αρχη-της-βλαβης

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο ότι κάποιο πρόβλημα φαίνεται να υπάρχη με την υποχρέωση χρήσης της ζώνης ασφαλείας. Αλλά, κι αν η απαγόρευση είναι εσφαλμένη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κρατικοί τρόποι δράσης που να είναι όχι μόνο επιτρεπτοί, αλλά και αναγκαίοι.

Είναι απολύτως ακριβές ότι το κράτος υπέχει καθήκοντα έναντι ημών στο πλαίσιο της θετικής του δράσης να προστατεύση την ζωή μας. Το γεγονός ότι ενδεχομένως δεν του επιτρέπεται να μας επιβάλη αντίθετα στην βούλησή μας κάποια μέτρα ασφαλείας καθόλου δεν συνεπάγεται ότι δεν νομιμοποιείται να ελέγχη αν πληρούνται οι όροι της αυτοδιακινδύνευσής μας. Με άλλα λόγια, δικαιούμαστε φυσικά να εκδιπλώνουμε την προσωπικότητά μας ακόμη και αναλαμβάνοντας υπαρκτούς κινδύνους στον καθ’ ημέραν βίον. Για να είναι όμως μια τέτοια εκδήλωση της αυτονομίας μας αληθής, πραγματική και ουσιαστική, για να είναι δηλαδή όντως αυτόνομη, απαιτείται η πλήρωση κάποιων γνωστικών και βουλητικών προϋποθέσεων.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας αζωνίας ΙΙ

Επιτρέπεται στο κράτος να μας επιβάλη, επισείοντας ποινικές ή, έστω, διοικητικές κυρώσεις, να φοράμε οι τετράτροχοι ζώνη ασφαλείας ή οι δικυκλιστές κράνος όταν οδηγούμε;

Ωραίο και δύσκολο ερώτημα. Ερώτημα που κάποτε δεν ετίθετο καν, ας μην το ξεχνάμε.

Η δική μου απάντηση είναι μάλλον αρνητική, όπως θα εκθέσω στην συνέχεια.

Σύμφωνα με το άρ. 12 παρ. 5 και 6 ΚΟΚ (Ν. 2696/1999):

5. Η χρήση των ζωνών ασφαλείας είναι υποχρεωτική τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους επιβάτες. Σε περίπτωση μεταφοράς ανηλίκων επιβατών, εφόσον στο όχημα υπάρχει συνοδός, την ευθύνη φέρει αυτός. Για τη μεταφορά παιδιών με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας, όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κ.λπ. Με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται οι προδιαγραφές για τα ειδικά μέσα συγκράτησης, καθώς και εξαιρέσεις από την υποχρέωση αυτή.
6. Οι οδηγοί και οι επιβάτες μοτοποδηλάτων, μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων χωρίς κουβούκλιο υποχρεούνται να φορούν προστατευτικό κράνος, κανονικά δεμένο. Με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται τα χαρακτηριστικά, οι προδιαγραφές, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της διάταξης αυτής. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται και οι εξαιρέσεις από την υποχρέωση αυτή.

Η ζώνη και το κράνος λοιπόν είναι υποχρεωτικά. Χάριν απλότητας όμως, και όχι μόνο, θα παραλείψω την εξέταση του ζητήματος της κρανοφορίας: δεν είμαι δικυκλιστής, ενώ από πολλούς έχω ακούσει ότι το κράνος τούς εμποδίζει την ορατότητα ή και την ακοή. Οπότε, ίσως εκεί τίθενται και άλλα θέματα.

Να ζωστή λοιπόν κανείς ή να μην ζωστή; Ιδού η απορία.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας αζωνίας Ι

Ή: Προς ΚΚ λόγος διδακτικός.

Γεγονός: Στην Ελλάδα πεθαίνουν από πνιγμό περί τους 300 ανθρώπους ετησίως, εκ των οποίων τα 2/3 είναι άνω των 50 ετών και τα 3/4 είναι άνδρες.

Έχουμε λοιπόν ένα δεδομένο. Η κολύμβηση είναι μια κινδυνώδης δραστηριότητα, τι να λέμε τώρα. Εκατοντάδες πεθαίνουν κάθε χρόνο, και μάλιστα μπορούμε να περιγράψουμε με σημαντική ακρίβεια τα θύματα: άνδρες άνω των 50 ετών. Χάνουν την ζωή τους, ενώ με λίγη προσοχή, με την τήρηση κάποιων απλών μέτρων ασφαλείας, αυτό δεν θα είχε συμβή.

Read moreΠερί αδείας κολυμβήσεως

Η απάντησή μου στο ερώτημα του τίτλου του σημερινού άρθρου είναι σαφώς και πολύ έντονα όχι. Για μένα η σημαία δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα, όπως ακριβώς ο τάφος του πατέρα μου δεν είναι ένα κομμάτι μάρμαρο και το πατρικό μου σπίτι δεν είναι ένας σωρός από κεραμίδια, πέτρες και ξύλα.

Το ζήτημά μου όμως δεν είναι αυτό και θέλω να το ξεκαθαρίσω εξαρχής. Δεν συζητώ ένα θέμα αισθητικής ή πολιτικής φύσης. Δεν με ενδιαφέρει αν το κάψιμο της σημαίας είναι εθνικιστικό ή διεθνιστικό, αν είναι ευγένεια ή αγένεια, αν θα διώξη τις βάσεις του θανάτου ή θα πετάξη τους Τούρκους στην θάλασσα της Κερύνειας. Αδιαφορώ πλήρως, καθόσον αφορά την παρούσα θεματική, αν καίνε την σημαία οι φασίστες ή οι μασίστες, οι αναρχοαυτόνομοι ή οι αναρχοχαρούμενοι. Το μόνο που διαφέρει εδώ νομικώς είναι ποιος βλάπτεται από μια τέτοια συμπεριφορά.

Read moreΦαντάζει ωραία καμμένη η σημαία;

Καιρό ήθελα να γράψω κάτι σχετικό, αλλά δεν συγκεντρωνόμουν, μου έχουν κάψει τον εγκέφαλο οι μπάφοι βλέπετε. Περισσότερο ήθελα να γράψω πέντε πράγματα όχι τόσο για τον έρμο τον χρήστη, όσο για τον έμπορο. Λίγοι, ελάχιστοι ίσως, τολμάνε να προτείνουν την καταρχήν νομιμοποίηση του εμπόρου ναρκωτικών, αυτού του τέρατος που καταστρέφει την νεολαία μας, μολύνει τον ιστό της κοινωνίας μας και προκαλεί φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Η λύση για όλα αυτά βέβαια είναι η παιδεία, η ανάληψη διαφωτιστικών πρωτοβουλιών εκ μέρους του κράτους, η αυστηρή αντιμετώπιση των εμπόρων, που όλο ξεφεύγουν, επειδή ο νόμος έχει παραθυράκια, και η επιεικής του χρήστη, που είναι στην πραγματικότητα άρρωστος, αλλά οι ανάλγητοι δικαστές τους στέλνουν να γεμίσουν τις φυλακές. Την λύση μακροπρόθεσμα δίνει, όπως είπα, μόνο η παιδεία. Αλλά παρασύρθηκα.

Ορίστε λοιπόν μερικά επιχειρήματα υπέρ της απελευθέρωσης των ψυχοτρόπων ουσιών:

Read moreΥπέρ της απελευθέρωσης των ψυχοτρόπων ουσιών

Σύμφωνα με το άρ. 21 παρ. 1 Συντ.

Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

Πράγματι, με τον Ν. 1182/1981 κυρώθηκε η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 138 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας “περί του κατωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου εις την απασχόλησιν”, στο άρ. 2 παρ. 3 της οποίας προβλέπεται ότι

Το καθορισθέν, συμφώνως προς την παρ. 1 του παρόντος άρθρου κατώτατον όριον ηλικίας δέον όπως μη είναι κατώτερον της ηλικίας περατώσεως της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως, εν πάση δε περιπτώσει όχι κατώτερον του 15ου έτους.

Κάποιες εξαιρέσεις που προβλέπονται στην συνέχεια επιτρέπουν ως κατώτατο όριο το πολύ το 12ο έτος.

Read moreΥπέρ (κάποιας) ελευθερίας βρεφικής εργασίας

Σύμφωνα με το άρ. 11 παρ. 6 περ. ε΄ Ν. 3409/2005:

6. Στους αυτοδύτες με αυτόνομη καταδυτική συσκευή απαγορεύεται η κατάδυση χωρίς τη συνοδεία και άλλου αυτοδύτη.

Εξάλλου, σύμφωνα με το άρ. 15 παρ. 3 του ως άνω νόμου:

Ανεξάρτητα από τις κυρώσεις των προηγούμενων παραγράφων του άρθρου αυτού, στους Οργανισμούς, στους Παροχείς Καταδυτικών Υπηρεσιών Αναψυχής και στους αυτοδύτες που παραβαίνουν τις διατάξεις του νόμου αυτού ή των κανονιστικών πράξεων που εκδίδονται με εξουσιοδότηση του, επιβάλλονται και οι διοικητικές κυρώσεις του άρθρου 157 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου, που κυρώθηκε με το άρθρο μόνον του ν.δ. 187/1973 (ΦΕΚ 261 Α’), και κατά τη διαδικασία που προβλέπεται σε αυτό.

Στο οποίο άρ. 157 παρ. 1 ΚΔΝΔ διαβάζουμε:

Οι παραβάται των κατά το προηγούμενον άρθρον εκδιδομένων αστυνομικών διατάξεων τιμωρούνται δι’ αποφάσεως των λιμενικών αρχών διά προστίμου μέχρι τεσσαράκοντα χιλιάδων (40.000) δραχμών” [σα να λέμε 117 ευρώπουλα]

.

Read moreΔυο δυο, σαν τους αυτοδύτες