Το ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

Η γνωμη μου για το ΔΝΤ?

Ας μου συγχωρεθουν καποιες εισαγωγικες παρατηρησεις προσωπικου χαρακτηρα. Ανηκω στο συναφι της οικονομικης επιστημης. Πολυ κοντινο μου προσωπο εχει δουλεψει στο ΔΝΤ και εχει ανοιχτη προσκληση να ξαναπαει τωρα (χρυσες δουλειες βλεπετε, λογω κρισης). Εχω άλλους 2-3 φιλους μεσα στο Ταμειο και εναν στενο φιλο στην Παγκοσμια Τραπεζα* (αδερφο ιδρυμα, στο διπλανο του ΔΝΤ κτιριο). Παρ’ολα αυτα ομως δεν μπορω να κρινω την δουλεια του Ταμειου γενικα και απεριφραστα.

Εχω υποστηριξει για βαθυτερους λογους οτι θα ηταν ανοητο να προσφυγουμε στο ΔΝΤ. Γιατι θα ηταν πολυ κακο για την φημη και θα μας δεσει τα χερια – εν μερει. Η μεν φημη μας δυστυχως εχει παει απο το κακο στο χειροτερο, και το να μας δεσουν τα χερια ειναι κακο μονο αν η κυβερνηση μας δεν κανει κουταμαρες οταν εχει ελευθερια κινησεων. Εν τελει, εχουμε ηδη προσφυγει, αρα δεν εχουμε πια επιλογη.

Σε καθε περιπτωση ομως, η επιφυλαξη μου σχετικα με την αναμιξη του ΔΝΤ δεν σημαινει οτι το ιδρυμα αυτο κανει γενικα κακο ή εκανε στις χωρες που αναγκαστηκε να επεμβει. Και τονιζω το αναγκαστηκε, γιατι οι χωρες που πεφτουν σε κρισεις το καλουνε, δεν παει ποτε με το ζορι.

Οι συνηθισμενες κριτικες προς το ΔΝΤ στην Ελλαδα ειτε υποφερουν απο πληρη αγνοια, ειτε, στην καλυτερη περιπτωση, εξαντλουνται στην ανουσια παραθεση δυσαρεστων οικονομικων στοιχειων απο χωρες στις οποιες ανακατευτηκε προηγουμενως.

Read moreΤο ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

Ένα πανεπιστήμιο υπό κατάρρευση

Έτυχε πριν από λίγες μέρες να βρεθώ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είχα χρόνια να περάσω από κεί, με θυμάμαι να διαβάζω κάποτε για λίγο, στους χώρους του, σε μια ωραία βιβλιοθήκη – από τις ωραιότερες στα ελληνικά Πανεπιστήμια, από την άποψη του περιβάλλοντος και των εγκαταστάσεων, και πάντως πολύ ανώτερη από τις περισσότερες βιβλιοθήκες του Παν. Αθηνών. Είχα έκτοτε διαμορφώσει μια καλή ανάμνηση για την –συστηματικώς υποτιμώμενη, πανταχόθεν και παλαιόθεν- Πάντειο Σχολή.

Σήμερα, πείστηκα ότι η όποια καλή μου ανάμνηση δεν επιβιώνει στο παρόν (να ισχύει άραγε αυτό μόνο «προς το παρόν»;). Μαύρη μαυρίλα έχει πλακώσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αγαπητοί αναγνώστες, και δεν βρίσκω άλλη λέξη περιγραφής της άθλιας, κυριολεκτικώς, κατάστασης που αντίκρισα.

Read moreΈνα πανεπιστήμιο υπό κατάρρευση

Το “αποτυχημενο” ισπανικο μοντελο τουρισμου (εικονογραφημενο)

Η ελληνικη προσκολληση στον μιζερο και αναρχο τουρισμο, απορριπτονας το δυτικοευρωπαϊκο και αμερικανικο μοντελο παντα ηταν σαχλη. Η κριση την καθιστα πλεον μια παραλογη πολυτελεια

Εχω ακουσει απο 3-4 διαφορετικες (ελληνικες) πηγες προσφατα οτι “η Ισπανια εχει αποτυχει πληρως” στα τουριστικα της σχεδια. Δεν θελουμε η Ελλαδα λεει να γινει Ισπανια. Συνηθως η πολεμικη κατα της Ισπανιας συνοδευεται και απο τον αγαπημενο μας μυθο, οτι στην Ελλαδα δηθεν ταιριαζει η μικρη κλιμακα αναπτυξεων.

Ιδου ενα προσφατο παραδειγμα απο πηγη που δεν περιμενα να δειχνει τετοιο συντηρητισμο:

Δεν πρέπει, τέλος, να ξεχνάμε πως εξαιτίας των εγγενών περιορισμών του μικροαστισμού αποφύγαμε τις τεράστιες και αμετάκλητες καταστροφές που προκάλεσαν η μεγάλη κλίμακα και ο κεντρικός σχεδιασμός. Οσοι έχουν επισκεφθεί την ισπανική Costa del Sol διαπιστώνουν με φρίκη από τι γλιτώσαμε.

Η “αποτυχημενη” Ισπανια
Ας δουμε λιγο τα στοιχεια. Ξεκινω απο τις τουριστικες επισκεψεις και εισπραξεις το 2008

Read moreΤο “αποτυχημενο” ισπανικο μοντελο τουρισμου (εικονογραφημενο)

Περί ανελευθερίας της κατασκήνωσης

Καλοκαιράκι διανύουμε, ας μνημονεύσουμε και μια επίκαιρη απαγόρευση.

Σύμφωνα με το άρ. 10 παρ. 2 Ν. 392/1976:

Απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, δάση, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους, καθώς και η φιλοξενία πέραν του ενός τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες. Οι παραβάτες τιμωρούνται [έως το 2012: με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο ποινές, εφόσον δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή από άλλη διάταξη], με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ, διατασσόμενης συγχρόνως υπό του δικαστηρίου της βίαιης αποβολής τους. Διαδικασία τηρείται η οριζόμενη από τα άρθρα 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την ανάκριση και εκδίκαση των επ’ αυτοφώρω πλημμμελημάτων. Εκτός της ως άνω ποινής, οι παραβάτες καταβάλλουν διοικητικό πρόστιμο ύψους πενήντα χιλιάδων (50.000) δραχμών κατ’ άτομο, το οποίο, κατ’ εξαίρεση, επιβάλλεται και εισπράττεται από τον οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης, στα διοικητικά όρια του οποίου πραγματοποιείται η παράβαση των διατάξεων της παραγράφου αυτής.

Read moreΠερί ανελευθερίας της κατασκήνωσης

Προσοχή Σύντροφοι: Το σχέδιο να είναι δικό μας!

Στο πλαίσιο ενός «προγράμματος ανάλυσης πολιτικών δηλώσεων» που είχα αναλάβει εδώ και καιρό στην Αναμόρφωση (ανακεφαλαιωτικό άρθρο αυτού του προγράμματος δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ ΙΔΕΩΝ πρόσφατα), δεν έτυχε να ασχοληθώ με δηλώσεις εκπροσώπων του ΚΚΕ ποτέ. Δεν είναι ότι «σνόμπαρα» το εν λόγω κόμμα, απλώς δεν είχε τύχει να ακούσω ή να διαβάσω κάτι που να προκαλέσει την σκέψη μου και να με προβληματίσει από λογικής απόψεως.

Ε, πριν από λίγες ημέρες διάβασα κάτι σχετικό: Πρόκειται για την επιχειρηματολογία της κ. Παπαρήγα με αναφορά στις περικοπές μισθών στους εργαζομένους στον Ριζοσπάστη και τον 902. Η δικαιολόγηση των περικοπών επιχειρήθηκε από την κ. Παπαρήγα, περίπου, ως εξής: Οι εκεί εργαζόμενοι είναι πρωτίστως όργανα της ιδεολογικής προπαγάνδας του κόμματος, και όχι «απλοί» πολίτες για τους οποίους να μπορεί να γίνει λόγος περί αυστηρών μέτρων. Άρα, η περικοπή των μισθών τους δικαιολογείται ενόψει του στόχου που καλείται να εξυπηρετηθεί.

Στην επιχειρηματολογία αυτή αντιτάχθηκε πρόσφατα με άρθρο του ο Πάσχος Μανδραβέλης αλλά και ένα αμφιλεγόμενο μέλος του κοινοβουλίου με πολλές αντιπάθειες, συχνά αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και εκνευριστικό τόνο φωνής, ο Άδωνις Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ. Αναγνωρίζω στην τοποθέτηση τόσο του Μανδραβέλη όσο και του Γεωργιάδη δίκιο, γιατί άσχετα από τις ιδεολογικές προτιμήσεις και την τελική αξιολόγηση καθενός εξ αυτών, η λογική βάση της αντίκρουσης που επιχείρησαν είναι κοινή και είναι εδραία. Την προσυπογράφω και προτείνω να την δούμε μαζί, πιο αναλυτικά:

Read moreΠροσοχή Σύντροφοι: Το σχέδιο να είναι δικό μας!

Βιωματικες διαφορες, θυμικες αντιδρασεις και επιστημονικη σκεψη

Οδηγει η διαφορα βιωματων και παραστασεων σε αδυναμια συνεννοησης? Υπαρχει λυση για αυτο το προβλημα?

Τι ελπιδες εχει ο πολυπολιτισμος οταν ατομα της ιδιας εθνοτητας και γλωσσας δεν μπορουν να συνεννοηθουν?
Οσο περναει ο καιρος βλεπω ολο και πιο δυνατο το φαινομενο οι ζωες που αποκλινουν να οδηγουν σε δυσκολιες συνεννοησης. Αυτο το βλεπω σε καθε διασταση της ζωης. Οσο πιο βαθια μπαινει κανεις στο επαγγελμα του, τον τροπο ζωης του, την χωρα ή ακομα και την γειτονια που μενει, τοσο πιο πολυ ιδιοσυγκρατικα ειναι τα βιωματα του, τοσο πιο μοναδικες ειναι οι παραστασεις του, τοσο πιο ασυμβατη γινεται η ομιλια του με την ομιλια των αλλων, αν οχι η σκεψη του.

Πιο εντυπωσιακη μου φαινεται η διαφορα μεταξυ επιστημονικου κοσμου και καθημερινης συνομιλιας. Στο συναφι μου μια θεωρια ή προταση δεν εχει καποια αξιολογικη χροια απο μονη της. Το σημαντικο ειναι ποσο συνεπης/συνεκτικη ειναι και ποσο καλα περιγραφει τα γεγονοτα. Εχω την εντυπωση οτι πιο ευκολα μπορει να το καταλαβει αυτο κανεις με ενα παραδειγμα απο την εξελικτικη βιολογια.

Read moreΒιωματικες διαφορες, θυμικες αντιδρασεις και επιστημονικη σκεψη

Πραγματικός θησαυρός γνώσης

Από την ιστοσελίδα του Journal of Economic Perspectives: “Online issues of the Journal of Economic Perspectives published since 1999 are now publicly accessible at no charge, compliments of the American Economic Association. Φανταστικά νέα! Όπως δήλωσε και ο DeLong στο blog του: “The Greatest Improvement in Economics in My Lifetime”. Ο ρόλος του συγκεκριμένου journal … Read more Πραγματικός θησαυρός γνώσης