αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου δεν υπνώττει, αλλά γρηγορεί! Πιστό στην μάχη του κατά της ελευθερίας του λόγου, εξέδωσε την αυτοεξευτελιστική απόφαση ES κατά Αυστρίας (Οκτ 2018).

Η κυρία Ελισσάβετ Σ. διώχθηκε βάσει του άρ. 188 αυστρΠΚ (περιφρόνηση θρησκευτικών διδασκαλιών), που ορίζει τα εξής:

Wer öffentlich eine Person oder eine Sache, die den Gegenstand der Verehrung einer im Inland bestehenden Kirche oder Religionsgesellschaft bildet, oder eine Glaubenslehre, einen gesetzlich zulässigen Brauch oder eine gesetzlich zulässige Einrichtung einer solchen Kirche oder Religionsgesellschaft unter Umständen herabwürdigt oder verspottet, unter denen sein Verhalten geeignet ist, berechtigtes Ärgernis zu erregen, ist mit Freiheitsstrafe bis zu sechs Monaten oder mit Geldstrafe bis zu 360 Tagessätzen zu bestrafen.

Η διάταξη τιμωρεί την περιφρόνηση και τον χλευασμό (!), όταν είναι πρόσφορα να προκαλέσουν “δεδικαιολογημένη ενόχληση”. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια διάταξη εντελώς αόριστη, που προστατεύει ευαίσθητους ψυχικούς κόσμους και μουσκεμένα μαξιλάρια από την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων. Το ομολογεί άλλωστε το Ιδεοδικείο στην παρ. 53 της απόφασης:

presenting objects of religious worship in a provocative way capable of hurting the feelings of the followers of that religion could be conceived as a malicious violation of the spirit of tolerance.

Πληγωμένα αισθήματα λοιπόν, αυτό είναι το έννομο αγαθό του ψευδεγκλήματος.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβούργου IX: Μωάμεθ ο παιδόφιλος

Όλες οι θρησκείες επιτάσσουν διάφορα στους πιστούς τους σχετικά με την βρώση και την πόση. Αυτά γενικώς ενδιαφέρουν μόνο τους ίδιους. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, με την άνοδο του φιλοζωικού κινήματος, έχουν βρεθή στο στόχαστρο οι σχετικές επιταγές του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού που ονομάζονται αντιστοίχως χαλάλ και κασέρ. Και δικαίως.

Ας ξεκινήσουμε την εξέτασή μας με το Ισλάμ. Στο Κοράνιο χαλάλ ονομάζεται ό,τι είναι σύμφωνο με τον νόμο του Θεού, συνεπώς και κάθε είδος τροφής κατάλληλο για κατανάλωση από τους πιστούς (το αντίθετό του είναι το χαράμ, εξού και χαρέμι: το απαγορευμένο). Ιστορικά, οι μουσουλμάνοι νομομαθείς διαμόρφωσαν πολύ ακριβείς και συγκεκριμένους κανόνες για την κατανάλωση κρέατος, ιδίως δε για τον τρόπο θανάτωσης του σφαγίου. Έτσι, το άτυχο ζώο πρέπει να στρέφεται προς την Μέκκα, να του λένε ένα Μπισμιλλάχ και, το κυριώτερο, να σφάζεται με μια γρήγορη κίνηση ενός καλά ακονισμένου μαχαιριού στην καρωτίδα. Αυτή είναι η διαδικασία της δαβίχας.

Εδώ πρέπει να προσέξουμε ότι, με τα μέτρα της παρωχημένης εκείνης εποχής, ο ισλαμικός νόμος αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της βασάνου του σφαγίου: σκοπός του ιερού νομοθέτη είναι να υποφέρη το ζώο όσο το δυνατόν λιγώτερο. Ας συγκρατήσουμε αυτήν την ratio legis.

Επειδή οι αιώνες διαβαίνουν όμως, πλέον τα ατυχή σφάγια αναισθητοποιούνται πριν από την σφαγή τους στα σύγχρονα σφαγεία. Στους κόλπους της μουσουλμανικής Ούμμας επικρατεί κάποια διχογνωμία επ’ αυτού, καθώς οι ευσεβείς μουσουλμάνοι δεν θέλουν το ζώο να πεθάνη από την αναισθητοποίηση καθαυτήν, γιατί τότε (λένε ότι) δεν αφαιμάσσεται πλήρως, αλλά από το μαχαίρι του σφαγέα, διότι στην πρώτη περίπτωση είναι χαράμ, ενώ μόνο στην δεύτερη χαλάλ. Σχετικώς λοιπόν γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων, όπως το συνηθίζουμε εμείς οι θεολόγοι. Μάλιστα.

Read moreΚατά της τελετουργικής σφαγής

Οι διαβολικοί κρεοφάγοι σκαρφίζονται συνεχώς μάταιες προφάσεις για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μερικές τέτοιες προφάσεις είχα ξετινάξει σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ. Πιάνοντας το νήμα της διήγησης από εκεί, εξετάζω κάποια από τα αξιοθρήνητα επιχειρήματά τους καθ’ ημών.

8. Οι χορτοφάγοι είναι ιεραπόστολοι μιας θρησκευτικής αίρεσης.

Ο ποιητής θέλει να πη εδώ ότι οι χορτοφάγοι είναι ζηλωτές, είναι φανατικοί, είναι μονόπλευροι και προσκολλημένοι στον αγώνα τους και μόνον. Θα χαρή να μάθη λοιπόν ότι έχουμε ζωή και πέραν της χορτοφαγίας, ασκούμε κάποιο επάγγελμα, έχουμε γυναίκα και τρία παιδιά, διαβάζουμε βιβλία, ταξιδεύουμε όσο μπορούμε και αναπτύσσουμε κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους κάθε διατροφικής προτίμησης. Πληροφορώ επίσης ότι συνήθως οι κρεοφάγοι είναι εκείνοι που ανοίγουν την κουβέντα, θέλουν να μάθουν πώς και γιατί, άλλοι με ειλικρινές ενδιαφέρον, άλλοι πειρακτικά, όλοι με την περιέργεια που γεννά η επαφή με κάτι ασυνήθιστο. Οπότε, πάτε γυρεύοντας, γιατί εσείς ζητάτε να ακούσετε τον Λόγο του Θεού.

Αλλά, σκέφτομαι: ο χορτοφάγος είναι κάποιος που δεν γεννήθηκε χορτοφάγος. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ἐν τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ. Είναι ένας άνθρωπος που έζησε μια δαμασκηνή εμπειρία και μετεστράφη, όχι βέβαια, επειδή είδε ένα φως στον ουρανό, αλλά επειδή διήλθε από την όμορφη και σπάνια εμπειρία που λέγεται αναστοχασμός. Ψηλάφησε μία μία τις καθεστημένες του αλήθειες, διερεύνησε τα ξόανα των θεών του, ανέγνωσε επί το κονίαμα του τοίχου το μανή, θεκέλ, φάρες.

Και εκείνος που είναι τυφλός και άβουλος πιστός της θρησκείας του, πρόβατον λογικόν, είναι ο χορτοφάγος; Σοβαρά τώρα;

Read moreΥπέρ της χορτοφαγίας VI: ενστάσεις και διευκρινίσεις ΙΙ

Έστω ο Α. Ο Α διαθέτει κάποιο ακίνητο προς ενοικίαση, ας πούμε ένα δυάρι στην Κυψέλη.

Έστω ο Β. Ο Β αναζητεί ακίνητο προς ενοικίαση, ας πούμε ένα δυάρι στην Κυψέλη.

Στον βαθμό που οι δικαιοπρακτικές τους βουλήσεις κατατείνουν στην αυτή έννομη συνέπεια, έστω και από αντίθετες οδούς, μπορεί να συναφθή μια μισθωτική σύμβαση.

Για μισό λεπτό όμως: ο Α τυγχάνει Έλλην, ο Β όμως Πακιστανός. Για την ακρίβεια, ο Β είναι ένας Πακιστανός εργάτης του μεροκάματου, φτωχός άνθρωπος, εργατικός, αλλά ταλαιπωρημένος.

Ο Έλλην Α αρνείται την μίσθωση στον Πακιστανό Β.

Είναι ο Α ρατσιστής;

Για να είναι ρατσιστής ο Α, που δεν βάζει τον Πακιστανό μέσα στο σπίτι του, αν μιλάμε στα σοβαρά και δεν χαζολογούμε σαν τίποτα δικαιωματιστές δικηγόρους, απαιτείται ο ρατσισμός να είναι η αιτία της άρνησης της μίσθωσης και, αντιστρόφως, η άρνηση μίσθωσης να προκλήθηκε αιτιωδώς από τον ρατσισμό. Αν, αφαιρουμένου του ρατσισμού, η μίσθωση δεν θα συναπτόταν για κάποιον άλλο λόγο, ήτοι εξαιτίας κάποιας άλλης αιτίας, τότε η άρνηση δεν είναι ρατσιστική.

Αυτό προκύπτει και από την διατύπωση του άρ. 2 παρ. 2 Ν. 4443/2016:

2. Για τους σκοπούς των διατάξεων του Μέρους Α’:

α) ως «άμεση διάκριση» νοείται όταν ένα πρόσωπο υφίσταται, για λόγους φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου μεταχείριση λιγότερο ευνοϊκή από αυτήν της οποίας τυγχάνει, έτυχε ή θα ετύγχανε άλλο πρόσωπο, σε ανάλογη κατάσταση, β) ως «έμμεση διάκριση» νοείται όταν μία εκ πρώτης όψεως ουδέτερη διάταξη, κριτήριο ή πρακτική μπορεί να θέσει πρόσωπα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με άλλα πρόσωπα.

Ένας πολύ απλός τρόπος να ελέγξουμε την αιτιώδη συνάφεια είναι να ασκηθούμε με την υποθετική αιτιότητα: τι θα συνέβαινε αν απολειπόταν ο κρίσιμος όρος, εν προκειμένω ο ρατσισμός; Αν τίποτε δεν θα άλλαζε, τότε ο όρος τον οποίο εξετάζουμε συνιστά όντως και αιτία του αποτελέσματος. Διαφορετικά, δεν είναι. Κάπου αλλού πρέπει να τον αναζητήσουμε.

Read moreΟ Πακιστανός μισθωτής

“Και δεν φοβηθήκατε; Και πήρατε και τα παιδιά μαζί;” Φυσικά και δεν φοβηθήκαμε, είμαστε πολύ σκληροί άντρες εμείς οι Καλαβρυτινοί. Μα τι βλακείες χαίρουν άκρας υγείας μέσα στον εγκέφαλο του μέσου Έλληνος για την Αλβανία.

Ας παραθέσω μερικούς σταθμούς αυτού του ταξιδιού, μερικά στιγμιότυπα:

1.

Μια από τις σπουδαιότερες πράξεις της εξωτερικής πολιτικής είναι η κατάργηση των συνοριακών διαβάσεων. Ζω για την ημέρα που θα περνάμε από το Μαυρομάτι στην Κονίσπολη χωρίς ούτε καν τον υποτυπώδη έλεγχο που υπάρχει τώρα.

Στο Μαυρομάτι, πάνω στα σύνορα, μας υποδέχεται στο φυλάκιο η αλβανική σημαία. Όχι μόνη της όμως: δίπλα της κυματίζει και η ευρωπαϊκή. Η Αλβανία επαίρει μια σημαία που δεν της ανήκει ακόμη. Αυτό λέγεται ήπια ισχύς.

2.

ΑΠΛΗΤΗ-163: Το αλβανικό νόμισμα, το λεκ, πήρε το όνομά του από τον Μ. Αλέξανδρο. Ο οποίος, ξέρετε τώρα, ήταν γυιος της μάγισσας της Ολυμπιάδας, που ήταν κόρη του βασιλιά της Ηπείρου, του Νεοπτόλεμου. Το πιάσατε το υπονοούμενο.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο οδοιπορικό στο αλβανικό Ιόνιο

Έχουμε φθάσει πλέον στην καρδιά του ζητήματος: με ποια άλλα αγαθά (;) προσομοιάζουν τα πυροβόλα όπλα; Διότι εξ ομοίων τα όμοια δει τέμνεσθαι και συνεπώς, αν η έννομη τάξη ακολουθεί μια συγκεκριμένη νομοθετική αντιμετώπιση έναντι των αγαθών που παρουσιάζουν την Χ ιδιότητα έναντι της Ψ, τα όπλα πρέπει να ενταχθούν όπου ταιριάζουν καλύτερα.

Αναρωτήθηκα λοιπόν στην προηγούμενη ανάρτηση αν τα όπλα προσεγγίζουν κανονιστικά τα αυτοκίνητα ή τα ραδιενεργά υλικά. Ας το σκεφτούμε λίγο.

Τα όπλα είναι επικίνδυνα αντικείμενα, και μάλιστα με την έννοια της προσετερότητας: είναι επικίνδυνα πρώτα και κύρια για τον πλησίον, όπως ακριβώς τα ραδιενεργά υλικά (σε αντίθεση πχ με τα ψυχοτρόπα). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ίδια η ύπαρξή τους προξενεί αρνητική εξωτερικότητα, η οποία είναι καταλογιστέα στον οπλοκάτοχο: κάθε όπλο συνιστά εν δυνάμει κίνδυνο για τον συγκοινωνό του δικαίου κατά τρόπον που δεν συνιστά το αυτοκίνητο του οπλοκατόχου. Διότι σκοπός του αυτοκινήτου και λειτουργικός του προορισμός δεν είναι να προσκρούη στο αυτοκίνητου του συγκοινωνού. Τα όπλα προορίζονται αντιθέτως για να σκοτώνουν ή να τραυματίζουν άλλους ανθρώπους. Αυτή είναι μια δραστηριότητα που μόνο κατ’ εξαίρεσιν και όλως οριακά είναι νόμιμη, τόσο στατιστικά όσο και κανονιστικά. Στατιστικά για τους προφανείς λόγους, κανονιστικά διότι το Σύνταγμα προστατεύει πρώτα και κύρια την ζωή (απολύτως μάλιστα υποτίθεται), ενώ η αφαίρεσή της προβλέπεται μόνο στην κοινή νομοθεσία ως λόγος άρσεως του αδίκου.

Read moreΚατά της οπλοκατοχής: το ατομικιστικό επιχείρημα, μέρος Β