αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Αρχή σοφίας αριθμών επίσκεψις. Οπόταν, αν θέλουμε να καταλάβουμε πέντε πράγματα για το ασφαλιστικό, πρέπει να βάλουμε κάτω τους αριθμούς, που είναι πάνω από τους ανθρώπους.

Πρώτα η προγραμματική μου δήλωση:

Ή οι συντάξεις την χώρα ή η χώρα τις συντάξεις. Το ασφαλιστικό δεν λύνεται, κόβεται.

Το ασφαλιστικό μας πρόβλημα είναι ένας γρίφος μέσα σε ένα αίνιγμα που είναι τυλιγμένα στην ομίχλη. Κεκτημένα δικαιώματα, εκτιμήσεις διαγενεακής δικαιοσύνης, αποφάσεις του ΣτΕ που κρίνουν αντισυνταγματικές τις περικοπές, νομολογία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, κεφαλαιοποιητικό εναντίον αναδιανεμητικού συστήματος, πλασματικές εισφορές, πρόωρες συντάξεις, άγαμες θυγατέρες, βαρέα και ανθυγιεινά, προσδόκιμο επιβίωσης, αναλογιστικές μελέτες συνθέτουν ένα ψηφιδωτό που φέρνει πονοκέφαλο.

Να επικεντρώσουμε λοιπόν σε μερικές ψηφίδες, χρησιμοποιώντας τα τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία του προγράμματος Ήλιος για τον Μάρτιο 2015:

Οι συνταξιούχοι 51-60 ετών είναι 283.000 νομάτοι. Με μηνιαίο κόστος 291 εκ. ευρώ. 3,5 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Άντε στην υγειά τους.

Read moreΜικρό αριθμολαγνικό περί προώρων συντάξεων

Μόνη λύση για το προσφυγικό: κοινά γραφεία ασύλου της ΕΕ στις χώρες προέλευσης.

Εντάξει, ίσως όχι η μόνη, αλλά μπορεί να είναι μια καλή ιδέα.

Να το σκεφτούμε λίγο, με τον μοναδικό τρόπο του Χανς Ρόσλινγκ:

Η ιδέα υπάρχει και κυκλοφορεί λοιπόν. Γιατί να δρούμε κατασταλτικά, στα σύνορα της Ευρώπης, αν μπορούμε να δράσουμε προληπτικά, στις χώρες προέλευσης (ή διέλευσης);

Read moreΠερί της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου

Το Βυκεβούργο είναι μια ασήμαντη μικρή γερμανική πόλη, κάπου στην Κάτω Σαξωνία (τόσο μικρή και ασήμαντη, που δεν τιμήθηκε καν με μεταγλώττιση στον διάσημο Οδηγό Μεταγραφής Γερμανικών Τοπωνυμίων!)

Έλα όμως που το νυσταλέο Βυκεβούργο απολαύει ατιθάσου νεολαίας, νεολαίας που ψάχνεται και την βρίσκει αλλιώς, που κάνει όνειρα και αντιστέκεται, που θέτει όλα τα απαγορευμένα ερωτήματα, που κάνει κοπάνα από το σχολείο, που φορά επαναστατικά ρούχα.

Επαναστατικά ρούχα; Ναι. Ρούχα που αμφιβητούν την καθεστηκυία τάξη, ρίχνοντας γροθιά στο στομάχι των νοικοκυραίων.

Να ας πούμε:

Μια κονκάρδα με την επιγραφή FCK CPS, δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε πιο επαναστατικό. Το 1995 εννοώ!

Read moreΗ βυκεβούργειος κονκάρδα

Ρε φίλε, πάνε 3 τόσα χρόνια από τις τελευταίες μου καινούργιες λέξεις!

δυσάγαθο: Στα Οικονομικά μιλάμε για τα αγαθά, για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες δηλαδή από τα οποία σε γενικές γραμμές θα θέλαμε περισσότερο παρά λιγώτερο, επειδή υποκειμενικώς παράγουν ωφέλεια. Πέραν του σημείου του κόρου όμως τα αγαθά τρέπονται αίφνης σε δυσάγαθα, όπως είναι άλλωστε εξαρχής τα σκουπίδια, τα κόπρανα και τα ψηφοδέλτια της ΧΑ: κάτι από το οποίο προτιμάμε το λιγώτερο παρά το περισσότερο, κάτι για το οποίο θα πληρώναμε για να μην το έχουμε παρά για να το έχουμε.

Βέβαια, όλα αυτά θα μπορούσαμε απλώς να τα πούμε κακά. Η ονομασία “δυσάγαθα” όμως παρουσιάζει τα εξής πλεονεκτήματα: α) δηλώνει μέσω του δυσ- το ακριβώς αντίθετο του αγαθού, β) περιέχει το αγαθό, υπενθυμίζοντας ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού και ότι τι είναι αγαθό και τι όχι κρίνεται υποκειμενικά κάθε φορά, και φυσικά γ) εμπλουτίζει την Υπερτρισχιλιετή με μία ακόμη λέξη.

Πρέπει επίσης να αποδώσουμε την διάκριση απόλυτης και σχετικής φτώχειας με κάποιο τρόπο. Για να το κάνουμε αυτό, θα διαβάσουμε δυο στίχους από τον Πλούτο του Αριστοφάνη, εκεί όπου λέει (στ. 552-554):

πτωχοῦ μὲν γὰρ βίος, ὃν σὺ λέγεις, ζῆν ἐστιν μηδὲν ἔχοντα:
τοῦ δὲ πένητος ζῆν φειδόμενον καὶ τοῖς ἔργοις προς έχοντα,
περιγίγνεσθαι δ᾽ αὐτῷ μηδέν, μὴ μέντοι μηδ᾽ ἐπιλείπειν.

Και άρα, θα πούμε πενία την σχετική φτώχεια και πτωχεία την απόλυτη φτώχεια, έννοιες που υπάγονται και οι δύο στο γένος της ανέχειας. Οι αντίστοιχοι όροι για τους ανθρώπους είναι οι πένητες, οι πτωχοί και ανεχείς.

Read moreΚαινούργιες λέξεις ΧI

Η κυβέρνηση, απεκδυόμενη των ευθυνών της, μετέρχεται κάθε μέσου, προκειμένου να διαφύγει της προσοχής του ελληνικού λαού το μέγεθος των σφαλμάτων της, αλλά η πολιτική της δεν επιδέχεται επιδιόρθωσης. Μια πολιτική που όχι μόνο απάδει της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, αλλά και δεν αντέχει καν του ελέγχου της κοινής λογικής.

Τι παρατηρείτε στο απόσπασμα αυτό; Ότι δυσφημεί την πολιτική της κοινωνιοσωτηρίου μας κυβερνήσεως; Ότι είναι κάπως στρυφνή και πομπώδης; Εντάξει, κάτι άλλο όμως;

Όλα τα ρήματα της φράσης αυτής έχουν συνταχθή λάθος. Κανένα από αυτά δεν συντάσσεται με γενική, ούτε στα αρχαία ούτε στα νέα ούτε στα μελλούμενα. Βέβαια, ακριβώς επειδή τα ρήματα αυτά είναι δύσχρηστα και επίσημα, πολλοί δεν το ξέρουν. Ακόμη περισσότερο, επειδή η γενική πτώση είναι σπανιώτερη και πιο εκλεκτική από την ταπεινή αιτιατική της καθημερινότητας, η σύνταξή τους με γενική προσδίδει επικοινωνιακά άλλον αέρα: λογιότητα, επισημότητα, επιτήδευση.

Read moreΜικρογλωσσικό περί γενικής