Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Στις φετινές τοπικές εκλογές ακούω ότι η τιμή της ψήφου στην ελεύθερη αγορά των εκλογών διαμορφώθηκε στα 50 ευρώ κατά κεφαλήν. Άραγε πόσο θα ήταν χωρίς την απαγόρευση;
Και γιατί τάχα να μην αφήναμε λυτές τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και στην εκλογική αγορά;
Με αφορμή ένα σωστό σχόλιο του Χρήστου Γραμματίδη στο City Legal.
Κακώς και κάκιστα το δικαίωμα του εκλέγειν διαπλάθεται στο Σύνταγμα και στην εκλογική νομοθεσία πρωτίστως ως πολιτειακή υποχρέωση του πολίτη. Έτσι, το άρ. 51 παρ. 5 Σ προβλέπει ότι:
Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.
Την ίδια διατύπωση ακολουθεί το άρ. 6 παρ. 2 π.δ. 26/2012, ενώ στο άρ. 117 παρ. 1 του ίδιου προεδρικού διατάγματος προβλέπει και (γελοιωδώς ανεφάρμοστες) ποινικές διατάξεις:
Ο εκλογέας που αδικαιολόγητα δεν ασκεί το δικαίωμα του εκλέγειν, τιμωρείται με φυλάκιση από ένα μήνα μέχρι ένα έτος. Το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει και τις στερήσεις των αξιωμάτων και θέσεων, που προβλέπονται στο άρθρο 63 του Ποινικού Κώδικα, από ένα μέχρι τρία χρόνια.
Μετά τον πρώτο και τον δεύτερο σχολιασμό της σημαντικής και ενδιαφέρουσας απόφασης Town of Greece vs Galloway, ολοκληρώνω σήμερα με μερικά σημεία από την ισχυρή μειοψηφία της απόφασης, όπως εκφράστηκε από τους δικαστές Μπράιερ, Κέιγκαν, Γκίνσμπεργκ (Εβραίους) και Σοτομαγιόρ (Ισπανόφωνη).
Read moreΗ Ελλάς υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας ΙIΙ: η μειοψηφία
Συνεχίζω εδώ τον σχολιασμό της απόφασης Town of Greece vs Galloway μετά την προηγούμενη ανάρτηση.
Πώς διακρίνεται η περίπτωση της απόφασης από παρόμοια πραγματικά περιστατικά, που μας απασχολούν και εμάς εδώ εις τας Ευρώπας, όπως είναι η σχολική προσευχή, οι εικόνες σε σχολεία ή δικαστήρια και ο αγιασμός ή η δοξολογία σε επίσημες περιστάσεις;
Να τα δούμε ένα ένα. Γνώμη μου είναι ότι διακρίνεται επαρκώς από τα δύο πρώτα, αλλά ταυτίζεται με το τρίτο.
Καταρχάς, στην σχολική προσευχή είναι (ήταν;) υποχρεωτική η παρουσία (στον βαθμό που δεν είναι υποχρεωτική, δεν έχω πρόβλημα μαζί της). Επιπλέον, υπάρχει και η περιπλοκή σχετικά με τα δικαιώματα των ανηλίκων και το δικαίωμα των γονέων στην ανατροφή των τέκνων τους. Στην περίπτωση όμως του Δήμου Ελλάδος, η νομοθετική προσευχή αφορούσε το εισαγωγικό και τελετουργικό μέρος της διαδικασίας, εκεί όπου, μεταξύ άλλων ωρκίζονταν και πίστη στην σημαία τους. Οι προσφυγούσες [παρένθεση: για την δικονομική ακρίβεια, ενώπιον του SCOTUS προσφυγών ήταν ο Δήμος, όχι οι γυναίκες] εκούσες εξετέθησαν στα κατ’ αυτές προσβλητικά λόγια του ιερέα: αν ήθελαν, ας έβγαιναν έξω και ας επέστρεφαν όταν θα γινόταν η συζήτηση για το θέμα τους. Η παρουσία τους στην προσευχή δεν ήταν προαπαιτούμενο για να ασκήσουν τα δικαιώματά τους ως πολίτες ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου.
Οι ίδιες βέβαια ισχυρίζονται το αντίθετο (σελ. 9):
…they argue that the setting and conduct of the town board meetings create social pressures that force nonadherents to remain in the room or even feign participation in order to avoid offending the representatives who sponsor the prayer and will vote on matters citizens bring before the board. The sectarian content of the prayers compounds the subtle coercive pressures, they argue, because the nonbeliever who might tolerate ecumenical prayer is forced to do the same for prayer that might be inimical to his or her beliefs.
Και ξανά στην σελ. 18:
the public may feel subtle pressure to participate in prayers that violate their beliefs in order to please the board members from whom they are about to seek a favorable ruling.
Τους εξαναγκάζουν; Σιγά μην τους βιάζουν κιόλας.
Λίγες ημέρες πριν το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο δημοσίευσε την σημαντική απόφαση Δήμος Ελλάδος κατά Γκάλλογουεϊ κ.λπ..
Η Γκρης λοιπόν μόνο τυχαίο όνομα δεν έχει. Ωνομάστηκε έτσι προς τιμήν του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, που μαινόταν το 1822, όταν ιδρύθηκε η πόλη αυτή στο άλλο ημισφαίριο. Συγκινητικό ε;
Σώμα ή πνεύμα; Υλικό ή λογισμικό; Τι συγκροτεί το ανθρώπινο πρόσωπο; Αποτελούν αμφότερα στοιχεία εκ των ων ουκ άνευ; Μπορούν να διαχωριστούν; Και αν διαχωριστούν;
Ας σκεφτούμε λίγο με όρους επιστημονικής φαντασίας:
Συνδέω τον εγκέφαλό μου έναν υπολογιστή. Ο υπολογιστής μεταφορτώνει ό,τι είναι αυτό που υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου και το αποθηκεύει σε ένα εξω-(τερικό)εγκέφαλο. Ο εξωεγκέφαλος, που περιέχει πλέον αυτό που βρισκόταν στο κεφάλι μου, έτσι, για πιο πολλή πλάκα, έχει την μορφή ενός ποτηριού.
Να προσθέσουμε όμως ότι η μελλοντική τεχνολογία δεν έχει λύσει όλα τα προβλήματα: γνωρίζουμε ότι βρίσκομαι στο ποτήρι, αλλά δεν μπορεί κανείς να επικοινωνήση μαζί μου και τούμπαλιν. Είμαι κλειδωμένος εκεί μέσα για όλο το προβλεπτό μέλλον.
Η επικαιρότητα δυτυχώς δεν με αφήνει να αγιάσω, γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα. Έγραφα λίγο καιρό πριν σχετικά με την δίωξη της ΧΑ, αλλά αναγκάζομαι να επανέλθω ενόψει των εξελίξεων του περιβόητου βίντεου του Μπαλτάκου. Είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένος με όσα μάθαμε χτες. Πάρα πολύ.
1.
Ο Κασιδιάρης έχει διαπράξει αυτόφωρο κακούργημα παραβίασης απορρήτου του άρ. 370Α παρ. 2 ΠΚ, για την ακρίβεια αυτόφωρη είναι εδώ η χρήση του υλικού κατ’ άρ. 370Α παρ. 3 ΠΚ. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συλληφθή χωρίς άδεια της Βουλής, καθώς η ασυλία του δεν τον καλύπτει.
Για μένα αυτό αποδεικνύει πόσο ηλίθια εσφαλμένη υπήρξε η νομοθετική τροποποίηση του άρ. 370Α ΠΚ με τον Ν. 3674/2008.
Το μακάριο έτος 2008, εάν ενθυμείσθε, κυβερνούσε την δόλια χώρα μας ο Καραμανλής Β΄ ο Μικρός. Η ως άνω νομοθετική τροποποίηση κατήργησε την παράγραφο του άρ. 370Α ΠΚ που προέβλεπε διάφορους λόγους άρσεως του αδίκου. Νομοθετική και πολιτική αιτία της κατάργησης ήταν η υπόθεση Ζαχόπουλου με το περίφημο βίντεο της λαγνουργίας του. Με λίγα λόγια, μια εν θερμώ νομοθετική τροποποίηση χάριν ενός κολλητού αποβαίνει τώρα εις βάρος της αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας σε μια απείρως σημαντικώτερη υπόθεση.
Στίχβορτ: τα γαμησιάτικα του Ζαχόπουλου.
Read more7 συν 1 σκέψεις ακόμη σχετικά με την δίωξη της Χρυσής Αυγής