Η Χιλαρυ κατατροπωνει τον Ομπαμα στο Οχαϊο, ισοπαλια στο Τεξας. Αλλα ο Ομπαμα κερδιζει και παλι την μαχη των εθελοντων με συνθημα την “αλλαγη”
Uncategorized
Τα μετρα της κυβερνησης κατα της “ακριβειας”
…πιθανοτατα θα ανεβασουν τις τιμες!
41 μετρα ανακοινωνει το υπουργειο αναπτυξης κατα της “ακριβειας”. Η ελλειψη ενημερωσης της ηγεσιας του υπουργειου απο οικονομολογους ειναι φανερη, και οχι μονο στην υιοθετηση του μη επιστημονικου ορου “ακριβεια”.
Τα μισα μετρα που βλεπω θα ανεβασουν το κοστος παραγωγων και εμπορων. Οταν ανεβαινει το κοστος απο οσο ξερω εγω το μονο που δεν κανουν οι τιμες ειναι να πεσουν. Ισως ξερουν αλλα οικονομικα στο υπουργειο βεβαια.
Αλλα κοιταξτε και τις αλλες ρυθμισεις:
– Στην επανεξέταση όλων των αδειών των εμπόρων των κεντρικών αγορών.
[…]
– Στην αυστηροποίηση του καθεστώτος χορήγησης αδειών λαϊκών αγορών.
Αρα χορηγωντας λιγοτερες αδειες σε εμπορους και λαϊκες αγορες θα εχουμε πτωση τιμων? Πραγματικα αυτοι οι συμβουλοι του υπουργειου ειτε ειναι οικονομικες ιδιοφυιες ειτε απλα δεν εχουν περασει ουτε καν εξω απο την πορτα καποιου οικονομικου πανεπιστημιου. Αποτελει κοινο τοπο στα οικονομικα η παρατηρηση οτι ο ανταγωνισμος ριχνει συνηθως τις τιμες. Αποτελει επισης κοινο τοπο οτι η μειωση του αριθμου των επιχειρησεων σε μια αγορα συνηθως μειωνει τον ανταγωνισμο. Παλι μηπως ξερουν κατι στο υπουργειο που δεν ξερουμε?
Η κλειστη αγορα των ΜΜΕ και γιατι τα ιστολογια δεν γινεται να την ανοιξουν
Ποιες διαφορες εχουν τα καναλια με τα ιστολογια και ποιες ομοιοτητες. Τι νοημα μπορει να εχει η λογοκριτικη μανια των ελληνικων κυβερνησεων
Τα ελληνικα ΜΜΕ πασχουν. Εχουμε ελλειψη πολυφωνιας, διαφανειας, σοβαροτητας. Η δημοσιογραφικη δεοντολογια, αυτοσεβασμος και υπευθυνοτητα σπανιζει, ο κιτρινισμος περισσευει. Πολλοι ελπιζουν οτι τα ιστολογια μπορουν να φερουν μια εστω οριακη βελτιωση της καταστασης.
Ο Γιωργος λεει σχετικα οτι τα ιστολογια μας υποφερουν απο τα συμπτωματα της καταπιεσμενης αγορας ΜΜΕ. Υπαρχει ας πουμε οντως μια μανια με την ανωνυμια στην ελληνικη μπλογκοσφαιρα, πολυ λιγοι γραφουν ανοιχτα και επωνυμα.
Αυτο θεωρω οτι εχει να κανει με:
α) την αγνοια των πολιτων σχετικα με τα δικαιωματα τους που τους κανει να φοβουνται
αλλα και
β) την αγνοια της πολιτειας σχετικα με τα δικαιωματα μας που δικαιωνει τους φοβους! Δεν ξερω και γω ποσες κινησεις της επισημης πολιτειας, δικαστικες αποφασεις κτλ συγκρουονται με την ελευθερια της εκφρασης. Ακομα και ολοκληρες αρχες οπως το Εθνικο Συμβουλιο Ραδιοτηλεορασης φαινεται να εχουν μονο σκοπο να τσαλαπατουν τα δικαιωματα μας.
Ο νομος που ετοιμαζεται τωρα για τα ιστολογια, αν οι φημες ειναι σωστες δειχνει απλα μια τεραστια αγνοια (μα πως ακριβως οριζεται το ενημερωτικο μπλογκ??) και παρεμβατικη μανια. Ο Ελληνας νομοθετης φαινεται να εχει τον εξης κανονα: εν αμφιβολια, απαγορευε τα παντα. Τρανταχτο τετοιο παραδειγμα ηταν ο νομος για τα “φρουτακια” που ειχε απαγορευσει ουσιαστικα τα Ιντερνετ καφε, μια πραγματικη ελληνικη πρωτοτυπια…
Read moreΗ κλειστη αγορα των ΜΜΕ και γιατι τα ιστολογια δεν γινεται να την ανοιξουν
Κατά της “ιδιοκτησίας” των τέκνων
Η ελληνική κοινωνία μοιάζει να παραμένει προσκολλημένη στην αντίληψη ότι τα παιδιά είναι ιδιοκτησία των γονέων τους, με ολέθρια, συχνά, αποτελέσματα για τους ανηλίκους.
Ας υποθέσουμε ότι μία μητέρα φεύγει για τη δουλειά της και αφήνει το νηπιακής ηλικίας παιδί της στη φροντίδα ενός άνδρα με τον οποίο γνωρίζεται ελάχιστα. Ο άνδρας ενοχλείται τόσο από τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης διαδικασίας που ξεσπά πάνω στο νήπιο βίαια με αποτέλεσμα το τελευταίο να πέσει σε κώμα. Στο νοσοκομείο, οι υπεύθυνοι παραχωρούν ένα δωμάτιο στην μητέρα για να μπορέσει να περάσει τη νύχτα δίπλα στο ουσιαστικά ετοιμοθάνατο παιδί της. Εκείνη, επιλέγει να περάσει τη νύχτα με τον άνθρωπο που έστειλε το παιδί της στο νοσοκομείο. Το τι είδους άνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο δεν με απασχολεί εδώ και θα ήθελα να ακολουθήσει και ο αναγνώστης αυτή την οδό. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η αντίδραση της πολιτείας σε όλα αυτά. Θα περίμενε κανείς ότι το ελληνικό κράτος θα είχε την στοιχειώδη ευαισθησία να απομακρύνει αμέσως την μητέρα και να φροντίσει να προσφέρει ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον στο άτυχο νήπιο. ‘Ενα περιβάλλον, δηλαδή, στο οποίο δε θα κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα και θα απολάμβανε της στοργής και του ενδιαφέροντος που δικαιούται κάθε νέος άνθρωπος αυτής της ηλικίας. Η ιστορία αυτή, όμως, δεν είναι, δυστυχώς, υποθετική. Συνέβη πριν αρκετό καιρό -τόσο που αδυνατώ να παραθέσω κάποιον σύνδεσμο για του λόγου μου το αληθές και απολογούμαι προκαταβολικά γι’ αυτό- σε κάποια γωνιά της Ελλάδας. Σε μία επιεικώς εγκληματική κίνηση, η πολιτεία όχι μόνο απέδωσε το παιδί εκ νέου στη φροντίδα αυτής της γυναίκας αλλά, επιπροσθέτως, της διέθεσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να το διαθέσει η ιδία στην πατρίδα της (κάπου στα Βαλκάνια) προς αποκατάσταση των σοβαρών εγκεφαλικών βλαβών που είχε υποστεί. Σημειώνω προκαταβολικά (παρά το αυτονόητο της σημείωσης) ότι οι λεπτομέρειες που αναφέρω εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την υπόμνηση της περίπτωσης στους αναγνώστες ελλείψει συνδέσμου – προφανώς δεν με ενδιαφέρει ούτε η καταγωγή ούτε η προσωπική ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας.
Δημοσιογραφικο ηθος και υπευθυνοτητα
Η ανταποκριση διαφορων εντυπων στα σχολια αναγνωστων. Πως η αναΜορφωση συνεβαλε στην πληροφορηση της ανθρωποτητας
Η χρηματοπιστωτικη κριση στις ΗΠΑ και κρατικες παρεμβασεις: Bank runs, αυτοεκπληρουμενες προφητειες και αλλες ιστοριες
Το προβλημα των δανειων χαμηλης σταθμης. Ποτε ειναι χρησιμη η παρεμβαση στις αγορες?
Ενα λεωφορειο χαλαει σε μια πολη της Ινδιας. Οι επιβατες κατεβαινουν απο το λεωφορειο και αραζουν στην σκια του κοντινου κτιριου. Το κτιριο τυχαινει να ειναι μια μικρη τοπικη τραπεζα. Οι κατοικοι της πολης βλεπουν τον κοσμο μπροστα απο την τραπεζα και νομιζουν οτι ειναι πελατες που πανε να αποσυρουν τις καταθεσεις τους επειδη ακουσαν καποια κακα νεα.
Τωρα, ειναι γνωστο οτι οι τραπεζες ποτε δεν εχουν αρκετα λεφτα για την περιπτωση που θα αποφασιζαν ολοι οι πελατες ταυτοχρονα να κανουν αναληψη των χρηματων τους. Γνωριζοντας το αυτο, καθε κατοικος της πολης τρεχει σαν τρελος να αποσυρει τα λεφτα του πριν αδειασει το ταμειο και χρεοκοπησει η τραπεζα! Αποτελεσμα? Ο φοβος των κατοικων οτι η τραπεζα θα χρεοκοπησει οδηγει κατευθειαν σε χρεοκοπια της τραπεζας: μια αυτοεκπληρουμενη προφητεια.
Η ιστορια αυτη ειναι πραγματικη. Ακομα και αν δεν ηταν ομως, αποτελει ενα εξαιρετικο παραδειγμα πως μερικες φορες τυχαια γεγονοτα μπορουν να γκρεμισουν μια υγιη αγορα οπου καθε παιχτης ειναι ελευθερος να κανει οτι θελει! Μαλιστα προσεξτε οτι στην ιστορια μας οι κατοικοι δεν ειναι ειναι μη ορθολογιστες. Ισα ισα αν νομιζεις οτι μια τραπεζα ειναι σε κριση η ορθολογικη στρατηγικη ειναι να τρεξεις να αποσυρεις τα χρηματα σου. Προσοχη, ακομα και αν ξερεις οτι η τραπεζα ειναι υγιης αλλα οι αλλοι νομιζουν οτι ειναι σε κριση τοτε πρεπει να παρεις τα λεφτα σου και να φυγεις.
Ελληνικό Πολιτικό Λεξικό
Στις λίγες αράδες που ακολουθούν ο αναγνώστης θα βρει μερικά λήμματα από ένα πολιτικό λεξικό που αφορά την ελληνική -το τονίζω- πολιτική πραγματικότητα εν ευρεία εννοία. Όπως προκύπτει από την περιγραφή αυτή, αποκλειστικά υπεύθυνη για το τερατούργημα που ακολουθεί είναι η μετριότητά μου. Ταυτόχρονα, όμως, θα ήταν ατόπημα ασυγχώρητο εκ μέρους μου αν δεν αναγνώριζα την πολύτιμη βοήθεια των κορυφαίων διανοητών James Hacker MP, Berdnard Wolley και, φυσικά, Sir Humphrey Appleby.
Εκλογές: η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας κατά την οποία οι πολίτες καλούνται να εγκρίνουν τις παροχές της επόμενης τετραετίας και τους βασικούς αποδέκτες τους.
Κόμματα: ομάδες ανθρώπων που συμφωνούν αναφορικά με τους αποδέκτες των παραπάνω παροχών.
Ψηφοφόροι: άνθρωποι που λαμβάνουν την υπόσχεση ότι θα λάβουν τις ως άνω παροχές και όταν αντιλαμβάνονται ότι δε θα συμβεί αυτό κάνουν απεργίες και πορείες και τελικά τα καταφέρνουν λίγο πριν τις επόμενες εκλογές.
Δημόσιες Υπηρεσίες: σημαντικοί θεσμοί με σκοπό την επαγγελματική απασχόληση ανθρώπων που δύσκολα θα έβρισκαν δουλειά αλλού.
Υπουργοί: οι κάτοχοι θέσεων εργασίας που θεσμοθετήθηκαν ειδικά για όσους από τους παραπάνω θα ήταν, όχι απλώς δύσκολο, αλλά απολύτως αδύνατον να βρουν δουλειά αλλού. Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη.
Γενικοί Γραμματείς: είναι οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά των από πάνω. Διαθέτουν παρόμοιας ποιότητας ακεραιότητα αλλά μεγαλύτερη ικανότητα-εν ολίγοις κάνουν αυτά που και οι υπουργοί ευχαρίστως θα έκαναν αν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε.
Σοσιαλιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και θέλουν να αποκτήσουν ή που απέκτησαν με αυτή την πολιτική και θέλουν να αποκτήσουν κι άλλα.
Κεντρώοι: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν, αλλά ντρέπονται να το πουν.
Δεξιοί: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν και δε ντρέπονται να το πουν. Επίσης, δε θέλουν να αλλάξει ποτέ τίποτα.
Κομμουνιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και δε θέλουν να έχει και κανείς άλλος. Επίσης, δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα αλλά τώρα θέλουν να αλλάξουν όσα άλλαξαν.
Αριστεροί: άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και τρέμουν μήπως αυτό κάποτε συμβεί.