Η αυτοκεφαλία παραχωρήθηκε κανονικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Συνοδικό Τόμο στις 29 Ιουνίου 1850. Είχε προηγηθή φυσικά η πραξικοπηματική ανακήρυξή της από μια ομάδα Ελλαδιτών πατριωτών, πειθήνιων ιθαγενών υπαλληλίσκων και δυτικόστροφων γραφειοκρατών το 1833, η οποία κατέστησε αναπόφευκτη την αυτοκεφαλία πολιτικά, καίτοι νομοκανονικά δεν είχε καμία συνέπεια. Μετά την θεραπεία του σχίσματος, η Ελλάδα σε γενικές γραμμές υπόκειται στην πνευματική δικαιοδοσία της εν Ελλάδι Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Άγ. Γεώργιος Φαναρίου
Το ερώτημα “γιατί αυτοκεφαλία;” έχει τεθή αρκετές φορές, μάλλον περιθωριακά βέβαια, αλλά έχει δημιουργήσει κάποια συζήτηση. Κάποια επιχειρήματα, κάποιες αιτίες και κάποιες αφορμές υπέρ της αυτοκεφαλίας είναι περίπου τα εξής:
α) η ελληνική Εκκλησία δεν μπορεί να υπάγεται στις αρχές ενός ξένους κράτους, σε μια υπαλληλία ξένης ιθαγένειας κ.λπ. Συνθηματολογικά: ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι υπάλληλος του Νομάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Το υπονοούμενο είναι προφανώς ότι η Μεγάλη Εκκλησία τελεί εν αιχμαλωσία και ότι η άρση του αυτοκεφάλου θα καθιστούσε τις μητροπόλεις της Ελλάδας ομήρους του τουρκικού Ντοβλετιού. Δεν μας εξηγείται όμως σε τι έβλαψε την Δωδεκάνησο η απευθείας υπαγωγή της στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης εκκλησιαστικά ή εθνικά.
β) Κάθε εθνικό κράτος (πρέπει να) έχει την δική του Εκκλησία.
Κάθε εθνικό κράτος αγοράζεται και πωλείται με ωρισμένα εξαρτήματα: σημαία, στρατό, νόμισμα, εκκλησία. Η Ελλάδα πρέπει να έχη αυτοκέφαλη Εκκλησία, όπως έχει και η Σερβία, η Βουλγαρία κ.λπ. Αυτή είναι η ουσία του επιχειρήματος των Ελλαδιτών που θέλουν την Εκκλησία πρώτα και κύρια κρατική υπηρεσία ταγμένη στην εξυπηρέτηση εθνικών (ή “εθνικών”) σκοπών, όργανο πολιτικής και, φυσικά, και αναπόφευκτα ασφυκτικά εναγκαλισμένη με το ελληνικό κράτος.
Αυτός όμως είναι ο ορισμός του καταδικασμένου ως αιρετικού εθνοφυλετισμού. H Ορθόδοξη Εκκλησία καταδίκασε το 1872 ως αιρετική την άποψη ότι κάθε έθνος πρέπει δικαιωματικά να έχη δική του Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι Καθολική και όχι εθνικιστική. Ούτε ο κανόνας “τα εκκλησιαστικά δίκαια ταις πολιτικαίς επικρατείαις και διοικήσεσι συμμεταβάλεσθαι είωθεν” έχει απόλυτη εφαρμογή, διαφορετικά θα είχαμε τόσες κατά τόπους εκκλησίες όσα και τα κράτη της υδρογείου. Πράγματι, είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στην εν Ελλάδι Ορθόδοξη Εκκλησία και στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, άλλως γνωστή και ως Ελληνορθοδοξία…
γ) Η κουτάλα με τα ζουμιά.
Κάπου εδώ φτάνουμε στην ουσία του θέματος: είναι πάρα πολλοί όσοι έχουν να χάσουν από μία πιθανή κατάργηση της αυτοκεφαλίας. Είναι πολλά τα ζουμιά που θα χαθούνε, θέσεις, αξιώματα, μικροεξουσίες, εισοδήματα, τελετές και γελωτοποιοί. Αυτοί είναι κυρίως οι υπέρμαχοι της αυτοκεφαλίας, μικροελλαδίτες, μικροεθνικιστές, μικροπρεπείς.
Συνεπώς, δεν βρίσκω κανένα από τα επιχειρήματα αυτά πειστικό. Αντιθέτως, η κατάργηση της αυτοκεφαλίας θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου (οικονομικά, δημογραφικά κ.λπ.), θα αναβάθμιζε την διαπραγματευτική του θέση έναντι των Τούρκων, θα αναβίωνε μια μακρά παράδοση, την δική μας παράδοση, που άρχισε το έτος 733, όταν ο αυτοκράτορας Λέων Γ΄ υπήγαγε το θέμα του Ανατολικού Ιλλυρικού στην δικαιοδοσία του Θρόνου της Κωνσταντινούπολης (για να εκδικηθή τον Πάπα Ρώμης Γρηγόριο Γ΄ που δεν υπείκε στην εικονομαχική του πολιτική, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…) και θα έδειχνε τον δρόμο της καθολικότητας και της ενότητας και στην υπόλοιπη Ορθοδοξία.
Είναι πολύ ενδιαφέρον όμως και πολιτικά το ζήτημα: εν προκειμένω, όπως και σε άλλα θέματα, αναφαίνεται ο (μικρο)ελλαδίτικος εθνικισμός. Οι παραδοσιακοί Έλληνες εθνικιστές, οι ρασοφόροι παπαφλέσσες και λοιποί, στρέφονται εδώ με πάθος κατά της Κωνσταντινούπολης, που, κατά τα λοιπά, εξακολουθούν να την θεωρούν δήθεν βασιλίδα των πόλεων και πρωτεύουσα του Ελληνισμού, μιλάνε για βυζαντινισμούς και μεσαίωνες κ.λπ. Και φυσικά, μαζί με τα όρια του πατριωτισμού τους (: ο εαυτός τους) αποκαλύπτουν και τα όρια της ορθοδοξίας τους. Ούτε πραγματικοί πατριώτες ούτε πραγματικοί ορθόδοξοι λοιπόν.
Το πρόβλημα είναι, Θανάση, γιατί πρέπει ως Νεοέλληνες να μας απασχολούν τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Ως πιστούς που επιζητούν την θρησκευτική ομόνοια να το καταλάβω…
Ως Ελλαδίτες καθόλου (όπως και για την Κύπρο). Ως Αθηναίους ήκιστα (όπως και για το Αγαθονήσι). Ως Έλληνες όμως; Αυτό ακριβώς θέλω να πω και επ’ αυτού να προβληματιστούμε βάζοντας το λήμμα “εθνική ταυτότητα”.
Αγαπητέ Αθανάσιε, σε μεγάλο βαθμό τα γραφόμενα σου με καλύπτουν.
Μια πιθανή άρση του αυτοκεφάλου βέβαια δεν είναι ανάγκη να μας οδηγήσει σε απ’ ευθείας υπαγωγή στο Φανάρι (βλέπε Δωδεκάνησα).
Η περίπτωση της “εξαρτώμενης”, ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης αποτελεί πιστεύω ένα δοκιμασμένο μοντέλο, το οποίο εξασφαλίζει μακραίωνη διοικητική και πνευματική ειρήνευση.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οικτίρω τους Ελλαδίτες ομόδοξους για τα σκάνδαλα και την εν γένει κρίση της αυτοκέφαλης Εκκλησίας τους.
Επίκαιρο ζήτημα θεωρείται η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και η διαμάχη Ομπάμα με Σαρκοζύ και Μέρκελ με έλληνες παρατηρητές.
Προφανώς η μοίρα της αίτησης επηρεάζει και τις σχέσεις στις οποίες αναφέρεσαι. Δεν νομίζω νάναι σκόπιμη η παράλειψη του ζητήματος απ την ανάρτηση, μάλλον φταίει η ατολμία ή η διαφωνία.
Ο εθνοφυλετισμός δεν καταδικάστηκε από κάποια πανορθόδοξη σύνοδο, αλλά από την τοπική σύνοδο των επισκόπων της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Κάνις, πολύ καλό παράδειγμα, η Κρήτη διοικείται κατά το παλαιό μητροπολιτικό σύστημα, ασχέτως του αν ο Μητροπολίτης (κακώς) βαφτίστηκε Αρχιεπίσκοπος.
GB, δεν νομίζω ότι σε καταλαβαίνω ακριβώς, μπορείς να το αναπτύξης λίγο;
Αγαπητέ Κύριε,
χάρηκα πάρα πολύ να διαβάσω τα όσα λέτε και συμφωνώ απολύτως. Δε θεωρώ πως είναι εύκολο ούτε χωρίς κίνδυνους. Όμως η χωρίς την κατάλληλη παράδοση Ελλαδική Εκκλησία πάσχει από νεοπλουτισμό, μοιάζει χωρίς ρίζες, επιπόλαιη. Πολλά από τα προβλήματα της είναι δομικά αν και τα αντιμετωπίζουμε επιδερμικά και πηγάζουν από την ανόητη αυτοκεφαλιά του 1833. Πολλές από τις ανοησίες θα είχαν αποφευχθεί εκτιμώ, αν η Ελλαδική Εκκλησία ήταν αυτό που κατ’ ουσία παραμένει. “Υπ-άρχουσα”. Συνδεδεμένη με την Παράδοση της, συνδεδεμένη με την Κωνσταντινούπολη, η οποία είναι κατά πολύ συγχρονότερη από τα κατσαπλιάδικα ελλαδικά πανηγύρια..
Ακίνδυνε, τυπικά σωστό, άλλωστε πανορθόδοξη σύνοδος δεν έχει συγκληθή ποτέ όσο ξέρω, αλλά δεν αλλάζει και πολλά: δεν υπάρχει καμία σύνοδος για το αντίθετο, αυτό δα έλειπε.
Στηναθήνα, “αυτοκεφαλιά”, άψογο! [πάντως δεν υπήρχε ανάγκη για τόσο επίσημη προσφώνηση :-)]
Καλοί μου Μπαζάνθρωποι, τόσα βαρυσήμαντα κείμενα έχω γράψει, κείμενα που άλλαξαν την οπτική μας για το σύμπαν, κατέστρεψαν μεγάλους έρωτες, σφράγισαν προσωπικές διαδρομές, αυτό το προχειρογραμμένο βρήκατε να ψηφίσετε;
Δείξατε κατανόηση αγαπητέ..
Οι προσφωνήσεις και τα λοιπά τυπικά επιτρέπουν κατά τόπους περισσότερες οικειότητες και τονίζουν τους αστεϊσμούς. Όταν υπάρχουν.. Όσο για τους Μπαζαίους μάλλον έχουν δίκιο. το θέμα έχει εύρος και βάθος, είναι και κάπως ταμπού.. Να το ψάξουμε. Καλό σημάδι για μια χώρα που έχει σαν εθνικό σύμβολο το “όχι” :-)
θαναση γενικα συμφωνω, εχω ομως και μια ερωτηση: γιατι να μην μεταφερθει το Πατριαρχειο στον ελλαδικο χωρο, πχ στο Αγιο Ορος? Πριν απο χρονια το χε προτεινει αυτο ο Αγγελος Βλαχος και νομιζω εχει καποιο δικιο. Σημερα, αποσο ξερω, οι πατριαρχες εκλεγονται αποκλειστικα αναμεσα στους Τουρκους υπηκοοους! Ξερουμε τι σημαινει αυτο? Οτι ο πατριαρχης συντομα θα προερχεται συντομα απο μικροτερο δειγμα ανρθωπων αποτι ο μεσος προεδρος 15μελους! Οι καθολικοι εκλεγουν πάπα απο εκατονταδες εκατομμυρια ανθρωπων (οχι οτι θεωρω την καθολικη εκκλησια υποδειγμα, αλλα τουλαχιστον σε αυτο το θεμα πανε καλα) και μεις περιοριζομαστε σε μερικες χιλιαδες?
Φαντάζομαι το «Ελλαδίτες» το εννοείς ως κατοίκους της Ελλάδας (ανεξάρτητα εθνικής προέλευσης) και το «Έλληνες» ως την υπηκοότητα και εθνική καταγωγή.
Αγαπητέ μου, το πράγμα δεν αλλάζει. Στον 21ο αιώνα η Θρησκεία του κάθε ατόμου οφείλει να ΒΓΕΙ επιτέλους απ’την εθνική ταυτότητα. Αλλιώς υποβιβάζεις για μια ζωή τους πολίτες που δεν την ασπάζονται (άθεους, Μουσουλμάνους, Εβραίους Έλληνες πολίτες) στη δεύτερη κατηγορία.
Γι’αυτό και ρωτάω ξανά, όπως ρώτησα και για την trigger-happy αντίδρασή σου να τραβηχτούμε σε μια σύρραξη με τους Τούρκους για το κατσικονήσι του Κωνσταντίνου. ΑΞΙΖΕΙ;
Είναι πολλά τα παραδείγματα δήθεν εθνικής ευαισθησίας με τα θέματα του Πατριαρχείου. Τα περισσότερα δεν τα καταλαβαίνω: πχ άντε και ξαναδούλεψε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Κι άαααααααλλη Θεολογική Σχολή για τον ελληνισμό; Δεν φτάνουν αυτές που έχουμε; (και αποκτήσαμε κι άλλες εν μια νυκτί με τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες)
—
Προς Θεού, μη νομίζεις ότι δε λογαριάζω τα θρησκευτικά μνημεία και παραδόσεις ως κομμάτια της ιστορίας μας, απλά δεν καταλαβαίνω γιατί οφείλουν να απασχολούν το μέλλον του σύγχρονου ελληνικού κράτους τα εσωτερικά θέματα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για μένα η κατεύθυνση είναι εντελώς προς την άλλη κατεύθυνση: διαχωρισμός και άσ’τα βρουνε μόνοι τους!
Αν η Εκκλησία της Ελλάδος θέλει να τα βρει με το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι αποκλειστικά δικιά της δουλειά και οι αποφάσεις της βαραίνουν μόνο την ιεραρχία της. Για τον απλό πιστό εξάλλου δεν θα άλλαζαν πολλά.
ΣΓ,
αν το θέμα ήταν η δεξαμενή κληρικών, τότε να το μεταφέρουμε στην Μόσχα, να γίνη μια καλή συγχώνευση και να αυξηθή και η μπίζνα. Δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα, έτσι δεν είναι; Προσωπικά, πέρα από την παράδοση, την ιστορία κ.λπ., δεν έχω καμία διάθεση να υποταχθώ στην αδικία και στους εκβιασμούς της Τουρκίας.
Κενσάι,
Ελλαδίτες είναι οι Έλληνες της Ελλάδας. Καμιά φορά ομολογώ ότι το χρησιμοποιώ λίγο υποτιμητικά, ως μικροί Νεοέλληνες της μικράς, πλην εντίμου Ελλάδος. Επαρχιώτικα πράγματα.
Γιατί; Εγώ δεν αναφέρθηκαν σε κρατική πολιτική, αλλά σε εκκλησιαστική πολιτική, η οποία αφορά προφανώς μόνο όσους επιλέξουν να τους αφορά. Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν την ζωή τους αμέριμνοι.
Αν υποψιαστώ ότι φοβάσαι πόλεμο και για αυτό… :-) Άσχετο: πώς σας φαίνεται το ευσκάνδαλος ως απόδοση του τρίγκερ χάππυ;
Βασικά είναι θέμα ατομικών δικαιωμάτων: δεν μπορεί η Τουρκία να ανοίγη και να κλείνη με το έτσι θέλω ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και μάλιστα τέτοιου είδους.
Γενικά σωστό, αλλά και πάλι απορώ: αναφέρθηκα κάπου εγώ σε κρατική πολιτική; Αν φάνηκε κάτι τέτοιο, μέα κούλπα, εννοώ όμως ότι οι ίδιοι οι Ελλαδίτες χριστιανοί πρέπει να ζητήσουν με σεβασμό από την Μητέρα Εκκλησία να επανέλθουν στους κόλπους της. Εντάξει, προφανώς στην πορεία θα χρειαστή να ζητήσουν την συνδρομή της πολιτικής εξουσίας για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που σχετίζονται με μια τέτοια κίνηση, αλλά δεν είναι δα και κάτι φοβερό το ΥπΕξ να ασχοληθή με το αίτημα ενός μεγάλου μέρους των πολιτών της χώρας.
Και για να πούμε και κατιτίς πιο σοβαρό: στο Τέτρις πού έχετε φτάσει;
Έχεις δίκιο. Αλλά μιας που μιλάμε για ιδιωτικά εκπαιδευτήρια οι ιδιοκτήτες του δεν έχουν παρά να φύγουν απ’την χώρα που βρίσκονται (όπως έφυγε πχ το Κολλέγιο Ανατόλια απ’τη Μικρά Ασία όταν άλλαξαν οι συνθήκες), όπως θα έκανε μια κανονική επιχείρηση που δε γουστάρει να «επενδύσει» κάπου γιατί δεν είναι καλά.
Αυτή η αναφορά που έκανες παρεμπιπτόντως είναι παντελώς εύστοχη: ΙΔΙΩΤΙΚΑ. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις σύγχρονες οργανωμένες θρησκείες. Είτε πρόκειται για την Καθολική Εκκλησία, είτε για Scientology.
Σόρρυ κι από μένα, με τη σειρά μου, γιατί θεώρησα πως η πρότασή σου είναι προς άμεση εφαρμογή. Απ’τη στιγμή που αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος εμμέσως διαχειρίζεται και χρηματοδοτεί τις επίσημες θρησκευτικές δραστηριότητες, θα μπορούσε να είναι αυτό ο φορέας πίεσης για επανασύνδεση με το Πατριαρχείο. Με άλλα λόγια, παραδόξως για την ώρα μόνο απ’το κράτος θα μπορούσες να περιμένεις μια σοβαρή πρόταση.
Το θέμα είναι… γιατί να μπλέξει; Αυτό προσπάθησα να εκφράσω. Η σύγχρονη πολιτική είναι της απεμπλοκής από τέτοια θέματα: ξεχωριστό λαϊκό κράτος με ανεξάρτητους θρησκευτικούς φορείς.
Η κατεύθυνση θα πρέπει λοιπόν να είναι εκ διαμέτρου αντίθετη απ’το ανάμειγμα της Πολιτείας με τα της Εκκλησίας. Σίγουρα το θέμα του Πατριαρχείου ανησυχεί μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού (και όχι απαραίτητα για θρησκευτικούς λόγους, αλλά και για πολιτισμικούς), παρ’όλα αυτά η άρση του Αυτοκέφαλου είναι παντελώς εσωτερική υπόθεση.
—
Και για να το λήξουμε με σαφήνεια, δυστυχώς δεν περιμένω να γίνει ούτε σύντομα ούτε ποτέ. Οι λόγοι που αναφέρεσαι στο αρχικό σου κείμενο είναι ακριβώς οι ίδιοι λόγοι που δεν θα δεχθεί ποτέ η Εκκλησία της Ελλάδος να αποφασίσει τη διάλυσή της. Μιλάμε για μια non-profit «επιχείρηση» που είναι αδιάφορη να χαμηλώσει τα «κόστη» της.
Έλα μωρέ, θα λένε, ένα χειροφίλημα παραπάνω θα χαλάσει το λαό;
Αθανάσιε,
Κι εγώ συμφωνώ σε θεωρητικό επίπεδο, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι η επανυπαγωγή της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θα είχε ως αποτέλεσμα και τον ουσιαστικό χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα.
Υπάρχει όμως το πρακτικό πρόβλημα της βιωσιμότητας του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Αν δεν κάνω λάθος, με αυτήν συνδέεται και η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Τα πράγματα είναι γενικά δύσκολα. Ήδη το Πατριαρχείο αποτελεί κατάλοιπο ενός κόσμου που δεν υπάρχει πλέον, δηλ. ενός πάλαι ποτέ ενιαίου χριστιανικού Imperium με έναν οικουμενικό Πατριάρχη και έναν οικουμενικό Βασιλέα. Ο μεν βασιλιάς κατέληξε…μαρμαρωμένος, το δε Πατριαρχείο βρήκε νέο ρόλο σε έναν κόσμο (τον οθωμανικό) που ομαδοποιούσε τους υπηκόους του με βάση την θρησκεία. Τώρα όμως οι εποχές άλλαξαν. Η παράδοση από μόνη της δεν νομίζω πως θα αρκεί για πολύ καιρό ακόμα να κατοχυρώνει τον τίτλο της Μητέρας Εκκλησίας στους ελάχιστους εναπομείναντες κληρικούς μιας μουσουλμανικής πόλης. Η Πόλη έχει…τουρκέψει για τα καλά, πρέπει δυστυχώς να γίνει αντιληπτό (αν φυσικά δεν την ανακαταλάβει ο…Καρατζαφέρης!). Εάν πάλι το Πατριαρχείο μεταφερθεί αλλού, θα αποδυναμωθεί ακόμα περισσότερο το ιστορικό φορτίο της ακτινοβολίας του και μάλλον θα εκλείψει οριστικά. Η ύπαρξη μιας Μητέρας Εκκλησίας έχει σίγουρα θεολογικό νόημα. Γιατί όμως π.χ. αυτή να μην είναι η Μόσχα;
Προτού λοιπόν βρεθούμε εκκλησιαστικοί υπήκοοι του…Πούτιν ίσως πρέπει να σκεφθούμε μήπως το αυτοκέφαλο σε μακροπρόθεσμη τουλάχιστον προοπτική δεν είναι τελικά και τόσο κακή ιδέα…
θαναση
το θεμα ειναι ο πατριαρχης να ειναι το σοβαροτερο προσωπο της ορθοδοξιας, το αξιοτερο για την τιμητικοτερη θεση (πολλα συγκριτικα εβαλα). Με επιλογη αναμεσα σε 2000 ατομα δεν νομιζω οτι πληρουνται αυτες οι προϋποθεσεις.
ΔΕν καταλαβα βεβαια και τι εννοεις με υποταγη. Σημερα υποτασσομαστε γιατι ξεφτιλιζουμε τον αρχαιοτερο θεσμο της ορθοδοξιας με ολο και ασθενεστερες κεφαλες.
Ασε που αν δεν λυσουμε το προβλημα συντομα θα μας χτυπησει την πορτα αμειλικτο: δεν θα υπαρχει πια ελληνας στην Κωνσταντινουπολη!
ΣΓ, δεν είναι “Ορθοδοξία, έχεις ταλέντο!” η φάση ούτε ο Πατριάρχης είναι Πάπας των ορθοδόξων, στρατάρχης ή πρωθυπουργός τους. Με την υποταγή εννοώ ότι η Τουρκία απειλεί, εκφοβίζει, έκανε και μια ψιλή εθνοκάθαρση μετά το 55 και εσύ προτείνεις αντί να αντισταθούμε και να ζητήσουμε δικαιοσύνη να φύγουμε για να μην φάμε και άλλες φάπες. Είπαμε, θέλει και χάλκεον χέρι πού και πού…
Δες και εδώ, ιδίως στα σχόλια, μερικά πράγματα για την διαφορά στην κοσμοθεώρηση Πατριαρχείου και ελλαδικών.
Μακράν η μεγαλύτερη στιγμή αυτού του θρεντ ο τελευταίος σύνδεσμος…
Ναι. Όμως είπαμε και πότε αξίζει και πότε όχι… να ακόμα μια περίπτωση που ΔΕΝ αξίζει…
—
Ο τελευταίος σύνδεσμος δείχνει με γλαφυρό τρόπο γιατί η Θεολογία δε μπορεί να θεραπευθεί στο ελληνικό ακαδημαϊκό σύστημα όπου δεν υπάρχει πραγματικό άσυλο ιδεών.
Καλά, πρωτίστως άλλα δείχνει αλλά τέλος πάντων…
Καλά μετά παραέγινε σουρεαλιστικό για να το παρακολουθήσω… αν και φαντάζομαι εκεί είναι το ζουμί που αναφέρεται ο Θανάσης.
ειναι ο πρωτος μεταξυ ισων σε ολη την ορθοδοξια και αν δεν σεβομαστε τον ιδιο τον πατριαρχη τι σεβασμο να εχουμε στους αλλους?
δηλαδη τι προτεινεις, αν δεν αλλαξουν τον νομο να κηρυξουμε πολεμο? ή να ξεφτιλισουμε ακομα περισσοτερο τους θεσμους μας κηρυσσοντας ως πατριαρχες ατομα που δεν αξιζουν ουτε καν για εφημεριοι? (δεν μιλω για τον σημερινο αλλα για τον ξεκαθαρο κινδυνο αυτο να γινει στο μελλον)
Υπάρχουν και ενδιάμεσες λύσεις: να επιμείνουμε στην πλήρη απόλαυση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων στον τόπο όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν αντί να υποχωρήσουμε στην αδικία.