στρατιωτικη-θητεια

Κάτσε να θυμηθώ πού είχαμε μείνει. Α, ναι, εδώ.

Ο στρατός, σαν πολυπρόσωπος οργανισμός που είναι, χρειάζεται διοίκηση. Χρειάζεται ανθρώπους που ξέρουν να χειρίζωνται άλλους ανθρώπους, να τους ενθαρρύνουν, να τους απαγορεύουν, να τους εκφοβίζουν, να τους σέβωνται, να τους αγαπούν. Να τους εμπνέουν.

Ένα παράδειγμα:

Τον χειμώνα το εγερτήριο σημαίνει στις 0630. Είμαστε στο κέντρο ακόμα, τουτέστιν ζούμε, αναπνέουμε και κοιμόμαστε σε ένα παράξενο, παράλληλο σύμπαν, όπου πράγματα ασήμαντα παίρνουν υπερφυσικές διαστάσεις.

Πέντε λεπτά πριν σημάνη το εγερτήριο και ενώ ακόμα κοιμόμαστε σε λήθαργο, ορμά μέσα στον θάλαμο ο διμοιρίτης μας. Φρέσκος από την Σχολή, καυλωμένος ανθυπολοχαγός, καλό παλληκάρι. Με το κεφάλι χαμηλωμένο, το πηλίκιο μέσα στα μάτια, ουρλιάζει μερικά παραγγέλματα. Επικρατεί πανικός. Χιλιάδες σκέψεις περνάν σε δευτερόλεπτα από το κεφάλι μας: πού βρίσκομαι; έγινε πόλεμος; δεν άκουσα το κινητό; πόσες θα φάω;

Ευτυχώς, είναι απλώς επιθεώρηση.

Read moreΣτρατιωτικά ενθυμήματα ΙΙΙ: άρχειν επιστήσει

Σύμφωνα με το άρ. 59 παρ. 1 και 2 Ν. 3421/2005 περί στρατολογίας των Ελλήνων (και ουχί των Ελληνίδων, χμ!):

1. Όσοι για λόγους συνείδησης αρνούνται να εκπληρώσουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, επικαλούμενοι τις θρησκευτικές ή ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, μπορεί να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων άρθρων.
2. Οι λόγοι συνείδησης που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο πρέπει να απορρέουν από μία γενική αντίληψη για τη ζωή, βασισμένη σε συνειδητές θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή ηθικές πεποιθήσεις, που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς.

Read moreΥπέρ της εθνικής αντίρρησης συνείδησης

Πάει κάμποσος καιρός που σας φιλοδώρησα με τις ακριβές μου αναμνήσεις από τον στρατό, οπότε καιρός είναι να πούμε άλλη μία ηθικοπλαστική ιστορία με διδακτικό επιμύθιο.

Στον στρατό λοιπόν λόγω ειδικότητας δεν με πιάνανε πολλές ασκήσεις [δυστυχώς, γιατί οι ασκήσεις είχανε πλάκα]. Έτσι, πήγα σκηνάκια μια φορά όλη κι όλη. Αλλά ήταν ωραία.

Ήμαστε λοιπόν στην εξοχή, στήσαμε τις σκηνές μας, κάναμε ό,τι ήταν να κάνουμε (ζέστη, πολλή ζέστη!), καμιά φορά βγήκαν και οι υπηρεσίες, εκεί κατά το μεσημέρι.

Επιλοχία είχαμε στην άσκηση ένα καλό παιδί, λίγο απόμακρο. Ήμαστε συνομήλικοι, πράγμα που σήμαινε ότι ήμαστε κάμποσα χρόνια πιο μεγάλοι από τους περισσότερους συμφαντάρους μας και ότι ανήκαμε στην μειοψηφία που είχε πτυχίο. Α, επίσης δεν ήμαστε Κρητικοί. Θεωρητικά λοιπόν είχαμε πολλά κοινά και θα μπορούσαμε να είμαστε πιο κολλητοί. Αλλά δεν ήμαστε, όπως είπα ήταν και λίγο κουμπωμένος αυτός, τα έπαιρνε πολύ στα σοβαρά, τον έλεγαν “ο κύριος προβλεπόμενος”. Γενικά τον εκτιμούσα πάντως.

Read moreΣτρατιωτικά ενθυμήματα ΙΙ: ποιον βάζουμε γερμανικό

Θνήσκοντος του χαλεπού 2012, ενδείκνυνται οι ανασκοπήσεις. Και οι αναπολήσεις.

Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι τόσα χρόνια ιστολογώ και ακόμη δεν έχω γράψει κατιτίς για την δική μου στρατιωτική θητεία. Κάτι τέτοιο είναι πολλαπλώς ανεπίτρεπτο, δεδομένου ότι κάθε άρρην ιστολόγος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει οπωσδήποτε να μοιραστή με τους αναγνώστες του πώς τα πέρασε στον στρατό. Βέβαια, έγραψα και εγώ κανα δυο τρία στρατοκαυλικά άρθρα, αλλά δεν νομίζω ότι έπραξα το καθήκον μου ως πιστός και φιλότιμος ιστολόγος στο ακέραιο.

Read moreΣτρατιωτικά ενθυμήματα Ι: το πεταμένο σακκουλάκι

Αγαπητοί φυγόστρατοι,

υπάρχει μια άτυπη ομαδοποίηση των αρρένων Ελλήνων πολιτών που τέμνει οριζόντια τις συνήθεις πολιτικές, ιδεολογικές, οπαδικές και λοιπές διακρίσεις [όχι όμως και τις κοινωνικές…]. Στους κόλπους της περιλαμβάνει τον κιτρινιστή και συκοφάντη Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, τον εθνικό αρραβωνιαστικό Αντώνη Ρέμο, τον εθναμύντορα Κωνσταντίνο Αϊβαλιώτη και άλλους, ων ο αριθμός δεν θα γίνη ποτέ γνωστός εξαιτίας των κατηραμένων δεδομενολόγων. Ανακαλύπτω μάλιστα ότι, καθ’ ομολογίαν τους, σεμνύνονται για την ιδιότητά τους αυτή και πολλοί των Ελλήνων ιστολόγων: από τον Θέμη Λαζαρίδη και τον Λεωνίδα Ηρακλειώτη έως τον null και τον Κώστα Αλεξανδράκη, καθώς και άλλοι, λιγώτερο αξιόλογοι.

Είστε η φυλή των φυγοστράτων. Είστε φίλοι μεν, φιλτέρα όμως, πολύ φιλτέρα, είναι η αλήθεια.

Όλους εσάς ενώνει όχι απαραιτήτως η Ελλάς, αλλά ένα άλλο κοινό σημείο: έχετε τον τρόπο σας. Κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά. Σας είμαι ενάντιος.

Δεν αναφέρομαι εδώ στα νομικά παρελκόμενα. Φυγόστρατος για μένα δεν είναι μόνο ο ανυπότακτος του άρ. 32 ΣΠΚ ή ο λιποτάκτης των άρ. 33 επ. ΣΠΚ. Φυγόστρατος είναι και ο βυσματίας.Φυγόστρατος είναι και όποιος ξεχείλωσε νόμους και διατάξεις, προθεσμίες και ένδικα βοηθήματα για να αποφύγη την στράτευση. Φυγόστρατος είναι και όποιος διετέλεσε μερικά χρόνια ανυπότακτος στα εξωτερικά, για να νομιμοποιηθή εκ των υστέρων ως μόνιμος κάτοικος εξωτερικού ή με κάποια πελατειακή διάταξη

Read moreΚατά φυγοστρατίας πολεμικός

Οι ισχύουσες διατάξεις:

Άρ. 51 παρ. 1 Ν. 3421/2005 περί στρατολογίας των Ελλήνων

Ανυπότακτοι κηρύσσονται όσοι, μετά από γενική ή ειδική πρόσκληση για κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν κατατάσσονται στις ορισμένες ημερομηνίες ή προθεσμίες στις μονάδες κατάταξης.

Άρ. 32 Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα

Όποιος κηρύσσεται ανυπότακτος, σύμφωνα με τον νόμο για την στρατολογία, τιμωρείται […].

Το ζήτημα αν η ανυποταξία είναι έγκλημα στιγμιαίο ή διαρκές παρουσιάζει ικανό πρακτικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που δηλώνουν ολικοί αρνητές στράτευσης δεν συνηθίζουν να ανταποκρίνωνται στις προσκλήσεις της μαμάς πατρίδας προς κατάταξη, όσες φορές και αν προσκληθούν. Συνέπεια αυτού είναι, αν μεν το έγκλημα είναι στιγμιαίο, να τελήται κάθε φορά που δεν εμφανίζωνται, αν δε είναι διαρκές, να τελήται μόνο άπαξ.

Παραθέτω μερικές σκέψεις σχετικώς:

Τα εγκλήματα γενικώς διακρίνονται σε στιγμιαία και διαρκή. Η διάκριση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον χρόνο διαρκείας του εγκλήματος και είναι κατά τούτο εντελώς παραπλανητική: διαρκή καλούνται τα εγκλήματα εκείνα επί των οποίων κάθε λογική στιγμή μετά την πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης την πληροί ομοίως, εκείνο “όπου η διατήρηση της παράνομης κατάστασης που προκλήθηκε από την τέλεσή του πληροί την αυτή αντικειμενική υπόσταση με την παραγωγή του” (Μυλωνόπουλος, Ποινικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Ι, σελ. 155) ή όταν “η παράλειψη άρσεως της παράνομης κατάστασης συνιστά συνεχώς και αδιαλείπτως και παράλειψη αποτροπής της, έτσι ώστε να πληροί και αυτή μέσω του άρ. 15 ΠΚ την ίδια αντικειμενική υπόσταση που πληροί και η παραγωγή της κατάστασης” (Ανδρουλάκης, Ποινικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Θεωρία για το Έγκλημα, β΄ έκδοση, σελ. 186). Τυπικά διαρκή εγκλήματα είναι τα εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, όπως η αρπαγή ή η παράνομη κατακράτηση, τα εγκλήματα συμμετοχής, όπως η συμμετοχή σε αθέμιτο σωματείο ή η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, τα εγκλήματα κατοχής, π.χ. οπλοκατοχή ή κατοχή ναρκωτικών ουσιών, και καταρχήν τα εγκλήματα παραλείψεως. Στιγμιαία ονομάζονται όλα τα υπόλοιπα, με τυπικό παράδειγμα την κλοπή.

Read moreΗ ανυποταξία ως στιγμιαίο ή ως διαρκές έγκλημα