Μονόπρακτο περί δεξισμού

3 thoughts on “Μονόπρακτο περί δεξισμού”

1. Pingback: buzz

2. Reply

3. Βλέπω στο ίντερνετ πως το μπλογκ σας έχει μονόπρακτα, απαγγελίες ποιημάτων κλπ. ΠΟΥΝΤΑ; Και δεν πρόκειται μόνο για σας. Όλα τα μπλογκς άλλα λένε και άλλα γράφουν. Πού θα βρω μονόπρακτα-σε ποια μπλογκς- για να διαβάζω εδώ στην ξενητειά; Θα μπορούσατε να με ενημερώσετε σχετικά;
   Αφήνω ένα δικό μου μονόπρακτο για κάποιους που ψάχνουν και δε βρίσκουν μονόπρακτα αλλού.

   ΓΙΩΡΓΗ ΧΟΛΙΑΣΤΟΥ

   Ο ΒΙΑΣΜΟΣ
   (μονόπρακτο- Copyright: PAu1-784-859)

   Τόπος: περίχωρα της Αθήνας και μετά ο
   Παράδεισος
   Χρόνος: Χριστούγεννα 2004 και μετά τρία
   εκατομμύρια χρόνια πριν.
   Πρόσωπα:
   ΑΓΓΕΛΟΣ,
   ΑΓΑΘΗ,
   ΘΕΙΟΣ TOY
   ΑΓΓΕΛΟΥ,
   ΦΙΔΙ,
   ΘΕΟΣ (η φωνή του)
   Δωμάτιο αγροτικού σπιτιού με μεγάλο κήπο γύρω, στην ερημιά. Όταν ανοίγει η αυλαία, ο Άγγελος τελειώνει το δέσιμο του δεξιού χεριού της Αγάθης, που το αριστερό της είναι κιόλας δεμένο στα πάνω κάγκελα του κρεβατιού, ενώ τα πόδια της στα κάτω. Η Αγάθη φωνάζει, βρίζει και φτύνει τον Αγγελο, ενώ με αδύναμη μανία και σα λυσσασμένη προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (ήρεμα)
   Μη με φτύνεις. Σε λίγο θα μου δώσεις όσο σάλιο θέλεις κι όχι στο πρόσωπο αλλά κατευθείαν μέσα στο στόμα μου.
   ΑΓΑΘΗ
   Κάθαρμα! Αλήτη! Βρωμιάρη! Θα σε…(αγωνίζεται να
   σηκωθεί)

   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι…”θα με”…τι «θα με»;
   ΑΓΑΘΗ Αλήτη!,,.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αν μπορεί κανείς να κάνει κάτι τον άλλο εγώ είμαι
   αυτός. Και ξέρεις τι “θα σε” εγώ!
   ΑΓΑΘΗ
   Κάθαρμα!
   (Με όλη της τη δύναμη)
   Βοήθειαααα!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Λίγο πιο δυνατά…
   ΑΓΑΘΗ Βοήθειααα…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Στάσου.
   (ανοίγει την πόρτα)
   Για ν’ ακούγεσαι καλλίτερα. Έλα, πάμε μαζί. Με το
   ένα, με το δύο, με το τρία Βο.,.γιατί δε φωνάζεις;
   ΑΓΑΘΗ Κάθαρμα!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Έλα, σύνελθε. Σε χιλιόμετρα μακριά δεν υπάρχει ψυχή. Στο ξανάπα. Δε θέλεις να το πιστέψεις. Επιτέλους πείστηκες;
   ΑΓΑΘΗ
   Βρωμερέ παλιάνθρωπε! Τέρας! (τον φτύνει)

   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (σκουπίζεται με ένα χαρτομάντηλο.Την πλησιάζει δείχνοντάς της το πρόσωπό του)
   Έχω αλλού;
   (Η Αγάθη τον ξαναφτύνει)
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (γελάει)
   Κράτα και λίγο σάλιο μέσα σου. Θα αφυδατωθείς.
   ΑΓΑΘΗ
   (με σιγανή και όλο μίσος φωνή, παραδομένα)
   Κάθαρμα!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Έτσι μπράβο. Μη χάνεις άσκοπα δυνάμεις. Με έβρισες, με είπες κάθαρμα, αλήτη, παλιάνθρωπο, τι άλλο να μου πεις-δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο. Κι αν βρεις κάτι πες το σιγά να μην κουράζεσαι. Είσαι και ταλαιπωρημένη από τη νάρκωση…
   ΑΓΑΘΗ
   (σιγά)
   Σαδιστή!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι, είναι κι αυτό. Σωστό.
   (μικρή σιωπή)
   Λοιπόν σταμάτησαν οι φωνές και οι βρισιές; Σταμάτησαν φαίνεται…Έλα, θα συνεργαστείς; (την πλησιάζει)
   ΑΓΑΘΗ
   Εσύ είσαι άρρωστος! Είσαι πειραγμένος στο μυαλό. Να συνεργαστώ… Βρε κάθαρμα ποια γυναίκα συνεργάζεται στο βιασμό της; Εμπρός! Κάνε ό,τι έχεις να
   κάνεις. Κι αν γλυτώσεις από τα δόντια μου να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό. Μα μετά τι θα κάνεις; Θα με αφήσεις έτσι δεμένη; Δε θα με λύσεις; Τότε είναι που δε θα ζήσεις ούτε στιγμή. Ή θα με σκοτώσεις ή θα σε σκοτώσω.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πολλά ερωτήματα μαζεμένα! Αλλά πρώτος στη
   σειρά είναι ο έρωτας.
   ΑΓΑΘΗ
   Έρωτας! Πάψε αλήτη να βιάζεις και τις λέξεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πώς θέλεις να το λέω; Βιασμό; Βιασμό! Πρώτα σειρά έχει ο βιασμός λοιπόν. Και για το βιασμό πρέπει πρώτα να φροντίσω. Μπορώ να σε κάνω ακίνδυνη να με βλάψεις κλείνοντάς σου το στόμα με μια πετσέτα ή με ένα λευκοπλάστ. Μα δε θα ‘ναι όμορφα έτσι. Να μην μπορείς να λες τις λέξεις που λέει μια γυναίκα πάνω στον έρωτα…
   ΑΓΑΘΗ
   Σαδιστής! Ναι! Σαδιστής! Σαδιστής είσαι. Θέλεις να με βασανίζεις. Και θέλεις να βασανίζεις και τη λογική μου. Βρωμιάρη! Τελείωνε κάθαρμα κι άσε τα λόγια…”λέξεις που λέει η γυναίκα πάνω στον έρωτα”…Ελεεινέ! Θεέ μου σε ποια θέση μ’ έχεις φέρει-να παρακαλάω ένα κτήνος να με βιάσει…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αν ήθελα να σε βιάσω όπως όπως θα το είχα κάνει όταν ακόμα ήσουνα ναρκωμένη. Ή θα το ‘κανα τώρα κρατώντας ένα μαχαίρι ή ένα πιστόλι. Μα πρέπει να το θέλεις κι εσύ.
   ΑΓΑΘΗ
   Να θέλω το βιασμό μου ανισόρροπε άνθρωπε; Τι μου
   λέει Θεέ μου… Με νάρκωσες, με κουβάλησες εδώ, μ’
   έδεσες, και θέλεις αποπάνω να θέλω να με βιάσεις…Τέρας! Όχι τέρας, ούτε τα τέρατα δεν κάνουν τέτοιες πράξεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Και επειδή δεν είμαι τέρας γι αυτό θέλω να θελήσεις
   κι εσύ να γίνεις δική μου.
   ΑΓΑΘΗ
   “Να γίνεις δική μου”! Τι λες, δε μου κάνεις τώρα και ερωτική εξομολόγηση; Δέσε με και πιο σφιχτά ακόμα και έτοιμη θα είμαι πια για μιαν ερωτική εξομολόγηση. Μόνο τα λουλούδια σου λείπουνε.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δε μου λείπουνε, Έχω μέσα.
   (βγαίνει στο διπλανό δωμάτιο και φέρνει μιαν ωραία ανθοδέσμη που τη δείχνει στην Αγάθη)
   ΑΓΓΕΛΟΣ Να ‘τα!
   ΑΓΑΘΗ
   Ω! Θεέ μου! Πού έμπλεξα!
   (Ο Αγγελος πηγαίνει πάλι μέσα τα λουλούδια και ξανάρχεται)
   Και θέλεις βρωμερέ να βλέπεις μια γυναίκα έτσι πεσμένη και δεμένη με ανοιχτά τα πόδια; Λύσε μου τα πόδια να τα μαζέψω ή σκέπασέ με τουλάχιστον.
   ΑΓΓΕΛΟΣ Έχεις δίκιο.
   (τη σκεπάζει με μια κουβέρτα) ΑΓΑΘΗ
   Ποιος είσαι βρωμιάρη; Πού με βρήκες; Πώς με διάλεξες; Γιατί εμένα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ Άγγελο με λένε,
   ΑΓΑΘΗ
   Μμμμ! Τι όνομα! Όνομα και πράμα! Και γιατί εμένα;
   ΑΓΓΈΛΟΣ
   Γιατί μου αρέσεις κι επειδή ήτανε εύκολο για μένα να σε ναρκώσω καθώς γύριζες μόνη σου από τη δουλειά μέσα από το πάρκο. Εντάξει; Άλλη ερώτηση;
   ΑΓΑΘΗ
   Τι έχεις σκοπό να κάνεις-έτσι θα είμαστε ως πότε; Μήπως είμαι όμηρος και πρόκειται να ζητήσεις λύτρα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ώστε για τέτοιον παλιάνθρωπο με θεωρείς; Μοιάζω
   για τέτοιος;
   ΑΓΑΘΗ
   Δηλαδή ο βιασμός δεν είναι παλιανθρωπιά; Τι θ’
   ακούσω ακόμα από σένα…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μα δε σε βίασα.-.Αλήθεια πώς σε λένε;
   ΑΓΑΘΗ
   Έχει σημασία αυτό;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μιας και συζητάμε να ξέρουμε τα ονόματά μας είναι
   καλλίτερα. Ύστερα εγώ σου συστήθηκα.

   ΑΓΑΘΗ
   Καλά καλά, Αγάθη με λένε…
   ΑΓΓΕΛΟΣ (γελάει)
   Αγάθη;..
   ΑΓΑΘΗ
   Είναι για γέλια το όνομά μου;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Με συγχωρείς.,, μα για σκέψου: Άγγελος και Αγάθη
   μπλεγμένοι σε μια τέτοια δουλειά…
   ΑΓΑΘΗ
   Εσύ έκανες βρωμιές. To γέλιο ταιριάζει για το δικό
   σου όνομα μόνο.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι, πάλι δίκιο έχεις. Αγάθη, αν σου λύσω τα πόδια θα
   νιώθεις πιο άνετα;
   ΑΓΑΘΗ
   Θέλει και ρώτημα;
   (Ο Άγγελος πλησιάζει και της λύνει τα πόδια. Η Αγάθη μένει ήρεμη ενώ ο Άγγελος τήνε λύνει, Τραβιέται στην πάνω μεριά του κρεβατιού)
   ΑΓΓΕΛΟΣ Εντάξει;
   ΑΓΑΘΗ
   Εντάξει θα είναι όταν θα είμαι στο σπίτι μου χωρίς σκοινιά στα χέρια και χωρίς να θυμάμαι αν γινόταν, αυτόν τον εφιάλτη. Θα ‘σουνα εντάξει εσύ δεμένος πάνω σ’ ένα κρεβάτι μακριά από το σπίτι σου; Πού είμαστε;

   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πενήντα χιλιόμετρα δυτικά από την Αθήνα, στο χτήμα ενός θείου μου που λείπει στη Γερμανία.

   ΑΓΑΘΗ
   Ωραία. Τώρα.,. ησύχασα!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Με ρώτησες, σου είπα.
   ΑΓΑΘΗ
   Σωστά, τώρα εσύ έχεις δίκιο.
   (κοιτάζει από το παράθυρο)
   Και όλος αυτός ο κήπος του σπιτιού-του θείου σου
   είναι;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι. Πληρώνει και του τον περιποιούνται.
   (σιωπή)
   ΑΓΑΘΗ
   Και τώρα τι κάνουμε…κύριε Άγγελε;.. Καθόμαστε και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και μιλάμε όμορφα και ωραία σαν δυο φίλοι;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Τι καλλίτερο από αυτό, αν ήτανε πράγματι έτσι…
   ΑΓΑΘΗ
   (δυνατά,)
   Έχω φίλους που κάθομαι και συζητάω μαζί τους! Και
   όχι δεμένη. Δεν περίμενα όμως και να με αρπάξεις
   εσύ, να κάθομαι εδώ δεμένη και να με κοροϊδεύεις κι
   από πάνω πως θα γίνουμε φίλοι…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Εγώ δεν είπα ότι θα γίνουμε φίλοι. Είπα αν. Εσύ το είπες το “θα”.
   (Η Αγάθη ηρεμεί. Κοιτάζει τον Άγγελο παρατηρώντας τον καλά)
   Γιατί με κοιτάς;
   ΑΓΑΘΗ
   Μιας και καθόμαστε έτσι προσπαθώ να καταλάβω. Ποιος ο λόγος να κάνεις κάτι τέτοιο; Τόσες γυναίκες γύρω μας… Δεν έχεις φιλενάδα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (κοφτά)
   Όχι.
   ΑΓΑΘΗ
   Γιατί;.. Θέλω να πω θα μπορούσες να έχεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Να μη σ’ ενδιαφέρει.
   ΑΓΑΘΗ
   Νομίζω πολλές γυναίκες θα σε ήθελαν.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Λοιπόν και τι έγινε μ’ αυτό; Θα χτυπήσω την πόρτα
   του σπιτιού τους και θα τους πω: θέλετε να κάνουμε
   έρωτα;
   ΑΓΑΘΗ
   Όχι. αλλά…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν αρκεί να είσαι ανεκτός σωματικά. To ξέρεις
   πολύ καλά.Πρέπει να έχεις τον τρόπο να πλησιάζεις τιςγυναίκες. Ξέρεις εσύ καλλίτερα από μένα σε ποιους δίνουν οι γυναίκες σημασία και σε ποιους όχι. Οι γυναίκες θέλουν τον δυναμικό άντρα, τον όχι
   υποχωρητικό, θέλουν το μαχητή. Όχι έναν ήσυχο και ντροπαλόν άντρα όσο άντρας κι αν είναι αυτός.
   ΑΓΑΘΗ
   Ντροπαλός και ήσυχος εσύ που έκανες αυτό που
   έκανες;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αυτό είναι εύκολο. Θέλει απόφαση, δύναμη μυική και λίγες ιατρικές γνώσεις. Όλα αυτά τα ξέρω και τα μπορώ. Μα πώς θα ζητήσω από μια γυναίκα να κάνει έρωτα μαζί μου;
   ΑΓΑΘΗ
   Άγγελε, σοβαρά μιλάς; Στην εποχή της κατάκτησης του φεγγαριού και στην εποχή των κομπιούτερς δεν μπορείς να γνωρίσεις μια κοπέλα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (με τα μάγουλά του να κοκκινίζουν)
   Μη με ρωτάς τέτοια πράγματα.
   ΑΓΑΘΗ
   (τον κοιτάζει χαμογελώντας)
   Για να σε δω καλλίτερα… Γιατί να μη σε ρωτάω;
   Τόσα έκανες συ σε μένα, εγώ ούτε μιαν ερώτηση δεν
   μπορώ να σου κάνω; Λοιπόν δεν μπορείς να
   γνωρίσεις μια γυναίκα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Σου είπα-δεν μπορώ. Ή μήπως το φεγγάρι και οι κομπιούτερς θα το κάνουν για μένα; Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Σταμάτα τη συζήτηση αυτή.
   (δυνατάαπότομα)
   Και μη με κυττάς!
   (η Αγάθη χαμηλώνει τα μάτια της. Ήρεμα)
   Δεν θέλουν έτσι να τους το πεις οι γυναίκες. Πρέπει να ξέρεις τον δικό τους κώδικα. Μερικοί δεν τον ξέρουν, Ανάμεσα σ’ αυτούς είμαι κι εγώ-τι περίεργο;
   ΑΓΑΘΗ
   (Σηκώνει τα μάτια της και τον βλέπει)
   Έχεις δοκιμάσει ποτέ;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μη με βλέπεις! Ναι, έχω δοκιμάσει. Ειρωνεία και
   περιφρόνηση ήταν η απάντηση…
   (Ξάφνω σηκώνεται και αποφασιστικά και αμίλητα πηγαίνει στο κρεβάτι, λύνει γρήγορα τα χέρια της Αγάθης, την ξεσκεπάζει, και τη βοηθάει να σηκωθεί. Βγάζει από την τσέπη του την ταυτότητά του και την τείνει στην Αγάθη. Κρατώντας σκυμμένο το κεφάλι του και γρήγορα μιλώντας)
   Φύγε. Αυτή είναι η ταυτότητά μου. Διεύθυνση, όνομα, όλα.Πήγαινε στην αστυνομία. Πήγαινε.Μα φύγε! Φύγε!
   (δυνατά)
   Και πριν απ’ όλα μη με κοιτάς έτσι!..
   (βγάζει από την τσέπη του τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Της τα δίνει)
   Πάρε το αυτοκίνητο και φύγε!
   ΑΓΑΘΗ
   (παίρνει την ταυτότητα και τα κλειδιά και στέκει ακίνητη για λίγο μην μπορώντας να καταλάβει τι συμβαίνει. Τέλος:)

   Μου δίνεις την ελευθερία μου. Με αφήνεις ελεύθερη και μου δίνεις και την ταυτότητά σου. Ξέρεις πως αν πάω στην αστυνομία θα έχεις σοβαρά μπλεξίματα και με αφήνεις ελεύθερη; Με την ταυτότητά σου στο χέρι μου, με τη γνώση τούτης της καλύβας, με τα σημάδια από το δέσιμο στα χέρια και στα πόδια μου το ξέρεις πως έχεις σίγουρη καταδίκη και φυλάκιση;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν είμαι χαζός. Ξέρω και τι έκανα και τι σου λέω να κάνεις. Πήγαινε. Μα ίσως δε θα προλάβεις να με δεις στη φυλακή. Αν δεν ξέρω τι να κάνω με σας τις καταραμένες τις γυναίκες, μα ξέρω τι να κάνω με τον εαυτό μου. Ξέρω τι κάνω. Τράβα.
   ΑΓΑΘΗ
   (Με ύφος που προσπαθεί να κάνει υπεροπτικό)
   Όποτε θελήσω εγώ. Και αν το θελήσω. Τώρα εγώ κάνω ό,τι θέλω. Μπορεί να θέλω να σε βασανίσω εγώ όπως με βασάνισες εσύ.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν το μπορείς.
   ΑΓΑΘΗ
   Δεν αποφασίζεις εσύ. Τώρα αποφασίζω εγώ. Και όπλο μου είναι όχι σκοινιά και μπιστόλια μα εγώ η ίδια. Η γυναικεία μου φύση.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Με βασάνισες τόσην ώρα με τις ερωτήσεις σου. Με
   έκανες να νιώσω πάλι ένας ανίκανος για τη γνωριμία
   μου με τις γυναίκες-και φτάσαμε έτσι πάλι στο
   σημείο να πρέπει να συναινέσεις κι εσύ για να
   κάνουμε έρωτα. Δηλαδή να μην κάνω έρωτα ούτε με
   σένα-ούτε με τη βία δηλαδή.
   Τι άλλο θα μου έκανες για να με βασανίσεις;
   Αποφάσισα να βιάσω μια γυναίκα και ούτε αυτό
   το μπόρεσα κι ας σε είχα δεμένη χεροπόδαρα. Τι άλλο μπορείς να μου κάνεις;
   (βγαίνει στο δίπλα δωμάτιο και γυρίζει με ένα πιστόλι. To δίνει της Αγάθης)
   Αν θέλεις μπορείς να με εκτελέσεις τώρα, αυτή τη στιγμή. Δεν έχεις κανένα φόβο. Σου είπα, κανείς ούτε τον πυροβολισμό θ’ ακούσει ούτε θα με αναζητήσει εδώ. Ξέρεις να χειρίζεσαι πιστόλι;
   ΑΓΑΘΞέρω.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Εμπρός. Λύτρωσέ με,
   ΑΓΑΘΗ
   (κοιτάζει το πιστόλι στο χέρι της, την ταυτότητα, τα
   κλειδιά. Τα πετάει όλα πάνω στο κρεβάτι)
   Τι μέρα Θεέ μου! Τι ζω που ούτε να το φανταστώ ποτέ δε θα μπορούσα! Μα είναι αλήθεια ή είναι η φαντασία που μου παίζει αυτό το παιχνίδι;
   (κάθεται στο κρεβάτι αφήνοντας όλη την εξουθένωσή της από ό,τι πέρασε εκείνη την ημέρα να εκδηλωθεί. Τα μάτια της κλείνουν και γέρνει λιπόθυμη)
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αγάθη! Αγάθη! Λιποθύμησε!
   (πετάει μια καρέκλα πάνω στο κρεβάτι και βάζει τα πόδια της επάνω. Της ξεκουμπώνει τη φούστα και τη μπλούζα και της κάνει αέρα με ένα περιοδικό. Η Αγάθη συνέρχεται)
   Λιποθύμησες.
   ΑΓΑΘΗ
   Είμαι καλά τώρα.
   (σηκώνεται σιγά, βάζει την καρέκλα στη θέση της, κουμπώνεται, ξανακάθεται αδύναμη στο κρεβάτι)
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Θέλεις να σου φέρω λίγο νερό;
   ΑΓΑΘΗ
   Όχι, ευχαριστώ.
   (κοιτάζει το πιστόλι, την ταυτότητα, τα κομμένα σκοινιά. Γκριμάτσα απορίας. Άτονα)
   Διαθέτει το κατάστημα κανένα μήλο;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (με έκπληξη) Μήλο;
   ΑΓΑΘΗ
   Ναι μήλο. Δεν ξέρω τι έχει μέσα του μα όταν έχω τα
   χάλια μου ένα μήλο με συνεφέρνει. Έχεις;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν ξέρω…δηλαδή… δε θέλεις ένα καφέ;..
   ΑΓΑΘΗ
   Προτιμώ το μήλο αν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει φτιάξε
   καφέ.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (διστακτικά)
   Υπάρχει αλλά…
   (αποφασιστικά)
   Ας πάει στο διάολο! Υπάρχει!
   (βγαίνει έξω και γυρίζει με ένα μήλο στο χέρι, Της το δίνει σ’ ένα πιάτο μ’ ένα μαχαίρι)
   Ορίστε!
   ΑΓΑΘΗ
   (αρχίζει να καθαρίζει το μήλο)
   Γιατί τόση φασαρία για ένα μήλο;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μια ιδιοτροπία του θείου μου. Έχει μια παλιομηλιά
   εδώ απόξω και θέλει να τρώει μόνο αυτός τα μήλα
   της. Και να πεις πως κάνει πολλά…όλο κλάρα είναι.
   Καμμιά δεκα-δεκαπέντε το χρόνο κάνει.
   Αλλά δεν αφήνει κανέναν να τρώει. To πρώτο πράγμα που λέει στους κηπουρούς που προσλαμβάνει είναι αυτο. Να μη φάει κανένας μήλο. Και τα μετράει. Φέτος ας πούμε είχε δώδεκα απάνου της. Ε, δώδεκα περιμένει να βρει όταν ξανάρθει. Αν είναι ένα λιγότερο ποιος είδε το θεό και δε τον φοβήθηκε…
   Μα τώρα δε με νοιάζει. Έναν νεκρό θα βρει ακόμα κι
   αν ερχότανε σε λίγο.
   Να σου φτιάξω όμως κι ένα καφέ. Θα πιω κι εγώ.

   ΑΓΑΘΗ
   Φτιάξε αφού θέλεις κι εσύ. Υπάρχουν τ’ απαραίτητα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Υπάρχουν. Μόνο που ο καφές θα ’ναι μπαγιάτικος.
   (πηγαίνει στο ντουλάπι ,παίρνει τον καφέ και βγαίνει στην κουζίνα. Από την κουζίνα)
   Δε θ’ αργήσει. Γλυκόν τον θέλεις;

   ΑΓΑΘΗ
   Δε μ’ ενδιαφέρει. Λίγον θα γέψω για να μην πίνεις
   μόνος σου.
   (σιωπή)
   Δηλαδή θα σκοτωθείς στ’ αλήθεια;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Σου μοιάζω ν’ αστειεύομαι;
   (σιωπή)
   ΑΓΑΘΗ
   Πόσον καιρό έχει να πατήσει άνθρωπος εδώ μέσα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πάνω από δυο μήνες.
   ΑΓΑΘΗ
   Τόσο υπολόγισα κι εγώ.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πώς το υπολόγισες;
   ΑΓΑΘΗ
   Από το πάχος της σκόνης.
   Νόστιμο το μήλο!
   ΦΩΝΗ TOY ΑΓΓΕΛΟΥ
   Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ από δαύτα.
   Για να του αρέσουν τόσο πολύ, θα ‘ναι νόστιμα.
   ΑΓΑΘΗ
   Μια αράχνη στον τοίχο. Μεγάλη.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν εκπλήσσομαι. Εδώ μέσα θα υπάρχουν κι άλλα ζωύφια άγνωστα και στους επιστήμονες ακόμα.
   (μπαίνει με τους καφέδες) Είσαι καλλίτερα;
   ΑΓΑΘΗ
   (Ζωηρά)
   Ναι! Πραγματικά ζωντάνεψα! Σου φύλαξα ένα
   κομματάκι. Δοκίμασε να δεις τι νόστιμο που είναι.
   (του τείνει το μήλο. Ο Άγγελος το τρώει)
   ΑΓΓΕΛΟΣ Πράγματι ωραίο.
   (Ο Άγγελος πίνει με ευχαρίστηση. Η Αγάθη κοιτάζει παιχνιδιάρικα τον καφέ της)
   ΑΓΑΘΗ
   Οι σπόροι του καφέ…
   ΑΓΓΕΛΟΣ Ναι…τι;..
   ΑΓΑΘΗ
   Δε μοιάζουνε σαν ένα στήθος γυναικείο με το
   χώρισμά τους στη μέση; To δικό μου στήθος είναι
   καλλίτερο φυσικά. Αλλά μοιάζουνε. Οι ρόγες τους
   λείπουνε.
   (χαμογελάει)
   ΑΓΓΕΛΟΣ Αγάθη, παραζωντάνεψες…
   ΑΓΑΘΗ
   Μα μοιάζουνε και με κάτι άλλο. Αυτό θα το πεις εσύ
   γιατί εσύ το έχεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (μισό ντροπαλά, μισό παραξενεμένος)
   Αγάθη, τι έπαθες;
   ΑΓΑΘΗ
   (ερεθισμένη)
   Με τον έτοιμο-τον κόκκινο, ορθωμένο, τεράστιο σαν
   θεό φαλλό μοιάζουν.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αγάθη δεν ξέρω τι πας να κάνεις μ’ αυτά που λες. Πιες τον καφέ σου και όταν συνέλθεις θα σου πω κι εγώ τα δικά μου. Μπορεί να άλλαξε το σενάριο μα το φινάλε μένει το ίδιο.
   ΑΓΑΘΗ
   (σα να μη τον άκουσε)
   Και τούτο το κύπελλο είναι το γυναικείο δοχείο.
   Και ο καφές είναι το άσπρο υγρό σου μέσα του!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μήπως έκανα λάθος και σου έδωσα ρακί;
   Ή το μήλο έχει τέτιες επιδράσεις επάνω σου;
   ΑΓΑΘΗ
   Σου είπα, με συνεφέρνει. Μου δίνει ζωή.
   Αλλά μου έδωσες και ρακί. Πριν, όταν με είχες
   ξαπλωμένη στο κρεβάτι.
   Να ‘τη πάλι η αράχνη.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Θες να τη σκοτώσω;
   ΑΓΑΘΗ
   Όχι! Όχι. Έχεις ακούσει πως υπάρχουν αράχνες που
   τρώνε το αρσενικό μετά τον έρωτα;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Κάπου το διάβασα. Αγάθη άκουσέ με.Θα σου πω πράγματα που κι αυτά για πρώτη φορά θα τ’ ακούσεις όπως για πρώτη φορά ένιωσες και είδες ό,τι σου συνέβη σήμερα.
   ΑΓΑΘΗ
   Τώρα ό,τι και ν’ ακούσω δε θα μου κάνει εντύπωση. Αφού συνέβησαν όλα αυτά και αφού συμβαίνει και τούτο τώρα- ύστερα από όλα αυτά να κουβεντιάζουμε πίνοντας το καφεδάκι μας-όλα τα περιμένω. Λέγε.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ακου. Αν όλα πήγαιναν καλά, αν δεν άρχιζαν οι ερωτήσεις σου που έφεραν τα πράγματα στην ίδια κατάσταση με σένα όπως με κείνην που ισχύει και γία τις άλλες γυναίκες, εξουδετερώνοντας το κλίμα που είχα δημιουργήσει μέχρι τότε ανάμεσά μας-αν με λίγα λόγια δεν αποκάλυπτες με τις διαβολεμένες σου ερωτήσεις την αδυναμία μου να έχω γυναίκες, να τι θα γινότανε: Αν δε συναινούσες, τελικά θα σε βίαζα όπως να ‘τανε και ύστερα θα σε άφηνα ελεύθερη όπως και τώρα. Και εγώ θα αυτοκτονούσα με μια σφαίρα στο κεφάλι. Τώρα που …
   ΑΓΑΘΗ
   Και γιατί θα αυτοκτονούσες;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Τώρα μπορώ να ανοίξω τελείως την πόρτα που εσύ μισάνοιξες και να τα δεις όλα. Να! δεν μπορώ να ζω με τον πόθο μου για τη γυναίκα ανικανοποίητον. Δεν αντέχεται αυτό. Δεν το μπορώ. Ξέρω, θα μου πεις πως αυτό συμβαίνει και με πολλούς άλλους, πως κανείς δεν έχει όσες γυναίκες και όποιες θέλει. Ναι. Συμφωνώ. Ας ζήσουν έτσι όποιοι μπορούν. Εγώ δεν το αντέχω. Αρκετά μέχρι τώρα. Όποιος σαδιστής έκανε τον άνθρωπο ένα παιχνίδι στον ανικανοποίητο πόθο του, ας χαίρεται με τον πόνο των άλλων. Εγώ δεν αντέχω άλλο. Θα φύγω από το θέατρό του. Θα δώσω τέλος στη ζωή μου για να δώσω έτσι τέλος και στο μαρτύριό μου.
   Είναι η πρώτη φορά που θα πήγαινα με γυναίκα πηγαίνοντας μαζί σου. Ούτε αυτό δε θα γίνει. Δεν πειράζει. Έτσι ήτανε γραμμένο. Ίσως να μην συνέβαινε τίποτα από όλα αυτά αν δεν ήτανε τα καταραμένα φορέματα που φοράτε. Που αφήνουν όλα γυμνά επάνω σας σα να φωνάζετε ελάτε, ελάτε να μας χαρείτε! Να βλέπεις μπροστά σου όλα αυτά… δεν αντέχω άλλο. Θα φύγω από το θέατρό του. Θα δώσω τέλος στη ζωή μου για να δώσω έτσι τέλος και στο μαρτύριό μου.
   Είναι η πρώτη φορά που θα πήγαινα με γυναίκα πηγαίνοντας μαζί σου. Ούτε αυτό δε θα γίνει. Δεν πειράζει. Έτσι ήτανε γραμμένο. Ίσως να μην συνέβαινε τίποτα από όλα αυτά αν δεν ήτανε τα καταραμένα φορέματα που φοράτε. Που αφήνουν όλα γυμνά επάνω σας σα να φωνάζετε ελάτε,ελάτε να μας χαρείτε! Να βλέπεις μπροστά σου όλα αυτά.,.ποιος αντέχει; Ύστερα φωνάζετε πως σας βιάζουνε.
   Τώρα λοιπόν ό,τι έγινε έγινε. Τα πράγματα αλλάζουν. Εσύ θα πιεις τον καφέ σου και θα φύγεις όπως θα γινότανε και πριν. Και εγώ όταν μείνω μόνος θα κάνω εκείνο που πρέπει. Δε θέλω να σκοτωθώ μπροστά σου. Τέτοιο θέαμα δεν είναι για γυναίκες.
   ΑΓΑΘΗ Τελείωσες;
   ΑΓΓΕΛΟΣ Τελείωσα.
   ΑΓΑΘΗ (χειροκροτεί)
   Μπράβο! Ωραία! Ένας που δε φοβάται να πεθάνει!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πες το όπως θέλεις. Όμως τελείωνε και πήγαινε. Θα φύγεις με το αυτοκίνητό μου. Άστο όταν θα έχεις φτάσει κοντά στον δημόσιο δρόμο. Εκεί κάποιο αυτοκίνητο θα βρεις να σε πάει στην Αθήνα.
   ΑΓΑΘΗ
   Τι ωραία που τα έχεις κανονίσει όλα! Καλά, κάνε όπως θέλεις. Έχω όμως μια προσφορά να σου κάνω που θα σου αρέσει.

   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μπορώ ακόμα να δέχομαι προσφορές λοιπόν; Σαν τι
   είδους προσφορά; Ένα ωραίο τάφο ίσως;
   ΑΓΑΘΗ
   Όχι. Να πεθάνεις αφού πρώτα θα έχεις κάνει εκείνο
   που θέλεις να κάνεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Έρωτα μαζί σου;
   ΑΓΑΘΗ Ακριβώς.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Είδες κανένα χέρι απλωμένο; Πού πετάς τη δραχμή σου; Η ελεημοσύνη σου στο δρόμο κυλάει και πέφτει στον υπόνομο.
   ΑΓΑΘΗ
   Δεν είναι ελεημοσύνη. Θέλω να σε νιώσω μέσα μου.
   Ένας ετοιμοθάνατος παρτενέρ δεν είναι καθημερινό
   εύρημα. Και παρθένος μάλιστα. Θα είσαι διπλά
   ζαλιστικός. Επειδή θα είναι η πρώτη σου φορά και
   μαζί και η τελευταία.
   Αν ήξερα πως θα πεθάνεις ύστερα, θα σε άφηνα να με
   βιάσεις
   Μα και τώρα ίδιο το βρίσκω. Θα κάνεις κι εσύ κείνο
   που θέλεις και θα κάνω κι εγώ αυτό που θέλω.
   Μήπως νομίζεις πως δεν υπάρχουν γυναίκες που
   υποφέρουν το ίδιο όπως εσύ; Να, εγώ! Όχι πως δεν
   έχω γνωρίσει άντρες, όμως πάντοτε λιγότερους από
   όσους ποθώ.
   Και σου το λέω πως σίγουρα θα ευχαριστηθείς μαζί
   μου. Έχω στενή και σφιχτή τρύπα.
   Και ούτε τ’ άλλα μου δεν είναι άσχημα. Εσύ ο ίδιος
   το είπες ότι σου άρεσα γι αυτό με διάλεξες. Και-ναι-
   ξέρεις να διαλέγεις.

   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Πρέπει να μεταχειρίζεσαι τέτιες λέξεις;
   ΑΓΑΘΗ
   Μ’ αρέσει,
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Μη μου ζητήσεις κι άλλο μήλο γιατί τότε θα πεις και
   χειρότερα.
   ΑΓΑΘΗ
   Ποτέ δεν έχω μιλήσει έτσι μέχρι τώρα. Έπρεπε να
   δείχνω βλέπεις κυρία. Σεμνή. Ηθική. Τώρα όμως
   κανείς δε θα μάθει τι θα γίνει εδώ μέσα. Έτσι μπορώ
   να λέω και να κάνω ό,τι θέλω.
   Να τα κάνουμε δεν ντρεπόμαστε. Να τα λέμε γιατί να
   ντρεπόμαστε; Τόση υποκρισία… Αλλά και τόση
   δύναμη λοιπόν έχει πράγματι ο Λόγος; Αν ναι, ας
   τήνε δείξει λοιπόν όλη του σήμερα εδώ, χαρίζοντάς
   μας την μεγαλύτερη ευτυχία που χάρηκε ποτέ
   άνθρωπος.
   (γελάει)
   Αλήθεια, πριν πεθάνεις μήπως μπορείς να μου πεις τι θα πει ηθική; Ποτέ δεν το κατάλαβα.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ούτε εγώ. Όμως να ένας πρόχειρος ορισμός της: ένα
   ακόμα μέσο για να βασανίζονται οι άνθρωποι.
   ΑΓΑΘΗ
   (ξαπλώνει στο κρεβάτι. Απλώνει τα χέρια
   ικετευτικά προς τον Άγγελο)
   Έλα! Είμαι έτοιμη για το σμίξιμό μας!
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν είπα το ναι.

   ΑΓΑΘΗ
   (με σιγουριά και με λαχτάρα)
   Δεν μπορείς ν’ αρνηθείς τέτοια προσφορά. Δεν μπορείς ν’ αρνηθείς τέτοια πρόσκληση. Ούτε να αποστρέψεις το ξαναμμένο κιόλας πρόσωπό σου από αυτή την πρόκληση.
   Έλα. Οι κορφές μου περιμένουνε να τις κατακτήσεις. Όπου ύψωμα κι ένα βραβείο καρτερεί πρωτόειδωτο για σένα-για τον κατακτητή του. Έλα να μπεις μέσα σε όλες τις ξερές χαράδρες και σε όλες τις σπηλιές μου και. να τις λασπώσεις με τη βροχή σου. Έλα ουρανέ μου στη γη σου που σε διψάει. Κάνε τ’ άστρα σου καθένα τους ένα γλυκό κάψιμο πάνω στο κορμί μου, αυτό το κορμί που με κάθε πόρο του σε ποθεί., Και το λαχταριστό φεγγάρι σου, αφού λάμψει πάνω στο κορμί μου χαϊδεύοντας κάθε του άκρη, ύστερα απόδοσέ το στην υγρή του φωλιά που αιώνες ανικανοποίητη μακριά του το καρτεράει. Έλα ουρανέ μου-έλα πατέρα μου εσύ και γιε και βγάλε μου αυτά τα κρύα ρούχα που άβουλα και άβολα με ντύνουν-έλα και ξερίζωσε τη χωματένια φλούδα μου και φανέρωσε τη λάβα που κρυβόνταν τόσα χρόνια αποκάτω τους περιμένοντάς σε να καείς απ’ αυτήνε και να τη δροσίσεις.
   Έλα αγαπημένε θεριστή. Τα στάχυα μου άδοτα ξεραίνονται, Έλα και κόψε τα και φτιάξε το ψωμί που θα χορτάσει και τους δυο μας στον αιώνα. Έλα μακελλάρη εσύ πάνω στ’ ολόφλογο άτι σου καβάλα, να με γεμίσεις αίματα που γιατρεύουνε-να με γεμίσεις αίματα που δροσίζουνε-να με γεμίσεις αίματα που καίνε.
   Έλα Μεγάλε Φυτευτή να σπείρεις μέσα μου το σπόρο που γεννάει κόσμους και σύμπαντα και ανθρώπους και θεούς και δαίμονες. Ελα να σπείρεις το σπόρο που γεννάει καλύβια και κήπους και βιασμούς και πέη ποθητά και μήλα και πόθους.
   Έλα Αγαπημένε να συνεχίσουμε τον κόσμο. Έλα φονιά του Μηδενός, έλα καταλύτη της Ανυπαρξίας, έλα Νόημα του Είναι εσύ να ραντίσεις με το ζωογόνο σάλιο σου τα όντα μου για να υπάρξουνε. Έλα! Δεν ακούς τις φωνές και τα παρακάλια; Δε βλέπεις τα δάκρυα; Δεν οσμίζεσαι τη σαπίλα που πάει να πάρει τη θέση του τρυφερού αρώματος; Έλα, σε καρτερώ εγώ, η Γυναίκα, να γεννήσουμε μαζί το Γιό. Να γεννήσουμε το συνεχιστή του ονείρου μας. Σε καρτερώ εγώ, η Γυναίκα, για να συνεχιστεί το παραμύθι. Έλα! To Κενό περιμένει την πλήρωσή Του! Έλα Ουρανέ μου και τυλίξου σφιχτά γύρω μου συντρίβοντας ανάμεσα στα σώματά μας κάθε ήλιο, κάθε αστέρι, κάθε πηγη φωτός, κάθε αχτίδα. Έλα να φτιάξουμε μαζί τη Μεγάλη Νύχτα που θα γεννήσει τις καινούργιες μέρες. Έλα να παλέψουμε τη μόνη πάλη που είναι για τους ανθρώπους-την πάλη του Έρωτα. Και να κρατήσουμε τόση μόνο δύναμη ίσα για να σηκώσουμε τα χέρια να στεφανώσουμε το νικητή που από τώρα ξέρουμε ποιος θα είναι-η ευτυχία, Ελα! Έλα Άντρα! Έλα Αγαπημένε! Έλα Βιαστή! Έλα Αγγελε!
   (προκλητικά)
   Έλα να μου ξεκουμπώσεις τη μπλούζα μου. Μου αρέσει να με ξεκουμπώνει ο άντρας. Κοίτα τα στήθη μου πώς θέλουνε να λευτερωθούνε κι αυτά. Δες πόσο στριμωγμένα είναι εδώ μέσα τα καυμένα. Λευτέρωσέ τα. Λευτέρωσέ με.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (σηκώνεται, κάνει μερικούς νευρικούς βηματισμούς στο δωμάτιο, ύστερα πηγαίνει στη γωνία του δωματίου, αφήνει τη ράχη του να γλιστρήσει κατά μήκος του τοίχου και κάθεται στο πάτωμα μη κοιτάζοντας προς την Αγάθη)
   Δεν το περίμενα έτσι. Πολλά μου δίνεις. Πολλά μου ζητάς. Σταμάτα.
   ΑΓΑΘΗ
   Όλα θα στα δώσω. Και όλα σου-ναι-θα σου τα πάρω. Σιχάθηκα τα ψέματα. Σιχάθηκα τις κοινωνικότητες. Σιχάθηκα το φλερτ. Άκου λέξη: φλερτ! Μια ακατανόητη συμπαράταξη γραμμάτων με ένα πιο ακατανόητο νόημα. Ναι, ξέρω τι λέω. Ακατανόητο νόημα. Ένα ζύγιασμα συμφερόντων! Αλλιώς εγώ το νιώθω: σε θέλω, με θέλεις, ερωτευόμαστε. Δε με θέλεις; Ο επόμενος που θα συναντήσω θα με θέλει. Κι αν όχι αυτός, ο τρίτος. Ώσπου να ‘ρθει ο καιρός-εμείς να τόνε φέρουμε-που όλοι θα θέλουν όλους, Ναι. Θα ‘ρθει εκείνη η μέρα, Τι θα πει προετοιμασία; Τι θα πει επιλογή από τη γυναίκα; Τι θα πει επίδειξη δύναμης, ισχύος οποισδήποτε μορφής από τον άντρα; Ζώα είναι οι άντρες να κορδώνονται για να φανούνε ψηλότεροι και δυνατότεροι από άλλους; Και οι γυναίκες είναι μηχανές επιλογής για να διαλέγουνε; Τι το θέλουμε το λογικό αν όχι για να αποβάλουμε τέτοιες μωρίες; Θα ‘ρθει, θα ‘ρθει ο καιρός που οι άνθρωποι θ’ αγαπιούνται ανάμεσό τους μόνο γιατί είναι άνθρωποι. Θα ‘ρθει! Άνθρωπος να μη θέλει άνθρωπο;.. Θα ‘ρθει, θα ‘ρθει η μέρα εκείνη! Θα το δεις! Και άνθρωποι καθώς εγώ κι εσύ θα τη φέρουμε. Και τότε θα ζούμε μέσα στην ευτυχία. Όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι τότε. Ο έρωτας κάνει τη δυστυχία ή την ευτυχία των ανθρώπων.
   Έλα να νιώσουμε για μια φορά ευτυχισμένοι. Έλα να σιγουρέψουμε πως δε χάθηκε κάθε ελπίδα.
   (Δυνατά, με πάθος)
   Τα σιχάθηκα όλα όσα κρατάνε μακριά τους ανθρώπους αναμεταξύ τους. Και πρώτο σιχάθηκα το όνομά μου-Αγάθη! Να φτύσω την αγαθότητα που
   στερεί τον άνθρωπο από το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο-από τον έρωτα.
   (συγκρατημένα)
   Βλέπεις πως δεν είσαι ο μόνος που σκέφτεσαι έτσι. Όμως εγώ δε θα πεθάνω γι αυτό. Ίσως βρω τρόπο να ικανοποιώ τελικά τον ακατανίκητο πόθο μου-να ικανοποιώ το πράμα μου που καίγεται στη σκέψη και μόνο του αντρικού όργανου. Κάτι θα κάνω. Ίσως να βγαίνω στο δρόμο και να κολλάω στους περαστικούς σαν τις πόρνες.. Κάτι θα βρω. Έχω σχέδια στο μυαλό μου. Καθένας πρέπει κάτι να σκαρφίζεται ώστε να γεύεται ασυγκράτητα την ευτυχία.
   Μα δεν ήθελα και να με βιάσουνε. Όχι. Θα σ’ έτρωγα-θα ‘βρισκα τρόπο-αν το επιχειρούσες τελικά. Τώρα θα σε φάω αλλιώς.
   Και συ πού να ‘ξέρες να μου ‘λεγες: “θέλω να κάνω έρωτα μαζί σου!” Ευκολότερα θα σου δινόμουν αφού εξασφάλιζα πρώτα τη σιωπή σου για ό,τι θα κάναμε, Γιατί οι άνθρωποι ό,τι δεν μπορούνε να κάνουνε το κατακρίνουνε. Καταραμένοι είναι οι άνθρωποι- διώχνουνε από τη ζωή τους το μόνο που αξίζει να ζήσουνε.
   Έλα να ερωτευτούμε! Σήκω! Σε είδα που ερεθίστηκες με όσα άκουγες να λέω. To παντελόνι σου δε σε χωρούσε. Δεν μπορείς να κρυφτείς. Μη μου πεις πως ακόμα και τώρα ντρέπεσαι. Έλα να με γδύσεις. Έλα. Έλα να ερωτευτούμε και μετά φεύγω. Θα γίνει όπως θέλεις μα αφού πρώτα ευχαριστηθείς και με ευχαριστήσεις, αφού πρώτα γνωρίσεις τον έρωτα.
   (Ο Άγγελος σηκώνεται, παίρνει το πιστόλι από το κρεβάτι και το βάζει στο κομοδίνο πάνω. Πετάει σε μιαν άκρη την ταυτότητά του και δίνει τα κλειδιά στην Αγάθη. Βγαίνει και ξαναφαίνεται στην πόρτα
   στέκοντας ερωτηματικά εκεί με τα λουλούδια στο χέρι.)
   Φέρτα εδώ!
   (Ο Άγγελος της πηγαίνει τα λουλούδια. Η Αγάθη τα παίρνει και τα πετάει στο πάτωμα. Του τείνει το χέρι)
   Έλα!
   (Ο Άγγελος γέρνει στο κρεβάτι. Αρχίζει να της ξεκουμπώνει αργά την μπλούζα)
   Έτσι! Έτσι μου αρέσει! Κοίτα τα στήθη μου πώς ξεπετάγονται από μέσα από τη φυλακή τους. Θέλουνε να ταγίσουνε-αυτή είναι η δουλειά τους-να ταγίσουνε όλο τον κόσμο. Μα τούτη την ώρα όλος ο κόσμος είσαι συ γι αυτά. Πιες. Πιες το γάλα τους. Κοίτα πώς σε βλέπουν ορθώνοντας τα κεφαλάκια τους… Περιμένουνε να τα στραγγίσεις μέχρι την τελευταία στάλα τους. Γι αυτό γινήκανε. Γι αυτό υπάρχουνε.
   ( Ο Άγγελος ανταποκρίνεται σε ό,τι του λέει η Αγάθη. Και της Αγάθης τα λόγια τα διακόπτουν βογγητά μόνον ηδονικής ευχαρίστησης)
   Χάιδεψέ τα. Φίλησε τα. Δάγκωσέ τα να πονέσουνε
   λίγο. Μην τα λυπάσαι-τους αρέσει…
   Δες πώς χορεύουν. Χόρεψε μαζί τους. Βλέπεις πώς
   στητά κι ατίθασα σε περιμένουνε να τα μερέψεις;
   Στάσου να σε γδύσω κι εγώ… Έτσι…
   αυτό…εκεί…ναι…κι αυτά…εκεί…ναι… εκεί…
   ω! το στόμα μου…το πρόσωπό μου… πώς όλα μου καίνε και δροσίζονται μαζί…ναι…έτσι…
   ναι… ένα παιχνίδι είναι η ζωή… το κρεβάτι το
   γήπεδό του…
   Τα χέρια… τα πόδια μου…το στήθος σου… τα πόδια
   σου… Έτσι!..
   Τη φούστα…ναι…και τώρα αυτό το ρουχάκι… περιττό δε μας είναι;.. ναι, ναι, τελείως περιττό πια… Ναι! έτσι…έτσι…ναι…
   ΦΩΝΗ ΘΕΙΟΥ ΑΠΕΞΩ Άγγελε πού είσαι;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (σηκώνεται)
   Ο θείος μου! Σήκω! Ντύσου!
   (ντύνονται όπως όπως κι οι δυο και συμμαζεύουν ό,τι προλαβαίνουν. Μπαίνει ο θείος)
   Γεια σου ανεψιέ. Μπα μπα μπα, βλέπω έχεις και παρέα.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Γεια σου θείε. Δε σε περίμενα. Από δω η Αγάθη. Μια
   καλή φίλη. (στην Αγάθη) Ο θείος μου-σου μίλησα γι αυτόν…
   ΑΓΑΘΗ Χαίρω πολύ.
   ΘΕΙΟΣ
   Κι εγώ παιδί μου. Πάντοτε έλεγα στον ανεψιό μου να
   βρει μια καλή κοπέλα. Χαίρομαι γι αυτό ανεψιέ.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Κάτσε θείε μου. Έχουμε λίγην ακαταστασία εδώ
   μέσα, τώρα ήρθαμε, δεν προλάβαμε να συγυρίσουμε
   ακόμα.
   Πώς ήτανε και μας ήρθες; Θα κάτσεις ή θα σε
   χάσουμε πάλι γρήγορα;
   ΘΕΙΟΣ
   Θα κάτσω λίγες μέρες. Τι γίνεται ο κήπος;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Καλά θείε. Βλέπω και τους εργάτες όποτε έρχομαι, καλά τα πάνε.
   ΘΕΙΟΣ
   Μπράβο! μπράβο!
   (κοιτάζει γύρω και βλέπει τα φλούδια από το μήλο. Πλησιάζει εκεί ανήσυχος)
   Τι είναι αυτά;
   (κοιτάζει μια τον Άγγελο μια την Αγάθη)
   Δεν πιστεύω…
   (Ο Άγγελος δε μιλάει)
   Δεν πιστεύω…
   (ορμάει έξω και ξαναμπαίνει έξαλλος)
   Βρωμιάρη! Πώς τόλμησες!;
   (αρπάζει μια μαγκούρα και αρχίζει να χτυπάει τον Άγγελο. Αυτός παίρνει από το χέρι την Αγάθη και βγαίνουν τρέχοντας από το δωμάτιο. Δυνατά)
   Να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου! Και ξέχνα την περιουσία μου! Παλιάνθρωπε!
   (Γυρίζει μέσα στο δωμάτιο και γελάει, ικανοποιημένος)
   Καλά τον ξεφορτώθηκα. Πολύ μου είχε γίνει βάρος τελευταία.
   (Τα φώτα σβήνουν. Όταν ανάβουν πάλι, το σπίτι δεν υπάρχει, ο Αγγελος και η Αγάθη είναι γυμνοί και κοιμισμένοι κάτω από μια μεγάλη μηλιά. To Φίδι είναι ανεβασμένο στη μηλιά ακριβώς πάνω από τον Άγγελο και την Αγάθη χωρίς αυτοί όταν ξυπνήσουν να μπορούν να το δουν. Ζώα περνοδιαβαίνουν αμέριμνα.)

   ΦΙΔΙ
   (στον εαυτό του)
   Ως πότε θα μου ξεφεύγετε; Θα σας καταφέρω. Κάποτε θα σας βρω βολικούς και θ’ αρπάξετε το δόλωμα που σας ρίχνω μήνες τώρα και δεν το αρπάζετε. Το δόλωμα που για το καλό σας έχω ετοιμάσει μα που εσείς αποχαυνωμένοι από τη θεϊκή λάμψη μα και τύφλα μαζί, το αποφεύγετε. Θα φέρω τη χαρά στη ζωή σας. Θα βρω την κατάλληλη στιγμή. Πάντοτε έρχεται σε κείνον που ξέρει να περιμένει. Κατ’ εικόνα και ομοίωση να σου πετύχει…δυο δυστυχισμένα πλάσματα εκεί..υπομονή εαυτέ μου. Υπομονή και θα το ομορφύνεις κι αυτό το έργο του θεού. Η κακία και η πονηρία του θα με βοηθήσουν και τώρα να κάνω εκείνο που το δικό μου καλό και γεμάτο αγάπη μυαλό έχει αποφασίσει: να κάνω ευτυχισμένους τους ανθρώπους! Τι ωραία που κοιμούνται τα πουλάκια μου… Πόσο τέλεια έχουν αποδεχτεί τη δυστυχία τους….α! θα έχω πετύχει τη μεγαλύτερη επιτυχία μου αν κι αυτούς τους καταφέρω. Μα να! ξυπνάνε.
   (Ξυπνάνε ο Άγγελος πρώτα και ύστερα η Αγάθη)
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   (αναστατωμένος)
   Πού είμαι;.. Ποιος… Θεέ μου, πάλι…
   (σκουντάει την Αγάθη)
   Εύα! Εύα!
   (Η Αγάθη πετάγεται τρομαγμένη)
   ΑΓΑΘΗ
   Μ’ έπιασε! Μ’ έπιασε! Άγγελε!..Αδάμ!.. Σώσε με!
   (συνέρχεται)

   Όχι! Ο εφιάλτης πάλι…
   (χώνεται στην αγκαλιά του Άγγελου φοβισμένη ακόμα)
   Αδάμ!..
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι, κι εγώ. Τα ίδια. Δε θα γλιτώσουμε απ’ αυτό.
   …Ο άντρας που μας κυνηγούσε πάλι;..
   ΑΓΑΘΗ Αχ ναι….
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Κι εγώ. Πόσες φορές δεν ήρθε αυτό το όνειρο να μας ταράξει…Ο άντρας που μας κυνηγάει με τη μαγκούρα του… Τι τέρατα που δημιουργεί η φαντασία μας! Ενώ ξέρουμε καλά πως μόνον εγώ κι εσύ υπάρχουμε. Εκεί υπάρχουν λέει κι άλλοι άντρες τάχα, όμως δε φανερώνονται στο όνειρό μας. Και όλα εκείνα τα φριχτά αντικείμενα…που δεν είναι ούτε φύλλα, ούτε ζώα, ούτε νερά, ούτε ξύλα, ούτε δέντρα…Τι είναι; Ποιος τα ‘φτιαξε και τα στέλνει στ’ όνειρό μας; Κι εκείνη η σπηλιά με μέσα της πράγματα άγνωστα, αλλόκοτα…Σου έδωσα πάλι να κρατάς εκείνο το παράξενο σίδερο και την χρωματισμένη πλάκα;
   ΑΓΑΘΗ
   Ναι. Και τα…πώς μου τα είπες…”τα κλειδιά”.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν ήμασταν εμείς. Εμείς είμαστε άσπροι. Στο όνειρό μας το δέρμα μας είναι πολλά κομμάτια και έχει διαφορετικά χρώματα. Πώς δεν τρομάζουμε απ’
   αυτό μόνο και να ξυπνήσουμε για να μη φτάσουμε ως τον άλλο Αδάμ που μας χτυπάει;
   ΑΓΑΘΗ
   Και κείνο το πράγμα που πάνω του αντί στο χώμα είχαμε ξαπλώσει… Και κείνα που κάναμε και λέγαμε πάνω σ’ αυτό… Εσύ λέει να είσαι απάνω από μένα και αυτό το κομμάτι κρέας που κρέμεται μπροστά σου να είναι μέσα στην τρύπα μου,,,τι ανόητα πράγματα… Και συ με έδεσες για να κάτσω να βάλεις μέσα στην τρύπα μου αυτό το πράγμα γιατί εγώ δεν ήθελα… τι είναι τα όνειρα Αδάμ; Ποιος τα στέλνει; Να ρωτήσουμε μια μέρα το Θεό. Μήπως ο ίδιος μάς τα στέλνει για κάποιο λόγο;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Κι αυτός…μας έβαλε εδώ και μας παράτησε. Έχει
   φεγγάρια να περάσει. Πού να τον βρούμε να τον
   ρωτήσουμε;..
   ΑΓΑΘΗ
   Και συ πάλι με φώναζες Αγάθη. Και ‘γω σ’ έλεγα
   Αγγελο…Τα θυμάσαι κι αυτά;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Τόσες φορές που τα άκουσα τα θυμάμαι. Εκείνο που με βασανίζει όμως περισσότερο σ’ αυτό το όνειρο, είναι που θέλω τόσο πολύ να βάλω μέσα σου το πράγμα μου αυτό και κάτι δε με αφήνει. Και υπάρχουν κι άλλες Εύες λέει, όπως υπάρχουνε κι άλλοι Αδάμ κι ούτε αυτές μ’ αφήνουν. Κι εγώ θέλω…θέλω…όπως στα ‘λεγα στο όνειρο, Και γιατί δεν με αφήνουν; Δεν ξέρω. Είναι τόσο εξωπραγματικό, που δεν έρχεται στο μυαλό μου ούτε σαν ιδέα. Κάτι σαν μια αόριστη απαγόρευση όπως αυτή του Θεού ή όπως αυτή του άλλου Αδάμ του όνειρου, που τον έλεγα…πώς τον έλεγα αλήθεια;..ναι-θείο!
   Μα μια απαγόρευση τόσο δυνατή που με καίει η
   έλλειψη εκείνου που μου απαγορεύει.
   Και όσες και οι Εύες είναι, τόσο πολλές φορές και
   είμαι θλιμμένος.
   Και τι το θέλω εκείνο το σίδερο λέει; Θυμάσαι; Κάτι
   θέλω να κάνω στον εαυτό μου μ! αυτό αλλά δε
   θυμάμαι τη λέξη…
   ΑΓΑΘΗ
   …Να “χτονήαεις” θέλεις λέει…
   (γελάει)
   Όχι, κάπως αλλιώς το λες…να “ντοχτήσεις”…όχι όχι
   (γελάνε κι οι δυο συνέχεια ψάχνοντας να θυμηθούνε τη λέξη)
   Να “τοχτήσεις”
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Όχι..να αυχονήσω;
   ΑΓΑΘΗ
   Κάπως έτσι…Πλησιάζεις…Εσύ το λες, βρέστο…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Να! Να “αυτοκτονήσω” θέλω.
   ΑΓΑΘΗ
   Ναι, αυτό λες. Άκου λέξη! Ποΰ τη βρήκες-πού τα βρηκαμε όλα τούτα θεέ μου! Και τι αημαίνουν; Από που μας έρχονται;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Αλήθεια για γέλια είναι…
   ΑΓΑΘΗ
   Τώρα που δεν μας κυνηγ’αει κανείς για γέλια είναι αλήθεια..
   Και τον Αδάμ τον άλλονε που λες θείο, το “Θεός” μου θυμίζει κάθε φορά που το ακούω, ακόμα και μέσα στο όνειρό μου.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ίσως επειδή και κείνος όπως ο Θεός μας έχει
   απαγορέψει κι αυτός να φάμε μήλο.
   ΑΓΑΘΗ
   Ίσως.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Θα σου πω κάτι Αγάθη. Κάθε φορά που βλέπουμε το όνειρο αυτό θέλω να σου το πω μετά, αλλά διστάζω. Δεν ξέρω πώς θα το πάρεις.
   ΑΓΑΘΗ
   Πες το. Δε θα σε μαλώσω ό,τι κι αν μου πεις. Πες το
   αφού το θέλεις.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Να, αυτά τα ανόητα πράγματα που κάναμε πεσμένος
   εγώ πάνω από σένα κι εσύ όντας αποκάτω
   μου, καμιά φορά…
   ΑΓΑΘΗ
   Ναι…
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Να, καμιά φορά όταν τα σκέπτομαι ξύπνιος όταν είμαι,
   όπως τώρα, μού αρέσουν…
   ΑΓΑΘΗ
   Άλλο και τούτο! Τι μπορεί να σου αρέσει από δαύτο; Να κουνιέσαι μπρος και πίσω συνέχεια και αντί να σε κουράζει να σου αρέσει;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ναι. Και όλα εκείνα που κάνουμε πριν από αυτό το μπρος πίσω, και κείνα μου αρέσουν.
   ΑΓΑΘΗ
   Να μου ακουμπάς αυτό το πράγμα σε όλο το κορμί
   μου και να το βάζεις στο στόμα μου και όλα αυτά;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Ξέρω, φαίνεται παράλογο, όμως έτσι είναι. Όταν εζήτησα από το Θεό να σε φτιάξει, περίμενα να σταματήσω να στενοχωριέμαι που ήμουνα μόνος. Όμως η παρουσία σου κοντά μου δε σου το κρύβω πως πολύ λίγο με βοήθησε στο να μην είμαι θλιμμένος και να μην αιστάνομαι και πάλι μόνος. Και σκέπτομαι κάποτε κάποτε μήπως εκείνο που κάνουμε στο όνειρό μας είναι αυτό που θα με έκανε χαρούμενον; Γιατί-πώς να στο πω- όταν αυτό το πράμα μεγαλώνει, θέλω να το βάλω μέσα σε κάποια τρύπα πραγματικα.
   ΑΓΑΘΗ
   Λες;
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   Δεν ξέρω τι άλλο να υποθέσω. Όμως στο όνειρο και
   σένα σου αρέσει, μην το αρνηθείς.
   ΑΓΑΘΗ
   Ναι. Στο όνειρο. To θυμάμαι πολύ καλά. Με τρελαίνει θα έλεγα-όχι μου αρέσει. Μα τώρα που το σκέπτομαι, μου έρχεται να κάνω εμετό από αηδία, Αν μπορούσε και μένα να μου άρεσε και τώρα, δε σου λέω ψέμματα, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να το νιώσω και τώρα που δεν είμαστε σε όνειρο. Όμως στα όνειρα συμβαίνουν πολλά που με τη ζωή την πραγματική δεν έχουν καμία σχέση.
   ΑΓΓΕΛΟΣ
   To ξέρω. Γι αυτό δε στο ‘λεγα μέχρι τώρα.
   Θα μου περάσει. Κάτι θα βρεθεί που θα μου περάσει
   αυτή τη βαρυθυμιά που δε λέει να μ’ αφήσει μήνες
   τώρα.

   (αρχίζουν να τρώνε καρπούς από τα δέντρα Στο διάστημα αυτό το φίδι κατεβαίνει από τη μηλιά όπου ήταν σκαρφαλωμένο, πηγαίνει στο δεξιό μέρος της σκηνής και μιλάει προς την πλατεία)
   No την η ευκαιρία! Ήρθε! Μήνες την περίμενα. Ήρθε! Τώρα χρησιμοποιώντας αυτά που άκουσα, το σχέδιό μου θα γίνει πραγματικότητα. Θα φάνε μήλο και θα πούνε κι ένα τραγούδι από πάνω. Θα τους πείσω πως η γνώμη που έχει ο Αδάμ είναι σωστή. Πως τάχα αφού ΤΟ μήλο έκανε τη γυναίκα στο όνειρο να θέλει κί αυτή τον έρωτα και μάλιστα με αυτόν γινόταν ευτυχισμένη κι αυτή, το ίδιο θα συμβεί και στο ξύπνιο τους, Τώρα τους έχω κι αυτούς στο χέρι. Επιτέλους θα φάνε το μήλο. Θα χαρούνε λίγο κι αυτοί οι κακόμοιροι. Θα πάψουνε να είναι δούλοι στο θεό. Έτσι αυτός θα χάσει ένα του στήριγμα ακόμα κι εγώ θα έχω κάνει ένα άλμα προς την αρχηγία. Λεπτομέρειες μη μου ζητάτε για το πώς θα το πετύχω αυτό. Ούτε κι εγώ τις ξέρω. Βλέποντας και κάνοντας, Σήμερα είναι η μέρα να δοξαστεί ο γιος του Διαβόλου. Παρακολουθείστε με.
   (Πηγαίνει γύρω γύρω στη σκηνή και προσποιείται ότι τώρα έρχεται. Φτάνει στο μέρος όπου είναι ο Άγγελος και η Αγάθη. Προσποιείται

   Reply