Month: October 2012

Ή: Προς τον Α.Π. χαριστήριος, τιμής ένεκεν.

Το σκέφτηκα αρκετά πριν γράψω την παρούσα ανάρτηση. Όχι για το περιεχόμενό της, για αυτό δεν αμφέβαλλα από την πρώτη στιγμή. Αλλά για λόγους, πρώτον, πολιτικής τακτικής: τι θα κέρδιζα άραγε για τον σκοπό μου; Τίποτα, μάλλον θα εξώργιζα τις ευερέθιστες κεφαλές ενίων. Δεύτερον, για λόγους επαγγελματικούς: προσπαθώ από την δικηγορία να κερδίζω το γάλα των παιδιών μου. Δεν θα ήθελα να έχω απέναντί μου δικαστικούς με απόψεις σαν κι αυτές να κρίνουν τους εντολείς μου, έχοντας διαβάσει όσα υποστηρίζω. Τρίτον, για λόγους προσωπικούς: γνωρίζω κάποιους νέους δικαστές προσωπικά, είναι φίλοι μου και ασφαλώς μια τέτοια ανάρτηση θα τους στενοχωρούσε. Αν δεν μου κόψουν την καλημέρα δηλαδή. Τέταρτον, για λόγους ανθρώπινης αδυναμίας: είναι πάντα πιο εύκολο να λες σε κάποιον, ειδικά σε ένα δικαστή, μεγάλε, τι ωραίος που είσαι, έμπαινε ασύστολα, εσύ μας οδηγείς, σ’ωραίος. Τα ωφέλιμα είναι πάντα δυσάρεστα.

Αλλά τελικά το αποφάσισα. Αφού δεν τα λένε στα φανερά οι δικηγόροι και οι πανεπιστημιακοί, με τις λίγες λαμπρές εξαιρέσεις, ας τα πη η αφεντιά μου.

Read moreΚατά των απεργών δικαστών

Ανυπομονώντας να παρακολουθήσω την σημερινή εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σκέφτηκα να γράψω δυο πράγματα για το αδίκημα της καθύβρισης θρησκευμάτων, που τόσο επίκαιρο έγινε τον τελευταίο καιρό, αφενός λόγω της υπόθεσης Παστίτσιου, αφετέρου λόγω της παράστασης Corpus Christi στο θέατρο Χυτήριο.

Καταρχάς, να θυμηθούμε τι λέει ο ελληνικός ΠΚ στο άρ. 199:

Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Έχουμε ένα αδίκημα λοιπόν πολύ ευρύ (“με οποιονδήποτε τρόπο”), με ένα δυσεξιχνίαστο υποκειμενικό στοιχείο του αδίκου (“κακόβουλα”, υπάρχουν δηλαδή και καλόβουλες καθυβρίσεις;) και, κυρίως, με ένα πολύ ύποπτο προστατευόμενο έννομο αγαθό: την θρησκευτική ειρήνη.

Το μόνο εύκολο είναι να αρχίσουμε να ουρλιάζουμε: “Μεσαίωνας! Μεσαίωνας!” Όντως, ψιλομεσαίωνας είναι. Αλλά έχουμε εκλεκτή συντροφιά μαζί μας.

Read moreΠερί καθυβρίσεως θρησκευμάτων

Πού θα πάη αυτό το πράγμα; Οι κοινωνίες γίνονται διαχρονικά όλο και πιο ανεκτικές, τα ήθη μαλακώνουν, καθένας κάνει ό,τι του καπνίση, homines effeminantur, που λέγαμε και στο σχολείο. Στο μέλλον τι θα επακολουθήση; Πού βρίσκεται το τέλσον της ιλαρής χώρας της Φιλελευθερίας;

Ιδού ένιοι ίπποι χλωροί λοιπόν και λοιπά τέρατα της Αποκαλύψεως, που με απασχολούν όταν μαγειρεύω, όταν περιμένω το τρόλεϊ και όταν πλήττω στα αυτόφωρα:

Read moreΤέλσον φιλελευθέρου αρούρης

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα έξι χρόνια πριν, με κάποιες αλλαγές.

Με αυτήν την παράξενη νέα λέξη αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ταλαίπωρους, εκνευρισμένους, απορημένους οδηγούς που περιφέρονται περί τα οικοδομικά τετράγωνα μάταια αναζητώντας μία θέση στάθμευσης, καταρώμενοι την κυβέρνηση, την αποκεντρωμένοι διοίκηση και την τοπική αυτοδιοίκηση μαζί, βρίζοντας τους πιο τυχερούς από αυτούς που πρόλαβαν μια θέση, μοιραίοι και άβουλοι συνάμα.

Οι σταθμευματίες είναι συνήθεις, καθημερινοί ανθρώπινοι τύποι. Δεν κατοικούν μόνο στην μικροαστική Κυψέλη ή στην ταπεινή Αχαρνών: οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να γίνη, και πράγματι γίνεται, ένας ακόμη απελπισμένος σταθμευματίας. Θέλω λοιπόν να αποτίσω φόρο τιμής στον Ανώνυμο Σταθμευματία και να του θυμίσω ταυτόχρονα μερικά πράγματα.

Σύμφωνα με το άρ. 34 παρ. 2 ΚΟΚ

2. Η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται:

α) Επάνω σε διαβάσεις πεζών ή ποδηλατιστών και σε απόσταση μικρότερη από πέντε (5) μέτρα από αυτές.

[…]

γ) Σε εισόδους και εξόδους κόμβων και σε απόσταση μικρότερη από δέκα (10) μέτρα από τη νοητή προέκταση της πλησιέστερης οριογραμμής του κάθετου οδοστρώματος.

[…]

θ) Σε απόσταση μικρότερη από είκοσι (20) μέτρα από φωτεινούς σηματοδότες και δώδεκα (12) μέτρα από πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOP), ως και σε θέση, στην οποία το όχημα κρύβει από τους χρήστες της οδού τη θέα των πινακίδων σήμανσης και σηματοδοτών.

ι) Σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τομή οικοδομικών γραμμών ή των νοητών προεκτάσεων αυτών.

Read moreΟι σταθμευματίες

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο ότι κάποιο πρόβλημα φαίνεται να υπάρχη με την υποχρέωση χρήσης της ζώνης ασφαλείας. Αλλά, κι αν η απαγόρευση είναι εσφαλμένη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κρατικοί τρόποι δράσης που να είναι όχι μόνο επιτρεπτοί, αλλά και αναγκαίοι.

Είναι απολύτως ακριβές ότι το κράτος υπέχει καθήκοντα έναντι ημών στο πλαίσιο της θετικής του δράσης να προστατεύση την ζωή μας. Το γεγονός ότι ενδεχομένως δεν του επιτρέπεται να μας επιβάλη αντίθετα στην βούλησή μας κάποια μέτρα ασφαλείας καθόλου δεν συνεπάγεται ότι δεν νομιμοποιείται να ελέγχη αν πληρούνται οι όροι της αυτοδιακινδύνευσής μας. Με άλλα λόγια, δικαιούμαστε φυσικά να εκδιπλώνουμε την προσωπικότητά μας ακόμη και αναλαμβάνοντας υπαρκτούς κινδύνους στον καθ’ ημέραν βίον. Για να είναι όμως μια τέτοια εκδήλωση της αυτονομίας μας αληθής, πραγματική και ουσιαστική, για να είναι δηλαδή όντως αυτόνομη, απαιτείται η πλήρωση κάποιων γνωστικών και βουλητικών προϋποθέσεων.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας αζωνίας ΙΙ