S G

“Το μπουκαλι επιστρεφεται για ανακυκλωση?” ρωταω με ελαφρια αφελεια τον ηλικιωμενο αλλα πολυ ζωηρο ιδιοκτητη ψιλικατζιδικου, δειχνοντας του εναν αδειο Μυθο. “Οχι, πετα το στους μπατσους” απαντα ο κ. Κωστας. “Τι ετσι αδειο?” ρωταω σκανδαλιαρικα. “Εχω και βενζινη, καθαρη, να σου σωσω αν θες!”.

Γυρω απο το “αυτοδιαχειριζομενο παρκο Ναυαρινου” οι αστυνομικοι -αλλα και αλλες ομαδες, οπως επιδειξιομανεις νεοπλουτοι ή παραστρατημενοι νεοι με εθνικιστικες τασεις- ποτε δεν θα κερδιζαν σε διαγωνισμα δημοφιλιας. Τα τελευταια χρονια η ενταση μαλλον εχει ανεβει, τα βιαια επεισοδια με τους μονιμως σταθμευμενους αστυνομικους και ΜΑΤαδες δεν σπανιζουν. Αυτο δεν σημαινει φυσικα οτι οι ανθρωποι της περιοχης ειναι βιαιοι ή αγενεις γενικα. Με τον τροπο τους ειναι ανθρωπινοι και ζεστοι.

Ο κ. Κωστας λιγο πριν κλεισει το μαγαζι κατα τις 2-3 το πρωϊ, κερναει τρεις μπυρες τον 30ρη Παναγη απο τα Ιωαννινα, που συχναζει σχεδον καθημερινα στο παρκο και γνωριζει καθε δευτερο ατομο που περνα. Λιγο παρακατω, κοντα στην πλατεια Εξαρχειων, η κυρια Μαρια μενει ανοιχτη σχεδον ως τις 5 το πρωϊ. Ακομα και μετα απο τοσες ωρες δουλειας, διατηρει την ευγενεια και τον επαγγελματισμο της. “Παρε απο το ψυγειο δεξια, εκει ειναι πιο κρυες οι μπυρες, τις αλλες τις εβαλα πριν λιγο.” Η κοινοτητα ειναι μικρη και δεμενη, μπορεις να ξεγελαστεις και να νομισεις οτι εισαι σε καποια επαρχιακη κωμη.

Κιομως, τα Εξαρχεια ειναι απο τα πιο αστικα κομματια της Αθηνας

Read more“Αυτοδιαχειριζομενο Παρκο” Ναυαρινου – Κρατατε γερα, παιδια!

Επιτελους, ξεκιναει σημερα καθολικη απαγορευση του καπνισματος σε δημοσιους χωρους. Τα επιχειρηματα υπερ τα εχουμε δωσει συστηματικα και εκει μπορει να βρει κανεις απαντησεις στα περισσοτερα επιχειρηματα, σοβαρα ή σαχλα, που διατυπωνονται κατα της απαγορευσης.

Θα αφιερωσω ομως μια παρεκβαση δυο γραμμων να εκφρασω την απορια μου για ατομα, που εν μερει εμπνεομενοι απο αντιαμερικανικα αντιμεταρρυθμιστικα αντιφιλελευθερα (?) αισθηματα, θεωρουν την απαγορευση μια επιθεση στον παλιο καλο τροπο ζωης τους, αλλα την ιδια στιγμη δηλωνουν οτι “αν η αγορα πραγματικα ηθελε μη καπνιστικα μπαρ και χωρους διασκεδασης, τοτε οι επιχειρηματιες θα τα εφτιαχναν”. Αποριας αξιο, πως συμβιβαζεται να ειναι κανεις κατα των μεταρρυθμισεων προς μια πιο ελευθερη αγορα και κοινωνια, αλλα να αρθρωνει ενα οφθαλμοφανως σαχλο επιχειρημα (βλ μια καταρριψη εδω) που και Ταλιμπαν της ελευθερης αγορας δυσκολευονται να πιστεψουν.

Τελοσπαντων, λογικη βρισκω την μειωση των προστιμων που ανακοινωθηκε με προειδοποιηση οτι θα εφαρμοζονται αυστηρα, στα πλαισια της αντεγκληματικης λογικης ήπια-ανελεητα. Ελπιζω να εφαρμοστει καλα στην πραξη. Η συνεχης ανακοινωση νομων χωρις προβλεψεις για την τηρηση τους, δεν βλαπτει μονο το συγκεκριμενο αγαθο που προστατευει ο νομος, βλαπτει και την γενικη αισθηση ευνομιας και σεβασμου στο κρατος που πρεπει να αποκτησουμε σε αυτην την χωρα.

Διακινδυνευω καποιες ερασιτεχνικες προβλεψεις

Read moreΗ αρχη του τελους της νικοτινοπληκτης Ελλαδας?

Αν υπαρχει ενα τραγουδι που μπορει να χαρακτηρισει την συμπεριφορα πολλων Ελληνων κατα την κριση ειναι το Wasn’t Me του Shaggy. Επι δεκαετιες ως ψηφοφοροι ανεχομασταν την συνεχη χρεωση του δημοσιου, ως συνταξιουχοι παιρναμε συνταξεις πολυ πανω απο τις εισφορες που πληρωναμε, οδηγουσαμε σε δρομους που ειχαν χρηματοδοτηθει με χρεος, ως δημοσιοι υπαλληλοι παιρναμε αυξησεις που δεν ειχαν καμμια αντιστοιχια με την παραγωγικοτητα μας. Αλλα οταν εφτασε η μερα της κρισης, αυτο που βγηκε ευκολα απο το στομα τοσων Ελληνων ηταν: Τι φταιω εγω? Δεν το κανα εγω!

Δεν θελω να συζητησω το ζητημα του χρεους εδω, αλλα να δειξω οτι η ιδια ανακλαστικη συμπεριφορα αποποιησης ευθυνης και ενστικτωδους αδιαφοριας για το κοινο καλο φαινεται να βασιλευει πολυ γενικοτερα. Με το που ζοριζονται, ψαχνουν τον ευκολο δρομο. Και αν τους μιλησεις για υποχρεωσεις? Δεν ημουν εγω, δεν φταιω εγω, να καει το Συμπαν, δεν ειναι δικο μου προβλημα.

Εχουμε επιχειρηματολογησει εκτενως γιατι τα κλειστα επαγγελματα πρεπει να ανοιξουν. Ακουγεται (αν και ειναι δυσκολο να βρεις αξιοπιστα στοιχεια με αυτο το κρατος) οτι ο αριθμος αδειων για φορτηγα δημοσιας χρησης εχει μεινει στο ιδιο επιπεδο επι δεκαετιες, παρα την αλματωδη αυξηση του ΑΕΠ και του μεταφορικου εργου. Δεν ειναι περιεργο οτι η τιμη της αδειας εχει εκτοξευθει, δηλωνοντας ευθεως το υψος των ολιγοπωλιακων κερδων που βγαζει ο κατοχος της. Ειναι λοιπον προφανες οτι η εισοδος νεων παικτων στην αγορα ειναι απαραιτητη, για να πεσουν οι τιμες και να εχουμε καλυτερες μεταφορικες υπηρεσιες.*

Στην διαδικασια για αυξηση των αδειων και απελευθερωση της αγορας οι ιδιοκτητες των φορτηγων αντιδρουν, συχνα με ακραιο και ακαλαισθητο τροπο. Δυστυχως μετα απο τοσα χρονια μεταρρυθμισεων στην Ελλαδα, δεν περιμενα κατι πολυ διαφορετικο. Αυτο που με απαγοητευσε ομως ειναι η συμπεριφορα πολλων πολιτων, που ζητουν απελευθερωση χωρις καμμια απολυτως προνοια για τα δικαιωματα των σημερινων ιδιοκτητων. Η ιδια αντικοινωνικη συμπεριφορα και ελλειψη ευαισθησιας για την οποια μπορει να κατηγορησει κανεις οσους εκβιαζουν ολη την χωρα για να διατηρησουν αδικα προνομια, φαινεται να εκδηλωνεται ενιοτε και απο τα εως τωρα θυματα της αναισθησιας.

Read moreΦορτηγα δημοσιας χρησης, αισθημα δικαιου και ατομικη ευθυνη

Η γνωμη μου για το ΔΝΤ?

Ας μου συγχωρεθουν καποιες εισαγωγικες παρατηρησεις προσωπικου χαρακτηρα. Ανηκω στο συναφι της οικονομικης επιστημης. Πολυ κοντινο μου προσωπο εχει δουλεψει στο ΔΝΤ και εχει ανοιχτη προσκληση να ξαναπαει τωρα (χρυσες δουλειες βλεπετε, λογω κρισης). Εχω άλλους 2-3 φιλους μεσα στο Ταμειο και εναν στενο φιλο στην Παγκοσμια Τραπεζα* (αδερφο ιδρυμα, στο διπλανο του ΔΝΤ κτιριο). Παρ’ολα αυτα ομως δεν μπορω να κρινω την δουλεια του Ταμειου γενικα και απεριφραστα.

Εχω υποστηριξει για βαθυτερους λογους οτι θα ηταν ανοητο να προσφυγουμε στο ΔΝΤ. Γιατι θα ηταν πολυ κακο για την φημη και θα μας δεσει τα χερια – εν μερει. Η μεν φημη μας δυστυχως εχει παει απο το κακο στο χειροτερο, και το να μας δεσουν τα χερια ειναι κακο μονο αν η κυβερνηση μας δεν κανει κουταμαρες οταν εχει ελευθερια κινησεων. Εν τελει, εχουμε ηδη προσφυγει, αρα δεν εχουμε πια επιλογη.

Σε καθε περιπτωση ομως, η επιφυλαξη μου σχετικα με την αναμιξη του ΔΝΤ δεν σημαινει οτι το ιδρυμα αυτο κανει γενικα κακο ή εκανε στις χωρες που αναγκαστηκε να επεμβει. Και τονιζω το αναγκαστηκε, γιατι οι χωρες που πεφτουν σε κρισεις το καλουνε, δεν παει ποτε με το ζορι.

Οι συνηθισμενες κριτικες προς το ΔΝΤ στην Ελλαδα ειτε υποφερουν απο πληρη αγνοια, ειτε, στην καλυτερη περιπτωση, εξαντλουνται στην ανουσια παραθεση δυσαρεστων οικονομικων στοιχειων απο χωρες στις οποιες ανακατευτηκε προηγουμενως.

Read moreΤο ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

Η ελληνικη προσκολληση στον μιζερο και αναρχο τουρισμο, απορριπτονας το δυτικοευρωπαϊκο και αμερικανικο μοντελο παντα ηταν σαχλη. Η κριση την καθιστα πλεον μια παραλογη πολυτελεια

Εχω ακουσει απο 3-4 διαφορετικες (ελληνικες) πηγες προσφατα οτι “η Ισπανια εχει αποτυχει πληρως” στα τουριστικα της σχεδια. Δεν θελουμε η Ελλαδα λεει να γινει Ισπανια. Συνηθως η πολεμικη κατα της Ισπανιας συνοδευεται και απο τον αγαπημενο μας μυθο, οτι στην Ελλαδα δηθεν ταιριαζει η μικρη κλιμακα αναπτυξεων.

Ιδου ενα προσφατο παραδειγμα απο πηγη που δεν περιμενα να δειχνει τετοιο συντηρητισμο:

Δεν πρέπει, τέλος, να ξεχνάμε πως εξαιτίας των εγγενών περιορισμών του μικροαστισμού αποφύγαμε τις τεράστιες και αμετάκλητες καταστροφές που προκάλεσαν η μεγάλη κλίμακα και ο κεντρικός σχεδιασμός. Οσοι έχουν επισκεφθεί την ισπανική Costa del Sol διαπιστώνουν με φρίκη από τι γλιτώσαμε.

Η “αποτυχημενη” Ισπανια
Ας δουμε λιγο τα στοιχεια. Ξεκινω απο τις τουριστικες επισκεψεις και εισπραξεις το 2008

Read moreΤο “αποτυχημενο” ισπανικο μοντελο τουρισμου (εικονογραφημενο)

Οδηγει η διαφορα βιωματων και παραστασεων σε αδυναμια συνεννοησης? Υπαρχει λυση για αυτο το προβλημα?

Οσο περναει ο καιρος βλεπω ολο και πιο δυνατο το φαινομενο οι ζωες που αποκλινουν να οδηγουν σε δυσκολιες συνεννοησης. Αυτο το βλεπω σε καθε διασταση της ζωης. Οσο πιο βαθια μπαινει κανεις στο επαγγελμα του, τον τροπο ζωης του, την χωρα ή ακομα και την γειτονια που μενει, τοσο πιο πολυ ιδιοσυγκρατικα ειναι τα βιωματα του, τοσο πιο μοναδικες ειναι οι παραστασεις του, τοσο πιο ασυμβατη γινεται η ομιλια του με την ομιλια των αλλων, αν οχι η σκεψη του.

Πιο εντυπωσιακη μου φαινεται η διαφορα μεταξυ επιστημονικου κοσμου και καθημερινης συνομιλιας. Στο συναφι μου μια θεωρια ή προταση δεν εχει καποια αξιολογικη χροια απο μονη της. Το σημαντικο ειναι ποσο συνεπης/συνεκτικη ειναι και ποσο καλα περιγραφει τα γεγονοτα. Εχω την εντυπωση οτι πιο ευκολα μπορει να το καταλαβει αυτο κανεις με ενα παραδειγμα απο την εξελικτικη βιολογια.

Read moreΒιωματικες διαφορες, θυμικες αντιδρασεις και επιστημονικη σκεψη