αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Τι θα επέλεγαν άραγε όσοι βρίσκονται στην ρωλσιανή πρωταρχική θέση, αν το πέπλο της άγνοιας κάλυπτε ακόμη και το βιολογικό είδος;

Η ιδέα της πρωταρχικής θέσης εισάγεται στο 3ο κεφάλαιο της Θεωρίας της Δικαιοσύνης [την οποία ένας μεταφραστικός λαθροδάκτυλος απέδωσε ως “Θεωρία της Δικαιοσύνης” στα ελληνικά και όχι “Μια Θεωρία”, όπως είναι ο αγγλικός τίτλος. Οι έρευνες συνεχίζονται.]. Βρισκόμαστε ακόμη σε ένα υποθετικό στάδιο πριν την σύμπηξη της πολιτικής κοινωνίας, ένα είδος φυσικής κατάστασης ας πούμε, και καλούμαστε να αποφασίσουμε ποιες αρχές δικαιοσύνης θα διέπουν την βασική διάρθρωση της μελλοντικής μας κοινωνίας.

Ο Ρωλς περιγράφει τους πρωταρχίτες ως ελεύθερα και έλλογα πρόσωπα, εμφορούμενα από αμοιβαία αδιαφορία, σε μια κατάσταση ισότητας, που δεν γνωρίζουν όμως την θέση τους στην κοινωνία. Ένα πέπλο άγνοιας καλύπτει προσωρινά κατηγορήματα όπως ο πλούτος, η υγεία, η θρησκεία, η γενετήσια προδιάθεση, το ύψος, η κοινωνική κατάσταση, η οπαδική προτίμηση, γενικά οτιδήποτε συγκαθορίζει την κοινωνική ταυτότητα καθενός μας. Με αυτόν τον απλό, κομψό και έξυπνο μηχανισμό εξασφαλίζεται ότι οι πρωταρχίτες δεν θα μεροληπτήσουν κατά την κατάστρωση των αρχών της δικαιοσύνης, αλλά θα προσεγγίσουν τους μελλοντικούς κοινωνικούς θεσμούς από μια κατά το δυνατόν αντικειμενικώτερη οπτική γωνία. Μέσα από την περιγραφόμενη διαδικασία προκύπτουν ακριβοδίκαιες αρχές: αν δεν ξέρεις αν είσαι πατέρας ή γυιος, άντρας ή γυναίκα, νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός, αριστερός ή δεξιός, πλειονότητα ή μειονότητα, ευφυής ή ΑΝΕΛ, εύλογα ενδιαφέρεσαι εξίσου για τα συμφέροντα όλων.

Read moreΠερί των πρωταρχιτών ως χορτοφάγων

Στην φίλη Α.Ε.

Η αρχή της δημοσιότητας στην ποινική δίκη νοείται καταρχάς ως άμεση δημοσιότητα, που προϋποθέτει την φυσική παρουσία στο ακροατήριο. Ως προς αυτό, είναι καθένας ελεύθερος να παρίσταται και να ακούη, όσο μπορεί να ακούση, τα διαδραματιζόμενα. Προκειμένου όμως να καταγραφή σε οποιοδήποτε μέσο, ηχητικό ή οπτικοακουστικό, η διαδικασία, απαιτείται αίτηση του ενδιαφερομένου και συναίνεση όλων των παραγόντων της δίκης, διαφορετικά διαπράττεται ποινικό αδίκημα κατ’ άρ. 8 Ν. 3090/2002:

1. Η ολική ή μερική μετάδοση από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, καθώς και η κινηματογράφηση και μαγνητοσκόπηση της δίκης ενώπιον ποινικού, πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου απαγορεύεται. Κατ’ εξαίρεση, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τις ενέργειες αυτές, εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον. […]

3. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις των παραγράφων 1 εδ. α’ και 2 τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών και χρηματική ποινή είκοσι χιλιάδων (20.000) έως διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ.

[Ο νόμος αναφέρεται, προσοχή, μόνο σε κινηματογράφηση και μαγνητοσκόπηση. Δεν είμαι βέβαιος ποια είναι η διαφορά, φαίνεται όμως ότι είναι ελεύθερη η μαγνητοφώνηση].

Σχετικό όμως είναι και το διαβόητο άρ. 370Α παρ. 2 ΠΚ περί παραβίασης του απορρήτου της προφορικής συνομιλίας:

Όποιος αθέμιτα παρακολουθεί με ειδικά τεχνικά μέσα ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα μη δημόσια πράξη άλλου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται η πράξη του προηγούμενου εδαφίου και όταν ο δράστης αποτυπώσει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο της συνομιλίας του με άλλον χωρίς τη ρητή συναίνεση του τελευταίου.

Αυτά τα δρακόντεια προκύπτουν από τις εσωτερικές διατάξεις. Εξακολουθούν να ισχύουν όμως; Πρέπει να τα παίρνουμε στα σοβαρά;

Σε μια πρόσφατη απόφασή του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ερμήνευσε με τέτοιο τρόπο το άρ. 10 ΕΣΔΑ, που διαλαμβάνει τα σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης, ώστε πλέον να καθίσταται αμφίβολο το παράνομο της πράξης του υποκλόπου, ειδικά μάλιστα αν είναι και δημοσιογράφος.

Ειδικώτερα, στην απόφαση Pinto Coelho κατά Πορτογαλίας (Μαρ 16), το δικαστήριο στο 4ο Τμήμα του έκρινε την προφυγή μιας Πορτογαλίδας τηλεδημοσιογράφου, της Σοφίας Πίντου Κοέλιου, η οποία το 2005 ερευνούσε την καταδίκη ενός πιτσιρικά για ληστεία ενός κινητού. Ο 18χρονος, που ήταν από το Πράσινο Ακρωτήριο παρεμπιπτόντως, ισχυριζόταν ότι είχε άλλοθι. Η δημοσιογράφος κατέγραψε τις καταθέσεις τριών μαρτύρων, καθώς και την εξέτασή τους από την έδρα, χωρίς άδεια, για να αποδείξη ότι κανείς δεν αναγνώρισε τον κατηγορούμενο.

Ο Πρόεδρος, μόλις προβλήθηκε η εκπομπή, υπέβαλε την σχετική μήνυση και η δημοσιογράφος καταδικάστηκε για απείθεια (art. 348 CP: desobediência), καθώς είχε παραβιάσει το άρ. 88 παρ. 2β του πορτΚΠΔ:

Não é, porém, autorizada, sob pena de desobediência simples: […]
b) A transmissão ou registo de imagens ou de tomadas de som relativas à prática de qualquer acto processual, nomeadamente da audiência, salvo se a autoridade judiciária referida na alínea anterior, por despacho, a autorizar; não pode, porém, ser autorizada a transmissão ou registo de imagens ou tomada de som relativas a pessoa que a tal se opuser;

[δεν ξέρω πορτογαλικά, φιγούρα κάνω με όσα πιάνω μέσες άκρες]

Η ποινή της ήταν χρηματική ποινή από μετατροπή ύψους 1500 ευρώ, υπόψιν ότι ήταν και υπότροπη. [Τελικά, δεν μάθαμε αν ο πιτσιρικάς την είχε κάνει την δουλειά].

Read moreΕπ’ ακροατηρίου δημοσιότητα και δημοσιογραφία

Καταρχάς, κάποιες διευκρινίσεις, για να τα έχουμε καθαρά στο μυαλό μας: ο διαφυλικός είναι ένας αρκετά ταλαιπωρημένος άνθρωπος που ζη μια κατάσταση σχιζοφρενική, καθώς το βιολογικό και γονοτυπικό του φύλο δεν ταυτίζεται με το κοινωνικό και το φαινοτυπικό. Νομίζω ότι είναι ακόμη ευπρεπές να το ονομάζουμε αυτό “διαταραχή φύλου“, πράγμα που βρίσκω πολύ ακριβές. Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ακόμη τίποτε για τις γενετήσιες προτιμήσεις του διαφυλικού: μπορεί να είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος. Τρέχα γύρευε.

Τέλος, ονομάζουμε διαφυλικό μια γεννημένη θηλυκιά γυναίκα που νιώθει άντρας και διαφυλική το αντίστροφο (για κάποιον λόγο, οι διαφυλικές είναι πολύ περισσότερες από τους διαφυλικούς ή μου φαίνεται;). Αν θέλουμε να κάνουμε και λίγη πλάκα, μπορούμε να φτειάξουμε δύο καινούργιες λέξεις και να ορίσουμε ότι γυναίκανδρος είναι η γυναίκα προς άνδρα, ενώ ανδρογύνη καλείται ο άνδρα προς γυναίκα.

Προβληματίστηκα πρώτη φορά για το θέμα των διαφυλικών από την Στάσσα εδώ και έγραψα ένα μικρό σχόλιο αργότερα εδώ. Τώρα θα προσπαθήσω να δώσω μια πιο συνολική απεικόνιση του ζητήματος και των πιθανών νομικών λύσεων.

Read moreΠερί διαφυλικών

Το παρελθόν

Τις δεκαετίες του 90 και του 00 η Ελλάδα προσπάθησε να αλλάξη επίπεδο: να προβιβαστή από την Α2 στο παγκόσμιο ΝΒΑ. Πιο συγκεκριμένα, να ανεβή καμιά 10αριά θέσεις στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Η προσπάθεια αυτή, η θεμελιωμένη, όπως πλέον γνωρίζουμε, εν μέρει σε πήλινα πόδια, έφτασε στο απόγειό της γύρω στο 2010, με ΔΑΑ 0,866, ενώ για το 2014 υπολογιζόμαστε στο ΔΑΑ 0,865 στην 29η θέση παγκοσμίως. [Δηλαδή παρά την κρίση, ο ελληνικός ΔΑΑ είναι σταθερός!]

Πολλά έγιναν σε αυτήν την 15-20ετία, πολλά, που παρά τα στραβά τους, θα επιφυλάξουν ευμενή μεταχείριση από τον ιστορικό του μέλλοντος σε αυτόν τον μικρό χρυσό αιώνα. Επί Σημίτη κυρίως, η Ελλάδα είχε όραμα, σκοπό, στόχευση. Γίνονταν πράγματα, ευημερούσαν οι αριθμοί και οι άνθρωποι. Αλλάζαμε ταχύτητα. Σύμβολο της εποχής αυτής, για καλό και για κακό, ήταν οι Ολυμπιακοί μας Αγώνες. Εκεί υπήρξε η κορυφή, από εκεί άρχισε συμβολικά και η κάθοδος. Μπορώ μάλιστα να την εντοπίσω με ακρίβεια στο τετραδιάστατο σύμπαν μας: το γεγονός σημειώθηκε στις 26 Αυγούστου 2004, στο Ολυμπιακό Στάδιο, στον τελικό των 200 μ. Όταν άκουσα με τα αφτιά μου τους Συνέλληνες να ουρλιάζουν, να βρίζουν και να ωρύωνται, επειδή δεν θα έτρεχε ο Κεντέρης τους.

Λίγα χρόνια μετά, οι Κεντερομάχοι έγιναν Αγανακτισμένοι.

Read moreΗ θέση της Ελλάδας στον κόσμο