Υπέρ της χορτοφαγίας VI: ενστάσεις και διευκρινίσεις ΙΙ

Οι διαβολικοί κρεοφάγοι σκαρφίζονται συνεχώς μάταιες προφάσεις για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μερικές τέτοιες προφάσεις είχα ξετινάξει σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ. Πιάνοντας το νήμα της διήγησης από εκεί, εξετάζω κάποια από τα αξιοθρήνητα επιχειρήματά τους καθ’ ημών.

8. Οι χορτοφάγοι είναι ιεραπόστολοι μιας θρησκευτικής αίρεσης.

Ο ποιητής θέλει να πη εδώ ότι οι χορτοφάγοι είναι ζηλωτές, είναι φανατικοί, είναι μονόπλευροι και προσκολλημένοι στον αγώνα τους και μόνον. Θα χαρή να μάθη λοιπόν ότι έχουμε ζωή και πέραν της χορτοφαγίας, ασκούμε κάποιο επάγγελμα, έχουμε γυναίκα και τρία παιδιά, διαβάζουμε βιβλία, ταξιδεύουμε όσο μπορούμε και αναπτύσσουμε κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους κάθε διατροφικής προτίμησης. Πληροφορώ επίσης ότι συνήθως οι κρεοφάγοι είναι εκείνοι που ανοίγουν την κουβέντα, θέλουν να μάθουν πώς και γιατί, άλλοι με ειλικρινές ενδιαφέρον, άλλοι πειρακτικά, όλοι με την περιέργεια που γεννά η επαφή με κάτι ασυνήθιστο. Οπότε, πάτε γυρεύοντας, γιατί εσείς ζητάτε να ακούσετε τον Λόγο του Θεού.

Αλλά, σκέφτομαι: ο χορτοφάγος είναι κάποιος που δεν γεννήθηκε χορτοφάγος. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ἐν τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ. Είναι ένας άνθρωπος που έζησε μια δαμασκηνή εμπειρία και μετεστράφη, όχι βέβαια, επειδή είδε ένα φως στον ουρανό, αλλά επειδή διήλθε από την όμορφη και σπάνια εμπειρία που λέγεται αναστοχασμός. Ψηλάφησε μία μία τις καθεστημένες του αλήθειες, διερεύνησε τα ξόανα των θεών του, ανέγνωσε επί το κονίαμα του τοίχου το μανή, θεκέλ, φάρες.

Και εκείνος που είναι τυφλός και άβουλος πιστός της θρησκείας του, πρόβατον λογικόν, είναι ο χορτοφάγος; Σοβαρά τώρα;

9. Οι χορτοφάγοι θέλουν να μας επιβάλουν τι να τρώμε.

Δεν ξέρω τι θέλουν να κάνουν οι άλλοι, πάντως εμείς οι χορτοφιλελέδες δεν θέλουμε να επιβάλουμε τίποτα και σε κανέναν. Οι μόνοι που επιβάλλουν σφαγή, αίμα και πόνο είναι οι κτηνότροφοι φίλοι μας. Οπότε ας είναι λίγο πιο φειδωλοί με την χρήση ρημάτων που δεν κατανοούν ακριβώς την σημασία τους.

Κι αν δεν θέλουμε να επιβάλουμε όμως, αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν θέλουμε να πείσουμε. Είναι κάτι που συνηθίζεται στις δημοκρατίες, αν έχετε προσέξει ποτέ: κάποιες ομάδες πολιτών επιχειρούν να πείσουν τους υπόλοιπους για το δίκαιον των απόψεών τους. Ενίοτε το πετυχαίνουν, άλλοτε όχι. Μερικοί αλλάζουν γνώμη για κάποια πράγματα μέσα στα 80 περίπου χρόνια της γήινης ύπαρξής τους, μερικοί πάλι όχι, γιατί είναι τόσο βέβαιοι για τα πάντα.

Βασικό μέσο πειθούς είναι φυσικά ο λόγος. Λέμε και θα λέμε την άποψή μας, θα πληρώνουμε για διαφημιστικές εκστρατείες στο μετρό και όπου αλλού, θα εκδίδουμε φυλλάδια και βιβλία, θα συγκεντρωνώμαστε ησύχως και αόπλως. Αν δεν σας αρέση, γυρίστε το κεφάλι από την άλλη μεριά. Αυτό κάνετε και τώρα άλλωστε.

10. Η χορτοφαγική προπαγάνδα είναι ένας είδος βίας εναντίον μας.

Η εἰωθυῖα ἀξίωσις τῶν ὀνομάτων του παππού μας του Θουκυδίδη ξέρουμε όλοι ότι αποτελεί το πρώτο θύμα κάθε πολέμου. Η ελεύθερη διάδοση των ιδεών δεν αποτελεί απλά συνταγματικό δικαίωμα ενός εκάστου, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, το θεμέλιο της δημοκρατούμενης πολιτείας. Να βαφτίζεται βία η προβολή απόψεων που δεν μας αρέσουν δεν είναι μόνο δηλωτικό λεξικογραφικής αγνοίας, είναι συνεπώς κάτι εξίσου βαθύ: ασυμβατότητα με την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς των ιδεών.

11. Δεν θέλω να ξέρω τι συμβαίνει στα ζώα.

Εδώ είμαστε. Μονίμως οι κρεοφάγοι κλαψουρίζουν ότι τους εκθέτουμε σε βίαιες σκηνές, σε σκηνές αίματος και πόνου, κλαψουρίζουν μάλιστα ακόμη και όταν τους δείχνουμε ειρηνικές σκηνές με κατσικάκια ή γουρουνάκια, αρκεί και μόνο να συνυπάρχουν με το χορτοφαγικό επιχείρημα. Οι κρεοφάγοι, σαν μεγάλα μωρά που είναι, όχι μόνο στρουθοκαμηλίζουν, αλλ’ επιπλέον διεκδικούν τον στρουθοκαμηλισμό σαν δικαίωμά τους: δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ξέρουν και, ακόμη και αν ξέρουν, δεν θέλουν να τους λέμε αυτό που ξέρουν.

Κρίμα όμως. Διότι δικαίωμα στην άγνοια δεν υπάρχει. Έκαστος δικαιούται να πρεσβεύη όποια γνώμη τού φαίνεται καλύτερη, ας πούμε ότι η Γη είναι επίπεδη, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα φίμωσης των άλλων ή απομόνωσής του από όσα πραγματικά περιστατικά δεν ταιριάζουν με την ονειροφαντασία του. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία πράξη ή συμπεριφορά μας, από τις συνέπειες της οποίας να έχουμε κάποιου είδους αξίωση να προστατευτούμε, να προστατευτούμε δηλαδή από την, ακριβή πραγματολογικά, γνώση τους. Ας φανταστούμε μια εκστρατεία κατά της δουλικής εργασίας (κοίτα τι φοράς!), της μόλυνσης του περιβάλλοντος (κοίτα πώς βρομίζεις!), του καπνίσματος (κοίτα τι κάνεις στους πνεύμονές σου!) ή οτιδήποτε παρόμοιο. Κανείς δεν θα είχε τα μούτρα να βγη και να πη “δεν θέλω να ξέρω, θέλω να κάνω πως δεν ξέρω, δεν έχεις δικαίωμα να μου λες την αλήθεια, γιατί στεναχωριέμαι”.

Αυτό δηλαδή που κάνουν οι κρεοφάγοι.