Στις φετινές τοπικές εκλογές ακούω ότι η τιμή της ψήφου στην ελεύθερη αγορά των εκλογών διαμορφώθηκε στα 50 ευρώ κατά κεφαλήν. Άραγε πόσο θα ήταν χωρίς την απαγόρευση;
Και γιατί τάχα να μην αφήναμε λυτές τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και στην εκλογική αγορά;
Στο παρελθόν είχα κάνει μια σύντομη νύξη στο σημερινό μου θέμα, αλλά δεν επέστη ακόμη η ώρα να το αναπτύξω πλήρως. Παρά μόνο από μια πλευρά, που προσπαθεί να αξιοποιήση οικονομικά εργαλεία.
Υπάρχει λοιπόν ένα κάπως εκλεπτυσμένο επιχείρημα, το οποίο διάβασα εδώ. Αν το καταλαβαίνω καλά, έχει το εξής περίπου περιεχόμενο:
Ένεκα της ισοτιμίας της ψήφου, οι ψήφοι καταμετρούνται χωρίς να ζυγίζωνται, με αποτέλεσμα να επηρεάζη εξίσου το αποτέλεσμα η συνειδητή ψήφος με την αδιάφορη ή τυχαία. Μπορούμε να φανταστούμε δηλαδή ένα συνεχές συνειδητότητας: στο ένα άκρο του ο εκλογέας βάζει μέσα στον φάκελλο ένα ψηφοδέλτιο στην τύχη, ενώ στο άλλο έχει από το σπίτι του έτοιμο, σταυρωμένο και διπλωμένο το ψηφοδέλτιο, του ίδιου κόμματος που ψηφίζει όλη του την ζωή.
Ένα εξωεκλογικό παράδειγμα φωτίζει καλύτερα το ζήτημα: μια παρέα τεσσάρων ατόμων αποφασίζει σε ποιο εξοχικό θα πάνε για μπάνιο το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις θέλουν να πάνε στο Πόρτο Ράφτη παρά στον Κάλαμο, αλλά δεν καίγονται κιόλας. Ο τέταρτος θέλει οπωσκαιδήποτε τον Κάλαμο και σε καμία απολύτως περίπτωση το Πόρτο Ράφτη. Ίσως το πιο δίκαιο είναι να πάνε λοιπόν στον Κάλαμο, να γλυτώσουν την γκρίνια τουλάχιστον [ίσως και όχι, δεν είμαι βέβαιος].
Το ανεπιθύμητο αυτό παρεπόμενο της ισοτιμίας της ψήφου ίσως διορθωθή αρκετά μέσω ενός εκλογικού χρηματιστηρίου: επειδή ακριβώς μόνο οι αδιάφοροι και τυχαίοι εκλογείς θα είναι πρόθυμοι να πωλήσουν την ψήφο τους, εκείνοι δηλαδή που βρίσκονται στο αριστερό άκρο του φάσματος της συνειδητότητας, ενώ οι συνειδητοί μάλλον θα μείνουν ακλόνητοι στην πεποίθησή τους, χάρη στην αγορά ψήφων οι αδιάφορες ψήφοι θα μεταστούν στην κατηγορία των συνειδητών, δεδομένου ότι εκείνοι που ενδιαφέρωνται να αγοράσουν είναι προφανώς και συνειδητοί ψηφοφόροι.
Να ένα πρακτικό παράδειγμα: στις πρόσφατες ευρωεκλογές το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών πήρε περίπου 57.000 ψήφους, ενώ οι Γέφυρες περίπου 52.000. Ας υποθέσουμε τώρα ότι οι ψηφοφόροι του ΚΕΚ είχαν μια χαμηλή ταύτιση με την ψήφο τους, ας πούμε γύρω στο 60%, ενώ των Γεφυρών υψηλή, ας πούμε 90%. Αυτό σημαίνει ότι οι μεν δεν θα πολυσκοτίζονταν αν για κάποιο λόγο δεν είχαν ψηφίσει στις εκλογές ή αν το κόμμα τους δεν πήγαινε καλά σε αυτές, ενώ οι δε θα το έφεραν βαρέως. Με άλλα λόγια, ότι η ψήφος των μεν ήταν πιο χαλαρή και χαβαλεδιάρικη, ενώ των δε πιο ιδεολογική και στρατευμένη. Υπό το φως αυτής της προτιμησιακής έντασης η αρχική ανισότητα 57.000>52.000 μετασχηματίζεται, αν πολλαπλασιάσουμε με τους αντίστοιχους τελεστές, στην αντίστροφη ανισότητα 34.200<46.800. Μια εκλογική συναλλαγή εδώ θα μπορούσε να επιτρέψη την αποτύπωση αυτής της βαθύτερης σχέσης και στο εκλογικό αποτέλεσμα: οι συνειδητοί εκλογείς των Γεφυρών θα αγόραζαν τις χαλαρές ψήφους των Κυνηγών.
[caption id="attachment_10327" align="aligncenter" width="400"]
Με το συμπάθιο κιόλας για την ιδεολογική προσήλωση των ψηφοφόρων τους. [/caption]
Τι λέτε;
Loading ...
“ακούω ότι η τιμή της ψήφου στην ελεύθερη αγορά των εκλογών διαμορφώθηκε στα 50 ευρώ κατά κεφαλήν.”
Tι εννοείς με αυτό; κάποιες πληροφορίες περισσότερες;
Μάλλον κατάλαβα. Εννοούσες τα 500.000.000 από το μέρισμα
Αν και για κάποιους το κατακεφαλήν είναι πολύ μεγαλύτερο
http://www.amen.gr/article18015
Εννοώ καθαρά και ξάστερα “πάρε 50 ευρώ και ρίξε αυτό το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο“. Που αν είναι λίγο μαλάκας ο δικαστικός αντιπρόσωπος μπορεί να μετασχηματιστή σε “πάρε 50 ευρώ, ρίξε μέσα τον κλειστό φάκελλο που σου δίνω και φέρε μου τον ανοιχτό φάκελλο που θα σου δώσουν”.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι περισσότεροι πωλητές ψήφου δεν έχουν αρκετή νοημοσύνη για τέτοιους ελιγμούς.
Η ενταση των προτιμησεων ειναι παντα ενα ζητημα, βεβαια δεν λυνεται τοσο απλα οσο λες, γιατι καποιοι ανθρωποι εχουν liquidity constraints (δεν εχουν αρκετο χρημα δηλαδη).
Λιγο καλυτερο θα ηταν να εδινε το κρατος ξερω γω 10 ευρω σε καθε ψηφοφορο και να τους ρωταγε ποσα θελουν να δωσουν σε ποιο κομμα.
Παντως ηδη υπαρχει καποιο κοστος στην ψηφο, το κοστος του να πας στο εκλογικο τμημα. Αλλιως οι κυνηγοι θα επαιρναν ακομα παραπανω. Το ΠαΚι παντως στην Φολεγανδρο βγηκε πανω απτην Χρυση Αυγη :)
ΠανΚι παρακαλώ.
Η ψήφος στην Ελλάδα των ετεροδημοτών έχει κόστος, σύμφωνοι. Σε πολλές άλλες χώρες όμως ψηφίζεις εκεί που κατοικείς και το εκλογικό κέντρο είναι το πολύ 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι σου. Αν δε θες να περπατήσεις, μπορείς να ψηφίσεις με επιστολή. Στην Αγγλία αν θυμάμαι καλά μπορείς να ζητήσεις να έρθει η εφορευτική επιτροπή σπίτι σου αν έχεις προβλήματα κινητικότητας. Και, σε ακόμα πιο sci-fi καταστάσεις, στην Εσθονία(νομίζω και σε άλλες χώρες της Βαλτικής), μπορείς να ψηφίσεις από τον υπολογιστή σου.
Το σύστημα με τα 10 Ευρώ που προτείνεις σε τι διαφέρει από το να έχεις πολλαπλές ψήφους που κατανέμεις όπως θέλεις σε κάθε συνδυασμό;
Η λογική της εξαγοράς ψήφων είναι ότι ο ψηφοφόρος με υψηλή ένταση αποζημιώνει αυτόν με χαμηλή για να αλλάξει την ψήφο του.
Η πιο πρόσφατη έρευνα βρίσκει προβλήματα με την αγορά των ψήφων.
Βέβαια υπάρχουν εμπειρικές ενδείξεις ότι σε, εχμ, πολιτικά αναπτυσσόμενες κοινωνίες(πόσο πιο politically correct), η αγορά ψήφων ίσως είναι αποδεκτή sub-optimal πρακτική. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, στις πολιτικά αναπτυσσόμενες χώρες εντάσσω και την Ελλάδα.
Ανάπτυξέ το λίγο ρε Θάλυ, βαριόμαστε να διαβάζουμε στην ηλικία μας.
ΣΓ,
Ε, ας πάρουν εκλογοδάνειο :-)
Εννοείς ότι δεν θα εξαντληθή η αγορά, δεν θα γίνουν δηλαδή όλες οι επιθυμητές συναλλαγές; Υποθέτω είναι καλύτερο πάντως να γίνουν κάποιες παρά καθόλου.
Υπόψιν πάντα ότι κάποιες γίνονται και τώρα.
Πώς δουλεύει αυτό; Εξήγησέ το μου.
Άσχετη διερώτηση: επιτρέπεται άραγε το κράτος να χορηγή εκλογικό επίδομα ως κίνητρο του εκλέγειν σε όλους τους ψηφοφόρους; Κάτι σαν μισθό αποχής ας πούμε.
Φρέσκα κουλούρια: Βρέθηκε μηχανισμός που υπό προϋποθέσεις καθιστά την αγορά ψήφων αποτελεσματική. Υπάρχουν και δύο εμπειρικές έρευνες που επιβεβαιώνουν τα θεωρητικά ευρήματα. Περισσότερα όταν βρω χρόνο να διαβάσω το πέηπερ(άμα).
Γιατί τετραγωνική ψήφος και όχι κυβική ας πούμε;
Έχοντας διαβάσει περιλήψεις κι όχι το ίδιο το πέηπερ ακόμα, με άλλα λόγια μεταφέροντας την άποψη των συγγραφέων των περιλήψεων, όχι την δική μου:
Το πρόβλημα στην απλή αγορά ψήφων είναι ότι υπάρχει εξωτερικότητα όταν κάποιος βρίσκεται στο όριο απόκτησης πλειοψηφίας. Οι συνηθισμένοι μηχανισμοί αγοραπωλησιών δεν λαμβάνουν αυτή την εξωτερικότητα υπόψη και γι’αυτό αποτυγχάνουν να είναι αποτελεσματικοί. Η τετραγωνική ψήφος επιβάλλει μια συγκεκριμένη τιμή ανά ψήφο που αυξάνεται καθώς αυξάνονται οι αποκτηθείσες ψήφοι. Με αυτόν τον τρόπο, ισχυρίζονται οι συγγραφείς, εσωτερικεύεται η εξωτερικότητα κι επιτυγχάνεται η αποτελεσματικότητα στην αγορά.
Το ερώτημα σου Αθανάσιε αφορά την ευστάθεια(robustness) του μηχανισμού. Όπως ξέρουμε από άλλη έρευνα τα θεωρητικά αποτελέσματα σχετικά με τις εκλογές μπορεί να είναι ευαίσθητα σε υποθέσεις σχετικά με την μορφή των προτιμήσεων των εκλογέων και την κατανομή τους.
Γι’αυτό το λόγο οι συγγραφείς έτρεξαν προσομοιώσεις με διάφορα σενάρια στα οποία υποστηρίζουν ότι ο μηχανισμός τους ανταπεξήλθε ικανοποιητικά. Υπάρχουν και δύο πειράματα με ανθρώπους που βρίσκουν ότι ο μηχανισμός δουλεύει(δεν τα έχω διαβάσει αλλά τα ονόματα των συγγραφέων είναι βαριά).
Η κυβική ψήφος επιβάλλει υψηλότερο “φόρο” στην εξωτερικότητα. Η ψήφος στην 2.25 ίσως είναι πιο κοντά στην βέλτιστη φορολογία, αλλ’υποπτεύομαι είναι πιο δύσκολα επεξηγήσιμη. Οπότε η τετραγωνική ψήφος υποθέτω ότι απλά συνδυάζει καλύτερα την απλότητα και την εσωτερίκευση της εξωτερικότητας.
Σημειωτέον ότι υπάρχουν πολλά επιχειρήματα κατά της αγοράς ψήφων σε πολιτικές εκλογές εκτός της έως τώρα αναποτελεσματικότητας των αγορών. Το εύρημα αφορά πολύ περισσότερο εταιρείες και την διακυβέρνηση τους.