Το Πράσινο Ακρωτήριο, κάπου πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, εκεί, στις Νήσους των Μακάρων, μπορεί να αποτελέση ένα μελλοντικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και τι μας διδάσκει μια πιθανή υποψηφιότητά του σχετικά με την φύση της Ένωσης;
Ας δούμε μερικά σημεία:
α) Γεωγραφικά το Πράσινο Ακρωτήριο ανήκει στην Αφρική. Βρίσκεται στα ανοιχτά της Σενεγάλης και της Μαυριτανίας, ανήκει στην Αφρικανική Ένωση, οι πιο πολλοί Ευρωπαίοι δεν ξέρουν καν πού βρίσκεται. Από την άλλη μεριά, όλα τα υπόλοιπα αρχιπελάγη των Μακαρονήσων (Κανάρια, Αζόρες, Μαδέιρα) ανήκουν στην Ε.Ε., χωρίς κανείς να ενοχλήται ιδιαίτερα.
β) Ιστορικά η χώρα έχει στενούς δεσμούς με την Πορτογαλία και μόνο έμμεσα με την Ευρώπη (ακριβώς σαν την Κύπρο θα έλεγα). Από την άλλη μεριά, η απόστασή της από τις ακτές της Αφρικής (περί τα 600 χλμ.) αποθαρρύνει τις επαφές: το εμπόριό τους γίνεται όλο με την Ευρώπη.
γ) Πολιτιστικά η χώρα είναι ευρωαφρικανική: ευρωπαϊκοί θεσμοί, ελευθερία, καθολική θρησκεία, αλλά αφρικανικός λαϊκός πολιτισμός (μουσική, φαγητό, τελετουργίες), μιγάδες κάτοικοι. Ενδιαφέρον μείγμα.
δ) Οικονομικά η χώρα είναι σχετικά φτωχή, αλλά όχι πάμπτωχη και οπωσδήποτε σε ανοδική τροχιά. Έχει τουριστικές δυνατότητες, η μικρή της οικονομία είναι σταθερή και υγιής, το νόμισμά της συνδεδεμένο με το ευρώ. Ο πληθυσμός είναι μικρός, στα επίπεδα Λουξεμβούργου ή Μάλτας, και δεν πρόκειται να ενοχλήση κανέναν.
ε) Πολιτικά η χώρα έχει να προσφέρη στην Ε.Ε. κάποια μοναδικά ως τώρα πλεονεκτήματα, όπως πάτημα στην Αφρική, πολιτική και πολιτιστική γέφυρα προς την υποσαχάρια Αφρική, στρατηγικό έλεγχο του Ατλαντικού, αλλά και κάτι άλλο, πιο ενδιαφέρον: πρόκειται για την πρώτη πρώην αποικία που τείνει χείρα ισότιμης φιλίας στους αποικιστές της.
Νομίζω ότι είναι μια περίπτωση που αξίζει τον κόπο να εξεταστή σε ένα βάθος δεκαετίας. Τουλάχιστον η σημαία του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι έτοιμη για την ένταξη!
Ενδιαφέρον κείμενο Θανάση. Δε θα ήταν ωραία εναλλακτική να συμπεριλαμβανόταν στη Μεσογειακή Ένωση, όπως έγινε με τη Μαυριτανία;
Τι να σου πω, η ψαλιδισμένη Ένωση για την Μεσόγειο αυτήν την στιγμή δεν φαντάζει πειστική. Ίδωμεν.
Εξυπακούεται ότι κάθε διεύρυνση της ΕΕ προϋποθέτει λύση του οργανωτικού της προβλήματος, οπότε οι συμπαθείς Ακρωτηριανοί μάλλον θα περιμένουν…
Ενδιαφέρουσα απόδοση στά ελληνικά τού αντίστοιχου άρθρου τής αγγλικής βικιπαιδείας. Αλλά εσύ, με αυτή την ανάρτηση, τί θέλεις να μας πεις;
δεν μου λες, τους κατοικους τους ρωτησες? εχουν κανει αιτηση?
Εδω κολλαει και μια ημιρατσιστικη απορια: η Ευρωπαϊκη ενωση ειναι μια λευκη ενωση? Μπορει μια χωρα με κυριως αφρικανικης καταγωγης κατοικους να εισαχθει?
Ουλίξες, δάνειος και ετερόφωτη ήταν πάντα η σοφία μου. Ήθελα να πω δύο πράγματα: ένα το προφανές, που το εννόησες, και δύο το έμμεσο, που το κατάλαβε μόνο ο ΣΓ.
ΣΓ, από όσα είδα αίτηση δεν υπάρχει, αλλά η Πορτογαλία το ζυμώνει το πράγμα. Κάπως σαν την Κύπρο γύρω στο 93 δηλαδή. Κατά την γνώμη μου η ΕΕ είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της, ευρωπαϊκή και όχι αμερικανική ή διαγαλαξιακή. Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν με αυτό, πιθανόν όμως να συμφωνούν οι λαοί της Ευρώπης, ας ερωτηθούν. Αυτό σημαίνει ότι αν το Π.Α. είχε ένα πληθυσμό ας πούμε τριάντα εκατομμυρίων αντί 500.000 και ιστορικούς δεσμούς πενήντα ετών αντί πεντακοσίων δεν θα υποστήριζα την ένταξή του. Σε μία Ένωση καλό είναι να επιδιώκουμε μια κοινή βάση λίγο ευρύτερη από το ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και μας αρέσει η πίτσα. Ας μην έχουμε φυσικά καμία αμφιβολία, αν τα φράγκα ήταν στην Αφρικανική Ένωση αντί στην ΕΕ δεν θα κάναμε αυτήν την συζήτηση, γιατί το Π.Α. θα είχε αλλού τις προτιμήσεις του. Αλλά για μια μικρή και συμπαθητική χώρα με ωραία μουσική και φαγητό δεν είναι ανάγκη να λεπτολογούμε τόσο.
Αθανάσιε, αφήνω κατά μέρος τις μεθιστολογικές παρατηρήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν επί τής αναρτήσεώς σου (τίνος, άραγε, η σοφία δεν είναι δάνειος και ετερόφωτη, και ποιός πιστεύει σε παρθενογενέσεις;). Ήθελα απλώς να σε προσκαλέσω να προχωρήσεις τη σκέψη σου.
Επί τής ουσίας, λοιπόν, το θέμα είναι τι εννοούμε όταν λέμε Ευρώπη και τι κομίζει στην Ένωση η είσοδος ενός καινούργιου έθνους-κράτους. Η θέση σου δεν μού είναι εντελώς ξεκάθαρη, αλλά νομίζω θα συμφωνήσεις πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε πολιτισμικά αγαθά και οικονομικά οφέλη. Τα πρώτα όμως δεν ενδιαφέρουν σχεδόν κανένα, έτσι δεν είναι; Για τα φράγκα και την κυριαρχία δεν γίνονται όλα; Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί ο σαματάς που γίνεται με την Τουρκία, ενώ δεν συζητείται σχεδόν τίποτα για πιθανή είσοδο τής Ρωσίας. Ας ασχολούμαστε καλύτερα με μικρές και συμπαθητικές χώρες, με ωραία μουσική και φαγητό…
Διάβασε αν θες και αυτό ή αυτό. Για μένα το κριτήριο είναι γεωπολιτισμικό: όσοι ανήκουν στην Ευρώπη γεωγραφικά και όσοι από τους συνορεύοντες συγγενεύουν πολιτικά και πολιτισμικά.
Μμμμ, δεν το συμμερίζομαι απολύτως αυτό. Αν το θέμα ήταν τα φράγκα μόνο, γιατί να μην βάζαμε την Νέα Ζηλανδία;
Η Ρωσσία μάλλον έχει επιλέξει τον ευρασιατικό δρόμο και άλλωστε παραείναι μεγάλη, είναι μια Ένωση μοναχή της!
Μιλαμε για την ιδια Ρωσια που μολις εισεβαλε σε μια μικρη και ανισχυρη χωρα? για την αυταρχικη Ρωσια του Πουτιν που εχει σχεδον πιο στενο ελεγχο στα ΜΜΕ απο την Κινα? Αυτη η Ρωσια δεν εχει καμμια θεση στην ΕΕ.
Αθαν
που θα ηθελαν να πανε αν και οι δυο ενωσεις ειχαν τις ιδιες ακριβως οικονομικες δυνατοτητες?
Επισης ενω ειναι πολυ πραγματιστικη η σκεψη σου περι μεγεθους των χωρων, δεν σου μυριζει λιγο αδικια για τον πολιτη μιας χωρας οτι δεν μπορει να γινει πολιτης της ΕΕ επειδη η χωρα του ειναι μεγαλη? τι φταιει το καθε ατομο για αυτο?
Όχι, ΣΓ, μιλάμε γιά τη Ρωσσία των Πούσκιν, Ντοστογιέφσκι, Σαγκάλ, Καντίνσκι, Τσέχοφ, Ραχμάνινοχ, Σοστακόβιτς, Πάστερνακ, Τσαικόφσκι, Ταρκόφσκι, Σολτζενίτσιν και άλλων πολλών, της οποίας οι κοινωνικοπλιτικές εξελίξεις είχαν αντίκτυπο μέχρι πρότινος στήν καρδιά της Ευρώπης, και που σίγουρα γεω- (και κυρίως) πολιτισμικά βρίσκεται πλησιέστερα στην Ευρώπη από τους γείτονες.
Όπως βλέπεις λοιπόν, Αθανάσιε, και για μένα τά κριτήρια γεωπολιτισμικά και κοινωνικοπολιτικά είναι, και γι’αυτό ακριβώς δέν έχει θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Νέα Ζηλανδία, το Πράσινο Ακρωτήριο ή η Γουινέα Μπισάου, που με βάση τα παραπάνω κριτήρια βρίσκεται πλησιέστερα στο ΠΑ από την Ελλάδα! Μόνο που ο δεύτερος όρος (-πολιτισμικά) είναι από ιδιαιτέρως ασαφής μέχρι αδιάφορος, ενώ στη γεωγραφία δεν χωρούν πολλές κουβέντες, στα δε οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα συννενοείται κανείς πιο εύκολα – εις βάρος πάντα των αδυνάτων!
[quote]που θα ηθελαν να πανε αν και οι δυο ενωσεις ειχαν τις ιδιες ακριβως οικονομικες δυνατοτητες?[/quote]
Στην Αφρική φυσικά. Αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιώ για να δείξω πού ανήκει πολιτισμικά η Τουρκία. Το αν αυτό πρέπει να έχη πολιτικές συνέπειες επαφίεται στην κρίση καθενός, αλλά τουλάχιστον ας μην αυταπατώμεθα.
[quote]Επισης ενω ειναι πολυ πραγματιστικη η σκεψη σου περι μεγεθους των χωρων, δεν σου μυριζει λιγο αδικια για τον πολιτη μιας χωρας οτι δεν μπορει να γινει πολιτης της ΕΕ επειδη η χωρα του ειναι μεγαλη? τι φταιει το καθε ατομο για αυτο?[/quote]
Εντάξει, δεν μιλάμε για καμιά χώρα που ψοφολογάει. Και το “πολύ μεγάλη” πήγαινε κυρίως στο γεωγραφικό εύρος της Ρωσσίας, που την καθιστά ευρασιατική και όχι αμιγώς ευρωπαϊκή δύναμη. Αν οι Ρώσσοι θέλουν να είναι η μόνη αποικιακή δύναμη που δεν απώλεσε σχεδόν τίποτε από την αυτοκρατορία της, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν μιλάμε για καμιά Γουαδελούπη ή καμιά Αζόρα, αλλά για την Σιβηρία!