισμένα εύβια χρόνια.

Read moreΗ αγορά νεφρού